Kinderen
alle pijlers
Hoe ervaar je de tropenjaren?
maandag 7 mei 2018 om 09:34
Het wordt later pas makkelijk als je nu investeert, zodat je later de vruchten ervan kunt plukken. Het is hard werken, maar uiteindelijk betaald het zich vanzelf uit.
Hier ook tropenjaren gekend met oudste 2. ( snel na elkaar gekregen.) Daarna nog 2, maar dat vond ik lang niet zo zwaar. Ze gingen mee in de opvoeding van de voorgangers.
Hier ook tropenjaren gekend met oudste 2. ( snel na elkaar gekregen.) Daarna nog 2, maar dat vond ik lang niet zo zwaar. Ze gingen mee in de opvoeding van de voorgangers.
maandag 7 mei 2018 om 09:36
Hoe oud zijn de kinderen? Hoe hebben jullie eea geregeld?
Vooral als het slapen nog niet vanzelf gaat, is het erg vermoeiend. Wij gingen uit van "slaap = heilig", alles is geoorloofd. (dus sliepen geregeld kinderen tussen ons in).
En tja, sommige dagen is werken echt lekkerder dan met de kinderen thuis zijn.
Vooral als het slapen nog niet vanzelf gaat, is het erg vermoeiend. Wij gingen uit van "slaap = heilig", alles is geoorloofd. (dus sliepen geregeld kinderen tussen ons in).
En tja, sommige dagen is werken echt lekkerder dan met de kinderen thuis zijn.
maandag 7 mei 2018 om 09:38
Ja, ik vind het echt tropenjaren. Hier zijn ze 4 jaar en 10 maanden. Moey er niet aan denken dat ik er een van 2,5 en 1 had ofzo. Ik vind het slaaptekort het ergst. Onze zoon van 4 wordt nu zelfstandiger maar zuigt nog de hele dag energie. Ik heb het gevoel dat als de jongste de twee is gepasseerd het wel weer makkelijker gaat worden. Maar ook wij zijn soms als de kinderen op bed liggen savonds compleet Gesloopt. Ook onze relatie heeft behoorlijk te verduren gehad.
Ik hoop ook echt dat ik over een paar jaar weer wat tijd voor mijzelf heb. Boek lezen, filmpje kijken, uitgebreid iets lekkers koken. Ik heb er gewoon geen puf voor.
Ik hoop ook echt dat ik over een paar jaar weer wat tijd voor mijzelf heb. Boek lezen, filmpje kijken, uitgebreid iets lekkers koken. Ik heb er gewoon geen puf voor.
maandag 7 mei 2018 om 09:41
Herkenbaar! Juist toen ik van 1 naar 2 kinderen ging. Mán wat ben ik mezelf tegengekomen en wat schaamde ik me over iedere grote mond die ik had gegeven over "gewoon een kwestie van goed plannen" enzo. 
Maar.. op een gegeven moment, toen ze wat ouder werden, merkte ik wel dat het wel fijn is dat ze elkáár ook bezig hielden/houden.
Dat, en ook dat ze allebei naar de basisschool gingen, gaf wel veel rust. Nu vind ik het prima te doen.
Maar.. op een gegeven moment, toen ze wat ouder werden, merkte ik wel dat het wel fijn is dat ze elkáár ook bezig hielden/houden.
Dat, en ook dat ze allebei naar de basisschool gingen, gaf wel veel rust. Nu vind ik het prima te doen.
maandag 7 mei 2018 om 09:42
Ik vind het verschrikkelijk zwaar. Las vandaag in het ad over een Duitse vrouw die een boek schreef over spijt van haar kind. Zo ver wil ik niet gaan, maar ik vraag me wel af of ik er aan begonnen was als ik toen wist wat ik nu weet.
Je kunt je toch nooit helemaal voorstellen hoe het echt gaat zijn.
Je kunt je toch nooit helemaal voorstellen hoe het echt gaat zijn.
maandag 7 mei 2018 om 09:45
Hou oud zijn je kinderen, violett?
Ik vond de eerste jaren waarin er erg lang slecht werd doorgeslapen redelijk slopend. Vooral wanneer de baby eindelijk sliep en oudste dan verkouden was, eng had gedroomd, etc. Altijd wel wat waardoor je 's nachts weer wakker werd. En ja, dan gingen we er om de beurt uit, ging ik zelf vroeg naar bed, maar toch heb ik mijn slaap gewoon nodig om te kunnen functioneren en me blij te voelen!
Nu zijn mijn jongens 5 en 7 jaar en ja, het is echt veel makkelijker. Ik kan rustig in de tuin zitten terwijl zij op de stoep steppen, een blokje om gaan om een vriendje op te zoeken of ergens anders mee aan rommelen. en ik hoef ook niet meer 100x per uur te kijken wat ze doen of kunnen
. En ze kunnen zelf naar de wc, zich zelf aankleden (soms in onmogelijke combinaties, maar prima), leggen 's avonds hun was in de wasmand en schenken hun eigen drinken in. en 's morgens zijn ze nog steeds vroeg wakker, maar kijken dan een filmpje op de iPad of gaan vast beneden spelen.
Ik vond de eerste jaren waarin er erg lang slecht werd doorgeslapen redelijk slopend. Vooral wanneer de baby eindelijk sliep en oudste dan verkouden was, eng had gedroomd, etc. Altijd wel wat waardoor je 's nachts weer wakker werd. En ja, dan gingen we er om de beurt uit, ging ik zelf vroeg naar bed, maar toch heb ik mijn slaap gewoon nodig om te kunnen functioneren en me blij te voelen!
Nu zijn mijn jongens 5 en 7 jaar en ja, het is echt veel makkelijker. Ik kan rustig in de tuin zitten terwijl zij op de stoep steppen, een blokje om gaan om een vriendje op te zoeken of ergens anders mee aan rommelen. en ik hoef ook niet meer 100x per uur te kijken wat ze doen of kunnen
. En ze kunnen zelf naar de wc, zich zelf aankleden (soms in onmogelijke combinaties, maar prima), leggen 's avonds hun was in de wasmand en schenken hun eigen drinken in. en 's morgens zijn ze nog steeds vroeg wakker, maar kijken dan een filmpje op de iPad of gaan vast beneden spelen.
maandag 7 mei 2018 om 09:49
Oh ja, herkenbaar. En ik heb er maar 1. De zwangerschap en bevalling was een feestje. Het eerste jaar met een kind vond ik echt op sommige momenten verschrikkelijk. Alles is nieuw en wennen. En hoewel ik meestal wel zeker ben van mn zaak, was ik nu juist ontzettend onzeker over dingen. Er zijn ook zoveel tegenstrijdige adviezen over alles... en hormonen werken natuurlijk ook niet altijd mee.
Inmiddels is ze bijna 2 en vind ik het echt leuk worden. Ja op sommige momenten is ze echt een dwarse dreumes en kan ik haar achter het behang plakken. Ik ben ook blij dat ik 4 dagen werk en vind mijn thuisdag met dreumes soms zwaarder dan een werkdag. Maar ooh het is ook heerlijk om dingen met haar te ondernemen, te knuffelen en te zien hoe ze zich ontwikkelt.
Doorslapen heeft ze nog niet gedaan, vooral dat vind ik weleens lastig. En het altijd vroeg op moeten staan. Een wekker kun je snoozen, een dreumes niet. :p
En toch is er sinds kort een enorme wens voor een tweede. Ik weet dat dat nog 10x zwaarder wordt, maar ook leuk. Ik ben benieuwd of het later makkelijker wordt, ik weet het nog niet. Aan de ene kant heb je misschien iets meer tijd (want ze gaan naar school) aan de andere kant moet je naar zwemles, hobbyclubjes, vriendenafspraakjes, mee met schoolreisjes, kinderfeestjes organiseren etc. etc.
Inmiddels is ze bijna 2 en vind ik het echt leuk worden. Ja op sommige momenten is ze echt een dwarse dreumes en kan ik haar achter het behang plakken. Ik ben ook blij dat ik 4 dagen werk en vind mijn thuisdag met dreumes soms zwaarder dan een werkdag. Maar ooh het is ook heerlijk om dingen met haar te ondernemen, te knuffelen en te zien hoe ze zich ontwikkelt.
Doorslapen heeft ze nog niet gedaan, vooral dat vind ik weleens lastig. En het altijd vroeg op moeten staan. Een wekker kun je snoozen, een dreumes niet. :p
En toch is er sinds kort een enorme wens voor een tweede. Ik weet dat dat nog 10x zwaarder wordt, maar ook leuk. Ik ben benieuwd of het later makkelijker wordt, ik weet het nog niet. Aan de ene kant heb je misschien iets meer tijd (want ze gaan naar school) aan de andere kant moet je naar zwemles, hobbyclubjes, vriendenafspraakjes, mee met schoolreisjes, kinderfeestjes organiseren etc. etc.
maandag 7 mei 2018 om 09:51
Wat ik ook echt mijn energie vind wegvreten is contact met de opa’s en oma’s. Ieder weekend willen ze de kinderen zien, bellen vaak en willen elke scheet weten. Dan staat die weer op de stoep dan die. Samen met de vaste bezoeken aan instanties en schoolactiviteiten ( elke dag mail van de juf met vragen voor hulp of dingen sparen) soort oneindige stroom van verplichtingen.
maandag 7 mei 2018 om 09:52
Ik vind het ook zwaar. Ik heb er 3 waarbij de jongste 2 jaar is. En hij vreet op dit moment het meeste energie. De oudste 2 gaan lekker hun gang.
Op zondagavond ben ik kapot van het weekend. Van alles moeten regelen, zorgen dat het slaapje van jongste op tijd is, en op tijd er weer uit. Tussendoor het huishouden. En dan ploffen op de bank na het hele bad/douche/naar bed gebeuren. Ik ben dolblij dat ik aan het werk kan op maandag.
Even bijkomen van het weekend.
Maar ik weet ook dat het beter wordt. De oudste 2 zijn zelfstandig, die hoef ik niet meer te verschonen/aan te kleden, enz.
De meeste energie gaat naar de jongste, maar ondanks dat geniet ik enorm van hem. de benjamin, de laatste en mijn 4-ever baby.
Maar nog 2 jaar en dan gaat hij naar school. Ik kijk ernaar uit
Op zondagavond ben ik kapot van het weekend. Van alles moeten regelen, zorgen dat het slaapje van jongste op tijd is, en op tijd er weer uit. Tussendoor het huishouden. En dan ploffen op de bank na het hele bad/douche/naar bed gebeuren. Ik ben dolblij dat ik aan het werk kan op maandag.
Even bijkomen van het weekend.
Maar ik weet ook dat het beter wordt. De oudste 2 zijn zelfstandig, die hoef ik niet meer te verschonen/aan te kleden, enz.
De meeste energie gaat naar de jongste, maar ondanks dat geniet ik enorm van hem. de benjamin, de laatste en mijn 4-ever baby.
Maar nog 2 jaar en dan gaat hij naar school. Ik kijk ernaar uit
maandag 7 mei 2018 om 09:54
Ik vond het pittig, ik was ook gestopt met werken, dus 7 dagen per week bij de kinderen. Maar ik had er wel veel lol in.
Ik lees hier zoveel over gebroken nachten, dat hebben we bij beide niet gehad. Ja, als ze eens ziek waren of oorontsteking. S avonds een vast bedritueel: in bad, kroelen, lezen, zingen. Kamer goed donker. Bij de 1e keer huilen: kijken wat er is, te warm, te koud, vieze luier, honger? Bij de tweede keer: aai over de bol, dagdag.
Bij de derde keer: lieten we ze huilen (geen uren natuurlijk). Met 5/6 maanden hadden ze dat prima door. Nooit geen nachtelijk gehuil meer.
We haalden ze sowieso nooit uit bed, en zelden tussen ons in.
Ik lees hier zoveel over gebroken nachten, dat hebben we bij beide niet gehad. Ja, als ze eens ziek waren of oorontsteking. S avonds een vast bedritueel: in bad, kroelen, lezen, zingen. Kamer goed donker. Bij de 1e keer huilen: kijken wat er is, te warm, te koud, vieze luier, honger? Bij de tweede keer: aai over de bol, dagdag.
Bij de derde keer: lieten we ze huilen (geen uren natuurlijk). Met 5/6 maanden hadden ze dat prima door. Nooit geen nachtelijk gehuil meer.
We haalden ze sowieso nooit uit bed, en zelden tussen ons in.
ik geef mn bek ook maar een douw
maandag 7 mei 2018 om 09:55
Overigens heb ik wel geleerd mijn verwachtingen bij te stellen. Waar ik voorheen zorgde dat alles netjes was in huis, ben ik vanochtend vertrokken naar het werk terwijl de afwas nog op het aanrecht stond, de schone was nog in de wasmand ligt en het speelgoed van dreumes nog over de vloer slingert (en die vloer is niet gestofzuigd en gedweild dit weekend). Dat vind ik dan weer iets positiefs dat ik heb geleerd sinds ik een kind heb; Let ik goooo 
maandag 7 mei 2018 om 09:56
schuldgevoel buiten de deur zetten en genieten van het feit, dat je kinderen een goeie band met hun grootouders gunt.violett schreef: ↑07-05-2018 09:41
Ik vind het vooral pittig omdat ik zo moe ben. Heerlijk om een uur boekjes te lezen op de bank, maar ik val dan bijna in slaap. Vaker dan ik zou willen gaan ze logeren bij oma, omdat ik nood heb aan een nacht slaap. Dan voel ik me weer een slechte moeder, omdat ik het zelf wil kunnen. Want al die andere moeders kunnen het toch ook?? Maar dat moet ik nog uit mijn hoofd zien te krijgen.
maandag 7 mei 2018 om 09:57
Ik kan niet wachten... Mijn tweeling is nu twee en laten me af en toe zien wat de (hopelijk nabije) toekomst in petto heeft. Ze huilen 's ochtends niet meer, maar komen zelf hun kamer uit om bij ons in bed te komen liggen. Ze voeren voorzichtige gesprekken en maken grapjes en af en toe spelen ze ontzettend lief en lang met elkaar zonder mijn aandacht nodig te hebben. Dat stemt me hoopvol, maar behalve deze flarden is het voornamelijk woedeaanvallen omdat ze zichzelf nog niet anders kunnen uitdrukken, weigeren te gaan slapen, nog steeds geen aaneengesloten nachten, non stop aandacht verzoeken, eten dat door de kamer vliegt, de lijst is eindeloossamarkand schreef: ↑07-05-2018 09:45
Nu zijn mijn jongens 5 en 7 jaar en ja, het is echt veel makkelijker. Ik kan rustig in de tuin zitten terwijl zij op de stoep steppen, een blokje om gaan om een vriendje op te zoeken of ergens anders mee aan rommelen. en ik hoef ook niet meer 100x per uur te kijken wat ze doen of kunnen
Ik krijg wel steeds minder dat gevoel van 'waar ben ik aan begonnen, wordt dit ooit nog beter!?' dus ik hoop het eind van de tropenjaren er aan zit te komen
anoniem_358205 wijzigde dit bericht op 07-05-2018 09:59
12.70% gewijzigd
maandag 7 mei 2018 om 09:57
Hier zijn de nachten ook nog niet om over naar huis te schrijven. Maar we maken er wat van. Jongste wordt regelmatig nog wakker en dan leggen we hem tussenin met een fles melk en dan kan iedereen weer een soort van slapen.
Neemt niet weg dat je toch wakker bent geworden
Middelste neemt het niet zo nauw met regeltjes en heeft heel vaak een nare droom, dan kruipt ze tegen man aan en liggen we soms met z'n 4-en in bed (we kochten vorig jaar maar een groter bed )
Daarbij is de jongste belachelijk vroeg wakker (denk aan 5 uur, soms nog vroeger) en heel vaak met geen 100 paarden meer terug in slaap te krijgen.
Zit je dan om 5 uur aan je bakje koffie beneden.
Onze enige oplossing is om dat af te wisselen samen, vroeg naar bed te gaan en af en toe een tukkie tussendoor te doen.
Neemt niet weg dat je toch wakker bent geworden
Middelste neemt het niet zo nauw met regeltjes en heeft heel vaak een nare droom, dan kruipt ze tegen man aan en liggen we soms met z'n 4-en in bed (we kochten vorig jaar maar een groter bed
)Daarbij is de jongste belachelijk vroeg wakker (denk aan 5 uur, soms nog vroeger) en heel vaak met geen 100 paarden meer terug in slaap te krijgen.
Zit je dan om 5 uur aan je bakje koffie beneden.
Onze enige oplossing is om dat af te wisselen samen, vroeg naar bed te gaan en af en toe een tukkie tussendoor te doen.
maandag 7 mei 2018 om 10:01
Ik meld me, ook midden in de tropenjaren hier!
Iedereen zei me dat een kindje krijgen alles anders zou maken maar dat vond ik helemaal niet. Met 1 kindje deden we nog heel veel wat we daarvoor ook deden en ik was helemaal niet onzeker over de verzorging en opvoeding. Bij de tweede was het begin even lastig omdat de oudste een weglopertje was maar ook daar zaten we snel in de mood. Lekker relaxt met twee kindjes thuis rustig aan doen en vooral geen plannen maken.
Om me heen zag in er veel overleven met twee kindjes en zo voelde het voor mij helemaal niet.
En toen kwam de derde en moest de oudste naar school, toen bevonnne de spitsuren! Ik vond/vind het echt heel pittig maar merk wel dat het steeds beter gaat nu de baby alweer bijna 9 maanden is.
Ik zeg maar heel vaak de mantra “dit is de drukste tijd, vanaf nu wordt het steeds makkelijker” op en met die gedachte kom ik er wel doorheen. Ooit wilde we er 4 maar ik denk niet dat die er nog komt...
Iedereen zei me dat een kindje krijgen alles anders zou maken maar dat vond ik helemaal niet. Met 1 kindje deden we nog heel veel wat we daarvoor ook deden en ik was helemaal niet onzeker over de verzorging en opvoeding. Bij de tweede was het begin even lastig omdat de oudste een weglopertje was maar ook daar zaten we snel in de mood. Lekker relaxt met twee kindjes thuis rustig aan doen en vooral geen plannen maken.
Om me heen zag in er veel overleven met twee kindjes en zo voelde het voor mij helemaal niet.
En toen kwam de derde en moest de oudste naar school, toen bevonnne de spitsuren! Ik vond/vind het echt heel pittig maar merk wel dat het steeds beter gaat nu de baby alweer bijna 9 maanden is.
Ik zeg maar heel vaak de mantra “dit is de drukste tijd, vanaf nu wordt het steeds makkelijker” op en met die gedachte kom ik er wel doorheen. Ooit wilde we er 4 maar ik denk niet dat die er nog komt...
maandag 7 mei 2018 om 10:07
Ja, het wordt echt makkelijker. Mijn jongste is 7, middelste 10 en oudste 12, en ik zit nu in mijn tuin te ontbijten en ze slapen nog. Maar ook de rest van de dag vermaken ze zich.
Soms vond ik het erg zwaar, een baby, peuter en kleuter, vooral toen ik steeds zieker werd, dat is gelukkig helemaal goed gekomen trouwens. Maar met elk half jaar werd het makkelijker, werden de kinderen zelfstandiger en gingen ze zichzelf beter vermaken.
Soms vond ik het erg zwaar, een baby, peuter en kleuter, vooral toen ik steeds zieker werd, dat is gelukkig helemaal goed gekomen trouwens. Maar met elk half jaar werd het makkelijker, werden de kinderen zelfstandiger en gingen ze zichzelf beter vermaken.
maandag 7 mei 2018 om 10:10
Ik vond het druk. Je bent altijd met de kinderen bezig. Maar ik vind het niet zwaar. Juist gezellig die kleintjes om me heen.
Wij zorgde voor veel rust. Ze gingen twee dagen naar de gastouder waar we zij uiterlijk om half 5 op haalde. Dan hadden we alle tijd tot ze om 19.00 uur naar bed gingen.
Nachtrust is voor iedereen belangrijk. Ze sliepen/slapen hier goed. En allemaal in hun eigen bed.
Wij zorgde voor veel rust. Ze gingen twee dagen naar de gastouder waar we zij uiterlijk om half 5 op haalde. Dan hadden we alle tijd tot ze om 19.00 uur naar bed gingen.
Nachtrust is voor iedereen belangrijk. Ze sliepen/slapen hier goed. En allemaal in hun eigen bed.
maandag 7 mei 2018 om 10:14
Hier slaat de balans absoluut positief door. Er zijn zeker periodes waarin ik het ervaar als heel zwaar, maar die duren maar kort. Vaak zijn dat van die weken dat mijn man veel weg is voor werk, het winter is en kind om 5 uur wakker is, ziek blijkt te zijn, terwijl op mijn eigen werk ook net de drukste periode aanbreekt.
Dan kun je mij echt opvegen. Maar na een week of twee zwakt dat gevoel alweer af en gaat alles weer prima en is er weer ruimte voor de fijne dingen des levens.
Ik denk dat het belangrijkste is dat de basis goed is, qua zorg/werk/leuke dingen verdeling. Dan zullen er altijd periodes zijn waarin het super gaat en waarin het kl*te gaat, maar je weet dan wel dat je snel weer terug zal komen bij die basis en dan is het te overzien.
Dan kun je mij echt opvegen. Maar na een week of twee zwakt dat gevoel alweer af en gaat alles weer prima en is er weer ruimte voor de fijne dingen des levens.
Ik denk dat het belangrijkste is dat de basis goed is, qua zorg/werk/leuke dingen verdeling. Dan zullen er altijd periodes zijn waarin het super gaat en waarin het kl*te gaat, maar je weet dan wel dat je snel weer terug zal komen bij die basis en dan is het te overzien.
