Kinderen
alle pijlers
Kind (13) haat school
dinsdag 5 augustus 2025 om 21:46
Vandaag op vakantie zat ik even alleen met dochter in de auto en ik vroeg haar waarom het leek dat ze al een paar dagen uit haar hum was. Ze vertelde dat ze al vanaf dag 1 van de zomervakantie tegen het nieuwe schooljaar opziet. Dat ze elke dag buik- en hoofdpijn heeft bij het idee dat ze weer naar school moet en dat ze er slecht van slaapt. Ze gaat naar de tweede trouwens. Dit is niet nieuw, ook op de basisschool vond ze school stom. Vanaf groep 4 vond ze school echt heel erg stom. Vaak huilen, niet willen gaan, vaak ziek zijn.
Vanaf groep 6/7 basisschool dachten we dat het kwam omdat ze fysiek en mentaal behoorlijk voor liep en zich dus heel anders voelde in de klas. Ze kreeg in groep 8 ook als enige in de klas vwo-advies, de rest allemaal vmbo. Ze was in groep 7 al ongesteld, had al borsten etc. En ze had echt een hele stomme juf die overduidelijk liet blijken dat ze dochter niet leuk vond. Ze heeft wel altijd vriendinnen gehad gelukkig. Maar al die dingen vonden wij wel een redelijke verklaring waarom ze school niet leuk vond.
We hadden de hoop dat het in de brugklas anders zou zijn. En dat is het bij vlagen ook. Ze heeft vriendinnen, is populair, haalt prima cijfers zonder er heel hard voor te hoeven werken. Heeft al een vriendje gehad en meerdere ‘verkering-aanzoeken’. Soms zegt ze dat ze de middelbare veel beter vindt dan de basisschool. Maar vaak vindt ze school ook ‘de hel’, is er gedoe met vriendinnen, zijn docenten stom, zijn de vakken stom etc. Ze voelt zich ook heel vaak echt ziek doordat ze zo’n enorme tegenzin heeft. Dus ze heeft ook veel verzuim.
Ik weet gewoon niet wat er dan precies zo erg is. Nogmaals; ze ziet er goed uit, heeft genoeg vriendinnen en vriendjes, ligt altijd goed in de groep, cijfers zijn prima zonder heel hard te hoeven werken. Wat is er dan dat ze zich ziek voelt van de tegenzin? Ze kan het zelf ook niet vertellen. Ik vind het heel moeilijk om hier mee om te gaan. Want heel simpel: ze moet nog wel een tijdje. En als ze bijvoorbeeld gepest zou worden of het nivea te moeilijk zou zijn, dan zou ik snappen waarom ze zich zo rot voelt. Maar ik snap het nu gewoon echt niet. Ik weet alleen dat ze heel gevoelig is voor sfeer en dat het meidengedoe wel vaak lastig is voor haar.
Ze start eind augustus wel bij een psych, maar dat is omdat er thuis nogal heftige dingen gespeeld hebben rondom haar broer de afgelopen 2 jaar. En dit met haar speelt al veel langer. Maar hopelijk kan de psych hier iets mee.
Maar hoe kan ik als moeder hier goed mee omgaan? En überhaupt, hoe reageer ik als zij zulke dingen zegt?
Vanaf groep 6/7 basisschool dachten we dat het kwam omdat ze fysiek en mentaal behoorlijk voor liep en zich dus heel anders voelde in de klas. Ze kreeg in groep 8 ook als enige in de klas vwo-advies, de rest allemaal vmbo. Ze was in groep 7 al ongesteld, had al borsten etc. En ze had echt een hele stomme juf die overduidelijk liet blijken dat ze dochter niet leuk vond. Ze heeft wel altijd vriendinnen gehad gelukkig. Maar al die dingen vonden wij wel een redelijke verklaring waarom ze school niet leuk vond.
We hadden de hoop dat het in de brugklas anders zou zijn. En dat is het bij vlagen ook. Ze heeft vriendinnen, is populair, haalt prima cijfers zonder er heel hard voor te hoeven werken. Heeft al een vriendje gehad en meerdere ‘verkering-aanzoeken’. Soms zegt ze dat ze de middelbare veel beter vindt dan de basisschool. Maar vaak vindt ze school ook ‘de hel’, is er gedoe met vriendinnen, zijn docenten stom, zijn de vakken stom etc. Ze voelt zich ook heel vaak echt ziek doordat ze zo’n enorme tegenzin heeft. Dus ze heeft ook veel verzuim.
Ik weet gewoon niet wat er dan precies zo erg is. Nogmaals; ze ziet er goed uit, heeft genoeg vriendinnen en vriendjes, ligt altijd goed in de groep, cijfers zijn prima zonder heel hard te hoeven werken. Wat is er dan dat ze zich ziek voelt van de tegenzin? Ze kan het zelf ook niet vertellen. Ik vind het heel moeilijk om hier mee om te gaan. Want heel simpel: ze moet nog wel een tijdje. En als ze bijvoorbeeld gepest zou worden of het nivea te moeilijk zou zijn, dan zou ik snappen waarom ze zich zo rot voelt. Maar ik snap het nu gewoon echt niet. Ik weet alleen dat ze heel gevoelig is voor sfeer en dat het meidengedoe wel vaak lastig is voor haar.
Ze start eind augustus wel bij een psych, maar dat is omdat er thuis nogal heftige dingen gespeeld hebben rondom haar broer de afgelopen 2 jaar. En dit met haar speelt al veel langer. Maar hopelijk kan de psych hier iets mee.
Maar hoe kan ik als moeder hier goed mee omgaan? En überhaupt, hoe reageer ik als zij zulke dingen zegt?
woensdag 6 augustus 2025 om 14:09
Ik werkte in een gevangenis en ook daar hadden mensen lol en vriendschappen, betekende niet dat ze er graag waren.
Het betekent dat mensen in principe altijd het beste maken van elke situatie. Ook als ze in 1 seconde zouden weglopen en nooit meer omkijken.
woensdag 6 augustus 2025 om 14:47
Ik zeg ook niet dat het niet kan he, dat ze ongelukkig is.
Ik vind alleen dat TO in die post wordt verweten niet mee te gaan in een vergelijking, die ik zelf ook niet zie. Ik vind dat voorbeeld meer een vergelijking met: hoe kan dochter school nou stom vinden, op de hockey heeft ze het zo gezellig met haar teamgenoten die niet bij haar op school zitten. In plaats van wat ik schetste; op school zelf lijkt ze zo op haar plek te zitten (en nogmaals, dat betekent niet dat ze niet ongelukkig kán zijn)
woensdag 6 augustus 2025 om 14:56
woensdag 6 augustus 2025 om 17:58
Spijker op z’n kop. Ik wil dit oplossen (en begrijpen) en dat kan ik niet. Ik doe wat jij zegt; ik laat haar vertellen en erken haar gevoel. Ik vraag een beetje door maar ze klapt altijd vrij snel dicht. Ik kom niet met oplossingen.Youk79 schreef: ↑06-08-2025 11:53Ik denk vooral dat jij vastloopt doordat je het wil oplossen voor haar. Ik snap dat heel erg goed hoor! Maar ik denk dat het je tegenhoudt om echt naar haar te luisteren en het dan daarbij te laten.
Voor haar voelt het nu heel heftig, dus logisch dat zij nu het gevoel heeft dat dit altijd zo is. Maar wellicht is dat niet volledig zo. Dan kan het slim zijn om vooral nu mee te gaan in haar gevoel, zonder oplossingen. Met wat geluk neemt het gevoel daardoor weer wat af.
Concreet zou ik haar dus zou uitgebreid mogelijk laten vertellen en vooral doorvragen en bevestigen en niet richting een oplossing gaan.
Daarnaast denk ik dat de situatie met haar broer veel effect heeft op haar en op jou. Goed dat ze hier hulp voor krijgt!
Gistermiddag- en avond en ook vandaag was ze weer heel vrolijk. Lekker zitten bellen met vriendinnen, kletsen (ook over school, nieuwe klas, welke docenten ze krijgt etc. en niet op een negatieve manier) met ons, shoplogs van de op de markt gekochte spulletjes naar de vriendinnengroep sturen etc. Ik zie dan echt echt echt geen ongelukkig kind. Dit is geen gespeeld gedrag.
woensdag 6 augustus 2025 om 17:59
Dat heeft zij ook. De woorden ‘nee’ en ‘moeten’ werken bij haar als een rode lap op een stier.
woensdag 6 augustus 2025 om 18:02
woensdag 6 augustus 2025 om 18:11
Goed dat je haar gevoel in woorden erkent. Ik heb door je reacties hier verder wel een beetje de indruk dat je haar gevoel niet helemaal serieus neemt. Dat ze, misschien mede agv de ervaringen met je zoon, maar gewoon even haar schouders eronder moet zetten omdat dit nu eenmaal is hoe het is. Maar je dochter is niet je zoon en zij bewandelt haar eigen pad.
Ik zou, naast erkenning, gewoon de opties met haar bespreken en haar laten kiezen:
1. Onderzoek naar HB en/of ASS, omdat het in de familie voorkomt en deze gedragskenmerken kunnen betekenen dat school voor haar een grotere uitdaging is dan voor neurotypische mensen. Dat ongeacht wat er uit het onderzoek komt, duidelijkheid over haar eigen “handleiding” handvatten kan geven om op een fijnere manier tot een schooldiploma te komen.
En/of
2. Het doel van de gesprekken met de psycholoog breder trekken, en haar schoolbeleving erin mee nemen. Mijn aarzeling voor deze optie zou zijn of de betreffende psycholoog over dit onderwerp wel voldoende kennis/ervaring heeft.
En/of
3. Samen gaan kijken naar een andere school met een ander onderwijsconcept. Bijvoorbeeld Agora of democratisch onderwijs. Misschien past dat wel veel beter bij haar omdat er veel meer maatwerk en autonomie is.
En/of
4. Accepteren dat school niet leuk is, maar in het achterhoofd houden waar je het voor doet. En dan haar af en toe een “thuisdag” gunnen, om weer even op te laden.
Ik zou, naast erkenning, gewoon de opties met haar bespreken en haar laten kiezen:
1. Onderzoek naar HB en/of ASS, omdat het in de familie voorkomt en deze gedragskenmerken kunnen betekenen dat school voor haar een grotere uitdaging is dan voor neurotypische mensen. Dat ongeacht wat er uit het onderzoek komt, duidelijkheid over haar eigen “handleiding” handvatten kan geven om op een fijnere manier tot een schooldiploma te komen.
En/of
2. Het doel van de gesprekken met de psycholoog breder trekken, en haar schoolbeleving erin mee nemen. Mijn aarzeling voor deze optie zou zijn of de betreffende psycholoog over dit onderwerp wel voldoende kennis/ervaring heeft.
En/of
3. Samen gaan kijken naar een andere school met een ander onderwijsconcept. Bijvoorbeeld Agora of democratisch onderwijs. Misschien past dat wel veel beter bij haar omdat er veel meer maatwerk en autonomie is.
En/of
4. Accepteren dat school niet leuk is, maar in het achterhoofd houden waar je het voor doet. En dan haar af en toe een “thuisdag” gunnen, om weer even op te laden.
_horizon_ wijzigde dit bericht op 06-08-2025 18:13
8.98% gewijzigd
woensdag 6 augustus 2025 om 18:11
Dan doe je het toch prima. Over een poosje start dit psych, kun je altijd nog zien wat daar (naast de aanleiding waarom diegene is ingeschakeld) uit komt.Lente19251003- schreef: ↑06-08-2025 17:58Spijker op z’n kop. Ik wil dit oplossen (en begrijpen) en dat kan ik niet. Ik doe wat jij zegt; ik laat haar vertellen en erken haar gevoel. Ik vraag een beetje door maar ze klapt altijd vrij snel dicht. Ik kom niet met oplossingen.
Gistermiddag- en avond en ook vandaag was ze weer heel vrolijk. Lekker zitten bellen met vriendinnen, kletsen (ook over school, nieuwe klas, welke docenten ze krijgt etc. en niet op een negatieve manier) met ons, shoplogs van de op de markt gekochte spulletjes naar de vriendinnengroep sturen etc. Ik zie dan echt echt echt geen ongelukkig kind. Dit is geen gespeeld gedrag.
woensdag 6 augustus 2025 om 18:19
Voor jou kunnen leuke collega's en goed afgeleverd werk blijkbaar voldoende zijn om tevreden te zijn, ook al is het werk zelf ruk. Ik kan me echter heel goed voorstellen dat voor dit kind (want ik was zelf zo'n kind) er heel veel factoren op een school heel negatief aan kúnnen voelen, náást dat de vriendschappen ook positief kunnen zijn. Dat wilde ik zeggen. Dus dat vriendschappen iets positiefs kunnen brengen maar daarmee het negatieve niet uit kunnen vlakken. En dat je daar dan (zowel letterlijk als figuurlijk) behoorlijk ziek van kunt worden.Liv8 schreef: ↑06-08-2025 13:31Maar dat ís ook anders toch? TO omschrijft het plezier dat ze bij dochter ziet gerelateerd aan school en schooltijd. Dat is toch niet vergelijkbaar met een volwassene met een stomme werkplek maar buiten werk lol hebben met vriendinnen?
Als alles aan werk stom is, zoek ik ander werk. Omdat ik inderdaad nou eenmaal moet werken. Als ik de hele dag lol heb op mijn werk, ik doe het goed, ik lig goed in de groep, ik heb leuk contact met collega's ook buiten werk, er wordt gelachen, ik heb plezier. Dan snap ik wel als iemand anders niet helemaal kan doorgronden als ik zou zeggen 'alles aan mijn werk is stom'.
woensdag 6 augustus 2025 om 18:21
En dan beweren dat je geen kenmerken van PDA ziet? Hoe dan?Lente19251003- schreef: ↑06-08-2025 17:59Dat heeft zij ook. De woorden ‘nee’ en ‘moeten’ werken bij haar als een rode lap op een stier.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
woensdag 6 augustus 2025 om 18:26
woensdag 6 augustus 2025 om 18:37
Moeilijk hè, begrijpend lezen.
Voor een diagnose ASS moet je een minimum aantal kenmerken van een lijstje hebben.
Heb je bijv 1 kenmerk te weinig krijg je geen diagnose, maar kun je natuurlijk nog steeds best problemen ervaren. Het mag dan alleen geen autisme heten.
En, andersom: het feit dat iemand geen diagnose heeft betekent niet automatisch dat diegene dan alles kan wat anderen ook kunnen.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
woensdag 6 augustus 2025 om 19:48
Dan doe je het denk ik goed. En zij ook. Ze moet gewoon af en toe haar gevoel even kwijt. Aan jou om empathie te tonen zonder er zelf in te verzuipen. Niet makkelijk maar misschien helpt het al als je tegen jezelf zegt dat je het niet hoeft op te lossen.Lente19251003- schreef: ↑06-08-2025 17:58Spijker op z’n kop. Ik wil dit oplossen (en begrijpen) en dat kan ik niet. Ik doe wat jij zegt; ik laat haar vertellen en erken haar gevoel. Ik vraag een beetje door maar ze klapt altijd vrij snel dicht. Ik kom niet met oplossingen.
Gistermiddag- en avond en ook vandaag was ze weer heel vrolijk. Lekker zitten bellen met vriendinnen, kletsen (ook over school, nieuwe klas, welke docenten ze krijgt etc. en niet op een negatieve manier) met ons, shoplogs van de op de markt gekochte spulletjes naar de vriendinnengroep sturen etc. Ik zie dan echt echt echt geen ongelukkig kind. Dit is geen gespeeld gedrag.
Of misschien kun je een keer aan dochter vragen of ze een oplossing van je wil of alleen wil spuien
Het is zoals het is
woensdag 6 augustus 2025 om 20:15
Primolut kan hier wel een flinke rol in spelen, het kan een depressieve klachten opwekken bij wie daar gevoelig voor is.
En als je door de hormonen daaruit in een slechte bui belandt, ga je alles door een zwarte bril bekijken. Het voegt een diepere negatieve laag toe die ook weer af kan zakken.
Ik zou eerst eens afwachten hoe ze erin staat als dat effect weg is. Misschien komt het dan weer meer in balans: saaie lessen maar ook leuke vriendinnen, ach het gaat wel.
En uitkijken met primolut in de toekomst. Fijn dat ze zonder buikpijn en gedoe kan zwemmen maar als het depressieve gevoelens opwekt, is dat het dan wel waard?
En als je door de hormonen daaruit in een slechte bui belandt, ga je alles door een zwarte bril bekijken. Het voegt een diepere negatieve laag toe die ook weer af kan zakken.
Ik zou eerst eens afwachten hoe ze erin staat als dat effect weg is. Misschien komt het dan weer meer in balans: saaie lessen maar ook leuke vriendinnen, ach het gaat wel.
En uitkijken met primolut in de toekomst. Fijn dat ze zonder buikpijn en gedoe kan zwemmen maar als het depressieve gevoelens opwekt, is dat het dan wel waard?
woensdag 6 augustus 2025 om 23:28
Lente19251003- schreef: ↑06-08-2025 17:59Dat heeft zij ook. De woorden ‘nee’ en ‘moeten’ werken bij haar als een rode lap op een stier.
Ook een vermeend zijnskenmerk van HB.
Wat maakt nou dat je echt denkt dat daar geen sprake van is?
•
donderdag 7 augustus 2025 om 00:44
Nou nou, volgens mij kan ik prima begrijpend lezen, dus die nare toon mag je achterwege laten.Solomio schreef: ↑06-08-2025 18:37Moeilijk hè, begrijpend lezen.
Voor een diagnose ASS moet je een minimum aantal kenmerken van een lijstje hebben.
Heb je bijv 1 kenmerk te weinig krijg je geen diagnose, maar kun je natuurlijk nog steeds best problemen ervaren. Het mag dan alleen geen autisme heten.
En, andersom: het feit dat iemand geen diagnose heeft betekent niet automatisch dat diegene dan alles kan wat anderen ook kunnen.
Ik lees veel mensen die aandringen op diagnosticeren, daar reageer ik op. Ik realiseer me juist heel goed dat je ook zonder diagnose problemen kan ervaren, dat is ook precies wat ik bedoel. Dat allerlei mensen reageren dat ze aanwijzingen zien voor een diagnose, daar heb ik juist moeite mee.
Moeite met gezag? Dat moet PDA zijn. School niet leuk vinden? Dat zal vast een sociale reden zijn, dus ASS. Oh, zit je op het VWO? Ja, dan is het vast HB. ( Even gecharcheerd, ik weet het ).
Ik zeg alleen: Als ouders, school en psychiater geen reden voor een diagnose zien, dan mag je daar misschien toch ook vanuit gaan?
Het lijkt juist of je alleen problemen mag ervaren met een diagnose, want elk gedragskenmerk wordt aan een stoornis gekoppeld.
Ik vind dat een onwenselijke ontwikkeling.
donderdag 7 augustus 2025 om 04:42
Kan het zijn dat het eigenlijk niet perse over school gaat, maar dat ze het daaraan linkt? Zo te lezen hebben jullie zorgen om jullie zoon en doorlopen een traject. Dat kan erg veel effect hebben op een kind. Misschien weet ze dat alleen zelf niet en logisch op die leeftijd.
Door kinderogen: Ze voelt zich (soms) ellendig, net zo ellendig als toen bij die ene juf, dus ze vindt vast school stom. Klinkt kinderachtig, maar zo werkt het soms als ze zelf geen verklaring kunnen vinden.
Ziet ze misschien op tegen een vakantie met de zorgen die thuis spelen? Tel daar het hormonenverhaal bij op..
Goed dat jullie al naar de psycholoog gaan straks.
Door kinderogen: Ze voelt zich (soms) ellendig, net zo ellendig als toen bij die ene juf, dus ze vindt vast school stom. Klinkt kinderachtig, maar zo werkt het soms als ze zelf geen verklaring kunnen vinden.
Ziet ze misschien op tegen een vakantie met de zorgen die thuis spelen? Tel daar het hormonenverhaal bij op..
Goed dat jullie al naar de psycholoog gaan straks.
donderdag 7 augustus 2025 om 05:43
Dat is ook een zeer onwenselijke ontwikkeling, maar dat is nu eenmaal zoals onze maatschappij is ingericht: zonder diagnose mag je idd geen problemen ervaren en moet je alles (aan)kunnen.Willow schreef: ↑07-08-2025 00:44Nou nou, volgens mij kan ik prima begrijpend lezen, dus die nare toon mag je achterwege laten.
Ik lees veel mensen die aandringen op diagnosticeren, daar reageer ik op. Ik realiseer me juist heel goed dat je ook zonder diagnose problemen kan ervaren, dat is ook precies wat ik bedoel. Dat allerlei mensen reageren dat ze aanwijzingen zien voor een diagnose, daar heb ik juist moeite mee.
Moeite met gezag? Dat moet PDA zijn. School niet leuk vinden? Dat zal vast een sociale reden zijn, dus ASS. Oh, zit je op het VWO? Ja, dan is het vast HB. ( Even gecharcheerd, ik weet het ).
Ik zeg alleen: Als ouders, school en psychiater geen reden voor een diagnose zien, dan mag je daar misschien toch ook vanuit gaan?
Het lijkt juist of je alleen problemen mag ervaren met een diagnose, want elk gedragskenmerk wordt aan een stoornis gekoppeld.
Ik vind dat een onwenselijke ontwikkeling.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
donderdag 7 augustus 2025 om 09:04
donderdag 7 augustus 2025 om 09:16
Dit zou ook goed kunnen!Winteriscoming schreef: ↑07-08-2025 04:42Kan het zijn dat het eigenlijk niet perse over school gaat, maar dat ze het daaraan linkt? Zo te lezen hebben jullie zorgen om jullie zoon en doorlopen een traject. Dat kan erg veel effect hebben op een kind. Misschien weet ze dat alleen zelf niet en logisch op die leeftijd.
Door kinderogen: Ze voelt zich (soms) ellendig, net zo ellendig als toen bij die ene juf, dus ze vindt vast school stom. Klinkt kinderachtig, maar zo werkt het soms als ze zelf geen verklaring kunnen vinden.
Ziet ze misschien op tegen een vakantie met de zorgen die thuis spelen? Tel daar het hormonenverhaal bij op..
Goed dat jullie al naar de psycholoog gaan straks.
Het is zoals het is
donderdag 7 augustus 2025 om 09:20
Ik ben het moreel helemaal met je eens. En toen had ik ineens een kind dat doodongelukkig was op school. Jarenlang. Ik wilde geen “labeltje”: hij is toch goed, voor wie hij is? Hij zakte verder en verder, ik had wekelijkse gesprekken op school en verslond ieder boek/podcast/blog, droeg allerlei oplossingen aan op school, en we kwamen niet verder.Willow schreef: ↑07-08-2025 00:44Nou nou, volgens mij kan ik prima begrijpend lezen, dus die nare toon mag je achterwege laten.
Ik lees veel mensen die aandringen op diagnosticeren, daar reageer ik op. Ik realiseer me juist heel goed dat je ook zonder diagnose problemen kan ervaren, dat is ook precies wat ik bedoel. Dat allerlei mensen reageren dat ze aanwijzingen zien voor een diagnose, daar heb ik juist moeite mee.
Moeite met gezag? Dat moet PDA zijn. School niet leuk vinden? Dat zal vast een sociale reden zijn, dus ASS. Oh, zit je op het VWO? Ja, dan is het vast HB. ( Even gecharcheerd, ik weet het ).
Ik zeg alleen: Als ouders, school en psychiater geen reden voor een diagnose zien, dan mag je daar misschien toch ook vanuit gaan?
Het lijkt juist of je alleen problemen mag ervaren met een diagnose, want elk gedragskenmerk wordt aan een stoornis gekoppeld.
Ik vind dat een onwenselijke ontwikkeling.
Inmiddels is er een “labeltje” (waarschijnlijk een verkeerde, maar er is iig erkenning van neurdivergentie..). Is mijn zoon thuiszitter en heb ik heel wat ouders gesproken wiens kind vastliep in het onderwijs. Bijzonder genoeg is bij bijna al die kinderen een (vermoeden) van (U)HB en/of ASS. Dat ligt ook in lijn met eerdere publicaties van onderwijsaffaire en balans.
Met deze kinderen is niets mis. Maar de manier waarop zij voelen, denken en leren in specifieke contexten, bijv ons schoolsysteem, wijkt wel af van neurotypische mensen. En het kan heel zinvol zijn om daar inzicht in te krijgen. Om de “handleiding” (van dat moment, want deze is dynamisch en context afhankelijk) in beeld te krijgen. Zodat duidelijk wordt op welke domeinen het kind vastloopt op school, en van daaruit vervolgstappen kunnen worden bepaald.
Niet vanuit “stoornis” denken, maar vanuit de gedachte dat er nu eenmaal variatie is tussen mensen en dat het schoolsysteem ingericht is op het “gemiddelde kind”.
donderdag 7 augustus 2025 om 09:51
Ergens is dat ook hoe TO erin staat; er is niks mis met haar kind, dus ze moet het maar gewoon kunnen/doen. Voor TO is het onbegrijpelijk waarom ze school zo haat.
Dan helpt het als dat beter geduid kan worden.
•
donderdag 7 augustus 2025 om 18:14
Jemig! Wat wordt er hier ook ongelofelijk met diagnoses gestrooid zeg.
Is het echt zó gek dat een 13 jarige heftige emoties ervaart en dan school haat?
Dat is toch niet zo raar?
Hadden mijn kinderen allemaal (ik zelf ook) en geen van allen heeft een diagnose.
Als ik sommige reacties lees, vraag ik me over mezelf zo langzamerhand af of ik misschien ook ‘iets’ heb want merk echt enorme irritatie op dit stuk!
TO: volgens mij doe je het prima door haar gevoel te erkennen. Jouw probleem is dat je je dochter graag gelukkig wil zien en dat kutgevoel dus wil wegnemen of oplossen. En dat kan nou eenmaal niet, hoe graag je dat ook zou willen. Volgens mij doe je het hartstikke goed!
Is het echt zó gek dat een 13 jarige heftige emoties ervaart en dan school haat?
Dat is toch niet zo raar?
Hadden mijn kinderen allemaal (ik zelf ook) en geen van allen heeft een diagnose.
Als ik sommige reacties lees, vraag ik me over mezelf zo langzamerhand af of ik misschien ook ‘iets’ heb want merk echt enorme irritatie op dit stuk!
TO: volgens mij doe je het prima door haar gevoel te erkennen. Jouw probleem is dat je je dochter graag gelukkig wil zien en dat kutgevoel dus wil wegnemen of oplossen. En dat kan nou eenmaal niet, hoe graag je dat ook zou willen. Volgens mij doe je het hartstikke goed!
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
