Kinderen
alle pijlers
Knutselen met de kinderen begeleiden
dinsdag 10 december 2019 10:29
Tips gevraagd van leerkrachten en/of geduldige ouders die dit wel klaarspelen 
Ik heb twee dochters en zijn net als man en ik creatief van aanleg. We tekenen en verven wat af samen, maar één activiteit die ik niet begeleid krijg: knutselen.
Onlangs dacht ik met ze aan een simpel knutselwerkje te beginnen, een kerstboompje van WC-rollen. Ik had de rolletjes voorbereid, verf klaar staan, zou eigenlijk maar een kwestie van schilderen zijn, versieren en op elkaar plakken. Touwtje erdoorheen en ophangen maar.
De jongste (bijna 4) werkte nog eigenlijk prima mee, maar de oudste (5,5 jaar) gaf er al snel de brui aan en ging overgebleven stukjes WC-rol in de verf dopen en maakte er al snel een knoeiboel van.
Ze gaat lang en breed naar school en ik verwacht dat de juf dat ook niet zomaar toelaat dat dat gebeurt, met 24 andere kinderen nog in de klas, dus ik mag toch wel iets van haar verwachten, lijkt me.
Dan begint de irritatie al bij me te borrelen en zit ik met een vervelend gevoel, want ik wil de kinderen in een activiteit die vrij van spel moet zijn niets verplichten.
Met verplichten bedoel ik dan de activiteit afronden op een rustige manier en niet andere dingen gaan doen of ineens alle kleuren verf willen mengen. Welke kleuren ze gebruiken doet me niet zoveel, net als de overdaad aan glitter achteraf en de besmeurde placemats, dat is allemaal oké en heb ik geen moeite mee als dat gebeurt tijdens het maken van het knutselwerk.
Misschien is mijn kijk daarop helemaal verkeerd, maar nu durf ik haast het knutselgerei niet uit de kast te halen omdat we toch niet het doel na kunnen streven waar ze op voorhand wel heel enthousiast over zijn.
Ik heb daarentegen wel een heel leuk beeld van knutselwerkjes maken op een druilerige middag dus misschien heeft iemand tips voor me om dat waar te kunnen maken.
Ik heb twee dochters en zijn net als man en ik creatief van aanleg. We tekenen en verven wat af samen, maar één activiteit die ik niet begeleid krijg: knutselen.
Onlangs dacht ik met ze aan een simpel knutselwerkje te beginnen, een kerstboompje van WC-rollen. Ik had de rolletjes voorbereid, verf klaar staan, zou eigenlijk maar een kwestie van schilderen zijn, versieren en op elkaar plakken. Touwtje erdoorheen en ophangen maar.
De jongste (bijna 4) werkte nog eigenlijk prima mee, maar de oudste (5,5 jaar) gaf er al snel de brui aan en ging overgebleven stukjes WC-rol in de verf dopen en maakte er al snel een knoeiboel van.
Ze gaat lang en breed naar school en ik verwacht dat de juf dat ook niet zomaar toelaat dat dat gebeurt, met 24 andere kinderen nog in de klas, dus ik mag toch wel iets van haar verwachten, lijkt me.
Dan begint de irritatie al bij me te borrelen en zit ik met een vervelend gevoel, want ik wil de kinderen in een activiteit die vrij van spel moet zijn niets verplichten.
Met verplichten bedoel ik dan de activiteit afronden op een rustige manier en niet andere dingen gaan doen of ineens alle kleuren verf willen mengen. Welke kleuren ze gebruiken doet me niet zoveel, net als de overdaad aan glitter achteraf en de besmeurde placemats, dat is allemaal oké en heb ik geen moeite mee als dat gebeurt tijdens het maken van het knutselwerk.
Misschien is mijn kijk daarop helemaal verkeerd, maar nu durf ik haast het knutselgerei niet uit de kast te halen omdat we toch niet het doel na kunnen streven waar ze op voorhand wel heel enthousiast over zijn.
Ik heb daarentegen wel een heel leuk beeld van knutselwerkjes maken op een druilerige middag dus misschien heeft iemand tips voor me om dat waar te kunnen maken.
dinsdag 10 december 2019 11:23
Het werkt niet? Voor wie dan? Je kinderen zijn dan toch lekker bezig?laatbloeiertje schreef: ↑10-12-2019 11:22Dank je Mevrouw Jack, dat zou ik namelijk wel heel graag willen (ik hoop dat dat ook naar voren komt) maar ik merk dus dat deze manier niet werkt dus was ook op zoek naar een andere manier. Misschien heb ik daar veel te diep over nagedacht en is het op deze manier ook genoeg.
dinsdag 10 december 2019 11:30
Probeer hen eens te prijzen voor het proces. Benoem wat je ziet gebeuren, zeg dat je het zo fijn vindt dat jullie gezellig samen zijn, dat je het mooi vindt dat ze probeert een afdruk te maken van het rolletje met verf (maar of ze dat wel even op papier wil doen in plaats van op het tafelkleed). Stel open creatieve vragen (dus niet "wat wordt het?!" maar "welke kleur ga je nu gebruiken?") en laat het resultaat gewoon los.laatbloeiertje schreef: ↑10-12-2019 11:10Ik heb niet zoveel moeite met het eindresultaat hoor. Dat hoeft er voor mij écht niet perfect uit te zien en ik prijs de kinderen regelmatig over al het moois dat ze maken en echt, vind het heel knap wat ze fabriceren. Vind het enorm leuk te zien waarmee ze uit school komen en de hele koelkast hangt vol met hun creaties.
Het gaat mij meer om het afmaken van een knutselwerkje. Samen besluiten dat we dat gaan maken (en wie geen zin heeft hoeft niet mee te doen) en dan daar in de buurt komen op eigen fantasie en kunnen.
Maar zoals aangegeven ga ik dat loslaten, misschien komt dat later wel (of niet, ook goed!)
En 'af maken' is sowieso een heel volwassen concept. Het is af als je er klaar mee bent, zo simpel is het...
dinsdag 10 december 2019 11:30
Laatbloeiertje, even een tip die je de hele opvoeding nog van pas gaat komen. Kinderen zijn iets van plan, maar over 5 minuten zijn ze vergeten wat ze van plan waren. Dat betekent niet dat je dan maar niks hoeft te doen, maar wel dat jij je verwachtingen los moet laten. Toen je bezig was met knutselen, hadden je kinderen toen plezier? Dat is waar jij de voldoening uit moet halen. Juffen op school moeten de kinderen wat leren en doen voorbereidingen om een eindresultaat neer te zetten.laatbloeiertje schreef: ↑10-12-2019 11:10Ik heb niet zoveel moeite met het eindresultaat hoor. Dat hoeft er voor mij écht niet perfect uit te zien en ik prijs de kinderen regelmatig over al het moois dat ze maken en echt, vind het heel knap wat ze fabriceren. Vind het enorm leuk te zien waarmee ze uit school komen en de hele koelkast hangt vol met hun creaties.
Het gaat mij meer om het afmaken van een knutselwerkje. Samen besluiten dat we dat gaan maken (en wie geen zin heeft hoeft niet mee te doen) en dan daar in de buurt komen op eigen fantasie en kunnen.
Maar zoals aangegeven ga ik dat loslaten, misschien komt dat later wel (of niet, ook goed!)
Jij thuis hebt een heel andere rol: je moet het ontdekken stimuleren. Je hoeft niet rolletjes van te voren al op maat te knippen. Laat het ze zelf proberen, en als het niet lukt help je ze, of doe jij het voor ze.
Waarom is het belangrijk voor je dat het knutselwerkje af is? Waarom is het belangrijk dat een besluit om te knutselen ook uitdraait op datgene wat jij voor ogen had?
Die kinderen hebben het huis leuk gehad aan de tafel. Ik heb er in ieder geval nog levendige herinneringen aan. Mijn moeder maakte iets perfects en wij rommelden raak met brooddeeg, klei, vilt, verf en noem maar op. Maar ik weet nog wel dat we hele middagen aan tafel zaten. Waarmee kan ik me niet meer heugen. Wel dat het altijd kon en mocht, en dat mama meeknutselde. En dat ze ons hielp als het niet lukte.
Je moet erop te vertrouwen dat als hij bij je weg wil, hij heus wel weggaat. En tot die tijd is hij vrijwillig bij je. (Murrmurr)
dinsdag 10 december 2019 11:41
dinsdag 10 december 2019 11:47
Waarom heb jij ook een "werkje"?laatbloeiertje schreef: ↑10-12-2019 10:53Dank je voor de waardevolle post en je hebt gelijk.
Ik zal het proberen los te laten en dat als ze zich halverwege bedenken ik mijn werkje wel afmaak.
dinsdag 10 december 2019 11:48
En nog een tip: pas op met het zelf perfect knutselen. Mijn dochter raakt helemaal gefrustreerd omdat mijn resultaat in haar ogen altijd mooier/beter is dan dat van haar. Dus knutselen we nu samen en laat ik haar de richting bepalen (waar zullen we dit plakken? Wat zal ik knippen? Welke vakjes zal ik inkleuren?).
Mijn dochter is bijna 4 en ik merk dat ze nog net niet vaardig genoeg is om dat wat ze voor ogen heeft ook echt te maken, het 'overkomt' haar meer. Ik denk dat die fase ook heel belangrijk is. Als je vijf keer per ongeluk een hartje knipt, dan ga je uiteindelijk wel leren hoe je een hartje moet knippen. Als iemand steeds de hartjes vóór je knipt, dan a) duurt dat zelf leren veel langer en b) is het voorbeeld onrealistisch en raak je gefrustreerd omdat het resultaat nooit zo wordt zoals je voor ogen had.
Stel je voor, jij gaat naar een workshop glasblazen. Je komt binnen, er staat een fantastisch mooie vaas en de glasblazer zegt: "we gaan vandaag een vaas maken". Uiteindelijk eindig jij met iets van glas waar water en een paar bloemen in kunnen wat in de verste verte niet lijkt op dat prachtige voorbeeld dat je in gedachten had. Dan zou je toch ook liever hebben dat er geen voorbeeld was? Dat de glasblazer zou zeggen: "we gaan proberen een vaas te maken" en dat je complimenten zou krijgen over dat je het materiaal goed aanvoelt, dat de kleuren die je kiest leuk zijn, etc. En dan heb je uiteindelijk zelfs iets gemaakt waar water in kan en waar je bloemen in kan zetten. Wow, dat was een leuke ervaring! En het resultaat is een mooi aandenken aan die leuke workshop en niet 'iets dat eigenlijk een mooie vaas had moeten zijn'.
Mijn dochter is bijna 4 en ik merk dat ze nog net niet vaardig genoeg is om dat wat ze voor ogen heeft ook echt te maken, het 'overkomt' haar meer. Ik denk dat die fase ook heel belangrijk is. Als je vijf keer per ongeluk een hartje knipt, dan ga je uiteindelijk wel leren hoe je een hartje moet knippen. Als iemand steeds de hartjes vóór je knipt, dan a) duurt dat zelf leren veel langer en b) is het voorbeeld onrealistisch en raak je gefrustreerd omdat het resultaat nooit zo wordt zoals je voor ogen had.
Stel je voor, jij gaat naar een workshop glasblazen. Je komt binnen, er staat een fantastisch mooie vaas en de glasblazer zegt: "we gaan vandaag een vaas maken". Uiteindelijk eindig jij met iets van glas waar water en een paar bloemen in kunnen wat in de verste verte niet lijkt op dat prachtige voorbeeld dat je in gedachten had. Dan zou je toch ook liever hebben dat er geen voorbeeld was? Dat de glasblazer zou zeggen: "we gaan proberen een vaas te maken" en dat je complimenten zou krijgen over dat je het materiaal goed aanvoelt, dat de kleuren die je kiest leuk zijn, etc. En dan heb je uiteindelijk zelfs iets gemaakt waar water in kan en waar je bloemen in kan zetten. Wow, dat was een leuke ervaring! En het resultaat is een mooi aandenken aan die leuke workshop en niet 'iets dat eigenlijk een mooie vaas had moeten zijn'.
dinsdag 10 december 2019 11:53
Wat mijn dochter leuk vindt is samen iets maken en dan ter plekke bedenken hoe we het gaan doen. We hebben een tijdlang heel veel dingen gemaakt van schoenendozen die dan voor haar poppetjes waren: een huiskamer, een badkamer, een bioscoop, en dan gebruikten we gewoon spullen die we hadden liggen. Een verknipte, rood geverfde eierdoos voor de bioscoopstoelen en het scherm gemaakt van een tekening van haar. Een leeg doosje van de thee beplakt met stof voor de bank in de huiskamer, pakpapier voor het behang, strookjes karton voor de vloer, een televisie van een luciferdoosje met een foto uit een tijdschrift erin geplakt. In de badkamer een bad van een leeg kartonnen doosje beplakt met papier, een douchestang van een rietje met aluminiumfolie, een wasmachine van papier met uitgeknipte flessen wasmiddel die er zogenaamd op staan. Bij zoiets verdelen we de taken, er zijn altijd dingen die zij beter kan doen en dingen die ik beter kan doen. Ze is wel weer wat ouder, maar je kunt dat zo simpel houden als je wil denk ik.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
dinsdag 10 december 2019 11:54
Heel herkenbaar! Mijn dochter is nu bijna 4 jaar is al een half jaar in de ban van knippen. Het begon met stukjes (schaar steeds volledig dicht), toen repen (het principe van knippen, schaar een beetje open houden en dan 'doorschuiven'), daarna 'slingers (een heel vel en dan continue rond tot het midden) en nu begint ze langzaamaan bewust vormen te knippen. Er zijn hier al heel wat kilo's knutselpapier in de papierbak gegaan...Gatinmijnsok schreef: ↑10-12-2019 11:41Ik vind het, als juf, helemaal bij een kleuter passen en hoop dat ze dit op school ook regelmatig mogen doen. Lekker ontdekken. Mijn jongste is lang bezig geweest met alleen maar knippen toen ze kleuter was. Alleen maar een vel papier in stukken knippen, vond ze heel leuk.
dinsdag 10 december 2019 11:57
Oh ja, ik ken ook iemand (Amerikaanse) die knutselideeën voor Instagram en Pinterest bedenkt. Maar die maakt ze zelf, zelden echt met kinderen. Dus laat je niet misleiden door wat je daar allemaal voorbij ziet komen.
Off topic, maar ik heb één hele duidelijke herinnering als kleuter waar ik opeens zelf een rondje kon knippen. Daar was ik zo blij mee! Dus niet eerst een vierkantje waar ik steeds meer hoekjes vanaf knipte. Om de een of andere reden kan ik me dat herinneren.
Off topic, maar ik heb één hele duidelijke herinnering als kleuter waar ik opeens zelf een rondje kon knippen. Daar was ik zo blij mee! Dus niet eerst een vierkantje waar ik steeds meer hoekjes vanaf knipte. Om de een of andere reden kan ik me dat herinneren.
dinsdag 10 december 2019 12:04
heb je hier niet de kern te pakken? Dat je houdt van doorzetten en een beetje kriegelig wordt bij afhakers?Het gaat mij meer om het afmaken van een knutselwerkje. Samen besluiten dat we dat gaan maken (en wie geen zin heeft hoeft niet mee te doen) en dan daar in de buurt komen op eigen fantasie en kunnen.
dinsdag 10 december 2019 14:08
Je kind doet precies wat jij wilt dat hij doet, namelijk creatief bezig zijn. Alleen is zijn creatief niet jouw creatief. Dan ligt dat toch echt aan jezelf. Als hij besluit dat een kerstboom stom is en en dat het gewoon wat anders moet worden, wat vooral niet groen is en ballen en glitters heeft, dan is dat zijn uitspatting van creativiteit. Maar jij wil je kind in jouw hokje van creativiteit drukken en dat heeft geen zin. Want in zijn hoofd is iets af en jij vind dat er nog iets bij moet (schijnbaar). Laat het knutselwerkje toch lekker zijn wat het is. Focus je gewoon op een half uurtje lol hebben los van het resultaat.
dinsdag 10 december 2019 14:09
Nitflex schreef: ↑10-12-2019 11:57Oh ja, ik ken ook iemand (Amerikaanse) die knutselideeën voor Instagram en Pinterest bedenkt. Maar die maakt ze zelf, zelden echt met kinderen. Dus laat je niet misleiden door wat je daar allemaal voorbij ziet komen.
Off topic, maar ik heb één hele duidelijke herinnering als kleuter waar ik opeens zelf een rondje kon knippen. Daar was ik zo blij mee! Dus niet eerst een vierkantje waar ik steeds meer hoekjes vanaf knipte. Om de een of andere reden kan ik me dat herinneren.
Haha zo zoet
dinsdag 10 december 2019 14:19
En zelfs dat kan in de kerstboom gehangen worden, als ze dat willenlaatbloeiertje schreef: ↑10-12-2019 11:01Met de opgedane inzichten in dit topic zal ik het zo niet meer bekijken, maar ik dacht: leuk, samen versieringen voor Kerst maken en genieten van het resultaat. En dat hoeven geen perfecte groene boompjes te zijn, hoor. Die van de jongste was rood en die van de oudste blauw en andere gekke gemengde kleuren. Maar zover is het dus niet gekomen.
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
dinsdag 10 december 2019 17:52
Ik als moeder krijg jeuk bij het idee dat mijn kinderen doelgericht moeten knutselen Knutselen zou leuk moeten zijn. Enige begeleiding die ik deed was ervoor zorgen dat het geen bende werd Laat die kinderen lekker hun gang gaan en stop deze manier van schooltje spelen thuis. Want zo komt het bij mij over.
dinsdag 10 december 2019 18:40
Geen haren knippen en niet in vingers knippen vond ik ook wel belangrijk. Of knippen in het tafelkleed.poldervrouw schreef: ↑10-12-2019 17:52Ik als moeder krijg jeuk bij het idee dat mijn kinderen doelgericht moeten knutselen Knutselen zou leuk moeten zijn. Enige begeleiding die ik deed was ervoor zorgen dat het geen bende werd Laat die kinderen lekker hun gang gaan en stop deze manier van schooltje spelen thuis. Want zo komt het bij mij over.
dinsdag 10 december 2019 19:47
MevrouwJack schreef: ↑10-12-2019 11:03Waarom zou creatief bezig zijn in vredesnaam voor professionals zijn? En ik word vaak redelijk treurig van wat ze op basisscholen 'creatief' noemen.
Ooit was daar dan ook een vakleerkracht voor. Die had doorgeleerd voor dit vak. Had meer kennis van materialen en meer kennis van hoe je dat kinderen aanleert.
Zelf ben ik meer autodidact en mijn collega's worden altijd erg blij van mijn kennis en kunde. Vorige week wilde mijn collega kerststerren borduren. Alles raakte in de knoop. De tip om de kinderen een draad te geven die net zo lang was als hun arm loste alles op. Dat moet je dus weten doordat je dat geleerd hebt.
anoniem_65b93a10517d3 wijzigde dit bericht op 10-12-2019 19:59
0.07% gewijzigd
dinsdag 10 december 2019 19:57
Mijn zoon vond het als kleuter leuk om met zijn nieuwe scherpe schaar in een (leeg) melkpak te knippen, en in gras en blaadjes in de tuin. Dat werd dus niet iets om op te hangen, maar het was prima voor de ontwikkeling van zijn motoriek.
Afgelopen zomer kocht ik wat stukjes speksteen. Mijn man en ik hebben allebei een creatieve achtergrond, dus daarbij hebben wij dan ergens nog wel hele fijne vijlen en schaven en schuurpapier liggen. Zoon vond het super leuk, maar de 3e keer ging het hem uiteindelijk meer om het elke zachte en fijne poeder dat er af kwam, dat hij in de tuin voor toverdranken wilde bewaren. Dus bijna het hele stuk op gevijld. Nou ja; hij werd er wel steeds behendiger mee en hij was echt heel gefocust bezig, dus dat was ook goed.Voor hem was het leuk.
Afgelopen zomer kocht ik wat stukjes speksteen. Mijn man en ik hebben allebei een creatieve achtergrond, dus daarbij hebben wij dan ergens nog wel hele fijne vijlen en schaven en schuurpapier liggen. Zoon vond het super leuk, maar de 3e keer ging het hem uiteindelijk meer om het elke zachte en fijne poeder dat er af kwam, dat hij in de tuin voor toverdranken wilde bewaren. Dus bijna het hele stuk op gevijld. Nou ja; hij werd er wel steeds behendiger mee en hij was echt heel gefocust bezig, dus dat was ook goed.Voor hem was het leuk.
dinsdag 10 december 2019 19:58
Gatinmijnsok schreef: ↑10-12-2019 18:40Geen haren knippen en niet in vingers knippen vond ik ook wel belangrijk. Of knippen in het tafelkleed.
Ook dat kan leuk zijn!
Feestje van dochter van net vijf, wij knutselen. Op het tafelzeil een wegwerptafelzeil, makkelijk met opruimen. Eén kind knipt per vergissing in het kleed, ik zeg dat het niet erg is. Vervolgens knippen ze de mooiste dingen uit het kleed. Was hét verhaal voor thuis en de volgende dag op school. Kinderen weten het vijftien jaar later nog...
dinsdag 10 december 2019 20:00
Wordt me toch te duur, als dat elke keer gebeurd.Andersom schreef: ↑10-12-2019 19:58Ook dat kan leuk zijn!
Feestje van dochter van net vijf, wij knutselen. Op het tafelzeil een wegwerptafelzeil, makkelijk met opruimen. Eén kind knipt per vergissing in het kleed, ik zeg dat het niet erg is. Vervolgens knippen ze de mooiste dingen uit het kleed. Was hét verhaal voor thuis en de volgende dag op school. Kinderen weten het vijftien jaar later nog...
dinsdag 10 december 2019 20:02
Och mooie herinneringen....jongste was gek op vewven....zoals ze het zo mooi kon zeggen. Potten verf, naast en papier. Heerlijk. Grote bende en zo weer opgeruimd. Ze kon daar heerlijk mee prutsen. Her verantwoord knutselen kwam pas later. Toen bedacht ze zelf het eindresultaat en maakte ze het mooi.
Soms moet je kijken naar de weg er naar toe en niet naar het resultaat. Van het in de verf dopen van papiertjes had ze ook een mooie boom kunnen mozaïeken. Dan heb je en smeren en iets leuks als resultaat.
Soms moet je kijken naar de weg er naar toe en niet naar het resultaat. Van het in de verf dopen van papiertjes had ze ook een mooie boom kunnen mozaïeken. Dan heb je en smeren en iets leuks als resultaat.
dinsdag 10 december 2019 20:02
Snap ik hoor, deden wij ook niet elke week. Die ene keer dat het wel kan en mag is dan ook het leukst.
dinsdag 10 december 2019 20:10
En verder moeten kinderen (kleuters) kliederen, smeren, mengen, voelen en vooral ontdekken wat je met bepaalde materialen kunt doen. Daar leren ze heel veel van. Als ze dat jong genoeg mogen ervaren dan kunnen ze, eenmaal in de bovenbouw, gewoon iets maken als de juf papier maché op het rooster zet.
Ik had pas twee jongens (groep 6) en die kwamen tot niets en bleven maar voelen, smeren, kneden maar hun standbeeld kreeg geen vorm omdat ze het gevoel van papier maché nog moesten ontdekken. Zo jammer.
Ik had pas twee jongens (groep 6) en die kwamen tot niets en bleven maar voelen, smeren, kneden maar hun standbeeld kreeg geen vorm omdat ze het gevoel van papier maché nog moesten ontdekken. Zo jammer.
dinsdag 10 december 2019 20:13
Ik vind dit verstandelijk ook maar heb 1 kind dat graag iets 'moois' wil maken en dan boos wordt op zichzelf als er wat bruin geverfde verknipte wc rollen liggen.Pandax schreef: ↑10-12-2019 10:39Als de activiteit vrij van spel moet zijn - waarmee ik denk dat je bedoelt dat je wil dat ze vrij spelen, niet dat ze niet mogen spelen - dan maakt het toch niet uit dat het geen kerstboom wordt, maar gewoon lekker gepruts? Zien hoe kleuren mengen is ook leuk. Kijken wat verf doet als je er een stukje karton in doopt is ook leuk. Ik zou gewoon niets doen en aanprutsen.
Die vind de manier van to heel prettig. Mijn andere kind bemoei ik me inderdaad niet mee, maar ik was stiekem wel wat teleurgesteld over de echt vreemde surprise die er gemaakt is.
Zijzelf was wild enthousiast en is er dagen mee bezig geweest.
Kind dat het kreeg was ook in de war en ik kreeg van twee moeders de opmerking 'leuk deze is ECHT helemaal zelfgemaakt, wat een verschil zie je dan'.
Uh huh.
