Kinderen
alle pijlers
Naar gevoel bij kinderdagverblijf..help
vrijdag 20 juni 2008 om 18:25
Mijn dochter van 4 maanden zit sinds een week of 3 op een kinderdagverblijf. Ze is erg lief daar en zeer tevreden. De juffies zijn erg gek met haar.
Maar....het begon eigenlijk al dat ik niet kon borstvoeden daar. Ok, daar ben ik overheen gestapt omdat het uiteindelijk ook niet haalbaar was om daar steeds naar toe te rijden, dus kolven maar.
De eerste week toen ik haar kwam ophalen zag ik in mijn ooghoek een klein mannetje op de grond liggen op zijn buik. Hij kon niet meer terug draaien. Hij lag met zijn hoofdje tegen een of ander speeltoestel aan, en lag te huilen. die leidster keek ernaar en deed niets. ik kreeg er buikpijn van om zo mijn kind misschien eens aan te treffen. Ik heb gevraagd het kindje even te helpen, en misschien onder dat toestel vandaan te halen en op een grotere plek neer te leggen waar hij lekker kon draaien. nou, dat kon dan wel na even te aarzelen..
Vorige week belde ze naar mijn moboel. Ik schrok me kapot natuurlijk. Ze hadden per ongeluk mijn moedermelk aan een ander kindje gegeven (het kolven is al best een hele klus, en zeker om de hoeveelheid cc bij elkaar te sprokkelen elke dag) Of ze mijn dochter flesvoeding mochten geven. Nou, ik was best kwaad, want op alle potjes staat haar naam. Tja, in de hectiek per ongeluk mis gegaan... Ik heb buiten op de parkeerplaats in de auto mijn dochter gevoed uiteindelijk.
Nu afgelopen week, mijn dochter had een ontzettende poepbroek gehad, en doorgelekt zeg maar. Nu hadden ze haar kleertjes in een plastic zakje gedaan, maar niet uitgespoeld dus.. Pffffffffffffff ik wordt er een beetje naar van onderhand.
Stel ik zulke hoge eisen of is het normaal dat ik me zorgen maak...?
iemand een idee hoe ik hier mee om moet gaan?
Ik heb het ze al gemeld van die poepbroek, en normaal gebeurd dat niet hoor, vertelden ze me...ja, dat was hetzelfde met die verwisseling van de borstvoeding...gebeurd nooit!
Wat te doen???
Ik heb me ook al aangemeld bij een ander KDV, daar stond ik nog op de wachtlijst.
Maar....het begon eigenlijk al dat ik niet kon borstvoeden daar. Ok, daar ben ik overheen gestapt omdat het uiteindelijk ook niet haalbaar was om daar steeds naar toe te rijden, dus kolven maar.
De eerste week toen ik haar kwam ophalen zag ik in mijn ooghoek een klein mannetje op de grond liggen op zijn buik. Hij kon niet meer terug draaien. Hij lag met zijn hoofdje tegen een of ander speeltoestel aan, en lag te huilen. die leidster keek ernaar en deed niets. ik kreeg er buikpijn van om zo mijn kind misschien eens aan te treffen. Ik heb gevraagd het kindje even te helpen, en misschien onder dat toestel vandaan te halen en op een grotere plek neer te leggen waar hij lekker kon draaien. nou, dat kon dan wel na even te aarzelen..
Vorige week belde ze naar mijn moboel. Ik schrok me kapot natuurlijk. Ze hadden per ongeluk mijn moedermelk aan een ander kindje gegeven (het kolven is al best een hele klus, en zeker om de hoeveelheid cc bij elkaar te sprokkelen elke dag) Of ze mijn dochter flesvoeding mochten geven. Nou, ik was best kwaad, want op alle potjes staat haar naam. Tja, in de hectiek per ongeluk mis gegaan... Ik heb buiten op de parkeerplaats in de auto mijn dochter gevoed uiteindelijk.
Nu afgelopen week, mijn dochter had een ontzettende poepbroek gehad, en doorgelekt zeg maar. Nu hadden ze haar kleertjes in een plastic zakje gedaan, maar niet uitgespoeld dus.. Pffffffffffffff ik wordt er een beetje naar van onderhand.
Stel ik zulke hoge eisen of is het normaal dat ik me zorgen maak...?
iemand een idee hoe ik hier mee om moet gaan?
Ik heb het ze al gemeld van die poepbroek, en normaal gebeurd dat niet hoor, vertelden ze me...ja, dat was hetzelfde met die verwisseling van de borstvoeding...gebeurd nooit!
Wat te doen???
Ik heb me ook al aangemeld bij een ander KDV, daar stond ik nog op de wachtlijst.
dinsdag 29 juli 2008 om 01:59
Ten eerste ik heb geen ervaringen met kvd.
Maar dat er niet even een poepbroek gespoeld word.
Of uberhoud even met de handdoeken was mee.
Ik neem aan dat ze daar ook was hebben??
En anders koop je een emmer gooit daar even biotex er in en klaar.
2 tellen werk.
Ik vind het persoonlijk nog al eng klinken als er een baby op zijn buik vast licht onder een speel toestel.
En dus heeft het blijkbaar niet de kracht om te keren omdat hij klem zit.
Ik vind het nogal verstikkend overkomen. In de zin wat je op merkt en in de zin van een baby die vast zit.
Maar dat er niet even een poepbroek gespoeld word.
Of uberhoud even met de handdoeken was mee.
Ik neem aan dat ze daar ook was hebben??
En anders koop je een emmer gooit daar even biotex er in en klaar.
2 tellen werk.
Ik vind het persoonlijk nog al eng klinken als er een baby op zijn buik vast licht onder een speel toestel.
En dus heeft het blijkbaar niet de kracht om te keren omdat hij klem zit.
Ik vind het nogal verstikkend overkomen. In de zin wat je op merkt en in de zin van een baby die vast zit.
woensdag 6 augustus 2008 om 11:35
@TO: Was benieuwd of je inmiddels een oplossing hebt gevonden. Deel het gevoel met moedertje2007. Het is niet niks om je (eerste) kindje na zo'n korte tijd uit handen te geven aan in feite onbekenden. En ik denk dat die omstandigheden zeker meespelen bij je gevoel. Mijn zoontje is inmiddels wat ouder, maar ook ik ben altijd alert als ik hem op ga halen (wat is hij aan het doen, heeft hij het naar zijn zin, hoe gaan de leidsters met hem en andere kindjes om?). In het begin op de babygroep trof ik een leidster in het bijzonder vaak aan de mobiele telefoon aan, als ik hem op ging halen (overduidelijk een privé-gesprek). Mijn zoontje zat dan vaak in de wipper wat voor zich uit te staren, evenals de andere kindjes. Dat gaf me geen fijn gevoel. Maar ik bedacht erbij; dit is misschien gewoon een momentopname. Wat ik belangrijker vond, is dat ik na verloop van tijd helemaal geen band opmerkte tussen desbetreffende leidster en mijn zoontje (geen kusje of zwaai bij het naar huis gaan, geen welkom bij binnenkomst). Dit voelde ontzettend naar en ik liet hem ook niet graag een dag bij haar achter. Toevallig had ik het hier een keer met een andere moeder over en die bleek precies hetzelfde gevoel te hebben. Zij had dit met de vestigingsmanager besproken. Heb ik uiteindelijk ook gedaan en dit heeft voor mij geholpen. Zij herkende dit namelijk.
Luister dus naar je gevoel en doe er wat mee. Het gaat niet zo zeer om wat er gebeurt op zo'n KDV (kindje wat even 'vastligt' kan gebeuren, hoewel niet klem onder een toestel uiteraard!, poepbroek, etc.), maar om hoe de leidsters hierop inspringen.
Zelf heb ik niet zo'n moeite met de praktische dingen (vieze kleertjes meekrijgen), maar veel meer met de gevoelsmatige dingen (krijgt mijn zoontje positieve aandacht?). Uiteraard ben ik thuis ook niet altijd een en al aandacht voor hem, maar als het je beroep is verwacht ik toch wel dat je op zijn minst affiniteit hebt met kinderen en serieus plezier hebt in het omgaan met kinderen (aai geven, knuffel, aandacht, etc.). Bij sommige leidsters is dit helaas minder merkbaar dan bij anderen. En dat is jammer, want het heeft direct zijn weerslag op kinderen. Die zijn hier namelijk heel gevoelig voor en pikken dat direct op. Mijn gevoel zou dan zeggen; praten erover en helpt dit niet, dan hoppeta, op naar een ander KDV!
Ik begrijp je gevoel dus heel goed, Avril. Hoop dat je inmiddels een oplossing hebt gevonden die helemaal naar wens is!
Luister dus naar je gevoel en doe er wat mee. Het gaat niet zo zeer om wat er gebeurt op zo'n KDV (kindje wat even 'vastligt' kan gebeuren, hoewel niet klem onder een toestel uiteraard!, poepbroek, etc.), maar om hoe de leidsters hierop inspringen.
Zelf heb ik niet zo'n moeite met de praktische dingen (vieze kleertjes meekrijgen), maar veel meer met de gevoelsmatige dingen (krijgt mijn zoontje positieve aandacht?). Uiteraard ben ik thuis ook niet altijd een en al aandacht voor hem, maar als het je beroep is verwacht ik toch wel dat je op zijn minst affiniteit hebt met kinderen en serieus plezier hebt in het omgaan met kinderen (aai geven, knuffel, aandacht, etc.). Bij sommige leidsters is dit helaas minder merkbaar dan bij anderen. En dat is jammer, want het heeft direct zijn weerslag op kinderen. Die zijn hier namelijk heel gevoelig voor en pikken dat direct op. Mijn gevoel zou dan zeggen; praten erover en helpt dit niet, dan hoppeta, op naar een ander KDV!
Ik begrijp je gevoel dus heel goed, Avril. Hoop dat je inmiddels een oplossing hebt gevonden die helemaal naar wens is!
