Kinderen
alle pijlers
Kind misbruikt, hoe nu verder?
zondag 7 december 2014 om 15:45
Zoals de titel al aangeeft is ons kind misbruikt. Het is nu een aantal weken geleden dat kind het vertelde en we hebben denk ik de juiste stappen ondernomen, huisarts, politie, hulpverlening. Er is aangifte gedaan, het onderzoek loopt. We hebben aan de hand van tips die we van politie en huisarts kregen afspraken gemaakt met school hoe we de komende tijd kind willen benaderen en kind krijgt de ruimte om daarin aan te geven wat het wil/nodig heeft, wij volgen.
Allemaal mooi en rationeel, ik kan heel goed dingen regelen, maar nu weet ik het eigenlijk niet meer. Kind deed het al vanaf de kleuterperiode niet goed op school en al vanaf die tijd zeggen zowel wij als de verschillende juffen (en de IB-er) dat het er wel inzit, maar dat er iets is dat kind tegenhoudt. Nu zijn we er dus achter wat en af en toe zien we de opluchting, er lukken dingen die we al een poos niet hebben gezien. Tegelijk is er enorm verdriet, slecht slapen, nachtmerries, drift- en huilbuien. Kind ziet er slecht uit, witjes met donkere kringen onder de ogen en de buien zijn soms vreselijk om aan te zien/horen. Er heest een enorm schuldgevoel bij kind, heeft enorme loyaliteit naar de dader toe en geloofd de dreigementen van de dader dat er niemand meer van kind kan houden als kind het geheim verklapt. Het is een dagelijkse strijd om kind te verzekeren dat we het juist heel goed vinden dat het geheim uitgekomen is en dat kind geen verantwoordelijkheid draagt. Ik weet niet zo goed hoe we nu verder moeten, waar we wel en niet goed aan doen en hoe we de periode totdat kind echt hulp gaat krijgen door moeten komen.
Daarnaast is er ook mijn eigen gevoel. Ik voel me ook schuldig, had moeten zien wat er speelde en heb het constante gevoel tekort te schieten.
Ik ben eigenlijk op zoek naar wat herkenning, hoe ga je om met je misbruikte kind en met je eigen gevoelens daarin en waar doe je wel en niet goed aan. We hebben nu afspraken gemaakt met school, kind heeft twee hele fijne juffen die heel begripvol hebben gereageerd en meer dan bereid zijn op een lijn te gaan zitten, maar wat vertel je wanneer, wat moeten zij wel en niet weten om kind overdag goed te kunnen begeleiden en hoe ga je om met de schaamte van het kind, omdat het geconfronteerd wordt met volwassenen die weten wat het kind overkomen is?
Allemaal mooi en rationeel, ik kan heel goed dingen regelen, maar nu weet ik het eigenlijk niet meer. Kind deed het al vanaf de kleuterperiode niet goed op school en al vanaf die tijd zeggen zowel wij als de verschillende juffen (en de IB-er) dat het er wel inzit, maar dat er iets is dat kind tegenhoudt. Nu zijn we er dus achter wat en af en toe zien we de opluchting, er lukken dingen die we al een poos niet hebben gezien. Tegelijk is er enorm verdriet, slecht slapen, nachtmerries, drift- en huilbuien. Kind ziet er slecht uit, witjes met donkere kringen onder de ogen en de buien zijn soms vreselijk om aan te zien/horen. Er heest een enorm schuldgevoel bij kind, heeft enorme loyaliteit naar de dader toe en geloofd de dreigementen van de dader dat er niemand meer van kind kan houden als kind het geheim verklapt. Het is een dagelijkse strijd om kind te verzekeren dat we het juist heel goed vinden dat het geheim uitgekomen is en dat kind geen verantwoordelijkheid draagt. Ik weet niet zo goed hoe we nu verder moeten, waar we wel en niet goed aan doen en hoe we de periode totdat kind echt hulp gaat krijgen door moeten komen.
Daarnaast is er ook mijn eigen gevoel. Ik voel me ook schuldig, had moeten zien wat er speelde en heb het constante gevoel tekort te schieten.
Ik ben eigenlijk op zoek naar wat herkenning, hoe ga je om met je misbruikte kind en met je eigen gevoelens daarin en waar doe je wel en niet goed aan. We hebben nu afspraken gemaakt met school, kind heeft twee hele fijne juffen die heel begripvol hebben gereageerd en meer dan bereid zijn op een lijn te gaan zitten, maar wat vertel je wanneer, wat moeten zij wel en niet weten om kind overdag goed te kunnen begeleiden en hoe ga je om met de schaamte van het kind, omdat het geconfronteerd wordt met volwassenen die weten wat het kind overkomen is?
woensdag 14 januari 2015 om 07:39
Ik wil je alleen even laten weten dat ik vind dat je het onwijs goed doet, wat ben jij een fantastische moeder en vrouw. Ik heb zoveel respect voor je. Je man zou ik een schop onder z'n kont willen geven. Ik heb de indruk dat hij wel eens wat meer aan de gevoelens van jou en jullie kind mag denken. Maar ik weet verder natuurlijk niet hoe het gaat thuis. Heel veel sterkte voor jou.
woensdag 14 januari 2015 om 08:23
Heel veel sterkte vandaag !
Momo, ik vind dat wat kort Door de bocht. Wij weten niet waar vader doorheen gaat. Ook voor hem moet dit uiterst pijnlijk zijn. Misschien wel zo pijnlijk dat hij deels nog (wilt)ontkennen. Zo van wat we niet zien is er ook niet. Een soort overlevingsmechanisme omdat zijn pijn nog te groot is.. ? Hiermee doet hij idd wel zijn kind tekort maar ook zichzelf.
Het zou goed zijn als de therapeute hierover eens alleen in gesprek gaat met vader.
Ik gun het jullie zo To dat jullie elkaar juist hierin ervoor elkaar zouden kunnen zijn want jullie hebben elkaar gewoon heel hard nodig nu.
Momo, ik vind dat wat kort Door de bocht. Wij weten niet waar vader doorheen gaat. Ook voor hem moet dit uiterst pijnlijk zijn. Misschien wel zo pijnlijk dat hij deels nog (wilt)ontkennen. Zo van wat we niet zien is er ook niet. Een soort overlevingsmechanisme omdat zijn pijn nog te groot is.. ? Hiermee doet hij idd wel zijn kind tekort maar ook zichzelf.
Het zou goed zijn als de therapeute hierover eens alleen in gesprek gaat met vader.
Ik gun het jullie zo To dat jullie elkaar juist hierin ervoor elkaar zouden kunnen zijn want jullie hebben elkaar gewoon heel hard nodig nu.
woensdag 14 januari 2015 om 08:49
Het is inderdaad kort door de bocht en ik geef ook aan dat ik natuurlijk niet weet hoe het er thuis aan toe gaat. Maar als ik lees dat haar man boos weggaat, hoe hij naar haar toe reageert over het bloedprikken, dat hij kind zo kwetst door niet eens direct en volmondig te kunnen zeggen dat hij kind gelooft, dat komt op mij over als iemand die zijn eigen gevoel iets meer aan de kant moet schuiven in het belang van zijn kind. En natuurlijk is het verschrikkelijk wat er gebeurt, dit is de ergste nachtmerrie voor elke ouder, maar het helpen van je kind moet volgens mij op nummer 1 staan (zoals to het ook doet), hoe moeilijk je het zelf ook hebt. Maar dat is mijn mening, die inderdaad misschien kort door de bocht is, ook bij gebrek aan ervaring.
woensdag 14 januari 2015 om 09:00
kindlief had een vreselijk onrustige nacht. Steeds huilen, in paniek wakker schrikken, gillen, krijsen. Zo verbaal is kind meestal niet
Nu zit kindlief op school gelukkig bij de andere juf. Die vroeg of er nig iets was wat ze voor vandaag moest weten. Een uitwisseling van hooguit een minuut, maar het voelt zoveel vertrouwder.
Vanmorgen toen de oudste naar school ging kreeg kindlief een knuffel van de oudste. Oudste zei tot vanmiddag, die gaat bij een vriendje spelen zodat wij samen mee kunnen naar het ziekenhuis, kindlief gaf wel een knuffel terug, maar zei niets. Toen de oudste weg was ging kindlief huilen en toen ik ernaar vroeg zei kindlief dat we helemaal niet weten of ze elkaar vanmiddag zien. Misschien moet ik in het ziekenhuis blijven he mam, maar dat wil ik helemaal niet. Ik heb geprobeerd uit te leggen dat de dokters dat alleen beslissen als ze denken dat ze kindlief dan beter kunnen helpen en sneller zich weer fijn kunnen laten voelen. Dat je steeds zo rot voelen dat je niet goed kunt eten en slapen, dat je buik en hoofd steeds pijn doen niet fijn, maar ook niet goed is. En dat het dan soms beter is als je bij de dokters in het ziekenhuis slaapt ze je dan beter kunnen helpen. Kindlief kroop steeds verder weg, wilde niet meer aangeraakt worden. Toen ik vroeg of kindlief bang was voor het ziekenhuis ging kindlief heel erg huilen en zei dat dokters je helemaal niet beter maken. Dat als de dokters je laten blijven in het ziekenhuis dat ze je dood maken, dat de dader gezegd had dat kindlief daarom nooit naar de dokter moest gaan als het pijn deed. Alles zou vanzelf over gaan, maar niet als kindlief het ooit aan de dokter zou vertellen. En dat kindlief het ook nooit aan ons moest vertellen, omdat wij dan met kindlief naar de dokter zouden gaan.
Ik ben er helemaal ondersteboven van, dat je een kind zo verschrikkelijk manipuleert
Nu zit kindlief op school gelukkig bij de andere juf. Die vroeg of er nig iets was wat ze voor vandaag moest weten. Een uitwisseling van hooguit een minuut, maar het voelt zoveel vertrouwder.
Vanmorgen toen de oudste naar school ging kreeg kindlief een knuffel van de oudste. Oudste zei tot vanmiddag, die gaat bij een vriendje spelen zodat wij samen mee kunnen naar het ziekenhuis, kindlief gaf wel een knuffel terug, maar zei niets. Toen de oudste weg was ging kindlief huilen en toen ik ernaar vroeg zei kindlief dat we helemaal niet weten of ze elkaar vanmiddag zien. Misschien moet ik in het ziekenhuis blijven he mam, maar dat wil ik helemaal niet. Ik heb geprobeerd uit te leggen dat de dokters dat alleen beslissen als ze denken dat ze kindlief dan beter kunnen helpen en sneller zich weer fijn kunnen laten voelen. Dat je steeds zo rot voelen dat je niet goed kunt eten en slapen, dat je buik en hoofd steeds pijn doen niet fijn, maar ook niet goed is. En dat het dan soms beter is als je bij de dokters in het ziekenhuis slaapt ze je dan beter kunnen helpen. Kindlief kroop steeds verder weg, wilde niet meer aangeraakt worden. Toen ik vroeg of kindlief bang was voor het ziekenhuis ging kindlief heel erg huilen en zei dat dokters je helemaal niet beter maken. Dat als de dokters je laten blijven in het ziekenhuis dat ze je dood maken, dat de dader gezegd had dat kindlief daarom nooit naar de dokter moest gaan als het pijn deed. Alles zou vanzelf over gaan, maar niet als kindlief het ooit aan de dokter zou vertellen. En dat kindlief het ook nooit aan ons moest vertellen, omdat wij dan met kindlief naar de dokter zouden gaan.
Ik ben er helemaal ondersteboven van, dat je een kind zo verschrikkelijk manipuleert
woensdag 14 januari 2015 om 09:07
Stroopwafelcake, oh wat ontzettend gemeen, naar en berekenend van de dader. Gelukkig dat je kind zich toch nog steeds uit bij jou! Kind heeft dat dus allemaal onthouden en voor waar aangenomen. En krijg dat maar eens weer allemaal rechtgebreid in dat koppie.
Wie weet wat de dader nog meer gezegd heeft en wat er nog allemaal uit moet komen. BAH!
Kind zal wel vanzelf gaan merken dat het niet waar is, dat de dokters je kind niet doodmaken. Dan merkt je kind dat het niet waar is wat de dader heeft gezegd. Zo kun je het misschien een beetje uit het koppie krijgen.
Wie weet wat de dader nog meer gezegd heeft en wat er nog allemaal uit moet komen. BAH!
Kind zal wel vanzelf gaan merken dat het niet waar is, dat de dokters je kind niet doodmaken. Dan merkt je kind dat het niet waar is wat de dader heeft gezegd. Zo kun je het misschien een beetje uit het koppie krijgen.
woensdag 14 januari 2015 om 09:15
Oh, wat erg om te horen!
Ik denk ook dat het deze manipulaties zijn waar kind nu zo'n last van heeft. Het lijkt mij dan ook heel belangrijk om dit te noemen bij de kinderpsychiater.
Wat fijn dat de fijne juf er is vandaag. En wat doet oudste lief tegen jongste. Ik vond het ook heel goed en dapper van jongste om dit allemaal aan jou te vertellen!
Dit alles niet om te bagatelliseren hoe erg het is, maar om te proberen ook naar de lichtpuntjes te kijken.
Ik denk ook dat het deze manipulaties zijn waar kind nu zo'n last van heeft. Het lijkt mij dan ook heel belangrijk om dit te noemen bij de kinderpsychiater.
Wat fijn dat de fijne juf er is vandaag. En wat doet oudste lief tegen jongste. Ik vond het ook heel goed en dapper van jongste om dit allemaal aan jou te vertellen!
Dit alles niet om te bagatelliseren hoe erg het is, maar om te proberen ook naar de lichtpuntjes te kijken.
Het is zoals het is
woensdag 14 januari 2015 om 09:17
Wat een angsten heeft jouw kleintje en wat heeft de dader veel gepland om kind zijn
mond te laten houden. Daar word je koud van.
Stroop, ik vroeg me af of kind misschien ook nare associaties zou kunnen hebben
bij bepaalde kleding? Heb je daar iets van gemerkt of denk ik nu zelf misschien te veel door.
Sterkte en liefs.
mond te laten houden. Daar word je koud van.
Stroop, ik vroeg me af of kind misschien ook nare associaties zou kunnen hebben
bij bepaalde kleding? Heb je daar iets van gemerkt of denk ik nu zelf misschien te veel door.
Sterkte en liefs.
woensdag 14 januari 2015 om 10:42
Verdomme zeg, hoe in en in slecht moet iemand zijn om zover door te drijven in het manipuleren alleen maar om zijn eigen verlangens te bevredigen
Heb hier geen woorden voor, kan jullie alleen maar verschrikkelijk veel moed en sterkte toewensen hopen dat op een dag ook voor je kleintje de zon weer gaat schijnen
Heb hier geen woorden voor, kan jullie alleen maar verschrikkelijk veel moed en sterkte toewensen hopen dat op een dag ook voor je kleintje de zon weer gaat schijnen
woensdag 14 januari 2015 om 11:36
Vreselijk om te horen dat er toch steeds beetje bij beetje meer loskomt over wat er is gezegd en gebeurd. Hopelijk hebben jullie het dieptepunt nu echt wel bereikt en kunnen jullie vanaf nu gaan werken aan herstel. Vanuit hier een hele dikke knuffel voor jullie alle vier en succes in het ziekenhuis straks!
woensdag 14 januari 2015 om 12:01
Het is goed dat kind het 'verteld'. Al is het niet echt vertellen, het is echt een soort uitspugen. In emotie gooit kindlief dit soort dingen eruit om dan daarna heel erg excuses te gaan maken en roepen dat kindlief gewoon boos is en dat het niet meent wat het zegt. Toch dat nog steeds beschermen van de dader denk ik ook.
Ik heb de therapeut gemaild wat kindlief gezegd heeft en ga het vanmiddag ook aangeven. Wat de uitkomst ook wordt ik wil dat kindlief op zijn minst gerustgesteld wordt. De angst die dat kleintje meedraagt is zo ontzettend groot, daar moet wat mee. Iemand moet hier toch doorheen kunnen breken. Ik heb nu alleen maar gezegd dat ik zo ontzettend veel van kindlief hou en dat ik echt nooit toe zou staan dat iemand kindlief dood zou maken. Dat dokters daar ook echt niet voor zijn, dat die alleen maar helpen om beter te maken. Kinds reactie was dat ik ook weleens er niet ben en dat de dader het ook gewoon kon doen. Dat ik het niet kan stoppen als iemand kindlief dood wil maken en dat de dokter of de dader mij ook kan doodmaken. Die angst.. Wat moet je nou zegen tegen een kind wat zo worstelt. Ik vind het verschrikkelijk dat kindlief denkt dat het zo werkt. Ik zie het wantrouwen in kinds ogen en dan verlang ik dat kindlief straks meegaat naar het ziekenhuis en het over zich heen laat komen. Ik vind het onmenselijk wat kindlief hiermee is en wordt aangedaan
Ik heb de therapeut gemaild wat kindlief gezegd heeft en ga het vanmiddag ook aangeven. Wat de uitkomst ook wordt ik wil dat kindlief op zijn minst gerustgesteld wordt. De angst die dat kleintje meedraagt is zo ontzettend groot, daar moet wat mee. Iemand moet hier toch doorheen kunnen breken. Ik heb nu alleen maar gezegd dat ik zo ontzettend veel van kindlief hou en dat ik echt nooit toe zou staan dat iemand kindlief dood zou maken. Dat dokters daar ook echt niet voor zijn, dat die alleen maar helpen om beter te maken. Kinds reactie was dat ik ook weleens er niet ben en dat de dader het ook gewoon kon doen. Dat ik het niet kan stoppen als iemand kindlief dood wil maken en dat de dokter of de dader mij ook kan doodmaken. Die angst.. Wat moet je nou zegen tegen een kind wat zo worstelt. Ik vind het verschrikkelijk dat kindlief denkt dat het zo werkt. Ik zie het wantrouwen in kinds ogen en dan verlang ik dat kindlief straks meegaat naar het ziekenhuis en het over zich heen laat komen. Ik vind het onmenselijk wat kindlief hiermee is en wordt aangedaan
woensdag 14 januari 2015 om 12:06
Die onmacht over wat een ander jouw kind heeft aangedaan is slopend. Jij doet het goed, je geeft je kind veiligheid en heel veel liefde. Meer kun je niet doen op dit moment denk ik. Er zal een professional door moeten dringen tot jouw kind waarvan kind aan gaat nemen dat wat dader heeft beweerd niet klopt. Maar iets wat wellicht jaren erin gestampt is krijg je er niet in 1 keer uit, dat heeft tijd nodig.
woensdag 14 januari 2015 om 12:10
Vreselijk stroopwafel. Wat een verdriet en angst bij je kleintje.
Goed dat je het aan therapeut mailt en ook straks aan gaat geven. Ik denk dat het tijd, vertrouwen en kleine stappen gaat kosten om al dat gemanipuleer van dader weer recht te breien. Het is toch in en in verschrikkelijk dat daders zo te werk gaan. Geen wonder dat het nu zo moeilijk met kind gaat.
Wat moeten jij en kind een open en veilige band hebben dat het toch heeft durven vertellen van het misbruik. Ik denk dat er onwijs veel kracht in kind schuilt dat het dat gedurfd heeft.
Ik duim voor de afspraak vanmiddag. Ik denk echt meerdere malen per dag aan jullie en stuur wat kracht jullie kant op.
Goed dat je het aan therapeut mailt en ook straks aan gaat geven. Ik denk dat het tijd, vertrouwen en kleine stappen gaat kosten om al dat gemanipuleer van dader weer recht te breien. Het is toch in en in verschrikkelijk dat daders zo te werk gaan. Geen wonder dat het nu zo moeilijk met kind gaat.
Wat moeten jij en kind een open en veilige band hebben dat het toch heeft durven vertellen van het misbruik. Ik denk dat er onwijs veel kracht in kind schuilt dat het dat gedurfd heeft.
Ik duim voor de afspraak vanmiddag. Ik denk echt meerdere malen per dag aan jullie en stuur wat kracht jullie kant op.
Minder is meer
woensdag 14 januari 2015 om 12:13
woensdag 14 januari 2015 om 12:28
Wat een afschuwelijk verhaal. Hoever er ook gemanipuleerd is, om kind bang te maken voor alles en iedereen. Krijg het er echt koud van. Wat heb ik een respect voor jou als moeder, hoe je het doet allemaal. En voor je dappere kind, die zich maar overal doorheen moet worstelen. Wat heb ik het met jullie gezin te doen....
"Hey baby girl, you're on speaker so behave" (© Derek Morgan)
woensdag 14 januari 2015 om 13:03
Stroopwafelcake, wat vreselijk. Het is niet in woorden uit te drukken, maar wat een ellende voor jullie allemaal 
Om even praktisch te denken, als bang bent dat het bloedprikken weer een drama wordt, kun je misschien even bellen, de situatie uitleggen en vragen of ze de verdovende creme kunnen gebruiken zodat je kind niets hoeft te voelen. Creme erop voor het gesprek met de kinderarts, duurt volgens mij maar een half uurtje voor het werkt en kind voelt de prik niet. Als het geen pijn doet is het misschien makkelijker voor kind om te gaan geloven dat de dokters hun best doen.. Vragen staat vrij?
Heel veel sterkte voor jullie allemaal! Ik vind dat je het super doet.
Om even praktisch te denken, als bang bent dat het bloedprikken weer een drama wordt, kun je misschien even bellen, de situatie uitleggen en vragen of ze de verdovende creme kunnen gebruiken zodat je kind niets hoeft te voelen. Creme erop voor het gesprek met de kinderarts, duurt volgens mij maar een half uurtje voor het werkt en kind voelt de prik niet. Als het geen pijn doet is het misschien makkelijker voor kind om te gaan geloven dat de dokters hun best doen.. Vragen staat vrij?
Heel veel sterkte voor jullie allemaal! Ik vind dat je het super doet.
woensdag 14 januari 2015 om 13:11
Kind wil het ergens niet maar doet het toch wel, dit allemaal vertellen. Heel sterk!
Is je kind een rationeel type? In dat geval zou ik zeggen dat er inderdaad hele vervelende dingen kunnen gebeuren in de wereld (dat weet kind nu immers al) maar dat dat veel minder vaak voorkomt dan kind nu denkt. Dat dader alleen maar wilde dat kind dacht dat de wereld onveilig is omdat kind dan niet zou vertellen wat dader deed bij kind. Dat dit juist bewijst dat dader heel goed wist dat hij fout zat.
Ook dit zal niet meteen aan slaan. Kind kan dit onveilige wereldbeeld niet meteen loslaten. Maar de gedachte zit dan wel in kinds hoofd en kan later ruimte krijgen.
Veel sterkte vanmiddag! Misschien mag kind wel zelf vragen stellen aan de artsen? Dan kunnen ze zelf vertellen hoe ze hun vak zien.
Is je kind een rationeel type? In dat geval zou ik zeggen dat er inderdaad hele vervelende dingen kunnen gebeuren in de wereld (dat weet kind nu immers al) maar dat dat veel minder vaak voorkomt dan kind nu denkt. Dat dader alleen maar wilde dat kind dacht dat de wereld onveilig is omdat kind dan niet zou vertellen wat dader deed bij kind. Dat dit juist bewijst dat dader heel goed wist dat hij fout zat.
Ook dit zal niet meteen aan slaan. Kind kan dit onveilige wereldbeeld niet meteen loslaten. Maar de gedachte zit dan wel in kinds hoofd en kan later ruimte krijgen.
Veel sterkte vanmiddag! Misschien mag kind wel zelf vragen stellen aan de artsen? Dan kunnen ze zelf vertellen hoe ze hun vak zien.
Het is zoals het is
woensdag 14 januari 2015 om 14:58
Die dokters weten vast wel wat te doen in dot soort geval, jammer genoeg is jullie verhaal niet nieuw en hebben hulpverleners wel vaker met dit bijltje gehakt. Probeer zelf zo rustig mogelijk te blijven, als je zelf erg nerveus gaat zitten doen dan wordt het alleen maar erger.
Ik ben geen agressief mens maar wat zou ik zo graag die dader onder handen willen nemen, al is het alleen maar voor zijn uiterst manipulatief gedrag. Die heeft goed zitten inpraten op jullie kind, wat het hele gebeuren alleen nog maar schrijnender maakt. Wat moet jouw hart zinken als je dat hoort van jouw kind Stroop Wat zegt jouw man hiervan? Ik heb de indruk dat hij het niet zo meekrijgt of dat het niet zo op hem inwerkt, vertel je hem nog wel alles? Blijven communiceren met elkaar is noodzakelijk, jullie hebben elkaar hard nodig.
Is er trouwens al meer nieuws hoe het zit op strafrechtelijk front? Het zou goed zijn voor jullie rust als hij veroordeeld wordt en opgesloten. In de gevangenis zijn ze niet lief voor mensen die aan kinderen zitten.
Sorry voor de vele vragen, als je er niet of later op wil ingaan is het jouw goed recht, voel je je niet verplicht Ik hoop gewoon dat er wat schot in de zaak komt
Ik ben geen agressief mens maar wat zou ik zo graag die dader onder handen willen nemen, al is het alleen maar voor zijn uiterst manipulatief gedrag. Die heeft goed zitten inpraten op jullie kind, wat het hele gebeuren alleen nog maar schrijnender maakt. Wat moet jouw hart zinken als je dat hoort van jouw kind Stroop Wat zegt jouw man hiervan? Ik heb de indruk dat hij het niet zo meekrijgt of dat het niet zo op hem inwerkt, vertel je hem nog wel alles? Blijven communiceren met elkaar is noodzakelijk, jullie hebben elkaar hard nodig.
Is er trouwens al meer nieuws hoe het zit op strafrechtelijk front? Het zou goed zijn voor jullie rust als hij veroordeeld wordt en opgesloten. In de gevangenis zijn ze niet lief voor mensen die aan kinderen zitten.
Sorry voor de vele vragen, als je er niet of later op wil ingaan is het jouw goed recht, voel je je niet verplicht Ik hoop gewoon dat er wat schot in de zaak komt
