Januari 2009 (Deel 2)

meiden, dank voor de felicitaties en de taart natuurlijk *jummie*



verjaardag was een groot feest, er zijn 26 mensen geweest in ons kleine hokkie. sammie is erg verwend. mooie prinsessentaart uitgezocht voor haar door haar grote broer en hij was héérlijk!



wel is ze snachts weer erg in de weer. pffff, sorry maar altijd wel fijn om te lezen dat we niet de enigen zijn. las net op internet dat nog maar 7% van de babies niet doorslaapt snachts op 1 jarige leeftijd, maar in mijn vrienden/kennissenkring ligt het percentage op 90% volgens mij . hier ook weer tanden en kiezen, ze slaapt alleen op paracetamol en flesjes, hoop maar niet dat ze straks naar een afkickkliniek moet .



verder gaat het hier wat beter, man begint langzaamaan wat relaxter te worden. al is het 2 stappen vooruit, 1 terug. ben wel blij, maar vind het ook spannend. hij werkt nog niet volledig en ben benieuwd hoe het gaat als hij wel weer volledig gaat werken. al duurt dat nog wel even.



leuk die opvoedingstheoriën! het is wel leuk dat jullie daarover nadenken, terwijl sommigen van ons al een ouder kind hebben rondlopen waarop je je opvoedkwaliteiten al hebt getest zegmaar. nu ben ik erg van "het gevoel', ben niet heel bewust bezig met "de opvoeding". je groeit er vanzelf in.



bij mijn oudste heb ik eigenlijk de grens altijd bepaalt mbt veiligheid. hij mocht eigenlijk alles, behalve als het gevaarlijk was. soms hielp ik hem dan om er samen achter te komen dat iets gevaarlijk was. eigenlijk doe ik dat nu met sammie weer.



nu de oudste ouder wordt merk ik dat hij de grens soms zoekt en wat moeilijk gedrag kan vertonen. dan nog mag ik niet klagen, want mijn oudste is erg makkelijk en ook altijd geweest, gelukkig. maar soms zoekt hij de grens en die krijgt hij dan, ook omdat ik op mijn werk soms pubers zie die nooit grenzen hebben gekregen en dat gaat ver, heel ver. en dan neem ik mezelf voor dat ik die grenzen niet oprek voor hem. goed extreem voorbeeld.



aan de andere kant vraag ik me ook af of de oudste op zoek is naar grenzen of dat hij op zoek is naar aandacht. vooral nu sammie ouder wordt en zij steeds meer op zijn terrein komt, gaat hij moeilijk gedrag laten zien. en de vraag komt dan op: ga je dit te lijf dmv straffen en belonen, of ga je hem de aandacht geven die hij ms wel nodig heeft? das een beetje het vraagstuk waar we mee bezig zijn.



voorbeeld: hij wil opeens weer gevoerd worden. sammie wordt ook gevoerd, natuurlijk, hij wil ook weer en anders eet hij niet. vraag, gaan we dan de strijd aan, vechten aan tafel, kind huilend op de gang, zonder eten naar bed enz enz. of gaan we hem lekker voeren zoals we dat bij sammie doen? ehm ja, wij kiezen dus voor het laatste... dan maar even geen grens, we weten dat hij het zelf kan, dat zeggen we hem ook, maar als hij die aandacht nodig heeft, prima dan geven we hem die aandacht.



maar als hij bijv. sammie pijn doet, en dat doet hij soms "stiekem", dan slinger ik hem wel even de gang in. daar ligt voor mij wel een grens, dat kan echt niet.



maarja vannacht plast hij opeens weer in bed. al, weet ik veel hoelang droog snachts, dus ik heb geen zeiltje in bed liggen, en bed nat... en ook vaak snachts om aandacht vragen, nou das slopend als je er 2 hebt die snachts wakker worden. dus ja, wat doe je dan? we proberen maar uit te leggen aan hem dat papa en mama snachts willen slapen en dat snapt hij wel, maar toch gaat hij roepen snachts. met een kus slaapt hij wel weer verder, maarja drie keer op een nacht is niet relaxed.



zucht, nou ja zo dus. ik ga even de linkjes lezen van wen. maar ik ben dus niet van de boeken en de theoriën, iedereen doet wat bij hem past en bij ons is dat vast iets van de ene theorie en ook dingen van de ander. ik noem het "onze opvoeding", uitgangspunt is dat iedereen zo relaxed mogelijk is...



en vwb de "vrije opvoeding" hoe vrij is dat als er bepaalde uitgangspunten zijn waar je blijkbaar aan moet voldoen?

Fijn dat het zo'n mooi groot feest was sam! Heeft ze zelf ook van de taart gesmuld?



En super dat het wat beter gaat met je man. Het lijkt me heel moeilijk om dan weer volledig te gaan werken, zeker als het werk een belangrijk aandeel had bij het ziek worden (dat had het toch?)



Haha, wat je vertelt over je opvoeding, dat is een heel eind in de richting zoals wij het willen doen, in eerste instantie zonder boek dus he, maar ik liep hier tegenaan en er klonken wat herkenningsbelletjes Maar je vertelt het mooi, 'jouw opvoeding' en zo moet het uiteindelijk ook zijn natuurlijk.



Ik vind het echt super dat jullie de linkjes lezen en er over nadenken. Je hoeft het er zeker niet mee eens te zijn, het is een andere manier van naar kinderen kijken dan in ieder geval in mijn omgeving veel gebeurt.



Weet je dat ik nu wel roep ' 't is geen vrije opvoeding' en dat ik eigenlijk niet eens precies weet wat dat is? Voor mijn gevoel een opvoeding, of eigenlijk geen, waarbij alles mag en kan en niets moet. Ik geloof dat er vroeger bij ons in het dorp wel mensen woonden die dat aanhingen (was ook een dorp met een anarchistencamping dus de link is snel gelegd). Ik ga eens googlen!

Nou zeg, één van de eerste linkjes die ik tegenkom gaat niet over 'vrije opvoeding' maar juist over opvoeden zonder straffen en belonen, iets anders verwoord kort artikeltje



edit: ik geloof dat 'de vrije opvoeding' niet bestaat, elke link zegt weer wat anders. Ik dacht dat het een 'echte' stroming was. De een zegt dat het een opvoeding is waarbij het kind zelf dingen mag ontdekken (dan zijn er veel mensen die 'vrij' opvoeden), de ander koppelt het aan de Vrijeschool (en dat is voor zover ik weet zeker geen 'vrije' opvoeding, maar antroposofisch, dus aan allerlei regels/voorschriften gebonden). Nou ja, wel interessant om te lezen als je eigenlijk hard aan het werk moet

ik dacht dat aanhangers van de vrije opvoeding:



- borstvoeding geven totdat het kind het niet meer wil (een jaar of 9 )

- kinderen en ouders in 1 bed slapen of 1 kamer

- ehm verder weet ik het niet eens meer haha, ooit eens een artikel gelezen en ik dacht: huh vrije opvoeding, dan mag ik toch zelf weten of mijn kind de borst nog krijgt als ze 6 is of niet



oh en ik ben vrij vandaag. aaalllleeee tijd

oh sam, dan doe ik elke ochtend tussen 7-8 aan een vrije opvoeding, dan liggen de jongens meestal bij ons in bed.



Verder denk ik dat wij het best wel doen zoals jij Sam, net zoals het uitkomt. Moet zeggen dat ik er door dit artikel even over na ben gaan denken, maar dat ik over algemeen ook op gevoel reageer.



nu wil oudste even niet slapen, dus ik kruip lekker bij hem in bed. Uk slaapt ook.

Nee, da's Attachment Parenting (en daar weet ik dan wel weer 't een en ander van). Alhoewel daarbij dan ook weer de meningen verschillen of dit nu wel of niet een strikte set richtlijnen is, of een los jasje waarbij je eruit pikt wat bij jou en je gezin past, ook wel natuurlijk ouderschap genoemd.

Het losse jasje past mij wel een beetje

Vrij voor 't kind he Sam, niet voor jou want jij moet de vloer dweilen na het gooien met taart

Sam, klinkt gezellig die verjaardag (heb je foto's?). Wat goed dat het langzaamaan de goede kant op gaat met je man. Hopelijk lukt het hem nu ook je weer te steunen bij de opvoeding van de kinderen.



Je hebt ons inderdaad wel aan het denken gezet Wen . Ik heb ook zo'n vermoeden dat je je veel bezighoudt met de voor jouw juiste manier van opvoeden doordat het je aan een goed voorbeeld ontbreekt. Zelf lees ik geen boeken daarover omdat ik wel voorbeelden heb van hoe ik het in grote lijnen wel of niet wil doen. En dan doel ik op m'n eigen opvoeding en die van m'n man. Als ik naar m'n eigen opvoeding kijk, kan ik terugkijken op een goede jeugd waarin m'n ouders veel voor ons gedaan hebben en voor ons overgehad hebben. Te veel, denk ik wel 'ns. Er werd teveel voor ons geregeld op een leeftijd dat dat niet meer nodig was geweest. Verder is m'n moeder er van overtuigd dat haar kinderen haar bezittingen zijn. Bij elke beslissing van ons die niet in haar straatje past krijgen we te horen dat we maar 'ondankbaar' zijn na alles wat ze voor ons gedaan heeft. Kijk, en dat is dus waar ik voor wil waken. Dat ik mijn kind als mijn bezit zie. Ik hoop dat het mij wel lukt om Elena, als ze er aan toe is, los te laten en haar te steunen in haar eigen keuzes. Wat ik me nu dus wel afvraag, na jouw uitleg gelezen te hebben, moet ik daar nu al mee beginnen??Mijn schoonouders hebben hun eigen kinderen (waaronder mijn man dus) wel altijd vrijgelaten en gesteund bij hun keuzes ook al dachten ze er zelf anders over. Alhoewel m'n man verder wel een traditionele en christelijke opvoeding gehad heeft. Het een sluit het ander dus niet uit. Aan de andere kant vind ik het bij m'n schoonfamilie maar vaak een ongeorganiseerde boel (ze aten bijv nooit samen, vader zat vaak in de kroeg) en dat was bij ons thuis niet het geval. Ik wil dus vooral op m'n gevoel af gaan en proberen de goede kanten van mijn opvoeding te combineren met de goede kanten van m'n man z'n opvoeding. Verder is het inderdaad de vraag waar voor jou de grenzen liggen. Golfje schrijft bijv dat ze om 6 uur ' s ochtends niet haar bed uitgaat. Ik heb daar geen problemen mee, maar toen het de afgelopen weken een paar keer 4 uur 's ochtends was, was er voor mij wel een grens overschreden. Ik weigerde om op die tijd op te staan en dus hebben we Elena maar een hele poos laten jengelen (ze wilde ook niet bij ons in bed). Gelukkig heeft ze de afgelopen nachten weer een stuk beter geslapen en is ze weer rond half 6, 6 uur wakker. Ik voel me er een stuk beter bij.

Ik vind het wel leuk om ervaringen te lezen van Sam en Golfje, die al een ouder kind hebben. Vooral nu de 'terrible two's' niet lang meer op zich laten wachten.....

Golfje, hoe is het trouwens met Uk z'n loopkunsten? Loopt hij nu goed?

Elena is momenteel helemaal weg van boekjes. Keer op keer moeten dezelfde boekjes voorgelezen worden. Aangezien wij helemaal gestoord werden van telkens hetzelfde verhaaltje, heb ik gisteren maar een stuk of 10 nieuwe boekjes gekocht. Hopelijk zorgt dat voor wat meer afwisseling!

Ik lees vol belangstelling mee.

Zal later ook wel beter reageren maar nu ben ik opeens even heel erg benieuwd....



Heb ik iets gemist en ben je zwanger Kittycat ? of lees ik dingen die er niet zijn ?





owh en schande over mij!

Nog van harte gefeliciteerd Sammie en familie

even gelezen, leuk dat coachend opvoeden!! dat bedoel ik eigenlijk haha

Hip, ik zwanger?? Staat dat ergens? Niet dat ik weet . Ik ben nog steeds in dubio. Toen m'n schoonzusje na kerst aankondigde dat ze zwanger was van de tweede had ik zoiets van: ja, dat wil ik ook! Maar toen vlak daarna Elena aan een hele slechte slaapperiode begon had ik zoiets van: nee, wacht nog maar even . Af en toe wagen we een poging om vervolgens maar weer een maandje over te slaan. Mocht het toch een keer raak zijn dan is de keuze in ieder geval gemaakt!

Sam en Wen, in dat coachend opvoeden kan ik me ook wel vinden. Maar ik geloof dat dat zowieso het beste bij ons past. Van nature zijn m'n man en ik al geen authoritaire personen en m'n man beschikt over een engelengeduld (iets wat bij mij helaas ontbreekt) dus dat kan nog wel 'ns goed van pas gaan komen.

hier ook geen engelengeduld helaas. soms heb ik het idee dat mijn oudste wel eens kan schrikken van mijn reactie, dus ik wil er echt op letten. niet dat de reactie zo heftig is, maar voor hem ms wel onverwacht. ben idd ook maar een mens en perfecte moeders bestaan niet.



wel interessante artikelen, ben hier thuis ook nog even in de materie gedoken. las in een boek over doorslaapproblemen dat het voor een kind vreemd is dat je een avondritueel doet, het dus gezellig maakt, om dit ritueel vervolgens af te sluiten met het licht uitdoen en zelf weggaan. dat dit voor een kind onveilig zou voelen. tip was om een deel van het avondritueel door te laten lopen met het licht uit. daarnaast had ik bedacht, heel stom want dat denk ik al een tijdje, om mijn hemd-shirt uit te doen en bij haar in bed te leggen. en zowaar heeft ze beter geslapen vannacht!! zal wel toeval zijn, maar toch.



en er nog even over gedacht om haar weer bij ons op de kamer te leggen, maar dat gaat me echt de kop kosten qua vermoeidheid. oudste slaapt wel met regelmaat bij ons op de kamer, weliswaar op zijn eigenmatras, maar hij slaapt dan wel een stuk beter..

Ik dacht omdat je schreef dat the terrible two niet lang meer op zich liet wachten, ik iets gemist had.

Ik lees dus dingen die er niet zijn

Oke, forummen vanaf mijn telefoon is niet echt iets voor mij, merk ik.

Later meer dus.

Fijne dag!

Haha Hip, ik snap de verwarring. Met de 'terrible two's' wordt in het Engels bedoeld de periode vanaf ongeveer 2 jaar. In het Nederlands dus de 'twee is nee fase'. Volgens m'n vriendinnen begint het echter vaak al bij 1,5 jaar dus ik ben benieuwd naar wat ons te wachten staat.

Sam, fijn dat dat kledingstuk al geholpen heeft. Hopelijk blijft het zo en hoef je haar niet bij je op de kamer te nemen. Tja, het blijft moeilijk om te weten wat het beste is.

Ook mij heb je flink aan het nadenken gezet Wen! Uiteraard had ik er al voordat ik een kindje wilde erover nagedacht en dan met name over hoe ik het niet zou willen doen. Ook dat komt voort uit mijn eigen opvoeding. Mijn ouders hadden vaak ruzie (niet waar wij bij waren maar kon het altijd wel horen als ik 's avonds in bed lag...) en ze gingen (en gaan) heel koel met elkaar om. Dat wil ik dus niet! Wat ik me nog meer kan herinneren is dat ik heel veel mocht maar dat er grenzen waren en als die overschreden werd, dan werd er wel gestraft. Maar daar heb ik geen nare herinnering aan. Dus ja, hoe wil (wij) ik het gaan doen? Ik vind het lastig om het zo op te schrijven. Denk net als Sam en Golfje, een beetje op gevoel. Vind het dan ook erg fijn om te lezen hoe jullie twee het doen meiden. Oh en sorry Sam: nog GEFELICITEERD!!!! Hopelijk gaat het vannacht ook weer goed qua slapen, ik duim voor je!



Wen; eigenlijk is het dus een aftakking van de 'vrije opvoeding', de manier waarop jij het wilt doen? Kan je een voorbeeld geven hoe je het nu aanpakt? Ze lijkt me nog zo klein om een uitleg aan haar te geven waarom iets wel/niet mag. Zo ook met het straffen en belonen. Ze zijn toch nog te klein om al op de gang te zetten om ze te straffen?

Goed idee van dat shirt Sam, hopelijk gaat het vannacht weer goed.



Ik vind het hele opvoed gebeuren een ingewikkelde materie geloof ik

Of ik engelen geduld heb weet ik niet maar ik heb ooit bij zo'n assessment gebeuren daarop wel de hoogste score gehaald die mogelijk was.

Geloof alleen wel dat ik wat selectief ben wb geduld en bij wie..

Bij Dieke heb ik alle geduld van de wereld ( nog wel )

Het scheelt denk ik ook enorm of je 1 of meerdere kinderen hebt, dat denk ik tenminste.



Of we hier al echt aan opvoeden doen weet ik eigenlijk niet.

Boos ben ik nog nooit op haar geworden en daar zie ik ook niet nut niet van in.

Ik merk wel dat ik veel tegen haar klets en vaak uitleg of vertel wat ik doe en waarom.

Of wat we gaan doen en waarom enz.



Ook probeer ik wel dingen te doorbreken, bijv. het eten op de grond gooien als ze niet meer wil.

De hobby is om het dan heel kalm naast haar stoel te laten vallen en zich dan bijna over de rand van de stoel te werpen om het na te kijken.

Ik probeer haar nu zover te krijgen dat ze het op de tafel legt als ze niet meer hoeft.

Soms werkt het, vaker niet



Zoals ik hier al vaker heb gelezen doe ik ook heel veel op gevoel.

Sinds de zwangerschap is dat gevoel blijkbaar erg aan het ontwikkelen geslagen, ik luister er maar naar.



Ik merk wel dat ik nu oplet bij het goedzo zeggen.

Soms verander ik het ( sinds ik het stukje van Wen gelezen heb ) "goedzo" in bijv. "wat kan jij al hard lopen zeg, dat vind ik knap"

zoiets dus.



Ik gebruik al jullie ervaringen en meningen en doe er mijn voordeel mee

Het is in ieder geval wel voer voor nadenken en discussie, daar hou ik wel van.



Kittycat, verkeerd geïnterpreteerd dus, ik vind het geloof ik bijna jammer

eeeh, nou, zo zie ik het niet hoor Chili . Er zullen wel degelijk regels zijn hier, maar dan ook weer niet meer dan nodig. Hoe ik het nu aanpak, ik denk dat het meeste hier net zo gaat als bij jullie eigenlijk. Maar ik laat haar bv. behoorlijk haar gang gaan hier in huis, ze mag gerust met laatjes e.d. spelen. De grenzen daarbij zijn dat ik het wel veilig heb gemaakt, zodat er geen gevaarlijke dingen in die laatjes zitten. En als ze ergens mee speelt, ga ik niet voordoen hoe het 'moet' (zoals mijn moeder - nee Bloemetje, zo moet het niet, het moet zó...). Ach, als ik het zo opschrijf weet ik haast wel zeker dat het nu net zo gaat als bij anderen hier. Dat uitleggen doe ik wel, maar dat is vooral voor mezelf om te oefenen daarmee, dat ben ik zó niet gewend. Al denk ik ook wel dat ze er wat van meekrijgt, maar het eten niet op de grond gooien omdat de vloer dan weer schoongemaakt moet worden, dát is nog een stapje te ver helaas straffen en belonen lijkt het me nu ook nog te vroeg voor, voor niet straffen en belonen natuurlijk niet



Kittycat, wat je zegt over Elena haar eigen keuzes laten maken, ik denk dat dat al wel kan. Tenminste, we doen het hier wel (en dat is helemaal niet zo uniek): ze bepaalt zelf hoeveel ze wil eten, waar ze mee wil spelen en wat ze daarmee doet, of ze brood met appelstroop of met kaas wil (kaas, liefst zonder brood ) enz. En ze zal steeds meer keuzes zelf kunnen maken. Voeden op verzoek was ook al zo'n eigen keuze natuurlijk.



Wat ik voor later nog wel een mooi voorbeeld vond, is van een puber die als taak heeft de honden uit te laten, en dat regelmatig vergeet. Dan kun je huisarrest geven, of zo iets, maar je kunt ook met je puber gaan praten, uitleggen wat het probleem is (de honden moeten poepen maar kunnen dat niet doordat de puber ze niet uitlaat), en samen een oplossing zoeken voor het probleem. En dan zonder dat van te voren al vaststaat wat die oplossing moet zijn



't Zou best kunnen dat ik door het gebrek aan goed voorbeeld wat meer moet uitzoeken Kittycat, ik wist voor de zwangerschap vooral hoe ik het niet wil doen. En ik wil ook zoveel mogelijk op gevoel doen hoor, dit sluit alleen zo mooi aan bij mijn gevoel (en is nog her en der onderbouwd met studies ook! Blijer kun je mij niet maken )



Chili, wat jammer dat je ook niet alleen maar een goed voorbeeld hebt aan hoe je ouders het deden. Mijn ouders maakten nooit ruzie, ze vormden een gesloten front tegenover de kinderen, maar bij hen was het dan weer zo dat ik het vanaf een jaar of 10 gewoon niet geloofwaardig vond. Alsof ze heel erg emotioneel afgevlakt waren, of zo. Op de driftbuien van mijn vader na. Maar zij zijn toch wel een product van hun opvoeding denk ik, die was heel kil en afstandelijk (tamelijk streng gelovig)





Aargh ik wil ook nog op jullie andere verhalen reageren maar Bloem zet de boel hier op stelten!

hmz, heb ik de indruk gewekt dat ik alles uitloop te leggen ?

Zo is het dan ook weer niet.

Weet ook niet hoe ik het wel uit moet leggen zonder er weer een heel verhaal van te maken.

Zoals ik hier soms ergens een heel verhaal van kan maken,zo doe ik dat vrees ik bij Dieke ook



Snappen zal ze het niet maar wie weet pikt ze er iets van mee of vind ze het op zn minst gezellig klinken.



Wb. het eten op de grond gooien, daar leg ik niet zoveel aan uit, de link kan ze toch niet leggen.

Ik probeer haar gewoon een ander voorbeeld te geven.

De laatste tijd heb ik namelijk soms het idee dat ze ons wel eens een beetje uit zit te proberen.

Of in ieder geval kijkt hoe we reageren.

Ik moet bekennen dat ik meestal heel erg moet lachen om haar en de dingen die ze doet. ( niet handig van me waarschijnlijk )



Als ik dus moet lachen word het een slappe lach gebeuren want zij gaat dan meestal met me mee zitten doen.

Kan makkelijk een kwartier duren voordat we dan weer "aanspreekbaar" zijn.

Papa begrijpt onze humor niet altijd dus die wacht dan altijd heel braaf tot we weer een beetje normaal doen



hmm, misschien niet de meest interessante informatie dit allemaal.

volgende keer hopelijk een meer inhoudelijke en interessanter antwoord.

hahaha Hip dat vind ik nou zo leuk aan jou! De super gezellig verhaaltjes die je schrijft. Zie jullie ook al helemaal in een deuk liggen samen. Dat is iets wat ik nu ook erg leuk vind, dat je echt samen kunt lachen. Kan Dieke nou al zelf lopen? Ik weet het niet meer sorry, maar ben wel erg benieuwd! Ik wil trouwens net als jij van iedereen zijn ervaringen en meningen hier graag leren. Zo ben ik net als jij de laatste tijd erg aan het opletten hoe vaak ik wel niet 'goed zo' zeg .



En dat is ook wat ik bedoelde Wen zoals Hip het schrijft, ze snappen een uitleg of iets wel/mag nog niet lijkt me. Maar in de zin van dat ze een lade leeg mag halen, dan inderdaad weer wel. Dank voor de voorbeelden. Lades leeg halen mag hier ook . Al vind papa dat niet zo'n goed idee. Niet dat we niet op een lijn zitten hoor maar meer omdat hij overal gevaar ziet. Hoe laat je Bloem trouwens kiezen uit beleg? Hou je haar twee soorten voor? Hier ook liever brood zonder kaas. Apart eet ze het dan weer wel... wat zijn het toch bijzonder wezentjes. Bij Yuna dan weer wel een rem met eten want ze heeft zelf volgens mij geen rem, ze kan echt zo ontzettend veel eten.



Ik kijk ondanks alles toch wel terug op een leuke jeugd. Ben overigens ook tamelijk streng gelovig op gevoed en herken het afstandelijke en kille van je ouders. Mijn ouders zijn ook zo opgevoed en helaas wij dus ook wel (kom ook uit een groot gezin).



Kitty; erg vervelend dat Elena nu ineens zo slecht slaapt. En Sam ook al met een kindje dat slecht slaapt. Zo te lezen mag ik erg blij zijn met hoe Yuna slaapt! En dat ben ik dan ook! Heel veel succes meiden, hoop dat de periode van slecht slapen snel voorbij is.



Golfje; heerlijk toch die kleine mensjes tussen jullie in. Hier ook elke ochtend als het even kan. En de laatste tijd heeft ze soms zelfs de rust dat ze even verder slaapt. Voorheen was het altijd rollebollen. Hoe is het verder met Uk, nog aan het kwakkelen of helpen de pilletjes/druppeltjes die je hebt gekocht?

hier is sammie net weer voor het eerst in een week gaan slapen zonder flesje en paracetamol. pfieuw we gaan weer de goede kant op. kiezen zijn door, nu hebben we bulten rondom de snijtanden .



lades zijn hier dus "verboden", ze gaat er staand tegenaan leunen waardoor haar vingers ertussen zitten. gelukkig zijn de spleten tusen de lades zo dik dat het nog niet tot brokken heeft geleid, wel een brulpartij maar geen dikke vingers. mijn oudste daarentegen heeft een keer op dezelfde leeftijd zich daar heel erg zeer mee gedaan bij mijn ouders thuis . vandaar dat ik er erg scherp op ben.



kastjes daarentegen worden graag leeggehaald, maar ze ging van de week ook opeens opruimen. goed nieuws dus in het vooruitschiet . ik ben met sammie verder totaal nog niet bezig met opvoeden. ze is alleen nog maar lief, voor de vorm roep ik soms nee, als ze dus iets gevaarlijks doet of iets doet wat mijn oudste ook niet mag, zoals de hond slaan . ze kan soms al moeilijk kijken of boos worden als ik nee zeg, das dan wel weer grappig.



verder ben ik zelf heel vrij en leuk opgevoed, dus hier wel een goed voorbeeld. natuurlijk is overal thuis wel eens wat, bij ons was er nooit ruzie, wat ook heeft gemaakt dat ik dat erg moeilijk vind. dat hoeft nou ook weer niet hier thuis, kinderen mogen best zien dat er conflicten of discussies zijn, maar ook hoe je dat weer oplost en goed maakt en dat het niet het einde van de wereld is. maargoed ja, hoe dat vorm te geven? ook leuk dat opvoeden zonder straffen en belonen en ook dat ze erbij zeggen dat er wel grenzen zijn, maar hoe geef je deze dan aan??? staat er niet bij

Oh, ik ben veel te druk en jullie schrijven te veel



Hier zijn we thuis wel strenger. Proberen het heel lang coachend, maar als je raar gedrag vertoond, moet je eerst maar even buitenspel (letterlijk: buiten het spel, buiten de gezelligheid, buiten het samenzijn) gezet worden. Eerst even nadenken, én een voordeel, dan kan mama ook even nadenken hoe ik het ga aanpakken. Daarna ga ik er met hem over praten hoe je het wél moet doen.



Hier net de slingers opgehangen. Raar hoor, dat ons madammeke alweer 1 is morgen. Ik herbeleef de dag toch wel weer een beetje, hadden jullie dat ook? Ik moest dr vandaag al weer veel aan denken. Laat staan morgen. Zaterdag is het feessie. Ben erg benieuwd. Taart besteld van de Hema met foto van Kate. Ook een rare gedachte: bij Jake kregen we over 3 maanden weer een pasgeboren baby! Ik moet er nu niet aan denken!!!! Veeulss te vroeg En vorig jaar hebben we het gewoon gedaan, en ging het best goed. En o, wat zijn ze dol op elkaar. Zegt Jake: mijn kate, he mama. MIJN Kate. smelt...



Nu naar bed, want ik ben bekaf. Dag Dag!

Wat lief njb! Fijne dag alvast morgen.

Ik liep op Bloems verjaardag steeds achter de feiten aan: om één uur dacht ik 'oh ja, een uur geleden begon het' en om half acht 's avonds 'oh ja, een uur geleden was ze net geboren', veel te druk met visite en zo.



Hip, wat gezellig klinkt dat, die slappe lach juist wél interessant, jouw verhalen, zo leuk om te lezen! Dat lachen terwijl je eigenlijk denkt 'hier moet ik niet om lachen', heel herkenbaar. Vriend ziet het somber in wat dat betreft, haha.

Aan uitleggen waarom ze geen eten mag gooien waag ik me nog niet heel serieus hoor, meer dingen als vertellen dat we nu de luier gaan verschonen omdat ze anders zere billen krijgt oid, als ze niet wil gaan liggen.



Chili, hoeveel broers en zussen heb je dan? Kom je ook uit een omgeving waar veel gelovige mensen wonen?

Ik hou Bloem gewoon twee proefstukjes brood voor, en dan kiest ze er een. Geen idee hoe bewust dat gaat trouwens, maar ze eet er wel lekker van. Bij brood met kaas eet ze alleen de kaas op, het brood belandt op de grond!



Sam, grenzen aangeven is niet zo moeilijk zonder straffen en belonen, gewoon vertellen wat wel en niet mag (en dat kost vast af en toe enorm veel geduld, voor een niet altijd zo geduldig iemand als ik zal dat niet altijd makkelijk worden!)



Mijn bv-productie lijkt terug te lopen ik denk dat ik maar een paar regeldagen in moet lassen, ik hoop toch nog wel een tijdje door te kunnen gaan en zou het zonde vinden als het nu opdroogt. 's Nachts komt ze nog maar één keer, vinden we goed te doen, en dan slaapt ze tot half 8 (we moeten haar wakker maken). Ze heeft gewoon echt honger 's nachts! Ik voed haar, en dan doen we er tegenwoordig nog een fles achteraan.

ehm ja, klinkt logisch wen. maareh wat als hij het al gedaan heeft, weet dat het niet mag en dan toch doet? herhalen heeft weinig zin. ik probeer me dan maar voor te houden dat hij de aandacht die hij nodig heeft niet krijgt en wil dat dan toch geven.



maar ik wil weer niet dat sammie daar de dupe van wordt, want hij wil natuurlijk juist de aandacht als ik die aan haar geef. oef, als jullie nou ook bezig gaan met de tweede kunnen we daar ervaringen over uitwisselen

njb, fijne dag morgen!!! en ja, ik heb nog steeds flashbacks, wat was het een mooie dag, een jaar en vier dagen geleden.



en vandaag is ook een superdag, want mijn beste vriendinnetje is vandaag ook bevallen!!

Whaha, no way Sam, die tweede laten we hier mooi nog even wachten Bovendien is Bloemetje zo'n lekker makkelijk kind, dat ik straks alle positieve eigenschappen van haar kan afschuiven op onze opvoeding



Ik vond het ook een heel logisch antwoord Als hij het al gedaan heeft en weet dat het niet mag, afhankelijk van de leeftijd de situatie veranderen (bv. hem weghalen uit de situatie), nog een keer vertellen dat en waarom het niet mag, of (open) vragen waarom hij doet wat niet mag. Dat laatste heb ik al van veel ouders gehoord, en zelfs van mijn bloedeigen schoonouders, dat er vaak hele verrassende antwoorden uitkomen. Zo was mijn nichtje toen ze drie was eens bijzonder dwars en deed van alles wat niet mocht. Oma nam haar apart en vroeg of er iets was waardoor ze zich niet prettig voelde. Na wat tegensputteren begon ze te huilen, en kon ze haarfijn aangeven dat ze het niet leuk vond dat haar ouders veel met de baby bezig waren die week. Het idee is dat je bij 'stout' gedrag je kind juist even apart neemt mét jezelf ipv zonder jou (time-in noemen ze dat ook wel, jeukterm vind ik, maar het houdt in dat je samen even tot rust komt en het er even over hebt wat er nu mis gaat)

Met meer kinderen is het natuurlijk wel schipperen lijkt me, maar hoe je het ook doet, dat zal het vast altijd wel zijn.



Even iets heel anders: hebben jullie Generatie 2010 gezien op tv? Ik heb zitten janken bij de bevalling en ben eigenlijk wel heel benieuwd naar de volgende afleveringen.



Oh sam, van harte met je beste vriendin haar baby! Leuk zeg