Kinderen
alle pijlers
KAARSJES VOOR THIJS, ZONNEBLOEM EN ZONNEMAN
woensdag 18 april 2007 om 20:20
Ondanks Zonnetjes eigen topic, wil ik er toch een openen voor onze kleine Thijs. Vandaag is hij om 8.54 uur geboren met een keizersnede. Zijn toestand is kritiek door problemen met zijn longetjes. Na alle ellende in de zwangerschap zijn de problemen helaas nog niet voorbij. Laten we kaarsjes branden voor deze kleine man! Kom op ventje, je kunt het!
zaterdag 21 april 2007 om 17:29
Lieve Zonnebloemen, ook ik las stilletjes mee. Heb me nu eindelijk aangemeld want hier moet ik reageren...al schieten woorden zoals bij velen tekort. Ik hoop dat het met jou beter gaat Zonnebloem, een keizersnee is geen sinecure, weet ik alles van. Woensdag is mijn hart bij jullie, voor wat het waard is. Ik brand vanavond een kaarsje voor Thijs. ;(
zaterdag 21 april 2007 om 23:38
Ik blijf kaarsjes branden voor jullie. Ik hoop dat je snel naar huis mag, lief zonnetje. Ik hoop dat jullie tot woensdag de kans hebben en nemen om bij Thijs te zijn, nog even naar hem te kijken, hem aan te raken, afscheid te nemen voor het fysieke afscheid volgt. In jullie hart leeft hij. Hij zal nooit bij jullie wegzijn al is hij er fysiek niet meer. Voor jullie lieve sterretje Thijs....
maandag 23 april 2007 om 15:25
quote:Lieve Zonnebloem familie,
Ik lees al een poosje mee..maar ook ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen..
Wil jullie en de rest van de familie en vrienden heel veel sterkte en moed wensen in deze moeilijke periode..
Ik hoop dat je snel naar huis mag...en nog even kunt genieten van je lieve, kleine, dappere Thijs...
Liefs, en heel veel sterkte!
Ik lees al een poosje mee..maar ook ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen..
Wil jullie en de rest van de familie en vrienden heel veel sterkte en moed wensen in deze moeilijke periode..
Ik hoop dat je snel naar huis mag...en nog even kunt genieten van je lieve, kleine, dappere Thijs...
Liefs, en heel veel sterkte!
dinsdag 24 april 2007 om 13:26
Bedankt voor alle lieve berichtjes en medeleven.
Wij zijn zondagavond uit het ziekenhuis thuis gekomen.
Woensdagochtend was het zover, we waren zo klaar voor Thijs en zo zenuwachtig voor de keizersnede. In het ziekenhuis ging alles vrij snel woensdagochtend, cathether erin en nog geen half uur later naar de OK. Daar werd de ruggenprik gezet en hier voelde ik niks van. Wel kwam de verdoving bij mij te hoog (waar ik ook bang voor was) maar daar hebben ze goed op gereageerd en ik kon mezelf rustig houden met ademen om te denken dat ik dit allemaal voor Thijs doe.
Om 08:52 kwam onze Thijs ter wereld en hoorden we hem huilen, wat ons ontzettend blij maakten omdat we wisten dat dit een goed teken was. Maar helaas bleek al snel dat Thijs het niet alleen kon en hij kreeg hulp bij het ademen. Papa ws op dit moment de hele tijd bij Thijs en ik lag op de verkoever kamer, waar ik wat langer moest blijven omdat de verdoving toch nog erg hoog zat. Al met al vond ik de keizersnede meevallen, ik kon alleen niet ophouden met bibberen na de operatie en dat duurde zo 2 uur. Dus benen niet kunnen bewegen en de rest van het lichaam bibberen. Toen werd ik terug naar de afdeling verloskunde gebracht en daar moesten we wachten, we konden toen niet bij Thijs omdat ze met hem bezig waren.Dit duurde wel tot 14:00 uur 's middags toen mochten we eindelijk naar ons ventje toe en dat was ech hartverscheurend om hem aan al die apparatuur te zien liggen. Ik werd met bed en al naar de intensive care gebracht waar Thijs lag. Ik kon hem alleen van zij aanzicht zien wat ik erg moeilijk vond. Ook had ik hem nog niet eens helemaal goed kunnen zien omdat ik alleen zijn zijkant zag en we konden/mochten hem ook niet oppakken. Hij lag aan de beademing en andere toeters en bellen zoals bloeddruk meter, infuusjes met medicatie. Daar zijn we hele dag bijgebleven en ook hebben we toen de naaste familie uitgenodigt op het bezoekuur 's avonds op woensdagavond. Mijn broer was 's middags al bij ons geweest en die heeft echt al die dagen zo lief voor ons gezorgd met eten halen en langskomen. 'S nachts is mijn man blijven slapen, we hadden een 1-persoonskamer gekregen en de volgende ochtend toen ik wakker werd belde ik gelijk naar de intensive care en daar werd toen al verteld dat het weer iets slechter ging met Thijs dat die hele nacht bijna stabiel was gebleven, maar nu sinds een paar uur weer slechter ging ondanks de maximale beademing die die kreeg. De niertjes van Thijs waren 11cm en normaal zijn ze 4 a 5 cm dus die zaten ook helemaal in zijn lies en daardoor hebben zijn longetjes niet goed kunnen rijpen er was gewoon geen plek voor de longetjes om verder te groeien. Dus qua vruchtwater hadden die longetjes genoeg moeten kunnen rijpen maar door geen plek toch niet genoeg gerijpt en gegroeid. De hele ochtend zijn we bij Thijs geweest weer met bed en al. 'S middags hadden we om 14:00 uur een gesprek met de hoofdarts van de intensive care en zei vertelde ons dat de vooruitzichten voor Thijs kansloos zijn en dat die nog wel 24 uur zou kunnen blijven leven maar dan zouden we geen afscheid kunnen nemen zonder slangetjes en dat die nog in leven is. Daarom hebben we toen met de artsen besloten om die middag afscheid te gaan nemen van Thijs en de beademing eraf te halen. Ik ben toen uit bed gekomen en op een stoel gaan zitten (hierdoor had ik geen morfine meer, maar goed je cijfert jezelf weg). We zijn toen naar de intensive care gegaan en daar werd de automatische beademing eraf gehaald en toen werd die handmatig beademend. Toen kreeg ik Thijs voor het eerst in mijn armen en dit was een heerlijk gevoel alhoewel ik wist dat dit ook het einde zou betekenen.We zijn toen naar een familie kamer gereden en daar hebben ze de beademing stopgezet. Toen heb ik Thijs aan papa gegeven en hij is in papa zijn armen rustig en vredig overleden. Hij was zo mooi. We hebben heel veel foto's gemaakt. Papa is toen de kleine Thijs gaan wassen nadat alle infuusjes waren weggehaald en papa heeft toen zijn eerste luier omgedaan en Thijs aangekleed in een heel mooi berenpakje (was ook van de eerste pakjes die we gekocht hadden). Thijs was 3050 gram en 51 cm. Ook hebben we voet en handafdrukjes van Thijs gemaakt en een paar plukjes haar. Thijs had mooi haar al op zijn hoofdje met een beetje krulletjes echt zo schattig. Ook hebben we een stukje van de navelstreng. De intensive care had ook een dagboekje bijgehouden (doen ze van alle kindjes daar) en die krijgen we nu over een paar weken zodat iedere verpleegkundige die voor Thijs heeft gezorgd er wat heeft ingeschreven en ook in dit schriftje staan zijn voetjes en handjes afgedrukt met verf. De verpleegsters en artsen van het Sophia hebben echt alles voor Thijs gedaan wat ze konden en ze waren ook supermeelevend en zorgzaam voor ons. We hebben daarna nog een tijd met Thijs gezeten en de volgende middag hebben we hem er ook weer bijgehaald. Toen zijn er ook nog wat familieleden langsgeweest die Thijs ook nog levend hadden gezien. Zaterdag hebben we er bewust voor gekozen om Thijs niet meer te zien zodat we hem op die mooie manier kunnen herinneren. Morgen wordt Thijs gecremeerd. We houden het klein (ongeveer 20 naaste familieleden), dit zijn de mensen die Thijs ook nog leven hebben gezien. We hebben een kleine locatie waar we de mensen ontvangen en daar krijgt iedereen 2 kaartjes, 1 die meegaat met Thijs en 1 voor ons. Iedereen krijgt een kaarsje om die bij Thijs neer te zetten en dan sluiten we het af dat iedereen een witte ballon omhoog laat gaan. We hebben een mandje voor Thijs en geen kistje. Ook hebben we aan de familie gevraagd verder geen bloemen of andere dingen mee te nemen en casual gekleed te komen dus geen zwarte pakken. Van alle mooie foto's laten we een mooi boek maken en we gaan zelf nog een collage maken. We hadden eigenlijk al vrijdag weggemogen uit het ziekenhuis maar toen kreeg ik een hoge bloeddruk. Dus zaterdag zijn ze met de medicatie begonnen maar kreeg ik hartkloppingen en snelle polsslag van. Dus zondag veranderd naar andere medicatie. Ik heb nu nog steeds die hartkloppingen en snelle pols. Vanochtend bij de huisarts geweest en de dosis die ik nu krijg 20mg word in tweeen verdeeld waardoor mijn lichaam minder heftig zou moeten reageren dus 's ochtends 10mg en 's avonds 10 mg. Het zou ook nog steeds van andere medicijnen kunnen komen en dat dat nog niet uit mijn bloed is. Mijn bloeddruk is gelukkig wel gedaald en nu stabiel, vanochtend bij huisarts 120/90 (na een potje janken dus hij zal nog iets lager zijn). Ik hoop gewoon snel van de medicatie af te kunnen. Vrijdag weer naar de huisarts voor bloeddruk controle. Die hartkloppingen kunnen verder geen kwaad. Ze dachten misschien ook dat het nog zou kunnen komen van de situatie, maar ik heb er echt pas last van gekregen sinds ik de medicatie slik. Over 1,5 week moet ik naar het ziekenhuis voor bloeddruk controle en over 6 weken afspraak bij gynaecoloog voor vervolg gesprek en controle. Ik heb geen kraamhulp, maar de verloskundige is wel langs geweest gisteren. Ze heeft mijn baarmoeder nagekeken en die was al goed gezakt. Een bijkomend confronterend probleem is stuwing in mijn borsten. Ze zijn echt de laatste 2 dagen 3 maten gegroeid, het is erg pijnlijk, maar vooral confronterend, ik had het zo graag aan Thijs willen voeden. Je kunt er medicijnen voor krijgen maar dat wil ik niet, ik denk dat het ook goed is voor het rouwproces (schijnt een aantal dagen te duren) en daarbij wil ik niet nog meer troep in mijn lichaam.Ook hebben we obductie laten doen bij Thijs om te kijken wat het inhoud voor de toekomst. We hebben al een voorlopige uitslag en dat is dat het gaat om cystenieren, die recessief overerfelijk zijn. Dus zowel papa als mama moeten aanleg hebben voor nierproblemen in het DNA (zelf geen last van de ziekte) en dan is er een kans van 25%. Het vervolgrisico is ook 25%. Wat natuurlijk heel veel is, maar het zal ons niet weerhouden om toch te proberen een broertje of zusje voor Thijs te krijgen. We hebben een hele stressvolle 9 maanden zwangerschap gehad, maar als ik dit allemaal van te voren had geweten had ik er toch voor gekozen voor dit traject, want we zijn gewoon super blij dat we Thijs 2 dagen hebben mogen leren kennen en in die 2 dagen heeft die ons zoveel gegeven dat het die 9 maanden stress zeker waard was. Ze gaan nu wel proberen (klinisch genetica) om te kijken of ze kunnen zien waar het precies fout zit op het dna en dat zou dan bij een eventuele vervolg zwangerschap kunnen worden nagekeken met een vruchtwaterpunctie. We hebben ook mooie kaartjes besteld en die worden morgen pas verstuurd, omdat we geen zin hebben (hoe goed bedoeld het ook is) dat meerdere mensen gaan langskomen. Dat willen we niet. De mensen die nu komen komen voor Thijs want die hebben hem nog gekend. We willen niet dat de mensen voor ons komen (al hadden we het met zijn tweetjes moeten doen), maar echt om afscheid te nemen voor Thijs. We zijn papa en mama maar zonder kind, maar Thijs zit heel diep bij ons vanbinnen en in onze dromen zijn we bij hem.
Liefs
Wij zijn zondagavond uit het ziekenhuis thuis gekomen.
Woensdagochtend was het zover, we waren zo klaar voor Thijs en zo zenuwachtig voor de keizersnede. In het ziekenhuis ging alles vrij snel woensdagochtend, cathether erin en nog geen half uur later naar de OK. Daar werd de ruggenprik gezet en hier voelde ik niks van. Wel kwam de verdoving bij mij te hoog (waar ik ook bang voor was) maar daar hebben ze goed op gereageerd en ik kon mezelf rustig houden met ademen om te denken dat ik dit allemaal voor Thijs doe.
Om 08:52 kwam onze Thijs ter wereld en hoorden we hem huilen, wat ons ontzettend blij maakten omdat we wisten dat dit een goed teken was. Maar helaas bleek al snel dat Thijs het niet alleen kon en hij kreeg hulp bij het ademen. Papa ws op dit moment de hele tijd bij Thijs en ik lag op de verkoever kamer, waar ik wat langer moest blijven omdat de verdoving toch nog erg hoog zat. Al met al vond ik de keizersnede meevallen, ik kon alleen niet ophouden met bibberen na de operatie en dat duurde zo 2 uur. Dus benen niet kunnen bewegen en de rest van het lichaam bibberen. Toen werd ik terug naar de afdeling verloskunde gebracht en daar moesten we wachten, we konden toen niet bij Thijs omdat ze met hem bezig waren.Dit duurde wel tot 14:00 uur 's middags toen mochten we eindelijk naar ons ventje toe en dat was ech hartverscheurend om hem aan al die apparatuur te zien liggen. Ik werd met bed en al naar de intensive care gebracht waar Thijs lag. Ik kon hem alleen van zij aanzicht zien wat ik erg moeilijk vond. Ook had ik hem nog niet eens helemaal goed kunnen zien omdat ik alleen zijn zijkant zag en we konden/mochten hem ook niet oppakken. Hij lag aan de beademing en andere toeters en bellen zoals bloeddruk meter, infuusjes met medicatie. Daar zijn we hele dag bijgebleven en ook hebben we toen de naaste familie uitgenodigt op het bezoekuur 's avonds op woensdagavond. Mijn broer was 's middags al bij ons geweest en die heeft echt al die dagen zo lief voor ons gezorgd met eten halen en langskomen. 'S nachts is mijn man blijven slapen, we hadden een 1-persoonskamer gekregen en de volgende ochtend toen ik wakker werd belde ik gelijk naar de intensive care en daar werd toen al verteld dat het weer iets slechter ging met Thijs dat die hele nacht bijna stabiel was gebleven, maar nu sinds een paar uur weer slechter ging ondanks de maximale beademing die die kreeg. De niertjes van Thijs waren 11cm en normaal zijn ze 4 a 5 cm dus die zaten ook helemaal in zijn lies en daardoor hebben zijn longetjes niet goed kunnen rijpen er was gewoon geen plek voor de longetjes om verder te groeien. Dus qua vruchtwater hadden die longetjes genoeg moeten kunnen rijpen maar door geen plek toch niet genoeg gerijpt en gegroeid. De hele ochtend zijn we bij Thijs geweest weer met bed en al. 'S middags hadden we om 14:00 uur een gesprek met de hoofdarts van de intensive care en zei vertelde ons dat de vooruitzichten voor Thijs kansloos zijn en dat die nog wel 24 uur zou kunnen blijven leven maar dan zouden we geen afscheid kunnen nemen zonder slangetjes en dat die nog in leven is. Daarom hebben we toen met de artsen besloten om die middag afscheid te gaan nemen van Thijs en de beademing eraf te halen. Ik ben toen uit bed gekomen en op een stoel gaan zitten (hierdoor had ik geen morfine meer, maar goed je cijfert jezelf weg). We zijn toen naar de intensive care gegaan en daar werd de automatische beademing eraf gehaald en toen werd die handmatig beademend. Toen kreeg ik Thijs voor het eerst in mijn armen en dit was een heerlijk gevoel alhoewel ik wist dat dit ook het einde zou betekenen.We zijn toen naar een familie kamer gereden en daar hebben ze de beademing stopgezet. Toen heb ik Thijs aan papa gegeven en hij is in papa zijn armen rustig en vredig overleden. Hij was zo mooi. We hebben heel veel foto's gemaakt. Papa is toen de kleine Thijs gaan wassen nadat alle infuusjes waren weggehaald en papa heeft toen zijn eerste luier omgedaan en Thijs aangekleed in een heel mooi berenpakje (was ook van de eerste pakjes die we gekocht hadden). Thijs was 3050 gram en 51 cm. Ook hebben we voet en handafdrukjes van Thijs gemaakt en een paar plukjes haar. Thijs had mooi haar al op zijn hoofdje met een beetje krulletjes echt zo schattig. Ook hebben we een stukje van de navelstreng. De intensive care had ook een dagboekje bijgehouden (doen ze van alle kindjes daar) en die krijgen we nu over een paar weken zodat iedere verpleegkundige die voor Thijs heeft gezorgd er wat heeft ingeschreven en ook in dit schriftje staan zijn voetjes en handjes afgedrukt met verf. De verpleegsters en artsen van het Sophia hebben echt alles voor Thijs gedaan wat ze konden en ze waren ook supermeelevend en zorgzaam voor ons. We hebben daarna nog een tijd met Thijs gezeten en de volgende middag hebben we hem er ook weer bijgehaald. Toen zijn er ook nog wat familieleden langsgeweest die Thijs ook nog levend hadden gezien. Zaterdag hebben we er bewust voor gekozen om Thijs niet meer te zien zodat we hem op die mooie manier kunnen herinneren. Morgen wordt Thijs gecremeerd. We houden het klein (ongeveer 20 naaste familieleden), dit zijn de mensen die Thijs ook nog leven hebben gezien. We hebben een kleine locatie waar we de mensen ontvangen en daar krijgt iedereen 2 kaartjes, 1 die meegaat met Thijs en 1 voor ons. Iedereen krijgt een kaarsje om die bij Thijs neer te zetten en dan sluiten we het af dat iedereen een witte ballon omhoog laat gaan. We hebben een mandje voor Thijs en geen kistje. Ook hebben we aan de familie gevraagd verder geen bloemen of andere dingen mee te nemen en casual gekleed te komen dus geen zwarte pakken. Van alle mooie foto's laten we een mooi boek maken en we gaan zelf nog een collage maken. We hadden eigenlijk al vrijdag weggemogen uit het ziekenhuis maar toen kreeg ik een hoge bloeddruk. Dus zaterdag zijn ze met de medicatie begonnen maar kreeg ik hartkloppingen en snelle polsslag van. Dus zondag veranderd naar andere medicatie. Ik heb nu nog steeds die hartkloppingen en snelle pols. Vanochtend bij de huisarts geweest en de dosis die ik nu krijg 20mg word in tweeen verdeeld waardoor mijn lichaam minder heftig zou moeten reageren dus 's ochtends 10mg en 's avonds 10 mg. Het zou ook nog steeds van andere medicijnen kunnen komen en dat dat nog niet uit mijn bloed is. Mijn bloeddruk is gelukkig wel gedaald en nu stabiel, vanochtend bij huisarts 120/90 (na een potje janken dus hij zal nog iets lager zijn). Ik hoop gewoon snel van de medicatie af te kunnen. Vrijdag weer naar de huisarts voor bloeddruk controle. Die hartkloppingen kunnen verder geen kwaad. Ze dachten misschien ook dat het nog zou kunnen komen van de situatie, maar ik heb er echt pas last van gekregen sinds ik de medicatie slik. Over 1,5 week moet ik naar het ziekenhuis voor bloeddruk controle en over 6 weken afspraak bij gynaecoloog voor vervolg gesprek en controle. Ik heb geen kraamhulp, maar de verloskundige is wel langs geweest gisteren. Ze heeft mijn baarmoeder nagekeken en die was al goed gezakt. Een bijkomend confronterend probleem is stuwing in mijn borsten. Ze zijn echt de laatste 2 dagen 3 maten gegroeid, het is erg pijnlijk, maar vooral confronterend, ik had het zo graag aan Thijs willen voeden. Je kunt er medicijnen voor krijgen maar dat wil ik niet, ik denk dat het ook goed is voor het rouwproces (schijnt een aantal dagen te duren) en daarbij wil ik niet nog meer troep in mijn lichaam.Ook hebben we obductie laten doen bij Thijs om te kijken wat het inhoud voor de toekomst. We hebben al een voorlopige uitslag en dat is dat het gaat om cystenieren, die recessief overerfelijk zijn. Dus zowel papa als mama moeten aanleg hebben voor nierproblemen in het DNA (zelf geen last van de ziekte) en dan is er een kans van 25%. Het vervolgrisico is ook 25%. Wat natuurlijk heel veel is, maar het zal ons niet weerhouden om toch te proberen een broertje of zusje voor Thijs te krijgen. We hebben een hele stressvolle 9 maanden zwangerschap gehad, maar als ik dit allemaal van te voren had geweten had ik er toch voor gekozen voor dit traject, want we zijn gewoon super blij dat we Thijs 2 dagen hebben mogen leren kennen en in die 2 dagen heeft die ons zoveel gegeven dat het die 9 maanden stress zeker waard was. Ze gaan nu wel proberen (klinisch genetica) om te kijken of ze kunnen zien waar het precies fout zit op het dna en dat zou dan bij een eventuele vervolg zwangerschap kunnen worden nagekeken met een vruchtwaterpunctie. We hebben ook mooie kaartjes besteld en die worden morgen pas verstuurd, omdat we geen zin hebben (hoe goed bedoeld het ook is) dat meerdere mensen gaan langskomen. Dat willen we niet. De mensen die nu komen komen voor Thijs want die hebben hem nog gekend. We willen niet dat de mensen voor ons komen (al hadden we het met zijn tweetjes moeten doen), maar echt om afscheid te nemen voor Thijs. We zijn papa en mama maar zonder kind, maar Thijs zit heel diep bij ons vanbinnen en in onze dromen zijn we bij hem.
Liefs
dinsdag 24 april 2007 om 13:47
:R Dit kaarsje zal nimmer doven...........Thijs zal in ieders gedachte voortleven en heeft een waardevolle herrinnering achtergelaten.
Hij heeft ons laten zien dat we blij moeten zijn met wat we hebben en moeten stoppen met zelf ellende veroorzaken zoals bijvoorbeeld ruzie....
Heb elkaar lief........:R
Zonneman en Zonnebloem........alle kracht, moed en sterkte voor jullie....*;
Hij heeft ons laten zien dat we blij moeten zijn met wat we hebben en moeten stoppen met zelf ellende veroorzaken zoals bijvoorbeeld ruzie....
Heb elkaar lief........:R
Zonneman en Zonnebloem........alle kracht, moed en sterkte voor jullie....*;
