Kinderen
alle pijlers
Kind doet hond pijn
vrijdag 8 mei 2020 om 17:54
Getwijfeld of ik dit topic moest starten. Uit angst voor negatieve reacties.
Toch ga ik het doen omdat ik wil dat dit goed komt en zowel kind als pup wil begeleiden.
We hebben sinds een aantal weken een pup in huis. De wens was er al een tijd, bewust gewacht tot kind wat groter was (bijna 4) en we konden met onze werkgevers regelen dat er iedere dag iemand thuis kan zijn voor zeker een jaar.
We hebben ons goed verdiept in het ras, hebben een goede fokker gezocht. En in overleg met de fokker een hond gekozen die in ons gezin past.
Kind goed voorbereid, uitgelegd dat de pup nog een baby is en alles moet leren, regels besproken (hond met rust laten in de bench etc, speelgoed en schoenen opruimen enz).
So far so good.
Pup is natuurlijk nog lerende en is dol op ons springende kind. Dat zorgt er nog wel eens voor dat hij in broeken en truien hangt. Kleuter vond dit allemaal niet zo spannend, maar wat extreme drama geeft is de kwestie van het buitenspeelgoed.
Kind is continu druk met de watertafel en zandbak. Dus pup ook. En af en toe loopt pup dan weer met een emmertje of schepje in de bek.
Kleuter mag dit gewoon afpakken en we hebben geleerd dat er dan een ander speeltje aan pup gegeven kan worden. Dit leek prima te gaan.
Echter sinds een week of 2 is het iedere keer gedoe. Gillen, krijsen, “maaahaaaaaaaam pup doet dit, mahaaaaaaaam pup heeft mijn emmer”.
Continu. Ik loop iedere keer als een politieagent de boel te sussen.
Sinds een week doet kleuter de pup pijn. En ik ben het zat. Ik snap heus dat het niet makkelijk is dat pup er met speelgoed of schoenen vandoor gaat. Echter kind laat alles achter waar er gespeeld is.
Vandaag ben ik geëxplodeerd nadat kleuter de pup met een emmer heeft geslagen en heb ik gezegd dat als dit iedere keer blijft gebeuren, de pup maar ergens anders moet gaan wonen bij kindjes die hem wel lief vinden.
Dikke tranen en “maar ik vind pup heel lief”.
Maar ik meen het wel. Ik gun pup een fijn huis. En ik wil geen angstige hond. Natuurlijk is dit nog niet aan de orde en ik geloof ook echt wel dat mijn uitbarsting indruk heeft gemaakt. Maar hoe voorkom ik dit?
Goddank gaat kind weer naar de opvang volgende week. Ik werk nu en let met een schuin oog op kind en pup, ik hoop dat dit makkelijker wordt volgende week. Maar heeft iemand een idee hoe ik de band tussen die twee versterk, kind minder dramatisch doet (ik heb al gezegd dat als pup per ongeluk iets kapot maakt we het gewoon vervangen).
Tips zijn welkom.
Na aanleiding van de eerste reacties: kind en pup zijn nooit alleen. Ik ben niet gek.
Toch ga ik het doen omdat ik wil dat dit goed komt en zowel kind als pup wil begeleiden.
We hebben sinds een aantal weken een pup in huis. De wens was er al een tijd, bewust gewacht tot kind wat groter was (bijna 4) en we konden met onze werkgevers regelen dat er iedere dag iemand thuis kan zijn voor zeker een jaar.
We hebben ons goed verdiept in het ras, hebben een goede fokker gezocht. En in overleg met de fokker een hond gekozen die in ons gezin past.
Kind goed voorbereid, uitgelegd dat de pup nog een baby is en alles moet leren, regels besproken (hond met rust laten in de bench etc, speelgoed en schoenen opruimen enz).
So far so good.
Pup is natuurlijk nog lerende en is dol op ons springende kind. Dat zorgt er nog wel eens voor dat hij in broeken en truien hangt. Kleuter vond dit allemaal niet zo spannend, maar wat extreme drama geeft is de kwestie van het buitenspeelgoed.
Kind is continu druk met de watertafel en zandbak. Dus pup ook. En af en toe loopt pup dan weer met een emmertje of schepje in de bek.
Kleuter mag dit gewoon afpakken en we hebben geleerd dat er dan een ander speeltje aan pup gegeven kan worden. Dit leek prima te gaan.
Echter sinds een week of 2 is het iedere keer gedoe. Gillen, krijsen, “maaahaaaaaaaam pup doet dit, mahaaaaaaaam pup heeft mijn emmer”.
Continu. Ik loop iedere keer als een politieagent de boel te sussen.
Sinds een week doet kleuter de pup pijn. En ik ben het zat. Ik snap heus dat het niet makkelijk is dat pup er met speelgoed of schoenen vandoor gaat. Echter kind laat alles achter waar er gespeeld is.
Vandaag ben ik geëxplodeerd nadat kleuter de pup met een emmer heeft geslagen en heb ik gezegd dat als dit iedere keer blijft gebeuren, de pup maar ergens anders moet gaan wonen bij kindjes die hem wel lief vinden.
Dikke tranen en “maar ik vind pup heel lief”.
Maar ik meen het wel. Ik gun pup een fijn huis. En ik wil geen angstige hond. Natuurlijk is dit nog niet aan de orde en ik geloof ook echt wel dat mijn uitbarsting indruk heeft gemaakt. Maar hoe voorkom ik dit?
Goddank gaat kind weer naar de opvang volgende week. Ik werk nu en let met een schuin oog op kind en pup, ik hoop dat dit makkelijker wordt volgende week. Maar heeft iemand een idee hoe ik de band tussen die twee versterk, kind minder dramatisch doet (ik heb al gezegd dat als pup per ongeluk iets kapot maakt we het gewoon vervangen).
Tips zijn welkom.
Na aanleiding van de eerste reacties: kind en pup zijn nooit alleen. Ik ben niet gek.
pingpang wijzigde dit bericht op 08-05-2020 18:06
1.84% gewijzigd
zaterdag 9 mei 2020 om 23:12
Ik denk dat TO nu wel spijt heeft dat ze dit topic geopend heeft.
Aangezien iedereen tegenwoordig zijn hond behandeld als een eigen kind, tot het ziekelijke aan toe, wordt je hier afgemaakt door iedereen die denkt dat je een beul bent.
Ik heb ook een hond en die had als pup ook allemaal streken. Later toen hij een jaar oud was luisterde hij prima.
Dat je kind de hond een mep geeft is niet erg. Dan weet hij dat hij onderaan de ladder staat. Een hond wil graag weten waar hij staat. Sommige rassen hebben daar soms problemen mee en blijven het proberen. Een golden retriever bijvoorbeeld niet. Met bijvoorbeeld een duitse herder soms wel.
Mijn hond had geen geldverkwistende cursussen nodig zoals puppie cursus, dat kan je allemaal makkelijk zelf. Ik moet altijd lachen als men het weer heeft over een gedragstherapeut, helemaal hip tegenwoordig, maar wel grote onzin natuurlijk. Maar ja, fifi moet zich natuurlijk wel gedragen als een mens.
Mijn hond kreeg en krijgt soms old school een schop onder zijn kont. Niet om hem pijn te doen maar om het schrik effect. Dat werkt het beste. Maar goed, daar zijn de viswijven forumleden hier het natuurlijk helemaal niet mee eens. Dus gooi je onzekerheid aan de kant en ga je eigen weg. Observeer je hond zodat je van te voren al weet wat hij gaat of wil doen. Dan ben je hem een stap voor en komt alles goed.
Aangezien iedereen tegenwoordig zijn hond behandeld als een eigen kind, tot het ziekelijke aan toe, wordt je hier afgemaakt door iedereen die denkt dat je een beul bent.
Ik heb ook een hond en die had als pup ook allemaal streken. Later toen hij een jaar oud was luisterde hij prima.
Dat je kind de hond een mep geeft is niet erg. Dan weet hij dat hij onderaan de ladder staat. Een hond wil graag weten waar hij staat. Sommige rassen hebben daar soms problemen mee en blijven het proberen. Een golden retriever bijvoorbeeld niet. Met bijvoorbeeld een duitse herder soms wel.
Mijn hond had geen geldverkwistende cursussen nodig zoals puppie cursus, dat kan je allemaal makkelijk zelf. Ik moet altijd lachen als men het weer heeft over een gedragstherapeut, helemaal hip tegenwoordig, maar wel grote onzin natuurlijk. Maar ja, fifi moet zich natuurlijk wel gedragen als een mens.
Mijn hond kreeg en krijgt soms old school een schop onder zijn kont. Niet om hem pijn te doen maar om het schrik effect. Dat werkt het beste. Maar goed, daar zijn de viswijven forumleden hier het natuurlijk helemaal niet mee eens. Dus gooi je onzekerheid aan de kant en ga je eigen weg. Observeer je hond zodat je van te voren al weet wat hij gaat of wil doen. Dan ben je hem een stap voor en komt alles goed.
zondag 10 mei 2020 om 00:54
Goed idee wel, een peuter iets laten afpakken van een hond.GinnyJones schreef: ↑09-05-2020 11:15Ik denk echt dat je veel strenger moet optreden tegen je kind, wat een verwend gedrag. Je vergoelijkt haar gedrag veel te veel mijns inzien. In eerste instantie heb je het goed gedaan, kind mag haar emmertje terugpakken en pup een ander speeltje geven.
zondag 10 mei 2020 om 01:16
Het verhaal wordt wel erg uit zijn verband getrokken. Ik mag hopen dat to een dikke huid heeft en zich er niet teveel van aantrekt.
Een pup kan wel tegen een stootje. En natuurlijk is het niet normaal dat een pup wordt mishandeld, maar dat is hierin ook niet het geval. Ik lees een moeder die gedrag ziet (zowel bij kind als hond) en dat ongewenst vindt. Hiermee gaat ze aan de slag, en ze vraagt om tips en advies.
Er zijn maar weinig gezinnen waarbij dit niet een keer gebeurd. Je ontkomt er niet aan: een pup daagt uit, gaat opzoek naar grenzen, is nog speels.. en een peuter of kleuter is zulk gedrag ook wel eens zat. Als het geen mini chihuahua is, kan hij echt wel tegen een stootje.
In de hondenwereld is moederhond ook niet zachtaardig als haar pup iets doet waar ze niet van gediend is. Dat betekent niet dat een peuter maar mag slaan. Maar ik denk wel dat zo’n tik van een peuter meevalt als ik zie hoe een moederhond haar jong aan kan pakken. En terecht: want ze moeten worden opgevoed. En voor dit verkeerd wordt geïnterpreteerd: dat doe je idd niet door te slaan. Maar ze met een fluwelen handschoen aan te pakken, is ook niet nodig. Je moet kijken naar de hond zelf en wat hij of zij nodig heeft. Maar je mag best je pup eens goed terecht wijzen.
TO, laat je echt niet gek maken! Waar jij tegenaan loopt is heel normaal. En je bent hartstikke goed bezig! Zorg idd dat je op één lijn zit met je partner. Want ook dat voelt de pup en dat kan al schelen in gedrag.
Een pup kan wel tegen een stootje. En natuurlijk is het niet normaal dat een pup wordt mishandeld, maar dat is hierin ook niet het geval. Ik lees een moeder die gedrag ziet (zowel bij kind als hond) en dat ongewenst vindt. Hiermee gaat ze aan de slag, en ze vraagt om tips en advies.
Er zijn maar weinig gezinnen waarbij dit niet een keer gebeurd. Je ontkomt er niet aan: een pup daagt uit, gaat opzoek naar grenzen, is nog speels.. en een peuter of kleuter is zulk gedrag ook wel eens zat. Als het geen mini chihuahua is, kan hij echt wel tegen een stootje.
In de hondenwereld is moederhond ook niet zachtaardig als haar pup iets doet waar ze niet van gediend is. Dat betekent niet dat een peuter maar mag slaan. Maar ik denk wel dat zo’n tik van een peuter meevalt als ik zie hoe een moederhond haar jong aan kan pakken. En terecht: want ze moeten worden opgevoed. En voor dit verkeerd wordt geïnterpreteerd: dat doe je idd niet door te slaan. Maar ze met een fluwelen handschoen aan te pakken, is ook niet nodig. Je moet kijken naar de hond zelf en wat hij of zij nodig heeft. Maar je mag best je pup eens goed terecht wijzen.
TO, laat je echt niet gek maken! Waar jij tegenaan loopt is heel normaal. En je bent hartstikke goed bezig! Zorg idd dat je op één lijn zit met je partner. Want ook dat voelt de pup en dat kan al schelen in gedrag.
zondag 10 mei 2020 om 03:24
Maar één kind zeker? Want zo'n reactie vind ik niet normaal hoor. Uitproberen, ja. Maar zodra een peuter ziet dat zijn actie pjin doet zijn de meeste peuters ontdaan, verdrietig of boos. Maar genieten van de pijn van een ander?mariel81 schreef: ↑09-05-2020 13:08Wat een handig topic voor mij - lekker egoistisch. Hier in huis drie volwassenen, één peuter, één volwassen hond, twee katten en we denken heel rustig na over een Toller pup volgend jaar.
Mijn ervaringen met peuter die opgroeit met een hond en ‘zijn’ ene kat als kitten kreeg:
Dieren kunnen tegen een stootje en als de relatie over het algemeen goed is overleeft die wat kleutergeweld wel. Hier is hond nooit alleen met peuter of katten maar is peuter wel eens tegen hond aangefietst, heeft met een fluitje in de hond haar oor geblazen en heeft wel eens aan de kat haar staart getrokken. Hond loopt altijd gewoon weg, kat heeft een keertje geblazen en geslagen toen peuter onder tafel over stoelen kroop en op haar belandde (denken we, zagen we niet gebeuren.)
Dieren en kinderen kunnen heel jaloers zijn. Peuter hier wil op het moment met alles van hond winnen, wie het eerst beneden is, wie het eerst thuis is, wie het hoogst kan springen. Peuter vindt het niet leuk dat ik ook regelmatig alleen met hond wandel. Kat is trouwens ook jaloers op hond en hond soms op aandacht voor peuter.
Kinderen hebben net als alle mensen ook hun mindere kant, in hun relatie met dieren ontdekken ze al snel dat ze groter en sterker zijn, de baas kunnen zijn, standjes kunnen geven of een dier bang kunnen maken en dat is soms heel fijn voor hun want meestal zijn zij degenen in die positie. Bij peuter hier kon je echt aan zijn koppie zien dat de eerste (en enige!) keer dat hij een fluitje in de hond haar oor stak hij genoot van de reactie. Eerst gewoon lol met het fluitje, toen een nieuw idee, en voordat ik in kon grijpen schrok de hond zich lam en had peuter daar weer lol om. Ondanks ingrijpen - uitleggen dat hond gevoelige oren heeft, laten nadenken en sorry zeggen zie ik de gedachte soms nog wel een keer opborrelen dat het leuk was. Hier buigen we het machtspelletje om. Laat eens zien hoe goed jij de deur open kan doen want dat kan de hond niet bijvoorbeeld en dat werkt meestal goed.
En als laatste - zodra je aan een hond of kind begint heeft iedereen commentaar, advies en kritiek. Ik heb lekker een Tefal helm en jasje.
Klinkt niet zo eh gezellig.
zondag 10 mei 2020 om 10:19
Geweldig dit....sta hier zo achter. Precies zo zie ik het ook. En idd die gedragstherapeuten....speeltje ruilen voor ander speeltje of snoepje...heb ik nooit begrepen wat daar de filosofie achter is. Als ik zeg los, dan is het los. Gewoon los zonder omruil.oudmannetje schreef: ↑09-05-2020 23:12Ik denk dat TO nu wel spijt heeft dat ze dit topic geopend heeft.
Aangezien iedereen tegenwoordig zijn hond behandeld als een eigen kind, tot het ziekelijke aan toe, wordt je hier afgemaakt door iedereen die denkt dat je een beul bent.
Ik heb ook een hond en die had als pup ook allemaal streken. Later toen hij een jaar oud was luisterde hij prima.
Dat je kind de hond een mep geeft is niet erg. Dan weet hij dat hij onderaan de ladder staat. Een hond wil graag weten waar hij staat. Sommige rassen hebben daar soms problemen mee en blijven het proberen. Een golden retriever bijvoorbeeld niet. Met bijvoorbeeld een duitse herder soms wel.
Mijn hond had geen geldverkwistende cursussen nodig zoals puppie cursus, dat kan je allemaal makkelijk zelf. Ik moet altijd lachen als men het weer heeft over een gedragstherapeut, helemaal hip tegenwoordig, maar wel grote onzin natuurlijk. Maar ja, fifi moet zich natuurlijk wel gedragen als een mens.
Mijn hond kreeg en krijgt soms old school een schop onder zijn kont. Niet om hem pijn te doen maar om het schrik effect. Dat werkt het beste. Maar goed, daar zijn de viswijven forumleden hier het natuurlijk helemaal niet mee eens. Dus gooi je onzekerheid aan de kant en ga je eigen weg. Observeer je hond zodat je van te voren al weet wat hij gaat of wil doen. Dan ben je hem een stap voor en komt alles goed.
Er zijn zelfs gedragstherapeuten die werken alleen telefonsch....ik vind dit zo mensen voor de gek houden, echt hoor!!
zondag 10 mei 2020 om 10:20
Nou draai je de zaken om. De hond pakt iets van kind af.
Hier een roedel met opgevoede stabiele honden. Onze peuter mag en kan alles afpakken. Wij ook, maar peuter helemaal. Of dat nou speelgoed of voer is. Want ze hebben ongelooflijk veel respect voor hem. Zo hoort het ook, net zoals pups in de hondenwereld ook credits krijgen.
Maar peuter of niet; wij mogen alles van onze honden pakken. Alles hier in huis is van mij, zij mogen daarmee spelen. Alles met respect en in balans.
Het valt me altijd op dat mensen die ruilen of overal een snoepje voor geven, met regelmaat draken van honden hebben. Of een hond die buiten wat vindt en het af probeert te pakken en het niet lukt. Ik zie honden die wegrennen, maar ook honden die gaan happen naar de eigenaar. Dan is er in mijn ogen iets goed mis! Wij leven hier samen in vriendschap en wederzijds respect. Maar als er zoiets gebeurt, weten mijn honden ook dat er één de baas is; dat ben ik.
Natuurlijk is het bij een pup nog anders. Om iets aan te leren, gebruik je vaak iets lekkers. Of als hij aan je stoelpoot knaagt, geef je hem aan dat dat niet mag en geef je iets waar hij wél op mag knagen.
Maar bij een volwassen hond? Ik vind het echt onnodig om daarmee in onderhandeling te gaan. Want als je gaat onderhandelen, is er ruimte om te kijken wie er gelijk heeft. En zo werkt het in de hondenwereld niet. Daar leven ze in rangen. En het is de bedoeling dat jij een hogere rang hebt dan je hond. En dus is er geen ruimte tot discussie.
Een hond vindt het juist fijn om te weten waar hij aan toe is en waar de grenzen liggen. Zo weet hij waar hij aan toe is en kan ontspannen. Want hij hoeft dan geen strijd aan te gaan of een bepaalde positie in te nemen, waar de hond in de meeste gevallen niet voor geschikt is. En dat geeft honden veel rust.
zondag 10 mei 2020 om 10:24
Ofleest het nog eens en begrijpt dat je een peuter ( geen volwassene dus) iets laats terugpakken ( wat er zo stond in de reactie waar op gereageerd werd) van een pup/hond zonder training/ nog opgroeiend/ niet te vertrouwen nog. .viva87 schreef: ↑10-05-2020 10:20Nou draai je de zaken om. De hond pakt iets van kind af.
Hier een roedel met opgevoede stabiele honden. Onze peuter mag en kan alles afpakken. Wij ook, maar peuter helemaal. Of dat nou speelgoed of voer is. Want ze hebben ongelooflijk veel respect voor hem. Zo hoort het ook, net zoals pups in de hondenwereld ook credits krijgen.
Maar peuter of niet; wij mogen alles van onze honden pakken. Alles hier in huis is van mij, zij mogen daarmee spelen. Alles met respect en in balans.
Het valt me altijd op dat mensen die ruilen of overal een snoepje voor geven, met regelmaat draken van honden hebben. Of een hond die buiten wat vindt en het af probeert te pakken en het niet lukt. Ik zie honden die wegrennen, maar ook honden die gaan happen naar de eigenaar. Dan is er in mijn ogen iets goed mis! Wij leven hier samen in vriendschap en wederzijds respect. Maar als er zoiets gebeurt, weten mijn honden ook dat er één de baas is; dat ben ik.
Natuurlijk is het bij een pup nog anders. Om iets aan te leren, gebruik je vaak iets lekkers. Of als hij aan je stoelpoot knaagt, geef je hem aan dat dat niet mag en geef je iets waar hij wél op mag knagen.
Maar bij een volwassen hond? Ik vind het echt onnodig om daarmee in onderhandeling te gaan. Want als je gaat onderhandelen, is er ruimte om te kijken wie er gelijk heeft. En zo werkt het in de hondenwereld niet. Daar leven ze in rangen. En het is de bedoeling dat jij een hogere rang hebt dan je hond. En dus is er geen ruimte tot discussie.
Een hond vindt het juist fijn om te weten waar hij aan toe is en waar de grenzen liggen. Zo weet hij waar hij aan toe is en kan ontspannen. Want hij hoeft dan geen strijd aan te gaan of een bepaalde positie in te nemen, waar de hond in de meeste gevallen niet voor geschikt is. En dat geeft honden veel rust.
Dat is gewoon geen goed idee.
Je hele tekst hier doet daar echt niets aan af en slaat eigenlijk als een tang op een varken.
zondag 10 mei 2020 om 11:20
[quote]Maar één kind zeker? Want zo'n reactie vind ik niet normaal hoor. Uitproberen, ja. Maar zodra een peuter ziet dat zijn actie pjin doet zijn de meeste peuters ontdaan, verdrietig of boos. Maar genieten van de pijn van een ander?
Klinkt niet zo eh gezellig.
@NSA Bedankt voor de waarschuwing - nu weet ik dat ik met een psyschopaatje in wording samenwoon.
Klinkt niet zo eh gezellig.
@NSA Bedankt voor de waarschuwing - nu weet ik dat ik met een psyschopaatje in wording samenwoon.
anoniem_64288ae9b03ce wijzigde dit bericht op 10-05-2020 11:21
Reden: Ging iets mis
Reden: Ging iets mis
15.74% gewijzigd
zondag 10 mei 2020 om 11:40
Dat is juist wel een goed idee. Juist nu het nog een pup is. Het zou pas raar zijn als dat pas gebeurt zodra hond en kind ouder zijn. Want dan is de hond het niet gewend en heeft het geleerd dat kind nooit iets van de hond af mag pakken.Luci_Morgenster schreef: ↑10-05-2020 10:24Ofleest het nog eens en begrijpt dat je een peuter ( geen volwassene dus) iets laats terugpakken ( wat er zo stond in de reactie waar op gereageerd werd) van een pup/hond zonder training/ nog opgroeiend/ niet te vertrouwen nog. .
Dat is gewoon geen goed idee.
Je hele tekst hier doet daar echt niets aan af en slaat eigenlijk als een tang op een varken.
Onze peuter pakt alles hier van de honden af. En dat is prima.
Dat betekent niet dat hij alles maar mag doen met de hond. Want ook hij moet respectvol met de hond omgaan, net zoals dat andersom ook van de hond wordt verwacht.
Mocht hij de hond dus pijn doen, dan corrigeer ik de peuter. De hond ziet dat en voelt zich veilig. Die weet: ik hoef dat zelf niet op te lossen, want dat doet onze baas wel. Zolang jij dus altijd voor een evenwicht en balans in de roedel zorgt, is er niks aan de hand. Pas als er geen leiding is, kan het mis gaan.
zondag 10 mei 2020 om 21:18
Punt is dat honden zich verschillend gedragen in verschillende leeftijdsfasen en onder verschillende omstandigheden. Een pup wordt snel volwassen, een kleuter langzaam. Nu zijn ze allebei een kind zeg maar en komen ze bij elkaar met veel weg. Maar als pup 2 jaar en dus een puber is, is de peuter een kind van 6. Als de pup 3 jaar is en volwassen, is peuter een kind van 8. Dan is de verhouding ineens heel anders. Een hond streeft in principe altijd naar rangordeverbetering. In de paar jaar dat de hond van pup naar puber naar volwassen gaat, maakt het kind een veel geringer ontwikkeling door. Het kan gebeuren dat gaandeweg zijn ontwikkeling de hond een kind ineens als een rivaal of ondergeschikte gaat zien. En dat kan zich uiten in aanvallen, vooral de baas even niet oplet. Want zo sneaky zijn honden vaak.
Ik heb mijn hele leven honden (2, 3, of 4 tegelijk) , maar honden vertrouw ik nooit met kinderen onder de 12 jaar. Je ziet ook dat de rangorde in een roedel vaak verandert door ouderdom, ziekte, zwakte etc. Die verandering kan in een oogwenk plaatsvinden, door bijvoorbeeld een confrontatie of afstraffing. Daarna is de orde veranderd. Alleen is het niet zo fijn als een hond dat doet met een kind.
Ik heb mijn hele leven honden (2, 3, of 4 tegelijk) , maar honden vertrouw ik nooit met kinderen onder de 12 jaar. Je ziet ook dat de rangorde in een roedel vaak verandert door ouderdom, ziekte, zwakte etc. Die verandering kan in een oogwenk plaatsvinden, door bijvoorbeeld een confrontatie of afstraffing. Daarna is de orde veranderd. Alleen is het niet zo fijn als een hond dat doet met een kind.
