Kinderen
alle pijlers
Knutselen met de kinderen begeleiden
dinsdag 10 december 2019 10:29
Tips gevraagd van leerkrachten en/of geduldige ouders die dit wel klaarspelen 
Ik heb twee dochters en zijn net als man en ik creatief van aanleg. We tekenen en verven wat af samen, maar één activiteit die ik niet begeleid krijg: knutselen.
Onlangs dacht ik met ze aan een simpel knutselwerkje te beginnen, een kerstboompje van WC-rollen. Ik had de rolletjes voorbereid, verf klaar staan, zou eigenlijk maar een kwestie van schilderen zijn, versieren en op elkaar plakken. Touwtje erdoorheen en ophangen maar.
De jongste (bijna 4) werkte nog eigenlijk prima mee, maar de oudste (5,5 jaar) gaf er al snel de brui aan en ging overgebleven stukjes WC-rol in de verf dopen en maakte er al snel een knoeiboel van.
Ze gaat lang en breed naar school en ik verwacht dat de juf dat ook niet zomaar toelaat dat dat gebeurt, met 24 andere kinderen nog in de klas, dus ik mag toch wel iets van haar verwachten, lijkt me.
Dan begint de irritatie al bij me te borrelen en zit ik met een vervelend gevoel, want ik wil de kinderen in een activiteit die vrij van spel moet zijn niets verplichten.
Met verplichten bedoel ik dan de activiteit afronden op een rustige manier en niet andere dingen gaan doen of ineens alle kleuren verf willen mengen. Welke kleuren ze gebruiken doet me niet zoveel, net als de overdaad aan glitter achteraf en de besmeurde placemats, dat is allemaal oké en heb ik geen moeite mee als dat gebeurt tijdens het maken van het knutselwerk.
Misschien is mijn kijk daarop helemaal verkeerd, maar nu durf ik haast het knutselgerei niet uit de kast te halen omdat we toch niet het doel na kunnen streven waar ze op voorhand wel heel enthousiast over zijn.
Ik heb daarentegen wel een heel leuk beeld van knutselwerkjes maken op een druilerige middag dus misschien heeft iemand tips voor me om dat waar te kunnen maken.
Ik heb twee dochters en zijn net als man en ik creatief van aanleg. We tekenen en verven wat af samen, maar één activiteit die ik niet begeleid krijg: knutselen.
Onlangs dacht ik met ze aan een simpel knutselwerkje te beginnen, een kerstboompje van WC-rollen. Ik had de rolletjes voorbereid, verf klaar staan, zou eigenlijk maar een kwestie van schilderen zijn, versieren en op elkaar plakken. Touwtje erdoorheen en ophangen maar.
De jongste (bijna 4) werkte nog eigenlijk prima mee, maar de oudste (5,5 jaar) gaf er al snel de brui aan en ging overgebleven stukjes WC-rol in de verf dopen en maakte er al snel een knoeiboel van.
Ze gaat lang en breed naar school en ik verwacht dat de juf dat ook niet zomaar toelaat dat dat gebeurt, met 24 andere kinderen nog in de klas, dus ik mag toch wel iets van haar verwachten, lijkt me.
Dan begint de irritatie al bij me te borrelen en zit ik met een vervelend gevoel, want ik wil de kinderen in een activiteit die vrij van spel moet zijn niets verplichten.
Met verplichten bedoel ik dan de activiteit afronden op een rustige manier en niet andere dingen gaan doen of ineens alle kleuren verf willen mengen. Welke kleuren ze gebruiken doet me niet zoveel, net als de overdaad aan glitter achteraf en de besmeurde placemats, dat is allemaal oké en heb ik geen moeite mee als dat gebeurt tijdens het maken van het knutselwerk.
Misschien is mijn kijk daarop helemaal verkeerd, maar nu durf ik haast het knutselgerei niet uit de kast te halen omdat we toch niet het doel na kunnen streven waar ze op voorhand wel heel enthousiast over zijn.
Ik heb daarentegen wel een heel leuk beeld van knutselwerkjes maken op een druilerige middag dus misschien heeft iemand tips voor me om dat waar te kunnen maken.
vrijdag 13 december 2019 22:07
nicole123 schreef: ↑13-12-2019 20:31Die vaders die de knutselwerkjes van hun kinderen afkraken dat zou ik ook zeker die ouders verwijten. Vreselijk om te zien denk ik, sneu voor die kinderen.
Maar kliederen, dat mag hier thuis ook maar in beperkte mate. Verven mag - met schort en met tafelzeil eronder - en ze mogen daarbij alle kleuren door elkaar mengen. Maar bijvoorbeeld vingerverf komt er hier niet in, wat een rotzooi is dat. In scheerschuim tekenen of slijm maken wil ik ook niet. Deels vanwege de zooi, deels omdat dochter eczeem op haar handen heeft en zelfs handzeep dat al triggert. Heksensoep maken vind ik prima, maar zolang ik er geen last van heb. Als ze er met hun handen in gaan roeren en dan binnenkomen en alle deurknoppen eronder smeren: nee dank u. Ook laat ik onze jongste van 15 maanden nog niet knutselen, al doet ze dat op het kdv al wel. Dat vind ik nog veel te veel gedoe ten opzichte van wat het oplevert (aan plezier voor haar).
Ik ben vandaag de uitdaging aangegaan en heb voor het eerst de kinderen wat laten maken met papier marché. De jongste van 4 vond het leuk, de oudste van 7 vond alleen het maken van de behanglijm leuk en begon vanaf de eerste strook papier al te jammeren dat het niet lukte (terwijl het uiteindelijk best goed ging). Dus die zie ik het niet veel vaker gaan doen en wordt vast zo'n kind dat in groep 6 nog flink bijgespijkerd moet worden. Zulke dingen hangen natuurlijk niet alleen af van wat de ouders aanbieden of zelf voorleven, maar ook van de kinderen en of die dit soort dingen leuk vinden om thuis te doen.
Dat je kaders aan biedt is logisch, je wil niet de gordijnen hoeven wassen na afloop. En met eczeem is zoiets ook best lastig.
Net als dat baby's alles in hun mond stoppen is dat smeren met lijm of zeep oid onderdeel van kinderen hun sensomotorische ontwikkeling.
vrijdag 13 december 2019 23:01
Jij weet daar vast meer vanaf dan ik, dus een vraag: is het met je handen smeren van lijm/verf/scheerschuim/zeep/slijm essentieel voor die sensomotorische ontwikkeling? Want dat hebben mijn kinderen dus niet of nauwelijks gedaan. Of gaat het meer om het ervaren wat verschillende materialen in je handen doen? Dus als ze wel vaak in de zandbak spelen en met klei, met water spelen in de tuin, met hun handen hun spaghetti met tomatensaus eten (daar ben ik dan weer wat minder blij mee, maar fijn te weten dat het een nuttig bij-effect heeft), etc, is dat ook oké? En wat gaat er eigenlijk precies mis als ze sensomotorisch wat minder ontwikkeld zijn? Ik lees wel dat het belangrijk is en dan heel breed (cognitief en emotioneel, voor alles dus eigenlijk), maar kan niet zo gauw vinden hoe dat dan werkt.
vrijdag 13 december 2019 23:15
Ik denk dat je het prima doet zo hoor! Je komt er niet omheen dat als jij iets voordoet dat ze het al gauw met dezelfde kleuren of op dezelfde manier na gaan doen. Als je daarbij benadrukt dat een andere kleur of andere manier ook helemaal prima is, dan heb je genoeg je best gedaan lijkt me.Andersom schreef: ↑13-12-2019 21:54Ik heb niet letterlijk gezegd dat ze ook andere kleuren dan groen mochten kiezen. Ik had verteld dat ze bij mij uit de bak zelf een kleur mochten komen kiezen. Ik heb bewust geen kleur met naam genoemd om hun keuze niet te beïnvloeden.
Hierin ben ik nog steeds heel erg zoekende. Hoe kan ik de kinderen in dit soort keuzes zo min mogelijk beïnvloeden? Hoe zorg ik ervoor dat ze niet kiezen waarmee ik iets voor doe.
Dat al die kinderen direct groen pakken voor hun kerstboom dat komt denk ik ook gewoon omdat voor hen een kerstboom groen hoort te zijn. En de meeste kinderen maken iets nou eenmaal graag zo echt mogelijk na, juist in de basisschoolleeftijd. Dat is denk ik ook gewoon een onderdeel van de wereld leren kennen en begrijpen, dat je die wereld in je tekeningen en knutselwerkjes probeert na te bootsen zoals hij is en niet op een kunstzinnige abstracte manier. Dat je een boom dus een bruine stam geeft en groene blaadjes, zoals in het echt. En vissen in het water tekent en vogels in de lucht. Je bent als kind (en zelfs als volwassene) volgens mij best excentriek als je een pimpelpaarse kerstboom maakt en vogels in het water en vissen in de lucht tekent. Zo out of the box zijn de meeste mensen simpelweg niet, ook/juist kinderen niet.
Heb je wel eens geëxperimenteerd om iets voor te doen op een manier zoals het juist eigenlijk niet logisch / echt is? Dus als je die kerstboom voordoet, dat expres met geel doen? Ik ben heel benieuwd of dan de kinderen massaal voor geel kiezen, massaal voor groen gaan, of dat het afhangt wat de eerste van de groep doet en de rest daar achteraan gaat.
zaterdag 14 december 2019 04:07
Of misschien, ik sta niet voor de klas maar het is wel het eerst wat ik dacht, kan je ze wat voorbeelden van aansprekende kunst laten zien? Om te laten zien dat kunst ook juist is dat iets er niet hoeft uit te zien zoals het in werkelijkheid is zeg maar. Ik denk dat je voor iedere leeftijd wel goede voorbeelden kunt laten zien. Je kunt dat heel laagdrempelig doen.
zaterdag 14 december 2019 09:11
nicole123 schreef: ↑13-12-2019 23:01Jij weet daar vast meer vanaf dan ik, dus een vraag: is het met je handen smeren van lijm/verf/scheerschuim/zeep/slijm essentieel voor die sensomotorische ontwikkeling? Want dat hebben mijn kinderen dus niet of nauwelijks gedaan. Of gaat het meer om het ervaren wat verschillende materialen in je handen doen? Dus als ze wel vaak in de zandbak spelen en met klei, met water spelen in de tuin, met hun handen hun spaghetti met tomatensaus eten (daar ben ik dan weer wat minder blij mee, maar fijn te weten dat het een nuttig bij-effect heeft), etc, is dat ook oké? En wat gaat er eigenlijk precies mis als ze sensomotorisch wat minder ontwikkeld zijn? Ik lees wel dat het belangrijk is en dan heel breed (cognitief en emotioneel, voor alles dus eigenlijk), maar kan niet zo gauw vinden hoe dat dan werkt.
Na het voelen met de mond wat kinderen als baby deden gaan kinderen met hun handen voelen. Alles moet worden aangeraakt zodat ze het gevoel samen met het beeld, de geur, de smaak en een woord kan worden opgeslagen. Dat is nodig om later niet meer alles te hoeven aanraken. Een volwassene weet hoe hout voelt zonder het aan te raken, en kan zich bij bepaalde nieuwe beelden wel inbeelden welk gevoel daarbij hoort. Volwassen hebben geen drang om een nieuwe auto, strak in de lak te gaan staan aaien, kinderen wel.
Als je met een kleuter en paar keer koekjes bakt dan wordt het gevoel van het deeg opgeslagen in een hele reeks van ervaringen tot aan het eten van het koekje maar ook de emotie die erbij hoort. Geef je na een paar keer het kind een stukje brooddeeg dan zal het kind direct opmerken dat het geen of misschien ander koekjesdeeg is. Het brooddeeg haalt niet die andere ervaringen naar voren.
Er is geen kind dat hondenpoep van de straat raapt om daar eens lekker mee te gaan smeren, kind is daar genoeg voor gewaarschuwd. Opgeslagen als poep, bah vies.
Er is geen kind dat aan tafel gaat voelen hoe heet de lasagneschaal voelt. De geur en het beeld daarvan zijn opgeslagen samen met 'ha lekker' en 'pas op heet'. Al snel kan het kind de koppeling maken met elke andere ovenschotel.
Zo wordt iets normaals als smeren met lijm door sommige kinderen opgeslagen als leuk en door andere als vies. Bij sommige kinderen komt direct 'kwast' naar voren bij het zien van de lijm.
zaterdag 14 december 2019 09:14
Ja, dan willen ze vaak de kleur/materiaal dat ik gebruik. Een kind heeft wel eens gezegd dat ze die kleur koos omdat ik die kleur koos omdat ze dacht dat ik haar werk dan het mooist zou vinden.nicole123 schreef: ↑13-12-2019 23:15
Heb je wel eens geëxperimenteerd om iets voor te doen op een manier zoals het juist eigenlijk niet logisch / echt is? Dus als je die kerstboom voordoet, dat expres met geel doen? Ik ben heel benieuwd of dan de kinderen massaal voor geel kiezen, massaal voor groen gaan, of dat het afhangt wat de eerste van de groep doet en de rest daar achteraan gaat.
zaterdag 14 december 2019 09:19
nicole123 schreef: ↑13-12-2019 23:15Dat al die kinderen direct groen pakken voor hun kerstboom dat komt denk ik ook gewoon omdat voor hen een kerstboom groen hoort te zijn. En de meeste kinderen maken iets nou eenmaal graag zo echt mogelijk na, juist in de basisschoolleeftijd. Dat is denk ik ook gewoon een onderdeel van de wereld leren kennen en begrijpen, dat je die wereld in je tekeningen en knutselwerkjes probeert na te bootsen zoals hij is en niet op een kunstzinnige abstracte manier. Dat je een boom dus een bruine stam geeft en groene blaadjes, zoals in het echt. En vissen in het water tekent en vogels in de lucht. Je bent als kind (en zelfs als volwassene) volgens mij best excentriek als je een pimpelpaarse kerstboom maakt en vogels in het water en vissen in de lucht tekent. Zo out of the box zijn de meeste mensen simpelweg niet, ook/juist kinderen niet.
Dat denk ik inderdaad ook en ze hoeven van mij ook niet iets anders te kiezen, maar ik zou willen weten/snappen waarom kinderen teleurgesteld lijken in hun eigen keuze zodra iemand anders dan toch afwijkt. Waarom ze komen vragen waarom een ander dat wel mag, terwijl ik nooit heb gezegd dat zij het niet mogen.
anoniem_65b93a10517d3 wijzigde dit bericht op 14-12-2019 13:03
0.12% gewijzigd
zaterdag 14 december 2019 10:47
Grappig, mijn jongste van 4 wil dus ook altijd alles voelen, en vindt het dan 9 vd 10 keer smerig maar blijft toch doorgaan met voelen ![😂]()
. Van de week zat hij te gillen met een hand vol lijm, ik vroeg waarom hij dat had gedaan 'omdat ik wil voelen'. Ik zei 'Maar je weet toch hoe lijm voelt... ' Hij: 'maar deze lijm is nieuw en kende ik nog niet' 
Ik vraag me dan af of dat normaal is want ik zie leeftijdsgenoten dat niet (meer) doen. En hij lijkt nogal hardleers, of is het juist nieuwsgierig? Je zou denken dat hij na 4 jaar wel weet hoe lijm voelt en dat ie het niet prettig vindt.....
. Van de week zat hij te gillen met een hand vol lijm, ik vroeg waarom hij dat had gedaan 'omdat ik wil voelen'. Ik zei 'Maar je weet toch hoe lijm voelt... ' Hij: 'maar deze lijm is nieuw en kende ik nog niet' Ik vraag me dan af of dat normaal is want ik zie leeftijdsgenoten dat niet (meer) doen. En hij lijkt nogal hardleers, of is het juist nieuwsgierig? Je zou denken dat hij na 4 jaar wel weet hoe lijm voelt en dat ie het niet prettig vindt.....
zaterdag 14 december 2019 11:32
Hahaha, echt wel!Andersom schreef: ↑14-12-2019 09:11Na het voelen met de mond wat kinderen als baby deden gaan kinderen met hun handen voelen. Alles moet worden aangeraakt zodat ze het gevoel samen met het beeld, de geur, de smaak en een woord kan worden opgeslagen. Dat is nodig om later niet meer alles te hoeven aanraken. Een volwassene weet hoe hout voelt zonder het aan te raken, en kan zich bij bepaalde nieuwe beelden wel inbeelden welk gevoel daarbij hoort. Volwassen hebben geen drang om een nieuwe auto, strak in de lak te gaan staan aaien, kinderen wel.
Maar ook wat betreft je andere voorbeelden; ondanks dat veel volwassenen wel weten hoe iets voelt, moeten de meeste mensen er tóch aanzitten
Vooral mannen, dat wel 
Hang een papiertje op met "nat" en iedereen gaat voelen of het wel nat is. "Pas op, dat is heet" heeft ook zo'n aantrekkingskracht
