Kinderen
alle pijlers
Kind doet hond pijn
vrijdag 8 mei 2020 om 17:54
Getwijfeld of ik dit topic moest starten. Uit angst voor negatieve reacties.
Toch ga ik het doen omdat ik wil dat dit goed komt en zowel kind als pup wil begeleiden.
We hebben sinds een aantal weken een pup in huis. De wens was er al een tijd, bewust gewacht tot kind wat groter was (bijna 4) en we konden met onze werkgevers regelen dat er iedere dag iemand thuis kan zijn voor zeker een jaar.
We hebben ons goed verdiept in het ras, hebben een goede fokker gezocht. En in overleg met de fokker een hond gekozen die in ons gezin past.
Kind goed voorbereid, uitgelegd dat de pup nog een baby is en alles moet leren, regels besproken (hond met rust laten in de bench etc, speelgoed en schoenen opruimen enz).
So far so good.
Pup is natuurlijk nog lerende en is dol op ons springende kind. Dat zorgt er nog wel eens voor dat hij in broeken en truien hangt. Kleuter vond dit allemaal niet zo spannend, maar wat extreme drama geeft is de kwestie van het buitenspeelgoed.
Kind is continu druk met de watertafel en zandbak. Dus pup ook. En af en toe loopt pup dan weer met een emmertje of schepje in de bek.
Kleuter mag dit gewoon afpakken en we hebben geleerd dat er dan een ander speeltje aan pup gegeven kan worden. Dit leek prima te gaan.
Echter sinds een week of 2 is het iedere keer gedoe. Gillen, krijsen, “maaahaaaaaaaam pup doet dit, mahaaaaaaaam pup heeft mijn emmer”.
Continu. Ik loop iedere keer als een politieagent de boel te sussen.
Sinds een week doet kleuter de pup pijn. En ik ben het zat. Ik snap heus dat het niet makkelijk is dat pup er met speelgoed of schoenen vandoor gaat. Echter kind laat alles achter waar er gespeeld is.
Vandaag ben ik geëxplodeerd nadat kleuter de pup met een emmer heeft geslagen en heb ik gezegd dat als dit iedere keer blijft gebeuren, de pup maar ergens anders moet gaan wonen bij kindjes die hem wel lief vinden.
Dikke tranen en “maar ik vind pup heel lief”.
Maar ik meen het wel. Ik gun pup een fijn huis. En ik wil geen angstige hond. Natuurlijk is dit nog niet aan de orde en ik geloof ook echt wel dat mijn uitbarsting indruk heeft gemaakt. Maar hoe voorkom ik dit?
Goddank gaat kind weer naar de opvang volgende week. Ik werk nu en let met een schuin oog op kind en pup, ik hoop dat dit makkelijker wordt volgende week. Maar heeft iemand een idee hoe ik de band tussen die twee versterk, kind minder dramatisch doet (ik heb al gezegd dat als pup per ongeluk iets kapot maakt we het gewoon vervangen).
Tips zijn welkom.
Na aanleiding van de eerste reacties: kind en pup zijn nooit alleen. Ik ben niet gek.
Toch ga ik het doen omdat ik wil dat dit goed komt en zowel kind als pup wil begeleiden.
We hebben sinds een aantal weken een pup in huis. De wens was er al een tijd, bewust gewacht tot kind wat groter was (bijna 4) en we konden met onze werkgevers regelen dat er iedere dag iemand thuis kan zijn voor zeker een jaar.
We hebben ons goed verdiept in het ras, hebben een goede fokker gezocht. En in overleg met de fokker een hond gekozen die in ons gezin past.
Kind goed voorbereid, uitgelegd dat de pup nog een baby is en alles moet leren, regels besproken (hond met rust laten in de bench etc, speelgoed en schoenen opruimen enz).
So far so good.
Pup is natuurlijk nog lerende en is dol op ons springende kind. Dat zorgt er nog wel eens voor dat hij in broeken en truien hangt. Kleuter vond dit allemaal niet zo spannend, maar wat extreme drama geeft is de kwestie van het buitenspeelgoed.
Kind is continu druk met de watertafel en zandbak. Dus pup ook. En af en toe loopt pup dan weer met een emmertje of schepje in de bek.
Kleuter mag dit gewoon afpakken en we hebben geleerd dat er dan een ander speeltje aan pup gegeven kan worden. Dit leek prima te gaan.
Echter sinds een week of 2 is het iedere keer gedoe. Gillen, krijsen, “maaahaaaaaaaam pup doet dit, mahaaaaaaaam pup heeft mijn emmer”.
Continu. Ik loop iedere keer als een politieagent de boel te sussen.
Sinds een week doet kleuter de pup pijn. En ik ben het zat. Ik snap heus dat het niet makkelijk is dat pup er met speelgoed of schoenen vandoor gaat. Echter kind laat alles achter waar er gespeeld is.
Vandaag ben ik geëxplodeerd nadat kleuter de pup met een emmer heeft geslagen en heb ik gezegd dat als dit iedere keer blijft gebeuren, de pup maar ergens anders moet gaan wonen bij kindjes die hem wel lief vinden.
Dikke tranen en “maar ik vind pup heel lief”.
Maar ik meen het wel. Ik gun pup een fijn huis. En ik wil geen angstige hond. Natuurlijk is dit nog niet aan de orde en ik geloof ook echt wel dat mijn uitbarsting indruk heeft gemaakt. Maar hoe voorkom ik dit?
Goddank gaat kind weer naar de opvang volgende week. Ik werk nu en let met een schuin oog op kind en pup, ik hoop dat dit makkelijker wordt volgende week. Maar heeft iemand een idee hoe ik de band tussen die twee versterk, kind minder dramatisch doet (ik heb al gezegd dat als pup per ongeluk iets kapot maakt we het gewoon vervangen).
Tips zijn welkom.
Na aanleiding van de eerste reacties: kind en pup zijn nooit alleen. Ik ben niet gek.
pingpang wijzigde dit bericht op 08-05-2020 18:06
1.84% gewijzigd
vrijdag 8 mei 2020 om 18:33
Bellen met een kind en een pup in de buurt kan dus gewoon niet. Dat kon ik niet eens, en mijn kinderen zijn zowat 10 jaar ouder.
Als jij belt en kind krijgt de kans om hond te meppen en hond om iets af te pakken, dan zijn ze dus wel alleen. Niet fysiek omdat je in de ruimte bent, maar dan ben je gewoon te laat om in te grijpen op signalen van hond of kind.
Dan kun je net zo goed ergens anders bellen, want je aanwezigheid heeft weinig nut
Als jij belt en kind krijgt de kans om hond te meppen en hond om iets af te pakken, dan zijn ze dus wel alleen. Niet fysiek omdat je in de ruimte bent, maar dan ben je gewoon te laat om in te grijpen op signalen van hond of kind.
Dan kun je net zo goed ergens anders bellen, want je aanwezigheid heeft weinig nut
anoniem_395148 wijzigde dit bericht op 08-05-2020 18:35
55.24% gewijzigd
vrijdag 8 mei 2020 om 18:34
Je geeft aan dat het wellicht zo is dat het kind toch wat jaloers is op de hond. Dit komt wel vaker voor en is opzich niet zo vreemd. Ik wil je als tip geven om daarom ook echt apart aandacht te besteden aan het kind, zonder de hond.
Probeer dus echt af en toe 1 op 1 aandacht te besteden aan jullie kind, terwijl de hond in de bench is of buiten is met de andere volwassene. Misschien zorgt dit ook al wel voor wat meer rust in de tent.
Probeer dus echt af en toe 1 op 1 aandacht te besteden aan jullie kind, terwijl de hond in de bench is of buiten is met de andere volwassene. Misschien zorgt dit ook al wel voor wat meer rust in de tent.
vrijdag 8 mei 2020 om 18:34
Ik heb het ook onderschat. Geef ik direct toe. Ik dacht dat kleuter er makkelijker mee om zou gaan.Th∅rdis schreef: ↑08-05-2020 18:31Ik heb een hond van 10 maanden. En totaal onderschat hoeveel je daar bovenop moet zitten als het beest wakker is. En dat je dus eigenlijk niet iets anders kunt doen dan met de hond bezig zijn als hij actief is. En dat kinderen en puppies géén goede combi zijn. Misschien een halfsuffe schoothond, maar niet een actief jachthondje als een Jack Russel
Gelukkig slapen pups veel als je goed met ze bezig bent, dus dan hou je zo’n 20 uur per dag over voor andere dingen
En hebben geen jackrussel maar idd zo’n makkelijke hond.
Hoe iedereen bij die jackrussel komt. Geen idee.
vrijdag 8 mei 2020 om 18:34
Je kind is 3 en heeft helemaal niet dezelfde emoties als een volwassene. Je kind leeft in het nu...zij speelt en de hond pakt haar speelgoed af. Delen leert ze doordat een ouder het steeds in goede banen leidt of op de opvang waar steeds leiding bij is maar niet door haar maar te laten aanmodderen waarbij het schreeuwen al is overgegaan in slaan.
Je kind is amper zindelijk, kan fantasie en werkelijkheid tijdens spel niet goed onderscheiden, boosheid begrenzen kan een kind van 3 nog maar beperkt, een driftbui hoort erbij. Een peuter is bezig met wie hij is, de eigen grenzen en deze stellen. Zijn reacties zijn dus in lijn met zijn leeftijd.
Op websites over honden en kinderen staat dat je kinderen tot 10-12 jaar niet met een hond alleen kunt laten. De hond zoekt namelijk de rangorde in het gezin en kan besluiten dat het kind lager staat. De hond kan dan ongewenst gedrag vertonen. Afpakken van speelgoed zou je kunnen zien als ongewenst gedrag omdat de hond daarmee de omgeving en spullen van het kind niet respecteert. Het is echter niet aan jouw 3 jarige om de hond in die zin op te voeden.
Je moet er bij blijven, opletten en wanneer dat niet kan dan scheid je je kind en de hond. En je gaat niet schreeuwen dat de hond weg moet omdat jij de situatie niet aan kan.
Je kind is amper zindelijk, kan fantasie en werkelijkheid tijdens spel niet goed onderscheiden, boosheid begrenzen kan een kind van 3 nog maar beperkt, een driftbui hoort erbij. Een peuter is bezig met wie hij is, de eigen grenzen en deze stellen. Zijn reacties zijn dus in lijn met zijn leeftijd.
Op websites over honden en kinderen staat dat je kinderen tot 10-12 jaar niet met een hond alleen kunt laten. De hond zoekt namelijk de rangorde in het gezin en kan besluiten dat het kind lager staat. De hond kan dan ongewenst gedrag vertonen. Afpakken van speelgoed zou je kunnen zien als ongewenst gedrag omdat de hond daarmee de omgeving en spullen van het kind niet respecteert. Het is echter niet aan jouw 3 jarige om de hond in die zin op te voeden.
Je moet er bij blijven, opletten en wanneer dat niet kan dan scheid je je kind en de hond. En je gaat niet schreeuwen dat de hond weg moet omdat jij de situatie niet aan kan.
viva-amber wijzigde dit bericht op 08-05-2020 18:36
7.37% gewijzigd
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
vrijdag 8 mei 2020 om 18:35
Toen mijn jongste 3 was kregen wij een pup, ik vond dat zoooo ontzettend vermoeiend. Had gelukkig vrij 2 mnd en daarna mijn partner nog 2 mnd. Daarna ging pup mee naar mijn werk.
Ik ben inderdaad de pup en kind gaan scheiden, sowieso was ik er heel bedacht op dat ik pup niet wilde overprikkelen. En juist door het scheiden vonden pup en kind elkaar eigenlijk niet zo leuk. Pup vond kind te druk en kind vond pup te druk. Na een tijdje gingen ze elkaar ook echt negeren. Nu is pup 6 en kind is 9 en zijn ze beste vrienden. Kind is niet meer druk en onvoorspelbaar en pup is ook gekalmeerd en van haar puppy tandjes en streken af.
Ik heb die 1e maanden als een havik rondgelopen, continue alles in de gaten houden, continue kind waarschuwen, continue pup begeleiden. Heb 3 kinderen maar een pup opvoeden vind ik echt zoveel meer werk, mijn hemel zeg.
Nooit meer in ieder geval... De enige tip die ik je kan geven is scheiden en wees als een havik hahahaha
Ik ben inderdaad de pup en kind gaan scheiden, sowieso was ik er heel bedacht op dat ik pup niet wilde overprikkelen. En juist door het scheiden vonden pup en kind elkaar eigenlijk niet zo leuk. Pup vond kind te druk en kind vond pup te druk. Na een tijdje gingen ze elkaar ook echt negeren. Nu is pup 6 en kind is 9 en zijn ze beste vrienden. Kind is niet meer druk en onvoorspelbaar en pup is ook gekalmeerd en van haar puppy tandjes en streken af.
Ik heb die 1e maanden als een havik rondgelopen, continue alles in de gaten houden, continue kind waarschuwen, continue pup begeleiden. Heb 3 kinderen maar een pup opvoeden vind ik echt zoveel meer werk, mijn hemel zeg.
Nooit meer in ieder geval... De enige tip die ik je kan geven is scheiden en wees als een havik hahahaha
vrijdag 8 mei 2020 om 18:35
Oh? Echt? Hoe kom ik daar dan bij? Ik dacht dat je dat schreef. Suf
vrijdag 8 mei 2020 om 18:37
Nee dat ben ik met je eens. Ik ga hier idd met man over in gesprek. Het is tijd dat hij zich er wat meer mee bemoeit.Th∅rdis schreef: ↑08-05-2020 18:33Bellen met een kind en een pup in de buurt kan dus gewoon niet. Dat kon ik niet eens, en mijn kinderen zijn zowat 10 jaar ouder.
Als jij belt en kind krijgt de kans om hond te meppen en hond om iets af te pakken, dan zijn ze dus wel alleen. Niet fysiek omdat je in de ruimte bent, maar dan ben je gewoon te laat om in te grijpen op signalen van hond of kind.
Dan kun je net zo goed ergens anders bellen, want je aanwezigheid heeft weinig nut
Het is een lastige tijd. Normaal was kind naar de opvang en liep niet alles zo door elkaar. Ik heb echt de hoop dat het volgende week beter gaat worden.
vrijdag 8 mei 2020 om 18:41
Nu in totaal 2x. Ik wil dit gewoon niet. Daarom vraag ik om tips.
Nu het wat kalmer wordt krijg ik deze ook echt wel.
Dank voor de mensen die goed lezen en reageren. Het hoeft niet allemaal positief te zijn, ik kan best tegen kritiek maar het moet wel ergens op gebaseerd zijn.
vrijdag 8 mei 2020 om 18:43
Labrador. En echt een kalme hoor. Hij laat zich niet gek maken en vindt het allemaal reuze gezellig.
(Aub niet quoten misschien haal ik dit weer weg).
vrijdag 8 mei 2020 om 18:43
Nou veel mensen geven goedbedoeld advies. Kind en hond gaan niet samen.pingpang schreef: ↑08-05-2020 18:41Nu in totaal 2x. Ik wil dit gewoon niet. Daarom vraag ik om tips.
Nu het wat kalmer wordt krijg ik deze ook echt wel.
Dank voor de mensen die goed lezen en reageren. Het hoeft niet allemaal positief te zijn, ik kan best tegen kritiek maar het moet wel ergens op gebaseerd zijn.
Net zoals het kind uithaalt zonder dat jij het doorhebt, kan de hond ineens onverwachts bijten voordat jij kunt ingrijpen
vrijdag 8 mei 2020 om 18:43
Alsof een pup met andere honden nooit een hap of een mep krijgt.
Onze kat werd ook weleens te grazen genomen door kind, wat uiteraard niet mocht en kind werd erop aangesproken.
Kat had om de een of andere reden heel goed door dat kind niet helemaal 'toerekeningsvatbaar' is.
Die loste dat heel goed zelf op.
En ja, daar zat ik ook bovenop en ik haat katten, dus kat werd weggehouden van kind en zou door mij hoogstpersoonlijk bij het asiel zijn langsgebracht als dat mis was gegaan.
Ik hoef geen ongeleid projectiel in huis en heb geen geduld met dieren.
Ze zijn niet van suiker, als je de interactie tussen dieren onderling ziet is een emmer op de kop bij ongewenst gedrag nog niks.. Het is niet dat zoon als een soort Hannibal lecter pijn experimenten uitvoert, het is een reactie op gedrag dat zoon niet wil.
Daar leert zo'n beest van.
Onze kat werd ook weleens te grazen genomen door kind, wat uiteraard niet mocht en kind werd erop aangesproken.
Kat had om de een of andere reden heel goed door dat kind niet helemaal 'toerekeningsvatbaar' is.
Die loste dat heel goed zelf op.
En ja, daar zat ik ook bovenop en ik haat katten, dus kat werd weggehouden van kind en zou door mij hoogstpersoonlijk bij het asiel zijn langsgebracht als dat mis was gegaan.
Ik hoef geen ongeleid projectiel in huis en heb geen geduld met dieren.
Ze zijn niet van suiker, als je de interactie tussen dieren onderling ziet is een emmer op de kop bij ongewenst gedrag nog niks.. Het is niet dat zoon als een soort Hannibal lecter pijn experimenten uitvoert, het is een reactie op gedrag dat zoon niet wil.
Daar leert zo'n beest van.
vrijdag 8 mei 2020 om 18:44
Wanneer je telefoneert of werkt dan zou ik het kind en de hond scheiden van elkaar. Wanneer je mentaal ergens anders mee bezig bent dan kun je niet goed opletten. Daarbij raak je geirriteerd om de hond en het kind je werkzaamheden verstoren, daardoor schiet je uit je slof.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
vrijdag 8 mei 2020 om 18:46
Het lijkt nu enorm veel werk maar het moet ook een tweede natuur worden, dat nooit alleen samen laten.
Onze hond was er al toen zoon geboren werd. Tot een jaar of zes was het òf kind op de arm (tot een jaar of twee, daarna pikte zoon dat niet) of hond aan mijn voeten (volg). Was opbergen boven, hond mee.
Dat is met een puppy nog niet mogelijk dus ik zou weer de peuterhekjes tevoorschijn halen. Kind buiten in zandbak en telefoon binnen gaat, pup bij de kladden grijpen en mee naar binnen (hekje dicht). Kind huppelt op liedjes door de kamer? Met puppy oefenen ‘plaats’ (kussen, mand, bench wat jullie gebruiken) met beloningskoekjes. Kind leren: hond op plaats is afblijven. Niet voor te knuffelen, niet om een kusje te geven, niet speeltjes bij de pup leggen, gewoon helemaal afblijven. Bij ons liggen de honden bijvoorbeeld op een vrij centraal punt in huis zodat ik altijd zicht heb op ‘plaats’. Gaat er dan toch een kind (buurkind, speelkameraadje, neefje, nichtje) richting hond dan kan ik gelijk ingrijpen.
En bovenstaande leest weg als ‘Pfff heb je weer zo’n in control type’ maar het is gewoon een kwestie geworden van gewoonte. Mijn zoon is inmiddels 9 jaar maar naast mij is de hond het ook heel gewoon. Ga ik de berging in of naar zolder, dan trippelt de hond al automatisch achter mij aan. Scheelt je straks ook veel gedoe met speelafspraakjes thuis (kinderen die geen honden gewend zijn of er bang voor zijn) als de hond weet wat ‘plaats’ of ‘volg’ is.
vrijdag 8 mei 2020 om 18:46
Helaas zijn pups en jonge kinderen een hele slechte combinatie.
Afhankelijk van het ras ben je de komende 1-2 jaar 2 kleuters aan het grootbrengen.
Je eerste fout is geweest om je kind toe te staan spullen van de pup af te pakken.
Opvoeden moet jij doen, niet je 4-jarige!
Daar zou ik direct mee stoppen.
Als je kind de hond slaat, ben jij als opvoeder te laat met ingrijpen, dus je zult er nog meer bovenop moeten zitten.
Geef de pup daarnaast verplichte (bench)rust; elke 1,5 uur minimaal een half uur aaneengesloten of zelfs langer. Op die manier kan je kind rustig spelen en krijg jij geen overprikkelde ‘lastige’ pup.
Schakel vandaag nog een gediplomeerd gedragstherapeut in om je te begeleiden, anders gaat dit waarschijnlijk snel mis.
Op deze manier is het hebben van een hond toch voor niemand leuk?
Afhankelijk van het ras ben je de komende 1-2 jaar 2 kleuters aan het grootbrengen.
Je eerste fout is geweest om je kind toe te staan spullen van de pup af te pakken.
Opvoeden moet jij doen, niet je 4-jarige!
Daar zou ik direct mee stoppen.
Als je kind de hond slaat, ben jij als opvoeder te laat met ingrijpen, dus je zult er nog meer bovenop moeten zitten.
Geef de pup daarnaast verplichte (bench)rust; elke 1,5 uur minimaal een half uur aaneengesloten of zelfs langer. Op die manier kan je kind rustig spelen en krijg jij geen overprikkelde ‘lastige’ pup.
Schakel vandaag nog een gediplomeerd gedragstherapeut in om je te begeleiden, anders gaat dit waarschijnlijk snel mis.
Op deze manier is het hebben van een hond toch voor niemand leuk?
vrijdag 8 mei 2020 om 18:47
Bedankt, ik snap wat je zegt.viva-amber schreef: ↑08-05-2020 18:34Je kind is 3 en heeft helemaal niet dezelfde emoties als een volwassene. Je kind leeft in het nu...zij speelt en de hond pakt haar speelgoed af. Delen leert ze doordat een ouder het steeds in goede banen leidt of op de opvang waar steeds leiding bij is maar niet door haar maar te laten aanmodderen waarbij het schreeuwen al is overgegaan in slaan.
Je kind is amper zindelijk, kan fantasie en werkelijkheid tijdens spel niet goed onderscheiden, boosheid begrenzen kan een kind van 3 nog maar beperkt, een driftbui hoort erbij. Een peuter is bezig met wie hij is, de eigen grenzen en deze stellen. Zijn reacties zijn dus in lijn met zijn leeftijd.
Op websites over honden en kinderen staat dat je kinderen tot 10-12 jaar niet met een hond alleen kunt laten. De hond zoekt namelijk de rangorde in het gezin en kan besluiten dat het kind lager staat. De hond kan dan ongewenst gedrag vertonen. Afpakken van speelgoed zou je kunnen zien als ongewenst gedrag omdat de hond daarmee de omgeving en spullen van het kind niet respecteert. Het is echter niet aan jouw 3 jarige om de hond in die zin op te voeden.
Je moet er bij blijven, opletten en wanneer dat niet kan dan scheid je je kind en de hond. En je gaat niet schreeuwen dat de hond weg moet omdat jij de situatie niet aan kan.
En ik heb niet hysterisch geschreeuwd tegen kind dat de hond weg moest.
Er staat wel geëxplodeerd en ik ben best wel boos geworden maar ik heb kind rustig uitgelegd we lief voor pup moeten zijn. En idd gezegd dat als dat niet lukt pup misschien ergens anders moet gaan wonen.
En nee we doen pup niet weg. Is niet aan de orde.
vrijdag 8 mei 2020 om 18:51
Nee klinkt heel goed. Hier kan ik wat mee.lemoos2 schreef: ↑08-05-2020 18:46Het lijkt nu enorm veel werk maar het moet ook een tweede natuur worden, dat nooit alleen samen laten.
Onze hond was er al toen zoon geboren werd. Tot een jaar of zes was het òf kind op de arm (tot een jaar of twee, daarna pikte zoon dat niet) of hond aan mijn voeten (volg). Was opbergen boven, hond mee.
Dat is met een puppy nog niet mogelijk dus ik zou weer de peuterhekjes tevoorschijn halen. Kind buiten in zandbak en telefoon binnen gaat, pup bij de kladden grijpen en mee naar binnen (hekje dicht). Kind huppelt op liedjes door de kamer? Met puppy oefenen ‘plaats’ (kussen, mand, bench wat jullie gebruiken) met beloningskoekjes. Kind leren: hond op plaats is afblijven. Niet voor te knuffelen, niet om een kusje te geven, niet speeltjes bij de pup leggen, gewoon helemaal afblijven. Bij ons liggen de honden bijvoorbeeld op een vrij centraal punt in huis zodat ik altijd zicht heb op ‘plaats’. Gaat er dan toch een kind (buurkind, speelkameraadje, neefje, nichtje) richting hond dan kan ik gelijk ingrijpen.
En bovenstaande leest weg als ‘Pfff heb je weer zo’n in control type’ maar het is gewoon een kwestie geworden van gewoonte. Mijn zoon is inmiddels 9 jaar maar naast mij is de hond het ook heel gewoon. Ga ik de berging in of naar zolder, dan trippelt de hond al automatisch achter mij aan. Scheelt je straks ook veel gedoe met speelafspraakjes thuis (kinderen die geen honden gewend zijn of er bang voor zijn) als de hond weet wat ‘plaats’ of ‘volg’ is.
Het werk heb ik niet onderschat maar de corona gooit roet in het eten. Kind is nu thuis en ik heb een cruciaal beroep.
Ik ga ze scheiden, kind mag niks meer van pup afpakken en we spelen alleen nog met z’n drieën.
Kleuter vindt het uitlaten van pup prachtig, we gaan vaak samen naar de speeltuin of bos (en voordat er weer kritiek komt we weten hoe ver en lang we mogen wandelen). Dus het is echt niet allemaal drama.
vrijdag 8 mei 2020 om 18:55
vrijdag 8 mei 2020 om 18:55
Ooooh ik lees echt heel goed. Lees jij zelf wel wat je schrijft? Je bent aan het werk, aan de telefoon! Dan ben je er dus niet bij. Er bij zijn is niet alleen maar fysiek maar met je aandacht. En nee je kan niet én je aandacht op kind en hond houden én op je werk.pingpang schreef: ↑08-05-2020 18:31Nee ik laat ze niet alleen.
Maar man is er niet bij. En ik ben nog wel eens aan de telefoon ivm werk. Maar ik merk dat ik het nodig vindt dat man meer fysiek aanwezig is zodat alle aandacht bij die 2 kan zijn zonder enige afleiding.
Maar goed je wilt niet lezen.
Ik ben niet op mijn tenen getrapt. Er wordt hier echter gedaan alsof we zomaar een hond in huis hebben genomen en we dit niet goed begeleiden. Dat laatste kan. Ik heb vaker een pup opgevoed maar nog geen kind. En ik vind de combi lastig. Ik vroeg ook om tips en niet om hier uitgekafferd te worden.
Of zit jij ook aan de telefoon als je kindje op de rand van een zwembad of naast een afgrond zit te spelen.
Jij let niet op blijkbaar. Dat blijkt uit alles wat je schrijft.
vrijdag 8 mei 2020 om 18:56
Ik vind pups en kinderen helemaal geen slechte kombinatie...Mijn kinderen zijn nu tussen 16 en 20, en we hebben onze derde Labrador....Onze eerste kregen we toen de jongste 2 was. En ja, ook ik met hondenervaring zit af en toe weer met mijn handen in het haar.... Pup hier is een half jaar...
Ik zou alleen heel duidelijke regels opstellen, en me maandag bij de hondenschool aanmelden. Vanaf maandag zijn ze hier (Zwitserland ) weer open, en heb de puppy cursus gedaan, en ga nu naar de opvoedingcurcus. En laat je man ook wat doen!
Ik zou alleen heel duidelijke regels opstellen, en me maandag bij de hondenschool aanmelden. Vanaf maandag zijn ze hier (Zwitserland ) weer open, en heb de puppy cursus gedaan, en ga nu naar de opvoedingcurcus. En laat je man ook wat doen!
vrijdag 8 mei 2020 om 18:56
