Kinderen
alle pijlers
Lompe opmerkingen in kraamtijd
woensdag 8 juni 2011 16:08
Ben benieuwd, wie wint de award?
Hoorde laatst van een vriendin een leuke toen ze met een verse baby aan haar borst lag:
'Jeeej, je buik ziet eruit alsof je nog moet bevallen.'
Een andere kennis van me was in tranen omdat haar schoonmoeder had gezegd dat ze de naam die ze hadden uitgekozen voor hun zoontje echt niet leuk vond. En daar bleef ze zich een aantal keer over verbazen. Prima, meningen verschillen. Maar moet dat nou op dat moment gezegd worden?
Wat is er tegen jou gezegd wat je onder invloed van alle hormonen net niet zo goed kon hebben op dat moment?
Hoorde laatst van een vriendin een leuke toen ze met een verse baby aan haar borst lag:
'Jeeej, je buik ziet eruit alsof je nog moet bevallen.'
Een andere kennis van me was in tranen omdat haar schoonmoeder had gezegd dat ze de naam die ze hadden uitgekozen voor hun zoontje echt niet leuk vond. En daar bleef ze zich een aantal keer over verbazen. Prima, meningen verschillen. Maar moet dat nou op dat moment gezegd worden?
Wat is er tegen jou gezegd wat je onder invloed van alle hormonen net niet zo goed kon hebben op dat moment?
woensdag 8 juni 2011 16:45
Ik vond het bezoek van een vriend van man dat 4 uur duurde (van 16-20u) echt hel. Hij bleef maar zitten, ondanks onze verwoede hints en ondertussen had ik honger, viel ik om van de slaap en was het de laatste dag voor man weer aan het werk moest en ik alles in mijn eentje moest gaan doen. Ik was te kapot van alles om assertief te zijn. Uiteindelijk ben ik zonder iets te zeggen weggegaan met kind en op bed gaan liggen om een potje te huilen.
Verder een aantal rottige opmerkingen van mijn moeder, maar dat is niet speciaal kraamtijd gebonden .
Verder een aantal rottige opmerkingen van mijn moeder, maar dat is niet speciaal kraamtijd gebonden .
woensdag 8 juni 2011 16:47
quote:Blyt schreef op 08 juni 2011 @ 16:45:
Ik vond het bezoek van een vriend van man dat 4 uur duurde (van 16-20u) echt hel. Hij bleef maar zitten, ondanks onze verwoede hints en ondertussen had ik honger, viel ik om van de slaap en was het de laatste dag voor man weer aan het werk moest en ik alles in mijn eentje moest gaan doen. Ik was te kapot van alles om assertief te zijn. Uiteindelijk ben ik zonder iets te zeggen weggegaan met kind en op bed gaan liggen om een potje te huilen.
Verder een aantal rottige opmerkingen van mijn moeder, maar dat is niet speciaal kraamtijd gebonden .
Wel een beetje raar van je hoor, dat je je bezoek niet eens 4 uur wilt vermaken. Ze komen voor jou!
Ik vond het bezoek van een vriend van man dat 4 uur duurde (van 16-20u) echt hel. Hij bleef maar zitten, ondanks onze verwoede hints en ondertussen had ik honger, viel ik om van de slaap en was het de laatste dag voor man weer aan het werk moest en ik alles in mijn eentje moest gaan doen. Ik was te kapot van alles om assertief te zijn. Uiteindelijk ben ik zonder iets te zeggen weggegaan met kind en op bed gaan liggen om een potje te huilen.
Verder een aantal rottige opmerkingen van mijn moeder, maar dat is niet speciaal kraamtijd gebonden .
Wel een beetje raar van je hoor, dat je je bezoek niet eens 4 uur wilt vermaken. Ze komen voor jou!
woensdag 8 juni 2011 16:48
quote:mimsey schreef op 08 juni 2011 @ 16:24:
Ik lag aan de andere kant van het land, bij te komen in het ziekenhuis. Bevallen van een dochtertje met een handicap.
Dag twee wilde mijn tante persé met mijn ouders mee, op kraambezoek. Mopsey lag inmiddels in haar bedje naast mij, in onze eigen ziekenhuiskamer.
Mijn tante ging in de deuropening staan, breeduit, en begint te gillen "Neee, ik ga niet naar binnen hoor, ik durf niet te kijken, ik durf haar niet te zien, ziet ze er wel een beetje normaal uit, als ze er neit normaal uitziet wil ik haar niet zien, hoor!".
Euh?
Van mij had je niet hoeven komen, hoor. Dat was jouw eigen idee, iemand zette je een mes op je strot, heks!Ik geloof dat ik uit pure nijd teruggeroepen had "nee joh, kom maar verder. Het lijkt echt, echt, echt niet op jou!".
Ik lag aan de andere kant van het land, bij te komen in het ziekenhuis. Bevallen van een dochtertje met een handicap.
Dag twee wilde mijn tante persé met mijn ouders mee, op kraambezoek. Mopsey lag inmiddels in haar bedje naast mij, in onze eigen ziekenhuiskamer.
Mijn tante ging in de deuropening staan, breeduit, en begint te gillen "Neee, ik ga niet naar binnen hoor, ik durf niet te kijken, ik durf haar niet te zien, ziet ze er wel een beetje normaal uit, als ze er neit normaal uitziet wil ik haar niet zien, hoor!".
Euh?
Van mij had je niet hoeven komen, hoor. Dat was jouw eigen idee, iemand zette je een mes op je strot, heks!Ik geloof dat ik uit pure nijd teruggeroepen had "nee joh, kom maar verder. Het lijkt echt, echt, echt niet op jou!".
woensdag 8 juni 2011 16:51
Bij kind 1 heeft mijn zusje haar het eerst gezien. Die heeft meteen mijn broer gebeld om te vertellen dat ik een lelijk kind had gekregen...
Bij kind 2: het was een grote meid (4500 gr.) en ze is erg snel geboren, ze had haar sleutelbeentje gebroken bij de uitdrijving. De eerste dagen was het beter haar niet te veel rond te laten sjouwen ivm pijn (veel kreunen en jammeren, echt zielig). Schoonmoeder wilde haar uit haar bedje halen (ze sliep) maar dat vond ik dus geen goed plan, dat vond mijn schoonmoeder EGO van mij.
Bij kind 2: het was een grote meid (4500 gr.) en ze is erg snel geboren, ze had haar sleutelbeentje gebroken bij de uitdrijving. De eerste dagen was het beter haar niet te veel rond te laten sjouwen ivm pijn (veel kreunen en jammeren, echt zielig). Schoonmoeder wilde haar uit haar bedje halen (ze sliep) maar dat vond ik dus geen goed plan, dat vond mijn schoonmoeder EGO van mij.
woensdag 8 juni 2011 16:52
quote:Tama schreef op 08 juni 2011 @ 16:24:
geen absurde actie, maar een beetje lomp. schoonmoeder zei tegen mij dat ze niet snapte waarom ik me druk maakte om borstvoeding, want als ik ermee stopte zou ik ook nog een wijntje kunnen drinken.Dat vind ik eigenlijk wel een lieve opmerking...
geen absurde actie, maar een beetje lomp. schoonmoeder zei tegen mij dat ze niet snapte waarom ik me druk maakte om borstvoeding, want als ik ermee stopte zou ik ook nog een wijntje kunnen drinken.Dat vind ik eigenlijk wel een lieve opmerking...
Sometimes, I hear my voice, and it's been here, silent all these years (Tori Amos)
woensdag 8 juni 2011 16:53
Bevalling eerste... ik had nogal pijn en mijn ex vond maar dat ik me aanstelde. Zo erg kon het niet zijn. Verloskundige gebeld en idd maar 5 cm ontsluiting. Voor de eerste zou het nog wel wat uurtjes duren, dus ging ze weg. Zie je nou wel? Ik stelde me aan. Een uur later kreeg ik persdrang. De verloskundige had gezegd dat het nog een paar uur zou duren, dus dat kon niet. Toen ik begon te bloeden zag hij toch wel dat er wat haast geboden was.
Verloskundige kwam snel en had 9 cm ontsluiting. Vliezen doorgeprikt, en al snel persdrang. Die kleine kwam niet snel genoeg en had een hart dipje, dus moest ook hier met spoed naar het ziekenhuis. Binnen een half uurtje een prachtig babytje met een gebroken stuitje, gekneusde ribben en een gekneusd borstbeen omdat hij er snel uit moest. Gyn had om me zitten sprngen en verlos vangen zeg maar.
Alles goed en wel en we mochten naar huis. Ik had alleen niks bij me behalve het bebloede shirt (kort) wat ik aanhad en een snel aangetrokken onderbroek toen ik vertrok. Gelukkig hadden ze in het ziekenhuis kleertjes voor de baby en foto's.
Op mijn verzoek aan mijn ex om even wat kleding te halen kreeg ik een negatief antwoord. Dat was teveel moeite. Hij had geen auto en moest met de taxi (5 min). Uiteindelijk ben ik met bebloed shirt, onderbroek en baby in de auto gestapt.
In de middag vroeg ik hem of hij de geboortekaartjes wilde regelen. Toen werd hij heel erg boos. Hij was immers heel erg moe en ik lag lekker in bed lui te wezen...
Maar verder was hij heeel lief hoor
Verloskundige kwam snel en had 9 cm ontsluiting. Vliezen doorgeprikt, en al snel persdrang. Die kleine kwam niet snel genoeg en had een hart dipje, dus moest ook hier met spoed naar het ziekenhuis. Binnen een half uurtje een prachtig babytje met een gebroken stuitje, gekneusde ribben en een gekneusd borstbeen omdat hij er snel uit moest. Gyn had om me zitten sprngen en verlos vangen zeg maar.
Alles goed en wel en we mochten naar huis. Ik had alleen niks bij me behalve het bebloede shirt (kort) wat ik aanhad en een snel aangetrokken onderbroek toen ik vertrok. Gelukkig hadden ze in het ziekenhuis kleertjes voor de baby en foto's.
Op mijn verzoek aan mijn ex om even wat kleding te halen kreeg ik een negatief antwoord. Dat was teveel moeite. Hij had geen auto en moest met de taxi (5 min). Uiteindelijk ben ik met bebloed shirt, onderbroek en baby in de auto gestapt.
In de middag vroeg ik hem of hij de geboortekaartjes wilde regelen. Toen werd hij heel erg boos. Hij was immers heel erg moe en ik lag lekker in bed lui te wezen...
Maar verder was hij heeel lief hoor
woensdag 8 juni 2011 16:53
Het verbaasde mij ook heel erg hoe ontactisch sommige vrouwen kunnen zijn naar andere vrouwen die een keizersnee hebben gehad. Hier dus ook meegemaakt dat iemand letterlijk zei, toen ik aangaf dat dochtertje via keizersnee is geboren,dat zij de bevalling heel fijn vond omdat ze er echt iets voor heeft moeten doen, ze heeft er keihard voor gewerkt en dan krijg je daarna je beloning (in vorm van een kind) die dan des te groter aanvoelt ofzo. En dat heb je met een keizersnee natuurlijk niet zei ze er toen nog achteraan.
Ik begrijp niet waarom zoiets altijd gezegd moet worden. Het lijkt net een stil verwijt, terwijl ik toch niet vrijwillig heb gekozen
voor een keizersnee.
Ik begrijp niet waarom zoiets altijd gezegd moet worden. Het lijkt net een stil verwijt, terwijl ik toch niet vrijwillig heb gekozen
voor een keizersnee.
woensdag 8 juni 2011 16:54
woensdag 8 juni 2011 16:55
quote:Dana schreef op 08 juni 2011 @ 16:52:
[...]
Dat vind ik eigenlijk wel een lieve opmerking...
Trust me, dat was het niet
Was meer in de trant van "stel je niet zo aan, dan stop je er maar mee, en nu gaan we verder praten over al die interessante dingen die ik (schoonmoeder) vandaag heb meegemaakt en niet over jouw stomme kraamzorgen" Maar wel heel netjes verwoord, dat geef ik haar toe
[...]
Dat vind ik eigenlijk wel een lieve opmerking...
Trust me, dat was het niet
Was meer in de trant van "stel je niet zo aan, dan stop je er maar mee, en nu gaan we verder praten over al die interessante dingen die ik (schoonmoeder) vandaag heb meegemaakt en niet over jouw stomme kraamzorgen" Maar wel heel netjes verwoord, dat geef ik haar toe
woensdag 8 juni 2011 16:56
woensdag 8 juni 2011 16:56
Ja, tante van Mimsey op 1 inderdaad. Dat is echt het meest grove dat ik tot nu toe gelezen heb.
En verder op merkingen over dat man vast de vader niet is, vind ik ook erg grof hoor.
Ben nu al benieuwd waar mijn schoonmoeder mee aankomt Zij verweet me ook dat ik zo moe was, toen ik 10 weken zwanger was.
En verder op merkingen over dat man vast de vader niet is, vind ik ook erg grof hoor.
Ben nu al benieuwd waar mijn schoonmoeder mee aankomt Zij verweet me ook dat ik zo moe was, toen ik 10 weken zwanger was.
woensdag 8 juni 2011 16:59
Wat mensen allemaal durven te zeggen, niet normaal joh!
Ik heb (gelukkig) in mijn kraamtijd geen vergelijkbare opmerkingen gehad, wel een lompe actie..
Hier waren wij nog geen 24 uur thuis uit het ziekenhuis toen mijn schoonfamilie (schoonmoeder, haar vriend en broer en zus van mijn vriend)op bezoek kwam. Wij waren nog erg moe en hadden amper geslapen, en hebben gevraagd of het ook een paar dagen later kon, maar nee, schoonmoeder stond erop haar eerste kleinkind te komen bewonderen.. Ze waren druk en vrolijk (snap ik wel natuurlijk) en bleven wel 5 uur zitten. Ik was kapot, wilde alleen maar slapen en wat rust in de tent, maar ze bleven maar hangen, zelfs nadat ik op den duur maar ben gaan liggen in de slaapkamer.. pfff ik word er nu nog moe van als ik eraan denk..
Een maand later waren we voor de kerst bij hun op bezoek.
Ik moest voeden, en dacht: het kan wel een keertje gewoon in de woonkamer op de bank, me steeds terugtrekken is vast niet nodig. Nou vriend van schoonmoeder vond het blijkbaar een mooi plaatje want hij bleef maar foto's maken terwijl ik voedde. Ik was te moe en labiel om er wat van te zeggen, maar ik vind het nog steeds erg raar om ongevraagd foto's te maken van iemand die haar kindje bv geeft.
Tijdens datzelfde bezoek bleef schoonmoeder steeds als we naar de baby gingen kijken in zijn wiegje als we hem hoorde huilen "laat hem toch lekker huilen joh!" (hij was toen 4 weken en in een vreemde omgeving)
Ik heb (gelukkig) in mijn kraamtijd geen vergelijkbare opmerkingen gehad, wel een lompe actie..
Hier waren wij nog geen 24 uur thuis uit het ziekenhuis toen mijn schoonfamilie (schoonmoeder, haar vriend en broer en zus van mijn vriend)op bezoek kwam. Wij waren nog erg moe en hadden amper geslapen, en hebben gevraagd of het ook een paar dagen later kon, maar nee, schoonmoeder stond erop haar eerste kleinkind te komen bewonderen.. Ze waren druk en vrolijk (snap ik wel natuurlijk) en bleven wel 5 uur zitten. Ik was kapot, wilde alleen maar slapen en wat rust in de tent, maar ze bleven maar hangen, zelfs nadat ik op den duur maar ben gaan liggen in de slaapkamer.. pfff ik word er nu nog moe van als ik eraan denk..
Een maand later waren we voor de kerst bij hun op bezoek.
Ik moest voeden, en dacht: het kan wel een keertje gewoon in de woonkamer op de bank, me steeds terugtrekken is vast niet nodig. Nou vriend van schoonmoeder vond het blijkbaar een mooi plaatje want hij bleef maar foto's maken terwijl ik voedde. Ik was te moe en labiel om er wat van te zeggen, maar ik vind het nog steeds erg raar om ongevraagd foto's te maken van iemand die haar kindje bv geeft.
Tijdens datzelfde bezoek bleef schoonmoeder steeds als we naar de baby gingen kijken in zijn wiegje als we hem hoorde huilen "laat hem toch lekker huilen joh!" (hij was toen 4 weken en in een vreemde omgeving)
