Kinderen
alle pijlers
is het raar?
dinsdag 24 december 2019 om 16:15
Lieve mensen, ik zit met het volgende. Ik en mijn partner hebben al 10 jaar relatie. geen eigen kinderen, daar is het niet van gekomen. mn partner heeft er wel 2. Eentje van 20 en een zoon van 18. Zoon van 18 woont bij moeders, dat hebben ze altijd al gedaan. Ik heb ze tijdens die 10 jaar opgevangen met normale verzorging, verder heb ik niet bijgedragen aan hun opvoeding. Zoon heeft nu een financiele issue met zijn moeder en wil dit op te lossen door hier te komen wonen. Ik ben daar op tegen en zit hier echt niet op te wachten om eerlijk te zijn. Mijn partner zeg "nou hij is zometeen 18 en mag bepalen waar hij gaat wonen". Maar houdt dit dan in dat ik mijn mond moet houden en maar toe moet laten wat er gaat gebeuren? Zoon en dochter komen hier regelmatig logeren voor week, 2 weken en dat is dan echt niet grappig. ik ben 48 en mijn partner bijna 50. ik zit echt niet te wachten op hele heisa om met nog iemand anders te gaan samen wonen. Mijn partner zegt dat ik negatief ben en ik vind dat ik ook grenzen heb. In het verleden heeft mijn partner diverse dingen doorgedramd en ik heb het toegelaten omwille van vrede, ik ben altijd conflict vermijdend. Heb ik een punt of vinden jullie dat ik niet moet tegenstribbelen?
vrijdag 27 december 2019 om 12:54
omdat het altijd zo geweest is als ik iets met de kinderen wilde bespreken zij meteen naar vader toe gigen met het geen wat ik wilde. en hij ging dan met mij praten en later aan de kinderen vertellen hoe of wat. ik heb het nu in de groep gegooid, om achterbaksheid te voorkomen. dus vader EN oon. ze zijn nu al oud genoeg om een gewoon normaal gesprek te voeren.Dymphnatam schreef: ↑27-12-2019 12:48Hartstikke goed dat je voor jezelf opgekomen bent en dingen hebt uitgesproken die op je hart liggen. Maar waarom doe je dit bij de zoon, die er in feite niks aan kan doen dat de situatie zo is als dat hij nu is?
Wat ga je nu tegen je man zeggen?
weet ik niet. ik voel mij klem gezet, of ik heb mijzelf klem gezet.
anoniem_393908 wijzigde dit bericht op 27-12-2019 12:56
5.34% gewijzigd
vrijdag 27 december 2019 om 12:54
regina1971 schreef: ↑27-12-2019 12:52en het is niemands zijn schuld, niet van hem of zijn kinderen. mijn eigen! ik ben erg naief geweest en goed gelovig, terwijl mijn man achteraf gezin berekend en bedrogend is geweest.
Nee, hij is autistisch. Hij doet waarschijnlijk datgene in een situatie wat voor hem het beste uitpakt, zonder daarbij heel erg veel rekening met jou te houden.
vrijdag 27 december 2019 om 12:57
dat klopt, en als het niet past dan wordt dat passend gemaakt door ruzies en intimiderend en verwijtend gedrag, gevolg? ik klap dicht om erger te voorkomenDymphnatam schreef: ↑27-12-2019 12:54Nee, hij is autistisch. Hij doet waarschijnlijk datgene in een situatie wat voor hem het beste uitpakt, zonder daarbij heel erg veel rekening met jou te houden.
vrijdag 27 december 2019 om 12:57
regina1971 schreef: ↑27-12-2019 12:54omdat het altijd zo geweest is als ik iets met de kinderen wilde bespreken zij meteen naar vader toe gigen met het geen wat ik wilde. en hij ging dan met mij praten en later aan de kinderen vertellen hoe of wat. en ik wil daar vanaf. ze zijn nu al oud genoeg om een gewoon normaal gesprek te voeren.
weet ik niet. ik voel mij klem gezet, of ik heb mijzelf klem gezet.
Volgens mij heb ik eerder gelezen dat ook zoon autistisch is. Dat maakt wezenlijk uit voor de manier waarop je in gesprek gaat. Heb je daar rekening mee gehouden?
vrijdag 27 december 2019 om 12:59
regina1971 schreef: ↑27-12-2019 12:57dat klopt, en als het niet past dan wordt dat passend gemaakt door ruzies en intimiderend en verwijtend gedrag, gevolg? ik klap dicht om erger te voorkomen
Het is goed dat je je dat realiseert. Volgens mij is het iets dat nu pas echt tot je door begint te dringen, nu je een soort van met je rug tegen de muur staat. Interpreteer ik jouw berichten goed?
vrijdag 27 december 2019 om 13:33
beiden zijn authistisch, zowel vader als zoon, in meerdere of mindere mate. ik zou niet weten waarom ik daar rekening mee zou moeten houden. hij zit op een normale school slikt geen medicijnen, en vader heeft een normale baan.Dymphnatam schreef: ↑27-12-2019 12:57Volgens mij heb ik eerder gelezen dat ook zoon autistisch is. Dat maakt wezenlijk uit voor de manier waarop je in gesprek gaat. Heb je daar rekening mee gehouden?
vrijdag 27 december 2019 om 13:34
ja, en dit is de spreekwoordelijke druppen. en idd het ligt niet aan de zoon specifiek. bij mij is de rek eruit. die zoon hoop ik nog enigzins op mijn hand te krijgen, de man niet meer.Dymphnatam schreef: ↑27-12-2019 12:59Het is goed dat je je dat realiseert. Volgens mij is het iets dat nu pas echt tot je door begint te dringen, nu je een soort van met je rug tegen de muur staat. Interpreteer ik jouw berichten goed?
vrijdag 27 december 2019 om 13:42
regina1971 schreef: ↑27-12-2019 13:33beiden zijn authistisch, zowel vader als zoon, in meerdere of mindere mate. ik zou niet weten waarom ik daar rekening mee zou moeten houden. hij zit op een normale school slikt geen medicijnen, en vader heeft een normale baan.
Nou, het helpt wel om te weten in hoeverre iemands autisme in het sociale verkeer (dus ook in gesprekken) meespeelt. Bijvoorbeeld om je eigen verwachtingen bij te stellen. Of de manier waarop je dingen "brengt". Heb je je wel eens verdiept in het onderwerp?
vrijdag 27 december 2019 om 13:42
regina1971 schreef: ↑27-12-2019 13:34ja, en dit is de spreekwoordelijke druppen. en idd het ligt niet aan de zoon specifiek. bij mij is de rek eruit. die zoon hoop ik nog enigzins op mijn hand te krijgen, de man niet meer.
Het klinkt alsof je een vooropgezette tactiek hebt.
vrijdag 27 december 2019 om 14:29
regina1971 schreef: ↑24-12-2019 20:26mijn partner opperde nog "nou wat vind je er van dat je verantwoordelijkheid krijgt over jouw stiefzoon'
regina1971 schreef: ↑24-12-2019 20:45mijn partner heeft 10 jaar geleden gedaan "hier zijn mijn kinderen, je bent een vrouw dus je weet hoe het moet'
Wat een gemakzuchtige zak hooi. Je partner he, niet zijn zoon voor de duidelijkheid. Waarom ben je in hemelsnaam tien jaar geleden al niet heel hard en gillend weggerend en gezegd: 'zoek het maar uit en zak er maar in'?Je partner laat je in de eerste instantie sloofje spelen, niet zijn kinderen.
En dit gezegd hebbende: kies alsjeblieft voor jezelf en daarmee bedoel ik op zijn minst gaan latten. Want nee, jij hoeft hier absoluut niet in mee te gaan, maar ouders horen er voor hun kinderen te zijn. Ze hebben zelf voor hun kinderen gekozen en de kinderen hebben er recht op, dat hun ouders er voor ze zijn wanneer nodig. Ja, ook na hun achttiende. Voor de wet ben je dan meerderjarig maar volwassen? Vaak niet. Ga daar omwille van de kinderen nooit tussenin staan. En het lijkt me hopelijk logisch dat je je eigen kind niet op straat laat staan. Achttien jaar pas, ook dat nog.
Ik lees dat je je relatie wankel noemt. Dat plus het gevoel dat je waarschijnlijk bang bent dat zijn fulltime inwonende zoon jullie relatie niet overleeft is veelzeggend en is echt niet de schuld van zijn zoon en daar kun je zijn zoon ook niet de schuld van geven. Het zegt alles over de verhoudingen tussen je partner en jou. Dit alles moet je echt niet willen, zoek alsjeblieft een huis voor jezelf. Jouw eigen plek waar jij het voor het zeggen hebt en waar je je fijn en veilig kan voelen. Maar geef partner en zijn kinderen alle ruimte. Dat is je partner aan zijn eigen kinderen verplicht en ik denk dat je nog een stuk gelukkiger gaat zijn ook.
Ik lees nu dat stiefouders in geval van huwelijk/geregistreerd partnerschap ook nog eens verplicht zijn af te dokken voor het levensonderhoud van de stiefkinderen? Damn, naast al het bovenstaande snap ik nu wel extra waarom ik me altijd heel, heel ver weg hou van single vaders.
vrijdag 27 december 2019 om 14:32
En jij hebt dit al die jaren gepikt?? Echt, ga uit elkaar.regina1971 schreef: ↑24-12-2019 22:29en ik moest ook van hem "pas op de plaats maken". want als zijn kinderen bij ons waren dan was alleen papa in beeld, ik was voor schoonmaken, koken en wassen. zijn ex heeft mij vanaf dag 1 erg zwart gemaakt bij de kinderen. dat ik de vader heb afgepakt, dat ik een neukkonijn ben.
Je partner is debet aan zijn eigen gebreken, daar kan en mag je zijn zoon nogmaals nooit de schuld van geven.
vrijdag 27 december 2019 om 15:55
jazeker, al vanaf het begin dat ik het wist. maar das een heel andere discussie. dus wellicht een andere topicDymphnatam schreef: ↑27-12-2019 13:42Nou, het helpt wel om te weten in hoeverre iemands autisme in het sociale verkeer (dus ook in gesprekken) meespeelt. Bijvoorbeeld om je eigen verwachtingen bij te stellen. Of de manier waarop je dingen "brengt". Heb je je wel eens verdiept in het onderwerp?
vrijdag 27 december 2019 om 15:56
nee, maar ik ben ook geen boksbal, want ook die gaan een keer stuk als je blijft trappen.
vrijdag 27 december 2019 om 15:59
ik doe mijn best, en deze fora ook de minder leuke opmerkingen helpen mij en sterken mij in het gevoel ik ben niet gek. idd dit is de eerste en de laatste singel kerel met kinderen. mocht mijn relatie niet lukken ga ik nooit meer samen wonen. ik ben voor dit gezeik te oud voor.Nehemah schreef: ↑27-12-2019 14:29
Je partner laat je in de eerste instantie sloofje spelen, niet zijn kinderen.
En dit gezegd hebbende: kies alsjeblieft voor jezelf en daarmee bedoel ik op zijn minst gaan latten. Want nee, jij hoeft hier absoluut niet in mee te gaan, maar ouders horen er voor hun kinderen te zijn. Ze hebben zelf voor hun kinderen gekozen en de kinderen hebben er recht op, dat hun ouders er voor ze zijn wanneer nodig. Ja, ook na hun achttiende. Voor de wet ben je dan meerderjarig maar volwassen? Vaak niet. Ga daar omwille van de kinderen nooit tussenin staan. En het lijkt me hopelijk logisch dat je je eigen kind niet op straat laat staan. Achttien jaar pas, ook dat nog.
Ik lees dat je je relatie wankel noemt. Dat plus het gevoel dat je waarschijnlijk bang bent dat zijn fulltime inwonende zoon jullie relatie niet overleeft is veelzeggend en is echt niet de schuld van zijn zoon en daar kun je zijn zoon ook niet de schuld van geven. Het zegt alles over de verhoudingen tussen je partner en jou. Dit alles moet je echt niet willen, zoek alsjeblieft een huis voor jezelf. Jouw eigen plek waar jij het voor het zeggen hebt en waar je je fijn en veilig kan voelen. Maar geef partner en zijn kinderen alle ruimte. Dat is je partner aan zijn eigen kinderen verplicht en ik denk dat je nog een stuk gelukkiger gaat zijn ook.
Ik lees nu dat stiefouders in geval van huwelijk/geregistreerd partnerschap ook nog eens verplicht zijn af te dokken voor het levensonderhoud van de stiefkinderen? Damn, naast al het bovenstaande snap ik nu wel extra waarom ik me altijd heel, heel ver weg hou van single vaders.
.
vrijdag 27 december 2019 om 17:12
Oh echt, heb ik het verkeerd begrepen
TO, vertrek alsjeblieft, ga weg bij deze man. Kun je misschien zelf tijdelijk bij je ouders terecht?
(nee sorry, misplaatst van mij, maar misschien is het wel ter verduidelijking dat je je eigen kind niet op straat laat staan, al is het kind in kwestie volwassen).Sterkte, het zal niet makkelijk zijn.
vrijdag 27 december 2019 om 17:13
Gun jezelf beter, echt.regina1971 schreef: ↑27-12-2019 12:52en het is niemands zijn schuld, niet van hem of zijn kinderen. mijn eigen! ik ben erg naief geweest en goed gelovig, terwijl mijn man achteraf gezin berekend en bedrogend is geweest.
vrijdag 27 december 2019 om 17:14
Niet doen. Ten eerste is je man het niet waard, ten tweede niet zijn zoon als pion gebruiken.regina1971 schreef: ↑27-12-2019 13:34ja, en dit is de spreekwoordelijke druppen. en idd het ligt niet aan de zoon specifiek. bij mij is de rek eruit. die zoon hoop ik nog enigzins op mijn hand te krijgen, de man niet meer.
vrijdag 27 december 2019 om 22:12
hij is bij me komen wonen. ten tijde van zijn scheiding ging hij in een gehuurde vakantiehuis zitten, maar mocht daar maar paar maanden blijven, en ik had een huurhuis. inmiddels zijn wij 3 huizen verder en huurhuis staat op onze beide namenBlijenvrij schreef: ↑27-12-2019 16:22Je staat open voor alle kritiek en tips, hartstikke goed.
Is hij bij je in komen wonen omdat jullie beiden graag wilden of had hij een woning nodig en kwam zo bij je terecht?
vrijdag 27 december 2019 om 22:14
ik zal eerst een eigen inkomen moeten hebben...dan huis gaan zoeken. ik ben elke dag aan het solliciteren, maar valt tegenwoordig niet mee. maar hoop op het besteNehemah schreef: ↑27-12-2019 17:12Oh echt, heb ik het verkeerd begrepen
TO, vertrek alsjeblieft, ga weg bij deze man. Kun je misschien zelf tijdelijk bij je ouders terecht?
Sterkte, het zal niet makkelijk zijn.
zaterdag 28 december 2019 om 21:01
binnen 1 maand ? 48er... met de kerst er tussen in... nou probeer het na te doen dan!!RamsayStreet schreef: ↑28-12-2019 17:48Hoezo valt het niet mee om een baan te vinden? Het is een gunstige tijd juist voor werkzoekenden.
zaterdag 28 december 2019 om 21:03
mijn bedrijf heb ik opgeheven per 1 nov. ik heb mij zelf na 5 jaar 3 weken vakantie gegunt... mag het even?? dus binnen 2/3 weken nieuwe baan vinden ? en nog goed betaald en geen schoonmaak...RamsayStreet schreef: ↑28-12-2019 17:48Hoezo valt het niet mee om een baan te vinden? Het is een gunstige tijd juist voor werkzoekenden.
