Kinderen
alle pijlers
Gezinsdynamiek 1 kind
donderdag 4 maart 2021 om 13:35
Het blijft bij ons waarschijnlijk bij 1 kindje. Daar kan ik prima mee leven, maar ik merk dat in mijn hoofd het een beetje abstract blijft hoe het gezinsleven met 1 kind is.
Waarschijnlijk voel ik toch een soort (ongegronde?) angst dat dochter zich op den duur eenzaam gaat voelen. Nou weet ik heel goed dat broers/zussen nergens een garantie voor zijn, mijn broer en ik tolereerde elkaar hooguit tijdens onze jeugd. En toch blijft het me bezighouden, dan denk ik aan bijvoorbeeld Sinterklaasavond enz. Moet ik haar iets extra's bieden omdat ze geen broertjes of zusjes zal hebben?
Ik weet ook niet precies wat voor verhalen ik verwacht te horen, maar toch ben ik benieuwd hoe het gaat in gezinnen met 1 kind.
Voor alle duidelijkheid, ik bedoel geen topic te starten over de voordelen van 1 kind, of over hoe zielig het is voor kinderen die enig kind zijn...
Waarschijnlijk voel ik toch een soort (ongegronde?) angst dat dochter zich op den duur eenzaam gaat voelen. Nou weet ik heel goed dat broers/zussen nergens een garantie voor zijn, mijn broer en ik tolereerde elkaar hooguit tijdens onze jeugd. En toch blijft het me bezighouden, dan denk ik aan bijvoorbeeld Sinterklaasavond enz. Moet ik haar iets extra's bieden omdat ze geen broertjes of zusjes zal hebben?
Ik weet ook niet precies wat voor verhalen ik verwacht te horen, maar toch ben ik benieuwd hoe het gaat in gezinnen met 1 kind.
Voor alle duidelijkheid, ik bedoel geen topic te starten over de voordelen van 1 kind, of over hoe zielig het is voor kinderen die enig kind zijn...
donderdag 4 maart 2021 om 18:40
Wij hebben afgelopen december Sinterklaas met zijn drieën gevierd door corona. Meestal is dat met een grote groep bij mijn schoonfamilie, maar ik vond het helemaal niet erg dat dat niet kon. Wij vermaken ons gelukkig prima met ons gezin. Ik heb ook wat praktische dingen gekocht die we toch al nodig hadden en dat ons zelf cadeau gegeven. Helemaal prima 
donderdag 4 maart 2021 om 19:41
Maar dat is toch logisch? Sinterklaas vier je toch alleen als je kinderen hebt? Of vierde zij het als volwassene eerder met haar partner alleen?
donderdag 4 maart 2021 om 19:45
Haha, zo doen wij het ook. De maanden ervoor verzamel ik spul wat we anders ook gewoon gekocht zouden hebben, en stop dat in de zak. Misschien is dat een typische enig-kind actie, omdat het anders wel een overdreven one-child show wordt, zo'n zak vol cadeau's alleen voor kind.choco schreef: ↑04-03-2021 18:40Wij hebben afgelopen december Sinterklaas met zijn drieën gevierd door corona. Meestal is dat met een grote groep bij mijn schoonfamilie, maar ik vond het helemaal niet erg dat dat niet kon. Wij vermaken ons gelukkig prima met ons gezin. Ik heb ook wat praktische dingen gekocht die we toch al nodig hadden en dat ons zelf cadeau gegeven. Helemaal prima
donderdag 4 maart 2021 om 20:36
Dat zou best kunnen ja! Het moet wel een beetje in verhouding zijn, haar overspoelen met cadeaus en binnen 10 minuten klaar zijn is niet leuk. Zo leert ze ook op haar beurt wachten.Voornu schreef: ↑04-03-2021 19:45Haha, zo doen wij het ook. De maanden ervoor verzamel ik spul wat we anders ook gewoon gekocht zouden hebben, en stop dat in de zak. Misschien is dat een typische enig-kind actie, omdat het anders wel een overdreven one-child show wordt, zo'n zak vol cadeau's alleen voor kind.
donderdag 4 maart 2021 om 21:49
Heb zelf geen broer(s) of zus(sen).
Nooit gemist.
Heb 1 kind. Heel bewuste keuze, nooit zelf aan getwijfeld.
Kind is heel sociaal, legt gemakkelijk contacten, deelt heel graag speelgoed en lekkers, is meelevend en inlevend, komt op voor de underdog.
We hebben overigens wel een hond. Die zien we oa als kameraad voor kind om geluk en verdriet mee te delen op een ander niveau dan met papa, mama of vriendje, vriendinnetje. Ikzelf had als kind ook een hond en dat was mijn allerbeste maatje.
Nooit gemist.
Heb 1 kind. Heel bewuste keuze, nooit zelf aan getwijfeld.
Kind is heel sociaal, legt gemakkelijk contacten, deelt heel graag speelgoed en lekkers, is meelevend en inlevend, komt op voor de underdog.
We hebben overigens wel een hond. Die zien we oa als kameraad voor kind om geluk en verdriet mee te delen op een ander niveau dan met papa, mama of vriendje, vriendinnetje. Ikzelf had als kind ook een hond en dat was mijn allerbeste maatje.
donderdag 4 maart 2021 om 22:05
Ja, klopt denk ik wel hoor, meestal tenminste. Laat staan paaseieren zoeken.
En we vinden er wel een manier op die voor allemaal wel oké voelt denk ik, maar het was ineens anders. Maar zoals ik ook al schreef, ik denk dat dit meer persoonlijke verschillen zijn in behoeften dan typisch de verschillen tussen gezinnen met één en gezinnen met meerdere kinderen. Ik reageerde er vooral op omdat het zo gemakkelijk tussen neus en lippen door werd genoemd: "Joh, Sinterklaas kun je toch met nichtjes en neefjes samen vieren. Vakanties en uitstapjes kun je met een ander gezin samen doen." Tuurlijk zal dat andere gezin ook gewoon eerlijk mogen zeggen dat ze daar geen behoefte aan hebben, maar het kan soms toch een ongemakkelijk gevoel geven.
donderdag 4 maart 2021 om 22:19
Ik ben zelf ook enigs kind en ik heb het altijd heerlijk gevonden.
Lekker thuiskomen na een drukke dag school en met vriendjes/vriendinnetjes en dan thuis uit kunnen rusten. Ik overnacht weleens bij vriendinnen die wel grote huishoudens hebben en dan ben ik blij dat ik de volgende dag weer naar mijn eigen huis mag
Lekker thuiskomen na een drukke dag school en met vriendjes/vriendinnetjes en dan thuis uit kunnen rusten. Ik overnacht weleens bij vriendinnen die wel grote huishoudens hebben en dan ben ik blij dat ik de volgende dag weer naar mijn eigen huis mag
Ik vind onze gezinsdynamiek zelfs veel fijner dan die van vriendinnen met 2 of 3 kids. Ik schrijf later uitgebreider. Nu al in bed.
donderdag 4 maart 2021 om 22:42
Je ontneemt een kind geen broertje of zusje. Dat vind ik soms zo’n gek idee: alsof je kinderen als het ware recht hebben op meer familieleden. Met de komst van een tweede of derde kind kan je ook zeggen dat je je eigen kind (ongestoorde) aandacht ontneemt bijvoorbeeld. ‘t Is maar net hoe je het bekijkt 
.
Onze dochter van 3,5 wordt ook als enig kind opgevoed, dwz dat ze oudere, reeds volwassen broers en een zus heeft, die geen onderdeel uitmaken van ons gezin, maar die ze wel (en zeker voor Covid) regelmatig ziet. Er komt hier geen gezinsuitbreiding en zij zal mijn enige kind blijven.
Ze is zeer sociaal en door de bank genomen aardig voor anderen. Ze gaat 5 dagen per week naar de nursery waar ze veel omgang heeft en leert spelen/delen met anderen. De feedback die wij krijgen is dat ze met iedereen speelt en compassie heeft voor anderen. Ze kan wel erg goed voor zichzelf opkomen en delen is niet altijd even makkelijk, maar dat geldt voor meer kinderen (ook met broertjes/zusjes) van die leeftijd.
Ze wordt als enig kind zeker niet alleen maar opgehemeld zoals iemand hier suggereerde, moet soms ook gewoon zichzelf vermaken en krijgt regelmatig ook een nee te horen. Voorts leren mijn man en ik haar ook bewust oog te hebben voor mensen die het minder hebben. Noch mijn man noch ik overladen haar met cadeautjes. Ze is wel verwend met kleding (dankzij de buurvrouw die twee dochters heeft en zakken designer spul koopt), maar zelf krijgt ze niet zonder meer alles. Wel vind ik het tzt leuk om haar ervaringen te geven: theater, ballet, mooie reis, pretpark, etc. Als ouder ben je daar natuurlijk zelf bij.
. Onze dochter van 3,5 wordt ook als enig kind opgevoed, dwz dat ze oudere, reeds volwassen broers en een zus heeft, die geen onderdeel uitmaken van ons gezin, maar die ze wel (en zeker voor Covid) regelmatig ziet. Er komt hier geen gezinsuitbreiding en zij zal mijn enige kind blijven.
Ze is zeer sociaal en door de bank genomen aardig voor anderen. Ze gaat 5 dagen per week naar de nursery waar ze veel omgang heeft en leert spelen/delen met anderen. De feedback die wij krijgen is dat ze met iedereen speelt en compassie heeft voor anderen. Ze kan wel erg goed voor zichzelf opkomen en delen is niet altijd even makkelijk, maar dat geldt voor meer kinderen (ook met broertjes/zusjes) van die leeftijd.
Ze wordt als enig kind zeker niet alleen maar opgehemeld zoals iemand hier suggereerde, moet soms ook gewoon zichzelf vermaken en krijgt regelmatig ook een nee te horen. Voorts leren mijn man en ik haar ook bewust oog te hebben voor mensen die het minder hebben. Noch mijn man noch ik overladen haar met cadeautjes. Ze is wel verwend met kleding (dankzij de buurvrouw die twee dochters heeft en zakken designer spul koopt), maar zelf krijgt ze niet zonder meer alles. Wel vind ik het tzt leuk om haar ervaringen te geven: theater, ballet, mooie reis, pretpark, etc. Als ouder ben je daar natuurlijk zelf bij.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
donderdag 4 maart 2021 om 23:00
Ik ben enig kind en ik vond en vind het vreselijk. Het was ook geen bewuste keuze voor mijn ouders, misschien speelt en speelde dat mee in mijn gevoel. Mijn ouders hielden overigens met vakanties oid ook weinig rekening met mij, qua veel kindjes (die NL spraken) in de buurt. Vriendinnetje mocht eigenlijk nooit mee. Vonden ze gedoe. 1x gedaan, heimwee, ellende. Daarna nooit meer.
Vroeger veel eenzaam geweest. Vond moeilijk aansluiting, werd veel gepest. Nu worden ze ouder en sta ik er alleen voor. Met alle zorgen die daar bij komen kijken. Straks zijn ze dood en dan heb ik niet iemand om dat mee te delen. Ik heb een partner dus met hem wel, maar het is anders. Het zijn niet zijn ouders. Ik heb heel bewust gekozen voor 2 kinderen. Dat is geen garantie dat ze goed met elkaar kunnen later, maar dan hebben ze als ze willen toch altijd elkaar als er wat met ons gebeurt.
Vroeger veel eenzaam geweest. Vond moeilijk aansluiting, werd veel gepest. Nu worden ze ouder en sta ik er alleen voor. Met alle zorgen die daar bij komen kijken. Straks zijn ze dood en dan heb ik niet iemand om dat mee te delen. Ik heb een partner dus met hem wel, maar het is anders. Het zijn niet zijn ouders. Ik heb heel bewust gekozen voor 2 kinderen. Dat is geen garantie dat ze goed met elkaar kunnen later, maar dan hebben ze als ze willen toch altijd elkaar als er wat met ons gebeurt.
vrijdag 5 maart 2021 om 07:14
Mijn dochter wordt wel ‘alleen maar opgehemeld’. Als ik 5 kinderen had zou ik ze ook ophemelen. Heerlijk! Je kinderen zelfvertrouwen geven en het gevoel dat ze oké zijn precies zoals ze zijn
Mijn dochter mist geen broertjes of zusjes zegt ze. Denk dat het invloed heeft dat ze weet dat wij heel happy zijn met ons gezin zo. Ook is zij totaal niet eenzaam. Ze heeft heel veel vriendinnen en hier kan altijd alles. Zij heeft het altijd heel leuk gevonden dat ik spontaan met ze ging zwemmen of naar de dierentuin na school. Geen jonger broertje of zusjes dat een dutje moest doen ofzo Ook vindt ze het lekker dat het thuis rustig is en de kan zeggen ‘nu wil ik weer even alleen zijn’. Houdt ze van.
Qua dynamiek: ik merk dat ik gelijkwaardiger met haar omga dan vriendinnen met hun kinderen. Die hebben vaak meer een top-down-verhouding waar wij meer een eenheid met onze dochter zijn (niet kinderen versus volwassenen). Of dat ‘leuker’ of niet is, kan ik niet beoordelen. Wij vinden het in elk geval heel gezellig en fijn en zouden het niet anders willen. Ik heb soms zelfs het gevoel dat ik closer ben met mijn kind dan mijn vriendinnen met 3 of 4 kids. De band is intenser. Dat vind ik wel mooi. Maar goed, ik ben ook geneigd om altijd de voordelen van mijn eigen situatie in te zien haha.
O wat delen betreft: ik merk niet dat mijn dochter dat minder kan. Sterker nog: als we op pad zijn met vrienden met meer kinderen, erger ik me suf aan dat geruzie over spullen tussen die broers en zussen (ik wil de blauwe! Nee, die is van mij!). Mijn dochter kijkt me dan echt aan alsof die kinderen gek zijn (en geeft vervolgens haar blauwe aan hen. Snapt de fuzz niet).
Feestdagen vieren we lekker met z’n 3tjes (soms opa en oma erbij), hartstikke gezellig juist in klein comité.
Ps man en ik zijn totaal niet close met onze broer en zus en moeten alsnog alles alleen doen voor onze bejaarde ouders. Ook halen we nooit herinneringen met onze broer/zus op. Zijn beiden closer met onze vrienden. Dus dat verheerlijken we niet, zal ook schelen.
Mijn dochter mist geen broertjes of zusjes zegt ze. Denk dat het invloed heeft dat ze weet dat wij heel happy zijn met ons gezin zo. Ook is zij totaal niet eenzaam. Ze heeft heel veel vriendinnen en hier kan altijd alles. Zij heeft het altijd heel leuk gevonden dat ik spontaan met ze ging zwemmen of naar de dierentuin na school. Geen jonger broertje of zusjes dat een dutje moest doen ofzo
Ook vindt ze het lekker dat het thuis rustig is en de kan zeggen ‘nu wil ik weer even alleen zijn’. Houdt ze van. Qua dynamiek: ik merk dat ik gelijkwaardiger met haar omga dan vriendinnen met hun kinderen. Die hebben vaak meer een top-down-verhouding waar wij meer een eenheid met onze dochter zijn (niet kinderen versus volwassenen). Of dat ‘leuker’ of niet is, kan ik niet beoordelen. Wij vinden het in elk geval heel gezellig en fijn en zouden het niet anders willen. Ik heb soms zelfs het gevoel dat ik closer ben met mijn kind dan mijn vriendinnen met 3 of 4 kids. De band is intenser. Dat vind ik wel mooi. Maar goed, ik ben ook geneigd om altijd de voordelen van mijn eigen situatie in te zien haha.
O wat delen betreft: ik merk niet dat mijn dochter dat minder kan. Sterker nog: als we op pad zijn met vrienden met meer kinderen, erger ik me suf aan dat geruzie over spullen tussen die broers en zussen (ik wil de blauwe! Nee, die is van mij!). Mijn dochter kijkt me dan echt aan alsof die kinderen gek zijn (en geeft vervolgens haar blauwe aan hen. Snapt de fuzz niet).
Feestdagen vieren we lekker met z’n 3tjes (soms opa en oma erbij), hartstikke gezellig juist in klein comité.
Ps man en ik zijn totaal niet close met onze broer en zus en moeten alsnog alles alleen doen voor onze bejaarde ouders. Ook halen we nooit herinneringen met onze broer/zus op. Zijn beiden closer met onze vrienden. Dus dat verheerlijken we niet, zal ook schelen.
vrijdag 5 maart 2021 om 07:36
Hier moest ik ook aan denken.
Ik ken meerdere kwetsbare volwassenen die als enig kind zijn opgegroeid.
Mensen met beperking (van licht tot zwaar)
Die het niet (voldoende) gelukt is een (veilig) netwerk op te bouwen.
Natuurlijk geld dit niet voor iedereen, maar het kan je wel extra kwetsbaar maken als je al kwetsbaar bent.
vrijdag 5 maart 2021 om 07:39
Teckel: wat jammer. Nou krijg ik al lezende een beetje de indruk dat jouw ouders bepaalde de dingen die leuk voor jou waren geweest ook een beetje hebben laten gaan. Hier is het spelen met vriendinnetjes/vriendjes (zeker voor COVID) echt nooit een probleem. Ik zou er ook geen probleem mee hebben om iemand op vakantie mee te nemen en daarvoor ook de kosten te dragen. En overweeg ook tzt haar nichtje mee te nemen op vakantie (en eventueel haar moeder, de oudste dochter van mijn man). Is alleen maar leuk voor die meiden.
Melofkim: Ha-ha - moest wel lachen om je opmerking over het ophemelen. Hier heeft mijn dochter heel veel zelfvertrouwen en is ze ronduit cheeky. Zat er deels bij de geboorte al in, maar ik denk ook dat ze zich realiseert dat er gewoon heel veel van haar gehouden wordt: wij zijn verdomd blij met haar
. Ik ben daarentegen wel streng met opruimen, klusjes in huis, tandenpoetsen, etc. Dingen die gewoon gedaan moeten worden en niet onderhandelbaar zijn. Daarnaast hoop ik ook dat ze gewoon oog heeft en houdt voor anderen.
Melofkim: Ha-ha - moest wel lachen om je opmerking over het ophemelen. Hier heeft mijn dochter heel veel zelfvertrouwen en is ze ronduit cheeky. Zat er deels bij de geboorte al in, maar ik denk ook dat ze zich realiseert dat er gewoon heel veel van haar gehouden wordt: wij zijn verdomd blij met haar
. Ik ben daarentegen wel streng met opruimen, klusjes in huis, tandenpoetsen, etc. Dingen die gewoon gedaan moeten worden en niet onderhandelbaar zijn. Daarnaast hoop ik ook dat ze gewoon oog heeft en houdt voor anderen.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
vrijdag 5 maart 2021 om 07:57
Maar veel volwassenen hebben helemaal geen band met hun broer/zus. Dus wie zegt dat die dan automatisch een ‘netwerk’ zou vormen?-KoekieMonster- schreef: ↑05-03-2021 07:36Hier moest ik ook aan denken.
Ik ken meerdere kwetsbare volwassenen die als enig kind zijn opgegroeid.
Mensen met beperking (van licht tot zwaar)
Die het niet (voldoende) gelukt is een (veilig) netwerk op te bouwen.
Natuurlijk geld dit niet voor iedereen, maar het kan je wel extra kwetsbaar maken als je al kwetsbaar bent.
vrijdag 5 maart 2021 om 08:53
Ja ik zou dit voor mezelf ook geen legitieme reden vinden om nog een kind op de wereld te zetten. Ik zie zoveel situaties dat er latere leeftijd geen contact meer is, of gewoonweg dat iemand besluit aan de andere kant van de wereld te gaan wonen. Dat stukje kan ik makkelijker loslaten dat ik daar als ouder geen invloed op heb voor mijn dochter. Hooguit in de opvoeding zodat ze zelf in staat is een netwerk op te bouwen tegen die tijd.
vrijdag 5 maart 2021 om 10:07
Goh, wat onaardig en oordelend. Ken je ons?NYC schreef: ↑05-03-2021 09:29Ik vind dit juist verschrikkelijk klinken. Echt zo'n "mijn dochter is mijn BFF". Maar goed, dat staat denk ik los van 1 of meerdere kinderen. Daarnaast is er natuurlijk ook een kans dat als je er twee hebt dat die broer/zus als een soort BFF door het leven gaan, ook dat vind ik echt niet per se leuk, eerder integendeel misschien zelfs. Leuk als ze gewoon goed met elkaar overweg kunnen hoor, maar zo'n best friends forever, we zijn zo close en heel intens zijn met elkaar, dat vind ik zelf echt geen voordeel. Niet tussen broers/zussen maar ook zeker niet tussen een ouder en hun kind.
Mijn dochter is niet mijn bff. Kom op zeg. Ze doet alles met haar vriendinnen en ik heb mijn eigen vriendinnen. We hebben gewoon een leuke band en ik kan heel gezellig met haar uit eten of een dagje winkelen. Bij vriendinnen zie ik meer een autoritaire verhouding, waar ik bij mijn dochter meer (maar niet volledig, ze is 10!) gelijk niveau zit.
Ik vind je post nogal lullig.
vrijdag 5 maart 2021 om 10:09
Ik ben zelf enig kind en heb zelf ook één dochter. Ik heb het nooit erg gevonden, er mochten vroeger ook altijd vriendinnetjes mee op vakantie. Vraag me weleens af hoe het zal gaan als mijn ouders ouder (en kwetsbaarder) worden en vind het soms een gek idee dat ik de enige ben die ze als ouder kent. Aan de andere kant is het hebben van broers of zussen natuurlijk geen garantie voor een goede relatie en heb ik nog veel vriendinnen van vroeger die mijn ouders ook goed kennen.
Soms voel ik me weleens een beetje schuldig naar mijn dochter toe, dan vraag ik me idd af of ik haar niet iets ontneem maar denk dat dat onzin is. Ze is wel dol op baby's en nu heel zorgzaam voor onze katten:-) Ze is sociaal, heeft veel vriendinnetjes maar kan zichzelf ook goed vermaken.
Onze band is heel goed, (we lijken ook erg op elkaar), maar denk dat dat ook zo zou zijn als ze wel een broer of zus had gehad. Ik kan me alleen niet voorstellen dat ik van een tweede kind net zoveel zou houden maar toch schijnt dat zo te zijn als ik mijn vriendinnen mag geloven.
Soms voel ik me weleens een beetje schuldig naar mijn dochter toe, dan vraag ik me idd af of ik haar niet iets ontneem maar denk dat dat onzin is. Ze is wel dol op baby's en nu heel zorgzaam voor onze katten:-) Ze is sociaal, heeft veel vriendinnetjes maar kan zichzelf ook goed vermaken.
Onze band is heel goed, (we lijken ook erg op elkaar), maar denk dat dat ook zo zou zijn als ze wel een broer of zus had gehad. Ik kan me alleen niet voorstellen dat ik van een tweede kind net zoveel zou houden maar toch schijnt dat zo te zijn als ik mijn vriendinnen mag geloven.
vrijdag 5 maart 2021 om 10:25
hier idem.Teckeltje88 schreef: ↑04-03-2021 23:00Ik ben enig kind en ik vond en vind het vreselijk. Het was ook geen bewuste keuze voor mijn ouders, misschien speelt en speelde dat mee in mijn gevoel. Mijn ouders hielden overigens met vakanties oid ook weinig rekening met mij, qua veel kindjes (die NL spraken) in de buurt. Vriendinnetje mocht eigenlijk nooit mee. Vonden ze gedoe. 1x gedaan, heimwee, ellende. Daarna nooit meer.
Vroeger veel eenzaam geweest. Vond moeilijk aansluiting, werd veel gepest. Nu worden ze ouder en sta ik er alleen voor. Met alle zorgen die daar bij komen kijken. Straks zijn ze dood en dan heb ik niet iemand om dat mee te delen. Ik heb een partner dus met hem wel, maar het is anders. Het zijn niet zijn ouders. Ik heb heel bewust gekozen voor 2 kinderen. Dat is geen garantie dat ze goed met elkaar kunnen later, maar dan hebben ze als ze willen toch altijd elkaar als er wat met ons gebeurt.
vrijdag 5 maart 2021 om 10:31
Ik ben enig kind. Ik heb er vroeger nooit moeite mee gehad, iedereen mocht altijd bij ons komen en blijven slapen etc.
Nu ik bijna 40 ben vind ik het wel erg jammer dat ik niet heb wat ik om me heen wel bij bijv vriendinnen zie, die hebben een zus/broer waarmee ze een geschiedenis delen en de zorgen over ouders etc. Dat voelt soms wel eenzaam.
Nu ik bijna 40 ben vind ik het wel erg jammer dat ik niet heb wat ik om me heen wel bij bijv vriendinnen zie, die hebben een zus/broer waarmee ze een geschiedenis delen en de zorgen over ouders etc. Dat voelt soms wel eenzaam.
vrijdag 5 maart 2021 om 10:41
Ik vind dit ook een interessant onderwerp en een vraag die hier mogelijk ook actueel wordt. Nu geen tijd om alles te lezen, maar ga ik zeker nog doen. Waar ik aan denk is naast ‘iets extra’s’ bieden zo nodig, ook aandacht voor ‘niet te veel’. Met 1 kind is het makkelijk om onbewust en onbedoeld ‘bovenop’ je kind te zitten. Niet omdat je dat wil of omdat je je kind letterlijk continu aandacht geeft, maar simpelweg omdat er minder afleiding en verdeling van aandacht is met slechts 1 kind. Ik wil dat mijn kind vrij is om sommige dingen zelf uit te zoeken, te ontdekken en ervaren zonder dat wij onbedoeld al een tip, advies, mening hebben...of dat we het soms überhaupt zien. Aan de andere kant van dezelfde medaille wil ik dat kind leert dat niet alles om zichzelf draait, het verdragen van wachten, gedeelde aandacht, dat een ander soms voor gaat of iets beter kan of juist niet. Eigenlijk dat kind leert dat er verschillen zijn en een stuk sociale omgang. Natuurlijk bereik je dit met vriendjes en leeftijdsgenootjes ook, maar binnen een gezinssysteem is toch anders dan tijdens een speelafspraak.
Het belangrijkst daarbij is denk ik wel om niet vooraf in je hoofd te hebben wat je kind nodig heeft, maar in de praktijk te blijven kijken. Ondanks alles wat je gepland had, wie is dít kind? Wat zijn zijn/haar persoonlijke behoeftes?
Over feestdagen denk ik helemaal niet na. Rituelen creëer je met het gezin zoals het is. Daar zijn niet meer of minder mensen voor nodig.
Het belangrijkst daarbij is denk ik wel om niet vooraf in je hoofd te hebben wat je kind nodig heeft, maar in de praktijk te blijven kijken. Ondanks alles wat je gepland had, wie is dít kind? Wat zijn zijn/haar persoonlijke behoeftes?
Over feestdagen denk ik helemaal niet na. Rituelen creëer je met het gezin zoals het is. Daar zijn niet meer of minder mensen voor nodig.
sailship wijzigde dit bericht op 05-03-2021 10:42
4.91% gewijzigd
vrijdag 5 maart 2021 om 10:42
NYC kennende bedoelde ze dit niet lullig, komt het alleen zo over daar jij daar ander over denkt.Melofkim schreef: ↑05-03-2021 10:07Goh, wat onaardig en oordelend. Ken je ons?
Mijn dochter is niet mijn bff. Kom op zeg. Ze doet alles met haar vriendinnen en ik heb mijn eigen vriendinnen. We hebben gewoon een leuke band en ik kan heel gezellig met haar uit eten of een dagje winkelen. Bij vriendinnen zie ik meer een autoritaire verhouding, waar ik bij mijn dochter meer (maar niet volledig, ze is 10!) gelijk niveau zit.
Ik vind je post nogal lullig.
Ikzelf ben eerlijk gezegd ook van mening dat een TE close band niet gezond is. Zegt niets over jou en je band met je kind. Kan ik niet beoordelen. Ik ken twee moeders, waaronder die van mijzelf, die de band te sterk hebben aangezet en de spreekwoordelijke navelstreng nooit hebben doorgeknipt.
Ik ben overigens een enigst kind dat geen contact meer heeft met beide ouders, geheel op eigen initiatief.
Zo zie je....het kan vriezen, het kan dooien. Linksom, rechtsom....garanties heb je nooit en te nimmer.
vrijdag 5 maart 2021 om 10:52
Ik vind overigens niet dat je kan vergelijken met de gezinnen om je heen. Uiteindelijk zal pas in de volwassenheid een kind zelf kunnen terugkijken op de kindertijd en opvoeding. Dat het ene enig kind makkelijk kan delen en broertjes en zusjes uit een ander gezin ruzie maken over spullen is ook geen vergelijking. Dat ene enig kind zit continu in een ander dynamiek dan die broertjes/zusjes. Het zegt niet per se iets over de individuele kinderen.
