Kinderen
alle pijlers
Hoe en wanneer begint het echte opvoeden?
zaterdag 4 juli 2009 om 12:39
Mijn zoon is nu bijna 16 maanden. Zo langzamerhand wordt hij steeds mobieler en kan daardoor ook aan steeds meer dingen zitten die gevaarlijk of breekbaar zijn. Nu vraag ik mij af hoe ik daar het beste mee om kan gaan.
Tot nu toe heb ik er steeds voor gezorgd dat er niets gevaarlijks of kostbaars staat op de plekken waar hij bij kan. Dus bijvoorbeeld lege vensterbanken en salontafel. Maar ik vraag mij af of dit wel de manier is. Hij zal toch ook moeten leren dat hij aan sommige dingen gewoon niet mág komen, ook al kan hij erbij. Ik heb alleen niet zoveel zin om de hele dat nee te lopen roepen en hen overal bij weg te houden.
Hoe gaan jullie hiermee om?
Tot nu toe heb ik er steeds voor gezorgd dat er niets gevaarlijks of kostbaars staat op de plekken waar hij bij kan. Dus bijvoorbeeld lege vensterbanken en salontafel. Maar ik vraag mij af of dit wel de manier is. Hij zal toch ook moeten leren dat hij aan sommige dingen gewoon niet mág komen, ook al kan hij erbij. Ik heb alleen niet zoveel zin om de hele dat nee te lopen roepen en hen overal bij weg te houden.
Hoe gaan jullie hiermee om?
The time is now
zaterdag 4 juli 2009 om 21:08
Ohja, dat echte uitproberen, Ze kijken er ook anders bij he, echt zo'n blik krijg je dan 
Maar dan is het sowieso meteen over hoor, daar zijn we niet van gedient. gebeurd ook vaak als ik aan de telefoon ben, opeens op de bank klimmen en gaan staan, en dan roepen: mama, mag niet staan! vervolgens voordat ik iets kan doen er zelf af gaan, op de salontafel klimmen, en heel hard lachen. kleine donderstenen. Maar ach, donderstenen mag. zolang ie maar weet wat wel en niet mag, en zich er de meetste tijd aan houdt..
Maar dan is het sowieso meteen over hoor, daar zijn we niet van gedient. gebeurd ook vaak als ik aan de telefoon ben, opeens op de bank klimmen en gaan staan, en dan roepen: mama, mag niet staan! vervolgens voordat ik iets kan doen er zelf af gaan, op de salontafel klimmen, en heel hard lachen. kleine donderstenen. Maar ach, donderstenen mag. zolang ie maar weet wat wel en niet mag, en zich er de meetste tijd aan houdt..
zondag 5 juli 2009 om 10:54
Ik heb het idee dat mijn dochter van net 1 jaar al prima snapt wanneer ik haar iets verbied, dus met 18 maanden moeten ze dat toch zeker snappen! Ik zou maar eens snel aan het opvoeden gaan, Pixy
Wij hebben het huis wel "kinderproof" gemaakt: breekbare spullen hoog gezet en slotjes op de kastjes waar ze niet in mag. En dan nog blijven er genoeg dingen over waarvan ik niet wil dat ze ermee speelt maar die niet zo makkelijk weggezet kunnen worden (vuilnisbak, mobiele telefoon, stereo-installatie etc). Dan zeg ik dus wel tegen haar dat ze daar niet aan mag komen en zet ik haar weg. Meestal probeert ze het dan nog wel een paar keer, maar na een keer of 3 valt het kwartje meestal wel, en schudt ze zelf al nee voordat ze weer aan het "verboden object" gaat zitten. Ok, de volgende dag moet ik het hele riedeltje natuurlijk weer herhalen, want echt een lange termijn geheugen hebben ze op deze leeftijd nog niet
Gooien: op de een of andere manier doet ze dat zelden. Nooit gedaan ook. Misschien komt het nog...
Wij hebben het huis wel "kinderproof" gemaakt: breekbare spullen hoog gezet en slotjes op de kastjes waar ze niet in mag. En dan nog blijven er genoeg dingen over waarvan ik niet wil dat ze ermee speelt maar die niet zo makkelijk weggezet kunnen worden (vuilnisbak, mobiele telefoon, stereo-installatie etc). Dan zeg ik dus wel tegen haar dat ze daar niet aan mag komen en zet ik haar weg. Meestal probeert ze het dan nog wel een paar keer, maar na een keer of 3 valt het kwartje meestal wel, en schudt ze zelf al nee voordat ze weer aan het "verboden object" gaat zitten. Ok, de volgende dag moet ik het hele riedeltje natuurlijk weer herhalen, want echt een lange termijn geheugen hebben ze op deze leeftijd nog niet
Gooien: op de een of andere manier doet ze dat zelden. Nooit gedaan ook. Misschien komt het nog...
zondag 5 juli 2009 om 11:44
Grappig Elska, ik zat gisteren te zoeken naar woorden maar ik krijg hier soms ook het idee dat Mini van bijna 1 best snapt wat er bedoeld wordt als we nee zeggen/schudden. Schudden snapt ze beter. Gisteren tijdens het eten wilde ze steeds haar bord optillen. Dan zeggen en schudden we nee, drukken het bordje op tafel en als ze doorgaat zetten we het bordje buiten bereik. Als ze dan verder wil eten zetten we het bordje terug en dat is dan dat. OK, 7 minuten later probeert ze het weer op te tillen en dan doen we dit weer, maar als het bordje interessanter wordt dan de inhoud dan is het buikje al blijkbaar vol genoeg.
Inad en ik zijn echt twee verschillende personen.
