Ik voel me zo'n slechte tante!

Sinds een paar dagen zit ik met een enorme knoop in mijn maag, en ik wil toch de objectieve mening van buitenstaanders hierover horen.

Onlangs had ik, kinderloos en vrijgezel, mijn nichtjes van 14 en 9 te logeren. Ze zijn twee prachtige meiden, die super goed zijn opgevoed, slim en lief zijn. Ik zie ze niet vaak, maar we hebben een hele sterke band.

Toen zij hier logeerden was er één avond waarop de jongste wat drukker werd tijdens het eten. Op een gegeven moment gaf ik aan dat ze moest stoppen, maar ze bleef doorgaan. Zij heeft sowieso moeite met gelijk stoppen wanneer een grens wordt gesteld, zo ook toen. Haar oudere zus voelt zich gelijk verantwoordelijk voor haar gedrag, en gaat er dan ook helemaal op in.

Toen ze daarna rustiger werd heb ik met haar geknuffeld, maar ze deed iets wat ik nog niet eerder bij haar had meegemaakt. Ze ging zogenaamd switchen tussen andere versies van zichzelf (om wellicht afstand te nemen?), had moeite met mij aankijken, en wilde niet terugkomen op het moment tijdens het eten.

We hebben samen verder hele fijne momenten gehad en super leuke dingen gedaan. Na het thuisbrengen heb ik nog contact met ze gehad, en zeker bij de kleine gepolst hoe ze er op terugkijkt, en er lijkt niks van te zijn blijven hangen van het moment aan tafel. Maar ik voel me er zó rot door. En ik weet hoe hun ouders zouden reageren als ik hiermee zou komen, dus pen ik het hier neer. Ik ben benieuwd of iemand mij kan uitleggen wat hier is gebeurd, of misschien gerust kan stellen zodat ik dat rotgevoel kwijt kan raken.

Snouth schreef: ↑

02-01-2020 11:04

Wat een lieve kinderen zeg. Jij bent zelf misschien een beetje soft en dat weten die meiden maar al te goed. Dus als nichtje zijnde dan eens een keer wordt aangesproken wordt door tante, is het niet zo gek dat nichtje zich daarvoor schaamt. Ze weet donders goed dat ze een grens(je!) is overgegaan.
En dat van “rol” wisselen komt wel vaker voor bij schaamte. Zeker op die leeftijd.

Ben niet erg objectief, maar dit zijn de liefste, intelligentste en leukste kinderen die ik ken

menta schreef: ↑

02-01-2020 11:13

Als je het achteraf niet terecht vond, zou je op het moment dat je dat realiseert er ook voor kunnen kiezen om gewoon tegen kind te zeggen dat je moe was. Vind ik juist wel sterk, ook als volwassene gaat er wel eens iets fout. En dat mag ook best, moet je je niet schuldig over voelen.

Zeker. Ik geef regelmatig aan als ik iets heb gezegd wat achteraf niet blijkt te kloppen of een keer uit de bocht ben gevlogen. Ik weet niet waarom het dit keer anders was, maar het bleef een knoop in mijn maag.

Bedankt voor alle geruststellende reacties! Merk nu wel dat zij tegelijkertijd allerlei fases afsluiten en nieuwe ingaan en dat ik dat als tante niet helemaal kan bijhouden, en misschien daarom voorzichtiger ben. Er is ergens gevraagd of ik misschien niet te soft ben. Ik ben van beide kanten juist de strengste tante die zij hebben, maar volgens hun wel de leukste ♡. Ik denk dat ik hun groei en ontwikkeling soms overweldigend vind en daarom bang ben iets verkeerd te doen.