Kinderen
alle pijlers
Geen kinderen beter in deze situatie?
vrijdag 31 januari 2020 om 12:17
Hoi allemaal
Ik zit de laatste tijd erg te twijfelen over hoe ik mijn toekomst zie. Ik heb s6ltijd gezegd dat ik geen kind wil en ze niet mag, zelfs topics hier over geopend.
De laatste jaren denk ik er steeds meer over na. Of ik het wil.
De reden dat ik twijfel is dat ik mezelf niet zie moederen. Ik heb ADD en ben ontzettend chaotisch. Plannen en ritme lukt niet goed. Ondanks meerdere trainingen, gaat veel beter maar ben er nog niet.
Een kind heeft juist behoefte aan ritme hoor ik altijd. Ook heb ik stemmingswisselingen, ook niet echt handig als je moeder bent. Lijkt me dat dat erg onveilig kan aanvoelen voor een kind. Verder ben ik door mijn add ook snel overprikkeld. Bij verjaardageb kan ik op een gegeven moment die hoge kinderstemmen niet meer aan en dan spelen ze alleen. Bij huilen raak ik meteen overprikkeld.
Als ik dit zo neerzet is het wel duidelijk dat ik beter geen kind kan nemen maar toch is er soms dat gevoel. Ik heb nog genoeg tijd miss verander ik maar erg realistisch is dat niet.
Ik wil een beslissing nemen zodat ik er niet over blijf piekeren.
Graag advies. Mensem die net als mij zijn en toch een kind hebben en waarbij jet goed gaat of juist helemaal niet
Ik zit de laatste tijd erg te twijfelen over hoe ik mijn toekomst zie. Ik heb s6ltijd gezegd dat ik geen kind wil en ze niet mag, zelfs topics hier over geopend.
De laatste jaren denk ik er steeds meer over na. Of ik het wil.
De reden dat ik twijfel is dat ik mezelf niet zie moederen. Ik heb ADD en ben ontzettend chaotisch. Plannen en ritme lukt niet goed. Ondanks meerdere trainingen, gaat veel beter maar ben er nog niet.
Een kind heeft juist behoefte aan ritme hoor ik altijd. Ook heb ik stemmingswisselingen, ook niet echt handig als je moeder bent. Lijkt me dat dat erg onveilig kan aanvoelen voor een kind. Verder ben ik door mijn add ook snel overprikkeld. Bij verjaardageb kan ik op een gegeven moment die hoge kinderstemmen niet meer aan en dan spelen ze alleen. Bij huilen raak ik meteen overprikkeld.
Als ik dit zo neerzet is het wel duidelijk dat ik beter geen kind kan nemen maar toch is er soms dat gevoel. Ik heb nog genoeg tijd miss verander ik maar erg realistisch is dat niet.
Ik wil een beslissing nemen zodat ik er niet over blijf piekeren.
Graag advies. Mensem die net als mij zijn en toch een kind hebben en waarbij jet goed gaat of juist helemaal niet
Motto’s Helpen je Niet Als het er echt op Aan Komt
vrijdag 31 januari 2020 om 12:20
vrijdag 31 januari 2020 om 12:21
Ik heb heen partner. Ben 25. Ik wil nu ook echt geen kind. Dat zou pas rond de 30 zijn als ik er toch voor zou gaan. Heb een tijdje geleden een abortus gehad wat er toch in heeft gehakt, schuldgevoel. Heb het echt moeten verwerken ook al was het de juiste beslissing.
Motto’s Helpen je Niet Als het er echt op Aan Komt
vrijdag 31 januari 2020 om 12:23
S-Meds schreef: ↑31-01-2020 12:20je geeft zelf het antwoord al. Ik denk dat er wel mensen zijn met psychische problemen of een persoonlijkheidsstoornis die kinderen hebben, dat gaat vaak niet goed. De kans dat je kind schadelijke gevolgen ondervindt van een ouder met een psychisch probleem is heel groot.
Ja dat heb ik zelf ook meegemaakt en zoi dat dus echt niet willen. Het is een belangrijke reden om het niet te doen.
Ben soms bang voor spijt later maar beter spijt van het niet doen dan andersom en een kind die er niet om heeft gevraagd op de wereld te zetten. Rationeel denk ik er zo over maar soms neemt een ander gevoel het over.
Motto’s Helpen je Niet Als het er echt op Aan Komt
vrijdag 31 januari 2020 om 12:25
Hoe goed kun je tegen slaapgebrek? Tegen in het begin elke 3 uur wakker en dan eruit en baby verzorgen. Hoe goed kun je tegen een peuter driftbui als je over 10 minuten bij het consultatiebureau moet zijn? Kun je het opbrengen om de hele dag een kleintje mee te dragen als het hangerig is omdat het tandjes krijgt? Om in de vroege ochtend vanuit diepe slaap in een keer naast je bed te moeten staan omdat het heeft overgegeven / een dikke spuitluier heeft en je alles moet schoonmaken?
Ik, gezond van lijf leden en psyche, vond dat al een behoorlijke uitdaging. En ben blij dat we die fases achter de rug hebben.
Ik, gezond van lijf leden en psyche, vond dat al een behoorlijke uitdaging. En ben blij dat we die fases achter de rug hebben.
vrijdag 31 januari 2020 om 12:28
Ik heb geen ADD oid. Wat ik wel weet is dat ik van mijn eigen kinderen honderd keer meer kan hebben dan van die van anderen. Toen mijn oudste 1 jaar was kwam ik een depressie. Enorm overprikkeld van al een bezoekje aan de supermarkt als er nauwelijks mensen waren. Toch kon ik heel goed voor mijn kind zorgen.
Hoe zit het met je randvoorwaarden? Heb je een betrokken partner, een omgeving waar je op kan terugvallen? Mogelijkheden tot kinderopvang enz.
Mijn partner heeft trouwens ADHD. Het eerste jaar vond hij heel pittig. Maar juist de regelmaat rondom de kinderen heeft hem uiteindelijk veel rust gegeven. Nu zijn we een geoliede machine.
Hoe zit het met je randvoorwaarden? Heb je een betrokken partner, een omgeving waar je op kan terugvallen? Mogelijkheden tot kinderopvang enz.
Mijn partner heeft trouwens ADHD. Het eerste jaar vond hij heel pittig. Maar juist de regelmaat rondom de kinderen heeft hem uiteindelijk veel rust gegeven. Nu zijn we een geoliede machine.
vrijdag 31 januari 2020 om 12:29
Goede vragen. Slaapgebrek kan ik echt slecht tegen helaas. Heb al meer slaap dan gemiddeld nodig.Doreia* schreef: ↑31-01-2020 12:25Hoe goed kun je tegen slaapgebrek? Tegen in het begin elke 3 uur wakker en dan eruit en baby verzorgen. Hoe goed kun je tegen een peuter driftbui als je over 10 minuten bij het consultatiebureau moet zijn? Kun je het opbrengen om de hele dag een kleintje mee te dragen als het hangerig is omdat het tandjes krijgt? Om in de vroege ochtend vanuit diepe slaap in een keer naast je bed te moeten staan omdat het heeft overgegeven / een dikke spuitluier heeft en je alles moet schoonmaken?
Ik, gezond van lijf leden en psyche, vond dat al een behoorlijke uitdaging. En ben blij dat we die fases achter de rug hebben.
De rest klinkt ook pittig geen idee in hoeverre ik het aan zou kunnen. Niet denk ik? Ben nu al aan het stressen om alles gedaan te krijgen terwijl ik op mijm werk na geen verplichtingen heb. Heb die tijd ook echt nodig liefst alleen om de dag te verwerkem.
Motto’s Helpen je Niet Als het er echt op Aan Komt
vrijdag 31 januari 2020 om 12:37
Je bent pas 25. Deze beslissing hoef je nog niet te maken. Wie weet wie jij over 10 jaar bent, en hoe goed je dan met je ADD om kan gaan. Ik ben 35 en net moeder geworden; ik had het op mijn 25e echt nog niet gekund of gewild. Ik had op jouw leeftijd ook enorme stemmingswisselingen. Rond mijn 28e, na een burnout en depressie, kreeg ik door langdurige therapie meer controle over mijn emoties, en nu ben ik al jaren best relaxed. Echt hoor, je hebt nog geen idee wie je gaat zijn. 
Ik zou gewoon zeggen: nu niet.
Ik zou gewoon zeggen: nu niet.
vrijdag 31 januari 2020 om 12:46
Zelf heb ik ASS en ik kreeg de diagnose nav die van mijn (beide) kinderen.
Bij ons gaat het (meestal) wel goed maar als ik het had geweten van te voren had ik het toch nooit gedaan want:
1. erfelijk en dat wil je toch niet bewust doorgeven ?!
2. het is gewoon heel vermoeiend.
Bij ons gaat het (meestal) wel goed maar als ik het had geweten van te voren had ik het toch nooit gedaan want:
1. erfelijk en dat wil je toch niet bewust doorgeven ?!
2. het is gewoon heel vermoeiend.
'Soul mate' isn't a pre-existing condition. It's earned over time.
(Pamela Druckerman)
(Pamela Druckerman)
vrijdag 31 januari 2020 om 12:50
Precies dit. Er zijn er zoveel die op hun 25ste niet klaar zijn voor een kind. Het hoeft ook nog niet nu. Waarom moet je het nu per se beslissen?Adelaide schreef: ↑31-01-2020 12:37Je bent pas 25. Deze beslissing hoef je nog niet te maken. Wie weet wie jij over 10 jaar bent, en hoe goed je dan met je ADD om kan gaan. Ik ben 35 en net moeder geworden; ik had het op mijn 25e echt nog niet gekund of gewild. Ik had op jouw leeftijd ook enorme stemmingswisselingen. Rond mijn 28e, na een burnout en depressie, kreeg ik door langdurige therapie meer controle over mijn emoties, en nu ben ik al jaren best relaxed. Echt hoor, je hebt nog geen idee wie je gaat zijn.
vrijdag 31 januari 2020 om 12:52
Ik heb add en herken veel uit je verhaal. Maar ik heb wel een dochter van 4. En dat gaat prima. Een kind gaat niet stuk van chaos, het leuke van kinderen is dat ze heel flexibel zijn.
Daarnaast is het grote voordeel van baby’s dat ze zich melden als ze iets nodig hebben. Dus plannen is niet nodig.
Heb jij ook hyperfocus? Want toen onze dochter geboren was kon ik dat dus wel consequent doen door de hyperfocus. Het heeft me ook een boel rust gegeven.
En als je 5 jaar verder bent krijg je automatisch wat meer rust. En dat wordt steeds meer naarmate je ouder wordt.
Je eigen kind is zo anders dan andermans kind. Gelukkig heeft de natuur dat goed geregeld.
En tot rust komen kan heel goed vanaf het moment dat ze in bed liggen. Ja het eerste jaar is zwaar, maar dat geldt voor iedereen.
Daarnaast is het grote voordeel van baby’s dat ze zich melden als ze iets nodig hebben. Dus plannen is niet nodig.
Heb jij ook hyperfocus? Want toen onze dochter geboren was kon ik dat dus wel consequent doen door de hyperfocus. Het heeft me ook een boel rust gegeven.
En als je 5 jaar verder bent krijg je automatisch wat meer rust. En dat wordt steeds meer naarmate je ouder wordt.
Je eigen kind is zo anders dan andermans kind. Gelukkig heeft de natuur dat goed geregeld.
En tot rust komen kan heel goed vanaf het moment dat ze in bed liggen. Ja het eerste jaar is zwaar, maar dat geldt voor iedereen.
vrijdag 31 januari 2020 om 13:07
Dit.
Vind het wel goed dat je er over nadenkt en naar je eigen kunnen en willen kijkt.
vrijdag 31 januari 2020 om 13:19
Ik denk dat je hier weinig effectiefs over kan zeggen voordat je kinderen hebt.Doreia* schreef: ↑31-01-2020 12:25Hoe goed kun je tegen slaapgebrek? Tegen in het begin elke 3 uur wakker en dan eruit en baby verzorgen. Hoe goed kun je tegen een peuter driftbui als je over 10 minuten bij het consultatiebureau moet zijn? Kun je het opbrengen om de hele dag een kleintje mee te dragen als het hangerig is omdat het tandjes krijgt? Om in de vroege ochtend vanuit diepe slaap in een keer naast je bed te moeten staan omdat het heeft overgegeven / een dikke spuitluier heeft en je alles moet schoonmaken?
Ik, gezond van lijf leden en psyche, vond dat al een behoorlijke uitdaging. En ben blij dat we die fases achter de rug hebben.
Voor de kinderen moest ik bijvoorbeeld echt 8 uur slapen, inmiddels blijk ik al jaren op veel minder te functioneren.
vrijdag 31 januari 2020 om 13:20
Ik vind het goed van je dat je hier zo bewust mee bezig bent. Je klinkt als iemand die zichzelf goed kent en een eerlijk beeld durft te schetsen. Ik weet niet waarom je je schuldig voelt over de abortus, want je zal daar ongetwijfeld goed over hebben nagedacht. Net zoals je dat nu laat zien. Dus voel je niet schuldig. Je hoeft niet zo streng te zijn voor jezelf. Je doet het hartstikke goed. En als het je rust geeft om een knoop door te hakken over kindvrij blijven, dan mag je dat gewoon doen. En als je daar ooit nog op terugkomt is het ook goed.
vrijdag 31 januari 2020 om 13:24
Idd, stop met de druk erop leggen dat je nu de beslissing moet maken. Je bent pas 25, over 10 jaar kan het wel ineens heel anders eruit zien. Sowieso zolang je geen partner hebt, kun je daar geen eerlijke uitspraak over doen. Hou gewoon de deur open, als in je weet het nog niet.
Overigens ken ik deze druk maar al te goed hoor, ik heb ook in dit proces gezeten. Het heeft mij heel veel rust gegeven om in de 'nu niet, maar in de toekomst weet ik het niet' modus te gaan zitten.
Overigens ken ik deze druk maar al te goed hoor, ik heb ook in dit proces gezeten. Het heeft mij heel veel rust gegeven om in de 'nu niet, maar in de toekomst weet ik het niet' modus te gaan zitten.
'Happiness is only real when shared'.
vrijdag 31 januari 2020 om 13:25
Bedenk even hoe jij was als kind met die aandoening, stel dat jouw kind hetzelfde heeft als jij, zou je daarmee kunnen dealen?
Je kunt twee kanten op, juist begrip hebben voor de situatie omdat je weet hoe je kind zich voelt of juist door je aandoening er geen geduld voor op kunnen brengen.
Ik zou zeker wachten tot je 35 bent en meer levenservaring hebt en in een rustige fase komt en nog een lange relatie hebt.
Je kunt twee kanten op, juist begrip hebben voor de situatie omdat je weet hoe je kind zich voelt of juist door je aandoening er geen geduld voor op kunnen brengen.
Ik zou zeker wachten tot je 35 bent en meer levenservaring hebt en in een rustige fase komt en nog een lange relatie hebt.
vrijdag 31 januari 2020 om 13:36
Als je van je zelf weet dat je nu niet stabiel genoeg bent of niet goed genoeg met je Add overweg kunt om aan kinderen te beginnen en je wil ze wel graag.
Dan kan je overwegen om in therapie te gaan om aan je issues te werken zodat je in de toekomst misschien wel in staat bent om goed voor een kind te zorgen.
Je hoeft ook geen 2,3 of meer kinderen te nemen zoals sommigen doen om dat dit vanzelfsprekend lijkt en vervolgens het allemaal niet meer aankunnen.
1 kind kan ook.
Dan kan je overwegen om in therapie te gaan om aan je issues te werken zodat je in de toekomst misschien wel in staat bent om goed voor een kind te zorgen.
Je hoeft ook geen 2,3 of meer kinderen te nemen zoals sommigen doen om dat dit vanzelfsprekend lijkt en vervolgens het allemaal niet meer aankunnen.
1 kind kan ook.
vrijdag 31 januari 2020 om 13:37
Interessant topic/vraagstuk. Ik herken deze gedachten wel. Ik ben zelf ooit ook gediagnosticeerd met ADD en ben de laatste jaren hier ook veel over na aan het denken. Het verschil bij mij is alleen dat ik al iets ouder ben en i.v.m. een andere aandoening is er bij mij wel wat meer "haast" bij.
Ik snap wat je bedoelt met dat je al genoeg hebt aan je werk en dan echt je tijd nodig hebt om weer op te laden.
Ik denk dat wanneer je een stabiele relatie hebt en andere fijne mensen om je heen die je steunen dat dat een heel verschil maakt als je zelf wat kwetsbaarheden hebt. Als je dat niet hebt lijkt het me ontzettend zwaar en ook niet goed voor je eigen mentale gezondheid. Maar ja, iedere situatie is anders, dus het is ook wel lastig om hier verder uitspraken over te doen.
Ik snap wat je bedoelt met dat je al genoeg hebt aan je werk en dan echt je tijd nodig hebt om weer op te laden.
Ik denk dat wanneer je een stabiele relatie hebt en andere fijne mensen om je heen die je steunen dat dat een heel verschil maakt als je zelf wat kwetsbaarheden hebt. Als je dat niet hebt lijkt het me ontzettend zwaar en ook niet goed voor je eigen mentale gezondheid. Maar ja, iedere situatie is anders, dus het is ook wel lastig om hier verder uitspraken over te doen.
