Kinderen
alle pijlers
hoog sensitief kind en nu?
woensdag 4 maart 2009 om 08:23
Afgelopen maandag hadden we een "slecht-nieuws"gesprek met het kinderdagverblijf over ons zoontje van 3 en half. Ze gaven aan het dat het een hartstikke lief en sociaal joch is, maar dat hij enorm hangt aan structuur en grote moeite heeft met veranderingen. Zo vindt hij het heel moeilijk als de groepen worden samengevoegd, zijn vaste leidster er even niet is etc. Hij heeft hier dan echt begeleiding bij nodig. Ze gaven aan zich zorgen over hem te maken hoe het moet als hij over een half jaar naar de basisschool gaat.
Best herkenbaar, maar wel confronterend. Zelf ben ik pedagoog dus kwam autisme direct bij me op, maar dat heb ik ook weer van de hand gedaan, want daar is hij veel te gevoelig, inlevend en sociaal vaardig voor.
Goed, ik ben gaan googlen en kwam op het onderwerp hoogsensitieve kinderen ofwel nieuwetijdskinderen. Nu heb ik daar nooit zo veel mee gehad. Dacht altijd dat dit was voor mensen die zichzelf of hun kind gewoon bijzonder vonden of in ontkenning zaten als hun kind autistisch was (sorry, als dit wat bot klinkt). Maargoed, ik heb me hier toch eens in verdiept en viel bijna van mijn stoel van verbazing. Want daar stond mijn kind beschreven. O.a. zijn grote woordenschat, sterke reukzin, gevoeligheid, (faal)angstige gedrag, aanvoelen van emoties, moeilijk omgaan met veranderingen, grote gevoel voor humor en eeuwige waarom-vragen. Nouja, en nog meer eigenlijk.
Maar nu? Ik heb wat verder gegoogled maar kom dan toch al snel op wat zweverige pagina's terecht, waar ik weinig boodschap aan heb. Hoe serieus wordt deze term momenteel eigenlijk genomen in hulpverleningsland? Hoe informeer ik school tzt? Hoe bereid ik mijn zoon hier uberhaupt op voor?
Wie kan mij wat over hun ervaringen vertellen en advies geven.
Ik hoor het graag!
Best herkenbaar, maar wel confronterend. Zelf ben ik pedagoog dus kwam autisme direct bij me op, maar dat heb ik ook weer van de hand gedaan, want daar is hij veel te gevoelig, inlevend en sociaal vaardig voor.
Goed, ik ben gaan googlen en kwam op het onderwerp hoogsensitieve kinderen ofwel nieuwetijdskinderen. Nu heb ik daar nooit zo veel mee gehad. Dacht altijd dat dit was voor mensen die zichzelf of hun kind gewoon bijzonder vonden of in ontkenning zaten als hun kind autistisch was (sorry, als dit wat bot klinkt). Maargoed, ik heb me hier toch eens in verdiept en viel bijna van mijn stoel van verbazing. Want daar stond mijn kind beschreven. O.a. zijn grote woordenschat, sterke reukzin, gevoeligheid, (faal)angstige gedrag, aanvoelen van emoties, moeilijk omgaan met veranderingen, grote gevoel voor humor en eeuwige waarom-vragen. Nouja, en nog meer eigenlijk.
Maar nu? Ik heb wat verder gegoogled maar kom dan toch al snel op wat zweverige pagina's terecht, waar ik weinig boodschap aan heb. Hoe serieus wordt deze term momenteel eigenlijk genomen in hulpverleningsland? Hoe informeer ik school tzt? Hoe bereid ik mijn zoon hier uberhaupt op voor?
Wie kan mij wat over hun ervaringen vertellen en advies geven.
Ik hoor het graag!
woensdag 4 maart 2009 om 09:25
quote:Zwieber schreef op 04 maart 2009 @ 09:15:
[...]
Oh jee, nu komt de wetenschapper in mij omhoog hoor. Dat het wetenschappelijk niet bewezen is betekent dat het bestaan ervan nog niet wetenschappelijk erkent is. Dat houdt in: of het bestaat niet of het moet door de wetenschap nog ontdekt worden als bestaand zijnde..
En het heeft wel degelijk nadelen voor je kind als hier mee rondloopt: ik zie me al aankomen op de basisschool met de term nieuwetijdskind. Je staat gelijk voor lul en niemand zal je meer serieus nemen. Dan kan je beter zeggen dat je gewoon een gevoelig kind hebt, de symptomen noemen dan met de term te strooien hoor!
Haha Zwieber, open mind, open mind. Ook als wetenschapper hoor. Nogmaals je moet inderdaad oppassen met etiketten plakken. Maar wat ik bedoel is dat je een balans moet vinden. En als die balans voor jou kind bestaat uit "behandelingen/manieren" die ze in de new age toepassen dan is dat toch ook niet erg? Het gaat toch om het uiteindelijke resultaat? Dat hij en Imni er zekerder van worden? Ik vind dat je dit soort toepassingen dan dus ook niet mag uitsluiten. Stort je niet helemaal op 1 ding, maar bekijk álle opties dus ook die van nieuwetijdskind.
Ik vind het best wel storend dat IvyRose bij wijze van spreken een beetje bang is om afgebrand te worden hier op dit topic terwijl ze wellicht hele goede manieren heeft gevonden om haar kind te stimulren. Manieren waar Imni wellicht baat bij heeft. Dat zou toch zonde zijn om dat iemand te onthouden omdat wellicht het overgrote deel hier op het forum er niet in "gelooft".
[...]
Oh jee, nu komt de wetenschapper in mij omhoog hoor. Dat het wetenschappelijk niet bewezen is betekent dat het bestaan ervan nog niet wetenschappelijk erkent is. Dat houdt in: of het bestaat niet of het moet door de wetenschap nog ontdekt worden als bestaand zijnde..
En het heeft wel degelijk nadelen voor je kind als hier mee rondloopt: ik zie me al aankomen op de basisschool met de term nieuwetijdskind. Je staat gelijk voor lul en niemand zal je meer serieus nemen. Dan kan je beter zeggen dat je gewoon een gevoelig kind hebt, de symptomen noemen dan met de term te strooien hoor!
Haha Zwieber, open mind, open mind. Ook als wetenschapper hoor. Nogmaals je moet inderdaad oppassen met etiketten plakken. Maar wat ik bedoel is dat je een balans moet vinden. En als die balans voor jou kind bestaat uit "behandelingen/manieren" die ze in de new age toepassen dan is dat toch ook niet erg? Het gaat toch om het uiteindelijke resultaat? Dat hij en Imni er zekerder van worden? Ik vind dat je dit soort toepassingen dan dus ook niet mag uitsluiten. Stort je niet helemaal op 1 ding, maar bekijk álle opties dus ook die van nieuwetijdskind.
Ik vind het best wel storend dat IvyRose bij wijze van spreken een beetje bang is om afgebrand te worden hier op dit topic terwijl ze wellicht hele goede manieren heeft gevonden om haar kind te stimulren. Manieren waar Imni wellicht baat bij heeft. Dat zou toch zonde zijn om dat iemand te onthouden omdat wellicht het overgrote deel hier op het forum er niet in "gelooft".
Verander wat je niet kunt accepteren en accepteer wat je niet kunt veranderen
woensdag 4 maart 2009 om 09:27
Ik zou op school zijn gedrag aangeven wat jou en de psz is opgevallen. Echt werkelijk niet met de term nieuwetijdskind gaan beginnen. Tenzij je er geen moeite mee hebt om bij voorbaat niet serieus genomen te worden.
Je zou een school kunnen uitkiezen op de mate waarin ze structuur aanbieden, hier bij mij in de wijk betekent structuur echter 'houvast geven aan drukke adhd-ertjes' en het is de vraag of zo'n omgeving voor jouw kind prettig is.
Verder ben ik het eens met andere schrijfsters: school is al ontzettend gestructureerd. En een kind die vasthoudt aan vertrouwde gewoontes, ach, je hebt nog jaren de tijd om je daarover al dan niet zorgen te maken. Je zal het toch met die aard van dat kindje moeten doen.
Zou zelf ook eerder in de richting van ass denken dan aan nieuwetijdskind. Maar goed, hopelijk voor jou valt jouw kind in dat vage gebied waar ass niet vast te stellen is en hij gewoon een wat apart kindje is, meer niet.
Je zou een school kunnen uitkiezen op de mate waarin ze structuur aanbieden, hier bij mij in de wijk betekent structuur echter 'houvast geven aan drukke adhd-ertjes' en het is de vraag of zo'n omgeving voor jouw kind prettig is.
Verder ben ik het eens met andere schrijfsters: school is al ontzettend gestructureerd. En een kind die vasthoudt aan vertrouwde gewoontes, ach, je hebt nog jaren de tijd om je daarover al dan niet zorgen te maken. Je zal het toch met die aard van dat kindje moeten doen.
Zou zelf ook eerder in de richting van ass denken dan aan nieuwetijdskind. Maar goed, hopelijk voor jou valt jouw kind in dat vage gebied waar ass niet vast te stellen is en hij gewoon een wat apart kindje is, meer niet.
woensdag 4 maart 2009 om 09:27
quote:Kastanjetje schreef op 04 maart 2009 @ 09:13:
[...]
Het kan misschien ook zeggen dat je kind een karakter heeft dat wat moeilijker is voor hemzelf en ook voor een moeder om mee om te gaan. Het hoeft niet meteen te zeggen dat er iets aan de hand is.Ben ik ook met je eens kastanje. Ik zeg dus alleen dat je niks moet uitsluiten. Dus óók niet de mogelijkheid van een nieuwetijdskind. Hou gewoon nog even alle opties open.
[...]
Het kan misschien ook zeggen dat je kind een karakter heeft dat wat moeilijker is voor hemzelf en ook voor een moeder om mee om te gaan. Het hoeft niet meteen te zeggen dat er iets aan de hand is.Ben ik ook met je eens kastanje. Ik zeg dus alleen dat je niks moet uitsluiten. Dus óók niet de mogelijkheid van een nieuwetijdskind. Hou gewoon nog even alle opties open.
Verander wat je niet kunt accepteren en accepteer wat je niet kunt veranderen
woensdag 4 maart 2009 om 09:27
quote:Zwieber schreef op 04 maart 2009 @ 09:15:
[...]
Oh jee, nu komt de wetenschapper in mij omhoog hoor. Dat het wetenschappelijk niet bewezen is betekent dat het bestaan ervan nog niet wetenschappelijk erkent is. Dat houdt in: of het bestaat niet of het moet door de wetenschap nog ontdekt worden als bestaand zijnde.. En het heeft wel degelijk nadelen voor je kind als hier mee rondloopt: ik zie me al aankomen op de basisschool met de term nieuwetijdskind. Je staat gelijk voor lul en niemand zal je meer serieus nemen. Dan kan je beter zeggen dat je gewoon een gevoelig kind hebt, de symptomen noemen dan met de term te strooien hoor!Of de wetenschap heeft nog geen instrumenten ontwikkeld om mee te meten en af te kaderen...
ADHD bestond eerst ook niet, die kinderen waren gewoon druk.
Whiplash bestond ook niet, dan had je last van stress.
Ik ben niet zo van de term 'nieuwetijdskinderen', omdat dat van oorsprong gaat over ouders die nog wel even een stapje verder gingen dan ' Mijn kind is gevoelig". Dit ging voorheen over kinderen met een 'oude geest' , kinderen die 'alwetend' zouden zijn, kinderen die paranormale waarnemingen deden, etc.
Net als met andere problemen, gaan ouders op zoek naar iets waar hun kind in zou passen, en zo herkenden ouders van gevoelige kinderen een deel van de kenmerken van nieuwetijdskinderen, bij gebrek aan een beter kader. Het zou me niet verbazen als er over tien jaar wel een goede benaming is voor deze gevoelige kinderen, met duidelijke criteria, los van het hele newage-gedachtengoed.
Wel moet je waken voor het onderscheid tussen eigenschappen en een stoornis hebben. Daar zit nogal een verschil tussen. Ik zou gevoelige kinderen niet als kinderen met een stoornis willen betitelen, maar meer als kinderen waarbij bepaalde eigenschappen sterker zijn ontwikkeld.
[...]
Oh jee, nu komt de wetenschapper in mij omhoog hoor. Dat het wetenschappelijk niet bewezen is betekent dat het bestaan ervan nog niet wetenschappelijk erkent is. Dat houdt in: of het bestaat niet of het moet door de wetenschap nog ontdekt worden als bestaand zijnde.. En het heeft wel degelijk nadelen voor je kind als hier mee rondloopt: ik zie me al aankomen op de basisschool met de term nieuwetijdskind. Je staat gelijk voor lul en niemand zal je meer serieus nemen. Dan kan je beter zeggen dat je gewoon een gevoelig kind hebt, de symptomen noemen dan met de term te strooien hoor!Of de wetenschap heeft nog geen instrumenten ontwikkeld om mee te meten en af te kaderen...
ADHD bestond eerst ook niet, die kinderen waren gewoon druk.
Whiplash bestond ook niet, dan had je last van stress.
Ik ben niet zo van de term 'nieuwetijdskinderen', omdat dat van oorsprong gaat over ouders die nog wel even een stapje verder gingen dan ' Mijn kind is gevoelig". Dit ging voorheen over kinderen met een 'oude geest' , kinderen die 'alwetend' zouden zijn, kinderen die paranormale waarnemingen deden, etc.
Net als met andere problemen, gaan ouders op zoek naar iets waar hun kind in zou passen, en zo herkenden ouders van gevoelige kinderen een deel van de kenmerken van nieuwetijdskinderen, bij gebrek aan een beter kader. Het zou me niet verbazen als er over tien jaar wel een goede benaming is voor deze gevoelige kinderen, met duidelijke criteria, los van het hele newage-gedachtengoed.
Wel moet je waken voor het onderscheid tussen eigenschappen en een stoornis hebben. Daar zit nogal een verschil tussen. Ik zou gevoelige kinderen niet als kinderen met een stoornis willen betitelen, maar meer als kinderen waarbij bepaalde eigenschappen sterker zijn ontwikkeld.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
woensdag 4 maart 2009 om 09:28
Eigenlijk een beetje het verhaal als hierboven van Baunie.
Alleen begon het bij onze oudste pas op de basisschool een "probleem"te zijn.
Op de psz was elke dag hetzelfde: spelen, kring, eten en drinken, buiten spelen, naar huis. Zoon speelde altijd met dezelfde dingen, maar alles ging super.
Op school ging het mis, veel boze buien, verdrietig, een heel ander kind. Het bleek mn mis te gaan bij overgangen. Ook al was de volgorde bekend, als hij "plotseling"moest opruimen omdat ze buiten gingen spelen trok hij dat niet.
Hij gaf vanf zijn vijfde aan dat zijn hoofd vol zat. Alle bijzondere dagen waren een verschrikking voor hem (vooral een feest als carnaval, met voor hem veel te harde muziek, hij is erg gevoelig voor geluid).
Wij hebben hem thuis altijd gezien als een kind dat veel hoort en ziet en probeert dat allemaal mee te nemen. Niet te veel te gelijk, en proberen hem te helpen alle prikkels te "verwerken".
Ik geloof niet in nieuwetijdskinderen en weet ik veel wat, maar hij is gevoelig en heeft behoefte aan rust in zijn hoofd.
In augustus ging hij naar groep 3 en al na een paar weken kwam ons jongetje helemaal terug! Voor hem is het heerlijk om een vast plekje te hebben, een duidelijke dagindeling en 2 juffen die hem heeeel goed helpen! Ook dit jaar was de carnaval voor hem geen feest, maar de juf had het hele feest doorgesproken, en wie niet wilde hossen kon in de klas een spelletje doen of tekenen. Hij vertelde mij dat hij het nog steeds niet echt leuk vhad gevonden, maar het was niet meer eng, en hij had ook geen buikpijn gehad.
Vanuit school zijn we bijBJZ gekomen. We hebben opvoedingsondersteuning aan huis (bijna afgerond want het gaat heel goed!) en over enkele weken krijgen we een evt. diagnose nav enkele tests. Het zou dan gaan om PDD-NOS, maar zoals we hem nu zien geloof ik dat eigenlijk niet.
We hebben nu weer een gelukkig jongetje, dat nieuwe vriendjes maakt, veel grapjes maakt (ook in de klas!) en waar ik elke dag blij van wordt!!!
Alleen begon het bij onze oudste pas op de basisschool een "probleem"te zijn.
Op de psz was elke dag hetzelfde: spelen, kring, eten en drinken, buiten spelen, naar huis. Zoon speelde altijd met dezelfde dingen, maar alles ging super.
Op school ging het mis, veel boze buien, verdrietig, een heel ander kind. Het bleek mn mis te gaan bij overgangen. Ook al was de volgorde bekend, als hij "plotseling"moest opruimen omdat ze buiten gingen spelen trok hij dat niet.
Hij gaf vanf zijn vijfde aan dat zijn hoofd vol zat. Alle bijzondere dagen waren een verschrikking voor hem (vooral een feest als carnaval, met voor hem veel te harde muziek, hij is erg gevoelig voor geluid).
Wij hebben hem thuis altijd gezien als een kind dat veel hoort en ziet en probeert dat allemaal mee te nemen. Niet te veel te gelijk, en proberen hem te helpen alle prikkels te "verwerken".
Ik geloof niet in nieuwetijdskinderen en weet ik veel wat, maar hij is gevoelig en heeft behoefte aan rust in zijn hoofd.
In augustus ging hij naar groep 3 en al na een paar weken kwam ons jongetje helemaal terug! Voor hem is het heerlijk om een vast plekje te hebben, een duidelijke dagindeling en 2 juffen die hem heeeel goed helpen! Ook dit jaar was de carnaval voor hem geen feest, maar de juf had het hele feest doorgesproken, en wie niet wilde hossen kon in de klas een spelletje doen of tekenen. Hij vertelde mij dat hij het nog steeds niet echt leuk vhad gevonden, maar het was niet meer eng, en hij had ook geen buikpijn gehad.
Vanuit school zijn we bijBJZ gekomen. We hebben opvoedingsondersteuning aan huis (bijna afgerond want het gaat heel goed!) en over enkele weken krijgen we een evt. diagnose nav enkele tests. Het zou dan gaan om PDD-NOS, maar zoals we hem nu zien geloof ik dat eigenlijk niet.
We hebben nu weer een gelukkig jongetje, dat nieuwe vriendjes maakt, veel grapjes maakt (ook in de klas!) en waar ik elke dag blij van wordt!!!
woensdag 4 maart 2009 om 09:32
quote:Poezewoes schreef op 04 maart 2009 @ 09:27:
[...]
Of de wetenschap heeft nog geen instrumenten ontwikkeld om mee te meten en af te kaderen...
ADHD bestond eerst ook niet, die kinderen waren gewoon druk.
Whiplash bestond ook niet, dan had je last van stress.
Ik ben niet zo van de term 'nieuwetijdskinderen', omdat dat van oorsprong gaat over ouders die nog wel even een stapje verder gingen dan ' Mijn kind is gevoelig". Dit ging voorheen over kinderen met een 'oude geest' , kinderen die 'alwetend' zouden zijn, kinderen die paranormale waarnemingen deden, etc.
Net als met andere problemen, gaan ouders op zoek naar iets waar hun kind in zou passen, en zo herkenden ouders van gevoelige kinderen een deel van de kenmerken van nieuwetijdskinderen, bij gebrek aan een beter kader. Het zou me niet verbazen als er over tien jaar wel een goede benaming is voor deze gevoelige kinderen, met duidelijke criteria, los van het hele newage-gedachtengoed.
Wel moet je waken voor het onderscheid tussen eigenschappen en een stoornis hebben. Daar zit nogal een verschil tussen. Ik zou gevoelige kinderen niet als kinderen met een stoornis willen betitelen, maar meer als kinderen waarbij bepaalde eigenschappen sterker zijn ontwikkeld.
Of wat dacht je van ME (de chronische vermoeidheid). Zou ook niet bestaan als ziekte. Nou ik heb de gevolgen van dichtbij gezien, van iemand die dus volgens de wetenschap niet ziek was, haha, laat me niet lachen.
Nogmaals, probeer de balans te vinden tussen zweverig en wetenschappelijk (ik vind het beide twee uiterste) en dan komt het volgens mij best goed.
[...]
Of de wetenschap heeft nog geen instrumenten ontwikkeld om mee te meten en af te kaderen...
ADHD bestond eerst ook niet, die kinderen waren gewoon druk.
Whiplash bestond ook niet, dan had je last van stress.
Ik ben niet zo van de term 'nieuwetijdskinderen', omdat dat van oorsprong gaat over ouders die nog wel even een stapje verder gingen dan ' Mijn kind is gevoelig". Dit ging voorheen over kinderen met een 'oude geest' , kinderen die 'alwetend' zouden zijn, kinderen die paranormale waarnemingen deden, etc.
Net als met andere problemen, gaan ouders op zoek naar iets waar hun kind in zou passen, en zo herkenden ouders van gevoelige kinderen een deel van de kenmerken van nieuwetijdskinderen, bij gebrek aan een beter kader. Het zou me niet verbazen als er over tien jaar wel een goede benaming is voor deze gevoelige kinderen, met duidelijke criteria, los van het hele newage-gedachtengoed.
Wel moet je waken voor het onderscheid tussen eigenschappen en een stoornis hebben. Daar zit nogal een verschil tussen. Ik zou gevoelige kinderen niet als kinderen met een stoornis willen betitelen, maar meer als kinderen waarbij bepaalde eigenschappen sterker zijn ontwikkeld.
Of wat dacht je van ME (de chronische vermoeidheid). Zou ook niet bestaan als ziekte. Nou ik heb de gevolgen van dichtbij gezien, van iemand die dus volgens de wetenschap niet ziek was, haha, laat me niet lachen.
Nogmaals, probeer de balans te vinden tussen zweverig en wetenschappelijk (ik vind het beide twee uiterste) en dan komt het volgens mij best goed.
Verander wat je niet kunt accepteren en accepteer wat je niet kunt veranderen
woensdag 4 maart 2009 om 09:33
Toevallig had ik het met mijn moeder hier nog over van het weekend. Zij heeft 40 jaar ervaring als basisschoolleerkracht.
Volgens haar zijn er altijd ADHD-ers, nieuwetijdskinderen, hoogbegaafde kinderen, whatever geweest (zonder stempel en met stempel). Maar het valt haar wel op dat er nu vaker iets met een kind aan de hand lijkt te zijn dan 10 jaar terug. Zij ziet vaker kinderen met een diagnose als autisme, ADHD maar ook vaker kinderen met niet gediagnosticeerde dingen waarvan het gedrag toch wel behoorlijk afwijkt van wat altijd normaal is gevonden.
Zij (en de rest van het team) heeft trouwens ook wel eens gezegd dat er met kinderen die in het jaar zijn geboren van de Tsjernobylramp echt vaker iets aan de hand is dan anders. Dat viel hen na een paar jaar op. Natuurlijk kan het toeval zijn.
Zou dat nou alleen maar komen omdat ouders anders met hun kinderen omgaan? Of aan de hoeveelheid informatie die voor het grijpen ligt? Of nog anders?
Volgens haar zijn er altijd ADHD-ers, nieuwetijdskinderen, hoogbegaafde kinderen, whatever geweest (zonder stempel en met stempel). Maar het valt haar wel op dat er nu vaker iets met een kind aan de hand lijkt te zijn dan 10 jaar terug. Zij ziet vaker kinderen met een diagnose als autisme, ADHD maar ook vaker kinderen met niet gediagnosticeerde dingen waarvan het gedrag toch wel behoorlijk afwijkt van wat altijd normaal is gevonden.
Zij (en de rest van het team) heeft trouwens ook wel eens gezegd dat er met kinderen die in het jaar zijn geboren van de Tsjernobylramp echt vaker iets aan de hand is dan anders. Dat viel hen na een paar jaar op. Natuurlijk kan het toeval zijn.
Zou dat nou alleen maar komen omdat ouders anders met hun kinderen omgaan? Of aan de hoeveelheid informatie die voor het grijpen ligt? Of nog anders?
woensdag 4 maart 2009 om 09:36
quote:Chica34 schreef op 04 maart 2009 @ 09:11:
Ik weet niks van nieuwetijdskinderen en problemen op dat gebied, maar ik wil Imni (en IvyRosa) wel even een hart onder de riem steken.
Omdat het niet wetenschappelijk bewezen is wil het ook NIET zeggen dat het NIET bestaat. Je moet oppassen met etiketten plakken, maar je moet wel onder ogen zien als er iets aan de hand is. Dan maakt het geen moer uit of het bewezen is of (nog) niet, dan gaat het erom dat jouw kind evt baat heeft bij een bepaalde behandeling. Als jij, Imni je kind daarin herkent, dan is het verder aan jou om te bepalen waar hij goed op reageert.
Niemand hoeft zomaar dit soort onderwerpen af te branden omdat ze er niks van af weten, of het misschien ver van hun bed is. Probeer gewoon een aantal technieken en kijk hoe hij reageert. Maar sluit niet meteen het één of het ander buiten. Ook niet door het commentaar hier.
Het commentaar hier vind ik erg eenzijdig en dat is een beetje jammer. Een open mind mag best.
Wat lief Chica, dank je wel
En dat er op dit forum zo gereageerd wordt op dit soort dingen weet ik al erg lang en ik voel me er absoluut niet onzeker door of gekwetst oid.
Ik doe wat het beste paste bij mij en mijn kind. Ik zie hem er goed op reageren, zich positief ontwikkelen en dat is wat voor mij belangrijk is.
Dat anderen mij dan als buiten de maatschappij staande zwever willen etiketteren vind ik prima
Ik weet niks van nieuwetijdskinderen en problemen op dat gebied, maar ik wil Imni (en IvyRosa) wel even een hart onder de riem steken.
Omdat het niet wetenschappelijk bewezen is wil het ook NIET zeggen dat het NIET bestaat. Je moet oppassen met etiketten plakken, maar je moet wel onder ogen zien als er iets aan de hand is. Dan maakt het geen moer uit of het bewezen is of (nog) niet, dan gaat het erom dat jouw kind evt baat heeft bij een bepaalde behandeling. Als jij, Imni je kind daarin herkent, dan is het verder aan jou om te bepalen waar hij goed op reageert.
Niemand hoeft zomaar dit soort onderwerpen af te branden omdat ze er niks van af weten, of het misschien ver van hun bed is. Probeer gewoon een aantal technieken en kijk hoe hij reageert. Maar sluit niet meteen het één of het ander buiten. Ook niet door het commentaar hier.
Het commentaar hier vind ik erg eenzijdig en dat is een beetje jammer. Een open mind mag best.
Wat lief Chica, dank je wel
En dat er op dit forum zo gereageerd wordt op dit soort dingen weet ik al erg lang en ik voel me er absoluut niet onzeker door of gekwetst oid.
Ik doe wat het beste paste bij mij en mijn kind. Ik zie hem er goed op reageren, zich positief ontwikkelen en dat is wat voor mij belangrijk is.
Dat anderen mij dan als buiten de maatschappij staande zwever willen etiketteren vind ik prima
woensdag 4 maart 2009 om 09:40
quote:Chica34 schreef op 04 maart 2009 @ 09:25:
[...]
Ik vind het best wel storend dat IvyRose bij wijze van spreken een beetje bang is om afgebrand te worden hier op dit topic terwijl ze wellicht hele goede manieren heeft gevonden om haar kind te stimulren. Manieren waar Imni wellicht baat bij heeft. Dat zou toch zonde zijn om dat iemand te onthouden omdat wellicht het overgrote deel hier op het forum er niet in "gelooft".
Weet je, ik ben niet bang, ik ben de eeuwige discussie hier op viva zat dat alles wat niet regulier bij voorbaat al afgedaan wordt als belachelijk en ziek in je kop als je daar in gelooft.
Ik heb geen zin om me te gaan verdedigen waarom ik dingen doe die ik goed vind en die voor mijn kind werken.
En ik weet nu al dat de tips die ik ga geven bij de meesten hier de tranen over de wangen zullen doen rollen van het lachen en ik heb weinig zin in dat respectloze gedoe.
TO mag me mailen (IvyRosa08 apestaart gmail punt com) als ze wil, geen enkel probleem
[...]
Ik vind het best wel storend dat IvyRose bij wijze van spreken een beetje bang is om afgebrand te worden hier op dit topic terwijl ze wellicht hele goede manieren heeft gevonden om haar kind te stimulren. Manieren waar Imni wellicht baat bij heeft. Dat zou toch zonde zijn om dat iemand te onthouden omdat wellicht het overgrote deel hier op het forum er niet in "gelooft".
Weet je, ik ben niet bang, ik ben de eeuwige discussie hier op viva zat dat alles wat niet regulier bij voorbaat al afgedaan wordt als belachelijk en ziek in je kop als je daar in gelooft.
Ik heb geen zin om me te gaan verdedigen waarom ik dingen doe die ik goed vind en die voor mijn kind werken.
En ik weet nu al dat de tips die ik ga geven bij de meesten hier de tranen over de wangen zullen doen rollen van het lachen en ik heb weinig zin in dat respectloze gedoe.
TO mag me mailen (IvyRosa08 apestaart gmail punt com) als ze wil, geen enkel probleem
woensdag 4 maart 2009 om 09:41
quote:imni schreef op 04 maart 2009 @ 08:23:
Zelf ben ik pedagoog dus kwam autisme direct bij me op, maar dat heb ik ook weer van de hand gedaan, want daar is hij veel te gevoelig, inlevend en sociaal vaardig voor.
Goed, ik ben gaan googlen en kwam op het onderwerp hoogsensitieve kinderen ofwel nieuwetijdskinderen. Nu heb ik daar nooit zo veel mee gehad. Dacht altijd dat dit was voor mensen die zichzelf of hun kind gewoon bijzonder vonden of in ontkenning zaten als hun kind autistisch was (sorry, als dit wat bot klinkt).
Ik ben geen pedagoog, maar heb ook jaren gedacht dat mijn zoon te gevoelig, inlevend en sociaal was om autistisch te zijn. Inmiddels weet ik er iets meer van en mijn zoon is een op-en-top-autist. En ook hij past naadloos in het rijtje van kenmerken van de nieuwetijdskinderen (of HSP of whatever). Wat jij zo bot zegt is wat ik nog steeds denk. Al die prachtige termen zijn er voor mensen die er nog niet aan toe zijn om te erkennen dat hun kind autistisch is (of een andere 'officiële' term).
Als ik zie om welke redenen jij autisme voor jouw kind van de hand wijst, dan kun je wel pedagoog zijn, maar dan weet je denk ik te weinig van autisme.
Nu hoeft jouw kind niet autistisch te zijn, maar autisme is een spectrum en er zijn dus bij bijna iedereen wel trekjes aanwezig uit dat spectrum. Het heet pas autisme als er een bepaald aantal trekjes aanwezig is. En dat kan alleen een psychiater bepalen.
Bij mijn zoon is nooit enig probleem gezien, niet op het KDV, niet op school. Hij was wel 'anders', maar eigenlijk dacht niemand aan autisme. Ik denk dat veel mensen een 'verkeerd' beeld hebben bij autisme.
Zelf ben ik pedagoog dus kwam autisme direct bij me op, maar dat heb ik ook weer van de hand gedaan, want daar is hij veel te gevoelig, inlevend en sociaal vaardig voor.
Goed, ik ben gaan googlen en kwam op het onderwerp hoogsensitieve kinderen ofwel nieuwetijdskinderen. Nu heb ik daar nooit zo veel mee gehad. Dacht altijd dat dit was voor mensen die zichzelf of hun kind gewoon bijzonder vonden of in ontkenning zaten als hun kind autistisch was (sorry, als dit wat bot klinkt).
Ik ben geen pedagoog, maar heb ook jaren gedacht dat mijn zoon te gevoelig, inlevend en sociaal was om autistisch te zijn. Inmiddels weet ik er iets meer van en mijn zoon is een op-en-top-autist. En ook hij past naadloos in het rijtje van kenmerken van de nieuwetijdskinderen (of HSP of whatever). Wat jij zo bot zegt is wat ik nog steeds denk. Al die prachtige termen zijn er voor mensen die er nog niet aan toe zijn om te erkennen dat hun kind autistisch is (of een andere 'officiële' term).
Als ik zie om welke redenen jij autisme voor jouw kind van de hand wijst, dan kun je wel pedagoog zijn, maar dan weet je denk ik te weinig van autisme.
Nu hoeft jouw kind niet autistisch te zijn, maar autisme is een spectrum en er zijn dus bij bijna iedereen wel trekjes aanwezig uit dat spectrum. Het heet pas autisme als er een bepaald aantal trekjes aanwezig is. En dat kan alleen een psychiater bepalen.
Bij mijn zoon is nooit enig probleem gezien, niet op het KDV, niet op school. Hij was wel 'anders', maar eigenlijk dacht niemand aan autisme. Ik denk dat veel mensen een 'verkeerd' beeld hebben bij autisme.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
woensdag 4 maart 2009 om 09:41
En daarom IvyRosa heb ik dat getypt. Een hoop mensen zeggen dat je moet oppassen met etiketten plakken en wat doen ze vervolgens zelf????
Juist, op de mensen die het over nieuwtijdskinderen hebben een etiket plakken. Dat vind ik jammer en ook niet nodig. Kom maar door met die tips zou ik zo zeggen.
Juist, op de mensen die het over nieuwtijdskinderen hebben een etiket plakken. Dat vind ik jammer en ook niet nodig. Kom maar door met die tips zou ik zo zeggen.
Verander wat je niet kunt accepteren en accepteer wat je niet kunt veranderen
woensdag 4 maart 2009 om 09:43
quote:Chica34 schreef op 04 maart 2009 @ 09:41:
En daarom IvyRosa heb ik dat getypt. Een hoop mensen zeggen dat je moet oppassen met etiketten plakken en wat doen ze vervolgens zelf????
Juist, op de mensen die het over nieuwtijdskinderen hebben een etiket plakken. Dat vind ik jammer en ook niet nodig. Kom maar door met die tips zou ik zo zeggen.
De analogie is verkeerd. De mensen met nieuwetijdskinderen plakken, de critici erkennen het etiket niet. Die plakken niet zelf hoor!
*bedenkt zich dat er nog een pot lijm gekocht moet worden*
En daarom IvyRosa heb ik dat getypt. Een hoop mensen zeggen dat je moet oppassen met etiketten plakken en wat doen ze vervolgens zelf????
Juist, op de mensen die het over nieuwtijdskinderen hebben een etiket plakken. Dat vind ik jammer en ook niet nodig. Kom maar door met die tips zou ik zo zeggen.
De analogie is verkeerd. De mensen met nieuwetijdskinderen plakken, de critici erkennen het etiket niet. Die plakken niet zelf hoor!
*bedenkt zich dat er nog een pot lijm gekocht moet worden*
woensdag 4 maart 2009 om 09:45
quote:IvyRosa schreef op 04 maart 2009 @ 09:40:
[...]
Weet je, ik ben niet bang, ik ben de eeuwige discussie hier op viva zat dat alles wat niet regulier bij voorbaat al afgedaan wordt als belachelijk en ziek in je kop als je daar in gelooft.
Ik heb geen zin om me te gaan verdedigen waarom ik dingen doe die ik goed vind en die voor mijn kind werken.
En ik weet nu al dat de tips die ik ga geven bij de meesten hier de tranen over de wangen zullen doen rollen van het lachen en ik heb weinig zin in dat respectloze gedoe.
TO mag me mailen (IvyRosa08 apestaart gmail punt com) als ze wil, geen enkel probleem
Tja, die eeuwige discussie kan ik me dan ook wel weer voorstellen. Jammer dat een bepaald aantal mensen hier op het viva forum zo narrow minded zijn. (wie de schoen past......)
Imni ik hoop echt dat je toch wellicht overweegt om Ivy te mailen. Het kan nooit kwaad toch?
[...]
Weet je, ik ben niet bang, ik ben de eeuwige discussie hier op viva zat dat alles wat niet regulier bij voorbaat al afgedaan wordt als belachelijk en ziek in je kop als je daar in gelooft.
Ik heb geen zin om me te gaan verdedigen waarom ik dingen doe die ik goed vind en die voor mijn kind werken.
En ik weet nu al dat de tips die ik ga geven bij de meesten hier de tranen over de wangen zullen doen rollen van het lachen en ik heb weinig zin in dat respectloze gedoe.
TO mag me mailen (IvyRosa08 apestaart gmail punt com) als ze wil, geen enkel probleem
Tja, die eeuwige discussie kan ik me dan ook wel weer voorstellen. Jammer dat een bepaald aantal mensen hier op het viva forum zo narrow minded zijn. (wie de schoen past......)
Imni ik hoop echt dat je toch wellicht overweegt om Ivy te mailen. Het kan nooit kwaad toch?
Verander wat je niet kunt accepteren en accepteer wat je niet kunt veranderen
woensdag 4 maart 2009 om 09:47
quote:Zwieber schreef op 04 maart 2009 @ 09:43:
[...]
De analogie is verkeerd. De mensen met nieuwetijdskinderen plakken, de critici erkennen het etiket niet. Die plakken niet zelf hoor!
*bedenkt zich dat er nog een pot lijm gekocht moet worden*
Ik heb nog een potje staan voor je
Ben het met je eens maar de critici (of bepaalden mensen hier op het forum) plakken er wel meteen een etiket op als: zweverig, niet waar, je wordt niet serieus genomen enz enz. Dat vind ik best een etiket hoor.
En daarom plak ik weer lekker terug dat ze narrow minded zijn. Is ook een etiket. Maw we plakken ons gek.
[...]
De analogie is verkeerd. De mensen met nieuwetijdskinderen plakken, de critici erkennen het etiket niet. Die plakken niet zelf hoor!
*bedenkt zich dat er nog een pot lijm gekocht moet worden*
Ik heb nog een potje staan voor je
Ben het met je eens maar de critici (of bepaalden mensen hier op het forum) plakken er wel meteen een etiket op als: zweverig, niet waar, je wordt niet serieus genomen enz enz. Dat vind ik best een etiket hoor.
En daarom plak ik weer lekker terug dat ze narrow minded zijn. Is ook een etiket. Maw we plakken ons gek.
Verander wat je niet kunt accepteren en accepteer wat je niet kunt veranderen
woensdag 4 maart 2009 om 09:50
quote:Chica34 schreef op 04 maart 2009 @ 09:45:
[...]
Tja, die eeuwige discussie kan ik me dan ook wel weer voorstellen. Jammer dat een bepaald aantal mensen hier op het viva forum zo narrow minded zijn. (wie de schoen past......)
Imni ik hoop echt dat je toch wellicht overweegt om Ivy te mailen. Het kan nooit kwaad toch?Chica, je schreef eerder je niet verdiept te hebben in de term nieuwetijdskinderen. Misschien toch even doen voordat je met termen als narrow minded gaat strooien? Vorm zelf er een mening over. Er zit een heel groot verschil tussen erkennen dat sommige kinderen gevoelig zijn voor prikkels, dus ook geluiden en reuk en zeggen dat ze een oude ziel hebben, paranormaal begaafd zijn etc. De term nieuwetijdskinderen gaat best ver hierin.
[...]
Tja, die eeuwige discussie kan ik me dan ook wel weer voorstellen. Jammer dat een bepaald aantal mensen hier op het viva forum zo narrow minded zijn. (wie de schoen past......)
Imni ik hoop echt dat je toch wellicht overweegt om Ivy te mailen. Het kan nooit kwaad toch?Chica, je schreef eerder je niet verdiept te hebben in de term nieuwetijdskinderen. Misschien toch even doen voordat je met termen als narrow minded gaat strooien? Vorm zelf er een mening over. Er zit een heel groot verschil tussen erkennen dat sommige kinderen gevoelig zijn voor prikkels, dus ook geluiden en reuk en zeggen dat ze een oude ziel hebben, paranormaal begaafd zijn etc. De term nieuwetijdskinderen gaat best ver hierin.
woensdag 4 maart 2009 om 09:52
Beste Imni,
Ik ben ook gevoeliger voor prikkels dan andere mensen. Ik herken ook veel in het HSP-verhaal. Ik zie hsp gewoon als een eigenschap. Omdat de maatschappij steeds drukker wordt en er continue veranderingen zijn valt die eigenschap gewoon meer op. Er zijn boeken over hsp en kinderen. Daar zullen vast heel goede tips in staan. Ik heb veel over hsp gelezen. Mij heeft het geholpen om inzicht te krijgen in hoe het voor mij werkt en daardoor mijzelf te accepteren zoas ik ben.
Het begrip nieuwetijdskinderen, daar heb ik mij nooit in verdiept vanwege de zweverige naam.
Ikzelf had vaak wat meer begeleiding en bevestiging nodig bij nieuwe dingen. Ik was langzamer dan andere kinderen omdat ik meer te verwerken had.
Mijn basisschooltijd was heerlijk. Ik zat op een dorpsschool van 250 leerlingen. Iedere dag dezelfde juf, dezelfde kinderen en je eigen tafeltje met je eigen spulletjes gaven mij een stabiel gevoel. De ellende begon voor mij pas op de middelbare school waar 1200 mensen rondliepen. Maar zover is het voor jouw zoon nog niet.
Ik denk ook dat je je zoon geen etiketjes hoeft op te plakken. Wat belangrijk is voor hem te leren dat hij er mag zijn ook met zijn gevoeligheid. Dat hij zijn grenzen aan mag geven ookal ligt die veel dichter bij hem dan de rest van de groep. Dat hij leert voelen wat van hemzelf is en welke emoties bij de ander horen. Dat hij niet verantwoordelijk hoeft te zijn voor de emoties van anderen, ookal voelt hij ze wel. Bereid hem voor op veranderingen, geef hem veel complimentjes en begeleid em in nieuwe situaties.
Ik heb ervaren dat gevoeligheid vaak niet op prijs wordt gesteld. Men vindt je een bangerd of een jankerd of men denkt dat je dom en traag bent omdat je snel dichtslaat en daardoor even niks kunt zeggen. Ik was nogal bang voor nieuwe situaties, nieuwe mensen enzo. Ik word daarom verlegen gevonden. Dit schrijf ik niet om af te schrikken maar het is iets om rekening mee te houden.
Heeft jouw zoon ook moeite met grote groepen? Als hij ergens binnenkomt in een ruimte vol mensen dat hij het liefst achter je weg wil kruipen?
HSP is geen ziekte, geen handicap ofzo. Ik ben nu 30 jaar, heb gestudeerd, ik werk en ik heb al bijna 10 jaar een geweldige relatie (zonder ruzie vanwege mijn sociale gevoelige kant). Ik ben wel overspannen geweest omdat ik bovenstaande dingen niet had geleerd. Ondertussen wel, dus kan ik weer vrolijk verder met mijn leven.
Het is wel een beetje een egopost geworden. Ik kan ook alleen maar praten vanuit mijn eigen ervaring. Ik hoop dat je er wat aan hebt.
Ik ben ook gevoeliger voor prikkels dan andere mensen. Ik herken ook veel in het HSP-verhaal. Ik zie hsp gewoon als een eigenschap. Omdat de maatschappij steeds drukker wordt en er continue veranderingen zijn valt die eigenschap gewoon meer op. Er zijn boeken over hsp en kinderen. Daar zullen vast heel goede tips in staan. Ik heb veel over hsp gelezen. Mij heeft het geholpen om inzicht te krijgen in hoe het voor mij werkt en daardoor mijzelf te accepteren zoas ik ben.
Het begrip nieuwetijdskinderen, daar heb ik mij nooit in verdiept vanwege de zweverige naam.
Ikzelf had vaak wat meer begeleiding en bevestiging nodig bij nieuwe dingen. Ik was langzamer dan andere kinderen omdat ik meer te verwerken had.
Mijn basisschooltijd was heerlijk. Ik zat op een dorpsschool van 250 leerlingen. Iedere dag dezelfde juf, dezelfde kinderen en je eigen tafeltje met je eigen spulletjes gaven mij een stabiel gevoel. De ellende begon voor mij pas op de middelbare school waar 1200 mensen rondliepen. Maar zover is het voor jouw zoon nog niet.
Ik denk ook dat je je zoon geen etiketjes hoeft op te plakken. Wat belangrijk is voor hem te leren dat hij er mag zijn ook met zijn gevoeligheid. Dat hij zijn grenzen aan mag geven ookal ligt die veel dichter bij hem dan de rest van de groep. Dat hij leert voelen wat van hemzelf is en welke emoties bij de ander horen. Dat hij niet verantwoordelijk hoeft te zijn voor de emoties van anderen, ookal voelt hij ze wel. Bereid hem voor op veranderingen, geef hem veel complimentjes en begeleid em in nieuwe situaties.
Ik heb ervaren dat gevoeligheid vaak niet op prijs wordt gesteld. Men vindt je een bangerd of een jankerd of men denkt dat je dom en traag bent omdat je snel dichtslaat en daardoor even niks kunt zeggen. Ik was nogal bang voor nieuwe situaties, nieuwe mensen enzo. Ik word daarom verlegen gevonden. Dit schrijf ik niet om af te schrikken maar het is iets om rekening mee te houden.
Heeft jouw zoon ook moeite met grote groepen? Als hij ergens binnenkomt in een ruimte vol mensen dat hij het liefst achter je weg wil kruipen?
HSP is geen ziekte, geen handicap ofzo. Ik ben nu 30 jaar, heb gestudeerd, ik werk en ik heb al bijna 10 jaar een geweldige relatie (zonder ruzie vanwege mijn sociale gevoelige kant). Ik ben wel overspannen geweest omdat ik bovenstaande dingen niet had geleerd. Ondertussen wel, dus kan ik weer vrolijk verder met mijn leven.
Het is wel een beetje een egopost geworden. Ik kan ook alleen maar praten vanuit mijn eigen ervaring. Ik hoop dat je er wat aan hebt.
woensdag 4 maart 2009 om 09:55
Bedankt voor jullie reacties. Tja, die nogal "afwijzende", nuchtere reactie kan ik jullie niet kwalijk nemen, zelf heb ik ook altijd zo gedacht. Wel jammer dat het af en toe zo bot moet gaan, kan ook wat vriendelijker geschreven worden, vind ik.
Ik ben het overigens helemaal met jullie eens dat je er beter geen etiketje kan plakken, maar ik was wel op zoek naar "hoe komt het dat mijn kind anders is?". Wat is er dan met hem?
Ik vind zo'n slecht nieuws gesprek van het kdv helemaal niet voorbarig, eerder meedenkend en alert. Ik kan het dan ook erg waarderen. En beter nu, zodat we er wat mee kunnen, dan een week voordat ie naar school gaat toch?
Ik heb een aantal jaren gewerkt met kinderen met autisme en adhd en andere gedragsproblematiek, waardoor ik toch wel inderdaad snel denk in die termen. Beroepsderformatie zeg maar.
Ieder kind is anders en uniek, maar ik zie ook dat mijn zoontje echt anders functioneert dan een gemiddeld kind en zoals mijn dochtertje. De punten die horen bij een hoogsensitief kind passen gewoon precies bij zijn karakter.
Jullie reactie leert me overigens ook dat je inderdaad voorzichtig moet zijn met deze term, omdat ie niet snel serieus genomen zal worden. Ik zal bij overdracht naar de basisschool dus gewoon aangeven dat mijn zoon een kind is dat gevoelig en angstig is en moeilijk om kan gaan met veranderingen.
Bedankt voor je uitleg Zwieber, zoals jij je kind voorbereidde op school, zo doen wij het nu ook al min of meer. Dus dat zetten we door, zonder het te zwaar te maken.
Ik ben het overigens helemaal met jullie eens dat je er beter geen etiketje kan plakken, maar ik was wel op zoek naar "hoe komt het dat mijn kind anders is?". Wat is er dan met hem?
Ik vind zo'n slecht nieuws gesprek van het kdv helemaal niet voorbarig, eerder meedenkend en alert. Ik kan het dan ook erg waarderen. En beter nu, zodat we er wat mee kunnen, dan een week voordat ie naar school gaat toch?
Ik heb een aantal jaren gewerkt met kinderen met autisme en adhd en andere gedragsproblematiek, waardoor ik toch wel inderdaad snel denk in die termen. Beroepsderformatie zeg maar.
Ieder kind is anders en uniek, maar ik zie ook dat mijn zoontje echt anders functioneert dan een gemiddeld kind en zoals mijn dochtertje. De punten die horen bij een hoogsensitief kind passen gewoon precies bij zijn karakter.
Jullie reactie leert me overigens ook dat je inderdaad voorzichtig moet zijn met deze term, omdat ie niet snel serieus genomen zal worden. Ik zal bij overdracht naar de basisschool dus gewoon aangeven dat mijn zoon een kind is dat gevoelig en angstig is en moeilijk om kan gaan met veranderingen.
Bedankt voor je uitleg Zwieber, zoals jij je kind voorbereidde op school, zo doen wij het nu ook al min of meer. Dus dat zetten we door, zonder het te zwaar te maken.
woensdag 4 maart 2009 om 09:56
Niemand doet de kenmerken af als onzin hier. Ik geloof best dat er kinderen zijn met sterker ontwikkelde eigenschappen dan andere mensen, zo heeft elke gek zijn gebrek, om het even bot te zeggen.
Maar TO heeft géén diagnose, heeft wat gegoogled en komt nu met de titel 'hoog sensitief kind, en nu?'. Alsof het de waarheid is. Is het resultaat van 1 gesprek op het KDV en wat googlewerk.
Het gevaar met dit soort dingen is is dat de kenmerken ervan op héél veel mensen toepasbaar zijn, terwijl het in wezen een stoornis is. Ik kan voor mezelf ook zo een aantal kenmerken opnoemen van andere stoornissen die ik heb, maar die stoornis heb ik níet.
HSP staat tegenwoordig wel in de DSMIV, maar ik geloof eigenlijk dat nog niet de helft van de kinderen die het etiket opgeplakt krijgen ook daadwerkelijk de stoornis heeft, maar hoogstens kenmerken ván die stoornis. En dan ís het dus helemaal geen stoornis, maar een setje persoonseigenschappen waardoor je wat meer hinder van dingen ondervindt dan andere mensen.
Iedereen heeft zo zijn dingen waar hij zijn leven lang tegenaan loopt, bij de een is het gevoeligheid, bij de ander een gebrek aan inlevingsvermogen, weer een ander is ontzettend eigenwijs, enzovoorts.
Zo zijn er hordes mensen die zich herkennen in dingen als borderline, autisme, ADD, ADHD, maar dat je jezelf erin herkent wil níet zeggen dat je het ook hébt.
Maar TO heeft géén diagnose, heeft wat gegoogled en komt nu met de titel 'hoog sensitief kind, en nu?'. Alsof het de waarheid is. Is het resultaat van 1 gesprek op het KDV en wat googlewerk.
Het gevaar met dit soort dingen is is dat de kenmerken ervan op héél veel mensen toepasbaar zijn, terwijl het in wezen een stoornis is. Ik kan voor mezelf ook zo een aantal kenmerken opnoemen van andere stoornissen die ik heb, maar die stoornis heb ik níet.
HSP staat tegenwoordig wel in de DSMIV, maar ik geloof eigenlijk dat nog niet de helft van de kinderen die het etiket opgeplakt krijgen ook daadwerkelijk de stoornis heeft, maar hoogstens kenmerken ván die stoornis. En dan ís het dus helemaal geen stoornis, maar een setje persoonseigenschappen waardoor je wat meer hinder van dingen ondervindt dan andere mensen.
Iedereen heeft zo zijn dingen waar hij zijn leven lang tegenaan loopt, bij de een is het gevoeligheid, bij de ander een gebrek aan inlevingsvermogen, weer een ander is ontzettend eigenwijs, enzovoorts.
Zo zijn er hordes mensen die zich herkennen in dingen als borderline, autisme, ADD, ADHD, maar dat je jezelf erin herkent wil níet zeggen dat je het ook hébt.
woensdag 4 maart 2009 om 09:56
Ik weet echt wel dat het ver gaat de term nieuwtijdskinderen. Ik ben niet geheel onwetend op dat vlak (heb alleen geen kind die hieraan voldoet). Ik vind alleen, als je in zon vroeg stadium als Imni zit, en nog je weg hierin aan het zoeken bent, dat je niks moet uitsluiten.
Pak uit elk "idee" gewoon de manieren die werken. Sluit je wel meteen dat soort "zweverige" dingen uit dan vind ik ook dat niet niet goed bezig bent. Dan vind ik ook dat je niet open staat voor eventueel "andere manieren of denkwijzes" en dat vind ik nou eenmaal narrow minded.
Nu moet ik vliegen want moet er vandoor. Jammer, vind het best een leuke discussie.
Imni ik hoop in ieder geval dat je hier je weg in gaat vinden en dat jij en je zoon er baat bij hebben.
Pak uit elk "idee" gewoon de manieren die werken. Sluit je wel meteen dat soort "zweverige" dingen uit dan vind ik ook dat niet niet goed bezig bent. Dan vind ik ook dat je niet open staat voor eventueel "andere manieren of denkwijzes" en dat vind ik nou eenmaal narrow minded.
Nu moet ik vliegen want moet er vandoor. Jammer, vind het best een leuke discussie.
Imni ik hoop in ieder geval dat je hier je weg in gaat vinden en dat jij en je zoon er baat bij hebben.
Verander wat je niet kunt accepteren en accepteer wat je niet kunt veranderen
woensdag 4 maart 2009 om 09:58
En ik denk dat bepaalde dingen nu meer opvallen omdat er meer individuele aandacht is voor kinderen. Als je in een gezin van 12 zit móet je je wel aanpassen, je kon wel 'anders' zijn, maar dat werd eigenlijk gewoon geconstateerd, en vervolgens werd er gezegd dat je je maar moest aanpassen. Ook niet altijd prettig, maar ik vind het óók niet goed zoals het tegenwoordig gaat, de omgeving altijd helemaal aanpassen naar het kind. De middenweg lijkt me veel nuttiger.
