Kinderen
alle pijlers
is het raar?
dinsdag 24 december 2019 om 16:15
Lieve mensen, ik zit met het volgende. Ik en mijn partner hebben al 10 jaar relatie. geen eigen kinderen, daar is het niet van gekomen. mn partner heeft er wel 2. Eentje van 20 en een zoon van 18. Zoon van 18 woont bij moeders, dat hebben ze altijd al gedaan. Ik heb ze tijdens die 10 jaar opgevangen met normale verzorging, verder heb ik niet bijgedragen aan hun opvoeding. Zoon heeft nu een financiele issue met zijn moeder en wil dit op te lossen door hier te komen wonen. Ik ben daar op tegen en zit hier echt niet op te wachten om eerlijk te zijn. Mijn partner zeg "nou hij is zometeen 18 en mag bepalen waar hij gaat wonen". Maar houdt dit dan in dat ik mijn mond moet houden en maar toe moet laten wat er gaat gebeuren? Zoon en dochter komen hier regelmatig logeren voor week, 2 weken en dat is dan echt niet grappig. ik ben 48 en mijn partner bijna 50. ik zit echt niet te wachten op hele heisa om met nog iemand anders te gaan samen wonen. Mijn partner zegt dat ik negatief ben en ik vind dat ik ook grenzen heb. In het verleden heeft mijn partner diverse dingen doorgedramd en ik heb het toegelaten omwille van vrede, ik ben altijd conflict vermijdend. Heb ik een punt of vinden jullie dat ik niet moet tegenstribbelen?
donderdag 26 december 2019 om 13:28
Als de man autisme heeft zal het een moeilijke man zijn. Dat zie je ook aan zijn denkbeeld ‘jij vrouw, kookt en zorgt voor kind’. Dan kan het alsnog wel een leuke man zijn, maar je moet er wel mee om weten te gaan.
donderdag 26 december 2019 om 13:29
ik denk ook dat het het beste is. ik zie dat zijn kinderen gedrag kopieren, en mijn gedrag ook. in ieder geval laten merken dat ik niet voor die zoon verantwoordlijk ga zijn, dat is zijn taak als vader. regelmatig hebben wij hier discussie dat mijn partner gewoon ook niets doet en mij de schuld geeft "je vraagt mij niets" en dat zometeen 2x. dus heb ik zometeen niet 1 adolescent maar 2. 1tje kan ik al amper aan...mrs.lamaze schreef: ↑26-12-2019 08:40Na het lezen van al je reacties TO denk ik dat niet de jongen het probleem is, maar je man. Jullie praten niet met elkaar, hij verwacht dat je zijn huishoudster bent, etc. Je man is door de jaren heen behoorlijk over jouw grenzen heen gegaan. Dit gaat niet veranderen. Daar komt bij dat zoonlief dit gedrag van vader gaat overnemen.
Ik zou zeggen. “Manlief, laat je zoon maar bij je komen wonen, het is nu jouw tijd om voor hem te zorgen, maar ik trek mijn eigen plan en ga ergens anders wonen.”
donderdag 26 december 2019 om 13:33
de andere kinderen heeft hij pas opgebiecht toen wij samen gingen wonen, en bijna al getrouwd waren. hij mocht geen contakt hebben met zijn andere kinderen.
donderdag 26 december 2019 om 13:37
jouw laatste allinea is erg treffend. door de jaren heen is mijn grens heen en weer geschoven en idd ik weet niet meer wat wat is. en als mijn partner maar zegt joh je bent gek ga ik het nog geloven ook . goed idee idd om eerst even goed in de spiegel te kijken. soms twijfel ik idd of mijn partner mij bewust voor zijn klusjes laat opdraaien of dat hij dat idd niet ziet, en ik zeg maar nix omdat ik zelf niet weet wat goed en niet goed is.Blijenvrij schreef: ↑26-12-2019 12:44Vraag je zelf eens af of je nog gelukkig met hem kunt worden?
En bedenk wat je zelf wilt. Wat je standpunt is. En kondig dit bij je man aan.
Je kunt best zeggen dat je het een slecht idee vind omdat zoon er zelf met zijn moeder uit moet komen. Dat het van je man niet fair is om zo tussen die strijd te komen. Geef aan dat je zeker geen kamer gaat inrichten en opvoeding voor je rekening neemt als hij het er doordrukt.
En geef aan dat jullie relatie scheef is gegroeid, dat er gesprekken moeten komen om het weer in balans te krijgen. Of dat je overweegt om er een eind aan te breien.
Kijk dan eens hoe hij reageert. Wil hij niet praten, dan zeg je dat je dat wél wil. En ga door. Wil hij echt niet, denk dan nog eens na over wat jíj wilt. Of je verder met hem wilt.
Nu heb ik een en ander ingevuld voor je, maar ga niet op mij af, maar op jezelf. Als je jarenlang niet naar je zelf hebt geluisterd zijn je grenzen erg vervaagd en weet je niet zo goed meer wat je eigenlijk zelf wilt, maar ga daar achter komen. Evt met behulp van een derde.
donderdag 26 december 2019 om 13:40
Jeetje TO, dat is toch niet normaal?regina1971 schreef: ↑26-12-2019 13:33de andere kinderen heeft hij pas opgebiecht toen wij samen gingen wonen, en bijna al getrouwd waren. hij mocht geen contakt hebben met zijn andere kinderen.
En dat laatste: geloof je dat echt? Nee toch?!
donderdag 26 december 2019 om 13:40
Rode vlag! Rode vlag!regina1971 schreef: ↑26-12-2019 13:33de andere kinderen heeft hij pas opgebiecht toen wij samen gingen wonen, en bijna al getrouwd waren. hij mocht geen contakt hebben met zijn andere kinderen.
Jemig TO! Kies voor jezelf!!!!!
anoniem_392028 wijzigde dit bericht op 26-12-2019 13:42
Reden: typo
Reden: typo
0.35% gewijzigd
donderdag 26 december 2019 om 14:54
het is lastig, het werd mij steeds duidelijker naarmate relatie voorderde dat hij "iets" mankeert, tot hij opbiechte dat hij authisme heeft. ik had voor hem een relatie van 19 jaar met mijn eerste man. die man was echt totaal anders.MinkeDeWit schreef: ↑26-12-2019 13:28Als de man autisme heeft zal het een moeilijke man zijn. Dat zie je ook aan zijn denkbeeld ‘jij vrouw, kookt en zorgt voor kind’. Dan kan het alsnog wel een leuke man zijn, maar je moet er wel mee om weten te gaan.
donderdag 26 december 2019 om 15:11
die rode vlag is te laat. ik had vroeger weinig sociale contakten, ik ben zelf een eenling van karakter dus praten over kinderen hebben en relaties kon ik niet echt, was altijd gewezen op fora. jullie horen ook alleen mijn verhaal en die probeer ik zo neutraal mogelijk te schrijven. dank je wel voor de moed die je me brengt.
donderdag 26 december 2019 om 15:13
jawel, zijn laatste ex heeft hem verboden met zijn andere kinderen omgaan, die destijds erg klein waren 2 en 4. ze deed helemaal nix en maakte konstant ruzie. dus koos hij voor rust. ondertussen was ze ook zwanger van hem dus ja... en nogmaals dit alles kreeg ik mondjesmatig gedurende 2 jaar of zo te horenSallySpectra* schreef: ↑26-12-2019 13:40Jeetje TO, dat is toch niet normaal?
En dat laatste: geloof je dat echt? Nee toch?!
donderdag 26 december 2019 om 15:26
Dit.
Er komen hier hartverscheurende reacties van forummers.
Ik heb een sterk vermoeden/hoop dat die zelf geen kinderen hebben.
Je wist waar je aan begon, TO, een man met kinderen. Dat hij tot nu toe nauwelijks iets voor ze gezorgd heeft betekent niet dat je daarom opeens kan eisen dat dat zo blijft. Wat als moeder een ziekte of auto ongeluk had gekregen?
-
donderdag 26 december 2019 om 15:29
donderdag 26 december 2019 om 15:35
Nooit. Een vader (of moeder) blijf je. Lijkt me dat een liefhebbende ouder altijd voor zijn/haar kind klaarstaat.Francien2019 schreef: ↑24-12-2019 19:43Ik vind dat zo’n moeilijk vraagstuk voor mensen die opnieuw gelukkig zijn geworden met een nieuwe partner. Wanneer mag je voor jezelf en voor elkaar kiezen? Wanneer krijg je de kans om samen een leven op te bouwen nadat je de kinderen op 1 hebt gehad, al die jaren tot ze volwassen zijn. Wanneer mag je zeggen : sorry, maar je moet nu zelf een oplossing zoeken ? Hoe lang moet je je als ouders schikken als er weer eens iets plaats vindt in het leven van je (stief)kinderen. Deze jongen is 18 ... nou ja, okay. Tot 23 jaar kan ik me voorstellen dat je blijft ondersteunen en zorgen. Maar daarna ? Wat als ze studeren en na hun studie op hun 25e weer terug thuis willen wonen ? Of wat als ze getrouwd zijn met 2 kinderen en ze gaan scheiden en ze willen mét de kinderen ook weer thuis komen wonen ? Wanneer is het klaar ?
Ben ik de enige die zich dat afvraagt of stelt iedere andere (gescheiden)ouder zonder meer zijn of haar huis weer tot in het oneindige open voor de kinderen ?
Hier wel in ieder geval, al zijn ze 45. Ik zou nooit mijn volwassen kind het maar zelf uit laten zoeken, in scheiding en met 2 kinderen aan de hand. Al hoop ik dat ik mijn kinderen verstandig genoeg opvoed om zichzelf in te dekken.
Dat is iets wat je je moet bedenken als je ouder wordt: je kind staat voorop. Voor de rest van je leven. Wil je dat niet, ook prima, maar wordt dan geen ouder.
-
donderdag 26 december 2019 om 15:38
Niet lullig bedoeld, maar jij bent vast een boomer. Lekker makkelijk, toen kon men als student met je cadeau-stufi en een bijbaantje makkelijk rondkomen en zelfs sparen. Eerste baan, makkelijk een hypotheek.Francien2019 schreef: ↑24-12-2019 20:04Dat is toch volgens mij iets van de laatste 20 jaar ongeveer. De meeste mensen die ik ken van mijn leeftijd stond toch echt tussen de 18 en 25 jaar op eigen benen. Zonder ooit weer terug te gaan naar de ouders.
De generatie die nu starters zijn heeft het zwaar hoor. Dat is niet te vergelijken.
-
donderdag 26 december 2019 om 15:54
Ach hou toch op. Jij kiest er zelf voor je voor de gek te laten houden.regina1971 schreef: ↑26-12-2019 15:13jawel, zijn laatste ex heeft hem verboden met zijn andere kinderen omgaan, die destijds erg klein waren 2 en 4. ze deed helemaal nix en maakte konstant ruzie. dus koos hij voor rust. ondertussen was ze ook zwanger van hem dus ja... en nogmaals dit alles kreeg ik mondjesmatig gedurende 2 jaar of zo te horen
donderdag 26 december 2019 om 16:13
ik heb nooit op mijn krent gezeten!!! ik werk sinds mijn 19e, en pas nu 2e maand werkloos omdat ik mijn bedrijf na 5 jaar moest opdoeken!!
donderdag 26 december 2019 om 16:16
nee, dat wist ik niet. na een relatie van 19 jaar wist ik ballen van een kerel met diverse exen en diverse kinderen. deze ouders maken al jaren oorlog en zetten kinderen tegen elkaar op. en als het mijn partner te veel wordt omdat zijn ex aan het zeiken is dan wordt ik met zijn kinderen geconfronteerd. want mij kan hij WEL aan, ik schik toch wel doe ik al 10 jaar. als die moeder wat was overkomen dan was ik er, voor iedereen!!Phloxx schreef: ↑26-12-2019 15:26Dit.
Er komen hier hartverscheurende reacties van forummers.
Ik heb een sterk vermoeden/hoop dat die zelf geen kinderen hebben.
Je wist waar je aan begon, TO, een man met kinderen. Dat hij tot nu toe nauwelijks iets voor ze gezorgd heeft betekent niet dat je daarom opeens kan eisen dat dat zo blijft. Wat als moeder een ziekte of auto ongeluk had gekregen?
donderdag 26 december 2019 om 16:20
idd en daarom ben ik geen ouder geworden. ik heb mijn partner beloofd alles parttime te doen en hem te ondersteunen tot die kinderen 18 zijn. die kinderen hebben daarom 2,5 ouder gehad. als mijn man 60 uur per week werkte en zij waren hier omdat moeders voor de 4e keer met vakantie ging was ik er, met alles erop en eraan. ik ben geen ouder en vind niet dat ik hiervoor voor volle 100% gerekend moet worden. maar goed, ik ben druk met nieuwe baan, en daarna zal ik denk ik een eigen woonruimte zoeken, al is het een woonwagen.Phloxx schreef: ↑26-12-2019 15:35Nooit. Een vader (of moeder) blijf je. Lijkt me dat een liefhebbende ouder altijd voor zijn/haar kind klaarstaat.
Hier wel in ieder geval, al zijn ze 45. Ik zou nooit mijn volwassen kind het maar zelf uit laten zoeken, in scheiding en met 2 kinderen aan de hand. Al hoop ik dat ik mijn kinderen verstandig genoeg opvoed om zichzelf in te dekken.
Dat is iets wat je je moet bedenken als je ouder wordt: je kind staat voorop. Voor de rest van je leven. Wil je dat niet, ook prima, maar wordt dan geen ouder.
donderdag 26 december 2019 om 16:21
De Boomers zaten massaal getrouwd en wel bij paps en mams op zolder wegens grote woningnood.Phloxx schreef: ↑26-12-2019 15:38Niet lullig bedoeld, maar jij bent vast een boomer. Lekker makkelijk, toen kon men als student met je cadeau-stufi en een bijbaantje makkelijk rondkomen en zelfs sparen. Eerste baan, makkelijk een hypotheek.
De generatie die nu starters zijn heeft het zwaar hoor. Dat is niet te vergelijken.
mevrouw75 wijzigde dit bericht op 26-12-2019 16:21
1.78% gewijzigd
donderdag 26 december 2019 om 16:21
uiteindelijk in de afgelopen 10 jaar hebben zijn kinderen en zijn gezin voorkomen dat ik zelf een ouder ben geworden. jaar in jaar uit dacht ik het wordt beter en ik kan mijn eigen gezin stichten met hem. maar dat bleek onhaalbaar. zijn 2 kinderen en nog eens een kleintje van mezelf erbij en alles in mijn uppie doen.Phloxx schreef: ↑26-12-2019 15:35Nooit. Een vader (of moeder) blijf je. Lijkt me dat een liefhebbende ouder altijd voor zijn/haar kind klaarstaat.
Hier wel in ieder geval, al zijn ze 45. Ik zou nooit mijn volwassen kind het maar zelf uit laten zoeken, in scheiding en met 2 kinderen aan de hand. Al hoop ik dat ik mijn kinderen verstandig genoeg opvoed om zichzelf in te dekken.
Dat is iets wat je je moet bedenken als je ouder wordt: je kind staat voorop. Voor de rest van je leven. Wil je dat niet, ook prima, maar wordt dan geen ouder.
donderdag 26 december 2019 om 16:22
eensPhloxx schreef: ↑26-12-2019 15:38Niet lullig bedoeld, maar jij bent vast een boomer. Lekker makkelijk, toen kon men als student met je cadeau-stufi en een bijbaantje makkelijk rondkomen en zelfs sparen. Eerste baan, makkelijk een hypotheek.
De generatie die nu starters zijn heeft het zwaar hoor. Dat is niet te vergelijken.
donderdag 26 december 2019 om 16:24
Je klinkt behoorlijk wrokkig. Ik denk dat dat een teken is.regina1971 schreef: ↑26-12-2019 15:11die rode vlag is te laat. ik had vroeger weinig sociale contakten, ik ben zelf een eenling van karakter dus praten over kinderen hebben en relaties kon ik niet echt, was altijd gewezen op fora. jullie horen ook alleen mijn verhaal en die probeer ik zo neutraal mogelijk te schrijven. dank je wel voor de moed die je me brengt.
donderdag 26 december 2019 om 16:50
En wat vertelt jou dit?regina1971 schreef: ↑26-12-2019 16:16nee, dat wist ik niet. na een relatie van 19 jaar wist ik ballen van een kerel met diverse exen en diverse kinderen. deze ouders maken al jaren oorlog en zetten kinderen tegen elkaar op. en als het mijn partner te veel wordt omdat zijn ex aan het zeiken is dan wordt ik met zijn kinderen geconfronteerd. want mij kan hij WEL aan, ik schik toch wel doe ik al 10 jaar. als die moeder wat was overkomen dan was ik er, voor iedereen!!
“Don’t look back – you’re not going that way.”
donderdag 26 december 2019 om 17:05
\Phloxx schreef: ↑26-12-2019 15:35Nooit. Een vader (of moeder) blijf je. Lijkt me dat een liefhebbende ouder altijd voor zijn/haar kind klaarstaat.
Hier wel in ieder geval, al zijn ze 45. Ik zou nooit mijn volwassen kind het maar zelf uit laten zoeken, in scheiding en met 2 kinderen aan de hand. Al hoop ik dat ik mijn kinderen verstandig genoeg opvoed om zichzelf in te dekken.
Dat is iets wat je je moet bedenken als je ouder wordt: je kind staat voorop. Voor de rest van je leven. Wil je dat niet, ook prima, maar wordt dan geen ouder.
Nou, hier ben ik het dus helemaal niet mee eens. Je leven lang liefhebben: ja. Je leven lang betrokken blijven: ja. Je leven lang zo nu en dan steun bieden: ja.
De rest van je leven jezelf wegcijferen; nee.
