Kinderen
alle pijlers
Mijn kind heeft een verstandelijke beperking
dinsdag 16 juni 2015 11:25
Hou oud is jouw zoon, Sammy? Voelt hij zich op zijn plek op de mytylschool?
@Mia: ik denk eigenlijk dat hij in een late peuterpuberteit zit
. In combinatie met een broertje dat meer ruimte en aandacht opeist sinds hij kan lopen en een zwangere moeder (vermoeidheid, korter lontje, ongeduldiger, fysiek minder fit) is dat niet ideaal. Het lijkt trouwens wel wat te verbeteren sinds hij naar school gaat! We dachten een tijdje dat het zo zou blijven, maar ik begin nu te denken dat het toch maar een (hele lange) fase is...
Jaaa, wij krijgen een drukke zomer! Haha, niet zo handig gepland misschien. Een paar maanden later was handiger geweest. Aan de andere kant is het fijn om een zomerbaby te krijgen en fijn dat we ons in de ochtend niet hoeven te haasten voor school etc.
Ik hoop dat je iets leuks vindt/kunt bedenken voor je zoon.
@Mia: ik denk eigenlijk dat hij in een late peuterpuberteit zit
. In combinatie met een broertje dat meer ruimte en aandacht opeist sinds hij kan lopen en een zwangere moeder (vermoeidheid, korter lontje, ongeduldiger, fysiek minder fit) is dat niet ideaal. Het lijkt trouwens wel wat te verbeteren sinds hij naar school gaat! We dachten een tijdje dat het zo zou blijven, maar ik begin nu te denken dat het toch maar een (hele lange) fase is...Jaaa, wij krijgen een drukke zomer! Haha, niet zo handig gepland misschien. Een paar maanden later was handiger geweest. Aan de andere kant is het fijn om een zomerbaby te krijgen en fijn dat we ons in de ochtend niet hoeven te haasten voor school etc.
Ik hoop dat je iets leuks vindt/kunt bedenken voor je zoon.
dinsdag 16 juni 2015 20:24
Mijn zoon is 7. En hij heeft het goed naar zijn zin op de Mytylschool. Vooral dit jaar omdat hij ook wel erg leuke juffen en een leuke klas heeft. Zo met de bezuigingen en passend onderwijs wordt het wel spannend of de klas zo blijft. Ze hebben al geen klassenassistent meer dit jaar, nu dus spannend of de klas groter wordt met kinderen uit een andere stroming of andere groepen. Is dat bij jullie niet zo Nansie?
dinsdag 16 juni 2015 20:25
@Flojan een blad voor ouders/omgeving van een "zorgenkindje". Ze hebben ook een website: www.lotjeenco.nl
woensdag 17 juni 2015 13:19
Ik weet niet wat de bezuinigingen bij ons voor gevolgen hebben; mijn zoontje gaat pas een paar weken naar school. We kregen wel toevallig deze week te horen dat ze met 2 ipv 3 kleuterklassen starten na de zomer. Die zijn allebei wat groter dan de klassen nu zijn. Nieuwe kleuters mogen de eerste periode maar 3 dagen naar school totdat er voldoende aanmeldingen zijn voor een 3e kleuterklas.
Ik weet niet of dat met bezuinigingen te maken heeft of alleen maar met het aantal aanmeldingen.
Ik weet niet of dat met bezuinigingen te maken heeft of alleen maar met het aantal aanmeldingen.
woensdag 17 juni 2015 13:33
quote:KoffieZwart schreef op 08 juni 2015 @ 14:47:
Sprongen zijn super om te zien! Elke ontwikkeling is een cadeau. Mijn zoon kan sinds een maandje trappelend op de rug een hele baan in het zwembad afleggen! En sinds zaterdag springt hij in het water om dan meteen door zo'n gat in een doek dat verticaal in het water hangt te zwemmen. Erg leuk om dat te zien omdat we nogal dicht bij een rivier wonen waar zomers in wordt gezwommen
.
Enfin, ik heb de vraag of iemand het volgende herkent.
Mijn zoontje van 5 1/2 met klassiek autisme praat wel steeds meer, maar het is vooral functioneel of benoemen wat hij ziet - fantasie heeft hij nog niet of kan hij niet uiten aangezien hij het moeilijk vindt om over abstracte onderwerpen te praten.
Ook vind hij het extreem moeilijk moeilijk om over het verleden te praten - de vraag 'wat heb je gisteren gedaan?' is veel te moeilijk, net als zoals 'wat ga je morgen doen?'. Wel kan hij, met wat hulp, praten over het nabije verleden of de nabije toekomst.
Herkent iemand dit, en zo ja hoe is de ontwikkeling gegaan? Ik weet als ouder wel wat van autisme en we gaan ook naar de logopedist, maar die kan/wil hierover geen uitspraak doen, daarom zoek ik ervaringen van andere oudersDat herken ik zeker. Tijdsbepaling is voor mijn zoon nu bijna 14 nog steeds een vaag of eigenlijk geen begrip. Het lijkt alsof zijn tijdlijn niet als lijn loopt maar als een kom vol. Alles is kwa tijd hetzelfde. Wat 4 jaar geleden gebeurt is is net zo actueel als 2 weken geleden.
Ik heb hem snel aangeleerd om iig "een tijdje geleden" te zeggen als hij wat probeerde te vertellen want het was in combi met zjin slechte spraak anders niet te achterhalen of dat nu net gebeurt was of dat hij iets bedoelde van een tijd geleden.
Hij heeft wel geleerd dat wij het niet helemaal snappen dus dat hij voor ons een tijdsaanduiding moet geven. Met de kalender en jaren snapt hij dat beter. Hij schijnt niet te snappen hoe wij tijd ervaren maar hij heeft wel door dat met bepaalde aanduidingen wij het beter begrijpen.
Tijdje geleden is van gister tot een paar maanden. Lang geleden is tot 3 a 4 jaar terug en langer is "toen ik klein was"
Ben al blij dat hij deze vertaling kan gebruiken Ik zie het echt als een vertaling van zijn beleving/taal naar onze beleving/taal.
Wat fantasie betreft... Dat had hij niet of iig zeer weinig. Nu ineens de laatste 3 maanden (of iets in dei richting) speelt hij fantasie dingen! Doek ophangen en doen alsof hij een tv show doet, doen alsof de computer een virus heeft of heel hard roepen dat er alarm is en dat we heeel snel het huis uitmoeten.
Ook doet hij alsof hij bang is en dan moet ik meespelen.
Het is moeilijk op te schrijven maar hij is echt weer een niveau verder zeg maar. En dat echt heel onverwacht zo tegen zijn 14e.
Rijkelijk laat voor zulke doenalsof dingen maar ik ben er echt heel blij mee dat het alsnog kwam. Een teken dat zijn hersens/verwerking/ontwikkeling nog steeds niet het eindpunt bereikt hebben.
Sprongen zijn super om te zien! Elke ontwikkeling is een cadeau. Mijn zoon kan sinds een maandje trappelend op de rug een hele baan in het zwembad afleggen! En sinds zaterdag springt hij in het water om dan meteen door zo'n gat in een doek dat verticaal in het water hangt te zwemmen. Erg leuk om dat te zien omdat we nogal dicht bij een rivier wonen waar zomers in wordt gezwommen
. Enfin, ik heb de vraag of iemand het volgende herkent.
Mijn zoontje van 5 1/2 met klassiek autisme praat wel steeds meer, maar het is vooral functioneel of benoemen wat hij ziet - fantasie heeft hij nog niet of kan hij niet uiten aangezien hij het moeilijk vindt om over abstracte onderwerpen te praten.
Ook vind hij het extreem moeilijk moeilijk om over het verleden te praten - de vraag 'wat heb je gisteren gedaan?' is veel te moeilijk, net als zoals 'wat ga je morgen doen?'. Wel kan hij, met wat hulp, praten over het nabije verleden of de nabije toekomst.
Herkent iemand dit, en zo ja hoe is de ontwikkeling gegaan? Ik weet als ouder wel wat van autisme en we gaan ook naar de logopedist, maar die kan/wil hierover geen uitspraak doen, daarom zoek ik ervaringen van andere oudersDat herken ik zeker. Tijdsbepaling is voor mijn zoon nu bijna 14 nog steeds een vaag of eigenlijk geen begrip. Het lijkt alsof zijn tijdlijn niet als lijn loopt maar als een kom vol. Alles is kwa tijd hetzelfde. Wat 4 jaar geleden gebeurt is is net zo actueel als 2 weken geleden.
Ik heb hem snel aangeleerd om iig "een tijdje geleden" te zeggen als hij wat probeerde te vertellen want het was in combi met zjin slechte spraak anders niet te achterhalen of dat nu net gebeurt was of dat hij iets bedoelde van een tijd geleden.
Hij heeft wel geleerd dat wij het niet helemaal snappen dus dat hij voor ons een tijdsaanduiding moet geven. Met de kalender en jaren snapt hij dat beter. Hij schijnt niet te snappen hoe wij tijd ervaren maar hij heeft wel door dat met bepaalde aanduidingen wij het beter begrijpen.
Tijdje geleden is van gister tot een paar maanden. Lang geleden is tot 3 a 4 jaar terug en langer is "toen ik klein was"
Ben al blij dat hij deze vertaling kan gebruiken Ik zie het echt als een vertaling van zijn beleving/taal naar onze beleving/taal.
Wat fantasie betreft... Dat had hij niet of iig zeer weinig. Nu ineens de laatste 3 maanden (of iets in dei richting) speelt hij fantasie dingen! Doek ophangen en doen alsof hij een tv show doet, doen alsof de computer een virus heeft of heel hard roepen dat er alarm is en dat we heeel snel het huis uitmoeten.
Ook doet hij alsof hij bang is en dan moet ik meespelen.
Het is moeilijk op te schrijven maar hij is echt weer een niveau verder zeg maar. En dat echt heel onverwacht zo tegen zijn 14e.
Rijkelijk laat voor zulke doenalsof dingen maar ik ben er echt heel blij mee dat het alsnog kwam. Een teken dat zijn hersens/verwerking/ontwikkeling nog steeds niet het eindpunt bereikt hebben.
woensdag 17 juni 2015 21:51
donderdag 18 juni 2015 18:21
@sammy: geen idee, maar ik denk van wel. Ik ga er vanuit dat ze niet iets doen wat van de onderwijsinspectie niet mag. En zoals Flojan ook zegt, leerplicht geldt pas vanaf 5 jaar. Leerrecht dus misschien ook? Voor mijn kind geldt het niet omdat hij dit schooljaar al is begonnen.
Klassenassistenten zijn er bij ons volgens mij volop. De kleuters hebben in elk geval allemaal een klassenassistent, maar volgens mij heel veel - of alle? - andere klassen ook.
@Nina: hee, wat geweldig zeg, dat je zoon opeens weer zo'n sprong laat zien! Fantasiespel is best een belangrijk element in de ontwikkeling volgens mij. Zorgt er misschien ook voor dat ze zich beter leren verplaatsen in andere mensen, situaties enzo...? Het is in elk geval geweldig dat hij nog steeds nieuwe dingen leert!
Klassenassistenten zijn er bij ons volgens mij volop. De kleuters hebben in elk geval allemaal een klassenassistent, maar volgens mij heel veel - of alle? - andere klassen ook.
@Nina: hee, wat geweldig zeg, dat je zoon opeens weer zo'n sprong laat zien! Fantasiespel is best een belangrijk element in de ontwikkeling volgens mij. Zorgt er misschien ook voor dat ze zich beter leren verplaatsen in andere mensen, situaties enzo...? Het is in elk geval geweldig dat hij nog steeds nieuwe dingen leert!
vrijdag 19 juni 2015 12:52
quote:mia_e schreef op 15 juni 2015 @ 10:02:
Waar ik echt verbaasd over ben is dat ze op mijn zoon's SO-school er van uit gaan dat elk kind in de klas ongeveer gelijk is. Als Kees en Anja zich niet aan kunnen kleden na gym, zal dat ook wel voor Nadine gelden: dat werk. En altijd "Deze kinderen moeten/kunnen niet/ etc". Ik sta er echt verbaasd over... Op maandag breng ik hem zelf, en ik kom er altijd boos van op mijn werk. Voel me dan zo betutteld door alle opmerkingen. Ik wil dan gewoon vertellen wat hij in het weekend heeft gedaan en dan geven ze altijd tips terwijl ik daar helemaal niet om vraag...
..
Dit is precies zoals ik het ook heb ervaren! Oudste al maanden netjes haar fruit aan het eten, doet het revalidatiecentrum haar een slabbetje om. "Ja zo doen wij dat hier". Uhm, pardon, dat is niet de bedoeling van revalideren.
Ik vind het soms zelf ook wel lastig om het onderscheid te maken tussen wat er komt door haar syndroom, door haar leeftijd of door de genetische erfenis die ze van mij en mijn man heeft. Is ze autistisch (kenmerk van het syndroom), hoort het bij leeftijd dat ze alles graag geordend ziet (jonge kinderen hebben meer behoefte aan houvast) of is het een familietrekje dat alles in doosjes en op de juiste plaats moet staan (dat heeft mijn man nl ook, die stopt echt alles in doosjes met labels
Waar ik echt verbaasd over ben is dat ze op mijn zoon's SO-school er van uit gaan dat elk kind in de klas ongeveer gelijk is. Als Kees en Anja zich niet aan kunnen kleden na gym, zal dat ook wel voor Nadine gelden: dat werk. En altijd "Deze kinderen moeten/kunnen niet/ etc". Ik sta er echt verbaasd over... Op maandag breng ik hem zelf, en ik kom er altijd boos van op mijn werk. Voel me dan zo betutteld door alle opmerkingen. Ik wil dan gewoon vertellen wat hij in het weekend heeft gedaan en dan geven ze altijd tips terwijl ik daar helemaal niet om vraag...
..
Dit is precies zoals ik het ook heb ervaren! Oudste al maanden netjes haar fruit aan het eten, doet het revalidatiecentrum haar een slabbetje om. "Ja zo doen wij dat hier". Uhm, pardon, dat is niet de bedoeling van revalideren.
Ik vind het soms zelf ook wel lastig om het onderscheid te maken tussen wat er komt door haar syndroom, door haar leeftijd of door de genetische erfenis die ze van mij en mijn man heeft. Is ze autistisch (kenmerk van het syndroom), hoort het bij leeftijd dat ze alles graag geordend ziet (jonge kinderen hebben meer behoefte aan houvast) of is het een familietrekje dat alles in doosjes en op de juiste plaats moet staan (dat heeft mijn man nl ook, die stopt echt alles in doosjes met labels
vrijdag 19 juni 2015 13:06
quote:nina1966 schreef op 17 juni 2015 @ 13:33:
[...]
Ben al blij dat hij deze vertaling kan gebruiken Ik zie het echt als een vertaling van zijn beleving/taal naar onze beleving/taal.
Wat fantasie betreft... Dat had hij niet of iig zeer weinig. Nu ineens de laatste 3 maanden (of iets in dei richting) speelt hij fantasie dingen! Doek ophangen en doen alsof hij een tv show doet, doen alsof de computer een virus heeft of heel hard roepen dat er alarm is en dat we heeel snel het huis uitmoeten.
Ook doet hij alsof hij bang is en dan moet ik meespelen.
Het is moeilijk op te schrijven maar hij is echt weer een niveau verder zeg maar. En dat echt heel onverwacht zo tegen zijn 14e.
Rijkelijk laat voor zulke doenalsof dingen maar ik ben er echt heel blij mee dat het alsnog kwam. Een teken dat zijn hersens/verwerking/ontwikkeling nog steeds niet het eindpunt bereikt hebben.
Wat een mooie post! Hier spreekt echt uit dat je ontzettend veel moeite doet om je kind te begrijpen en je in te leven in zijn wereld.
Wij vier(d)en ook elke stap vooruit. Voor een kindje dat eigenlijk niet zou leren zitten, staan of lopen hebben we dus elke mijlpaal gevierd alsof we de wereldcup binnen haalden
[...]
Ben al blij dat hij deze vertaling kan gebruiken Ik zie het echt als een vertaling van zijn beleving/taal naar onze beleving/taal.
Wat fantasie betreft... Dat had hij niet of iig zeer weinig. Nu ineens de laatste 3 maanden (of iets in dei richting) speelt hij fantasie dingen! Doek ophangen en doen alsof hij een tv show doet, doen alsof de computer een virus heeft of heel hard roepen dat er alarm is en dat we heeel snel het huis uitmoeten.
Ook doet hij alsof hij bang is en dan moet ik meespelen.
Het is moeilijk op te schrijven maar hij is echt weer een niveau verder zeg maar. En dat echt heel onverwacht zo tegen zijn 14e.
Rijkelijk laat voor zulke doenalsof dingen maar ik ben er echt heel blij mee dat het alsnog kwam. Een teken dat zijn hersens/verwerking/ontwikkeling nog steeds niet het eindpunt bereikt hebben.
Wat een mooie post! Hier spreekt echt uit dat je ontzettend veel moeite doet om je kind te begrijpen en je in te leven in zijn wereld.
Wij vier(d)en ook elke stap vooruit. Voor een kindje dat eigenlijk niet zou leren zitten, staan of lopen hebben we dus elke mijlpaal gevierd alsof we de wereldcup binnen haalden
vrijdag 19 juni 2015 23:44
He wat cool! Thx voor je mooie post, ik haal er heel wat uit @Nina
Ja ik heb ook begrepen van onze logopediste dat de ontwikkeling van de hersenen voor wat betreft taal nog heel lang doorgaat, en wat jij zegt bevestigt dat. Knap dat je je zoon zo wat tijdsaanduidingen hebt aangeleerd! Mijn zoon moet eerst wat meer spraak ontwikkelen voor zo iets bij hem mogelijk is, maar ik ga het in mijn achterhoofd houden.
Fantasiespel is ook nog een stap te ver voor mijn zoon - we zijn bezig om spelletjes te scripten - dat is hem a.h.w. uit zijn hoofd laten spelen met auto'tje in een parkeergarage, met een piratenschip, etc., zodat hij bouwstenen krijgt om uiteindelijk zelf te varieren en op die manier een stap richting eigen fantasiespel te komen. Het lijkt me erg leuk als dat echt tot ontwikkeling komt, ook voor de sociale ontwikkeling. Mooi dat jou zoon opeens zo'n stuk hoger is komen te zitten op dit gebied.
Ja ik heb ook begrepen van onze logopediste dat de ontwikkeling van de hersenen voor wat betreft taal nog heel lang doorgaat, en wat jij zegt bevestigt dat. Knap dat je je zoon zo wat tijdsaanduidingen hebt aangeleerd! Mijn zoon moet eerst wat meer spraak ontwikkelen voor zo iets bij hem mogelijk is, maar ik ga het in mijn achterhoofd houden.
Fantasiespel is ook nog een stap te ver voor mijn zoon - we zijn bezig om spelletjes te scripten - dat is hem a.h.w. uit zijn hoofd laten spelen met auto'tje in een parkeergarage, met een piratenschip, etc., zodat hij bouwstenen krijgt om uiteindelijk zelf te varieren en op die manier een stap richting eigen fantasiespel te komen. Het lijkt me erg leuk als dat echt tot ontwikkeling komt, ook voor de sociale ontwikkeling. Mooi dat jou zoon opeens zo'n stuk hoger is komen te zitten op dit gebied.
vrijdag 19 juni 2015 23:54
quote:yoogs schreef op 19 juni 2015 @ 12:52:
[...]
Dit is precies zoals ik het ook heb ervaren! Oudste al maanden netjes haar fruit aan het eten, doet het revalidatiecentrum haar een slabbetje om. "Ja zo doen wij dat hier". Uhm, pardon, dat is niet de bedoeling van revalideren.
Oef, dit is ook zo'n frustratie bij ons! Wij hadden zoontjelief - heel netje leren eten - eigenlijk alles netjes met bestek, terwijl hij toen nog maar 2,5 j was. Niet dat we dat perse wilden, maar hij nam dat heel makkelijk over van ons, en dat vonden wij dan ook makkelijk.
Toen ging hij naar de voorschoolse educatie en daar zeiden ze: "de kinderen moet eerst met hun hand leren eten voordat ze aan bestek toe zijn" en mocht hij daar niet met zijn vorkje fruit eten etc. Over betutteling gesproken! Nooooit heeft hij meer zo mooi met bestek gegeten als voordat hij daar naartoe ging grrrrrr. Het komt nu pas weer redelijk terug.
Overigens is dit wel een frustratie uit de categorie 'klein leed' hoor
[...]
Dit is precies zoals ik het ook heb ervaren! Oudste al maanden netjes haar fruit aan het eten, doet het revalidatiecentrum haar een slabbetje om. "Ja zo doen wij dat hier". Uhm, pardon, dat is niet de bedoeling van revalideren.
Oef, dit is ook zo'n frustratie bij ons! Wij hadden zoontjelief - heel netje leren eten - eigenlijk alles netjes met bestek, terwijl hij toen nog maar 2,5 j was. Niet dat we dat perse wilden, maar hij nam dat heel makkelijk over van ons, en dat vonden wij dan ook makkelijk.
Toen ging hij naar de voorschoolse educatie en daar zeiden ze: "de kinderen moet eerst met hun hand leren eten voordat ze aan bestek toe zijn" en mocht hij daar niet met zijn vorkje fruit eten etc. Over betutteling gesproken! Nooooit heeft hij meer zo mooi met bestek gegeten als voordat hij daar naartoe ging grrrrrr. Het komt nu pas weer redelijk terug.
Overigens is dit wel een frustratie uit de categorie 'klein leed' hoor
maandag 22 juni 2015 09:03
Dat van dat slabbetje zou me niet zo veel kunnen schelen, maar dat ze een kind dat met bestek kan eten 'dwingen' om weer met zijn handen te eten vind ik idioot! Het is toch de bedoeling dat onze kinderen zo ver mogelijk komen? Dat doe je volgens mij door aan te sluiten bij wat ze al kunnen en van daaruit weer een stapje verder proberen te komen.
Het enige waar ik me ooit aan heb gestoord bij TPP was dat ze daar vonden dat zij bepalen of een kind klaar is met eten. Mijn zoon eet goed, is nooit een probleem geweest, maar door hun houding ontstond er een enorme strijd over dat laatste hapje dat hij van hen dan nog moest eten. Thuis ging hij daardoor ook lastig doen met eten. Maar goed, ik heb daar een vriendelijke mail over geschreven, hoe wij met eten omgaan, dat we vinden dat ieder mens - hoe jong ook - zelf mag bepalen of hij klaar is met eten en dat het me niet de bedoeling leek om een probleem te creëren dat daarvoor niet bestond. Gelukkig werd daar heel goed op gereageerd en zijn ze gestopt met het 'laatste hapje'-gedoe.
Het enige waar ik me ooit aan heb gestoord bij TPP was dat ze daar vonden dat zij bepalen of een kind klaar is met eten. Mijn zoon eet goed, is nooit een probleem geweest, maar door hun houding ontstond er een enorme strijd over dat laatste hapje dat hij van hen dan nog moest eten. Thuis ging hij daardoor ook lastig doen met eten. Maar goed, ik heb daar een vriendelijke mail over geschreven, hoe wij met eten omgaan, dat we vinden dat ieder mens - hoe jong ook - zelf mag bepalen of hij klaar is met eten en dat het me niet de bedoeling leek om een probleem te creëren dat daarvoor niet bestond. Gelukkig werd daar heel goed op gereageerd en zijn ze gestopt met het 'laatste hapje'-gedoe.
maandag 22 juni 2015 10:29
Poeh dat soort van betutteling zou ik ook slecht tegen kunnen. Hoe komen ze erbij om je kind te dwingen meer te eten dan het wil eten. Zou bij mijn dochter ook averechts werken, die klemt dan haar lippen stijf op elkaar en gaat heel hard met haar hoofd heen en weer schudden.
Heb je inmiddels al wat meer duidelijkheid over de indicatie voor de zomer Nansie?
Heb je inmiddels al wat meer duidelijkheid over de indicatie voor de zomer Nansie?
maandag 22 juni 2015 10:37
Pfff, ik belde en mailde vorige week naar de dame die de indicatie aan moet vragen. Iemand van het wijkteam jeugd en gezin of iets dergelijks. Zegt ze: goh, je bent me net voor. De aanvraag is de deur uit!
Blijkbaar heeft ze de aanvraag dus eerst een week of 6 op haar bureau laten liggen. Ik hoop maar dat we deze week iets horen... De bso heeft de zomerplanning zo goed als rond, dus het is maar de vraag of mijn zoon er nog terecht kan. Maar goed, elke dag dat hij er naartoe kan is meegenomen, en anders zullen we de opa's en oma's wat meer moeten inschakelen denk ik.
Weten jullie al of het allemaal gaat lukken?
Blijkbaar heeft ze de aanvraag dus eerst een week of 6 op haar bureau laten liggen. Ik hoop maar dat we deze week iets horen... De bso heeft de zomerplanning zo goed als rond, dus het is maar de vraag of mijn zoon er nog terecht kan. Maar goed, elke dag dat hij er naartoe kan is meegenomen, en anders zullen we de opa's en oma's wat meer moeten inschakelen denk ik.
Weten jullie al of het allemaal gaat lukken?
maandag 22 juni 2015 10:45
O bij ons was het ook na één (vriendelijk) gesprekje over met het slabbetje hoor, maar het gemak waarmee werd gezegd dat ze dat nu eenmaal zo deden omdat het makkelijker was, dat schoot er even niet lekker in bij mij. Net zoals zindelijkheidstraining, was ook allemaal moeilijk en lastig....Gelukkig valt het idd in de categorie "kleine -en makkelijk te overkomen- ergernissen". Een open houding van beide kanten werkt het beste om dit snel naar volle tevredenheid op te lossen.
Het klaar zijn met eten is hier thuis al een lastig punt. Ik ben ook meer van de zelfbeschikking dan mijn man en wil oudste zeker leren dat ze naar de signalen van haar eigen lichaam moet (leren) luisteren. Nu is het zo dat als zij klaar is met haar lunch of diner, ze daarna ook niet zal vragen om een snoepje of koekje - haar maagje is dan ook echt vol. Jongste daarentegen is een echte zoetekauw en wil dan nog wel eens aangeven zijn hoofdmaaltijd te veel te vinden en vervolgens 2x om een dessert te vragen......Dus bij jongste pushen we iets meer om het bordje toch iets leger te eten.
Gisteren leuke dag gehad met een speelvriendinnetje dat helaas verder weg woont en min of meer dezelfde mentale achterstand en fysieke beperkingen heeft. (heel andere oorzaak overigens). Oudste heeft zo leuk gespeeld dat ik me ter plekke ging afvragen of we haar toch niet beter met meer "gelijkgestemde" kinderen naar school te laten gaan. Aan de andere kant: de grootste sprongen in haar ontwikkeling heeft ze laten zien tussen kinderen met een hoger niveau. Op de een of andere manier heeft ze het toch nodig om zich op te trekken aan betere voorbeelden. School heeft ook bevestigd dat vrijwel al haar vriendinnetjes van vorig jaar nu in haar nieuwe (combinatieklas) komen. Dus dat is ook wel weer fijn. Maar het dilemma heeft dus wel weer wat nieuwe input gekregen. We kauwen er nog maar even op. En vanavond eens vragen wat er nu precies het leukste was aan spelen met dit meisje. Mss geeft ze dan zelf wel het antwoord!
Het klaar zijn met eten is hier thuis al een lastig punt. Ik ben ook meer van de zelfbeschikking dan mijn man en wil oudste zeker leren dat ze naar de signalen van haar eigen lichaam moet (leren) luisteren. Nu is het zo dat als zij klaar is met haar lunch of diner, ze daarna ook niet zal vragen om een snoepje of koekje - haar maagje is dan ook echt vol. Jongste daarentegen is een echte zoetekauw en wil dan nog wel eens aangeven zijn hoofdmaaltijd te veel te vinden en vervolgens 2x om een dessert te vragen......Dus bij jongste pushen we iets meer om het bordje toch iets leger te eten.
Gisteren leuke dag gehad met een speelvriendinnetje dat helaas verder weg woont en min of meer dezelfde mentale achterstand en fysieke beperkingen heeft. (heel andere oorzaak overigens). Oudste heeft zo leuk gespeeld dat ik me ter plekke ging afvragen of we haar toch niet beter met meer "gelijkgestemde" kinderen naar school te laten gaan. Aan de andere kant: de grootste sprongen in haar ontwikkeling heeft ze laten zien tussen kinderen met een hoger niveau. Op de een of andere manier heeft ze het toch nodig om zich op te trekken aan betere voorbeelden. School heeft ook bevestigd dat vrijwel al haar vriendinnetjes van vorig jaar nu in haar nieuwe (combinatieklas) komen. Dus dat is ook wel weer fijn. Maar het dilemma heeft dus wel weer wat nieuwe input gekregen. We kauwen er nog maar even op. En vanavond eens vragen wat er nu precies het leukste was aan spelen met dit meisje. Mss geeft ze dan zelf wel het antwoord!
maandag 22 juni 2015 10:55
@Yoogs: Om je nog wat meer aan het twijfelen te brengen Op het speciaal onderwijs zitten er heel verschillende kinderen in de klas, dus ongetwijfeld ook kinderen waar je dochter zich aan op kan trekken. Mijn zoontje zit zoals gezegd op een mytylschool en de kinderen in zijn klas zijn tussen de 4 en 8 jaar. Hij is de jongste, dus er zijn veel kinderen die motorisch of qua taal verder zijn dan hij. Wij merken dat hij echt dingen leert nu hij naar school gaat. Het voorbeeld van de andere kinderen en de 'groepsdruk' helpen hem om verder te komen.
Hier heeft zoon ook toevallig dit weekend gespeeld met een vriendje dat hij kent van TPP. Dat gaat zo leuk samen! Ze doen niet eens echt veel samen, maar zijn duidelijk blij om elkaar te zien en doen wel steeds een beetje hetzelfde. Allebei met auto's spelen, allebei in de tuin etc.
Hier heeft zoon ook toevallig dit weekend gespeeld met een vriendje dat hij kent van TPP. Dat gaat zo leuk samen! Ze doen niet eens echt veel samen, maar zijn duidelijk blij om elkaar te zien en doen wel steeds een beetje hetzelfde. Allebei met auto's spelen, allebei in de tuin etc.
dinsdag 23 juni 2015 08:15
Haha Nansie, je brengt me inderdaad steeds meer in dubio
Het is denk ik de angst voor het onbekende. De huidige school is dichtbij, jongste gaat daar ook naartoe, we kunnen lopend of op de fiets, we kennen de andere ouders en kinderen, noem maar op. De horrorverhalen die ik ken van een ander forum over taxivervoer spelen dan ook nog eens mee in mijn aversie tegen het bijzonder onderwijs. Maar goed, we maken morgen een afspraak om nog dit schooljaar te gaan kijken dus misschien ben ik volgende maand helemaal om. Jullie positieve ervaringen doen me wel inzien dat de wereld groter is dan de huidige school en dat het niet per definitie minder goed is
Het is denk ik de angst voor het onbekende. De huidige school is dichtbij, jongste gaat daar ook naartoe, we kunnen lopend of op de fiets, we kennen de andere ouders en kinderen, noem maar op. De horrorverhalen die ik ken van een ander forum over taxivervoer spelen dan ook nog eens mee in mijn aversie tegen het bijzonder onderwijs. Maar goed, we maken morgen een afspraak om nog dit schooljaar te gaan kijken dus misschien ben ik volgende maand helemaal om. Jullie positieve ervaringen doen me wel inzien dat de wereld groter is dan de huidige school en dat het niet per definitie minder goed is
dinsdag 23 juni 2015 08:21
quote:yoogs schreef op 19 juni 2015 @ 12:52:
[...]
Ik vind het soms zelf ook wel lastig om het onderscheid te maken tussen wat er komt door haar syndroom, door haar leeftijd of door de genetische erfenis die ze van mij en mijn man heeft. Is ze autistisch (kenmerk van het syndroom), hoort het bij leeftijd dat ze alles graag geordend ziet (jonge kinderen hebben meer behoefte aan houvast) of is het een familietrekje dat alles in doosjes en op de juiste plaats moet staan (dat heeft mijn man nl ook, die stopt echt alles in doosjes met labels Moeilijk is dat hé. DIngen worden zo snel toegeschreven aan het etiketje terwijl het misschien gewoon een karaktertrek is.
[...]
Ik vind het soms zelf ook wel lastig om het onderscheid te maken tussen wat er komt door haar syndroom, door haar leeftijd of door de genetische erfenis die ze van mij en mijn man heeft. Is ze autistisch (kenmerk van het syndroom), hoort het bij leeftijd dat ze alles graag geordend ziet (jonge kinderen hebben meer behoefte aan houvast) of is het een familietrekje dat alles in doosjes en op de juiste plaats moet staan (dat heeft mijn man nl ook, die stopt echt alles in doosjes met labels Moeilijk is dat hé. DIngen worden zo snel toegeschreven aan het etiketje terwijl het misschien gewoon een karaktertrek is.
dinsdag 23 juni 2015 08:22
quote:nansie schreef op 18 juni 2015 @ 18:21:
@Nina: hee, wat geweldig zeg, dat je zoon opeens weer zo'n sprong laat zien! Fantasiespel is best een belangrijk element in de ontwikkeling volgens mij. Zorgt er misschien ook voor dat ze zich beter leren verplaatsen in andere mensen, situaties enzo...? Het is in elk geval geweldig dat hij nog steeds nieuwe dingen leert!Ja goed hé Het was zo'n enorme verrassing op zijn bijna 14e nog zo'n (best enorme vind ik zelf) ontwikkeling te hebben die je eigenlijk helemaal niet verwacht.
@Nina: hee, wat geweldig zeg, dat je zoon opeens weer zo'n sprong laat zien! Fantasiespel is best een belangrijk element in de ontwikkeling volgens mij. Zorgt er misschien ook voor dat ze zich beter leren verplaatsen in andere mensen, situaties enzo...? Het is in elk geval geweldig dat hij nog steeds nieuwe dingen leert!Ja goed hé Het was zo'n enorme verrassing op zijn bijna 14e nog zo'n (best enorme vind ik zelf) ontwikkeling te hebben die je eigenlijk helemaal niet verwacht.
dinsdag 23 juni 2015 08:24
quote:yoogs schreef op 19 juni 2015 @ 13:06:
[...]
Wat een mooie post! Hier spreekt echt uit dat je ontzettend veel moeite doet om je kind te begrijpen en je in te leven in zijn wereld.
Wij vier(d)en ook elke stap vooruit. Voor een kindje dat eigenlijk niet zou leren zitten, staan of lopen hebben we dus elke mijlpaal gevierd alsof we de wereldcup binnen haalden Dank je wel. Voor mij gaat het echter eigenlijk gewoon vanzelf. Ik doe wat mijn gevoel me ingeeft en dat gaat eigenlijk hartstikke goed.
En van dat vieren....iedereen bellen? iets leuks gaan doen als beloning? Ik herken dat ja
[...]
Wat een mooie post! Hier spreekt echt uit dat je ontzettend veel moeite doet om je kind te begrijpen en je in te leven in zijn wereld.
Wij vier(d)en ook elke stap vooruit. Voor een kindje dat eigenlijk niet zou leren zitten, staan of lopen hebben we dus elke mijlpaal gevierd alsof we de wereldcup binnen haalden Dank je wel. Voor mij gaat het echter eigenlijk gewoon vanzelf. Ik doe wat mijn gevoel me ingeeft en dat gaat eigenlijk hartstikke goed.
En van dat vieren....iedereen bellen? iets leuks gaan doen als beloning? Ik herken dat ja
dinsdag 23 juni 2015 08:28
quote:flojan schreef op 19 juni 2015 @ 19:08:
Nina wat heerlijk!ik ervaar dat ook wel een beetje als rijkdom tussen alle zorgen: die mooie mijlpalen waarvan je je afvroeg of het ooit zou komen en ineens is daar het moment: om heel gelukkig van te worden. Echt héél gelukkig.
Gister op school een gesprek. Hoe zie je de toekomst voor xxx? en wat verwacht je.
Ik met een big smile "eigenlijk helemaal niets" Toen hij klein was werd er niet zo veel verwacht en op zijn vorige school al helemaal niets, en kijk wat hij nu allemaal doet. Ik verwacht dus helemaal niets en zie wel hoe ver hij komt. Mijn verwachtingen heeft hij al overtroffen namelijk.
Leerkracht was het daar helemaal mee eens. Hij denkt dat zoon nog veel meer in zijn mars heeft en dat het jammer is dat hij dat zo moeilijk laat zien.
Nina wat heerlijk!ik ervaar dat ook wel een beetje als rijkdom tussen alle zorgen: die mooie mijlpalen waarvan je je afvroeg of het ooit zou komen en ineens is daar het moment: om heel gelukkig van te worden. Echt héél gelukkig.
Gister op school een gesprek. Hoe zie je de toekomst voor xxx? en wat verwacht je.
Ik met een big smile "eigenlijk helemaal niets" Toen hij klein was werd er niet zo veel verwacht en op zijn vorige school al helemaal niets, en kijk wat hij nu allemaal doet. Ik verwacht dus helemaal niets en zie wel hoe ver hij komt. Mijn verwachtingen heeft hij al overtroffen namelijk.
Leerkracht was het daar helemaal mee eens. Hij denkt dat zoon nog veel meer in zijn mars heeft en dat het jammer is dat hij dat zo moeilijk laat zien.
