Kinderen
alle pijlers
ervaringen bam-moeders?
zaterdag 15 juli 2017 17:41
Wat een gebrek aan voorstellingsvermogen heb je toch, als je echt alleen maar jouw eigen situatie als de meest ideale kunt zien,L0t schreef: ↑15-07-2017 16:56Dat het soms misgaat is natuurlijk heel triest. Toch vind ik het anders om doelbewust een dergelijke situatie te creëren.
Niet dat ik er tegen ben hoor, denk best dat het in veel gevallen goed gaat, maar het lijkt me niet een situatie die de voorkeur geniet boven een gezin met twee ouders (man/vrouw, man/man, vrouw/vrouw).
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
H. Roland Holst
zaterdag 15 juli 2017 17:43
Toen ze naar school gingen begonnen ze wel te zien dat de meeste kinderen een vader hebben en zij niet.Chica-1983 schreef: ↑15-07-2017 17:15Volgens mij heeft TO dit topic geopend om ervaringen van BAM-ers te horen en om ervaringen uit te wisselen. Niet om te horen welke voorkeuren L0t heeft als het gaat om de ideale gezinssituatie. Dus fijn als we weer ontopic verder kunnen nu.
Solomio, jouw kids zijn al wat ouder en ik ben eigenlijk wel heel benieuwd wanneer ze begonnen met vragen naar hun vader. Dan kan ik me er vast op voorbereiden
Maar ik heb em bewust nooit vader genoemd, maar donor.
Ze hebben geen vader, punt.
En dat konden ze al vrij jong prima aan anderen uitleggen.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
H. Roland Holst
zaterdag 15 juli 2017 17:49
Het gaat niet om mijn eigen situatie, maar om een situatie met twee ouders, die elkaar aanvullen, samen kunnen sparren, samen beslissingen maken. Als er één wegvalt door ziekte, of de dood, dan heb je nog een andere ouder over die voor je kan zorgen. Met één ouder ben je kwetsbaarder als kind.
Daarom dus een minder ideale situatie. Het kán ook wel hoor, maar ideaal boven twee betrokken, liefdevolle ouders? Denk niet dat veel mensen het daarmee eens zijn.
zaterdag 15 juli 2017 18:18
Ja, dat vader vs donor ga ik ook doen. Ze is nu 1,5 en vraagt soms 'papa?' en dan zeg ik al dat ze geen papa heeft. Maar was wel benieuwd wanneer ze echt concreet gaan vragen. Begin basisschool klinkt wel logisch.
zaterdag 15 juli 2017 20:56
Mijn kids zijn 4 en 9 maanden. Ik zeg zelf wel altijd we gaan naar papa toe.
Wij spreken ongeveer 1 keer in de maand af zit ook wel eens langer tussen.
Mijn zoontje stelt tot nu toe geen vragen over zijn vader.
Laatst zei het buurmeisje tegen hem jij hebt geen vader toch.
Toen zei hij wel hoor die woont ergens anders. Daarna ging hij weer verder met spelen.
Wij spreken ongeveer 1 keer in de maand af zit ook wel eens langer tussen.
Mijn zoontje stelt tot nu toe geen vragen over zijn vader.
Laatst zei het buurmeisje tegen hem jij hebt geen vader toch.
Toen zei hij wel hoor die woont ergens anders. Daarna ging hij weer verder met spelen.
zaterdag 15 juli 2017 22:46
Allemaal invullingen vanuit je eigen referentiekader.L0t schreef: ↑15-07-2017 17:49Het gaat niet om mijn eigen situatie, maar om een situatie met twee ouders, die elkaar aanvullen, samen kunnen sparren, samen beslissingen maken. Als er één wegvalt door ziekte, of de dood, dan heb je nog een andere ouder over die voor je kan zorgen. Met één ouder ben je kwetsbaarder als kind.
Daarom dus een minder ideale situatie. Het kán ook wel hoor, maar ideaal boven twee betrokken, liefdevolle ouders? Denk niet dat veel mensen het daarmee eens zijn.
Eerder schreef je (of mss iemand anders?) dat er altijd wat mis kan gaan, maar dat je daar niet vanuit moet gaan. En nu voer je het zelf aan als argument. Tis ook maar net hoe het uitkomt hè?
In de praktijk hebben kinderen die met 2 ouders starten een veel grotere kans dat hun veilige gezin wordt opgebroken (in eenderde van de gevallen? mss zelfs al wel in de helft van de gevallen?). Bij BAMs is die kans toch echt stukken kleiner.
De kans dat een ouder overlijdt is veel kleiner dan dat een ouder vertrekt door een scheiding.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
H. Roland Holst
zaterdag 15 juli 2017 23:05
Ja, ik kan me voorstellen als je een bekende donor hebt waar op regelmatige basis contact mee is, dat het dan anders is. Ik heb een onbekende donor, dus er is ook echt sprake van donorschap en verder geen betrokkenheid.mobo235 schreef: ↑15-07-2017 20:56Mijn kids zijn 4 en 9 maanden. Ik zeg zelf wel altijd we gaan naar papa toe.
Wij spreken ongeveer 1 keer in de maand af zit ook wel eens langer tussen.
Mijn zoontje stelt tot nu toe geen vragen over zijn vader.
Laatst zei het buurmeisje tegen hem jij hebt geen vader toch.
Toen zei hij wel hoor die woont ergens anders. Daarna ging hij weer verder met spelen.
zaterdag 15 juli 2017 23:38
Is het zwaar?
Ik vind van niet. Als ik zo om me heen kijk krijg ik zelfs de indruk dat een hoop ouders die het met z'n tweeen doen zwaarder hebben dan ik. Of je het ouderschap als zwaar ervaart hangt denk ik van veel (andere) factoren af.
In de periode dat kind veel ziek was, met opname en/of tegen opname aan had ik graag iemand naast me hebben staan over de te nemen beslissingen. Dat heb ik opgelost door mijn moeder te bellen en te overleggen. Maar goed, dat doet m'n zusje ook en die heeft ook een man thuis.
Ik vind werk wel zwaarder geworden sinds ik moeder ben, ik heb een baan met veel verantwoordelijkheid en hoge werkdruk, maar kan/wil niet flink overwerken. Dat zet druk.
Ik vind van niet. Als ik zo om me heen kijk krijg ik zelfs de indruk dat een hoop ouders die het met z'n tweeen doen zwaarder hebben dan ik. Of je het ouderschap als zwaar ervaart hangt denk ik van veel (andere) factoren af.
In de periode dat kind veel ziek was, met opname en/of tegen opname aan had ik graag iemand naast me hebben staan over de te nemen beslissingen. Dat heb ik opgelost door mijn moeder te bellen en te overleggen. Maar goed, dat doet m'n zusje ook en die heeft ook een man thuis.
Ik vind werk wel zwaarder geworden sinds ik moeder ben, ik heb een baan met veel verantwoordelijkheid en hoge werkdruk, maar kan/wil niet flink overwerken. Dat zet druk.
•
zondag 16 juli 2017 00:06
Kinderen van gescheiden ouders hebben in de meeste gevallen nog gewoon hun vader én moeder. Zij lossen elkaar af, hebben beide een liefdevolle band met het kind.Solomio schreef: ↑15-07-2017 22:46Allemaal invullingen vanuit je eigen referentiekader.
Eerder schreef je (of mss iemand anders?) dat er altijd wat mis kan gaan, maar dat je daar niet vanuit moet gaan. En nu voer je het zelf aan als argument. Tis ook maar net hoe het uitkomt hè?
In de praktijk hebben kinderen die met 2 ouders starten een veel grotere kans dat hun veilige gezin wordt opgebroken (in eenderde van de gevallen? mss zelfs al wel in de helft van de gevallen?). Bij BAMs is die kans toch echt stukken kleiner.
De kans dat een ouder overlijdt is veel kleiner dan dat een ouder vertrekt door een scheiding.
Totaal iets anders dan maar één ouder hebben. Als die wegvalt heb je niks meer.
zondag 16 juli 2017 06:34
Waarheid als een koe.
Maar wat jij nu doet is net zoiets als wanneer ik in een topic van een vrouw die zwanger wil worden van haar man ga zitten benoemen hoe groot de kans is dat zij en haar man uit elkaar gaan en hoe groot (en vaak ook ernstig) de gevolgen hier van zijn voor een kind.
Volslagen ongepast dus.
•
zondag 16 juli 2017 08:25
Dus, omdat de kans dat een BAM-kind wees wordt ietsje groter is dan in het geval van twee ouders moeten we er maar niet aan beginnen.
Terwijl het risico dat een kind een traumatische scheiding meemaakt, waarbij zeer regelmatig 1 van de ouders definitief uit beeld verdwijnt vele malen groter is.
Of het risico bij huwelijken tussen partners uit verschillende landen is er een risico dat een ouder na een scheiding de kinderen ontvoert. Ook maar verbieden dan?
Twee ouders is eigenlijk ook best kwetsbaar, alle kinderen dan maar laten opgroeien in een woongroep?
Terwijl het je er in eerste instantie om ging dat het hebben van een vader zo veel toevoegt.
Wat mij betreft blijf jij een duidelijk voorbeeld van iemand die totaal niet verder kan kijken dan haar neus lang is en net zo lang zoekt tot er een volstrekt verwaarloosbaar aspect gevonden is om maar aan te tonen dat ze gelijk heeft.
Absurd dat ik er nog steeds op reageer, want ik deal al minstens 25 jaar met dit soort vooroordelen en weet dat dit soort discussies zinloos zijn.
BAM-kinderen komen niks te kort. Kinderen met ouders die niet verder kunnen kijken dan hun neus lang is daarentegen.........
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
H. Roland Holst
zondag 16 juli 2017 09:36
Hoe kom je daar nou bij?!
Het lijkt wel alsof je compleet wereldvreemd bent.
Bij veel gescheiden ouders is er helemaal geen sprake van een vader én een moeder die beiden een liefdevolle band hebben met de kinderen en evenveel en evengoed voor ze zorgen.
Open je ogen en kijk wat meer om je heen. Het ontbreekt je aan veel kennis.
zondag 16 juli 2017 09:38
zondag 16 juli 2017 09:53
Vraag aan de ervaren bammers hier; toen jullie net in het traject stapte (dus nog voor de uiteindelijke zwangerschap), hadden jullie toen ook af en toe twijfels en momenten waarbij je dacht 'Ga ik dit serieus doen? etc'.
Ik sta 100% achter mijn keuze. Ik weet dat ik dit wil en ik weet dat ik het kan. Maar toch zijn er af en toe momenten waarbij ik aan mezelf ga twijfelen. Hadden jullie dit ook toen der tijd?
Ik sta 100% achter mijn keuze. Ik weet dat ik dit wil en ik weet dat ik het kan. Maar toch zijn er af en toe momenten waarbij ik aan mezelf ga twijfelen. Hadden jullie dit ook toen der tijd?
zondag 16 juli 2017 10:42
Ik twijfelde niet aan het feit dat ik het in mijn eentje wilde doen, maar ik had wel regelmatig twijfels of ik wel een goede moeder zou zijn. Maar dat stond wat mij betreft dus los van het alleenstaand zijn.Bammamsie86 schreef: ↑16-07-2017 09:53Vraag aan de ervaren bammers hier; toen jullie net in het traject stapte (dus nog voor de uiteindelijke zwangerschap), hadden jullie toen ook af en toe twijfels en momenten waarbij je dacht 'Ga ik dit serieus doen? etc'.
Ik sta 100% achter mijn keuze. Ik weet dat ik dit wil en ik weet dat ik het kan. Maar toch zijn er af en toe momenten waarbij ik aan mezelf ga twijfelen. Hadden jullie dit ook toen der tijd?
En ik lees hier regelmatig van verse zwangeren dat ineens de twijfel toeslaat, dat is volgens mij heel normaal.
Het is nogal een verantwoordelijkheid die je op je gaat nemen, dus het lijkt me prima om af en toe te twijfelen.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
H. Roland Holst
zondag 16 juli 2017 10:45
Niet zozeer twijfel, maar wel de gedachten 'oh jee, waar ben ik aan begonnen' en spanning over hoe het allemaal zou gaan en hoe het me af zou gaan. Maar die twijfels en gedachten hebben alle anderen die in mijn omgeving aan kinderen begonnen ook gehad, ook als ze er in een relatie aan begonnen. Volkomen normaal dus.Bammamsie86 schreef: ↑16-07-2017 09:53Vraag aan de ervaren bammers hier; toen jullie net in het traject stapte (dus nog voor de uiteindelijke zwangerschap), hadden jullie toen ook af en toe twijfels en momenten waarbij je dacht 'Ga ik dit serieus doen? etc'.
Ik sta 100% achter mijn keuze. Ik weet dat ik dit wil en ik weet dat ik het kan. Maar toch zijn er af en toe momenten waarbij ik aan mezelf ga twijfelen. Hadden jullie dit ook toen der tijd?
zondag 16 juli 2017 11:17
Geen twijfels over dat ik het wilde, maar wel onzekerheid. Ik denk wel dat iedere moeder (met of zonder partner) dat heeft. Heb ik nu nog wel eens hoor, de onzekerheid van doe ik het wel goed? Een zwangerschap is sowieso een spannende tijd, met of zonder partner. Dus twijfels horen erbij. Keuzes tijdens de zwangerschap (wel / geen combinatietest, waar bevallen etc) vond ik soms wel lastig, dan is het fijn om met iemand te overleggen. En zelfs nu ze ruim een jaar is denk ik nog steeds wel eens, heb ik serieus in Mn eentje een kind?Bammamsie86 schreef: ↑16-07-2017 09:53Vraag aan de ervaren bammers hier; toen jullie net in het traject stapte (dus nog voor de uiteindelijke zwangerschap), hadden jullie toen ook af en toe twijfels en momenten waarbij je dacht 'Ga ik dit serieus doen? etc'.
Ik sta 100% achter mijn keuze. Ik weet dat ik dit wil en ik weet dat ik het kan. Maar toch zijn er af en toe momenten waarbij ik aan mezelf ga twijfelen. Hadden jullie dit ook toen der tijd?
zondag 16 juli 2017 11:43
Thanks allemaal!
Het zijn inderdaad geen twijfels over het daadwerkelijk alleen doen. Die keuze staat bij mij al heel wat jaren vast.
In een vragenlijst van het Medisch Centrum Kinderwens die ik moest invullen stond ook de vraag; 'als je echt mocht kiezen, zou je het dan uiteindelijk toch niet liever samen met een partner samen doen?' (Of iets in die richting).
En heb daar ook neer gezet; Nee, al zou het sommige dingen wel een stuk gemakkelijker maken.
Ik bedoel, eerlijk is eerlijk; dat hele medische circuit van wachten, de spanning enz dat is niet mijn ideaal beeld geweest. Heb zelfs een tijd gedacht aan thuis inseminatie, om zo dat medische circuit te ontlopen. Maar omdat dan de kosten voor één rietje Vikingzaad (zo noem ik het donorzaad uit Denemarken) wel erg prijzig worden, icm de verzendkosten heb ik daar vanaf gezien en ben ik maar uit mijn comfortzone gestapt en het medische traject in gegaan. Nog steeds sta ik niet te juichen bij het idee dat ik over anderhalve maand/2 maanden met mijn benen wijd in zo'n stoel lig, maar het is voor het goede doel zal ik maar zeggen
Het zijn inderdaad geen twijfels over het daadwerkelijk alleen doen. Die keuze staat bij mij al heel wat jaren vast.
In een vragenlijst van het Medisch Centrum Kinderwens die ik moest invullen stond ook de vraag; 'als je echt mocht kiezen, zou je het dan uiteindelijk toch niet liever samen met een partner samen doen?' (Of iets in die richting).
En heb daar ook neer gezet; Nee, al zou het sommige dingen wel een stuk gemakkelijker maken.
Ik bedoel, eerlijk is eerlijk; dat hele medische circuit van wachten, de spanning enz dat is niet mijn ideaal beeld geweest. Heb zelfs een tijd gedacht aan thuis inseminatie, om zo dat medische circuit te ontlopen. Maar omdat dan de kosten voor één rietje Vikingzaad (zo noem ik het donorzaad uit Denemarken) wel erg prijzig worden, icm de verzendkosten heb ik daar vanaf gezien en ben ik maar uit mijn comfortzone gestapt en het medische traject in gegaan. Nog steeds sta ik niet te juichen bij het idee dat ik over anderhalve maand/2 maanden met mijn benen wijd in zo'n stoel lig, maar het is voor het goede doel zal ik maar zeggen
zondag 16 juli 2017 12:53
Ik had dat gevoel tot ik mezelf op de wachtlijst zette. En vanaf dat punt werd ik met de dag zekerder.Bammamsie86 schreef: ↑16-07-2017 09:53Vraag aan de ervaren bammers hier; toen jullie net in het traject stapte (dus nog voor de uiteindelijke zwangerschap), hadden jullie toen ook af en toe twijfels en momenten waarbij je dacht 'Ga ik dit serieus doen? etc'.
Ik sta 100% achter mijn keuze. Ik weet dat ik dit wil en ik weet dat ik het kan. Maar toch zijn er af en toe momenten waarbij ik aan mezelf ga twijfelen. Hadden jullie dit ook toen der tijd?
•
zondag 16 juli 2017 12:57
Nu heel goed!Chica-1983 schreef: ↑16-07-2017 10:46Hoooooooi Frizz
Lees ik nou dat je knul goed ziek is geweest en zelfs (bijna) opgenomen? Wat heftig! Hoe gaat het nu met hem?
Hij kreeg met 8 maanden een longontsteking en daarna steeds veel benauwdheid en allerlei andere virussen. Ontzettend naar! Maar rondom de 12 maanden knapte hij volledig op. Nu al een half jaartje nooit ziek.
•
zondag 16 juli 2017 14:24
Ik zeg niet dat iets verboden moet worden, of dat je er niet aan moet beginnen. Alleen dat alleenstaand ouderschap niet de voorkeur geniet. Ik leg uit waarom anderen het zielig kunnen vinden (al vind ik dat zelf niet).Solomio schreef: ↑16-07-2017 08:25Dus, omdat de kans dat een BAM-kind wees wordt ietsje groter is dan in het geval van twee ouders moeten we er maar niet aan beginnen.
Terwijl het risico dat een kind een traumatische scheiding meemaakt, waarbij zeer regelmatig 1 van de ouders definitief uit beeld verdwijnt vele malen groter is.
Of het risico bij huwelijken tussen partners uit verschillende landen is er een risico dat een ouder na een scheiding de kinderen ontvoert. Ook maar verbieden dan?
Twee ouders is eigenlijk ook best kwetsbaar, alle kinderen dan maar laten opgroeien in een woongroep?
Terwijl het je er in eerste instantie om ging dat het hebben van een vader zo veel toevoegt.
Wat mij betreft blijf jij een duidelijk voorbeeld van iemand die totaal niet verder kan kijken dan haar neus lang is en net zo lang zoekt tot er een volstrekt verwaarloosbaar aspect gevonden is om maar aan te tonen dat ze gelijk heeft.
Absurd dat ik er nog steeds op reageer, want ik deal al minstens 25 jaar met dit soort vooroordelen en weet dat dit soort discussies zinloos zijn.
BAM-kinderen komen niks te kort. Kinderen met ouders die niet verder kunnen kijken dan hun neus lang is daarentegen.........
Ik denk gewoon niet dat het vaak een voorkeur heeft boven het hebben van twee ouders. De kans dat je ziek wordt is niet klein, maar juist vrij groot. Dit gebeurt ook bij ouders die samen een kind verzorgen, alleen dan is er altijd nog de ander die de zorg (voor zowel de zieke ouder als het kind) over kan nemen. Bij een alleenstaande ouder voelt het kind zich vaak verantwoordelijk voor de ouder en blijft dan alleen achter.
De risico's zijn groter. Op zich geen reden om er niet aan te beginnen, maar om nu te zeggen dat het beter is dan een situatie met twee ouders? Daar ben ik het niet mee eens.
zondag 16 juli 2017 16:07
Vooroordelen, vooroordelen.L0t schreef: ↑16-07-2017 14:24Ik zeg niet dat iets verboden moet worden, of dat je er niet aan moet beginnen. Alleen dat alleenstaand ouderschap niet de voorkeur geniet. Ik leg uit waarom anderen het zielig kunnen vinden (al vind ik dat zelf niet).
Ik denk gewoon niet dat het vaak een voorkeur heeft boven het hebben van twee ouders. De kans dat je ziek wordt is niet klein, maar juist vrij groot. Dit gebeurt ook bij ouders die samen een kind verzorgen, alleen dan is er altijd nog de ander die de zorg (voor zowel de zieke ouder als het kind) over kan nemen. Bij een alleenstaande ouder voelt het kind zich vaak verantwoordelijk voor de ouder en blijft dan alleen achter.
De risico's zijn groter. Op zich geen reden om er niet aan te beginnen, maar om nu te zeggen dat het beter is dan een situatie met twee ouders? Daar ben ik het niet mee eens.
Netwerk is belangrijk, en dat kinderen zich verantwoordelijk voelen voor hun ouders zie ik vooral na echtscheiding, nooit bij mijn BAM-vriendinnen.
Ik zeg ook niet dat het beter is, ik zeg dat het gelijkwaardig is.
Qua sneu zei mijn zoon: we hebben ook geen auto, dat is pas sneu.
Geen vader hebben vind ik net zoiets als geen broertjes/zusjes hebben: de meesten vinden het sneu, maar wat je nooit gehad hebt mis je ook niet.
Mijn broer is overleden, dat is een concreet gemis, maar een vader die er nooit geweest is is niet iets wat gemist wordt. En als dat wel zo is, dan is het mijn stellige overtuiging dat dat 'aangepraat' is door mensen zoals jij, die maar door en door en blijven gaan over dat het toch een beetje zielig is en zeker niet de voorkeur verdient. Echt geen enkel kind bedenkt zelf dat het zielig is.
En hoezo is de kans dat je ziek wordt vrij groot? Ik ben in de loop van de jaren een keer geopereerd, toen hebben de kinderen twee nachten elders gelogeerd, handig, zo'n netwerk.
En verder heb ik nooit vanwege ziekte niet voor de kinderen kunnen zorgen.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
H. Roland Holst
