Kinderen
alle pijlers
Kind misbruikt, hoe nu verder?
zondag 7 december 2014 om 15:45
Zoals de titel al aangeeft is ons kind misbruikt. Het is nu een aantal weken geleden dat kind het vertelde en we hebben denk ik de juiste stappen ondernomen, huisarts, politie, hulpverlening. Er is aangifte gedaan, het onderzoek loopt. We hebben aan de hand van tips die we van politie en huisarts kregen afspraken gemaakt met school hoe we de komende tijd kind willen benaderen en kind krijgt de ruimte om daarin aan te geven wat het wil/nodig heeft, wij volgen.
Allemaal mooi en rationeel, ik kan heel goed dingen regelen, maar nu weet ik het eigenlijk niet meer. Kind deed het al vanaf de kleuterperiode niet goed op school en al vanaf die tijd zeggen zowel wij als de verschillende juffen (en de IB-er) dat het er wel inzit, maar dat er iets is dat kind tegenhoudt. Nu zijn we er dus achter wat en af en toe zien we de opluchting, er lukken dingen die we al een poos niet hebben gezien. Tegelijk is er enorm verdriet, slecht slapen, nachtmerries, drift- en huilbuien. Kind ziet er slecht uit, witjes met donkere kringen onder de ogen en de buien zijn soms vreselijk om aan te zien/horen. Er heest een enorm schuldgevoel bij kind, heeft enorme loyaliteit naar de dader toe en geloofd de dreigementen van de dader dat er niemand meer van kind kan houden als kind het geheim verklapt. Het is een dagelijkse strijd om kind te verzekeren dat we het juist heel goed vinden dat het geheim uitgekomen is en dat kind geen verantwoordelijkheid draagt. Ik weet niet zo goed hoe we nu verder moeten, waar we wel en niet goed aan doen en hoe we de periode totdat kind echt hulp gaat krijgen door moeten komen.
Daarnaast is er ook mijn eigen gevoel. Ik voel me ook schuldig, had moeten zien wat er speelde en heb het constante gevoel tekort te schieten.
Ik ben eigenlijk op zoek naar wat herkenning, hoe ga je om met je misbruikte kind en met je eigen gevoelens daarin en waar doe je wel en niet goed aan. We hebben nu afspraken gemaakt met school, kind heeft twee hele fijne juffen die heel begripvol hebben gereageerd en meer dan bereid zijn op een lijn te gaan zitten, maar wat vertel je wanneer, wat moeten zij wel en niet weten om kind overdag goed te kunnen begeleiden en hoe ga je om met de schaamte van het kind, omdat het geconfronteerd wordt met volwassenen die weten wat het kind overkomen is?
Allemaal mooi en rationeel, ik kan heel goed dingen regelen, maar nu weet ik het eigenlijk niet meer. Kind deed het al vanaf de kleuterperiode niet goed op school en al vanaf die tijd zeggen zowel wij als de verschillende juffen (en de IB-er) dat het er wel inzit, maar dat er iets is dat kind tegenhoudt. Nu zijn we er dus achter wat en af en toe zien we de opluchting, er lukken dingen die we al een poos niet hebben gezien. Tegelijk is er enorm verdriet, slecht slapen, nachtmerries, drift- en huilbuien. Kind ziet er slecht uit, witjes met donkere kringen onder de ogen en de buien zijn soms vreselijk om aan te zien/horen. Er heest een enorm schuldgevoel bij kind, heeft enorme loyaliteit naar de dader toe en geloofd de dreigementen van de dader dat er niemand meer van kind kan houden als kind het geheim verklapt. Het is een dagelijkse strijd om kind te verzekeren dat we het juist heel goed vinden dat het geheim uitgekomen is en dat kind geen verantwoordelijkheid draagt. Ik weet niet zo goed hoe we nu verder moeten, waar we wel en niet goed aan doen en hoe we de periode totdat kind echt hulp gaat krijgen door moeten komen.
Daarnaast is er ook mijn eigen gevoel. Ik voel me ook schuldig, had moeten zien wat er speelde en heb het constante gevoel tekort te schieten.
Ik ben eigenlijk op zoek naar wat herkenning, hoe ga je om met je misbruikte kind en met je eigen gevoelens daarin en waar doe je wel en niet goed aan. We hebben nu afspraken gemaakt met school, kind heeft twee hele fijne juffen die heel begripvol hebben gereageerd en meer dan bereid zijn op een lijn te gaan zitten, maar wat vertel je wanneer, wat moeten zij wel en niet weten om kind overdag goed te kunnen begeleiden en hoe ga je om met de schaamte van het kind, omdat het geconfronteerd wordt met volwassenen die weten wat het kind overkomen is?
maandag 12 januari 2015 om 23:52
Juf doet echt wel d'r best, de klik ligt soms wat lastig en onze communicatie is daardoor niet altijd ideaal. Ik weet dat ze het zich persoonlijk aan kan trekken als het niet goed is gegaan, maar het niet meedelen is soms ook niet effectief. En het is echt geen verwijt, het gaat thuis geen haar beter (juist niet vaak), dus het is echt niet zo dat ik vind dat ze het niet goed doet. Ik wil alleen delen wat ik zie, zodat we kindlief kunnen helpen. Zoals vandaag en dan zal ze zich er misschien onprettig bij voelen, een reactie zou fijn zijn. Al is het van mijn part iets als wat rot, ik heb het zo niet gezien of juist wel ofzo.
De andere juf is daar anders in, daar kreeg ik wel reactie van terwijl ze pas woensdag weer op school is en van vandaag dus niets had meegekregen. Andere klik ook met die juf, hetzelfde geldt voor kindlief.
Dat is ook menselijk denk ik, niet iedereen ligt je even goed. Ik denk dat de ma/di-juf mij soms heel lastig en ingewikkeld vind en dat is dan wederzijds, hoe hard we ook proberen wel goed samen te werken voor kindlief.
Kindlief is eindelijk in slaap, helemaal opgevouwen in een hoekje van het matras naast me. Wat een ukkie is het zo toch nog
De andere juf is daar anders in, daar kreeg ik wel reactie van terwijl ze pas woensdag weer op school is en van vandaag dus niets had meegekregen. Andere klik ook met die juf, hetzelfde geldt voor kindlief.
Dat is ook menselijk denk ik, niet iedereen ligt je even goed. Ik denk dat de ma/di-juf mij soms heel lastig en ingewikkeld vind en dat is dan wederzijds, hoe hard we ook proberen wel goed samen te werken voor kindlief.
Kindlief is eindelijk in slaap, helemaal opgevouwen in een hoekje van het matras naast me. Wat een ukkie is het zo toch nog
maandag 12 januari 2015 om 23:59
Heb je gelijk in fru1t3lla, zoals gezegd ook deze juf doet ontzettend haar best en dat waardeer ik enorm, maar soms kun je er even helemaal klaar mee zijn. En vanavond had ik zo'n moment. Dat is morgen vast wel weer beter en zo niet dan gaan we er alsnog met een glimlach en een vriendelijke goedemorgen in en proberen het weer opnieuw.
Ik ga nog even bij de oudste kijken en daarna proberen ook te slapen voor zolang als het duurt. Het slaapgebrek gaat zijn tol eisen, mijn lontje wordt steeds korter
Ik ga nog even bij de oudste kijken en daarna proberen ook te slapen voor zolang als het duurt. Het slaapgebrek gaat zijn tol eisen, mijn lontje wordt steeds korter
dinsdag 13 januari 2015 om 00:17
dinsdag 13 januari 2015 om 07:09
Het zit ook in hele kleine dingen en is denk ik deels ook een stukje verschil in ervaring. Jongere juf met weinig onderbouwervaring naast een meer ervaren juf die al langere tijd de onderbouw draait. De ene juf ziet ook gewoon meer dan de andere. Kindlief gaat altijd voor een goed gevoel bij mensen hebben en nu nog vele malen sterker. De juf waar kind meer mee heeft kende kind al goed, de andere juf alleen van gezicht en nu is gewoon een lastige tijd om een goede band op te bouwen. Ik kan me dan ook heel goed voorstellen dat die juf het nog lastiger vindt, het is ook ontzettend lastig en intensief .
De nacht verliep redelijk, wel nachtmerries, maar ook een aantal uur slaap. Nu zo naar school brengen en dan vanmiddag weer therapie. Vandaag met het hele gezin inclusief de oudste. Ik heb ook zo het gevoel geleefd te worden op het moment. Vanavond na therapie een uur sporten, daar kan ik ontzettend naar uitkijken op het moment
De nacht verliep redelijk, wel nachtmerries, maar ook een aantal uur slaap. Nu zo naar school brengen en dan vanmiddag weer therapie. Vandaag met het hele gezin inclusief de oudste. Ik heb ook zo het gevoel geleefd te worden op het moment. Vanavond na therapie een uur sporten, daar kan ik ontzettend naar uitkijken op het moment
dinsdag 13 januari 2015 om 07:39
Wat goed dat je gaat sporten! Alleen maar super dat je daar naar uit kijkt.
Ik ben heel blij dat de kinderpsychiater kind gaat zien woensdag. Lijkt me heel belangrijk. De angsten van kind komen mij erg heftig voor en bijna niet meer te doen voor kind.
Is het mogelijk kind op ma en di alleen in de ochtend naar school te laten gaan? Wel ritme maar wat minder tijd met deze juf.
Ik ben heel blij dat de kinderpsychiater kind gaat zien woensdag. Lijkt me heel belangrijk. De angsten van kind komen mij erg heftig voor en bijna niet meer te doen voor kind.
Is het mogelijk kind op ma en di alleen in de ochtend naar school te laten gaan? Wel ritme maar wat minder tijd met deze juf.
Het is zoals het is
dinsdag 13 januari 2015 om 12:51
Ik kom ook even uit de meelees-modus. Je doet het goed Stroopwafel. Wat een zware weg moeten jullie nog bewandelen. Heel veel sterkte daarmee.
Wat betreft de juf (was ik in het verleden ook)... Probeer je niet te richten op de 'negatieve' kanten van het contact. Niet terug mailen betekent niet dat ze niet aan kind denkt. Misschien lag haar internet er wel uit, of had ze zelf wat urgents. Daarnaast hoeft minder ervaring natuurlijk niet negatief te zijn. Stel nou dat de 'klik' die jij niet ziet er overdag wel is, als jij er niet bent? Ik probeer een lans te breken voor de juf in kwestie, zij heeft het er vast ook moeilijk mee. Zou ze samen met de IB'er geen ondersteuning kunnen krijgen van een professional? Per slot van rekening moet kind nog een half jaar met haar door!
Veel succes Stroopwafel, ik hoop dat de gezinstherapie vandaag goed gaat. En sport ze, fijn even voor jezelf aan de slag!
Wat betreft de juf (was ik in het verleden ook)... Probeer je niet te richten op de 'negatieve' kanten van het contact. Niet terug mailen betekent niet dat ze niet aan kind denkt. Misschien lag haar internet er wel uit, of had ze zelf wat urgents. Daarnaast hoeft minder ervaring natuurlijk niet negatief te zijn. Stel nou dat de 'klik' die jij niet ziet er overdag wel is, als jij er niet bent? Ik probeer een lans te breken voor de juf in kwestie, zij heeft het er vast ook moeilijk mee. Zou ze samen met de IB'er geen ondersteuning kunnen krijgen van een professional? Per slot van rekening moet kind nog een half jaar met haar door!
Veel succes Stroopwafel, ik hoop dat de gezinstherapie vandaag goed gaat. En sport ze, fijn even voor jezelf aan de slag!
dinsdag 13 januari 2015 om 13:41
Die lans breken hoeft niet al snap ik het wel. Zoals gezegd we doen allebei ons best om het contact wel goed te laten verlopen. De inzet wordt ook echt wel gewaardeerd. Het is ook mijn onzekerheid hierin. Ik voel me al een ontzettend lastige ouder op het moment en dat op geen enkele manier even laten weten dat je iets gezien/gelezen hebt vind ik lastig. En dat is niet haar fout ofzo, het is gewoon mijn onzekerheid en het feit dat ik soms vierkant klaar ben met alles. Ik weet soms ok niet waar ik het moet zoeken.
Kindlief was net tijdens de lunch onrustig, niet stil kunnen zitten, bijten, heen en weer lopen. Kindlief kon het niet onder woorden brengen, maar het ongemak straalt er aan alle kanten af. Zenuwachtig voor de therapeut vanmiddag zover kwam ik. Kindlief is bang voor wat er gezegd gaat worden, heeft net een extra knuffel uitgekozen om mee te nemen. Eerst nog twee uur achool zien door te komen. Ik heb ook een berg werk liggen, maar het komt er maar niet van. Alles gaat in slowmotion.
Kindlief was net tijdens de lunch onrustig, niet stil kunnen zitten, bijten, heen en weer lopen. Kindlief kon het niet onder woorden brengen, maar het ongemak straalt er aan alle kanten af. Zenuwachtig voor de therapeut vanmiddag zover kwam ik. Kindlief is bang voor wat er gezegd gaat worden, heeft net een extra knuffel uitgekozen om mee te nemen. Eerst nog twee uur achool zien door te komen. Ik heb ook een berg werk liggen, maar het komt er maar niet van. Alles gaat in slowmotion.
dinsdag 13 januari 2015 om 14:28
Wat fijn dat de IB-er nu gaat meedenken Stroopwafelcake! Het lijkt me in jullie situatie echt noodzakelijk dat er op school meer mensen mee gaan denken en helpen en dat je tot goede afspraken kunt komen. Misschien af en toe een overleg zoals ik heb op school over mijn kind.
Wat betreft de juffen herken ik het ook. Met de ene is de klik er wel, met de andere gaat het wat moeizamer. Soms ben ik er ook gewoon even klaar mee, maar dat komt inderdaad door wat jij zegt, het is dan alles bij elkaar wat even teveel wordt, dan dat het echt een probleem met de juf is.
Sterkte vanmiddag, ik hoop dat de gesprekken jullie tot steun zullen zijn vandaag.
Wat betreft de juffen herken ik het ook. Met de ene is de klik er wel, met de andere gaat het wat moeizamer. Soms ben ik er ook gewoon even klaar mee, maar dat komt inderdaad door wat jij zegt, het is dan alles bij elkaar wat even teveel wordt, dan dat het echt een probleem met de juf is.
Sterkte vanmiddag, ik hoop dat de gesprekken jullie tot steun zullen zijn vandaag.
dinsdag 13 januari 2015 om 17:05
Ik snap je gevoel naar de leerkrachten hoor en vind ook dat je best wat meer mag verwachten van hen hierin.
Zelf loop ik tegen precies hetzelfde aan en baal dat ze niet even een klein stapje harder zetten (als in, simpel even reageren op mijn mail) maar blijkbaar is het teveel gevraagd.
Ik hoop dat je een goed gevoel hebt bij de gezinstherapie!
Zelf loop ik tegen precies hetzelfde aan en baal dat ze niet even een klein stapje harder zetten (als in, simpel even reageren op mijn mail) maar blijkbaar is het teveel gevraagd.
Ik hoop dat je een goed gevoel hebt bij de gezinstherapie!
dinsdag 13 januari 2015 om 18:32
Dat kleine stapje harder doet de andere juf wel hoor KarendeGroot, die doet heel veel stappen harder zelfs. Geweldige juf en een superfijn mens, ik ben ook erg blij dat het woensdag is morgen .
Ik heb vanmiddag de juf die niet reageerde nog even aangesproken. Gevraagd hoe het vandaag ging en dan krijg ik terug dat kindlief erg intensief is. Dat snap ik.. Nog even aangegeven van het bijten. Dat had ze wel gezien, maar ze dacht dat het alleen het bord van kinds mouw was. Ze had er wel op gelet en vandaag had kind het in elk geval niet gedaan. Vanuit school gelijk naar de therapeut gegaan en bij het uittrekken van kinds jas gaat de mouw mee omhoog en zie ik dat kindlief weer onder de plekken zit. Ik merk dat ik daar dan toch verdrietig van wordt.
Vandaag therapie met het hele gezin gehad en wat doet het pijn om de kinderen zo te zien en horen. De oudste heeft het er ook heel moeilijk mee. Wordt heel erg heen en weer geslingerd tussen de jongste geloven en boos zijn op de dader en de dader lief vinden en daarmee de jongste niet kunnen geloven. Man moest van de therapeut uitspreken dan hij kindlief gelooft en dat kostte heel veel moeite. Kindlief had het daar zo duidelijk moeilijk mee, heeft het gevoel dat de hele wereld oordeeld zonder kind te geloven. Het was vreselijk moeilijk om te zien. Ook dat kindlief steeds meer afstand nam, bij elk woord ging kind een stukje achteruit, waardoor het uiteindelijk letterlijk met de rug tegen de muur stond
Ik ben gewoon een brok verdriet
Ik heb vanmiddag de juf die niet reageerde nog even aangesproken. Gevraagd hoe het vandaag ging en dan krijg ik terug dat kindlief erg intensief is. Dat snap ik.. Nog even aangegeven van het bijten. Dat had ze wel gezien, maar ze dacht dat het alleen het bord van kinds mouw was. Ze had er wel op gelet en vandaag had kind het in elk geval niet gedaan. Vanuit school gelijk naar de therapeut gegaan en bij het uittrekken van kinds jas gaat de mouw mee omhoog en zie ik dat kindlief weer onder de plekken zit. Ik merk dat ik daar dan toch verdrietig van wordt.
Vandaag therapie met het hele gezin gehad en wat doet het pijn om de kinderen zo te zien en horen. De oudste heeft het er ook heel moeilijk mee. Wordt heel erg heen en weer geslingerd tussen de jongste geloven en boos zijn op de dader en de dader lief vinden en daarmee de jongste niet kunnen geloven. Man moest van de therapeut uitspreken dan hij kindlief gelooft en dat kostte heel veel moeite. Kindlief had het daar zo duidelijk moeilijk mee, heeft het gevoel dat de hele wereld oordeeld zonder kind te geloven. Het was vreselijk moeilijk om te zien. Ook dat kindlief steeds meer afstand nam, bij elk woord ging kind een stukje achteruit, waardoor het uiteindelijk letterlijk met de rug tegen de muur stond
Ik ben gewoon een brok verdriet
dinsdag 13 januari 2015 om 18:42
dinsdag 13 januari 2015 om 18:48
Wat een verdriet! Je schreef al eerder dat je kind uitgaat van een bepaald gevoel bij mensen . Doet je oudste dat ook? Dan kan het natuurlijk ook best heftig zijn als je ineens wordt geconfronteerd met alles! Haar of zijn beeld van de dader moet nu ineens ook worden bijgesteld, ook lastig als je nog jong bent en je nog minder besef heb van goed en kwaad. Bovendien valt het contact met dader/ partner en mogelijke kinderen ook ineens weg, ook best lastig te begrijpen. Een roller coaster van verdriet, boosheid en vooral machteloosheid voor jullie gezin. Het is dat de aanleiding zo triest is maar anders zou ik je nomineren voor mama van het jaar 2015
dinsdag 13 januari 2015 om 18:52
Ja de therapeut vertrouw ik inmiddels wel. Kindlief gaat er ook zonder drama mee naartoe en dat is op dit moment wel het hoogst haalbare in vertrouwen geloof ik.
Het kost zoveel moeite om man te laten uitspreken wat hij denkt en voelt. Ik kan me niet voorstellen dat hij kindlief niet geloofd. De kwaadheid die hij heeft laten zien, het kindlief direct weghouden bij de dader. Ik denk oprecht wel dat hij kindlief geloofd, maar dat hij misschien twijfels heeft over wat, hoe, hoe lang het al speelde. Deels misschien ook wel het zelfverwijt dat hij het ook niet gezien heeft. Ik denk dat hij wel beseft dat het belangrijk is, hij heeft zich uiteindelijk ook wel uitgesproken en aan tegen kindlief gezegd dat we er altijd zullen zijn. Maar de twijfel, de moeite, ik vond het al moeilijk om te zien. Kindlief pikt dat ook op, wilde ook echt niet alleen met oudste en papa blijven net, dus ik ben uiteindelijk ook thuisgebleven.
Het kost zoveel moeite om man te laten uitspreken wat hij denkt en voelt. Ik kan me niet voorstellen dat hij kindlief niet geloofd. De kwaadheid die hij heeft laten zien, het kindlief direct weghouden bij de dader. Ik denk oprecht wel dat hij kindlief geloofd, maar dat hij misschien twijfels heeft over wat, hoe, hoe lang het al speelde. Deels misschien ook wel het zelfverwijt dat hij het ook niet gezien heeft. Ik denk dat hij wel beseft dat het belangrijk is, hij heeft zich uiteindelijk ook wel uitgesproken en aan tegen kindlief gezegd dat we er altijd zullen zijn. Maar de twijfel, de moeite, ik vond het al moeilijk om te zien. Kindlief pikt dat ook op, wilde ook echt niet alleen met oudste en papa blijven net, dus ik ben uiteindelijk ook thuisgebleven.
dinsdag 13 januari 2015 om 19:00
Wat een immens verdriet voor jullie.
Zou jullie zo graag willen oppakken en ergens neerzetten waar al het verdriet en de pijn er niet meer is.
Kind weer gewoon kind laten zijn.
Als ik de verhalen van de ma-di-juf hoor zou ik er ook over nadenken om die dagen kind alleen de ochtend te laten gaan, begrijpelijk dat juf niet alles ziet maar negeren vind ik echt zo not done in deze situatie.
Sterkte stoere vrouw!
Zou jullie zo graag willen oppakken en ergens neerzetten waar al het verdriet en de pijn er niet meer is.
Kind weer gewoon kind laten zijn.
Als ik de verhalen van de ma-di-juf hoor zou ik er ook over nadenken om die dagen kind alleen de ochtend te laten gaan, begrijpelijk dat juf niet alles ziet maar negeren vind ik echt zo not done in deze situatie.
Sterkte stoere vrouw!
dinsdag 13 januari 2015 om 19:58
Wat fijn dat je vertrouwen hebt in de therapeut! En kind dus ook, voor zover dat nu kan. Ook vind ik het heel fijn om te horen dat je oudste zich zo kan uitspreken. Dat is zo belangrijk voor je oudste kind.
Wat je hier schrijft over hoe je aan man merkt dat die kind wel gelooft, kun je dat ook aan kind vertellen? Misschien kan die er nu niets mee, maar ergens blijft dat idee dan wel zitten in dat hoofd. Papa gelooft het wel maar vindt het zo erg dat hij niet goed weet hoe er mee om te gaan.
Wel heel jammer dat je niet kon gaan sporten. Dat is nu juist voor jou zo belangrijk. Ik begrijp wel goed dat je thuis bent gebleven hoor, maar wel jammer voor jou.
Veel succes morgen bij de kinderarts. Gelukkig is de rest van de week de fijne juf er weer!
Wat je hier schrijft over hoe je aan man merkt dat die kind wel gelooft, kun je dat ook aan kind vertellen? Misschien kan die er nu niets mee, maar ergens blijft dat idee dan wel zitten in dat hoofd. Papa gelooft het wel maar vindt het zo erg dat hij niet goed weet hoe er mee om te gaan.
Wel heel jammer dat je niet kon gaan sporten. Dat is nu juist voor jou zo belangrijk. Ik begrijp wel goed dat je thuis bent gebleven hoor, maar wel jammer voor jou.
Veel succes morgen bij de kinderarts. Gelukkig is de rest van de week de fijne juf er weer!
Het is zoals het is
dinsdag 13 januari 2015 om 21:41
Blauweveter
Maasjeik heb maar gezegd dat dat zo is, ik weet verder ook niet wat ik ermee moet.
Dat heb ik wel een beetje geprobeerd, maar de goede woorden vinden is lastig Youk. Ik durf het echt niet over twijfels te hebben bij kind. Ik twijfel ook niet, ik ben gezien de heftigheid van de reacties van kindlief eerder bang dat we 'onderschatten' wat kind is aangedaan
Maasjeik heb maar gezegd dat dat zo is, ik weet verder ook niet wat ik ermee moet.
Dat heb ik wel een beetje geprobeerd, maar de goede woorden vinden is lastig Youk. Ik durf het echt niet over twijfels te hebben bij kind. Ik twijfel ook niet, ik ben gezien de heftigheid van de reacties van kindlief eerder bang dat we 'onderschatten' wat kind is aangedaan
