Kinderen
alle pijlers
Kind in Sinterklaas laten geloven, ja of nee?
donderdag 12 november 2020 om 16:54
Hé, dat heb ik ook, ik kan ook echt denken: het is typisch Sinterklaasweer vandaag. Heb ik nu ook al soms.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
donderdag 12 november 2020 om 16:59
Als ze zoiets vraagt zeg ik ‘dat is een meisje uit dat boekje, etc’ en als ze iets vraagt over een tekenfilmfiguur vertel ik dat die in dat en dat filmpje zit. Voor mij is dat echt het meest voor de hand liggende antwoord bij al dat soort vragen.Mevrouw75 schreef: ↑12-11-2020 16:52Als je kind vraagt: wat is Doornroosje? Dan geef je toch antwoord wat Doornroosje is? Dus een meisje dat etc/ er was eens een koning en die blablablabla. Althans, ik ga niet heel duidelijk benadrukken dat dat maar een sprookje is.
Vertellen dat Sinterklaas een man met een mijter op paard is dan ook niet liegen. Het is gewoon de verschijning beschrijven.
donderdag 12 november 2020 om 17:01
Echt? Bij mij niet. Sprookjes komen ook niet uit een boekje, maar daar ben ik een principiële zeikerd in;)
donderdag 12 november 2020 om 17:06
Ik herinner me inderdaad nog wel dat mijn kind ook van allerlei televisiefiguren vroeg of ze echt waren, zoals de Teletubbies, en dan antwoordde ik ook gewoon dat het echte mensen in verkleedpakken waren.Mevrouw75 schreef: ↑12-11-2020 09:35Mijn kind vraagt/zegt bij heel veel dingen: is dat echt of niet? Verhalen op tv, karakters uit films of die bestaan of niet, de paashaas, de tandende, maar bij Sinterklaas niet. En ik ga niet expliciet vertellen dat iets wel of niet bestaat als ze het er zelf niet over heeft.
Heb jij dan wél uit jezelf gezegd dat Sinterklaas een verkleedpartij is?
Hoe dat met Sinterklaas is gegaan, weet ik niet meer precies. In ieder geval niet door kritische vragen van mijn peuter, want die zou alles heilig geloofd hebben, omdat alles wat je moeder èn de juf zeiden, absoluut waarheid was. En precies dat, zorgde ik ervoor dat ik niet uit mijn mond kon krijgen van: “Sinterklaas heeft gezegd dat jij op woensdag en zaterdag je schoen mag zetten” of “Kijk nou, de rommelpiet heeft alles overhoop gegooid!” of “Nou ik ben benieuwd of Sinterklaas ook voor jou een cadeautje in de zak heeft gedaan” of “Maak maar een tekening voor Sinterklaas, dat zal hij mooi vinden!”.
Want heel veel mensen zeggen in dit topic wel dat “ze er niet voor hebben hoeven liegen”, maar met dit soort formuleringen doe je natuurlijk net zo hard mee aan het bevestigen van de leugen. En dat voelde voor mij persoonlijk gewoon niet goed, omdat ik bij allerlei andere gespreksonderwerpen altijd zo goed mogelijk en naar waarheid uitleg probeerde te geven. En ik voor mijn kinderen een zo betrouwbaar mogelijk baken wilde zijn.
Nu ik er wat langer over nadenk, denk ik dat ik inderdaad expliciet gezegd heb dat Sint en Piet verkleed zijn en dat het allemaal een heel gezellig toneelstukje is. Zonder dat mijn kinderen daar enorm kritische vragen over hadden gesteld.
Ik heb het net nog even aan mijn pubers gevraagd, maar die vinden het superfijn dat ze altijd de waarheid hebben geweten. Het heeft hun gevoel versterkt dat ze mij altijd kunnen vertrouwen. Het feest en zelfs de magie waren er volgens hen geen haar minder om, want zoals ik in een andere reactie al uitlegde, deden we wel van haver tot gort en vol vrolijke overgave mee aan het hele sinterklaasfeest.
Mijn kinderen waren blij dat ze zich geen zorgen hoefden te maken over alle tegenslagen ieder jaar bij het Sinterklaasjournaal (“Gaat pakjesavond wel door??”). En dat ze ook hun hoofd niet hoefden te breken over de onrechtvaardigheid dat brave Jantje maar 1x per week een prulletje in z’n schoen kreeg van Sinterklaas, terwijl gemene Nellie er 5x per week grote cadeaus in kreeg.
Dus ja, zowel ik als mijn kinderen zien er ook achteraf geen enkel nadeel in om gewoon meteen te zeggen hoe het zit en daarna heerlijk op te gaan in het feest.
donderdag 12 november 2020 om 17:43
De voorbeelden die je noem zeg ik dan ook weer net niet zo.Java schreef: ↑12-11-2020 17:06Ik herinner me inderdaad nog wel dat mijn kind ook van allerlei televisiefiguren vroeg of ze echt waren, zoals de Teletubbies, en dan antwoordde ik ook gewoon dat het echte mensen in verkleedpakken waren.
Hoe dat met Sinterklaas is gegaan, weet ik niet meer precies. In ieder geval niet door kritische vragen van mijn peuter, want die zou alles heilig geloofd hebben, omdat alles wat je moeder èn de juf zeiden, absoluut waarheid was. En precies dat, zorgde ik ervoor dat ik niet uit mijn mond kon krijgen van: “Sinterklaas heeft gezegd dat jij op woensdag en zaterdag je schoen mag zetten” of “Kijk nou, de rommelpiet heeft alles overhoop gegooid!” of “Nou ik ben benieuwd of Sinterklaas ook voor jou een cadeautje in de zak heeft gedaan” of “Maak maar een tekening voor Sinterklaas, dat zal hij mooi vinden!”.
Want heel veel mensen zeggen in dit topic wel dat “ze er niet voor hebben hoeven liegen”, maar met dit soort formuleringen doe je natuurlijk net zo hard mee aan het bevestigen van de leugen. En dat voelde voor mij persoonlijk gewoon niet goed, omdat ik bij allerlei andere gespreksonderwerpen altijd zo goed mogelijk en naar waarheid uitleg probeerde te geven. En ik voor mijn kinderen een zo betrouwbaar mogelijk baken wilde zijn.
Nu ik er wat langer over nadenk, denk ik dat ik inderdaad expliciet gezegd heb dat Sint en Piet verkleed zijn en dat het allemaal een heel gezellig toneelstukje is. Zonder dat mijn kinderen daar enorm kritische vragen over hadden gesteld.
Ik heb het net nog even aan mijn pubers gevraagd, maar die vinden het superfijn dat ze altijd de waarheid hebben geweten. Het heeft hun gevoel versterkt dat ze mij altijd kunnen vertrouwen. Het feest en zelfs de magie waren er volgens hen geen haar minder om, want zoals ik in een andere reactie al uitlegde, deden we wel van haver tot gort en vol vrolijke overgave mee aan het hele sinterklaasfeest.
Mijn kinderen waren blij dat ze zich geen zorgen hoefden te maken over alle tegenslagen ieder jaar bij het Sinterklaasjournaal (“Gaat pakjesavond wel door??”). En dat ze ook hun hoofd niet hoefden te breken over de onrechtvaardigheid dat brave Jantje maar 1x per week een prulletje in z’n schoen kreeg van Sinterklaas, terwijl gemene Nellie er 5x per week grote cadeaus in kreeg.
Dus ja, zowel ik als mijn kinderen zien er ook achteraf geen enkel nadeel in om gewoon meteen te zeggen hoe het zit en daarna heerlijk op te gaan in het feest.
donderdag 12 november 2020 om 17:44
Ik heb Sinterklaas nog nooit aan mijn kinderen omschreven als iemand die alleen maar kadootjes geeft, aangezien ik de kadootjes niet het belangrijkste vindt. Het hoort er wel bij en maakt het voor kinderen extra leuk, maar ik vind de magie van het hele feest veel leuker. Waar ik over viel is dat je heel star bent over het feit dat je kind niet in Sinterklaas mag geloven (je ziet nu zelfs al problemen in het vieren van sinterklaasavond met nichtjes en neefjes) en ik snap inderdaad niet dat je het jezelf zo moeilijk maakt, maar goed dat ben ik hè, daar heb jij niets mee te maken.Minik schreef: ↑12-11-2020 16:46Mijn tweejarige is niet gek. Die vraagt nu al ‘wat is Sinterklaas?’ als ze het een ander kind hoort zeggen. Kan ik nogal moeilijk terugkaatsen met ‘wat denk je zelf?’
Dus ik kan nu zeggen dat Sinterklaas iemand is die je cadeautjes geeft (=leugen) of eerlijk zijn. Ik heb nu de voorkeur voor eerlijk zijn, maar was gewoon heel benieuwd naar andere meningen.
Ik bedoel het helemaal niet zo zwaar en ik krijg eigenlijk bij jouw reactie eerder het gevoel dat het zwaar is. Het komt over alsof je geloven in Sinterklaas een soort recht vindt van het kind en zo zie ik het gewoon niet. Het is ‘maar’ een feest wat we vieren.
Overigens vier ik Sinterklaas vrij sober, paar keer schoen zetten en pakjesavond (en normaal gesproken de intocht in onze woonplaats, dit jaar uiteraard niet). Ik versier het huis niet, doe ook verder niets speciaals, maar ik vind het fantastisch om mijn kinderen te zien genieten van het Sinterklaasjournaal en de opwinding als we de Sint tegenkomen en die heerlijke rode wangen op de avond zelf. Dat is meer dan genoeg. Ik zou het niet willen missen. Mij zou je ook als kind geen plezier hebben gedaan met de waarheid, nadat ik van mijn geloof was gevallen was Sinterklaas nog steeds leuk, maar toch minder magisch.
donderdag 12 november 2020 om 18:06
Ik kan me niet herinneren dat mij als kleuter is verteld dat ik het geheim moest houden. Moet zeggen dat ik er op die leeftijd helemaal niet bij stilstond of anderen er wel of niet in geloofden. Daar kwam ik volgens mij pas op mijn 9e achter. Ik en 2 buurmeisjes kregen een discussie over Sinterklaas. De jongste was 7 en zei steeds dat hij echt was. Ik heb toen met dat andere meisje verteld dat hij nep was. Zij vertelde dat aan haar moeder die daarna boos naar toe kwam. Ze ging het ook tegen mijn moeder vertellen. Thuis werd ik erop aangesproken dat wij het niet mochten vertellen. Ik was daar helemaal verbaasd over.duizel schreef: ↑12-11-2020 05:38Ik ben trouwens benieuwd of jullie de kinderen die niet geloven instructies geven over vertellen tegen andere kinderen? Of moeten zij dit grote geheim voor zich houden? In de kleuterklas zullen zij een van de weinigen zijn die niet geloven. Hoe ga je daar mee om? Nieuwsgierigheid van mijn kant.
donderdag 12 november 2020 om 18:13
Waarom zou je over cadeautjes moeten gaan beginnen? Op de vraag "Wat is Sinterklaas", zou ik gewoon met een beschrijving antwoorden: een oude man met een mantel, een mijter, een staf en een baard. Dat is toch informatie genoeg voor een 2-jarige?Minik schreef: ↑12-11-2020 16:46Mijn tweejarige is niet gek. Die vraagt nu al ‘wat is Sinterklaas?’ als ze het een ander kind hoort zeggen. Kan ik nogal moeilijk terugkaatsen met ‘wat denk je zelf?’
Dus ik kan nu zeggen dat Sinterklaas iemand is die je cadeautjes geeft (=leugen) of eerlijk zijn. Ik heb nu de voorkeur voor eerlijk zijn, maar was gewoon heel benieuwd naar andere meningen.
Ik bedoel het helemaal niet zo zwaar en ik krijg eigenlijk bij jouw reactie eerder het gevoel dat het zwaar is. Het komt over alsof je geloven in Sinterklaas een soort recht vindt van het kind en zo zie ik het gewoon niet. Het is ‘maar’ een feest wat we vieren.
Als je een schoen wilt zetten, dan laat je dat haar doen. Maar je kunt er ook rustig nog even mee wachten (dat hele schoenzetten-gedoe ging hier pas leven, toen de oudste naar school ging).
Mijn kinderen groeiden op met een totaal andere, buitenlandse versie van sinterklaas en een Christkind, dat voor cadeautjes zorgde. Maar de Nederlandse sint vonden ze ook leuk, vooral omdat die aan schoen zetten deed. Het maakte hen allemaal niet uit: kinderen zijn hoogste flexibel zodra het om snoep en cadeautjes gaat
.
donderdag 12 november 2020 om 18:20
Nogmaals: je benadert het heel erg vanuit jezelf, als volwassene. Voor een jong kind is het onderscheid tussen echt en niet echt, waar en niet waar helemaal niet zo scherp.Minik schreef: ↑12-11-2020 16:46Mijn tweejarige is niet gek. Die vraagt nu al ‘wat is Sinterklaas?’ als ze het een ander kind hoort zeggen. Kan ik nogal moeilijk terugkaatsen met ‘wat denk je zelf?’
Dus ik kan nu zeggen dat Sinterklaas iemand is die je cadeautjes geeft (=leugen) of eerlijk zijn. Ik heb nu de voorkeur voor eerlijk zijn, maar was gewoon heel benieuwd naar andere meningen.
Ik bedoel het helemaal niet zo zwaar en ik krijg eigenlijk bij jouw reactie eerder het gevoel dat het zwaar is. Het komt over alsof je geloven in Sinterklaas een soort recht vindt van het kind en zo zie ik het gewoon niet. Het is ‘maar’ een feest wat we vieren.
donderdag 12 november 2020 om 18:24
tuurlijk wel, maar dan verzinnen ze zelf wel een reden. Mijn nichtje was een nakomertje en haar oudere zussen waren surprises aan het maken. Sinterklaas brengt de echte cadeautjes, maar die fopcadeautjes heeft hij geen tijd voor, dus die doen we zelf. Prima.hondenmens schreef: ↑12-11-2020 18:20Ik vraag me af of gelovige kinderen zelf niet opvalt dat de Sint op tv er anders uitziet dan de Sint op school? Bijvoorbeeld andere kleur handschoenen, een bril dragen, paard andere kleur. Dat soort dingen vielen mij direct op.
Nooit dat filmpje gezien van de kleuterjuf die zich omkleedde tot sinterklaas in de klas? Sinterklaas vroeg aan de kinderen waar de juf was gebleven. eehh niemand die het wist, geen idee.
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
donderdag 12 november 2020 om 18:25
Ik heb er eens over na gedacht en ik zie dat hele sinterklaas (alhoewel ik het persoonlijk een stom feest vind) niet als liegen tegen mijn kinderen, maar meer als meegaan in een magische wereld. Ik heb zo vaak mee gefantaseerd met mijn kinderen over beren in het bos, een drakenjacht, een dino als huisdier etcetera. Nu hangt het uiteraard ook van je kinderen af. Ik zou een kind er nooit angst mee aanjagen, maar die van mij vonden het prachtig.Java schreef: ↑12-11-2020 17:06Ik herinner me inderdaad nog wel dat mijn kind ook van allerlei televisiefiguren vroeg of ze echt waren, zoals de Teletubbies, en dan antwoordde ik ook gewoon dat het echte mensen in verkleedpakken waren.
Hoe dat met Sinterklaas is gegaan, weet ik niet meer precies. In ieder geval niet door kritische vragen van mijn peuter, want die zou alles heilig geloofd hebben, omdat alles wat je moeder èn de juf zeiden, absoluut waarheid was. En precies dat, zorgde ik ervoor dat ik niet uit mijn mond kon krijgen van: “Sinterklaas heeft gezegd dat jij op woensdag en zaterdag je schoen mag zetten” of “Kijk nou, de rommelpiet heeft alles overhoop gegooid!” of “Nou ik ben benieuwd of Sinterklaas ook voor jou een cadeautje in de zak heeft gedaan” of “Maak maar een tekening voor Sinterklaas, dat zal hij mooi vinden!”.
Want heel veel mensen zeggen in dit topic wel dat “ze er niet voor hebben hoeven liegen”, maar met dit soort formuleringen doe je natuurlijk net zo hard mee aan het bevestigen van de leugen. En dat voelde voor mij persoonlijk gewoon niet goed, omdat ik bij allerlei andere gespreksonderwerpen altijd zo goed mogelijk en naar waarheid uitleg probeerde te geven. En ik voor mijn kinderen een zo betrouwbaar mogelijk baken wilde zijn.
Nu ik er wat langer over nadenk, denk ik dat ik inderdaad expliciet gezegd heb dat Sint en Piet verkleed zijn en dat het allemaal een heel gezellig toneelstukje is. Zonder dat mijn kinderen daar enorm kritische vragen over hadden gesteld.
Ik heb het net nog even aan mijn pubers gevraagd, maar die vinden het superfijn dat ze altijd de waarheid hebben geweten. Het heeft hun gevoel versterkt dat ze mij altijd kunnen vertrouwen. Het feest en zelfs de magie waren er volgens hen geen haar minder om, want zoals ik in een andere reactie al uitlegde, deden we wel van haver tot gort en vol vrolijke overgave mee aan het hele sinterklaasfeest.
Mijn kinderen waren blij dat ze zich geen zorgen hoefden te maken over alle tegenslagen ieder jaar bij het Sinterklaasjournaal (“Gaat pakjesavond wel door??”). En dat ze ook hun hoofd niet hoefden te breken over de onrechtvaardigheid dat brave Jantje maar 1x per week een prulletje in z’n schoen kreeg van Sinterklaas, terwijl gemene Nellie er 5x per week grote cadeaus in kreeg.
Dus ja, zowel ik als mijn kinderen zien er ook achteraf geen enkel nadeel in om gewoon meteen te zeggen hoe het zit en daarna heerlijk op te gaan in het feest.
Over dingen als de dood en oorlogen ben ik dan vanaf het begin wel heel eerlijk geweest (wel aan het kind aangepast, de jodenvervolging met een 4-jarige bespreken is meestal geen goed idee). Dat omdat ik dat belangrijke onderwerpen vond. Het hele sintgebeuren vind ik niet zo belangrijk. Mijn kinderen vonden het heel leuk (vooral het schoen zetten), maar waren ook niet verbaasd of teleurgesteld dat sinterklaas een verhaaltje was. Ik heb het ze ook nooit echt verteld, op een bepaalde leeftijd wisten ze het gewoon.
Wat dit betreft zijn er vele wegen , die naar Rome leiden.
donderdag 12 november 2020 om 18:27
Dat waren verklede mannen. Die op tv was de enige echte vonden mijn kinderen (alhoewel die nepsinterklazen ook wel aardig echt waren, als ze de kinderen aanspraken).hondenmens schreef: ↑12-11-2020 18:20Ik vraag me af of gelovige kinderen zelf niet opvalt dat de Sint op tv er anders uitziet dan de Sint op school? Bijvoorbeeld andere kleur handschoenen, een bril dragen, paard andere kleur. Dat soort dingen vielen mij direct op.
donderdag 12 november 2020 om 18:31
Vertellen is zo leuk. Pas alleen op, waarmee je begint. Ik begon ooit in een melige bui met verhalen over de tweeling Billie en Poepie en hun zussen Scheet en Pisseke en die waren zo'n succes, dat ik er jaren aan vast gezeten heb...
donderdag 12 november 2020 om 18:35
Dit herken ik ook. Behalve dat we in mijn familie altijd al groots kerst vierden, incl cadeaus onder de boom.aardbeienslof schreef: ↑12-11-2020 16:44Ik vond dat ze vanaf groep 6 ongeveer wel moesten weten hoe en wat. Maar goed, als onze kinderen nu klein waren geweest dan had ik heel Sinterklaas geskipt. Al die vechtpartijen, dreigingen en stakingen mbt Sinterklaas hebben het voor mij geheel verpest.
Inmiddels vieren wij ook kerst met cadeautjes ipv Sinterklaas.
Als het hele sinterklaas morgen afgeschaft zou worden zou ik persoonlijk vooral opgelucht zijn.
donderdag 12 november 2020 om 18:59
Mwah, dat valt wel mee hoor. Ik doe van alles eigenlijk. Ik vind mezelf niet een hele begenadigd verteller, dat dan weer niet.
Ik vroeg net even aan mijn kind wat ze zou zeggen als ze aan kleine neefje moest uitleggen wie Hans en Grietje waren en toen ging ze gewoon het hele verhaal vertellen (dat zijn 2 hele arme kinderen en die gaan in een eng bos etc) , dus ik denk dat ik wel wat beïnvloed heb.
mevrouw75 wijzigde dit bericht op 12-11-2020 19:01
6.41% gewijzigd
donderdag 12 november 2020 om 19:00
Je schiet door in je verlangen om eerlijk te willen zijn en hebt daarom de neiging om meteen maar alles te vertellen. Sinterklaas is een spel. Fantasie. Kinderen houden van spelen. En van fantasie. Wat mij betreft heeft elk kind daar recht op. Ik begin me echt af te vragen wat jij doet als jouw kindje met een keukentje speelt en jou een bordje met een vorkje en een houten speelgoedtaartje komt brengen. Vind je dan ook dat je eerlijk moet zijn over wat je voorgeschoteld krijgt, of speel je mee?Minik schreef: ↑12-11-2020 16:46Mijn tweejarige is niet gek. Die vraagt nu al ‘wat is Sinterklaas?’ als ze het een ander kind hoort zeggen. Kan ik nogal moeilijk terugkaatsen met ‘wat denk je zelf?’
Dus ik kan nu zeggen dat Sinterklaas iemand is die je cadeautjes geeft (=leugen) of eerlijk zijn. Ik heb nu de voorkeur voor eerlijk zijn, maar was gewoon heel benieuwd naar andere meningen.
Ik bedoel het helemaal niet zo zwaar en ik krijg eigenlijk bij jouw reactie eerder het gevoel dat het zwaar is. Het komt over alsof je geloven in Sinterklaas een soort recht vindt van het kind en zo zie ik het gewoon niet. Het is ‘maar’ een feest wat we vieren.
Je kan op de vraag van jouw twee-jarige prima zonder te liegen antwoorden dat Sinterklaas een feest is waarop kinderen cadeautjes krijgen. En als je peuter vervolgens vraagt van wie, vertel je dat het volgens sommigen geheim is, maar dat er in elk geval flink wat ouders helpen. Hij/zij vroeg je namelijk helemaal niet of Sinterklaas een verkleedde man is. Je kan dus gewoon eerlijk antwoord geven zonder meteen het hele verhaal te vertellen. Op die manier sluit je mijns inziens beter aan bij zijn/haar belevingswereld.
donderdag 12 november 2020 om 19:16
In je eerste stukje geef je een voorbeeld waarbij het kind een spel verzint. Dat vind ik heel anders.yette schreef: ↑12-11-2020 19:00Je schiet door in je verlangen om eerlijk te willen zijn en hebt daarom de neiging om meteen maar alles te vertellen. Sinterklaas is een spel. Fantasie. Kinderen houden van spelen. En van fantasie. Wat mij betreft heeft elk kind daar recht op. Ik begin me echt af te vragen wat jij doet als jouw kindje met een keukentje speelt en jou een bordje met een vorkje en een houten speelgoedtaartje komt brengen. Vind je dan ook dat je eerlijk moet zijn over wat je voorgeschoteld krijgt, of speel je mee?
Je kan op de vraag van jouw twee-jarige prima zonder te liegen antwoorden dat Sinterklaas een feest is waarop kinderen cadeautjes krijgen. En als je peuter vervolgens vraagt van wie, vertel je dat het volgens sommigen geheim is, maar dat er in elk geval flink wat ouders helpen. Hij/zij vroeg je namelijk helemaal niet of Sinterklaas een verkleedde man is. Je kan dus gewoon eerlijk antwoord geven zonder meteen het hele verhaal te vertellen. Op die manier sluit je mijns inziens beter aan bij zijn/haar belevingswereld.
Het laatste is ook hoe ik het zou doen. Het hele idee verklede man snapt ze toch nog niet. Ik heb tot nu toe gewoon gezegd dat we een feestje gaan vieren dat Sinterklaas heet en dat ze daarbij cadeautjes krijgt. Dat is alles wat ze tot nu toe echt weet. En we hebben dus samen het cadeau gekocht. Ik help haar helemaal niet actief uit het verhaal, maar wil niet het verhaal meer maken dan het is, namelijk een verhaal, een traditie.
donderdag 12 november 2020 om 19:40
Ik twijfel een beetje welke kant op te gaan. Mijn kinderen stellen dit jaar voor het eerst veel kritische vragen, maar zijn tegelijkertijd nog maar (bijna) 4 en 5. Ze hebben absoluut niet het vermogen een geheim voor zich te houden, dus ik wil ze ook niet opzadelen met het idee dat ze iets voor zich moeten houden. Maar ik merk dat ik me ook niet heel prettig voel bij antwoorden verzinnen op hun gegronde vragen.
Gesprek vandaag met zoon van 3, bijna 4:
Hij: Mama, is er een echte Sinterklaas?
Ik: Wat denk jij?
Hij: Maar ik vraag dat toch, is er een echte Sinterklaas?
Ik: Maar wat denk jij lieverd?
Hij: Neeheee ik vraag het aan jou. Is er een echte Sinterklaas?
Ik: Je hebt hem net gezien op televisie, wat denk je?
Hij: Neehee ik bedoel in het ECHT. Is er nou een échte Sinterklaas?
En van de week met zoon van 5:
Hij: Mama hoe brengt Sinterklaas die cadeaus?
Ik: Goede vraag zeg.. wat denk jij?
Hij: Nou ik vraag dat dus.
Ik: Ja maar ik zit er ook even over na te denken.. hmm, wat denk jij eigenlijk?
Hij: Misschien met een vliegtuig?
Ik: Hmm ja misschien wel!
...
Hij: Maar is dat waar?
Ik: Weet ik niet hoor.
Hij: Jawel dat weet je wel, is het waar?
Ik: Geen idee, maar ik vind het heel goed bedacht van je!
Hij: Maar ik wil zo graag weten of dat waar is. Zeg nou of het klopt wat ik heb bedacht.
Ik: Ik weet het niet lieverd.
Hij: Wil je het dan opzoeken op Google?
Ik ben hier niet goed in denk ik, want ze nemen dus geen genoegen met het terug kaatsen van de vraag. Het voelt zoveel makkelijker om gewoon het verhaal van hulp Sinterklazen te vertellen dan om er steeds omheen te draaien.
Gesprek vandaag met zoon van 3, bijna 4:
Hij: Mama, is er een echte Sinterklaas?
Ik: Wat denk jij?
Hij: Maar ik vraag dat toch, is er een echte Sinterklaas?
Ik: Maar wat denk jij lieverd?
Hij: Neeheee ik vraag het aan jou. Is er een echte Sinterklaas?
Ik: Je hebt hem net gezien op televisie, wat denk je?
Hij: Neehee ik bedoel in het ECHT. Is er nou een échte Sinterklaas?
En van de week met zoon van 5:
Hij: Mama hoe brengt Sinterklaas die cadeaus?
Ik: Goede vraag zeg.. wat denk jij?
Hij: Nou ik vraag dat dus.
Ik: Ja maar ik zit er ook even over na te denken.. hmm, wat denk jij eigenlijk?
Hij: Misschien met een vliegtuig?
Ik: Hmm ja misschien wel!
...
Hij: Maar is dat waar?
Ik: Weet ik niet hoor.
Hij: Jawel dat weet je wel, is het waar?
Ik: Geen idee, maar ik vind het heel goed bedacht van je!
Hij: Maar ik wil zo graag weten of dat waar is. Zeg nou of het klopt wat ik heb bedacht.
Ik: Ik weet het niet lieverd.
Hij: Wil je het dan opzoeken op Google?
Ik ben hier niet goed in denk ik, want ze nemen dus geen genoegen met het terug kaatsen van de vraag. Het voelt zoveel makkelijker om gewoon het verhaal van hulp Sinterklazen te vertellen dan om er steeds omheen te draaien.
donderdag 12 november 2020 om 19:44
Maar je kind is 2. Veel meer dan dat valt er ook nog niet uit te leggen. En als ze ouder zijn gaan ze vooral heel erg mee met hun leeftijdsgenootjes in het hele gebeuren. Daar hebben ze hun ouders helemaal niet bij nodig.Minik schreef: ↑12-11-2020 19:16In je eerste stukje geef je een voorbeeld waarbij het kind een spel verzint. Dat vind ik heel anders.
Het laatste is ook hoe ik het zou doen. Het hele idee verklede man snapt ze toch nog niet. Ik heb tot nu toe gewoon gezegd dat we een feestje gaan vieren dat Sinterklaas heet en dat ze daarbij cadeautjes krijgt. Dat is alles wat ze tot nu toe echt weet. En we hebben dus samen het cadeau gekocht. Ik help haar helemaal niet actief uit het verhaal, maar wil niet het verhaal meer maken dan het is, namelijk een verhaal, een traditie.
donderdag 12 november 2020 om 20:56
Leuk is dat hè, ik heb het ook met de lucht van het nieuwe schooljaar. Soms nog midden in de zomer. Dan is het zo'n dag waarop je ineens het nieuwe schooljaar ruikt. Knikkertijd ruik ik ook, ik zou precies weten op welk moment ik vanuit het niets ineens weer knikkers zou hebben meegenomen.
donderdag 12 november 2020 om 21:00
Ik heb het met schoolreisjesweer, en de geur van de feestdagen (de geur van verbrand hout in een koude avondlucht).NYC schreef: ↑12-11-2020 20:56Leuk is dat hè, ik heb het ook met de lucht van het nieuwe schooljaar. Soms nog midden in de zomer. Dan is het zo'n dag waarop je ineens het nieuwe schooljaar ruikt. Knikkertijd ruik ik ook, ik zou precies weten op welk moment ik vanuit het niets ineens weer knikkers zou hebben meegenomen.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
