Kinderen
alle pijlers
Kat wegdoen, kind verdrietig. Hoe hiermee omgaan?
dinsdag 9 juni 2020 om 09:41
Beste mensen,
Ik wil graag wat delen, om 't kwijt te zijn maar ook om wat tips evt wat te doen en hoe ermee om te gaan.
Wij hebben een kat, al 9 jaar. Onze dochter is 5. Door mijn (mentale)
gezondheid kunnen wij niet meer (goed genoeg) voor de kat zorgen. Ook hebben wij sinds vorig jaar een vaste plek op 'n camping waarvoor we heel lang in de wachtlijst hebben gestaan. Dat is 5 maanden per jaar, de weekenden en alle vakanties zijn we daar. Waardoor hij veel alleen is, wat wij zielig vinden en 't is lastig met eten geven. Nu is er via via een wat oudere dame die is haar man verloren en zou onze kat heel graag willen zodat ze niet meer zo alleen is. In het belang van de kat gaan we dit ook doen, hij verdient een huis met liefde en aandacht wat is bij ons al lange tijd niet meer krijgt.
Win win dacht ik dus. Maar het is ook met de nodige verdriet en pijn want over dochter is stapelgek op 't beestje. Ze heeft mij horen praten over door plan met een vriendin en sindsdien is ze al verdrietig. Ik heb daarop gezegd dat het nog niet zeker is en dat we even moeten kijken wat we gaan doen in verband met onder andere de lange zomervakanties. Even in de week gezet zeg maar
We hebben afgesproken om de kat begin juli te laten verhuizen omdat we dan naar de camping gaan. Dan zijn we 6 weken niet thuisen is 't gemis en de verandering niet zo groot in de eerste instantie. Maar mijn hart breekt als k aan haar verdriet denk.
Mijn vraag, zijn er mensen met soort gelijke ervaringen? En hoe zijn jullie hiermee omgegaan met kleine kinderen. Moet ik het nu al vertellen dat de kat zeker gaat verhuizen en waarheen (heb foto's van de mevrouw en haar huis en tuin) Of beter wachten tot 't kort ervoor zodat ze nu nog niet verdrietig hoeft te zijn? Of zijn kinderen flexibeler dan ik denk? De eerste 6 weken zijn we sowieso niet thuis.. Ik vind 't zooo moeilijk, en zo sneu voor m'n dochter. Maar het is niet anders en gewoon de beste oplossing, houden is geen optie en hij gaat daar alle liefde en aandacht krijgen die hij verdient. Wil 'mn dochter geen verdriet doen en dat doen we straks wel...
Ik wil graag wat delen, om 't kwijt te zijn maar ook om wat tips evt wat te doen en hoe ermee om te gaan.
Wij hebben een kat, al 9 jaar. Onze dochter is 5. Door mijn (mentale)
gezondheid kunnen wij niet meer (goed genoeg) voor de kat zorgen. Ook hebben wij sinds vorig jaar een vaste plek op 'n camping waarvoor we heel lang in de wachtlijst hebben gestaan. Dat is 5 maanden per jaar, de weekenden en alle vakanties zijn we daar. Waardoor hij veel alleen is, wat wij zielig vinden en 't is lastig met eten geven. Nu is er via via een wat oudere dame die is haar man verloren en zou onze kat heel graag willen zodat ze niet meer zo alleen is. In het belang van de kat gaan we dit ook doen, hij verdient een huis met liefde en aandacht wat is bij ons al lange tijd niet meer krijgt.
Win win dacht ik dus. Maar het is ook met de nodige verdriet en pijn want over dochter is stapelgek op 't beestje. Ze heeft mij horen praten over door plan met een vriendin en sindsdien is ze al verdrietig. Ik heb daarop gezegd dat het nog niet zeker is en dat we even moeten kijken wat we gaan doen in verband met onder andere de lange zomervakanties. Even in de week gezet zeg maar
We hebben afgesproken om de kat begin juli te laten verhuizen omdat we dan naar de camping gaan. Dan zijn we 6 weken niet thuisen is 't gemis en de verandering niet zo groot in de eerste instantie. Maar mijn hart breekt als k aan haar verdriet denk.
Mijn vraag, zijn er mensen met soort gelijke ervaringen? En hoe zijn jullie hiermee omgegaan met kleine kinderen. Moet ik het nu al vertellen dat de kat zeker gaat verhuizen en waarheen (heb foto's van de mevrouw en haar huis en tuin) Of beter wachten tot 't kort ervoor zodat ze nu nog niet verdrietig hoeft te zijn? Of zijn kinderen flexibeler dan ik denk? De eerste 6 weken zijn we sowieso niet thuis.. Ik vind 't zooo moeilijk, en zo sneu voor m'n dochter. Maar het is niet anders en gewoon de beste oplossing, houden is geen optie en hij gaat daar alle liefde en aandacht krijgen die hij verdient. Wil 'mn dochter geen verdriet doen en dat doen we straks wel...
dinsdag 9 juni 2020 om 14:26
Niet mijn bedoeling om rancuneus over te komen. Teruglezend staat het er idd hard, maar ik meen het wel. Mijns inziens kaapt TO, door haar kat weg te doen, een plekje die door een oude langzitter uit het asiel gevuld had kunnen worden. Dat roept in mij dezelfde emotie op als nestjes voor de leuk.
Verder kan ik het me herinneren als de dag van gisteren dat onze kat werd aangereden toen ik 5 was en hij het niet overleefde. Ik was gek op dat beest. Ik meen dus wat ik zeg; als ik TO's dochter was geweest en mijn moeder had ervoor gekozen onze kat weg te doen, dan had ik haar dat nooit volledig vergeven. Wat in dezen ook niet helpt is dat ik de gegeven redenen uit de OP echt BS vind. Maar goed, dat is mijn mening, daar hoeft TO verder niets mee.
dinsdag 9 juni 2020 om 14:29
Treurniet12 schreef: ↑09-06-2020 12:46Ik heb niet eens een kat. Sterker nog: ik heb helemaal niks met katten.
Nondeju. Waar maak je je dan zo druk over? Kijk een leuke serie of zo.
dinsdag 9 juni 2020 om 14:31
Zo begrijp ik het inderdaad beter. Ik sta er niet zo in, maar ben ook niet enorm gehecht aan onze katten.Kokoro schreef: ↑09-06-2020 14:26Niet mijn bedoeling om rancuneus over te komen. Teruglezend staat het er idd hard, maar ik meen het wel. Mijns inziens kaapt TO, door haar kat weg te doen, een plekje die door een oude langzitter uit het asiel gevuld had kunnen worden. Dat roept in mij dezelfde emotie op als nestjes voor de leuk.
Verder kan ik het me herinneren als de dag van gisteren dat onze kat werd aangereden toen ik 5 was en hij het niet overleefde. Ik was gek op dat beest. Ik meen dus wat ik zeg; als ik TO's dochter was geweest en mijn moeder had ervoor gekozen onze kat weg te doen, dan had ik haar dat nooit volledig vergeven. Wat in dezen ook niet helpt is dat ik de gegeven redenen uit de OP echt BS vind. Maar goed, dat is mijn mening, daar hoeft TO verder niets mee.
Vind katten overigens wel redelijk low-maintenance dus ik begrijp nog steeds niet zo goed wat er nou ingewikkeld aan de verzorging ervan is... maar goed.
dinsdag 9 juni 2020 om 14:33
captain_hindsight schreef: ↑09-06-2020 14:31Zo begrijp ik het inderdaad beter. Ik sta er niet zo in, maar ben ook niet enorm gehecht aan onze katten.
Vind katten overigens wel redelijk low-maintenance dus ik begrijp nog steeds niet zo goed wat er nou ingewikkeld aan de verzorging ervan is... maar goed.
Dus dit. Een vijf-jarige en een man moet dat samen best lukken.
dinsdag 9 juni 2020 om 14:33
dinsdag 9 juni 2020 om 14:33
pamelacourson schreef: ↑09-06-2020 13:33Tevens nog even voor degene die “de kat er niet bij kon hebben” toen ze een baby kreeg:
Hoe egoïstisch kun je zijn?
Jemig. Tijd voor een koude douche, of wat? Beetje pas op de plaats zou je sieren.
Ik begrijp dus niets van mensen die alleen maar empathie voor dieren kunnen opbrengen, en niet voor andere mensen. Ik vind dat iets doms, iets simpels hebben. Het doet me vermoeden dat die mensen zwaar beschadigd zijn. En het doet met denken aan PVV'ers. Met hun dierenpolitie en vluchtelingen-haat.
dinsdag 9 juni 2020 om 14:33
Waar bemoei je je mee? Jij zit hier toch ook? Ondanks dat ik zelf geen kat heb en geen kattenfan ben mag ik hier aangeven dat ik het zielig vind wat TO doet. Zowel voor kat als kind.MarvelousMrsMaisel schreef: ↑09-06-2020 14:29Nondeju. Waar maak je je dan zo druk over? Kijk een leuke serie of zo.
dinsdag 9 juni 2020 om 14:37
Niet goed nadenken en overzien wat de gevolgen zijn van het nemen van een dier vind ik een beetje dom. Als iedereen dat nou wel eens deed zaten de asielen niet zo vol.MarvelousMrsMaisel schreef: ↑09-06-2020 14:33Jemig. Tijd voor een koude douche, of wat? Beetje pas op de plaats zou je sieren.
Ik begrijp dus niets van mensen die alleen maar empathie voor dieren kunnen opbrengen, en niet voor andere mensen. Ik vind dat iets doms, iets simpels hebben. Het doet me vermoeden dat die mensen zwaar beschadigd zijn. En het doet met denken aan PVV'ers. Met hun dierenpolitie en vluchtelingen-haat.
dinsdag 9 juni 2020 om 14:38
MarvelousMrsMaisel schreef: ↑09-06-2020 14:33Ik begrijp dus niets van mensen die alleen maar empathie voor dieren kunnen opbrengen, en niet voor andere mensen. Ik vind dat iets doms, iets simpels hebben. Het doet me vermoeden dat die mensen zwaar beschadigd zijn. En het doet met denken aan PVV'ers. Met hun dierenpolitie en vluchtelingen-haat.
Zo, lucht dat op
?
dinsdag 9 juni 2020 om 14:40
Ik heb de vele reacties niet gelezen (12 pagina's al!).
Maar als je kat te weinig aandacht krijgt en er is een lieve dame die hem graag wil overnemen, zeker doen. Veel katten hebben echt wel veel aandacht nodig hoor. Er zijn er natuurlijk ook die erg op zichzelf zijn, maar vrijwel alle katten die ik in mijn leven heb gehad, wilden niets liever dan veel en vaak bij de mensen zijn.
Als is je dochter nog klein, je kunt haar denk ik best uitleggen dat het voor de kat zielig is om zo veel alleen te zijn. Als ze van de kat houdt, moet ze hem een ander leven gunnen, met meer aandacht. Dat zal haar best wat verdriet doen, maar dat is niet anders. Wellicht mag ze de kat opzoeken zo vaak ze wil bij de dame.
Maar als je kat te weinig aandacht krijgt en er is een lieve dame die hem graag wil overnemen, zeker doen. Veel katten hebben echt wel veel aandacht nodig hoor. Er zijn er natuurlijk ook die erg op zichzelf zijn, maar vrijwel alle katten die ik in mijn leven heb gehad, wilden niets liever dan veel en vaak bij de mensen zijn.
Als is je dochter nog klein, je kunt haar denk ik best uitleggen dat het voor de kat zielig is om zo veel alleen te zijn. Als ze van de kat houdt, moet ze hem een ander leven gunnen, met meer aandacht. Dat zal haar best wat verdriet doen, maar dat is niet anders. Wellicht mag ze de kat opzoeken zo vaak ze wil bij de dame.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 9 juni 2020 om 14:41
Ik val meer in categorie "TO's dochter" qua hechtingcaptain_hindsight schreef: ↑09-06-2020 14:31Zo begrijp ik het inderdaad beter. Ik sta er niet zo in, maar ben ook niet enorm gehecht aan onze katten.
Vind katten overigens wel redelijk low-maintenance dus ik begrijp nog steeds niet zo goed wat er nou ingewikkeld aan de verzorging ervan is... maar goed.
. Wat betreft het 2e deel van je post: Het gaat helemaal niet om de psychische belasting van zorgen voor de kat. Het gaat om die ene camping waar TO naartoe wil, waar kat niet welkom is.
dinsdag 9 juni 2020 om 14:42
Ik zie hier en daar in de gauwigheid sneren over de camping. Het gaat wellicht om een standplaats waar TO en gezin dan in het seizoen min of meer wonen en waar huisdieren niet meer naartoe mogen.
Ik vind het erg zielig als de kat dan alleen thuis zou moeten blijven en alleen af en toe eten krijgt. Dat is voor de meeste katten veel te weinig aandacht. Ik zou mijn katten dat zeker niet aandoen. Dus nogmaals: nieuw tehuis geven bij de genoemde dame.
Ik vind het erg zielig als de kat dan alleen thuis zou moeten blijven en alleen af en toe eten krijgt. Dat is voor de meeste katten veel te weinig aandacht. Ik zou mijn katten dat zeker niet aandoen. Dus nogmaals: nieuw tehuis geven bij de genoemde dame.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 9 juni 2020 om 14:44
TO, ik vind dit zeker ook het verkeerde voorbeeld richting je dochter. Maar mijn oordeel over jou doet er niet toe, want het lijkt erop dat je beslissing vast staat (en als je het dier toch houdt, zal je het met deze instelling ook zeker tekort doen).
Dus vwb je dochter; welke waarden wil jij je kind mee geven op de lange termijn? Probeer daar ook nu aan naar te handelen. Ik vind verantwoordelijkheid nemen voor je beslissingen, respect voor elkaar, autonomie en openheid erg belangrijk. Oftewel; ik zou door de zure appel bijten en een open en eerlijk gesprek voeren. Het verdriet van dochter erkennen en haar troosten. En met haar bespreken hoe zij de laatste weken invulling wil geven nu de kat er nog is (bijv tijdelijk toestaan dat de kat op haar bed mag, dat zij brokjes geeft, of een nieuw speeltje mag uitkiezen). Bespreken hoe ze afscheid wil nemen (wil ze wel/niet mee als je de kat wegbrengt, misschien wil ze een afscheidscadeautje geven), en (tijdelijke) afspraken maken als de kat eenmaal weg is (bijv al dan niet af en toe op visite, een mooie foto in haar kamer etc).
Ik denk dat het erg belangrijk is dat je haar verdriet serieus neemt. Helemaal omdat jij de beslissing neemt om de kat weg te doen.
Dus vwb je dochter; welke waarden wil jij je kind mee geven op de lange termijn? Probeer daar ook nu aan naar te handelen. Ik vind verantwoordelijkheid nemen voor je beslissingen, respect voor elkaar, autonomie en openheid erg belangrijk. Oftewel; ik zou door de zure appel bijten en een open en eerlijk gesprek voeren. Het verdriet van dochter erkennen en haar troosten. En met haar bespreken hoe zij de laatste weken invulling wil geven nu de kat er nog is (bijv tijdelijk toestaan dat de kat op haar bed mag, dat zij brokjes geeft, of een nieuw speeltje mag uitkiezen). Bespreken hoe ze afscheid wil nemen (wil ze wel/niet mee als je de kat wegbrengt, misschien wil ze een afscheidscadeautje geven), en (tijdelijke) afspraken maken als de kat eenmaal weg is (bijv al dan niet af en toe op visite, een mooie foto in haar kamer etc).
Ik denk dat het erg belangrijk is dat je haar verdriet serieus neemt. Helemaal omdat jij de beslissing neemt om de kat weg te doen.
_horizon_ wijzigde dit bericht op 09-06-2020 14:47
0.33% gewijzigd
dinsdag 9 juni 2020 om 14:46
Ik heb zeker empathie voor mensen, maar vaak meer voor dieren. Ik denk dat het komt omdat die meestal weerloos zijn, speelbal van de grillen van mensen. En je kunt ze niet uitleggen hoe het zit.MarvelousMrsMaisel schreef: ↑09-06-2020 14:33
Ik begrijp dus niets van mensen die alleen maar empathie voor dieren kunnen opbrengen, en niet voor andere mensen. Ik vind dat iets doms, iets simpels hebben. Het doet me vermoeden dat die mensen zwaar beschadigd zijn. En het doet met denken aan PVV'ers. Met hun dierenpolitie en vluchtelingen-haat.
Ik vind geen of weinig empathie voor dieren hebben juist iets doms hebben. Niet verder kunnen kijken dan het menselijke ras, alsof andere levende wezens er niet toe doen. Dat vind ik heel primitief.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
.
dinsdag 9 juni 2020 om 14:49
exactpamelacourson schreef: ↑09-06-2020 09:47Echt heel zielig dat je je kat wegdoet omdat je zo nodig op een camping moet zitten. Zo’n oud beestje, opeens gedumpt. Sneu voor je kat en voor je kind.
dinsdag 9 juni 2020 om 14:51
Eens. Het geeft blijk van de historisch ingebakken opvatting waarbij de mens zich boven dieren / natuur plaatst. Een achterhaalde opvatting..Yella78 schreef: ↑09-06-2020 14:46Ik heb zeker empathie voor mensen, maar vaak meer voor dieren. Ik denk dat het komt omdat die meestal weerloos zijn, speelbal van de grillen van mensen. En je kunt ze niet uitleggen hoe het zit.
Ik vind geen of weinig empathie voor dieren hebben juist iets doms hebben. Niet verder kunnen kijken dan het menselijke ras, alsof andere levende wezens er niet toe doen. Dat vind ik heel primitief.
dinsdag 9 juni 2020 om 14:52
Wat 'n meningen steeds. Hoe oud ben je als ik vragen mag? Een beslissing van 9 jaar geleden. En als je ergens voor kiest en aan begint, maak je 't af. Zo hoort dat in het leven, dat vind ik ook en heb ik ook geleerd. Maar dingen veranderen, het leven veranderd, situaties veranderen en dingen overkomen je. En soms moet je dan beslissingen nemen die niet dat niet bij passen.
Dat is ook het leven hè..
dinsdag 9 juni 2020 om 14:53
Ja, de camping kwam om de hoek kijken.Wolkia schreef: ↑09-06-2020 14:52Wat 'n meningen steeds. Hoe oud ben je als ik vragen mag? Een beslissing van 9 jaar geleden. En als je ergens voor kiest en aan begint, maak je 't af. Zo hoort dat in het leven, dat vind ik ook en heb ik ook geleerd. Maar dingen veranderen, het leven veranderd, situaties veranderen en dingen overkomen je. En soms moet je dan beslissingen nemen die niet dat niet bij passen.
Dat is ook het leven hè..
dinsdag 9 juni 2020 om 14:59
Mijn zoon was trouwens 5 toen we onverwacht onze 12 jaar oude kat moesten laten inslapen. Op zijn verzoek, is ze thuis op zijn schoot ingeslapen. We hebben haar samen begraven, en een mooie foto van dat (natuur)gebied hebben we in de overloop hangen.
Hij was echt intens verdrietig, en nog steeds (drie jaar later) praat hij er soms over. Het was naar om haar te laten inslapen en we waren allemaal verdrietig. De verbondheid als gezin in dat verdriet vond ik aan de andere kant heel mooi.
Hij was echt intens verdrietig, en nog steeds (drie jaar later) praat hij er soms over. Het was naar om haar te laten inslapen en we waren allemaal verdrietig. De verbondheid als gezin in dat verdriet vond ik aan de andere kant heel mooi.
_horizon_ wijzigde dit bericht op 09-06-2020 15:04
8.22% gewijzigd
dinsdag 9 juni 2020 om 14:59
TO het valt mij op dat je erg selectief reageert.
er komen hier ook hele goede tips voorbij met betrekking tot het omgaan met het verdriet van je kind en daar zeg je helemaal niets van.
Het begint er steeds meer op te lijken dat je helemaal geen rekening wil houden met het verdriet van je dochter, maar dat je een manier zoekt voor jezelf om daar zo kort mogelijk last van te hebben....
er komen hier ook hele goede tips voorbij met betrekking tot het omgaan met het verdriet van je kind en daar zeg je helemaal niets van.
Het begint er steeds meer op te lijken dat je helemaal geen rekening wil houden met het verdriet van je dochter, maar dat je een manier zoekt voor jezelf om daar zo kort mogelijk last van te hebben....
dinsdag 9 juni 2020 om 15:01
Eens. En die manier heeft ze al gevonden. Alleen had ze nog niet het lef om het eerlijk aan kind te vertellen.saartje- schreef: ↑09-06-2020 14:59TO het valt mij op dat je erg selectief reageert.
er komen hier ook hele goede tips voorbij met betrekking tot het omgaan met het verdriet van je kind en daar zeg je helemaal niets van.
Het begint er steeds meer op te lijken dat je helemaal geen rekening wil houden met het verdriet van je dochter, maar dat je een manier zoekt voor jezelf om daar zo kort mogelijk last van te hebben....
dinsdag 9 juni 2020 om 15:04
Eens. Als je kind zwaar allergisch is voor de kat of zo, vind ik dat een reden om een ander huisje voor je kat te zoeken. Maar je doet geen oud beestje dat je al 9 jaar hebt weg omdat je op een camping wilt zitten.Kokoro schreef: ↑09-06-2020 14:26Niet mijn bedoeling om rancuneus over te komen. Teruglezend staat het er idd hard, maar ik meen het wel. Mijns inziens kaapt TO, door haar kat weg te doen, een plekje die door een oude langzitter uit het asiel gevuld had kunnen worden. Dat roept in mij dezelfde emotie op als nestjes voor de leuk.
Verder kan ik het me herinneren als de dag van gisteren dat onze kat werd aangereden toen ik 5 was en hij het niet overleefde. Ik was gek op dat beest. Ik meen dus wat ik zeg; als ik TO's dochter was geweest en mijn moeder had ervoor gekozen onze kat weg te doen, dan had ik haar dat nooit volledig vergeven. Wat in dezen ook niet helpt is dat ik de gegeven redenen uit de OP echt BS vind. Maar goed, dat is mijn mening, daar hoeft TO verder niets mee.
Bovendien zijn kinderen vaak ontzettend gehecht aan hun huisdier. Ik heb 5 jaar geleden al een “contract” van mijn kinderen moeten ondertekenen dat ik onze kat nooit weg zal doen. En hoewel ik zelf onze kat hartstikke lief vind maar niet enorm gehecht ben aan het beestje, zou ik het nóóit over mijn hart kunnen verkrijgen om haar weg te doen. Niet voor haarzelf en niet voor de kinderen. Echt nooit.
Ik had zelf vroeger een tamme parkiet en toen die doodging, heb ik dagen gehuild. Zoiets heeft ontzettend veel impact op een kind en helemaal als de dochter van TO deze kat al haar hele leven heeft.
