Kinderen
alle pijlers
Ervaringen Keizersnede gevraagd
donderdag 4 juni 2009 om 13:51
Hallo allemaal!!
Over ongeveer 2 weken moet ik een keizersnede ondergaan.
Ik ben benieuwd of er mensen zijn die een keizersnede hebben gehad. Hoe was het herstelproces? En hoe je het vond en of je misschien nog nuttige tips hebt voor erna. En wat zou je meenemen naar het ziekenhuis? Ik moet namelijk een week blijven.
Alvast bedankt!
Eef
Over ongeveer 2 weken moet ik een keizersnede ondergaan.
Ik ben benieuwd of er mensen zijn die een keizersnede hebben gehad. Hoe was het herstelproces? En hoe je het vond en of je misschien nog nuttige tips hebt voor erna. En wat zou je meenemen naar het ziekenhuis? Ik moet namelijk een week blijven.
Alvast bedankt!
Eef
donderdag 4 juni 2009 om 16:01
Ik heb in januari een keizersnede gehad. Niet gepland. Meisje was een sterrekijker en 'paste' er daardoor niet door. De ruggenprik was tijdens 'de bevalling' al gezet en viel me 100% mee. Mijn man heeft naast me gezeten en de operatieassitente heeft foto's gemaakt. Ze hebben haar even laten zien boven het doek en hebben haar toen meegenomen voor de testjes. Man mocht daarbij zijn. Daarna heeft ze nog een minuut of 2 bij me gelegen en kon ik haar aanraken. 1 arm lag vast geloof ik. Daarna ben ik gehecht (duurde ongeveer een half uur) en is mijn man met haar naar de verloskamer waar ik begonnen was teruggegaan. Terwijl ik gehecht werd is meisje aangekleed. Ik was er na 3 kwartier ongeveer.
Het herstel ging erg goed. De eerste dag heb ik eigenlijk alleen in bed gelegen, de volgende dag al uit bed geweest op een stoel gezeten en samen met verpleegster gedouched. De volgende dag alleen. Na 4 dagen mocht ik naar huis en kon ik eigenlijk alles al weer. De wond genas mooi en heeft eigenlijk nooit pijn gedaan.
Succes!
Het herstel ging erg goed. De eerste dag heb ik eigenlijk alleen in bed gelegen, de volgende dag al uit bed geweest op een stoel gezeten en samen met verpleegster gedouched. De volgende dag alleen. Na 4 dagen mocht ik naar huis en kon ik eigenlijk alles al weer. De wond genas mooi en heeft eigenlijk nooit pijn gedaan.
Succes!
donderdag 4 juni 2009 om 16:04
donderdag 4 juni 2009 om 16:11
quote:Sarah Scott schreef op 04 juni 2009 @ 16:04:
Tsja Broedkippetje, en ik wil weer laten zien dat het ook anders kan dan het standaard protocol Hier van de eerste 3 dagen weeen gehad, dus ik was uit-ge-put, maar geen uitslaapkamer gezien. Denk meer dat het per gyn/anea verschilt.
Hier beide keren alleen infuusarm gestabiliseerd.
Ik heb niet het gevoel dat ik alleen maar het standaard-protocol sta op te lepelen, en heb steeds gezegd; 'meestal gaat het zus en zo', 'maar dat hoeft niet', etc.
Dat het per arts kan verschillen, schrijf ik toch net ook??
Maar vooral ook per patiënt. Artsen volgen namelijk zelden klakkeloos standaardprotocollen maar bekijken ook de patiënt en de situatie.
Tsja Broedkippetje, en ik wil weer laten zien dat het ook anders kan dan het standaard protocol Hier van de eerste 3 dagen weeen gehad, dus ik was uit-ge-put, maar geen uitslaapkamer gezien. Denk meer dat het per gyn/anea verschilt.
Hier beide keren alleen infuusarm gestabiliseerd.
Ik heb niet het gevoel dat ik alleen maar het standaard-protocol sta op te lepelen, en heb steeds gezegd; 'meestal gaat het zus en zo', 'maar dat hoeft niet', etc.
Dat het per arts kan verschillen, schrijf ik toch net ook??
Maar vooral ook per patiënt. Artsen volgen namelijk zelden klakkeloos standaardprotocollen maar bekijken ook de patiënt en de situatie.
Wees altijd jezelf. Tenzij je een eenhoorn kan zijn. Wees dan een eenhoorn.
donderdag 4 juni 2009 om 16:35
Eefje, ik zit net een beetje op internet te zoeken en vind iets wat je misschien wel handig vindt.
Als je googlet op deze combinatie van woorden:
fotoboek en informatie over keizersnede groene hart ziekenhuis PDF
krijg je een folder met foto's (geen bloederige) waar alles rondom de keizersnede stap voor stap wordt uitgelegd; van de opname tot ontslag. Misschien leuk om je een beetje een voorstelling te maken.
Als je googlet op deze combinatie van woorden:
fotoboek en informatie over keizersnede groene hart ziekenhuis PDF
krijg je een folder met foto's (geen bloederige) waar alles rondom de keizersnede stap voor stap wordt uitgelegd; van de opname tot ontslag. Misschien leuk om je een beetje een voorstelling te maken.
Wees altijd jezelf. Tenzij je een eenhoorn kan zijn. Wees dan een eenhoorn.
donderdag 4 juni 2009 om 17:05
quote:fleurtje schreef op 04 juni 2009 @ 16:39:
En hoppekee, zit weer bijna te janken. Wat lief!!!!
Ik ook, maar dat zijn vast de hormonen... en de wetenschap dat ik over pakweg 6 weken dit wéér mag meemaken (althans, hopelijk nu op de 'normale manier'.)
En hoppekee, zit weer bijna te janken. Wat lief!!!!
Ik ook, maar dat zijn vast de hormonen... en de wetenschap dat ik over pakweg 6 weken dit wéér mag meemaken (althans, hopelijk nu op de 'normale manier'.)
Wees altijd jezelf. Tenzij je een eenhoorn kan zijn. Wees dan een eenhoorn.
donderdag 4 juni 2009 om 17:45
ik ben van Luuk* bevallen met een spoedkeizersnede. toen dat besluit kwam was ik al voorzien van epiduraal (ruggeprik) en urinecatheter, dus voor ik het wist lag ik op de OK. arcman mocht bij mn hoofd zitten en verder zat er naast me nog een hele aardige verpleger. een operatiezuster heeft met ons fototoestel foto's gemaakt van luuks geboorte.
Luukje was er na een hoop geduw en getrek binnen notime uit en gezien zijn afwijkingen hebben ze hem toen niet aan me laten zien maar is hij meteen door de kinderarts meegenomen de warme kamer in voor onderzoeken. arcman mocht mee. toen ze luuk onderzocht hadden, stabiel hadden gekregen, hem hadden voorzien van een speekselafslurpslangetje in zn neus en een infuus in zn arm hebben ze hem in zn transportcouveuze even naar me toegereden zodat ik hem kon zien. op dat moment waren ze me nog aan het dichtnaaien. daarna hebben ze hem meteen naar de IC gereden, ik had arcman al vantevoren gezegd dat hij zich om mij niet druk moest maken maar met ons kleine mannetje meemoest gaan.
tijdens de vecouver is de epiduraal verwijderd en ben ik voorzien van een morfinepompje. na een eeeeuwigheid mocht ik eindelijk met bed en al naar de IC toe om Luukje nog eens te zien.
jammergenoeg mocht ik maar even blijven en ben ik toen naar de kraamafd gereden. ik heb daar een paar práchtige steunkousen gekregen en dagelijks een fijne tromboseprik. per dag kreeg ik 3x2 paracetamol en 2x naproxen en daar deed ik het zo goed op dat ik de morfine niet gebruikte en daarom hebben ze eind volgende dag dat infuus al verwijderd. catheter eruit en toen kon ik tenminste met rolstoel naar Luukje toe.
ik heb geen moment echt pijn gehad maar wegens de zorgelijke situatie van Luukje raaste de adrenaline door mijn aderen en dat is ook een hele goede pijnstiller.
Wat ik je aanraden wil is vantevoren heel goed met je man afspreken wat je wilt wat hij doet. moet hij bij jou blijven? moet hij met jullie kindje meegaan? en neem je eigen camera mee en zorg dat er heel veel foto's gemaakt worden. door de keizersnede/de verdoving enz. weet ik alleen nog maar vaag hoe het was en hoe de eerste ontmoeting was tussen mij en mijn kindje. laat het vastleggen!
verder krijg je na de operatie werkelijk prachtige ziekenhuislingerie waar ze dan een paar van die mooie kraamverbanden inproppen, maar neem van mij aan dat je op dat moment de schaamte allang voorbij bent.
eerste dag&nacht komen ze om het uur je temperatuur en bloeddruk meten, dag erna om de 3 uur, je wordt doodziek ervan want je wil alleen maar slapen, maar elke keer wordt je weer wakker van die verpleegster.
het is inderdaad prettig om voor ná je ziekenhuisperiode van die prachtige omaonderbroeken aan te schaffen bij de hema of zeeman, koop ze in een maat groter dan wat je normaal hebt anders passen die kraamverbanden er niet in.
doorgaans houden ze je na een KS 6 dagen, maar veel verzekeringen vergoeden 10 dagen, dus als je kindje daar nog moet blijven, kijk dan of je kan regelen dat jij 10 dagen mag blijven! soms kan het niet omdat ze je bed nodig hebben, maar als het kan maak er dan gebruik van, ondanks dat je vreselijk verlangd naar je privacy.
elk ziekenhuis heeft zn eigen regels mbt de couveuseafdeling,
arcman en ik hebben ervoor gekozen slechts de naaste familie daar te ontvangen. je kan altijd later nog een thuiskomkaartje sturen met uitnodiging voor kraambezoek.
elk dysmatuur kindje loopt een bepaald risico, maar als het even kan verstuur dan toch zsm geboortekaartjes! zet anders op het kaartje dat gezien het feit dat hij nog even in het ziekenhuis moet blijven hij nog even geen kraamvisite kan ontvangen. de mensen die je wel daar zou willen ontvangen kan je dan altijd nog persoonlijk benaderen.
!verder moet je eens googlen op de vereniging van ouders van couveusekinderen en in hun webshop het boekje "de couveuse, een wieg in het ziekenhuis" bestellen. in het ziekenhuis hebben cq nemen ze doorgaans de tijd niet voor een goede voorlichting, en jouw kindje zal wel in een couveuse of op een warmtebedje terecht komen gezien zijn geschatte gewicht en dit boekje kan je enorm helpen met de beeldvorming van wat jullie en je kindje dan allemaal te wachtern staat.
zorg ervoor dat je altijd een pen en een schriftje bij de hand hebt en schrijf alles op wat de verpleging en artsen over je kindje vertellen. door de keizersnede ben je de eerste dagen enorm vergeetachtig.
als eenmaal het prachtige moment is aangebroken dat je je kindje eindelijk mee naar huis mag nemen, neem dan meteen vanuit het ziekenhuis een formulier mee waarmee je zijn medisch en verpleegkundig dossier mee kunt opvragen. het is heel fijn om later nog eens na te lezen hoe ze voor je kindje gezorgd hebben. in het verpleegkundig dossier staat ook hoe je kindje het deed, zich voelde, sociale aspecten (kreeg hij bezoek van pappa en mamma?), bijzonderheden enzovoorts.
oh en als er tijdens zijn verblijf in het ziekenhuis iets is waar jij het niet mee eens bent, een verpleegster die hem een infuus wil aanleggen en tig keer misprikt, een verpleegster die kribbig doet, een dokter die koeterwaals praat: meteen zeggen! niet te lief zijn, stuur die misprikkende verpleegster weg en eis dat ze iemand haalt die het wel kan enz.
nou een heel verhaal en het gaat niet helemaal over je oorspronkelijke vraag, maar ik hoop dat je er toch wat aan hebt!
groetjes
arc
Luukje was er na een hoop geduw en getrek binnen notime uit en gezien zijn afwijkingen hebben ze hem toen niet aan me laten zien maar is hij meteen door de kinderarts meegenomen de warme kamer in voor onderzoeken. arcman mocht mee. toen ze luuk onderzocht hadden, stabiel hadden gekregen, hem hadden voorzien van een speekselafslurpslangetje in zn neus en een infuus in zn arm hebben ze hem in zn transportcouveuze even naar me toegereden zodat ik hem kon zien. op dat moment waren ze me nog aan het dichtnaaien. daarna hebben ze hem meteen naar de IC gereden, ik had arcman al vantevoren gezegd dat hij zich om mij niet druk moest maken maar met ons kleine mannetje meemoest gaan.
tijdens de vecouver is de epiduraal verwijderd en ben ik voorzien van een morfinepompje. na een eeeeuwigheid mocht ik eindelijk met bed en al naar de IC toe om Luukje nog eens te zien.
jammergenoeg mocht ik maar even blijven en ben ik toen naar de kraamafd gereden. ik heb daar een paar práchtige steunkousen gekregen en dagelijks een fijne tromboseprik. per dag kreeg ik 3x2 paracetamol en 2x naproxen en daar deed ik het zo goed op dat ik de morfine niet gebruikte en daarom hebben ze eind volgende dag dat infuus al verwijderd. catheter eruit en toen kon ik tenminste met rolstoel naar Luukje toe.
ik heb geen moment echt pijn gehad maar wegens de zorgelijke situatie van Luukje raaste de adrenaline door mijn aderen en dat is ook een hele goede pijnstiller.
Wat ik je aanraden wil is vantevoren heel goed met je man afspreken wat je wilt wat hij doet. moet hij bij jou blijven? moet hij met jullie kindje meegaan? en neem je eigen camera mee en zorg dat er heel veel foto's gemaakt worden. door de keizersnede/de verdoving enz. weet ik alleen nog maar vaag hoe het was en hoe de eerste ontmoeting was tussen mij en mijn kindje. laat het vastleggen!
verder krijg je na de operatie werkelijk prachtige ziekenhuislingerie waar ze dan een paar van die mooie kraamverbanden inproppen, maar neem van mij aan dat je op dat moment de schaamte allang voorbij bent.
eerste dag&nacht komen ze om het uur je temperatuur en bloeddruk meten, dag erna om de 3 uur, je wordt doodziek ervan want je wil alleen maar slapen, maar elke keer wordt je weer wakker van die verpleegster.
het is inderdaad prettig om voor ná je ziekenhuisperiode van die prachtige omaonderbroeken aan te schaffen bij de hema of zeeman, koop ze in een maat groter dan wat je normaal hebt anders passen die kraamverbanden er niet in.
doorgaans houden ze je na een KS 6 dagen, maar veel verzekeringen vergoeden 10 dagen, dus als je kindje daar nog moet blijven, kijk dan of je kan regelen dat jij 10 dagen mag blijven! soms kan het niet omdat ze je bed nodig hebben, maar als het kan maak er dan gebruik van, ondanks dat je vreselijk verlangd naar je privacy.
elk ziekenhuis heeft zn eigen regels mbt de couveuseafdeling,
arcman en ik hebben ervoor gekozen slechts de naaste familie daar te ontvangen. je kan altijd later nog een thuiskomkaartje sturen met uitnodiging voor kraambezoek.
elk dysmatuur kindje loopt een bepaald risico, maar als het even kan verstuur dan toch zsm geboortekaartjes! zet anders op het kaartje dat gezien het feit dat hij nog even in het ziekenhuis moet blijven hij nog even geen kraamvisite kan ontvangen. de mensen die je wel daar zou willen ontvangen kan je dan altijd nog persoonlijk benaderen.
!verder moet je eens googlen op de vereniging van ouders van couveusekinderen en in hun webshop het boekje "de couveuse, een wieg in het ziekenhuis" bestellen. in het ziekenhuis hebben cq nemen ze doorgaans de tijd niet voor een goede voorlichting, en jouw kindje zal wel in een couveuse of op een warmtebedje terecht komen gezien zijn geschatte gewicht en dit boekje kan je enorm helpen met de beeldvorming van wat jullie en je kindje dan allemaal te wachtern staat.
zorg ervoor dat je altijd een pen en een schriftje bij de hand hebt en schrijf alles op wat de verpleging en artsen over je kindje vertellen. door de keizersnede ben je de eerste dagen enorm vergeetachtig.
als eenmaal het prachtige moment is aangebroken dat je je kindje eindelijk mee naar huis mag nemen, neem dan meteen vanuit het ziekenhuis een formulier mee waarmee je zijn medisch en verpleegkundig dossier mee kunt opvragen. het is heel fijn om later nog eens na te lezen hoe ze voor je kindje gezorgd hebben. in het verpleegkundig dossier staat ook hoe je kindje het deed, zich voelde, sociale aspecten (kreeg hij bezoek van pappa en mamma?), bijzonderheden enzovoorts.
oh en als er tijdens zijn verblijf in het ziekenhuis iets is waar jij het niet mee eens bent, een verpleegster die hem een infuus wil aanleggen en tig keer misprikt, een verpleegster die kribbig doet, een dokter die koeterwaals praat: meteen zeggen! niet te lief zijn, stuur die misprikkende verpleegster weg en eis dat ze iemand haalt die het wel kan enz.
nou een heel verhaal en het gaat niet helemaal over je oorspronkelijke vraag, maar ik hoop dat je er toch wat aan hebt!
groetjes
arc
donderdag 4 juni 2009 om 23:24
tja het meeste is eigenlijk al gezegd, het is voor iedereen anders. Aangezien jij al weet dat het een ks is, zou ik het nog even met je gyn doorlopen, geef je vragen/twijfels aan en wat jij graag wil. Iemand schreef dat je kan vragen dat ze hem/haar pas aankleden als je er weer bij ben. Houd er rekening mee dat dit niet kan. Zeker aangezien hij aan de lichte kant is, kan het zijn dat ze hem voor de temperatuur direct moeten aankleden. Zelfs mijn reusje moest meteen in de kleren.
Inderdaad lekker grote onderbroeken, Zeeman heeft heerlijk hoge. Ik was zelf na 2 dagen thuis, maar daar heb ik ook wel om gesmeekt (kon niet slapen in het ziekenhuis, dus knapte niet op). Thuis stond ik na een nacht slapen alweer redelijk goed op de been. Wees duidelijk naar de verpleging. Ik had 1 zuster die elke keer het bedje net buiten handbereik van mij zette, zodat ik bij huilen er net niet bij kon......., maar ook het tien keer per nacht controleren of het om vijf uur in de nacht binnenlopen om alvast de paracetamol voor acht uur neer te leggen. Ik heb daar gewoon wat van gezegd. De hormonen maakte mij assertiever dan ik normaal ben. .Als je pijn hebt, vraag om pijnstilling, maar onthoudt ook dat je er nu eenmaal wel wat pijn aan over zult houden. Probeer na een paar dagen de pijnstilling te minderen, dit zodat je voelt wat je aan kan wat belasting betreft.
Ik lag tijdens de ks met 1 arm vast, met de andere kon ik de kleine aaien. Mn vriend heeft de hele tijd naast me gezeten. Wat je eventueel kan vragen is of ze een spiegel hebben die ze boven je hoofd kunnen ophangen. Dit was bij mij het geval en ik heb kunnen zien hoe de kleine naar buiten kwam. en heel raar op dat moment valt de wond en het bloed je niet echt op.
De ruggeprik vond ik heerlijk, maar goed ik had weeen al de hele dag. Eerst werden mn voeten warm en toen voelde ik niets meer. De prik vond ik niet heel pijnlijk, maar goed zonder weeen is dat misschien anders, als in er is dan niets om je op te concentreren. Ik kreeg ook een drankje tegen de misselijkheid, maar dat was zo ranzig dat ik het er meteen uitkotste (bij mij hielp het dus niet tegen misselijkheid:-)). Bij mij in het ziekenhuis hadden ze trouwens een poloroid camera, waardoor ik tijdens het hechten 3 mooie foto's voor mn neus had. Op de uitslaap ben ik maar 10 minuten geweest, mocht vrij snel weg. Succes
Inderdaad lekker grote onderbroeken, Zeeman heeft heerlijk hoge. Ik was zelf na 2 dagen thuis, maar daar heb ik ook wel om gesmeekt (kon niet slapen in het ziekenhuis, dus knapte niet op). Thuis stond ik na een nacht slapen alweer redelijk goed op de been. Wees duidelijk naar de verpleging. Ik had 1 zuster die elke keer het bedje net buiten handbereik van mij zette, zodat ik bij huilen er net niet bij kon......., maar ook het tien keer per nacht controleren of het om vijf uur in de nacht binnenlopen om alvast de paracetamol voor acht uur neer te leggen. Ik heb daar gewoon wat van gezegd. De hormonen maakte mij assertiever dan ik normaal ben. .Als je pijn hebt, vraag om pijnstilling, maar onthoudt ook dat je er nu eenmaal wel wat pijn aan over zult houden. Probeer na een paar dagen de pijnstilling te minderen, dit zodat je voelt wat je aan kan wat belasting betreft.
Ik lag tijdens de ks met 1 arm vast, met de andere kon ik de kleine aaien. Mn vriend heeft de hele tijd naast me gezeten. Wat je eventueel kan vragen is of ze een spiegel hebben die ze boven je hoofd kunnen ophangen. Dit was bij mij het geval en ik heb kunnen zien hoe de kleine naar buiten kwam. en heel raar op dat moment valt de wond en het bloed je niet echt op.
De ruggeprik vond ik heerlijk, maar goed ik had weeen al de hele dag. Eerst werden mn voeten warm en toen voelde ik niets meer. De prik vond ik niet heel pijnlijk, maar goed zonder weeen is dat misschien anders, als in er is dan niets om je op te concentreren. Ik kreeg ook een drankje tegen de misselijkheid, maar dat was zo ranzig dat ik het er meteen uitkotste (bij mij hielp het dus niet tegen misselijkheid:-)). Bij mij in het ziekenhuis hadden ze trouwens een poloroid camera, waardoor ik tijdens het hechten 3 mooie foto's voor mn neus had. Op de uitslaap ben ik maar 10 minuten geweest, mocht vrij snel weg. Succes
vrijdag 5 juni 2009 om 10:51
Hoi,
ik heb 10 weken geleden een geplande keizersnee gehad. Moest vanwege mijn medische achtergrond onder gehele narcose, dus heel anders dan een ruggenprik, maar ik heb het over het algemeen niet negatief ervaren.
Het ging allemaal heel erg snel, om twaalf uur ging ik onder narcose, om half één is onze zoon geboren en om tien voor twee lag hij bij mij op m'n borst. In de tussentijd is mijn partner overal bijgeweest, heeft met zijn neus bovenop de operatie gestaan (en héél veel foto's gemaakt) en is na de onderzoekjes met de kleine naar boven gegaan.
Het herstel ging redelijk, geen last van het litteken (misschien omdat ze een ouder litteken gebruikten, overigens niet van een eerdere keizersnee), wel veel last van de onderbuik. Vooral in het begin van het hoesten inderdaad (zo'n kussentje was voor mij ook wel een uitkomst geweest, daar heb ik toch helemaal niet aan gedacht...). Heb in totaal vier dagen in het ziekenhuis gelegen. Ik kreeg daar trouwens van die gaas onderbroeken, had zelf wel onderbroeken meegenomen, maar die heb ik dus niet nodig gehad.
Heb nu af en toe nog last van een doof gevoel in de onderbuik, volgens de gyn. kan je daar ook nog wel even last van houden.
Maar al met al is alles reuze meegevallen!
Heel veel succes en laat even weten hoe je het ervaren hebt!
ik heb 10 weken geleden een geplande keizersnee gehad. Moest vanwege mijn medische achtergrond onder gehele narcose, dus heel anders dan een ruggenprik, maar ik heb het over het algemeen niet negatief ervaren.
Het ging allemaal heel erg snel, om twaalf uur ging ik onder narcose, om half één is onze zoon geboren en om tien voor twee lag hij bij mij op m'n borst. In de tussentijd is mijn partner overal bijgeweest, heeft met zijn neus bovenop de operatie gestaan (en héél veel foto's gemaakt) en is na de onderzoekjes met de kleine naar boven gegaan.
Het herstel ging redelijk, geen last van het litteken (misschien omdat ze een ouder litteken gebruikten, overigens niet van een eerdere keizersnee), wel veel last van de onderbuik. Vooral in het begin van het hoesten inderdaad (zo'n kussentje was voor mij ook wel een uitkomst geweest, daar heb ik toch helemaal niet aan gedacht...). Heb in totaal vier dagen in het ziekenhuis gelegen. Ik kreeg daar trouwens van die gaas onderbroeken, had zelf wel onderbroeken meegenomen, maar die heb ik dus niet nodig gehad.
Heb nu af en toe nog last van een doof gevoel in de onderbuik, volgens de gyn. kan je daar ook nog wel even last van houden.
Maar al met al is alles reuze meegevallen!
Heel veel succes en laat even weten hoe je het ervaren hebt!
vrijdag 5 juni 2009 om 12:29
Hoi, hier een positieve ervaring, 8 weken terug een geplande keizersnede gehad.
Ruggeprik moest 4 keer over, maar hoewel ik hier het meest tegenop had gezien (het mislukken van het zetten van de prik) viel dit ook alles mee. Haast geen last ervan gehad.
Vriend wel, ze pakte steeds grotere naalden, en het bloedde ook behoorlijk, dus toen ik voorovergebogen zat, terwijl ze aan het aanprikken waren, hoorde ik de verpleegkundige aan hem vragen; meneer? gaat het wel? moet ik even een stoel voor u pakken?
Wat ik niet had verwacht, was dat ik zo duidelijk kon voelen wat ze aan het doen waren. Het deed geen pijn hoor, maar kon precies voelen waar ze aan het snijden waren.
Het was zo leuk en spannend niet weten wat het wordt (bij onze oudste wisten we het wel) en dan horen dat hij huilt en dan zelf mogen kijken wat het is, zo boven het doek
Ik moest daarna nog wel een tijdje in de uitslaapkamer blijven omdat m'n bloeddruk tijdens de keizersnede even heel erg zakte, maar toen dat stabiel was mocht ik naar de afdeling.
Hij was inmiddels aangekleed, omdat ik dus langer wegbleef door m'n bloeddruk. Ze had hem wel speciaal voor mij uitgekleed, zodat ik hem evengoed even bloot op m'n borst kon hebben en hem goed kon bewonderen. Ik dacht toen dat ze hem vast hadden verwisseld op de gang ; zulke dunne benen, en zo'n grote neus
Ik vroeg nog aan m'n vriend of er niet stiekem verderop in de gang hele dunne mensen zaten met grote neuzen, die zich nu aan het verbazen waren over hun spekbilliebaby met kleine neus
De dag na de ingreep, stond ik alweer heerlijk te douchen en heb Stef in bad gedaan. Voelde me prima.
We moesten nog even blijven omdat hij niet goed dronk maar ik mocht in principe al na 2 dagen naar huis, maar bleef dus ivm zijn groei.
Thuis gekomen, en heb ook niet meer op bed gelegen. Af en toe even op de bank als de oudste ook in bed lag.
De tweede dag thuis al lekker op bezoek geweest bij m'n ouders, het was pasen en we hebben heerlijk met de hele familie gegeten.
Enige probleem van dat ik me zo goed voelde was dat mijn wond ging wijken, en ik dus toen echt een stap terug moest doen ivm de ontsteking.
Verder dus helemaal prima gegaan, heb er vooral in als ik het met de vorige bevalling vergelijk, een eitje qua pijn en ongemak.
Maar niet iedereen heeft hetzelfde lijf, en dezelfde pijngrens. Dus hoeveel ervaringen je ook leest, het kan ook tegenvallen. Ik hoop het natuurlijk dat je net zo makkelijk krijgt als dat ik het vond.
Succes!
Ruggeprik moest 4 keer over, maar hoewel ik hier het meest tegenop had gezien (het mislukken van het zetten van de prik) viel dit ook alles mee. Haast geen last ervan gehad.
Vriend wel, ze pakte steeds grotere naalden, en het bloedde ook behoorlijk, dus toen ik voorovergebogen zat, terwijl ze aan het aanprikken waren, hoorde ik de verpleegkundige aan hem vragen; meneer? gaat het wel? moet ik even een stoel voor u pakken?
Wat ik niet had verwacht, was dat ik zo duidelijk kon voelen wat ze aan het doen waren. Het deed geen pijn hoor, maar kon precies voelen waar ze aan het snijden waren.
Het was zo leuk en spannend niet weten wat het wordt (bij onze oudste wisten we het wel) en dan horen dat hij huilt en dan zelf mogen kijken wat het is, zo boven het doek
Ik moest daarna nog wel een tijdje in de uitslaapkamer blijven omdat m'n bloeddruk tijdens de keizersnede even heel erg zakte, maar toen dat stabiel was mocht ik naar de afdeling.
Hij was inmiddels aangekleed, omdat ik dus langer wegbleef door m'n bloeddruk. Ze had hem wel speciaal voor mij uitgekleed, zodat ik hem evengoed even bloot op m'n borst kon hebben en hem goed kon bewonderen. Ik dacht toen dat ze hem vast hadden verwisseld op de gang ; zulke dunne benen, en zo'n grote neus
Ik vroeg nog aan m'n vriend of er niet stiekem verderop in de gang hele dunne mensen zaten met grote neuzen, die zich nu aan het verbazen waren over hun spekbilliebaby met kleine neus
De dag na de ingreep, stond ik alweer heerlijk te douchen en heb Stef in bad gedaan. Voelde me prima.
We moesten nog even blijven omdat hij niet goed dronk maar ik mocht in principe al na 2 dagen naar huis, maar bleef dus ivm zijn groei.
Thuis gekomen, en heb ook niet meer op bed gelegen. Af en toe even op de bank als de oudste ook in bed lag.
De tweede dag thuis al lekker op bezoek geweest bij m'n ouders, het was pasen en we hebben heerlijk met de hele familie gegeten.
Enige probleem van dat ik me zo goed voelde was dat mijn wond ging wijken, en ik dus toen echt een stap terug moest doen ivm de ontsteking.
Verder dus helemaal prima gegaan, heb er vooral in als ik het met de vorige bevalling vergelijk, een eitje qua pijn en ongemak.
Maar niet iedereen heeft hetzelfde lijf, en dezelfde pijngrens. Dus hoeveel ervaringen je ook leest, het kan ook tegenvallen. Ik hoop het natuurlijk dat je net zo makkelijk krijgt als dat ik het vond.
Succes!
vrijdag 5 juni 2009 om 12:35
O ja, wat ik nog even wilde zeggen, in het ziekenhuis waar ik ben bevallen, hebben ze speciale keizersneewiegjes. Dus dat zijn halfronde wiegjes die ze aan je aan je bed monteren. Je baby ligt dan naast je, maar wel op z'n eigen plekje. Heel makkelijk want je kunt je baby goed troosten en naar je toe schuiven zonder te hoeven tillen.
*aanpassing; Ik lees net terug in je topic dat je baby in de couveuse moet, dus is het bovenstaande niet van toepassing..
Ik hoop in ieder geval dat je kindje dan snel uit de couveuse mag.
*aanpassing; Ik lees net terug in je topic dat je baby in de couveuse moet, dus is het bovenstaande niet van toepassing..
Ik hoop in ieder geval dat je kindje dan snel uit de couveuse mag.
anoniem_5439 wijzigde dit bericht op 05-06-2009 12:38
Reden: aanpassing..
Reden: aanpassing..
% gewijzigd
vrijdag 5 juni 2009 om 13:21
nu ik al jullie ervaring zo teruglees denk ik; o ja, dat had ik ook. Goh, wat ben ik al veel vergeten van die operatie! En het is nog maar 15 weken geleden!
Goede tip inderdaad van Voy, want het lachen en niezen deed goed zeer. Puffen hielp ook wel om die pijn weg te krijgen.
ik lag als een vogelverschrikker met twee armen vastgebonden en mocht mijn kindje niet meteen zien omdat hij mee moest met de kinderarts. Daarna kwam vriend hem laten zien. Vriend zat nog in zijn groene ok pak met groene sloffen en durfde zoontje niet naar mij toe te dragen omdat hij ban g was dat hij uit zou glijden. Toen ik zoon eenmaal gezien had begon ik ontzettend te trillen en te klappertanden. De assistente vroeg of ik het koud had, maar dat was gewoon een ontlading.
Ik kan me voorstellen dat het nu spannend is Eef, maar als je goed aan je vriend en je arts laat weten wat je wel en niet weet, komt het vats goed. Succes ermee!
Goede tip inderdaad van Voy, want het lachen en niezen deed goed zeer. Puffen hielp ook wel om die pijn weg te krijgen.
ik lag als een vogelverschrikker met twee armen vastgebonden en mocht mijn kindje niet meteen zien omdat hij mee moest met de kinderarts. Daarna kwam vriend hem laten zien. Vriend zat nog in zijn groene ok pak met groene sloffen en durfde zoontje niet naar mij toe te dragen omdat hij ban g was dat hij uit zou glijden. Toen ik zoon eenmaal gezien had begon ik ontzettend te trillen en te klappertanden. De assistente vroeg of ik het koud had, maar dat was gewoon een ontlading.
Ik kan me voorstellen dat het nu spannend is Eef, maar als je goed aan je vriend en je arts laat weten wat je wel en niet weet, komt het vats goed. Succes ermee!
vrijdag 5 juni 2009 om 13:31
Ik heb 2x een keizersnede gehad, twee totáál verschillende ervaringen. Eerste was spoed en alles ging mis wat maar mis kon gaan, bij de tweede was ik voorbereid en ging het relaxed.
Waar ik veel aan gehad heb: hoefijzervormig borstvoedingskussen (hebben ze meestal ook op de kraamafdeling) om je buikwond te ontlasten,
Toen ik op de uitslaapkamer lag, moest ik steeds mijn tenen bewegen, daaraan merk je dat de ruggenprik langzaam uitwerkt.
Bij de eerste bevalling nam mijn man de foto's; bij de tweede had ik vantevoren gevraagd (op de dag van opname) of een (co)assistent/student foto's wilde maken. Dat wilde een erg aardige jongen graag doen met als resultaat: 250 foto's die me heel dierbaar zijn. Zo'n operatie gaat zo snel, ik vond het fijn na afloop terug te zien op foto. Meest speciale foto's zijn het moment dat baby uit buik getild wordt, uiteraard de eerste vasthoud-foto met mijzelf, foto van klok (tijdstip van geboorte) en foto van weegschaal (gewicht).
Verder vond ik het prettig om van die verfrissingsdoekjes bij me te hebben, ik ben beide keren erg misselijk geweest en heb veel overgegeven, kwam door de morfine. Dan is het lekker om even zo'n doekje over je gezicht te halen.
Na de operatie moeten je darmen weer op gang komen (peristaltiek), dit kan erg pijnlijk zijn, echter advies zo snel mogelijk als het enigszins kan uit bed en door de kamer strompelen. Dan komt het nl. sneller op gang. De eerste keer door de zure appel heenbijten, daarna gaat het al snel beter.
Succes toegewenst alvast!
Waar ik veel aan gehad heb: hoefijzervormig borstvoedingskussen (hebben ze meestal ook op de kraamafdeling) om je buikwond te ontlasten,
Toen ik op de uitslaapkamer lag, moest ik steeds mijn tenen bewegen, daaraan merk je dat de ruggenprik langzaam uitwerkt.
Bij de eerste bevalling nam mijn man de foto's; bij de tweede had ik vantevoren gevraagd (op de dag van opname) of een (co)assistent/student foto's wilde maken. Dat wilde een erg aardige jongen graag doen met als resultaat: 250 foto's die me heel dierbaar zijn. Zo'n operatie gaat zo snel, ik vond het fijn na afloop terug te zien op foto. Meest speciale foto's zijn het moment dat baby uit buik getild wordt, uiteraard de eerste vasthoud-foto met mijzelf, foto van klok (tijdstip van geboorte) en foto van weegschaal (gewicht).
Verder vond ik het prettig om van die verfrissingsdoekjes bij me te hebben, ik ben beide keren erg misselijk geweest en heb veel overgegeven, kwam door de morfine. Dan is het lekker om even zo'n doekje over je gezicht te halen.
Na de operatie moeten je darmen weer op gang komen (peristaltiek), dit kan erg pijnlijk zijn, echter advies zo snel mogelijk als het enigszins kan uit bed en door de kamer strompelen. Dan komt het nl. sneller op gang. De eerste keer door de zure appel heenbijten, daarna gaat het al snel beter.
Succes toegewenst alvast!
vrijdag 5 juni 2009 om 14:38
dat zou je wel denken fleurtje. Toen ze mijn wond aan het sluiten waren stonden de artsen zo alledaags te keuvelen over het voetbaltoernooi van hun kinderen in het weekend, dat ik wel een paar keer gevraagd heb of ze wel een beetje op aan het letten waren.
TO ik weet niet of je borstvoeding wil gaan geven, maar wellicht is het handig om je dan een beetje in te lezen in de verschillende houdingen van voeden. de eerste dag kon ik het niet goed hebben als ik zoon op de gebruikelijke manier voedde, tegen mn buik zeg maar. (en de dames in het ziekenhuis hadden verder geen idee).
Oh ja nog 1 ding, ook al heb je een ks gehad en zou je denken dat het met bloeden nog wel meevalt, houd er rekening mee dat je best nog wat stolsels(en sommige kunnen best groot zijn, de omschrijving van de verpleegkundige zo groot als een golfbal, was niet overdreven ) kunt verliezen de eerste dagen. Als je twijfelt of het wel goed is even vragen aan de verpleegkundige.
TO ik weet niet of je borstvoeding wil gaan geven, maar wellicht is het handig om je dan een beetje in te lezen in de verschillende houdingen van voeden. de eerste dag kon ik het niet goed hebben als ik zoon op de gebruikelijke manier voedde, tegen mn buik zeg maar. (en de dames in het ziekenhuis hadden verder geen idee).
Oh ja nog 1 ding, ook al heb je een ks gehad en zou je denken dat het met bloeden nog wel meevalt, houd er rekening mee dat je best nog wat stolsels(en sommige kunnen best groot zijn, de omschrijving van de verpleegkundige zo groot als een golfbal, was niet overdreven ) kunt verliezen de eerste dagen. Als je twijfelt of het wel goed is even vragen aan de verpleegkundige.
vrijdag 5 juni 2009 om 14:40
Oh man, mocht ik ooit nog es zwanger raken, dan ga ik echt lopen (liggen) klieren tijdens de keizersnee. Ik ga echt duizend keer vragen of ze de placenta in zn geheel verwijderd hebben. En of ze het nog een keer willen dubbel checken. En nog een keer. En na een paar dagen wil ik een echo voor de zekerheid. Zo.
vrijdag 5 juni 2009 om 16:13
jeeh wat veel reacties alweer! Heel erg fijn!
Ik ga ook maar even vragen of ze de placenta in z'n geheel eruit gehaald hebben! Dat lijkt me niks. Tja, ik heb al verschillende malen het een en ander gelezen over darmen dat je daar last van krijgen kan. Nu heb ik chronische spastische darmen dus ik ben aardig wat pijn daar gewend. Hopelijk scheelt dat of word het hierdoor juist erger. Ik hoop van niet.
En dat google advies van broedkippetje, echt super!! Ik hoop zo dat het allemaal mee gaat vallen.
Wat ik trouwens nog wou vragen en wellicht weten jullie dat ook wel: Ik mag op de opnamedag vanaf 6 uur 's ochtends niks meer eten en ik wordt dan in de namiddag pas geholpen. Om 9 uur moet ik me al melden daarzo. (waarom zo lang van te voren???) Waarom mag ik voor een ruggeprik vanaf 6 uur 's ochtends al niet meer eten? Dat is toch voor algehele narcose zo? Vind het een beetje raar eigenlijk. Of is dat normale gang van zaken?
Ik ga ook maar even vragen of ze de placenta in z'n geheel eruit gehaald hebben! Dat lijkt me niks. Tja, ik heb al verschillende malen het een en ander gelezen over darmen dat je daar last van krijgen kan. Nu heb ik chronische spastische darmen dus ik ben aardig wat pijn daar gewend. Hopelijk scheelt dat of word het hierdoor juist erger. Ik hoop van niet.
En dat google advies van broedkippetje, echt super!! Ik hoop zo dat het allemaal mee gaat vallen.
Wat ik trouwens nog wou vragen en wellicht weten jullie dat ook wel: Ik mag op de opnamedag vanaf 6 uur 's ochtends niks meer eten en ik wordt dan in de namiddag pas geholpen. Om 9 uur moet ik me al melden daarzo. (waarom zo lang van te voren???) Waarom mag ik voor een ruggeprik vanaf 6 uur 's ochtends al niet meer eten? Dat is toch voor algehele narcose zo? Vind het een beetje raar eigenlijk. Of is dat normale gang van zaken?
vrijdag 5 juni 2009 om 18:44
Ook bij een ruggeprik kun je tijdens de operatie misselijk worden; als je maaginhoud braakt in liggende positie kun je je daarin verslikken, het in je longen krijgen, etc.
En als de ruggeprik niet wil lukken, of er treden ernstige complicaties op, kan het wellicht alsnog nodig zijn om een algehele narcose toe te dienen.
Deze kansen zijn héél erg klein, maar vandaar dat ze zeker willen weten dat je maag leeg is en dat je nuchter moet zijn.
En als de ruggeprik niet wil lukken, of er treden ernstige complicaties op, kan het wellicht alsnog nodig zijn om een algehele narcose toe te dienen.
Deze kansen zijn héél erg klein, maar vandaar dat ze zeker willen weten dat je maag leeg is en dat je nuchter moet zijn.
Wees altijd jezelf. Tenzij je een eenhoorn kan zijn. Wees dan een eenhoorn.
vrijdag 5 juni 2009 om 19:09
vrijdag 12 juni 2009 om 16:39
Ik heb afgelopen woensdag opname gesprek gehad en gesprek met de anesthesist. Het is inderdaad zo dat je nuchter moet zijn voor het geval de ruggeprik niet werkt. Balen. Maar ik mag wel voor 9 uur 's ochtends 2 bekers/glazen hebben met doorzichtig drinken. Dus een koppie thee 's ochtends mag voordat ik moet! Hopelijk word ik niet om 6 uur 's avonds geholpen want zo lang niet eten kan ik gewoon niet tegen.
