Gevoelens van twijfel

12-05-2020 20:50 36 berichten
Ik heb een zware periode gehad en zit daar nog een beetje in. Na de bevalling van mijn dochter kreeg ik een kraambedpsychose. En in de afgelopen jaren heb ik nog 2 keer een terugval gehad. Nu gaat dat weer goed en ben ik aan het reintegreren met werk. Maar ik zit ook nog veel thuis en nu met Corona helemaal. Daar wordt ik nogal somber van. Het valt me Daarnaast op dat de zorg voor mijn dochter mij zo zwaar valt. Ze is enorm aan het peuter puberen en ik kan er bijna de energie niet voor opbrengen om daar goed mee om te gaan. De laatste tijd twijfel ik steeds meer of ik er wel geschikt voor ben voor het moederschap en zie ik op tegen de komende jaren. Wie herkent die gevoelens van twijfel of je het wel kunt? En zijn die ook weer over gegaan? Ik hou enorm veel van mijn dochter. Dat is het niet. Maar achteraf denk ik wel, had ik wel moeder moeten worden? Ik zit nu sowieso niet lekker in mijn vel. Ik krijg daar ook nog behandeling voor. Maar ik baal zo dat ik me zo voel. Ik zie andere moeders die steeds enorm lijken te genieten van het moeder zijn? Ben ik dan een van de weinigen die het vaak zwaar vind?
Alle reacties Link kopieren
Als ik niet lekker in mijn vel zit, ga ik ook overal aan twijfelen. En bij jou is het nog wel een stuk ernstiger! Probeer je negatieve gevoelens niet op je kind te betrekken maar besef dat ze komen doordat jij je niet goed voelt. Fijn dat je in behandeling bent. Heb je ook steun van je partner?
BROCCOLI IS OOK GEEN SPINAZIE AL IS HET WEL ALLEBEI GROENTE PEJEKA -- S-Meds
Alle reacties Link kopieren
Ben je bang dat je het niet goed genoeg doet als moeder en handel je daarom vanuit schuldgevoel naar je dochter en leg je de lat heel hoog?
Alle reacties Link kopieren
De combinatie van je ziekte en thuiszitten vanwege corona en een peuter maakt het heel zwaar. Kan me niet voorstellen dat iemand anders het gemakkelijker zou vinden. Trek wel aan de bel bij je huisarts. Die kan je helpen met oplossingen. Misschien kan je kindje een weekend naar je ouders/schoonouders zodat je tijd voor jezelf hebt? Of een paar dagen naar de opvang? Ik vond het ook zwaar toen mijn kind een peuter was. Wat ook helpt is om te bedenken dat het een fase is waar je kind door heen moet.
Alle reacties Link kopieren
Wat hierboven word gezegd; het komt niet door jou kind maar doordat JIJ niet goed in je vel zit. Je kind heeft er niet voor gekozen om geboren te worden. Blijf lief voor haar.
cinneluv schreef:
12-05-2020 20:56
Wat hierboven word gezegd; het komt niet door jou kind maar doordat JIJ niet goed in je vel zit. Je kind heeft er niet voor gekozen om geboren te worden. Blijf lief voor haar.
Ik blijf zeker lief voor haar hoor. Natuurlijk. En ik hou heel veel van haar. Maar aan het einde van de dag ben ik heel moe.
Ken je homestart? Ik zou daar even contact mee zoeken, als dat in jouw omgeving zit.

Er komt dan een vrijwilliger over de vloer, speciaal voor jou.

En. Voel je niet schuldig. Soms is het moeder zijn gewoon zwaar en kut. Ook zonder psychose en depressies.
Alle reacties Link kopieren
DaCities schreef:
12-05-2020 20:59
Ik blijf zeker lief voor haar hoor. Natuurlijk. En ik hou heel veel van haar. Maar aan het einde van de dag ben ik heel moe.
Gelukkig maar. Ik ben ook finaal kapot na een dag thuiswerken en een kleuter thuis. Vriend werkt buitenshuis. Het is voor mij zwaar. Kan niks meer hebben in de avond. Mij helpt het om echt tijd voor mezelf te pakken. Er kan nu minder door de corona. Maar even wandelen, even naar de winkel, ijsje kopen voor mezelf. Even weer de oude ik worden.
.
anoniem_67700891efcbf wijzigde dit bericht op 30-05-2020 18:46
99.87% gewijzigd
Je bent zeker niet de enige. Na de bevalling van mijn zoon heb ik PMDD gekregen, een heftige vorm van PMS. Hierdoor heb ik elke maand rond mijn eisprong en menstruatie heel veel klachten zoals extreme vermoeidheid, depressieve gevoelens, angsten, slapeloosheid en soms een kort lontje. Ik heb mezelf ook vaak afgevraagd of ik het wel goed genoeg doe.

In de loop van de jaren heb ik door middel van therapie wel goede manieren gevonden om ermee om te gaan, maar zeker in deze periode is dat weer even lastiger.

Wees vooral mild voor jezelf. Je doet het zo goed je het kan. En wees ook niet bang om aan de bel te trekken als het (even) niet goed gaat. De huisarts / consultatiebureau zijn er om met je mee te denken. :heart:
Heb je ook behoefte aan tips om met je peuter om te gaan? Ik kan me namelijk voorstellen dat als wij met allerlei ervaring of tips komen en het niet bij jou past, het alleen maar een negatief effect heeft.

Ik ben zelf meerdere keren depressief geweest sinds de geboorte van mijn zoon (nu dik 15 jaar geleden) en heb een paar jaar terug een burnout gehad. En bij mij heeft "fake it till ya make it" heel erg geholpen vlak na de geboorte van zoonlief. Ik deed gewoon alsof ik alles leuk vond, en uiteindelijk ben ik dat zelf gaan geloven. Je kunt jezelf ook negatieve gedachten over je eigen doen laten geloven, waarom geen positieve?

Heb je een beetje een goed netwerk? Kun je die inzetten?
Alle reacties Link kopieren
Kinderopvang is weer gestart, dus daar zou ik fijn gebruik van maken. Anders af en toe een vrije dag inplannen als je kleine naar de opvang gaat en thuis even ontspannen zonder kind. En kan je partner als je die hebt dochter niet af en toe een dagje meenemen zodat je even kunt relaxen?
Alle reacties Link kopieren
Het is een beetje te laat om je af te vragen of je geschikt bent voor het moederschap.
Maar ik denk wel dat er te weinig verteld wordt dat moederschap allemaal geen rozengeur en maneschijn is. Het wordt te veel opgehemeld en nu denk jij dat je een uitzondering bent.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb geen peuter, maar een baby en ben niet bekend met depressieve gevoelens. Maar ik vraag me regelmatig af of ik het wel goed doe, of ik genoeg geduld heb en of ik wel de juiste keuze heb gemaakt om moeder te worden. Ik zou niet meer zonder mijn dochter willen en kunnen, maar je voorbereiden op het moederschap kan eigenlijk helemaal niet, want allerlei onverwachtte gevoelens overvallen je. Het is niet vreemd als het je tegen valt, je het moeilijk vindt of het soms even niet meer weet. Ik denk dat dat echt moederschap is. Heel veel sterkte iniedergeval!
Alle reacties Link kopieren
Wie beweert dat moederschap alleen maar genieten verkondigt bullshit. Ik heb geen last van depressies, maar ook ik kan mijn kinderen weleens achter het behang plakken of ik geniet intens als ze een dagje bij opa en oma zijn en ik de handjes vrij heb ;) . En waarom denk je dat de kinderopvang vanaf maandag weer afgeladen vol zat? Echt niet omdat alle moeders dag in dag uit genieten van hun kroost :-$
Het lijkt me inderdaad erg zwaar als alleenstaande moeder. Heb je er bewust voor gekozen het alleen te doen, of is de vader later afgehaakt?

Ik zou toch wat vaker hulp inschakelen. Nu lastiger met corona, maar omdat je alleenstaand ben kan je je netwerk wellicht iets uitbreiden?
iones schreef:
12-05-2020 21:42
Het is een beetje te laat om je af te vragen of je geschikt bent voor het moederschap.
Maar ik denk wel dat er te weinig verteld wordt dat moederschap allemaal geen rozengeur en maneschijn is. Het wordt te veel opgehemeld en nu denk jij dat je een uitzondering bent.
Welnee, ik hoorde niet anders tijdens mijn zwangerschap en daarna. Er is juist niemand die vertelt dat het ook heel erg mee kan vallen.
Alle reacties Link kopieren
Ik denk oprecht niet dat het bestaat. Mensen die ziek zijn en/of niet lekker in hun vel zijtten en met een peuterpuber proberen thuis te werken en dan genieten van het moeder-/vaderschap. Volgens mij is dat een tegenstelling.

Genieten van moederschap is iets wat ik doe als het lekker weer is, peuter luistert of in ieder geval grappig-irritant is, mijn werk lekker loopt (of niet te ver achter) en ik zelf blij ben of in ieder geval een zekere mate van rust heb. Anders niet hoor, dan accepteer ik het, doe lief tegen peuter, maar ben ik blij als ze slapen. En ik ben een heel doorsnee iemand zonder psychische klachten, met een partner.

Dus niet schuldig voelen en hulp vragen als je kan :hug:
Ik denk zelfs dat twijfelen aan je eigen kunnen een indicatie is van goed moederschap.

Ik ben goed met kinderen, studeer om het voor geld te mogen doen en ik twijfel ook regelmatig of ik die van mij niet enorm verpest.
elein schreef:
12-05-2020 22:14
Ik denk oprecht niet dat het bestaat. Mensen die ziek zijn en/of niet lekker in hun vel zijtten en met een peuterpuber proberen thuis te werken en dan genieten van het moeder-/vaderschap. Volgens mij is dat een tegenstelling.

Genieten van moederschap is iets wat ik doe als het lekker weer is, peuter luistert of in ieder geval grappig-irritant is, mijn werk lekker loopt (of niet te ver achter) en ik zelf blij ben of in ieder geval een zekere mate van rust heb. Anders niet hoor, dan accepteer ik het, doe lief tegen peuter, maar ben ik blij als ze slapen. En ik ben een heel doorsnee iemand zonder psychische klachten, met een partner.

Dus niet schuldig voelen en hulp vragen als je kan :hug:
Dit. Ik had pr cies hetzelfde kunnen schrijven, Dit heb ik precies zo. En maar schuldig voelen. Nee, moeder zijn is moeilijk en niet altijd leuk. Je bent niet de enige die worstelt, TO.
Alle reacties Link kopieren
TanteOlivia schreef:
12-05-2020 22:05
Welnee, ik hoorde niet anders tijdens mijn zwangerschap en daarna. Er is juist niemand die vertelt dat het ook heel erg mee kan vallen.
Zolang je niet zwanger bent, of nog moet worden, is het een en al zaligheid. Je weet niet wat je mist, er is niets mooiers, bla bla bla.
Alle reacties Link kopieren
iones schreef:
12-05-2020 22:47
Zolang je niet zwanger bent, of nog moet worden, is het een en al zaligheid. Je weet niet wat je mist, er is niets mooiers, bla bla bla.
Jouw ervaring, niet de mijne. En zeker niet zodra je zwanger bent.
Bulbul schreef:
12-05-2020 20:52
Als ik niet lekker in mijn vel zit, ga ik ook overal aan twijfelen. En bij jou is het nog wel een stuk ernstiger! Probeer je negatieve gevoelens niet op je kind te betrekken maar besef dat ze komen doordat jij je niet goed voelt. Fijn dat je in behandeling bent. Heb je ook steun van je partner?
Ik heb steun van mijn partner. Maar echt begrijpen doet hij het niet. Met elkaar erover praten gaat soms wat moeizaam.
Janiva schreef:
12-05-2020 20:55
Ben je bang dat je het niet goed genoeg doet als moeder en handel je daarom vanuit schuldgevoel naar je dochter en leg je de lat heel hoog?
Volgens mij leg ik de lat niet heel hoog.
Plopper schreef:
12-05-2020 21:26
Heb je ook behoefte aan tips om met je peuter om te gaan? Ik kan me namelijk voorstellen dat als wij met allerlei ervaring of tips komen en het niet bij jou past, het alleen maar een negatief effect heeft.

Ik ben zelf meerdere keren depressief geweest sinds de geboorte van mijn zoon (nu dik 15 jaar geleden) en heb een paar jaar terug een burnout gehad. En bij mij heeft "fake it till ya make it" heel erg geholpen vlak na de geboorte van zoonlief. Ik deed gewoon alsof ik alles leuk vond, en uiteindelijk ben ik dat zelf gaan geloven. Je kunt jezelf ook negatieve gedachten over je eigen doen laten geloven, waarom geen positieve?

Heb je een beetje een goed netwerk? Kun je die inzetten?
Alle tips zijn welkom.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven