Kinderen
alle pijlers
Knutselen met de kinderen begeleiden
dinsdag 10 december 2019 10:29
Tips gevraagd van leerkrachten en/of geduldige ouders die dit wel klaarspelen 
Ik heb twee dochters en zijn net als man en ik creatief van aanleg. We tekenen en verven wat af samen, maar één activiteit die ik niet begeleid krijg: knutselen.
Onlangs dacht ik met ze aan een simpel knutselwerkje te beginnen, een kerstboompje van WC-rollen. Ik had de rolletjes voorbereid, verf klaar staan, zou eigenlijk maar een kwestie van schilderen zijn, versieren en op elkaar plakken. Touwtje erdoorheen en ophangen maar.
De jongste (bijna 4) werkte nog eigenlijk prima mee, maar de oudste (5,5 jaar) gaf er al snel de brui aan en ging overgebleven stukjes WC-rol in de verf dopen en maakte er al snel een knoeiboel van.
Ze gaat lang en breed naar school en ik verwacht dat de juf dat ook niet zomaar toelaat dat dat gebeurt, met 24 andere kinderen nog in de klas, dus ik mag toch wel iets van haar verwachten, lijkt me.
Dan begint de irritatie al bij me te borrelen en zit ik met een vervelend gevoel, want ik wil de kinderen in een activiteit die vrij van spel moet zijn niets verplichten.
Met verplichten bedoel ik dan de activiteit afronden op een rustige manier en niet andere dingen gaan doen of ineens alle kleuren verf willen mengen. Welke kleuren ze gebruiken doet me niet zoveel, net als de overdaad aan glitter achteraf en de besmeurde placemats, dat is allemaal oké en heb ik geen moeite mee als dat gebeurt tijdens het maken van het knutselwerk.
Misschien is mijn kijk daarop helemaal verkeerd, maar nu durf ik haast het knutselgerei niet uit de kast te halen omdat we toch niet het doel na kunnen streven waar ze op voorhand wel heel enthousiast over zijn.
Ik heb daarentegen wel een heel leuk beeld van knutselwerkjes maken op een druilerige middag dus misschien heeft iemand tips voor me om dat waar te kunnen maken.
Ik heb twee dochters en zijn net als man en ik creatief van aanleg. We tekenen en verven wat af samen, maar één activiteit die ik niet begeleid krijg: knutselen.
Onlangs dacht ik met ze aan een simpel knutselwerkje te beginnen, een kerstboompje van WC-rollen. Ik had de rolletjes voorbereid, verf klaar staan, zou eigenlijk maar een kwestie van schilderen zijn, versieren en op elkaar plakken. Touwtje erdoorheen en ophangen maar.
De jongste (bijna 4) werkte nog eigenlijk prima mee, maar de oudste (5,5 jaar) gaf er al snel de brui aan en ging overgebleven stukjes WC-rol in de verf dopen en maakte er al snel een knoeiboel van.
Ze gaat lang en breed naar school en ik verwacht dat de juf dat ook niet zomaar toelaat dat dat gebeurt, met 24 andere kinderen nog in de klas, dus ik mag toch wel iets van haar verwachten, lijkt me.
Dan begint de irritatie al bij me te borrelen en zit ik met een vervelend gevoel, want ik wil de kinderen in een activiteit die vrij van spel moet zijn niets verplichten.
Met verplichten bedoel ik dan de activiteit afronden op een rustige manier en niet andere dingen gaan doen of ineens alle kleuren verf willen mengen. Welke kleuren ze gebruiken doet me niet zoveel, net als de overdaad aan glitter achteraf en de besmeurde placemats, dat is allemaal oké en heb ik geen moeite mee als dat gebeurt tijdens het maken van het knutselwerk.
Misschien is mijn kijk daarop helemaal verkeerd, maar nu durf ik haast het knutselgerei niet uit de kast te halen omdat we toch niet het doel na kunnen streven waar ze op voorhand wel heel enthousiast over zijn.
Ik heb daarentegen wel een heel leuk beeld van knutselwerkjes maken op een druilerige middag dus misschien heeft iemand tips voor me om dat waar te kunnen maken.
vrijdag 13 december 2019 09:53
Andersom schreef: ↑13-12-2019 09:21Dat is ook inderdaad wel wat ik als 'juf' nastreef. Kinderen leren of maken kennis met een techniek of vaardigheid. Een draad in de naald krijgen kan een leerdoel zijn, of zoals gisteren twee evenlange draden knippen.
Heel mooi om te zien, vind ik dan, als ik op andere momenten kinderen dat weer zie gebruiken. Jammer vind ik wel dat ik dat kinderen op school actief moet leren omdat zulke dingen thuis niet vaak meer worden gedaan.
Ik weet dat het onderwijs dat doet, inderdaad. In het onderwijs (niet jij als individu, maar de manier waarop wij onderwijs hebben vormgegeven) worden authentieke taken (het maken van kerstversiering) opgeknipt in betekenisloze leereenheden (een draad in een naald krijgen), waarmee het einddoel verschuift van product naar proces. Daarmee zijn kinderen bijna altijd bezig met ergens komen en arriveren ze nooit. Ik denk dat dat een van de dingen is waardoor veel leraren en leerlingen zoveel moeite hebben met school: er is nooit een resultaat. Excuses dat het misschien onvriendelijk klinkt, ik bedoel zeker het niet zo! Maar denk dat dit soort dingen een groter probleem zijn dan ze lijken. En nogmaals: dat is mijn kritiek op hoe wij met zijn allen ons onderwijs vormgeven, niet op leraren, ouders of kinderen.
vrijdag 13 december 2019 09:54
Dat denk je dan verkeerdSjaanRoeispaan schreef: ↑12-12-2019 22:06Dit vind ik de grootste grap van dit hele topic. Zoals ik jou lees, ben je helemaal niet creatief. Dan zou je weten dat de reis het doel ís! Ik denk dat jij wel eens een workshop kerstbakjes maken krijgt voorgekauwd en dan denkt dat je zooo creatief bent. Dat is wat ik denk.
Want er is meer in creatief zijn dan een knutselwerkje en naast het knutselen hebben de kinderen alle vrijheid om te tekenen, verven, kleien en versieren hoe ze maar willen en is het einddoel ondergeschikt (of niet bestaand) aan het proces. Ik wilde gewoon graag voor hen dat een knutselwerkje (al dan niet naar hun eigen gelang) een keertje af kwam en heb hier om advies gevraagd en blijk ik het gewoon niet goed aan te pakken. Dat kan en ik ben bereid hierin te leren, we hebben niet allemaal alle wijsheid in pacht. Dat er nu naar mijn hoofd geslingerd wordt dat ik faalangstige en perfectionistische kinderen opvoed en wij niet creatief zijn is gemakkelijk scoren vanachter een beeldscherm.
In mijn kinderen zie ik veel creatieve bezieling en met name in de oudste wat aankomt op met de handen werken (de jongste danst en zingt graag
). Dat vind ik geweldig! Ik wilde ze daarin meer begeleiden maar ik zie nu in dat ik ze juist lekker moet laten en gewoon de middelen mag aanbieden die er voor nodig zijn en mijn hulp als die nodig is. Misschien is mijn rol meer weggelegd aan het hen blootstellen aan wat mogelijk is, wat ik hier zo mooi omschreven vond in dit topic.
vrijdag 13 december 2019 10:14
Ik heb ook even de tijd genomen om zelf even na te denken over mijn rol hierin en mijn eigen jeugd. Zelf ben ik kind van helikopter-ouders en ben me er nu pas van los aan het maken.
Mijn ouders wilden vooral iets van me maken wat ik niet ben (al dan niet door goede bedoelingen) en dat heeft me een flinke identiteitscrisis opgeleverd. Ik denk dat ik op mijn beurt net zo goed een helikopter-ouder ben maar dan op een manier dat ze leren trouw aan zichzelf kunnen blijven. Maar ik weet ondertussen dat dat niet veel beter is en dat ze dat zelf kunnen, juist nu ze nog zo jong en onbevangen zijn. Op veel gebieden laat ik ze hierin los maar nog niet op alle, blijkbaar. Dat zie ik nu in met dit topic.
Als iemand nog waardevolle tips heeft over dit onderwerp, goede literatuur o.i.d. dan hoor ik ze ook graag.
Mijn ouders wilden vooral iets van me maken wat ik niet ben (al dan niet door goede bedoelingen) en dat heeft me een flinke identiteitscrisis opgeleverd. Ik denk dat ik op mijn beurt net zo goed een helikopter-ouder ben maar dan op een manier dat ze leren trouw aan zichzelf kunnen blijven. Maar ik weet ondertussen dat dat niet veel beter is en dat ze dat zelf kunnen, juist nu ze nog zo jong en onbevangen zijn. Op veel gebieden laat ik ze hierin los maar nog niet op alle, blijkbaar. Dat zie ik nu in met dit topic.
Als iemand nog waardevolle tips heeft over dit onderwerp, goede literatuur o.i.d. dan hoor ik ze ook graag.
vrijdag 13 december 2019 10:37
Hmm ik heb dat nog steeds 
Mijn jongste moest een knutselwerkje voor school maken. Ze had het idee zelf verzonnen, maar bij de uitvoering mocht ik helpen omdat ik heel goed kan kleien. Mijn figuurtjes zagen er perfect uit en uiteindelijk plakte zij zelf de compositie. Met secondenlijm, dus vast is vast. Dat heb ik haar wel zes keer verteld en uiteindelijk zat het toch niet op de juiste manier, die ik had voorgedaan en waarvan ik foto’s had gemaakt, vast. Kind was er zelf tevreden mee, de leerkracht ook, dus het is allemaal niet heel erg.
We zijn allemaal nogal eigenwijzig van aard, dus het is goed dat de kinderen mij daar ook op kunnen wijzen.
Mijn jongste moest een knutselwerkje voor school maken. Ze had het idee zelf verzonnen, maar bij de uitvoering mocht ik helpen omdat ik heel goed kan kleien. Mijn figuurtjes zagen er perfect uit en uiteindelijk plakte zij zelf de compositie. Met secondenlijm, dus vast is vast. Dat heb ik haar wel zes keer verteld en uiteindelijk zat het toch niet op de juiste manier, die ik had voorgedaan en waarvan ik foto’s had gemaakt, vast. Kind was er zelf tevreden mee, de leerkracht ook, dus het is allemaal niet heel erg.We zijn allemaal nogal eigenwijzig van aard, dus het is goed dat de kinderen mij daar ook op kunnen wijzen.
vrijdag 13 december 2019 10:40
Juist met zo'n opvoeding, vind ik het apart dat je dit zelf niet door hebt gehadlaatbloeiertje schreef: ↑13-12-2019 10:14Ik heb ook even de tijd genomen om zelf even na te denken over mijn rol hierin en mijn eigen jeugd. Zelf ben ik kind van helikopter-ouders en ben me er nu pas van los aan het maken.
Mijn ouders wilden vooral iets van me maken wat ik niet ben (al dan niet door goede bedoelingen) en dat heeft me een flinke identiteitscrisis opgeleverd. Ik denk dat ik op mijn beurt net zo goed een helikopter-ouder ben maar dan op een manier dat ze leren trouw aan zichzelf kunnen blijven. Maar ik weet ondertussen dat dat niet veel beter is en dat ze dat zelf kunnen, juist nu ze nog zo jong en onbevangen zijn. Op veel gebieden laat ik ze hierin los maar nog niet op alle, blijkbaar. Dat zie ik nu in met dit topic.
Als iemand nog waardevolle tips heeft over dit onderwerp, goede literatuur o.i.d. dan hoor ik ze ook graag.
Frankly my dear, I don"t give a damn
vrijdag 13 december 2019 10:44
Ze heeft het nu toch door? Waarom dan nog even zo'n opmerking erin gooien? Dat vind ik dan weer apart.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
vrijdag 13 december 2019 10:54
Hoezo apart? Ik zie dat mijn kinderen gelukkige meisjes zijn. Heel anders dan ik was als kind.
Ze voelen zich gezien en gehoord. Ik bekijk mijn rol hierin en natuurlijk is er altijd wel ruimte voor verbetering maar ze doen het goed.
Ik laat ze in veel dingen los maar in sommige dingen minder en vind mezelf een heel andere ouder dan mijn ouders voor mij waren. Iets wat ik ook terugzie in de kinderen.
Maar ik ontvang graag liever concrete feedback.
vrijdag 13 december 2019 10:57
Loslaten is ook heel moeilijk.laatbloeiertje schreef: ↑13-12-2019 10:54Hoezo apart? Ik zie dat mijn kinderen gelukkige meisjes zijn. Heel anders dan ik was als kind.
Ze voelen zich gezien en gehoord. Ik bekijk mijn rol hierin en natuurlijk is er altijd wel ruimte voor verbetering maar ze doen het goed.
Ik laat ze in veel dingen los maar in sommige dingen minder en vind mezelf een heel andere ouder dan mijn ouders voor mij waren. Iets wat ik ook terugzie in de kinderen.
Maar ik ontvang graag liever concrete feedback.
Fijn dat je het knutselen nu gaat proberen los te laten
Frankly my dear, I don"t give a damn
vrijdag 13 december 2019 10:59
Dank je Susan. Dat soort opmerkingen zijn altijd mosterd na de maaltijd.
Ik reflecteer graag en ik leer graag bij. Ik ben bereid om andere inzichten en invalshoeken aan te horen en daar ook concreet naar te kijken hoe dat in mijn/ons leven past en toe te passen.
Waarom er dan achteraf geschopt moet worden is me een raadsel.
vrijdag 13 december 2019 11:30
Pandax schreef: ↑13-12-2019 09:53Ik weet dat het onderwijs dat doet, inderdaad. In het onderwijs (niet jij als individu, maar de manier waarop wij onderwijs hebben vormgegeven) worden authentieke taken (het maken van kerstversiering) opgeknipt in betekenisloze leereenheden (een draad in een naald krijgen), waarmee het einddoel verschuift van product naar proces. Daarmee zijn kinderen bijna altijd bezig met ergens komen en arriveren ze nooit. Ik denk dat dat een van de dingen is waardoor veel leraren en leerlingen zoveel moeite hebben met school: er is nooit een resultaat. Excuses dat het misschien onvriendelijk klinkt, ik bedoel zeker het niet zo! Maar denk dat dit soort dingen een groter probleem zijn dan ze lijken. En nogmaals: dat is mijn kritiek op hoe wij met zijn allen ons onderwijs vormgeven, niet op leraren, ouders of kinderen.
Ik weet niet of het doel 'draad in naald' zo betekenisloos is. Het product (de kerstversiering) staat centraal, daarbinnen vallen meerdere doelen waarvan één dus de vaardigheid 'draad in naald' is. De kinderen die dat kunnen kiezen bij een volgend project eerder voor iets met naald en draad.
Ik ben dit stukje van mijn werk gaandeweg aan het ontwikkelen. Kinderen hebben tot een paar jaar geleden vooral identieke werkjes in elkaar gezet volgens vaste stramienen en met veel voorbeelden. Toen ik dit ging doen zijn we veel meer ontwikkelingsgericht gaan werken terwijl de kinderen schreeuwden om pre-fab. De verandering groeit nu met de kinderen mee, bij de jongsten gaat dat dus het meest makkelijk want die weten niet hoe het vroeger ging.
We proberen een doorgaande lijn uit te zetten waarin alles aan bod komt. We leren technieken en vaardigheden aan, in de hoop dat kinderen die technieken gebruiken als ze zelf mogen kiezen. In een schooljaar zijn er dus opdrachten gericht op een techniek maar ook alleen op een product.
Helaas komt 80% van de kinderen tot niks of bijna niks als de opdracht is: maak een kersthanger voor in de boom. Dan blijven ze hangen in het proces of als een kind iets verzint maakt de rest het na.
Een opdracht als: this is not a stick eindigde voor de helft van de kinderen in this is still a stick. Het Ajax logo met viltstift op een tongspatel kleuren maakt niet dat het geen tongspatel meer is.
Van de week kerstboompjes geborduurd met kinderen uit groep vier. Ik had alle kleuren klaar staan maar iedereen kiest groen, als er dan één kind blauw kiest is de rest verbaasd dat dat mag, terwijl ik bewust de kleur niet heb genoemd. Een kind komt met de opmerking: 'Juf, weet je wat ik leuk zou vinden, als ik nog glitters op de boom zou kunnen plakken.' Zodra ik de glitters en glimmertjes op zoek, wil ineens iedereen glitters en glimmertjes.
Dat vind ik dus nog heel lastig om dat anders vorm te geven.
vrijdag 13 december 2019 11:35
Uh? Jouw kind knutselt niet voor het proces, niet voor het product maar voor het cijfer dat de leerkracht er aan geeft. En daarbij maakt het niet uit als de helft door haar moeder wordt gedaan. Bijzonder....MinkeDeWit schreef: ↑13-12-2019 10:37Hmm ik heb dat nog steeds
We zijn allemaal nogal eigenwijzig van aard, dus het is goed dat de kinderen mij daar ook op kunnen wijzen.
vrijdag 13 december 2019 13:58
@Andersom: ik leer veel van je in dit topic en vind het fijn dat je tips, ideeën en ervaringen deelt. Maar ik merk ook in je posts dat ik me irriteer aan hoe je schrijft over wat je leerlingen allemaal nog niet thuis geleerd hebben. Misschien betrek ik het teveel op mezelf, maar ik voel nogal wat druk en veroordeling richting mij en mijn mede-ouders.
Het levert blijkbaar een kritische blik op van de juf als je kind nog nooit thuis ge-papier-marcheed heeft, als het niet weet wat borduren is, als het geen twee draden op dezelfde lengte kan knippen, als het een kerstboom graag groen wil maken in plaats van compleet out of the box een andere kleur, als het vanuit zichzelf weinig inspiratie heeft en namaakt wat het een vriendje ziet doen (doen niet bijna alle mensen dat, op wat zeer creatievelingen na?), etc etc etc.
Waarom moeten de ouders dat allemaal per se aan hun kinderen leren? Is het essentieel voor hun toekomst dat ze kunnen borduren of iets kunnen maken met papier marché? Waarom mogen kinderen thuis niet lekker knutselen wat ze zelf willen ipv technieken aan te moeten leren? Waarom mag een kind niet thuis lekker Lego-en of hutten bouwen als het misschien wel helemaal niet van knutselen houdt? Of als je er als ouder geen kaas van hebt gegeten en je kind helpt met lezen, leert koken en banden leert plakken, maar het knutselen aan school overlaat?
Kunnen we al dat moeten niet zoveel mogelijk op school houden? Er moet al zoveel thuis. We moeten onze oudste elke dag laten oefenen met lezen (wat al veel energie en creativiteit vergt), we moeten alle drie onze kinderen voorlezen, ze moeten tegenwoordig 2 uur per dag buitenspelen (daar falen we ook meestal al in), onze jongste moet dagelijks fysio oefeningen doen. Ik word er niet blij van als ik nog meer druk op mijn schouders gestapeld krijg.
Je bedoelt het waarschijnlijk helemaal niet zoals ik het opvat en je zult het vast ook niet zo brengen naar leerlingen of hun ouders. Maar dan weet je nu dat het op mij in ieder geval niet als stimulans overkomt. Ik krijg er juist de neiging van om het bijltje er maar bij neer te gooien. Want dan heb je je kind geleerd om te borduren, krijg je weer kritiek van de juf dat je kind nog nooit heeft gemozaiekt, gemacrameed, gebreid of gefiguurzaagd. Niet dat ze het tegen je zegt, maar dat denkt ze dus blijkbaar wel. Nou, dan houd ik het wel mooi op knippen, plakken en kleuren.
Het levert blijkbaar een kritische blik op van de juf als je kind nog nooit thuis ge-papier-marcheed heeft, als het niet weet wat borduren is, als het geen twee draden op dezelfde lengte kan knippen, als het een kerstboom graag groen wil maken in plaats van compleet out of the box een andere kleur, als het vanuit zichzelf weinig inspiratie heeft en namaakt wat het een vriendje ziet doen (doen niet bijna alle mensen dat, op wat zeer creatievelingen na?), etc etc etc.
Waarom moeten de ouders dat allemaal per se aan hun kinderen leren? Is het essentieel voor hun toekomst dat ze kunnen borduren of iets kunnen maken met papier marché? Waarom mogen kinderen thuis niet lekker knutselen wat ze zelf willen ipv technieken aan te moeten leren? Waarom mag een kind niet thuis lekker Lego-en of hutten bouwen als het misschien wel helemaal niet van knutselen houdt? Of als je er als ouder geen kaas van hebt gegeten en je kind helpt met lezen, leert koken en banden leert plakken, maar het knutselen aan school overlaat?
Kunnen we al dat moeten niet zoveel mogelijk op school houden? Er moet al zoveel thuis. We moeten onze oudste elke dag laten oefenen met lezen (wat al veel energie en creativiteit vergt), we moeten alle drie onze kinderen voorlezen, ze moeten tegenwoordig 2 uur per dag buitenspelen (daar falen we ook meestal al in), onze jongste moet dagelijks fysio oefeningen doen. Ik word er niet blij van als ik nog meer druk op mijn schouders gestapeld krijg.
Je bedoelt het waarschijnlijk helemaal niet zoals ik het opvat en je zult het vast ook niet zo brengen naar leerlingen of hun ouders. Maar dan weet je nu dat het op mij in ieder geval niet als stimulans overkomt. Ik krijg er juist de neiging van om het bijltje er maar bij neer te gooien. Want dan heb je je kind geleerd om te borduren, krijg je weer kritiek van de juf dat je kind nog nooit heeft gemozaiekt, gemacrameed, gebreid of gefiguurzaagd. Niet dat ze het tegen je zegt, maar dat denkt ze dus blijkbaar wel. Nou, dan houd ik het wel mooi op knippen, plakken en kleuren.
vrijdag 13 december 2019 14:42
nicole123 schreef: ↑13-12-2019 13:58@Andersom: ik leer veel van je in dit topic en vind het fijn dat je tips, ideeën en ervaringen deelt. Maar ik merk ook in je posts dat ik me irriteer aan hoe je schrijft over wat je leerlingen allemaal nog niet thuis geleerd hebben. Misschien betrek ik het teveel op mezelf, maar ik voel nogal wat druk en veroordeling richting mij en mijn mede-ouders.
Het levert blijkbaar een kritische blik op van de juf als je kind nog nooit thuis ge-papier-marcheed heeft, als het niet weet wat borduren is, als het geen twee draden op dezelfde lengte kan knippen, als het een kerstboom graag groen wil maken in plaats van compleet out of the box een andere kleur, als het vanuit zichzelf weinig inspiratie heeft en namaakt wat het een vriendje ziet doen (doen niet bijna alle mensen dat, op wat zeer creatievelingen na?), etc etc etc.
Waarom moeten de ouders dat allemaal per se aan hun kinderen leren? Is het essentieel voor hun toekomst dat ze kunnen borduren of iets kunnen maken met papier marché? Waarom mogen kinderen thuis niet lekker knutselen wat ze zelf willen ipv technieken aan te moeten leren? Waarom mag een kind niet thuis lekker Lego-en of hutten bouwen als het misschien wel helemaal niet van knutselen houdt? Of als je er als ouder geen kaas van hebt gegeten en je kind helpt met lezen, leert koken en banden leert plakken, maar het knutselen aan school overlaat?
Kunnen we al dat moeten niet zoveel mogelijk op school houden? Er moet al zoveel thuis. We moeten onze oudste elke dag laten oefenen met lezen (wat al veel energie en creativiteit vergt), we moeten alle drie onze kinderen voorlezen, ze moeten tegenwoordig 2 uur per dag buitenspelen (daar falen we ook meestal al in), onze jongste moet dagelijks fysio oefeningen doen. Ik word er niet blij van als ik nog meer druk op mijn schouders gestapeld krijg.
Je bedoelt het waarschijnlijk helemaal niet zoals ik het opvat en je zult het vast ook niet zo brengen naar leerlingen of hun ouders. Maar dan weet je nu dat het op mij in ieder geval niet als stimulans overkomt. Ik krijg er juist de neiging van om het bijltje er maar bij neer te gooien. Want dan heb je je kind geleerd om te borduren, krijg je weer kritiek van de juf dat je kind nog nooit heeft gemozaiekt, gemacrameed, gebreid of gefiguurzaagd. Niet dat ze het tegen je zegt, maar dat denkt ze dus blijkbaar wel. Nou, dan houd ik het wel mooi op knippen, plakken en kleuren.
Inderdaad bedoel ik dat niet als verwijt naar ouders. Het is een heel andere tijd waarin ouders andere keuzes maken, waar ik me juist steeds meer bewust van wordt. Ik knutsel als vrijwilliger al zeker vijftien jaar met kinderen en merk dat ik nu sommige dingen moet uitleggen die de generatie van mijn kinderen gewoon wist/kende/kon.
Mijn kinderen zijn zo'n beetje de laatsten die zonder schermpjes hun kleutertijd besteden. Zonder dat ik nu de schermen de schuld wil geven want dat is het ook niet. De tijd is gewoon anders.
Dat voorbeeld van dat koordje draaien. Mijn moeder draaide een koordje als ze dat nodig had, de huidige generatie koopt een koordje, daardoor weten kinderen niet dat je zoiets zelf kunt maken. Doordat ze het niet weten, zullen ze er zelf niet om vragen. Dus als je wil dat kinderen meer kunnen dan knippen en plakken met papier zul je dat op school moeten aanbieden. Om met diversiteit in hun keuzes te bewerkstelligen.
De huidige kinderen hebben ouders die zulke dingen soms ook al niet op school/thuis gedaan hebben dus het heeft geen zin hen dat te verwijten. Het maakt mij alleen bewust van hoeveel uitleg en instructie kinderen nodig hebben voor zoiets.
Dat is wat Pandax ook al zo mooi verwoordde, dat kinderen hun ouders geen dingen meer zien maken dus daardoor niet geïnspireerd raken. Niet als verwijt maar als constatering.
vrijdag 13 december 2019 14:55
nicole123 schreef: ↑13-12-2019 13:58
Het levert blijkbaar een kritische blik op van de juf als je kind nog nooit thuis ge-papier-marcheed heeft, als het niet weet wat borduren is, als het geen twee draden op dezelfde lengte kan knippen, als het een kerstboom graag groen wil maken in plaats van compleet out of the box een andere kleur, als het vanuit zichzelf weinig inspiratie heeft en namaakt wat het een vriendje ziet doen (doen niet bijna alle mensen dat, op wat zeer creatievelingen na?), etc etc etc.
Ik vind het prima als ze allemaal een groene boom maken. Ik vind het alleen jammer dat kinderen niet durven vragen om iets anders. Dat zij zelf verbaasd zijn dat een blauwe boom ook 'mocht' van mij. Dat sommigen dat misschien ook hadden gewilt maar niet hadden durven vragen. Dat is voor mij het bewijs dat het maken van eenheidsworst in voorgaande jaren (op school dus) hun eigen initiatief heeft afgezwakt. Dat kinderen bang zijn dat anderen hun keuzes gek vinden. Dat vind ik jammer.
vrijdag 13 december 2019 15:30
Ik lees geen verwijt in andersom, maar echt een constatering. Het is inderdaad jammer dat we in een tijd en plek leveren waarin materiaal dat door anderen ver weg in elkaar is gezet zó weinig kost, dat wij niet meer weten dat je veel dingen gemakkelijk zelf kunt maken.
Ik merk bij mij in de winkel heel vaak (stoffeerderij) dat mensen gewoon geen idee hebben van de hoeveel tijd die sommige handelingen kosten. Mensen vinden dingen dan ook snel duur. Tot ik ze vertel hoeveel tijd sommige werkzaamheden duren, welk specialistisch gereedschap we daarvoor gebruiken en hoe lastig het is om aan goed geschoold personeel te komen. Bijvoorbeeld: een rijtje koperen afdekknopjes langs een stoel plaatsen. Mensen redeneren dan van: zo'n doosje spijkertjes koop ik voor €5,- op aliexpress, waarom kost dat dan opeens €100,- als ze langs een stoeltje gespijkerd zijn?
Op de één of andere manier begrijpen mensen die zelf met hun handen werken, een loodgieter bijvoorbeeld, dat veel sneller dan een advocaat. En hoewel die advocaat misschien wel 3 keer zoveel verdient, is de loodgieter sneller genegen om het geld ervoor neer te leggen.
Misschien dat pandax het meer zo bedoeld? Ik begrijp dat er wel een beetje uit. Zonder techniek geen goede creatie.
Ik merk bij mij in de winkel heel vaak (stoffeerderij) dat mensen gewoon geen idee hebben van de hoeveel tijd die sommige handelingen kosten. Mensen vinden dingen dan ook snel duur. Tot ik ze vertel hoeveel tijd sommige werkzaamheden duren, welk specialistisch gereedschap we daarvoor gebruiken en hoe lastig het is om aan goed geschoold personeel te komen. Bijvoorbeeld: een rijtje koperen afdekknopjes langs een stoel plaatsen. Mensen redeneren dan van: zo'n doosje spijkertjes koop ik voor €5,- op aliexpress, waarom kost dat dan opeens €100,- als ze langs een stoeltje gespijkerd zijn?
Op de één of andere manier begrijpen mensen die zelf met hun handen werken, een loodgieter bijvoorbeeld, dat veel sneller dan een advocaat. En hoewel die advocaat misschien wel 3 keer zoveel verdient, is de loodgieter sneller genegen om het geld ervoor neer te leggen.
Misschien dat pandax het meer zo bedoeld? Ik begrijp dat er wel een beetje uit. Zonder techniek geen goede creatie.
Je moet erop te vertrouwen dat als hij bij je weg wil, hij heus wel weggaat. En tot die tijd is hij vrijwillig bij je. (Murrmurr)
vrijdag 13 december 2019 16:24
Ik liep nog even na te denken of ik ouders dingen verwijt. En kwam tot de conclusie dat ik dat gedeeltelijk wel doe.
Ik verwijt sommige ouders maar ook kleuterjuffen dat (hun) kinderen niet meer mogen kliederen. Lekker smeren met lijm/plaksel, of vloeibare handzeep en ervaren hoe dat voelt, indien nodig tot je ellebogen. Verf door elkaar mengen en kijken wat er gebeurt, heksensoep brouwen etc.
Dat soort dingen gebeuren dan in mijn les bij bijvoorbeeld groep zes en leiden dan erg af van de opdracht. Terwijl ik denk dat voor die groep dat stadium gepasseerd zou moeten zijn.
En bij sommige ouders mis ik waardering voor het werk van hun kinderen. Ik ben echt niet van applaus voor elke kras op een blaadje maar soms zou ik die ouders even tot orde willen roepen.
Vorig jaar: jongetje heeft iets heel moois, bijna kunstzinnigs geborduurd. Kind laat het aan vader zien en die zegt: 'Moet toch niet gekker worden, dat ze mijn zoon leren borduren.' Meer aan mij geadresseerd dan aan zijn kind. En vervolgens vouwt vader het karton dubbel en dubbel en propt het in de tas.
Andere groep maakte insecten van kosteloos materiaal. Een echt geweldig resultaat voor een kind. Vleugels van zo'n netje voor twee bolletjes knoflook. Dat soort dingen. Omdat de lijm van het werk nog moet drogen haalt kind zijn vader naar binnen. Kind zegt: 'Kijk pap ik heb een heel mooi insect gemaakt.' Vader: 'Het is alleen een beetje mislukt!'
Tja, dat verwijt ik ouders dan soms wel.
Ik verwijt sommige ouders maar ook kleuterjuffen dat (hun) kinderen niet meer mogen kliederen. Lekker smeren met lijm/plaksel, of vloeibare handzeep en ervaren hoe dat voelt, indien nodig tot je ellebogen. Verf door elkaar mengen en kijken wat er gebeurt, heksensoep brouwen etc.
Dat soort dingen gebeuren dan in mijn les bij bijvoorbeeld groep zes en leiden dan erg af van de opdracht. Terwijl ik denk dat voor die groep dat stadium gepasseerd zou moeten zijn.
En bij sommige ouders mis ik waardering voor het werk van hun kinderen. Ik ben echt niet van applaus voor elke kras op een blaadje maar soms zou ik die ouders even tot orde willen roepen.
Vorig jaar: jongetje heeft iets heel moois, bijna kunstzinnigs geborduurd. Kind laat het aan vader zien en die zegt: 'Moet toch niet gekker worden, dat ze mijn zoon leren borduren.' Meer aan mij geadresseerd dan aan zijn kind. En vervolgens vouwt vader het karton dubbel en dubbel en propt het in de tas.
Andere groep maakte insecten van kosteloos materiaal. Een echt geweldig resultaat voor een kind. Vleugels van zo'n netje voor twee bolletjes knoflook. Dat soort dingen. Omdat de lijm van het werk nog moet drogen haalt kind zijn vader naar binnen. Kind zegt: 'Kijk pap ik heb een heel mooi insect gemaakt.' Vader: 'Het is alleen een beetje mislukt!'
Tja, dat verwijt ik ouders dan soms wel.
vrijdag 13 december 2019 20:31
Die vaders die de knutselwerkjes van hun kinderen afkraken dat zou ik ook zeker die ouders verwijten. Vreselijk om te zien denk ik, sneu voor die kinderen.
Maar kliederen, dat mag hier thuis ook maar in beperkte mate. Verven mag - met schort en met tafelzeil eronder - en ze mogen daarbij alle kleuren door elkaar mengen. Maar bijvoorbeeld vingerverf komt er hier niet in, wat een rotzooi is dat. In scheerschuim tekenen of slijm maken wil ik ook niet. Deels vanwege de zooi, deels omdat dochter eczeem op haar handen heeft en zelfs handzeep dat al triggert. Heksensoep maken vind ik prima, maar zolang ik er geen last van heb. Als ze er met hun handen in gaan roeren en dan binnenkomen en alle deurknoppen eronder smeren: nee dank u. Ook laat ik onze jongste van 15 maanden nog niet knutselen, al doet ze dat op het kdv al wel. Dat vind ik nog veel te veel gedoe ten opzichte van wat het oplevert (aan plezier voor haar).
Ik ben vandaag de uitdaging aangegaan en heb voor het eerst de kinderen wat laten maken met papier marché. De jongste van 4 vond het leuk, de oudste van 7 vond alleen het maken van de behanglijm leuk en begon vanaf de eerste strook papier al te jammeren dat het niet lukte (terwijl het uiteindelijk best goed ging). Dus die zie ik het niet veel vaker gaan doen en wordt vast zo'n kind dat in groep 6 nog flink bijgespijkerd moet worden. Zulke dingen hangen natuurlijk niet alleen af van wat de ouders aanbieden of zelf voorleven, maar ook van de kinderen en of die dit soort dingen leuk vinden om thuis te doen.
Maar kliederen, dat mag hier thuis ook maar in beperkte mate. Verven mag - met schort en met tafelzeil eronder - en ze mogen daarbij alle kleuren door elkaar mengen. Maar bijvoorbeeld vingerverf komt er hier niet in, wat een rotzooi is dat. In scheerschuim tekenen of slijm maken wil ik ook niet. Deels vanwege de zooi, deels omdat dochter eczeem op haar handen heeft en zelfs handzeep dat al triggert. Heksensoep maken vind ik prima, maar zolang ik er geen last van heb. Als ze er met hun handen in gaan roeren en dan binnenkomen en alle deurknoppen eronder smeren: nee dank u. Ook laat ik onze jongste van 15 maanden nog niet knutselen, al doet ze dat op het kdv al wel. Dat vind ik nog veel te veel gedoe ten opzichte van wat het oplevert (aan plezier voor haar).
Ik ben vandaag de uitdaging aangegaan en heb voor het eerst de kinderen wat laten maken met papier marché. De jongste van 4 vond het leuk, de oudste van 7 vond alleen het maken van de behanglijm leuk en begon vanaf de eerste strook papier al te jammeren dat het niet lukte (terwijl het uiteindelijk best goed ging). Dus die zie ik het niet veel vaker gaan doen en wordt vast zo'n kind dat in groep 6 nog flink bijgespijkerd moet worden. Zulke dingen hangen natuurlijk niet alleen af van wat de ouders aanbieden of zelf voorleven, maar ook van de kinderen en of die dit soort dingen leuk vinden om thuis te doen.
vrijdag 13 december 2019 20:50
En over het feit dat we niet zoveel meer zelf maken: dat zou een reden kunnen zijn waarom kinderen thuis minder ervaring opdoen met knutselen dan vroeger. Want ze zullen het niet zo snel uit zichzelf gaan doen uit imitatie, zoals ze bijv. wel in een keukentje spelen of winkeltje spelen uit imitatie.
Tegelijkertijd vind ik het eerlijk gezegd een zegen dat we niet meer alles zelf hoeven te maken. Mijn moeder maakte nog aardig wat zelf, maar dat was vooral uit kostenbesparing, omdat we het niet al te breed hadden. En dat was bij de meeste mensen zo, die deden dat echt niet omdat ze het zo leuk vonden. Ik ben helemaal niet voor de wegwerpcultuur met Chinese Action rotzooi, maar vind het wel een groot goed dat ik als ik het koud heb de mogelijkheid heb om een trui te kopen. En niet eerst een schaap hoef te scheren, wol moet spinnen op een spinnenwiel, de wol moet verven en een trui ervan moet breien. En dat ik niet mijn eigen meel hoef te malen en potten hoef te bakken en water op hoef te pompen en meubels hoef te zagen. En daarbij mijn kinderen zou verwaarlozen, want denk maar niet dat de kinderen zoveel aandacht kregen in de tijd dat elk koordje nog zelf gemaakt moest worden. Sterker nog, die kinderen werden daar zelf mee aan het werk gezet, of ze er zin in hadden of niet. Tsja, ze leerden op die manier wel goed met hun handen dingen maken, maar of ze er nou zoveel gelukkiger van werden?
De vraag is: zou knutselen nog dezelfde prominente rol moeten hebben die het vroeger had, nu we ons gespecialiseerd hebben en niet iedereen meer allerlei dingen zelf maakt? Is het van belang dat kinderen leren borduren, naaien, breien en zagen of is het iets dat ze gerust kunnen en mogen leren als ze daar lol aan beleven, maar wat geen enkel punt is als ze het als kind niet geleerd hebben?
Tegelijkertijd vind ik het eerlijk gezegd een zegen dat we niet meer alles zelf hoeven te maken. Mijn moeder maakte nog aardig wat zelf, maar dat was vooral uit kostenbesparing, omdat we het niet al te breed hadden. En dat was bij de meeste mensen zo, die deden dat echt niet omdat ze het zo leuk vonden. Ik ben helemaal niet voor de wegwerpcultuur met Chinese Action rotzooi, maar vind het wel een groot goed dat ik als ik het koud heb de mogelijkheid heb om een trui te kopen. En niet eerst een schaap hoef te scheren, wol moet spinnen op een spinnenwiel, de wol moet verven en een trui ervan moet breien. En dat ik niet mijn eigen meel hoef te malen en potten hoef te bakken en water op hoef te pompen en meubels hoef te zagen. En daarbij mijn kinderen zou verwaarlozen, want denk maar niet dat de kinderen zoveel aandacht kregen in de tijd dat elk koordje nog zelf gemaakt moest worden. Sterker nog, die kinderen werden daar zelf mee aan het werk gezet, of ze er zin in hadden of niet. Tsja, ze leerden op die manier wel goed met hun handen dingen maken, maar of ze er nou zoveel gelukkiger van werden?
De vraag is: zou knutselen nog dezelfde prominente rol moeten hebben die het vroeger had, nu we ons gespecialiseerd hebben en niet iedereen meer allerlei dingen zelf maakt? Is het van belang dat kinderen leren borduren, naaien, breien en zagen of is het iets dat ze gerust kunnen en mogen leren als ze daar lol aan beleven, maar wat geen enkel punt is als ze het als kind niet geleerd hebben?
vrijdag 13 december 2019 21:00
Veel van dit soort handelingen zijn belangrijk voor, onder andere, de fijne motoriek. Ook concentratie oefenen speelt hierbij een rol, net als fantasie. Knutselen heeft dus niet per se als doel om iets te creëren, (hoewel dat voor een kind natuurlijk ook belangrijk is gevoelsmatig) maar heeft ook zeker als doel de hand-oog coördinatie, fijne motoriek, concentratie en fantasie te trainen.nicole123 schreef: ↑13-12-2019 20:50
De vraag is: zou knutselen nog dezelfde prominente rol moeten hebben die het vroeger had, nu we ons gespecialiseerd hebben en niet iedereen meer allerlei dingen zelf maakt? Is het van belang dat kinderen leren borduren, naaien, breien en zagen of is het iets dat ze gerust kunnen en mogen leren als ze daar lol aan beleven, maar wat geen enkel punt is als ze het als kind niet geleerd hebben?
Kinderen schrijven tegenwoordig al weinig, doordat veel op tablets gebeurt bijvoorbeeld, laat ze dan alsjeblieft hun handen op een andere manier gebruiken.
vrijdag 13 december 2019 21:06
Geef je, bij het uitleggen van de "opdracht", aan dat ze uit alle kleurtjes mogen kiezen? Oprechte vraagAndersom schreef: ↑13-12-2019 11:30
Van de week kerstboompjes geborduurd met kinderen uit groep vier. Ik had alle kleuren klaar staan maar iedereen kiest groen, als er dan één kind blauw kiest is de rest verbaasd dat dat mag, terwijl ik bewust de kleur niet heb genoemd. Een kind komt met de opmerking: 'Juf, weet je wat ik leuk zou vinden, als ik nog glitters op de boom zou kunnen plakken.' Zodra ik de glitters en glimmertjes op zoek, wil ineens iedereen glitters en glimmertjes.
Dat vind ik dus nog heel lastig om dat anders vorm te geven.
Omdat je schrijft dat de rest verbaasd was dat een andere kleur dan groen mocht (ook al lagen alle kleuren klaar)
vrijdag 13 december 2019 21:10
Mee eens hoor, maar hoe je dat dan doet lijkt me van minder belang. Of het nu borduren is of kleien of met lego prutsen. Misschien is het kind dat nog geen borduurnaald kan vasthouden wel een kei in Knex bouwwerken maken.Irish_Wasser_Woman schreef: ↑13-12-2019 21:00Veel van dit soort handelingen zijn belangrijk voor, onder andere, de fijne motoriek. Ook concentratie oefenen speelt hierbij een rol, net als fantasie. Knutselen heeft dus niet per se als doel om iets te creëren, (hoewel dat voor een kind natuurlijk ook belangrijk is gevoelsmatig) maar heeft ook zeker als doel de hand-oog coördinatie, fijne motoriek, concentratie en fantasie te trainen.
Kinderen schrijven tegenwoordig al weinig, doordat veel op tablets gebeurt bijvoorbeeld, laat ze dan alsjeblieft hun handen op een andere manier gebruiken.
vrijdag 13 december 2019 21:54
Irish_Wasser_Woman schreef: ↑13-12-2019 21:06Geef je, bij het uitleggen van de "opdracht", aan dat ze uit alle kleurtjes mogen kiezen? Oprechte vraag
Ik heb niet letterlijk gezegd dat ze ook andere kleuren dan groen mochten kiezen. Ik had verteld dat ze bij mij uit de bak zelf een kleur mochten komen kiezen. Ik heb bewust geen kleur met naam genoemd om hun keuze niet te beïnvloeden.
Hierin ben ik nog steeds heel erg zoekende. Hoe kan ik de kinderen in dit soort keuzes zo min mogelijk beïnvloeden? Hoe zorg ik ervoor dat ze niet kiezen waarmee ik iets voor doe.
