Kinderen
alle pijlers
ik ben 2 en ik zeg nee. Tips gevraagd.
donderdag 1 januari 2009 om 17:18
wie heeft tips voor me. Soms weet ik niet hoe ik met de buien van mijn zoon om moet gaan. Hij is 2, en dat merk je in alles. Helemaal wanneer hij moe is.
Vandaag heeft hij bijvoorbeeld zo'n dag. Niet is goed, om alles wordt gekrijsd en gegild. Op zich standaard gedrag voor een 2-jarige.
Ik heb echter de pech dat ik vorig jaar overspannen ben geweest en merk dat ik, wanneer hij zo'n dag heeft, vrij snel opgefokt raak. Dan kan ik het gevoel van toen helemaal weer voelen. Totaal onterecht ten opzichte van mijn kereltje natuurlijk, het is voor hem gewoon zijn levensfase. Hoewel ik wel merk dat mijn zoon aan de pittige kant is met alle fases die hij doormaakt.
Op zo'n dag als vandaag probeer ik een beetje met zijn willetje mee te gaan. Echter niet alles kan zoals hij het wil. Dat is natuurlijk krijsen. Wie heeft tips voor me hoe ik met die buien omga. Hoe schakel ik mijn eigen opgefoktheid uit. Hoe "begeleid" ik hem door deze fase heen.
Dank voor de reacties.
Vandaag heeft hij bijvoorbeeld zo'n dag. Niet is goed, om alles wordt gekrijsd en gegild. Op zich standaard gedrag voor een 2-jarige.
Ik heb echter de pech dat ik vorig jaar overspannen ben geweest en merk dat ik, wanneer hij zo'n dag heeft, vrij snel opgefokt raak. Dan kan ik het gevoel van toen helemaal weer voelen. Totaal onterecht ten opzichte van mijn kereltje natuurlijk, het is voor hem gewoon zijn levensfase. Hoewel ik wel merk dat mijn zoon aan de pittige kant is met alle fases die hij doormaakt.
Op zo'n dag als vandaag probeer ik een beetje met zijn willetje mee te gaan. Echter niet alles kan zoals hij het wil. Dat is natuurlijk krijsen. Wie heeft tips voor me hoe ik met die buien omga. Hoe schakel ik mijn eigen opgefoktheid uit. Hoe "begeleid" ik hem door deze fase heen.
Dank voor de reacties.
donderdag 1 januari 2009 om 17:32
whehe. Ongetwijfeld DE basistip.
Waarschijnlijk maak ik het allemaal ook groter dan het is. Heb in mijn omgeving echter alleen maar vrienden met hele rustige kindjes, die herkennen mijn frustraties dus totaal niet. Vergeleken bij hun is mijn zoon soms de tasmaanse duivel, zo'n druktemaker kan het zijn.
Waarschijnlijk maak ik het allemaal ook groter dan het is. Heb in mijn omgeving echter alleen maar vrienden met hele rustige kindjes, die herkennen mijn frustraties dus totaal niet. Vergeleken bij hun is mijn zoon soms de tasmaanse duivel, zo'n druktemaker kan het zijn.
donderdag 1 januari 2009 om 17:47
Wij hadden bijzonder veel baat bij een methode van een Amerikaanse kinderarts (Harvey Karp) die benadrukt dat je kind zo driftig en vervelend wordt omdat hij denkt dat jij hem niet begrijpt en dat hij alles 10x moet herhalen. Als je hem dus op zijn eigen niveau (wat lager is dan je denkt, qua communicatie) eerst duidelijk maakt dat je hem hebt gehoord, dan kalmeert hij al enorm. Als je kind dus vraagt om een Bob de Bouwer DVD te kijken terwijl jij dat geen goed idee vindt, zo'n 2 minuten voor het eten, begin je dus niet met nee zeggen, maar met een paar keer herhalen wat hij zegt. Dus: "Jij wil Bob de Bouwer zien he? Bob de Bouwer! Op televisie! Bob de Bouwer kijken! Nu! Bob de Bouwer is leuk he?" Je voelt je zeker de eerste keren echt een idioot om dat zo te doen, maar na een paar keer herhalen kijkt je kind je verbaasd aan en zegt Ja! Bob de Bouwer! Dan kun je zeggen dat je snapt dat BdB heel leuk is maar dat jullie gaan eten, kijk maar, het eten is klaar, geen tijd voor TV.
Als je kind al driftig aan het schreeuwen, huilen en slaan is, doe je hetzelfde maar dan op hardere toon (niet schreeuwen natuurlijk, maar hij moet het wel kunnen horen ondanks zijn eigen gehuil). Zo hebben wij vele malen staan roepen: Jij wilt naar buiten he? Buiten! Naar buiten! Lekker naar buiten! totdat zoon doorhad dat wij hem gehoord hadden en zonder enig probleem accepteerde dat dat niet kon omdat... etc.
Klinkt misschien heel raar, maar het werkt echt! En jij houdt de regie, terwijl je ook aandacht besteed aan wat je kind wil.
succes ermee!
Als je kind al driftig aan het schreeuwen, huilen en slaan is, doe je hetzelfde maar dan op hardere toon (niet schreeuwen natuurlijk, maar hij moet het wel kunnen horen ondanks zijn eigen gehuil). Zo hebben wij vele malen staan roepen: Jij wilt naar buiten he? Buiten! Naar buiten! Lekker naar buiten! totdat zoon doorhad dat wij hem gehoord hadden en zonder enig probleem accepteerde dat dat niet kon omdat... etc.
Klinkt misschien heel raar, maar het werkt echt! En jij houdt de regie, terwijl je ook aandacht besteed aan wat je kind wil.
succes ermee!
donderdag 1 januari 2009 om 17:59
wat missmara zegt is te proberen en daar had ik ook wat aan kunnen hebben, helaas en gelukkig zijn mijn kinderen ouder.
probeer niet te veel aan te trekken van andere mensen. het haalt je energie naar beneden. bij de buren is de gras groener.
maar ik snap je dat je je verhaal kwijt wil en die kan je niet kwijt omdat je vrienden het niet herkennen. ik herken het.
een knuffel van mij,
probeer niet te veel aan te trekken van andere mensen. het haalt je energie naar beneden. bij de buren is de gras groener.
maar ik snap je dat je je verhaal kwijt wil en die kan je niet kwijt omdat je vrienden het niet herkennen. ik herken het.
een knuffel van mij,
donderdag 1 januari 2009 om 18:07
Hee missmara dat is een goede tip. Die kunnen wij hier ook wel gebruiken. Dochterlief is ook volop twee en net grote zus geworden dus behoorlijk wat veranderingen in haar leventje.
De peuterpuberteit is hier een aantal maanden geleden al als een bom ingeslagen dus we kunnen zelf ook wel wat tips gebruiken. Het enige wat ik probeer is consequent zijn, maar dat zal TO al wel doen.
Onze dochter is ook een pittige dame hoor. Als ze haar zin niet krijgt, dan is het schreeuwen en schoppen.
De peuterpuberteit is hier een aantal maanden geleden al als een bom ingeslagen dus we kunnen zelf ook wel wat tips gebruiken. Het enige wat ik probeer is consequent zijn, maar dat zal TO al wel doen.
Onze dochter is ook een pittige dame hoor. Als ze haar zin niet krijgt, dan is het schreeuwen en schoppen.
donderdag 1 januari 2009 om 18:13
@missmara, ik zal het er eens met mijn man over hebben. Het is uiteraard het proberen waard. Bedankt voor de uitleg.
Ik vind het opvoeden best lastig. Vooral omdat wij er eentje hebben die aan de pittige kant is. Hij kan heel erg doorslaan in zijn drukte. Weet je wat ik lastig vind? In hoever ga je nou mee met je kind, en waar stel je grenzen. Ik ben best streng voor zoon. Hij is er ook eentje die overduidelijk gebaat is bij een gestructureerd leven. Maar wanneer hij dan zo'n dag heeft, zie ik het soms even niet zitten. Heb ik het idee dat ik alles fout doe.
@graspol, hoe pakte jij de zaken aan?
Mijn man staat er wat nuchterder in dan ik. Gelukkig maar. Ook hij weet zich echter soms geen raad. Dan kan zoon zo'n negatieve dag hebben, dat we niet weten hoe we het voor hem om kunnen draaien. Vind het ook zo sneu voor zoon. Het is voor hemzelf vast ook niet leuk dat hij zovaak boos is en jengelt.
Ik vind het opvoeden best lastig. Vooral omdat wij er eentje hebben die aan de pittige kant is. Hij kan heel erg doorslaan in zijn drukte. Weet je wat ik lastig vind? In hoever ga je nou mee met je kind, en waar stel je grenzen. Ik ben best streng voor zoon. Hij is er ook eentje die overduidelijk gebaat is bij een gestructureerd leven. Maar wanneer hij dan zo'n dag heeft, zie ik het soms even niet zitten. Heb ik het idee dat ik alles fout doe.
@graspol, hoe pakte jij de zaken aan?
Mijn man staat er wat nuchterder in dan ik. Gelukkig maar. Ook hij weet zich echter soms geen raad. Dan kan zoon zo'n negatieve dag hebben, dat we niet weten hoe we het voor hem om kunnen draaien. Vind het ook zo sneu voor zoon. Het is voor hemzelf vast ook niet leuk dat hij zovaak boos is en jengelt.
donderdag 1 januari 2009 om 18:17
quote:MissMara schreef op 01 januari 2009 @ 17:47:
Wij hadden bijzonder veel baat bij een methode van een Amerikaanse kinderarts (Harvey Karp) die benadrukt dat je kind zo driftig en vervelend wordt omdat hij denkt dat jij hem niet begrijpt en dat hij alles 10x moet herhalen. Als je hem dus op zijn eigen niveau (wat lager is dan je denkt, qua communicatie) eerst duidelijk maakt dat je hem hebt gehoord, dan kalmeert hij al enorm. Als je kind dus vraagt om een Bob de Bouwer DVD te kijken terwijl jij dat geen goed idee vindt, zo'n 2 minuten voor het eten, begin je dus niet met nee zeggen, maar met een paar keer herhalen wat hij zegt. Dus: "Jij wil Bob de Bouwer zien he? Bob de Bouwer! Op televisie! Bob de Bouwer kijken! Nu! Bob de Bouwer is leuk he?" Je voelt je zeker de eerste keren echt een idioot om dat zo te doen, maar na een paar keer herhalen kijkt je kind je verbaasd aan en zegt Ja! Bob de Bouwer! Dan kun je zeggen dat je snapt dat BdB heel leuk is maar dat jullie gaan eten, kijk maar, het eten is klaar, geen tijd voor TV.
Als je kind al driftig aan het schreeuwen, huilen en slaan is, doe je hetzelfde maar dan op hardere toon (niet schreeuwen natuurlijk, maar hij moet het wel kunnen horen ondanks zijn eigen gehuil). Zo hebben wij vele malen staan roepen: Jij wilt naar buiten he? Buiten! Naar buiten! Lekker naar buiten! totdat zoon doorhad dat wij hem gehoord hadden en zonder enig probleem accepteerde dat dat niet kon omdat... etc.
Klinkt misschien heel raar, maar het werkt echt! En jij houdt de regie, terwijl je ook aandacht besteed aan wat je kind wil.
succes ermee!
Dit werkt zeker want hiermee erken je de gevoelens van je kind. MAAR, grote maar, als je kind lijkt op die van mij trapt hij hier mooi niet in hoor. Eerst met me mee zitten huilen dat Bob zo leuk is en dan alsnog nee zeggen. Daar trapte hij niet in. Wat belangrijk is, is te benadrukken dat je zijn wens niet afwijst maar slechts uitstelt. Dus: bob is leuk he, en daarom gaan we die zometeen na het eten kijken. Lekker met zijn allen, leuk he.
Dan krijg je op een gegeven moment heus wel een MAAR IK WIL NU NU NU NU NU NU NUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUU Bob kijken!!!!!
Tja, dan is het kunst te zeggen: ik weet het maar je mag bob na het eten kijken. Doorzeuren helpt niet, daar stel je het alleen mee uit. (moet je kind het wel vatten natuurlijk).
Joh, ik heb ook zo'n stuiterbal, was ook de enige in de wijde omgeving die ik kende en dan wordt je best vreemd aangekeken soms. Maar weet je, druk zijn hoort gewoon bij sommige kinderen en is helemaal niet erg.
De peuterpubertijd is dan best balen (sowieso eigenlijk) en voor jezelf moet je je maar bedenken op zo'n moment: ach, het arme kind zit zich helemaal druk te maken om een pokkenworstje/snoepje/dvd/speeltje whatever. Want eigenlijk is het gewoon zielig voor ze. Neemt niet weg dat je ze graag achter het behang zou willen plakken soms.
Compleet waardeloze post geloof ik, nu ik het zo herlees...nou ja...
Wij hadden bijzonder veel baat bij een methode van een Amerikaanse kinderarts (Harvey Karp) die benadrukt dat je kind zo driftig en vervelend wordt omdat hij denkt dat jij hem niet begrijpt en dat hij alles 10x moet herhalen. Als je hem dus op zijn eigen niveau (wat lager is dan je denkt, qua communicatie) eerst duidelijk maakt dat je hem hebt gehoord, dan kalmeert hij al enorm. Als je kind dus vraagt om een Bob de Bouwer DVD te kijken terwijl jij dat geen goed idee vindt, zo'n 2 minuten voor het eten, begin je dus niet met nee zeggen, maar met een paar keer herhalen wat hij zegt. Dus: "Jij wil Bob de Bouwer zien he? Bob de Bouwer! Op televisie! Bob de Bouwer kijken! Nu! Bob de Bouwer is leuk he?" Je voelt je zeker de eerste keren echt een idioot om dat zo te doen, maar na een paar keer herhalen kijkt je kind je verbaasd aan en zegt Ja! Bob de Bouwer! Dan kun je zeggen dat je snapt dat BdB heel leuk is maar dat jullie gaan eten, kijk maar, het eten is klaar, geen tijd voor TV.
Als je kind al driftig aan het schreeuwen, huilen en slaan is, doe je hetzelfde maar dan op hardere toon (niet schreeuwen natuurlijk, maar hij moet het wel kunnen horen ondanks zijn eigen gehuil). Zo hebben wij vele malen staan roepen: Jij wilt naar buiten he? Buiten! Naar buiten! Lekker naar buiten! totdat zoon doorhad dat wij hem gehoord hadden en zonder enig probleem accepteerde dat dat niet kon omdat... etc.
Klinkt misschien heel raar, maar het werkt echt! En jij houdt de regie, terwijl je ook aandacht besteed aan wat je kind wil.
succes ermee!
Dit werkt zeker want hiermee erken je de gevoelens van je kind. MAAR, grote maar, als je kind lijkt op die van mij trapt hij hier mooi niet in hoor. Eerst met me mee zitten huilen dat Bob zo leuk is en dan alsnog nee zeggen. Daar trapte hij niet in. Wat belangrijk is, is te benadrukken dat je zijn wens niet afwijst maar slechts uitstelt. Dus: bob is leuk he, en daarom gaan we die zometeen na het eten kijken. Lekker met zijn allen, leuk he.
Dan krijg je op een gegeven moment heus wel een MAAR IK WIL NU NU NU NU NU NU NUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUU Bob kijken!!!!!
Tja, dan is het kunst te zeggen: ik weet het maar je mag bob na het eten kijken. Doorzeuren helpt niet, daar stel je het alleen mee uit. (moet je kind het wel vatten natuurlijk).
Joh, ik heb ook zo'n stuiterbal, was ook de enige in de wijde omgeving die ik kende en dan wordt je best vreemd aangekeken soms. Maar weet je, druk zijn hoort gewoon bij sommige kinderen en is helemaal niet erg.
De peuterpubertijd is dan best balen (sowieso eigenlijk) en voor jezelf moet je je maar bedenken op zo'n moment: ach, het arme kind zit zich helemaal druk te maken om een pokkenworstje/snoepje/dvd/speeltje whatever. Want eigenlijk is het gewoon zielig voor ze. Neemt niet weg dat je ze graag achter het behang zou willen plakken soms.
Compleet waardeloze post geloof ik, nu ik het zo herlees...nou ja...
donderdag 1 januari 2009 om 18:21
@daffy. De situaties die ik bedoel, daarin is zoon juist niet meer af te leiden. Dat hebben we dan al geprobeerd.
Zoon is van nature ontzettend druk. Wanneer ik goed uitgerust ben, zie ik hem als een vrolijk, lief, actief, druk kind. Wanneer ik moe ben zie ik meer het negatieve. Ik ken (of ik nou goed uitgeslapen ben of moe ben) niet 1 kind wat zo druk is als onze zoon. Wanneer hij dan zo'n peuterpuberdag heeft, kan hij echt helemaal doorslaan in z'n drukte. Ik begrens hem dan een beetje door veel met hem in de kinderstoel te doen, dan heeft hij tenminste fysieke begrenzing. Maar goed, dat is misschien wel erg offtopic.
En ik voel me soms gewoon een ontaarde moeder omdat ik in mijn omgeving schijnbaar de enige ben die moeite heeft met bepaalde dingen van haar kind (of in elk geval de enige ben die het uitspreekt).
Zoon is van nature ontzettend druk. Wanneer ik goed uitgerust ben, zie ik hem als een vrolijk, lief, actief, druk kind. Wanneer ik moe ben zie ik meer het negatieve. Ik ken (of ik nou goed uitgeslapen ben of moe ben) niet 1 kind wat zo druk is als onze zoon. Wanneer hij dan zo'n peuterpuberdag heeft, kan hij echt helemaal doorslaan in z'n drukte. Ik begrens hem dan een beetje door veel met hem in de kinderstoel te doen, dan heeft hij tenminste fysieke begrenzing. Maar goed, dat is misschien wel erg offtopic.
En ik voel me soms gewoon een ontaarde moeder omdat ik in mijn omgeving schijnbaar de enige ben die moeite heeft met bepaalde dingen van haar kind (of in elk geval de enige ben die het uitspreekt).
donderdag 1 januari 2009 om 18:24
@zwieber, ik hoopte stiekem al dat jij zou reageren omdat ik het idee heb dat onze kinderen qua karakter wat op elkaar lijken. (wat ik tenminste uit je verhalen over hem haal). Ik denk alleen dat jij een heel stuk verder bent dan ik. Voor mijn gevoel accepteer jij je zoon zijn hele karakter, en ik heb er nog wel eens moeite mee om hem te accepteren als het persoontje dat hij is. Ga dus vooral door met reageren! Hahaha.
donderdag 1 januari 2009 om 18:27
donderdag 1 januari 2009 om 18:29
quote:krokusje schreef op 01 januari 2009 @ 18:24:
@zwieber, ik hoopte stiekem al dat jij zou reageren omdat ik het idee heb dat onze kinderen qua karakter wat op elkaar lijken. (wat ik tenminste uit je verhalen over hem haal). Ik denk alleen dat jij een heel stuk verder bent dan ik. Voor mijn gevoel accepteer jij je zoon zijn hele karakter, en ik heb er nog wel eens moeite mee om hem te accepteren als het persoontje dat hij is. Ga dus vooral door met reageren! Hahaha.
Tja, zo'n hersenspoelmachine is zo verrekte duur dus accepteren is de enige keus....
Zijn pptijd duurde anderhalf tot twee jaar, zeg van zijn eerste tot vlak voor zijn derde. Daarbij moet ik zeggen: oefening baart kunst want je leert vanzelf wel wat absoluut wel of niet werkt in bepaalde situaties op je kind. En soms weet je al bij voorbaat dat je kansloos bent
Wat ik wel weet is dat als ik of manlief kribbig of ziek waren, hij enorm dwars was. Alsof hij precies wist wanneer je het niet kon hebben. De truc is dan inderdaad jezelf even op frequentie neutraal te zetten om te voorkomen dat hij het oppikt en je eindigt met een gillende peuter en ingestorte ouders. Da's moeilijk en gaat niet altijd maar als het lukt werkt het enorm.
@zwieber, ik hoopte stiekem al dat jij zou reageren omdat ik het idee heb dat onze kinderen qua karakter wat op elkaar lijken. (wat ik tenminste uit je verhalen over hem haal). Ik denk alleen dat jij een heel stuk verder bent dan ik. Voor mijn gevoel accepteer jij je zoon zijn hele karakter, en ik heb er nog wel eens moeite mee om hem te accepteren als het persoontje dat hij is. Ga dus vooral door met reageren! Hahaha.
Tja, zo'n hersenspoelmachine is zo verrekte duur dus accepteren is de enige keus....
Zijn pptijd duurde anderhalf tot twee jaar, zeg van zijn eerste tot vlak voor zijn derde. Daarbij moet ik zeggen: oefening baart kunst want je leert vanzelf wel wat absoluut wel of niet werkt in bepaalde situaties op je kind. En soms weet je al bij voorbaat dat je kansloos bent
Wat ik wel weet is dat als ik of manlief kribbig of ziek waren, hij enorm dwars was. Alsof hij precies wist wanneer je het niet kon hebben. De truc is dan inderdaad jezelf even op frequentie neutraal te zetten om te voorkomen dat hij het oppikt en je eindigt met een gillende peuter en ingestorte ouders. Da's moeilijk en gaat niet altijd maar als het lukt werkt het enorm.
donderdag 1 januari 2009 om 18:33
quote:krokusje schreef op 01 januari 2009 @ 18:21:
@daffy. De situaties die ik bedoel, daarin is zoon juist niet meer af te leiden. Dat hebben we dan al geprobeerd.
Zoon is van nature ontzettend druk. Wanneer ik goed uitgerust ben, zie ik hem als een vrolijk, lief, actief, druk kind. Wanneer ik moe ben zie ik meer het negatieve. Ik ken (of ik nou goed uitgeslapen ben of moe ben) niet 1 kind wat zo druk is als onze zoon. Wanneer hij dan zo'n peuterpuberdag heeft, kan hij echt helemaal doorslaan in z'n drukte. Ik begrens hem dan een beetje door veel met hem in de kinderstoel te doen, dan heeft hij tenminste fysieke begrenzing. Maar goed, dat is misschien wel erg offtopic.
Dat zou ik dus juist niet doen. Weer of geen weer, als die van jou lijkt op Zwiepje, las dan elke dag een half uur tot een uur rentijd in. Anders gaat ie het plafond door. Lekker afmatten en de rest van de dag heb je er geen kind aan. Overigens is deze periode waar jij inzit het moeilijkst omdat je dan nog niet weet of je er goed aan doet je kind 's middags te laten slapen (stuitert daarna de hele dag door) of juist wakker te houden (met de kans dat ie over zijn vermoeidheid heen is en helemaal hyperdepieper wordt).
En ik voel me soms gewoon een ontaarde moeder omdat ik in mijn omgeving schijnbaar de enige ben die moeite heeft met bepaalde dingen van haar kind (of in elk geval de enige ben die het uitspreekt).Je moet het maar zo zien, je bent gezegend met een onsaai kind. Geloof me, als ze wat ouder zijn en je ziet die andere kinderen dan denk je op een gegeven moment echt: jeejum wat saai, mijne heeft dan wel enorme energie, karakter en pit en het is zwaar maar saai is het zeker niet!
@daffy. De situaties die ik bedoel, daarin is zoon juist niet meer af te leiden. Dat hebben we dan al geprobeerd.
Zoon is van nature ontzettend druk. Wanneer ik goed uitgerust ben, zie ik hem als een vrolijk, lief, actief, druk kind. Wanneer ik moe ben zie ik meer het negatieve. Ik ken (of ik nou goed uitgeslapen ben of moe ben) niet 1 kind wat zo druk is als onze zoon. Wanneer hij dan zo'n peuterpuberdag heeft, kan hij echt helemaal doorslaan in z'n drukte. Ik begrens hem dan een beetje door veel met hem in de kinderstoel te doen, dan heeft hij tenminste fysieke begrenzing. Maar goed, dat is misschien wel erg offtopic.
Dat zou ik dus juist niet doen. Weer of geen weer, als die van jou lijkt op Zwiepje, las dan elke dag een half uur tot een uur rentijd in. Anders gaat ie het plafond door. Lekker afmatten en de rest van de dag heb je er geen kind aan. Overigens is deze periode waar jij inzit het moeilijkst omdat je dan nog niet weet of je er goed aan doet je kind 's middags te laten slapen (stuitert daarna de hele dag door) of juist wakker te houden (met de kans dat ie over zijn vermoeidheid heen is en helemaal hyperdepieper wordt).
En ik voel me soms gewoon een ontaarde moeder omdat ik in mijn omgeving schijnbaar de enige ben die moeite heeft met bepaalde dingen van haar kind (of in elk geval de enige ben die het uitspreekt).Je moet het maar zo zien, je bent gezegend met een onsaai kind. Geloof me, als ze wat ouder zijn en je ziet die andere kinderen dan denk je op een gegeven moment echt: jeejum wat saai, mijne heeft dan wel enorme energie, karakter en pit en het is zwaar maar saai is het zeker niet!
donderdag 1 januari 2009 om 18:35
quote:Star schreef op 01 januari 2009 @ 18:31:
O en papa en mama die het overdreven met elkaar eens zijn als iets niet mag werkt ook vaak goed. Kunnen ze niet hebben Wat ook werkt is zelf heel stout zijn, je kind corrigeert je dan en dan weet je zeker dat ze de regel vatten. Mr. Zwieber zat ook vaak voor straf in de box, nu regelmatig op het strafbankje
O en papa en mama die het overdreven met elkaar eens zijn als iets niet mag werkt ook vaak goed. Kunnen ze niet hebben Wat ook werkt is zelf heel stout zijn, je kind corrigeert je dan en dan weet je zeker dat ze de regel vatten. Mr. Zwieber zat ook vaak voor straf in de box, nu regelmatig op het strafbankje
donderdag 1 januari 2009 om 18:36
quote:Zwieber schreef op 01 januari 2009 @ 18:35:
[...]
Wat ook werkt is zelf heel stout zijn, je kind corrigeert je dan en dan weet je zeker dat ze de regel vatten. Mr. Zwieber zat ook vaak voor straf in de box, nu regelmatig op het strafbankje Haha ja lachen is dat, dan wordt die mafkees van mij nog kwaaier.
[...]
Wat ook werkt is zelf heel stout zijn, je kind corrigeert je dan en dan weet je zeker dat ze de regel vatten. Mr. Zwieber zat ook vaak voor straf in de box, nu regelmatig op het strafbankje Haha ja lachen is dat, dan wordt die mafkees van mij nog kwaaier.
donderdag 1 januari 2009 om 18:38
quote:Star schreef op 01 januari 2009 @ 18:36:
[...]
Haha ja lachen is dat, dan wordt die mafkees van mij nog kwaaier.Wat ik wel het nadeel hiervan vindt, en dan met name van de regel geen ruziemaken, is dat Zwiepje nu zo tussen twee ruzieende kinderen springt, armen over elkaar en roept: GEEN RUZIE MAKEN!!!!!!!!!! Dat werkt met kleuters wel maar zeker niet met kinderen van 10. Dat laatste heeft Zwiepje nog niet helemaal door....
[...]
Haha ja lachen is dat, dan wordt die mafkees van mij nog kwaaier.Wat ik wel het nadeel hiervan vindt, en dan met name van de regel geen ruziemaken, is dat Zwiepje nu zo tussen twee ruzieende kinderen springt, armen over elkaar en roept: GEEN RUZIE MAKEN!!!!!!!!!! Dat werkt met kleuters wel maar zeker niet met kinderen van 10. Dat laatste heeft Zwiepje nog niet helemaal door....
donderdag 1 januari 2009 om 18:39
@zwieber, die begrenzin waar ik op doel heeft zoon dan echt wel nodig. Daar wordt hij juist een beetje rustig van. Als ik op de momenten dat hij hoteldebotel is, hoteldebotel mee ga doen, dan is hij echt helemaal over z'n toeren van drukte. Het stukje uitrennen en razen doen we ook wel, "lennen in peejtuin" roept zoon dan heel enthousiast. Hahaha.
En inderdaad. Mijn man zegt ook al, "hij is in elk geval niet saai".
En inderdaad. Mijn man zegt ook al, "hij is in elk geval niet saai".
donderdag 1 januari 2009 om 18:42
quote:Zwieber schreef op 01 januari 2009 @ 18:38:
[...]
Wat ik wel het nadeel hiervan vindt, en dan met name van de regel geen ruziemaken, is dat Zwiepje nu zo tussen twee ruzieende kinderen springt, armen over elkaar en roept: GEEN RUZIE MAKEN!!!!!!!!!! Dat werkt met kleuters wel maar zeker niet met kinderen van 10. Dat laatste heeft Zwiepje nog niet helemaal door....
Tja, mijn dochter riep laatst naar een volwassen persoon: 'Hee, wat doe jij bij die schuur? Dat is Emma's huis, ga weg'
Verantwoordelijk kind
[...]
Wat ik wel het nadeel hiervan vindt, en dan met name van de regel geen ruziemaken, is dat Zwiepje nu zo tussen twee ruzieende kinderen springt, armen over elkaar en roept: GEEN RUZIE MAKEN!!!!!!!!!! Dat werkt met kleuters wel maar zeker niet met kinderen van 10. Dat laatste heeft Zwiepje nog niet helemaal door....
Tja, mijn dochter riep laatst naar een volwassen persoon: 'Hee, wat doe jij bij die schuur? Dat is Emma's huis, ga weg'
Verantwoordelijk kind
donderdag 1 januari 2009 om 18:42
quote:krokusje schreef op 01 januari 2009 @ 18:39:
@zwieber, die begrenzin waar ik op doel heeft zoon dan echt wel nodig. Daar wordt hij juist een beetje rustig van. Als ik op de momenten dat hij hoteldebotel is, hoteldebotel mee ga doen, dan is hij echt helemaal over z'n toeren van drukte. Het stukje uitrennen en razen doen we ook wel, "lennen in peejtuin" roept zoon dan heel enthousiast. Hahaha.
En inderdaad. Mijn man zegt ook al, "hij is in elk geval niet saai".Ik zal de laatste zijn die zal ontkennen dat grenzen belangrijk zijn. Mijn motto voor de kleuterjuf waar hij bij in de klas komt wordt hetzelfde als bij zijn nieuwe kdv (nu al niet zo nieuw meer), liever te streng dan te soepel.
@zwieber, die begrenzin waar ik op doel heeft zoon dan echt wel nodig. Daar wordt hij juist een beetje rustig van. Als ik op de momenten dat hij hoteldebotel is, hoteldebotel mee ga doen, dan is hij echt helemaal over z'n toeren van drukte. Het stukje uitrennen en razen doen we ook wel, "lennen in peejtuin" roept zoon dan heel enthousiast. Hahaha.
En inderdaad. Mijn man zegt ook al, "hij is in elk geval niet saai".Ik zal de laatste zijn die zal ontkennen dat grenzen belangrijk zijn. Mijn motto voor de kleuterjuf waar hij bij in de klas komt wordt hetzelfde als bij zijn nieuwe kdv (nu al niet zo nieuw meer), liever te streng dan te soepel.
