Kinderen
alle pijlers
Man weigert te 'liegen' over het bestaan van sinterklaas.
vrijdag 5 december 2008 om 13:06
Ik heb een zoontje van 9 maanden. Dit jaar gaat sinterklaas nog 'stilletjes aan ons huisje voorbij', maar met het oog op de toekomst vroeg ik van de week aan mijn man hoe we dat later zullen gaan vieren. Tot mijn verbazing antwoorde hij resoluut dat "wij daar niet aan meedoen". Sinterklaas is volgens hem grote onzin waarmee je kinderen van jongs af aan leert dat liegen ok is. Bovendiens schaadt je er volgens hem het vertrouwen van kinderen in ouders mee, aangezien ze zich bedonderd voelen op het moment dat ze ontdekken hoe het zit.
"Nee, wij vertellen gewoon vanaf het begin hoe de vork in de steel zit en maken ons kind niks wijs" .Eerst dacht ik nog dat het een beetje opstandig gedrag van hem was, maar hij is hier echt heel stellig in.
Nu vind ik dit een ontzettend nare gedachte en wil mijn kind niet de pret en spanning ontnemen die ik als kind altijd fantastisch heb gevonden. Uit navraag bij schoonmoeder blijkt dat man zo ongeveer getraumatiseerd (bij wijze van spreken) is door het ontdekken van het niet-bestaan van sinterklaas. Hij was totaal overstuur en heeft weken geweigerd het aan te nemen. Ik vermoed dat dit te maken heeft met zijn huidige antipatie.
Hoe dan ook, wij staan hierin dus lijnrecht tegenover elkaar. Hoewel het nu nog niet echt aan de orde is, maak ik me wel zorgen over hoe we dat in de toekomst gaan invullen.
Graag hoor ik jullie ideeën over dit 'probleem'.
"Nee, wij vertellen gewoon vanaf het begin hoe de vork in de steel zit en maken ons kind niks wijs" .Eerst dacht ik nog dat het een beetje opstandig gedrag van hem was, maar hij is hier echt heel stellig in.
Nu vind ik dit een ontzettend nare gedachte en wil mijn kind niet de pret en spanning ontnemen die ik als kind altijd fantastisch heb gevonden. Uit navraag bij schoonmoeder blijkt dat man zo ongeveer getraumatiseerd (bij wijze van spreken) is door het ontdekken van het niet-bestaan van sinterklaas. Hij was totaal overstuur en heeft weken geweigerd het aan te nemen. Ik vermoed dat dit te maken heeft met zijn huidige antipatie.
Hoe dan ook, wij staan hierin dus lijnrecht tegenover elkaar. Hoewel het nu nog niet echt aan de orde is, maak ik me wel zorgen over hoe we dat in de toekomst gaan invullen.
Graag hoor ik jullie ideeën over dit 'probleem'.
The time is now
vrijdag 5 december 2008 om 14:26
Sandra, ja, op wie ben je kwaad?
Silvy, volgens mij is het voor velen toch wel een grote schok (en teleurstelling) als ze als kind horen dat de Sint niet echt is.
Dat magische gevoel ontstaat toch wel min of meer, daar hoef ik geen verhalen over Sinterklaas-op zijn schimmel-op het dak voor te vertellen. Ik zal dus ook niet heel erg benadrukken dat het niet echt is, maar ik zal gewoon zeggen dat de kadootjes van ons komen, en niet van Sinterklaas.
Silvy, volgens mij is het voor velen toch wel een grote schok (en teleurstelling) als ze als kind horen dat de Sint niet echt is.
Dat magische gevoel ontstaat toch wel min of meer, daar hoef ik geen verhalen over Sinterklaas-op zijn schimmel-op het dak voor te vertellen. Ik zal dus ook niet heel erg benadrukken dat het niet echt is, maar ik zal gewoon zeggen dat de kadootjes van ons komen, en niet van Sinterklaas.
vrijdag 5 december 2008 om 14:29
Dat vind ik sneu.
Ik heb zelf nooit in Snikkelklaas geloofd , maar mijn ouders hebben wel geprobeerd om me erin te laten geloven.
Ik zit er zelf aan te denken dat het wel leuk was geweest als ik echt in Sinterklaas had geloofd (heb toch wat gemist met mijn droge ongeloof ), en als ik kinderen krijg, dan zou ik er alles aan doen om de spanning er voor ze in te houden.
Je kunt maar één keer kind zijn, en waarom zou je wél openstaan voor de cadeau`s, maar niet voor het ritueel?
Het hoort gewoon bij de jeugdjaren.
Ik heb zelf nooit in Snikkelklaas geloofd , maar mijn ouders hebben wel geprobeerd om me erin te laten geloven.
Ik zit er zelf aan te denken dat het wel leuk was geweest als ik echt in Sinterklaas had geloofd (heb toch wat gemist met mijn droge ongeloof ), en als ik kinderen krijg, dan zou ik er alles aan doen om de spanning er voor ze in te houden.
Je kunt maar één keer kind zijn, en waarom zou je wél openstaan voor de cadeau`s, maar niet voor het ritueel?
Het hoort gewoon bij de jeugdjaren.
Viva naar de knoppen.
vrijdag 5 december 2008 om 14:29
Nee Silvy, ik lieg niet, maar vertel inderdaad ook niet altijd de hele waarheid. Een soort tussenweg
Als ik een leugen niet nodig vind, vertel ik sowieso waarheid. Zo komt hier nooit een tandenfee, ze krijgen gewoon van mij 20 of 50 cent - ben de tandenkoers even kwijt Maar als mijn peuter vraagt waar de baby's vandaan komen, vertel ik wel dat ze in de buik van de mamma groeien, maar niet hoe ze daar technisch gezien terecht gekomen zijn. Dat komt over een paar jaar wel, als er gerichtere vragen over zijn.
Als ik een leugen niet nodig vind, vertel ik sowieso waarheid. Zo komt hier nooit een tandenfee, ze krijgen gewoon van mij 20 of 50 cent - ben de tandenkoers even kwijt Maar als mijn peuter vraagt waar de baby's vandaan komen, vertel ik wel dat ze in de buik van de mamma groeien, maar niet hoe ze daar technisch gezien terecht gekomen zijn. Dat komt over een paar jaar wel, als er gerichtere vragen over zijn.
vrijdag 5 december 2008 om 14:32
quote:Mirjam762 schreef op 05 december 2008 @ 14:10:
Aan de andere kant; het blijft iets magisch voor die kleintjes. Ze hebben volgens mij wel eens ergens een proef gedaan waarbij een man zich in het bijzijn van een groep kleuters omkleedde in Sinterklaas. Ze zagen wat hij deed en toch was hij aan het eind van de metamorfose "echt" Sinterklaas.Klopt. Kleuterfantasiën trekken zich in de praktijk weinig aan van de principes van ouders. Zo heb ik dat zelf ook ervaren trouwens, ook op oudere leeftijd. Ik wist wel dat het niet echt was, maar als je dan voor Sinterklaas staat, werkt het symbool sterker dan de wetenschap dat dat een verklede man is. Ik heb zelfs mijn vader-verkleed-als-Sinterklaas niet herkend. Dat was Sinterklaas. Punt. (En ik was toen volgens mij al tegen de tien. )
Aan de andere kant; het blijft iets magisch voor die kleintjes. Ze hebben volgens mij wel eens ergens een proef gedaan waarbij een man zich in het bijzijn van een groep kleuters omkleedde in Sinterklaas. Ze zagen wat hij deed en toch was hij aan het eind van de metamorfose "echt" Sinterklaas.Klopt. Kleuterfantasiën trekken zich in de praktijk weinig aan van de principes van ouders. Zo heb ik dat zelf ook ervaren trouwens, ook op oudere leeftijd. Ik wist wel dat het niet echt was, maar als je dan voor Sinterklaas staat, werkt het symbool sterker dan de wetenschap dat dat een verklede man is. Ik heb zelfs mijn vader-verkleed-als-Sinterklaas niet herkend. Dat was Sinterklaas. Punt. (En ik was toen volgens mij al tegen de tien. )
vrijdag 5 december 2008 om 14:35
@yette, mijn man vind inderdaad het liegen belangrijk. Het is niet dat hij geen sinterklaas wil vieren, of het erg zou vinden als hij toch gelooft. Hij wil alleen niet op een dat hoeven te zeggen; we hebben je al die tijd voor de gek gehouden.
@qwertu, inderdaad ook een hele mooie oplossing. Ik zal het één en ander vanavond eens op tafel gooien. Ik heb er vertrouwen in dat we dan wel tot een oplossing komen.
@qwertu, inderdaad ook een hele mooie oplossing. Ik zal het één en ander vanavond eens op tafel gooien. Ik heb er vertrouwen in dat we dan wel tot een oplossing komen.
The time is now
vrijdag 5 december 2008 om 14:44
quote:yette schreef op 05 december 2008 @ 14:29:
Nee Silvy, ik lieg niet, maar vertel inderdaad ook niet altijd de hele waarheid. Een soort tussenweg
.Er echt om liegen doe ik ook niet maar vertel idd niet altijd de hele waarheid Mijn dochter is 4 en die zag vorige week een paar pieten op tv en ze had het vermoeden dat die niet echt waren. Ze vroeg aan mij of het echte pieten waren. Ik ga dan ook niet liegen. Heb gevraagd wat zij dacht (ze dacht dat ze nep waren) en het daar bij gelaten
Nee Silvy, ik lieg niet, maar vertel inderdaad ook niet altijd de hele waarheid. Een soort tussenweg
.Er echt om liegen doe ik ook niet maar vertel idd niet altijd de hele waarheid Mijn dochter is 4 en die zag vorige week een paar pieten op tv en ze had het vermoeden dat die niet echt waren. Ze vroeg aan mij of het echte pieten waren. Ik ga dan ook niet liegen. Heb gevraagd wat zij dacht (ze dacht dat ze nep waren) en het daar bij gelaten
vrijdag 5 december 2008 om 14:44
Toch de rest van de discussie even gelezen...
Wij hebben het nooit verklapt op school. Wij deden immers mee aan een Belangrijk Toneelstuk en zelfs grote mensen speelden dat mee.
't Was om de een of andere reden trouwens wel bekend dat ik niet geloofde. Ik kan me herinneren dat ik in groep 5 door een klasgenootje in vertrouwen werd genomen "want zij geloofde ook niet meer". Ik kan me ook herinneren dat ik het maar stom vond dat ze daar zo'n issue van maakte trouwens.
Wij hebben het nooit verklapt op school. Wij deden immers mee aan een Belangrijk Toneelstuk en zelfs grote mensen speelden dat mee.
't Was om de een of andere reden trouwens wel bekend dat ik niet geloofde. Ik kan me herinneren dat ik in groep 5 door een klasgenootje in vertrouwen werd genomen "want zij geloofde ook niet meer". Ik kan me ook herinneren dat ik het maar stom vond dat ze daar zo'n issue van maakte trouwens.
vrijdag 5 december 2008 om 14:47
quote:Banba schreef op 05 december 2008 @ 14:35:
@yette, mijn man vind inderdaad het liegen belangrijk. Het is niet dat hij geen sinterklaas wil vieren, of het erg zou vinden als hij toch gelooft. Hij wil alleen niet op een dat hoeven te zeggen; we hebben je al die tijd voor de gek gehouden.
.
Maar gelogen moet er sowieso worden, welke weg je ook kiest.
Stel je voor, jullie vertellen je zoon dat Sinterklaas niet bestaat. Een klein kind kan daar zijn mond niet over houden. Dus ongetwijfeld kom je voor de volgende situatie te staan. Je staat met andere moeders + kinderen op het schoolplein (of bij je zus en neefje of de koffie, vul maar in). Een ander kind roept verontwaardigd: Banbazoon zegt dat Sinterklaas niet bestaat! Dat is niet waar he?
Wat zeg je dan?
En ga wat zeg je tegen je zoon? Als hij zijn kunde niet mag delen met zijn vriendjes, laat je je zoon liegen.
Zelf vind ik je kinderen laten meegenieten van het grote Sinterklaasgebeuren absoluut geen liegen. Ik had het zelf nooit willen missen en ik vind het heel sneu om een kind al die spanning te laten missen.
@yette, mijn man vind inderdaad het liegen belangrijk. Het is niet dat hij geen sinterklaas wil vieren, of het erg zou vinden als hij toch gelooft. Hij wil alleen niet op een dat hoeven te zeggen; we hebben je al die tijd voor de gek gehouden.
.
Maar gelogen moet er sowieso worden, welke weg je ook kiest.
Stel je voor, jullie vertellen je zoon dat Sinterklaas niet bestaat. Een klein kind kan daar zijn mond niet over houden. Dus ongetwijfeld kom je voor de volgende situatie te staan. Je staat met andere moeders + kinderen op het schoolplein (of bij je zus en neefje of de koffie, vul maar in). Een ander kind roept verontwaardigd: Banbazoon zegt dat Sinterklaas niet bestaat! Dat is niet waar he?
Wat zeg je dan?
En ga wat zeg je tegen je zoon? Als hij zijn kunde niet mag delen met zijn vriendjes, laat je je zoon liegen.
Zelf vind ik je kinderen laten meegenieten van het grote Sinterklaasgebeuren absoluut geen liegen. Ik had het zelf nooit willen missen en ik vind het heel sneu om een kind al die spanning te laten missen.
vrijdag 5 december 2008 om 14:50
quote:Nellebelletje schreef op 05 december 2008 @ 13:30:
Onze kinderen weten dat Sinterklaas ooit bestaan heeft en dat hij heel lief voor kinderen was.
Verder hebben we verteld dat grote mensen het leuk vonden om dat zo te blijven doen.
Ook erbij gezegd dat de meeste kinderen denken/geloven dat de sinterklazen die ze nu zien de "echte" is.
Dus ze zetten trouw hun schoen, kijken Jetix' sinterklaasverhaal, zijn onder de indruk van een sint bij de supermarkt en dat is het dan.
Niet gelogen en toch vieren. Kan dat niet?
Geen problemen hier verder.Zo hebben mijn ouders het ook altijd gedaan. Ik heb altijd genoten van sinterklaas maar tegelijkertijd ook geweten dat er geen échte sint bestond. Natuurlijk ging ik dat niet aan mijn klasgenootjes vertellen. Waarom zou ik? Bij mij thuis werd sinterklaas gevierd en de schoen gezet en als sinterklaas voor mijn neus stond was hij er toch echt. Ik denk dat dit misschien een oplossing is voor jullie? Zo lieg je namelijk niet tegen je kind en kun je wel het feest vieren.
Onze kinderen weten dat Sinterklaas ooit bestaan heeft en dat hij heel lief voor kinderen was.
Verder hebben we verteld dat grote mensen het leuk vonden om dat zo te blijven doen.
Ook erbij gezegd dat de meeste kinderen denken/geloven dat de sinterklazen die ze nu zien de "echte" is.
Dus ze zetten trouw hun schoen, kijken Jetix' sinterklaasverhaal, zijn onder de indruk van een sint bij de supermarkt en dat is het dan.
Niet gelogen en toch vieren. Kan dat niet?
Geen problemen hier verder.Zo hebben mijn ouders het ook altijd gedaan. Ik heb altijd genoten van sinterklaas maar tegelijkertijd ook geweten dat er geen échte sint bestond. Natuurlijk ging ik dat niet aan mijn klasgenootjes vertellen. Waarom zou ik? Bij mij thuis werd sinterklaas gevierd en de schoen gezet en als sinterklaas voor mijn neus stond was hij er toch echt. Ik denk dat dit misschien een oplossing is voor jullie? Zo lieg je namelijk niet tegen je kind en kun je wel het feest vieren.
vrijdag 5 december 2008 om 14:53
@kachel, ja daar heb je een goed punt. Ik zou dus niet weten wat ik dan moet zeggen. Ik zou het naar vinden als zoon een soort buitenbeentje wordt of zich zo voelt, omdat hij niet gelooft. Aan de andere kant, bij mij in de klas zaten vroeger 2 kinderen die jehova-getuigen waren. Zij bleven altijd thuis als sinterklaas op school kwam en deden dus helemaal niet mee. Ik kan me niet herinneren dat ik of andere kinderen ze daar raar op aangekeken hebben, het was gewoon zo.
The time is now
vrijdag 5 december 2008 om 14:55
Maar waar trek je de grens bij 'liegen'?
Stel je kijkt somber en je kind vraagt: Mama, wat is er?
Ga je dan ook zeggen: nou schat, ik vraag me af of de buurvrouw van beneden nu laatst bedoelde dat ik een dikke reet heb en ik denk dat papa me niet meer sexy vindt.
Ga je bij iedere goocheltruk uitleggen hoe alles in elkaar zit?
Laat een kind toch lekker kind zijn, met alle magie die daarbij hoort!
Stel je kijkt somber en je kind vraagt: Mama, wat is er?
Ga je dan ook zeggen: nou schat, ik vraag me af of de buurvrouw van beneden nu laatst bedoelde dat ik een dikke reet heb en ik denk dat papa me niet meer sexy vindt.
Ga je bij iedere goocheltruk uitleggen hoe alles in elkaar zit?
Laat een kind toch lekker kind zijn, met alle magie die daarbij hoort!
vrijdag 5 december 2008 om 14:58
Sjonge, sommige mensen nemen het wel zwaar op zeg 'liegen tegen je kind'. Die spanning en lol die er bij komt kijken is toch geweldig? Of waren jullie soms allemaal heel verontwaardigd toen bleek dat het niet echt was? Ik denk niet dat kinderen het zien als 'liegen', dan kan je ze ook geen leuke sprookjes meer vertellen of meegaan in hun kinderfantasieen (ga je dan ook elke keer zeggen: is niet echt hoor!).
Maar goed, aan Banba, echt heel vervelend jouw situatie. Ik zou het heel erg jammer vinden als ik later niet Sinterklaas met mijn kinderen zou kunnen vieren omdat mijn man er tegen is. Heb nu nog geen kinderen maar zie nu al er naar uit om Sinterklaas te gaan vieren! Ik zou het er nog eens goed over hebben met hem, en bijvoorbeeld vertellen dat jij vroeger wel leuke ervaringen hebt gehad en dat het niet altijd een trauma op hoeft te leveren, misschien kunnen jullie een goede manier vinden om het tegen die tijd te vertellen?
Succes ermee!!
Maar goed, aan Banba, echt heel vervelend jouw situatie. Ik zou het heel erg jammer vinden als ik later niet Sinterklaas met mijn kinderen zou kunnen vieren omdat mijn man er tegen is. Heb nu nog geen kinderen maar zie nu al er naar uit om Sinterklaas te gaan vieren! Ik zou het er nog eens goed over hebben met hem, en bijvoorbeeld vertellen dat jij vroeger wel leuke ervaringen hebt gehad en dat het niet altijd een trauma op hoeft te leveren, misschien kunnen jullie een goede manier vinden om het tegen die tijd te vertellen?
Succes ermee!!
vrijdag 5 december 2008 om 15:04
quote:absoluteEinstein schreef op 05 december 2008 @ 15:00:
Ik weet nog dat ik erg gechoqueerd was toen ik er achter kwam dat mijn ouders echt in God geloofden.
Ik nam als kind aan dat dat net zo'n soort gedeelde fantasie was als Sinterklaas. Gewoon lekker om in te geloven, maar stiekem weten dat hij niet bestaat.Haha, nou naar mijn mening zat je er als kind dan al niet zo gek ver naast. Ik zie een levendige overeenkomst. Als je ongehoorzaam bent ga je of in de zak, of naar de hel
Ik weet nog dat ik erg gechoqueerd was toen ik er achter kwam dat mijn ouders echt in God geloofden.
Ik nam als kind aan dat dat net zo'n soort gedeelde fantasie was als Sinterklaas. Gewoon lekker om in te geloven, maar stiekem weten dat hij niet bestaat.Haha, nou naar mijn mening zat je er als kind dan al niet zo gek ver naast. Ik zie een levendige overeenkomst. Als je ongehoorzaam bent ga je of in de zak, of naar de hel
The time is now
vrijdag 5 december 2008 om 15:05
Als je gewoon vlak voordat de sinterklaasheisa begint 1x tegen je kind zegt dat sinterklaas een hele lieve meneer was die vroeger leefde en dat daarom alle grote mensen ieder jaar spelen dat ie echt is, en dat je kind mag meedoen in dat spel.
En dan zodra de goedheiligman eenmaal in het land is gewoon meedoen en schoen zetten etc.. Lieg je niet, maar kan kind ook gweoon meedoen.
En dan zodra de goedheiligman eenmaal in het land is gewoon meedoen en schoen zetten etc.. Lieg je niet, maar kan kind ook gweoon meedoen.
vrijdag 5 december 2008 om 15:10
Ik verbaas me er echt over dat er tegenwoordig zo zwaar aan de sinterklaasviering getilt word. Vroeger was het toch heel normaal om kinderen wijs te maken dat sinterklaas bestaat?
Het is een hele oude traditie en ik snap niet zo goed waarom mensen die willen verbreken, alleen maar omdat ze niet willen liegen tegen hun kind... alsof het die kinderen wat uit maakt als ze er later achterkomen. Ik vind persoonlijk dat je je kind een sinterklaasviering niet mag ontzeggen alleen voor je eigen princiepes.
Het is een hele oude traditie en ik snap niet zo goed waarom mensen die willen verbreken, alleen maar omdat ze niet willen liegen tegen hun kind... alsof het die kinderen wat uit maakt als ze er later achterkomen. Ik vind persoonlijk dat je je kind een sinterklaasviering niet mag ontzeggen alleen voor je eigen princiepes.
vrijdag 5 december 2008 om 15:21
Kachel: dat bedoel ik nou. Kinderen moeten al zo veel. Ik ben zelf jong heb nog geen kidneren maar ben wel wat ouderwets in mijn opvattingen. Laat kinderen lekker spelen, geef ze ruimte voor fantasietjes, laat ze kind zijn ze moeten al zo veel. Mijn neefje van net 4 gaat de hele week naar school Voor school naar de voorschoolse opvang die naast de school zit en na school naar de naschoolse opvang tot een uurtje of 6/7. Dat is toch een volledige werkweek voor een kind van 4! Ik heb makkelijk praten zonder kids dat weet ik maar zo doe ik het later dus niet en mijn toekomstige kind gaat lekker Sinterklaas vieren.
P.s. de eerste persoon die nog nooit gelogen heeft in zijn/haar leven moet nog geboren worden. O, ja viert je man wel kerst en Pasen en heel de mikmak? Er is nooit bewezen dat jezus heeft bestaan, toch?
Sorry dat ik een beetje fel overkom maar ik vind het echt TE van je man
P.s. de eerste persoon die nog nooit gelogen heeft in zijn/haar leven moet nog geboren worden. O, ja viert je man wel kerst en Pasen en heel de mikmak? Er is nooit bewezen dat jezus heeft bestaan, toch?
Sorry dat ik een beetje fel overkom maar ik vind het echt TE van je man
vrijdag 5 december 2008 om 15:26
Een vriend van mij werd laaiend toen zijn ouders op zijn 8e vertelden dat de Sint niet echt bestond. Hij stormde naar zijn kamer: "Jullie hebben gelogen en dat mag niet!" 
Toch blijft het tot de dag van vandaag een hylarisch verhaal om te vertellen...
Ik ontwijk het een beetje. Over een jaar of twee merkt ze heus wel dat die Sinten er ook niet allemaal hetzelfde uitzien en dan ga ik het hebben over hulp-Sinterklazen en daarna leg ik haar het woord 'traditie' uit. Ik heb ook wel een beetje moeite met het verbloemen van de waarheid. Wij gebruiken Sinterklaas hier ook niet als pressiemiddel om de kinderen lief en zoet te houden; dat vind ik echt zielig.
Toch blijft het tot de dag van vandaag een hylarisch verhaal om te vertellen...Ik ontwijk het een beetje. Over een jaar of twee merkt ze heus wel dat die Sinten er ook niet allemaal hetzelfde uitzien en dan ga ik het hebben over hulp-Sinterklazen en daarna leg ik haar het woord 'traditie' uit. Ik heb ook wel een beetje moeite met het verbloemen van de waarheid. Wij gebruiken Sinterklaas hier ook niet als pressiemiddel om de kinderen lief en zoet te houden; dat vind ik echt zielig.
vrijdag 5 december 2008 om 15:27
Moppekind is net zes, en gelooft gelukkig nog helemaal. Er kan momenteel geen auto toeteren in de straat of hij rent al naar het raam.
Het "grote toneelstuk" vind ik fantastisch, maar tegenwoordig een beetje veel te veel. We hadden vier sinterklaasvieringen achter elkaar kunnen doen, en dan onze eigen cadeautjes nog niet eens meegeteld. Woensdag mama's werk, donderdag NSO, vrijdag school, zaterdag papa's werk. Nee. We doen dáár dus niet aan mee. School &NSO, omdat zijn sociaal leven zich daar afspeelt, en verder gewoon straks cadeautjes voor de deur.
Toen Moppekind nog niet naar school of opvang ging, was het mama's werk en thuis, en nu vindt Sinterklaas het op school véél leuker dan op mama's werk.
Op een gegeven moment gaat hij niet meer geloven, waarschijnlijk binnen twee, drie jaar, en dan mag hij zélf meedoen aan het grote toneelstuk, om andere kleintjes te laten genieten.
Het "grote toneelstuk" vind ik fantastisch, maar tegenwoordig een beetje veel te veel. We hadden vier sinterklaasvieringen achter elkaar kunnen doen, en dan onze eigen cadeautjes nog niet eens meegeteld. Woensdag mama's werk, donderdag NSO, vrijdag school, zaterdag papa's werk. Nee. We doen dáár dus niet aan mee. School &NSO, omdat zijn sociaal leven zich daar afspeelt, en verder gewoon straks cadeautjes voor de deur.
Toen Moppekind nog niet naar school of opvang ging, was het mama's werk en thuis, en nu vindt Sinterklaas het op school véél leuker dan op mama's werk.
Op een gegeven moment gaat hij niet meer geloven, waarschijnlijk binnen twee, drie jaar, en dan mag hij zélf meedoen aan het grote toneelstuk, om andere kleintjes te laten genieten.
vrijdag 5 december 2008 om 15:29
@Banba,
Wedden dat je man volgend jaar vrolijk meegaat in het verhaal ? Dat enthousiasme, die verwachtingsvolle koppies, heerlijk toch.
Als een kindje écht heel bang zijn voor Sinterklaas dan zou ik het "grote geheim" misschien wel vertellen. Weken stress, bedplassen etc. is het natuurlijk niet waard.
Wedden dat je man volgend jaar vrolijk meegaat in het verhaal ? Dat enthousiasme, die verwachtingsvolle koppies, heerlijk toch.
Als een kindje écht heel bang zijn voor Sinterklaas dan zou ik het "grote geheim" misschien wel vertellen. Weken stress, bedplassen etc. is het natuurlijk niet waard.
