Januari 2009 (Deel 2)

Hip, bedankt voor het vragen naar dat aapje. Erg LIEF van je!

Ik had het wel een beetje verwacht dat het uitverkocht zijn aangezien wij het ook nergens meer konden vinden. Gelukkig 'leeft' haar aapje nog.

Elena is momenteel ziek- en snottervrij maar het is altijd de vraag hoe lang dat duurt. Gisteren toen ik haar ging brengen zag ik dat ouders hun zieke kind brachten (iets wat ik sowieso al niet begrijp). Vond ik erg zielig voor het kind en meteen dacht ik dat Elena dan ook wel weer zo de pineut zal zijn. Zij is er wel 5 dagen per week dus ze wordt eigenlijk constant blootgesteld aan die virussen.

Tja, ik maak me nog niet hele grote zorgen wat m'n werk betreft en ben ook nog niet op zoek naar iets anders. Ik wacht nog even af. Als ik werkeloos wordt dan kan ik een uitkering aanvragen wat betekent dat we er financieel niet zo heel veel op achteruit gaan. Elena halen we dan natuurlijk wel van het KDV. En eerlijk gezegd zou ik het niet eens zo heel erg vinden om in de zomer een paar maanden thuis te zijn en veel tijd met Elena door te kunnen brengen...... We zien wel hoe het uit gaat pakken.

Wen, dat dragen klinkt inderdaad wel logisch.

Goh, die kippen kiezen wel een raar moment uit om te beginnen met leggen zo in die kou. Hier is het ook koud maar niet zo erg als bij jullie. Temperatuur net boven nul en geen sneeuw en ijs. Het wordt tijd dat het lente wordt!

Ik wil ook lente! Ik dacht dat de kou nu voorbij was maar helaas... nog even doorbijten. Ik was wel blij dat het vandaag in ieder geval lekker zonnig was en de vogeltjes floten ondanks de kou.



Hier ook gelukkig een ziek- en snot vrij kindje maar wacht ook elkaar met spanning de zondag/maandag af. Meestal wordt ze dan weer ziekig na de woensdag en vrijdag KDV.



Hip; wat een pech... jou meisje heeft ook veel te verduren. Hier ook RS virus op het KDV. Net na haar verjaardag kreeg ze het ook te pakken maar gelukkig niet al te erg! Duim voor je dat Dieke ook gespaard blijft.



Kitty; kan me voorstellen dat je dat denkt. Maar denk wel dat het wel lastig wordt om weer iets nieuws te vinden. Een vriendin van me zit nu al een tijdje thuis maar kan niets leuks vinden en hoe leuk ze het ook vindt met de kinderen, ze zou toch ook wel weer willen werken. Snap ook niet dat ouders hun kind ziek wegbrengen. Misschien wordt je daar makkelijker in als je langer moeder bent?



Wen; was me er niet van bewust dat je dat bedoelde. Was puur toeval dat Yuna het visje ging nadenken. Ga zo eens kijken op Youtube, klinkt wel heel erg leuk. Hoe is het trouwens gegaan op het CB?



Hoest met de andere meiden? Hoop dat alles goed gaat!

Vandaag dacht ik tijdens het lopen van en naar KDV dat het perfect lenteweer was, 't scheelde alleen die 20 graden



Kitty, hier worden zieke kinderen meteen weer naar huis gestuurd. Ik snap dat ook niet zo goed van ouders, als je kind ziek is wil je er toch zo mogelijk zelf voor zorgen? Maar misschien hadden ze wel echt geen andere mogelijkheid natuurlijk. Als ik ergens een LIEF-aapje tegenkom zal ik het ook voor je snaaien. Heb je wel kans dat je straks met 5 aapjes zit, haha!



Oh ja, het wegen op het CB. 't Was inloopspreekuur en de assistente was er niet, dus het was zelfbediening. Maar ze was nu 9500 gram, een halve kilo aangekomen in een week dus. Ik geloof niet dat we ons zorgen hoeven te maken

We hebben geen gesprek meer gehad met de verpleegkundige, had weinig zin om daar op te wachten terwijl er geen reden voor was.



Hebben jullie 3 april nog in de agenda staan om af te spreken?

hallo allemaal!



Ik ben even weinig hier geweest, omdat uk toch niet helemaal opgeknapt was, met als gevolg dat hij slecht sliep en overdag alleen maar rondgedragen wilde worden. Ik heb zelfs weer "ouderwets"met hem in de babybjorn gestofzuigd.Verder ben ik erg druk met het in elkaar naaien en freubelen van de carnavalspakken, tja, zuidelijk bloed he!



Hip, heel herkenbaar!!! Uk lijkt ook werkelijk alles op te pikken.

Op advies van een vriendin ben ik vorige week begonnen met nisykind forte druppels.Dit is een 7 daagse plantibioticum kuur van vsm. Iets homeopatisch dus, gericht op luchtweginfecties, verkoudheden enz. Ik was het zo zat dat hij telkens ziek was en niet echt opknapte, dat ik ondanks dat ik niet zo van de homeopathie ben, dit toch maar heb geprobeerd. Maar toeval of niet, na 2 dagen had ik een andere uk. Nu, een week later, durf ik eindelijk te zeggen dat hij echt is opgeknapt.Zo heb ik hem lang niet gezien. Verder heb ik( op advies van de apotheker) caltrivat tabletjes (ook vsm) om de weerstand te verhogen mee genomen, ik ben benieuwd.



Je hebt wel gekke kippen hoor hip, met deze enorme kou gaan leggen. Brr, ik fiets een half uur naar mijn werk, dat was vanmorgen echt fris.



Wat kunnen jullie kids al veel woordjes en gebaren. Uk houdt het echt op een priemend vinger en een commanderend gebrom. Wel geeft hij alle plaatjes van kindjes die hij ziet een kus, zo lief! Hij begrijpt wel alles.



In de zomer thuis zitten klinkt wel lekker, maar ik zou het denk ik ook wel erg spannend of je daarna iets nieuws vindt.



Ik zal eens de gebarentaal bekijken op you tube. Kijken of we dan ook wat kunnen communiceren met uk.



En vandaag bleek mijn oudste toch al wel heel groot. Ik moest hem aanmelden bij de basisschool. Hij is pas 2! (bijna 3). We hebben wel een leuke school volgens mij. Ligt om de hoek, nog geen 5 minuutjes lopen.Een redelijk kleine jenaplan school. Hopen dat hij het daar naar zijn zin krijgt en uk natuurlijk ook als hij daar straks naar toe gaat!

Oh Golfje, dan heb jij je vast verder verdiept in Jenaplan. Waarom kiezen jullie daarvoor, als ik vragen mag?

Bij mij in de buurt zitten namelijk vier scholen: vlakbij ons huis een slecht aangeschreven school, en verder een christelijke school (geen optie voor ons), een kleine 'gewone' school en een jenaplan school die goed bekend staat. En we beginnen er maar vast een beetje over na te denken voor later.



Fijn dat Uk weer opgeknapt is!

We hebben er eigenlijk vooral voor gekozen omdat hij heel dichtbij is. Ik vind dat grote voordelen hebben mbt tijd, zelfstandigheid ( als ze ouder zijn) en met het spelen met vriendjes en vriendinnetjes. Verder staat de school goed aangeschreven. Ik heb me wel verdiept in het jenaplan principe en hoe deze school ermee omgaat.



Wat mij aanspreekt is dat kinderen heel erg worden gestimuleerd om zelf te ontdekken en leren op hun eigen niveau, maar wel binnen kaders. Er "moet" dus wel iets. Verder zijn ze erg gericht op het functioneren in groepen, presenteren,leggen van sociale contacten en omgaan met emoties. Ik denk dat kinderen daar in hun leven veel aan kunnen hebben, misschien zelfs wel meer als aan pure kennis.



Ook is er veel aandacht voor zowel de zwakkere als de sterkere leerling, zonder dat dit direct zichtbaar is voor de klas.Zo zitten ze 3 jaar lang bij dezelfde leerkracht, die ze dus heel goed kent, in clustergroepen (1-2, 3-5, 5-8). Ze zijn dus achtereenvolgens de jongste, middelste en oudste van een klas. HIerdoor kan het ook ingepast worden als kinderen een achterstand/ voorsprong hebben.



Ten slotte is er veel aandacht voor creativiteit, met dingen als weekafsluitingen enz. Er schijnt wel regelmatig een beroep gedaan te worden op ouders, bijv, voor het bijwonen van een presentatie, helpen met knutselen enzo. Mij spreekt het wel aan om dit te kunnen doen op een school, al denk ik dat dit overal ook maar net is hoeveel tijd en energie je hier zelf in wil steken.



Mijn oom is directeur van een basisschool: zijn visie is dat de beste school de buurtschool is. Waar is het slecht aangeschreven van de buurtschool op gebaseerd? Ervaringen van andere ouders, onderwijsinspectie of hardnekkige roddels die al jarenlang rondgaan? Ik zou tzt gewoon overal gaan kijken als je twijfelt en wat mensen aanspreken die je kent die daadwerkelijk kinderen op die scholen hebben. En een goede of slechte leraar maakt denk ik het grote verschil, en die kun je natuurlijk overal treffen.

Ha, bedankt voor je uitgebreide uitleg.

Ouders hier in de buurt met kinderen op de buurtschool gaven aan dat ze hun kinderen er achteraf liever niet naartoe hadden laten gaan, en het hele team schijnt een zootje te zijn. Maar dat is wel een gerucht. Ze gaan over een paar jaar verbouwen, en ik weet nog niet of dat nu gunstig is (nieuw gebouw, nieuwe spirit?) of juist niet (alle aandacht naar het gebouw ipv de onderwijskwaliteit). En ik weet nog niet of het traditionele onderwijs wel zo goed aansluit bij onze opvoedplannen ( )

De Jenaplanschool zit trouwens op een kwartiertje lopen, ruim 5 minuten op de fiets, dus 't is niet heel ver weg.

tip: hier staat van alle scholen in de buurt wel het schoolplan op internet. erg verhelderend.



hebben jullie zulke speciale opvoedplannen dan?



de afstand valt wel mee inderdaad. Hier is ook nog een school op die afstand, maar dat was toch nog 3x zo ver als die waar we voor gekozen hebben.

Whaha, ik doelde er meer op dat plannen tijdens het uitvoeren nog wel eens anders uit willen pakken.



Ik weet niet of we zulke ongewone plannen hebben, mijn zus vindt het in ieder geval allemaal maar raar maar dat vindt ze ook al van het langer dan een half jaar borstvoeding geven. We zullen in ieder geval niet heel traditioneel met straf en beloningen e.d. op gaan voeden, dat past niet zo bij ons. Dus een school waar dat heel erg speelt, zal niet als eerste in aanmerking komen.



Maar hey, waar heb ik het over, dat duurt nog járen voor we zover zijn.

maar ik wordt wel nieuwsgierig hoe jullie dan wel willen opvoeden. Kan ik misschien nog inspiratie opdoen. hier is het tot nu toe gewoon straffen en belonen, moet zeggen dat ik oudste tot nu toe best een geslaagd exemplaar van mijn opvoeding vind. Gelukkig krijg ik dat ook vaker terug te horen, dus het is niet alleen mijn eigen hersenspinsel!

Fijn golfje, hij ziet er ook uit als een leuk jochie! (niet dat een foto iets zegt over jullie opvoedcapaciteiten natuurlijk maar hij ziet er blij uit)



Hoe wij willen opvoeden... ik heb het venstertje nu al heel lang openstaan, en ik kan niet goed bedenken hoe ik dat moet vertellen in een paar zinnen, zonder misschien verkeerd begrepen te worden, of dingen weg te laten. En het is al helemaal niet mijn bedoeling om met hoe wij het willen doen, te zeggen dat andere mensen het 'verkeerd' doen of zo. Misschien is het het beste om een link te plaatsen naar twee artikeltjes: artikel over 'conditional parenting en artikel over de keerzijde van belonen. Deze man heeft een boek geschreven dat op mijn nachtkastje ligt, al een tijdje. Ik ben helemaal niet van de opvoedboeken, die zeggen dat je dit of dat moet doen, en gruwel van 'methodes'. Maar het boek sluit mooi aan bij ideeën die ik zelf al had over je kind serieus nemen, straffen en belonen, de auteur weet het alleen wetenschappelijk te onderbouwen waar ik het vooral op gevoel zo wilde doen. Hij kan het veel beter onder woorden brengen dan ik (al is het in deze artikelen wel wat kort door de bocht af en toe hopelijk stuit dat niemand tegen de borst).

We willen Bloemetje vooral leren veel zelfvertrouwen te hebben, zonder afhankelijk te zijn van de goedkeuring van anderen, en om gevoel te ontwikkelen voor wat jouw acties voor gevolgen hebben voor hoe een ander zich voelt. En ik denk dat we dat het beste bereiken op deze manier.



Gatver, ik wil helemaal niet belerend overkomen maar heb wel het gevoel dat dat zo kan zijn met wat ik nu typ. Hopelijk lees je daar doorheen. En het is dus ook niet zo dat ik nu volgens een boekje ga opvoeden (oh gruwel)



Ik druk nu maar gewoon op verzenden voor ik verder mezelf ga lopen indekken

De reden dat ik bij voorbaat al haast in de verdediging schiet, is dat ik vorige week door mijn zus naar mijn hoofd geslingerd kreeg dat ik niet moet proberen alles anders te doen dan anderen, dat ik niet moet proberen 'interessant' te doen. Ik realiseer me best dat wij sommige dingen anders doen dan veel anderen, maar de reden daarvoor is niet dat we 'interessant' proberen te doen, maar dat het een beetje gek is om iets te doen zoals iedereen het doet, als je je bij die datgene niet goed genoeg voelt om het bij je eigen kind zo te doen. Ik vind het belangrijk om na te denken over de opvoeding, en als je ergens over nadenkt, kan het zijn dat je tot een andere conclusie komt dan iemand anders. 't Zou niet goed zijn als ik vervolgens die conclusie zou negeren om die ander te volgen in de manier van opvoeden, zodat het maar niet anders gaat.



(zo, even een beetje frustratie van me afgeschreven en wat ik zeg geldt natuurlijk ook andersom, voor anderen)

Chili en Golfje, dat klopt ook wel wat jullie zeggen hoor. Het lijkt me erg prettig om tijdens de zomer een paar maanden niet te werken maar niet tijdens de winter. Hier is het trouwens momenteel bijna onmogelijk om aan (ander) werk te komen. Ik verwacht ook niet dat ik binnenkort iets hoor. Dat zal hooguit een maand vantevoren wel gebeuren voorspel ik.

Wen, fijn dat Bloem weer goed op gewicht is en dat jullie daarmee gezeur van zo'n CB medewerker voor waren.

Golfje, wat goed dat die homeopathische kuur geholpen heeft. En wat spannend om een basisschool te zoeken voor je oudste. Wel prettig dat je er een gevonden hebt die dichtbij je huis is. Wat type scholen betreft is er in Nederland veel meer keuze dan hier. Hier is ruim 90 procent Rooms Katholiek en omdat wij in een erg dichtbevolkte buurt in Dublin wonen is er toevallig ook een 'openbare' school in de buurt. Eigenlijk hadden wij Elena al lang moeten aanmelden voor een school omdat de wachtlijsten lang zijn. Maar wij verwachten niet in deze buurt te blijven wonen dus ik wil nog even wachten met haar aanmelden totdat we een beter idee hebben van waar we dan zullen wonen.

Hahaha Wen, volgens mij irriteer je je behoorlijk aan je zus! Wel goed dat jullie er zo goed over nadenken hoor. Zijn jij en je vriend het ook helemaal eens over hoe jullie het opvoeden zien? Ik denk echter dat het in de praktijk allemaal wel wat moeilijker kan worden dan theoretisch gezien (ik heb je artikelen globaal gelezen). Lang borstvoeden is in de praktijk denk ik makkelijker te bewerkstelligen dan het straffen en belonen verhaal. Zelf doe ik gewoon waar ik me goed bij voel (dat heeft het eerste jaar in ieder geval goed uitgepakt) maar ik probeer wel vanuit het uitgangspunt van het kind te kijken. Mijn man heeft wat meer gestructureerde ideeen over opvoeden maar dat komt vooral door zijn studie en werk in het onderwijs. Hij heeft ervaring met positief belonen tijdens z'n werk. Ik denk ook dat het wel aan het karakter van het kind ligt. Elena wordt nu op de creche omschreven als een 'angel' en door de oppas als 'gentle' terwijl haar 7 maanden oudere neefje op de creche bestempeld wordt als 'vrij lomp' en ondeugend. Hij wordt daar nu dus al anders aangepakt dan Elena. Nog een ander voorbeeld. Ik heb 1 zus en we zijn beiden op dezelfde manier door onze ouders opgevoedt maar zijn totaal anders. Zij zal bijv nooit net als ik naar het buitenland verhuizen omdat ze onze ouders geen verdriet wil doen. Ik beschik over behoorlijk wat zelfvertrouwen en zij niet. Dat kan dus niet door de opvoeding komen maar wel door onze verschillende persoonlijkheden. Maar ik zal die artikelen m'n man 'ns laten lezen. Ik ben wel benieuwd hoe hij erover denkt.

Pfff, Elena slaapt nog steeds slecht. De hele maand al (thuis is ze dus geen 'angel' ). Ik dacht eerst dat het aan de doorkomende tanden lag maar ik betwijfel dat nu. Ik hoor van veel ouders dat zij hun kinderen overdag niet lang willen laten slapen omdat ze anders 's nachts niet goed slapen maar ik heb juist het idee dat het tegenovergestelde het geval is. Sinds Elena overdag minder de gelegenheid krijgt om goed te slapen (door de creche) slaapt ze 's nachts stukken slechter. Wat is jullie ervaring?

O ja, ik ben ook wel benieuwd hoe het met 3 april staat. Als het doorgaat moet ik eens naar vluchten kijken.

Normaal kan ik het best goed vinden met m'n zus hoor, maar hier had ze me toch even op de kast. Want ik ben het ook lang niet altijd met haar opvoedmethodes eens (zo zag ze er geen probleem in om haar zoontje met een sjorband vast te binden op bed omdat hij anders 's nachts uit bed ging en de kasten op zijn kamer leeghaalde), maar dat zou ik nooit zo tegen haar zeggen. Haar kind, haar opvoeding.



Ah ja, het zal in de praktijk nooit zo gaan als in zo'n artikel. In het boek is het trouwens allemaal wel nog wat verder onderbouwd, en komen ook andere dingen aan bod (zoals beleefdheid, da's wel sociaal wenselijk, dus hoe stimuleer je dat dan). 't Heeft ook veel met 'voorleven' te maken. Maar uiteindelijk ben je zelf ook een product van je opvoeding, en ik denk dat je reactie op je kind ook altijd wat gekleurd is daardoor. Maar da's geen reden om het niet te proberen 't Gaat hierbij trouwens niet om korte termijneffecten van straffen/belonen maar om de lange termijneffecten, ik weet niet of dat zo goed in die artikelen naar voren komt? En het gaat dus ook verder dan dat, meestal denk je over straffen en belonen als twee uiteinden van een lijn, met van alles er tussenin, terwijl er ook andere mogelijkheden zijn, andere 'lijnen' zeg maar. Dat boek geeft trouwens dus geen plan van aanpak voor wat dan ook, het zet je alleen aan het denken over hoe het ook kan, gebaseerd op onderzoek, en vervolgens moet je zelf maar uitvogelen hoe het in jouw situatie en met jouw kind toepasbaar is. Dat vind ik wel zo prettig



Mijn vriend is het er wel mee eens, hij heeft het boek nog niet gelezen maar kan zich wel vinden in veel dingen die ik erover vertel, we hadden het natuurlijk hiervoor ook al over dit soort dingen gehad en hij vindt het ook wel geinig dat er een boek is dat het met hem eens is, haha. Zelf kreeg hij vroeger bv. ook nooit straf, zijn moeder legde dingen uit en wees hem op gevolgen, en hij vindt zichzelf natuurlijk goed gelukt



Wat ook helpt is dat ik het niet alleen als theorie zie, via een ander forum lees ik van mensen die het zo doen, en het is vaak lastig omdat je eerste reactie vaak 'straffen' of 'belonen' is, maar de keren dat het wel lukt om anders te reageren is het blijkbaar wel heel bevredigend. Je vriend kent waarschijnlijk wel Thomas Gordon en zijn ideeën over communicatie, die sluiten hier ook behoorlijk bij aan.

En karakter speelt uiteraard ook een rol bij hoe je reageert op een kind, en hoe een opvoeding uitpakt, dat zie ik al aan mijzelf en mijn broer en zussen.



Over het slapen, ik heb juist begrepen dat als een kind overdag goed slaapt, het 's nachts ook goed slaapt. Of tenminste, baby's, maar ik weet niet wanneer dat niet meer op zou gaan. Maar op zich is dit geloof ik ook wel een periode dat kinderen weer slechter kunnen gaan slapen, het kan ook een fase zijn.

Oh jee, ik hoop niet dat ik jullie heb afgeschrikt

Nee hoor Wen, tuurlijk niet. Ik ben alleen erg druk op mijn werk. Kom het weekend weer langs. Nu weer even proberen mijn werk weg te krijgen vandaag...

't Was een grapje hoor Chili het is hier zo rustig, dat ik maar even een berichtje postte



Succes met werken!

Ik ben nog nadenkende erover.



Niet over of je me afgeschrikt hebt maar over het onderwerp natuurlijk

Haha, gelukkig maar



Ik vind het reuze interessant, heb bij sommige dingen natuurlijk ook wel wat vragen. Maar ik vond het wel bijzonder om te lezen dat het wel kan zoals ik in mijn hoofd had!

en kan jij me nou in je eigen woorden vertellen hoe je het dan in je hoofd hebt ?



Ik merk nu dat ik me opeens heel erg bewust ben van alle keren dat ik "goedzo" zeg.

Moet eerlijk zeggen dat ik je linkjes nog maar globaal gelezen heb.

Als ik wat meer tijd heb zal ik ze eens wat beter doornemen.



Vind het in ieder geval wel interessant om verschillende invalshoeken van mensen te horen over het opvoeden en omgaan met kinderen enz.

Nou, dat van dat 'goed zo' heb ik dus ook, ik zeg het heus wel eens, maar het is wel eens goed om je te realiseren hoe vaak je dat eigenlijk zegt, waar je ook iets zou kunnen zeggen wat wat meer inhoud heeft



In mijn eigen woorden, dat is natuurlijk wat lastig nu ik dat boek gelezen heb, dan neem je toch snel dingen, zinnen over in je hoofd. Maar het komt er op neer dat ik straffen al nooit goed vond voelen, het idee dat ik als een soort politieagent/rechter zou moeten fungeren voor m'n kind. Bij belonen had ik niet direct bedacht dat dat in dezelfde lijn als straffen ligt (het is ook zo algemeen geaccepteerd), maar helemaal lekker voelde het ook niet, dingen als stickers geven of een ijsje als je je goed gedraagt in de winkel. Ik wil graag dat ze iets doet omdat ze het zelf wil doen, niet omdat ik wil dat ze dat doet, of omdat ze een beloning krijgt als ze iets doet. Dat ze zelf leert nadenken van jongs af aan, en eigen beslissingen durft en mag nemen. En dat het dan kan gebeuren dat ik het er niet mee eens ben, dat hoort erbij. Het lijkt me belangrijk om een kind z'n gang te laten gaan, zelf dingen ontdekken, zelf fouten mogen maken, waarbij ik er niet steeds bovenop zit, maar als het nodig is uitleg geef over wat wel of niet kan. Luisteren naar haar, haar serieus nemen in haar gevoelens, ook als ze voor mij onterecht lijken (zonder van een mug een olifant te maken). En dat ze niet het idee krijgt dat onze liefde afhankelijk is van hoe of wat ze doet, een scheiding tussen wat ze doet en wie ze is.

Eigenlijk komt het er allemaal op neer dat ik haar van jongs af aan serieus wil nemen, haar gevoelens, mening, drang om te ontdekken, en dat ik haar wil leren ánderen ook serieus te nemen. Als ik haar op wil voeden tot een zelfstandig, nadenkend mens met aandacht voor anderen, dan moet mijn opvoeding daar volgens mij ook op afgestemd zijn (en dat heb ik rechtstreeks uit het boek gejat )

(dat is heel vaak 'ik' maar haar vader kan zich in de meeste dingen ook wel vinden, die is alleen allergisch voor alles wat ook in een boek staat )



En zoals altijd zijn er natuurlijk zat momenten dat al het bovenstaande heel mooi klinkt maar je in de praktijk er echt even het geduld niet voor kunt vinden.



Ik ben wel heel erg benieuwd hoe jullie het doen dan wel willen gaan doen, of je wilde plannen hebt op opvoedgebied, het over je heen laat komen, het wilt doen zoals je ouders het deden?



Voor mij geldt in ieder geval dat ik geen echt goed voorbeeld heb gehad van mijn ouders, dat speelt vast een rol bij hoe ik hierover denk.

Hey Wen, erg interessant allemaal. Ik had gisteren geen toegang tot internet (was vrij) en gisterenavond ben ik de stad in geweest. Vanmorgen was ik om 5 uur weer op met Elena en die is nu de keukenkastjes aan het leeghalen dus ik reageer later wel uitgebreid (tja, wil haar best laten onderzoeken maar niet zodat ze ziczhzelf in gevaar brengt ).



Sam, nog proficiat met Sammetje. Hoe gaat het met jullie?

Whaha, dat lijkt me heel verstandig Kittycat!



Sammetje was gisteren jarig! Helemaal vergeten Sam, van harte, ik hoop dat jullie een fijne dag hebben gehad gisteren!

sammetje, gefeliciteerd nog!



Ik heb je stuk in grote stukken gelezen Wen, maar ik geloof niet dat het helemaal mijn ding is. Ik denk dat het voor een gedeelte goed is om op deze wijze om te gaan met je kind, inderdaad de ruimte te geven om te ontdekken wie het zelf is, wat het wil en waarom dingen gebeuren en wat zijn/ haar rol hier in is.



Ik vind echter dat dit binnen bepaalde grenzen mag, grenzen die ik stel. De simpele verklaring hiervoor is dat ik zie dat mijn kinderen hier goed bij functioneren. ( niet alleen mijn kinderen, ik zie op mijn werk ook heel duidelijk hoeveel behoefte kinderen hebben aan grenzen en heb hier tijdens mijn studie ook veel mee te maken gehad). Een andere reden waarom ik bepaalde grenzen opstel is dat mijn kind soms simpelweg gevaar nog niet ziet. Ik stel deze grenzen dus o.a. door goed gedrag te prijzen (stickers, kusjes, knuffels) en slecht gedrag te "straffen"(negeren, op de gang)



Ik denk ook niet dat het een het ander uitsluit. Mijn kind kan soms heel verdrietig zijn om iets wat niet mag van mij. Ik denk niet dat ik voorbij ga aan zijn gevoel/ verdriet, ik benoem het ook ( je bent verdrietig, want jij wilde het zus of zo) maar dat betekend niet dat ik het maar goedkeur.



Ik vrees ook dat als ik dit niet doe dat mijn huiskamer binnen de kortste keren bezaaid ligt met speelgoed, er geen groentes gegeten werden, uk 20x per dag op de grond werd gegooid en ik iedere ochtend om 6.00 beneden zat. Misschien heb ik dan wel gewoon niet genoeg geduld om te wachten op de dag dat hij ontdekt dat speelgoed in de bakken makkelijker terug te vinden is, vitamines gezond zijn, uk zich ook pijn doet en dat je echt fitter bent als je wat langer slaapt.



Ik merk dat ik in mijn opvoeding zeker veel doe zoals in mijn eigen jeugd, ik heb die ook als heel plezierig ervaren. En ik merk dat mijn kinderen goed in hun vel zitten, dus tot nu toe ben ik er tevreden mee. Al ben ik heus geen supermoeder en bedenk ik me echt wel eens dat ik zaken anders had moeten aanpakken, ik kan soms wel eens mijn geduld verliezen bijv. Aan de andere kant denk ik dan maar dat mijn jongens ook wel mogen leren dat mama ook maar een mens is dat het wel een gehad heeft of een slecht humeur heeft.



Uk is gisteren de hele dag verkleed geweest inclusief pruikje! HIj vond het superleuk, lag dubbel van het lachen als hij zichzelf in de spiegel zag. Ik krijg helaas de foto s even niet geupload, maar deze volgen zeker nog.

Heel snel (moet naar kdv!) het is zeker niet zo dat het zonder grenzen gaat! Waar de grens ligt bepaal je zelf als ouder, in ieder geval is veiligheid een hele duidelijke grens, maar ook je eigen grenzen mag je natuurlijk bewaken (kind trekt steeds hard aan je oor- dat hoef je niet te laten gebeuren natuurlijk). Het is geen vrije opvoeding (godzijdank ) en kinderen moeten bepaalde dingen ook leren. Opruimen bijvoorbeeld, zal voor de ene ouder belangrijker zijn dan voor de andere.

En er leiden meer wegen naar Rome.



Fijn dat je het zo wilt doen als je eigen opvoeding, dat is een goed teken lijkt me!



Hier zijn ineens een paar kiezen en een ondertand door. Zonder voortekenen (denk ik, haha), ze zaten er ineens!