Kinderen
alle pijlers
Net zwanger en je laten testen..
donderdag 28 mei 2009 om 10:43
Nét zwanger.
Dat ben ik.
Ongekend. Het maakt me blij.
Daarentegen ben ik realistisch. Kans op een miskraam is aanwezig, wil dus ook niet te lyrisch zijn. Tevens wil ik graag testen doen ivm eventueel handicap / down syndroom etc.
Waarom?
1) ik ben 35 en mijn leeftijd is toch een 'risico' groep.
2) omdat ik gewoon wil weten, zover als dat mogelijk is, hoe 'gezond' het kind is.
3) natuurlijk zal ik voor een kind zorgen en ervan houden als blijkt met geboorte dat het kindje ziek is of down syndroom heeft. Maar als ik de keuze heb, kies ik er niet voor. Ook al betekent dat afbreken van zwangerschap en zal ik worden beticht van 'moord'.
Wie heeft nog meer hiervoor gekozen om testen te doen? Wanneer heb je dat gedaan? Waarom wilde je dat? Welke test heb je gedaan en waarom besloot je nog meer testen te doen? En waarom zou je nooit zulke testen doen?
Ja, nogmaals ik ben erg blij met zijn zwangerschap, maar ben vooral gewoon nog even voorzichtig en probeer lekker realistisch te blijven.
Dat ben ik.
Ongekend. Het maakt me blij.
Daarentegen ben ik realistisch. Kans op een miskraam is aanwezig, wil dus ook niet te lyrisch zijn. Tevens wil ik graag testen doen ivm eventueel handicap / down syndroom etc.
Waarom?
1) ik ben 35 en mijn leeftijd is toch een 'risico' groep.
2) omdat ik gewoon wil weten, zover als dat mogelijk is, hoe 'gezond' het kind is.
3) natuurlijk zal ik voor een kind zorgen en ervan houden als blijkt met geboorte dat het kindje ziek is of down syndroom heeft. Maar als ik de keuze heb, kies ik er niet voor. Ook al betekent dat afbreken van zwangerschap en zal ik worden beticht van 'moord'.
Wie heeft nog meer hiervoor gekozen om testen te doen? Wanneer heb je dat gedaan? Waarom wilde je dat? Welke test heb je gedaan en waarom besloot je nog meer testen te doen? En waarom zou je nooit zulke testen doen?
Ja, nogmaals ik ben erg blij met zijn zwangerschap, maar ben vooral gewoon nog even voorzichtig en probeer lekker realistisch te blijven.
djoels wijzigde dit bericht op 28-05-2009 10:47
Reden: tikfoutje
Reden: tikfoutje
% gewijzigd
DTEEZ!
donderdag 28 mei 2009 om 12:18
quote:Djoels schreef op 28 mei 2009 @ 11:59:
.... Weet je, ik wil echt geen miskraam, echt niet. Maar ik ben wel bereid het risico te nemen door het ondergaan van testen. Dat heb ik voor mijn gevoel tegen elkaar afgewogen. Liever een test en zekerheid met grotere kans op miskraam dan geen test en onzekerheid. . .
maar die testen bieden ook geen 100% volledige zekerheid toch? Je kan nog steeds een gehandicapt kindje krijgen ookal geven ze een goede uitslag. De testen zijn niet 100% betrouwbaar (ik weet niet hoe betrouwbaar wel). En er bestaan veel meer handicaps dan neurale buis problemen en syndroom van Down.
Dus volgens mij zal je toch onzekerheid houden. Je kunt nou eenmaal niet alles uitsluiten ...
.... Weet je, ik wil echt geen miskraam, echt niet. Maar ik ben wel bereid het risico te nemen door het ondergaan van testen. Dat heb ik voor mijn gevoel tegen elkaar afgewogen. Liever een test en zekerheid met grotere kans op miskraam dan geen test en onzekerheid. . .
maar die testen bieden ook geen 100% volledige zekerheid toch? Je kan nog steeds een gehandicapt kindje krijgen ookal geven ze een goede uitslag. De testen zijn niet 100% betrouwbaar (ik weet niet hoe betrouwbaar wel). En er bestaan veel meer handicaps dan neurale buis problemen en syndroom van Down.
Dus volgens mij zal je toch onzekerheid houden. Je kunt nou eenmaal niet alles uitsluiten ...
donderdag 28 mei 2009 om 12:26
Djoels gefeliciteerd! Ik ben zelf nu 34 weken zwanger, en voordat ik uberhaupt zwanger was wisten ik en mijn man 100% zeker dat we testen wilden laten doen, en dat we het weg zouden laten halen als het bijvoorbeeld het syndroom van down zou hebben. Maar....toen was ik zwanger, en toen zag ik met 9 weken dat kleine boontje in mij bewegen op de echo, en toen dacht ik: het kan me niet schelen wat we altijd gezegd hebben, dit kleintje is van ons en blijft bij ons, mongooltje of niet.
Met 12 weken moet je beslissen of je de nekplooimeting wilt laten doen, en dat hebben wij niet gedaan. Met het idee dat het alleen maar een kansberekening is, die mij heel veel onrust zou kunnen geven. Ik ben 28 en viel daardoor niet in een risicogroep, en het zit ook niet in de familie van beide kanten. Ik heb wel de 20 weken echo laten doen, want als het kindje heel veel afwijkingen zou blijken te hebben waardoor de kwaliteit van leven niet goed zou zijn, dan zou ik het wel weg hebben laten halen. Maar alles was goed.
Geniet lekker van het feit dat je zwanger bent, en ik vind dat iedere keuze de juiste is, want iedereen staat er zelf anders in, en daar is geen goed of fout in.
Met 12 weken moet je beslissen of je de nekplooimeting wilt laten doen, en dat hebben wij niet gedaan. Met het idee dat het alleen maar een kansberekening is, die mij heel veel onrust zou kunnen geven. Ik ben 28 en viel daardoor niet in een risicogroep, en het zit ook niet in de familie van beide kanten. Ik heb wel de 20 weken echo laten doen, want als het kindje heel veel afwijkingen zou blijken te hebben waardoor de kwaliteit van leven niet goed zou zijn, dan zou ik het wel weg hebben laten halen. Maar alles was goed.
Geniet lekker van het feit dat je zwanger bent, en ik vind dat iedere keuze de juiste is, want iedereen staat er zelf anders in, en daar is geen goed of fout in.
donderdag 28 mei 2009 om 12:30
Floorianne, ik weet dat ik ook niet alles uit kan sluiten, maar je kunt wel bepaalde zaken uitsluiten... althans als je begrjipt wat ik bedoel.
Zo werkt dat met alles in het leven, niets is immers zeker..
Als ik een kindje krijg die niet 100% gezond blijkt, zal ik dat heel erg vinden. Nee, ik zal haar/hem niet ter adoptie aanbieden en ik zal hem/haar echt liefhebben. Tot die tijd ben ik bereid een aantal risico's te nemen om een aantal zaken uit te sluiten omdat ik van tevoren niet kan zeggen 'het maakt mij niet uit, ieder kind is welkom'. Ik voel dat niet zo nu ik het kind nog niet in mijn armen heb..
Zo werkt dat met alles in het leven, niets is immers zeker..
Als ik een kindje krijg die niet 100% gezond blijkt, zal ik dat heel erg vinden. Nee, ik zal haar/hem niet ter adoptie aanbieden en ik zal hem/haar echt liefhebben. Tot die tijd ben ik bereid een aantal risico's te nemen om een aantal zaken uit te sluiten omdat ik van tevoren niet kan zeggen 'het maakt mij niet uit, ieder kind is welkom'. Ik voel dat niet zo nu ik het kind nog niet in mijn armen heb..
DTEEZ!
donderdag 28 mei 2009 om 12:33
Ik viel niet in een risicogroep en heb de combinatietest niet laten doen. Zoals ik er nu tegenover sta zou ik een kindje met syndroom van down toch niet weg laten halen. Ik doe vrijwilligerswerk met verstandelijk gehandicapten en kom daar vaak jongeren en volwassenen (vanaf 18 jaar) tegen met syndroom van down. Ik vind ze vaak heel erg leuk, creatief, humoristisch, lief en op hun manier slim. Als mijn eigen kindje syndroom van down zou hebben zou ik hem of haar toch graag een kans willen geven.
Maar ik ken ook de schaduwzijde hoor. Sommige mensen met Down hebben behoorlijk autische trekken en daar valt niet of slecht mee te communiceren. Bovendien hebben veel mensen met down ook fysieke problemen, zoals hartafwijkingen. Ik heb dan ook veel respect voor ouders met kinderen met down.
En ik begrijp ook écht wel dat andere mensen een toekomst met een kind met down niet zo zien zitten, vooral vanwege die schaduwzijde.
Wat ik mij wel afvraag: verdiepen mensen zich in wat down inhoudt, voordat ze de keuze maken om de zwangerschap af te breken? (dit bedoel ik echt als vraag en niet als aanval, even voor de duidelijkheid)
Maar ik ken ook de schaduwzijde hoor. Sommige mensen met Down hebben behoorlijk autische trekken en daar valt niet of slecht mee te communiceren. Bovendien hebben veel mensen met down ook fysieke problemen, zoals hartafwijkingen. Ik heb dan ook veel respect voor ouders met kinderen met down.
En ik begrijp ook écht wel dat andere mensen een toekomst met een kind met down niet zo zien zitten, vooral vanwege die schaduwzijde.
Wat ik mij wel afvraag: verdiepen mensen zich in wat down inhoudt, voordat ze de keuze maken om de zwangerschap af te breken? (dit bedoel ik echt als vraag en niet als aanval, even voor de duidelijkheid)
donderdag 28 mei 2009 om 12:35
Momo, wellicht kan ik dat gevoel nog krijgen wat jij zegt, maar iets in mij zegt dat ik daarin niet verander. Ik ben behoorlijk resoluut hierin. Ik ben ooit tien jaar geleden een keer zwanger geweest en heb toen een miskraam gekregen met 11 weken. Dat betekende voor mij dat de natuur doorhad dat er iets niet goed was en dat het daarom is misgegaan. Daar had ik direct vrede mee. Natuurlijk moest ik even slikken, maar het feit dat de natuur zo in elkaar zit en die dingen aanvoelt was voor mij reden om er geen dag voor thuis te blijven en gewoon aan het werk te gaan. (behalve de dag in het ziekenhuis ivm curretage).
Feit is, nu ik 35 ben, is de kans voor afwijkingen gewoon hoger....
Feit is, nu ik 35 ben, is de kans voor afwijkingen gewoon hoger....
DTEEZ!
donderdag 28 mei 2009 om 12:39
Ik voel mij niet en door niemand aangevallen. Iedereen mag namelijk vinden wat hij of zij denken, dat mogen ze van mij ook zeggen.
Ik heb me er niet heel ernstig in verdiept maar heb wel een gezin met Down in mijn directe omgeving. Natuurlijk zijn ze leuk en gezellig die down kinderen, maar niet altijd en ik zie ze alleen op verjaardagen / feestjes of wat dan ook, altijd op een leuk moment. Maar er is echt ook een andere kant.
Ik moet daar niet aan denken.
Ik moet er echt niet aan denken. En als het lot anders beslist in mijn leven.... dan moet ik er wel aan denken.... tot die tijd denk ik er liever niet aan.
Ik heb me er niet heel ernstig in verdiept maar heb wel een gezin met Down in mijn directe omgeving. Natuurlijk zijn ze leuk en gezellig die down kinderen, maar niet altijd en ik zie ze alleen op verjaardagen / feestjes of wat dan ook, altijd op een leuk moment. Maar er is echt ook een andere kant.
Ik moet daar niet aan denken.
Ik moet er echt niet aan denken. En als het lot anders beslist in mijn leven.... dan moet ik er wel aan denken.... tot die tijd denk ik er liever niet aan.
DTEEZ!
donderdag 28 mei 2009 om 12:40
quote:Pipoo schreef op 28 mei 2009 @ 12:33:
Wat ik mij wel afvraag: verdiepen mensen zich in wat down inhoudt, voordat ze de keuze maken om de zwangerschap af te breken? (dit bedoel ik echt als vraag en niet als aanval, even voor de duidelijkheid)Dat lijkt me wel, dat hebben wij iig wel gedaan (nog voor we de combinatietest hebben gedaan). Juist die schaduwzijde waar jij het over hebt was voor ons één van de redenen om wel voor die test te kiezen. Er zijn nog steeds veel mensen die bij het down-syndroom zo'n 'gezellig-jostiband-beeld' hebben, maar helaas is dit lang niet altijd het geval. Naast de door jou al genoemde hart- (en long-) problemen, is er soms ook sprake van ernstige gedragsproblemen en agressiviteit. Bovendien verschilt het niveau van mensen met een downsyndroom enorm. Lang niet allemaal zullen ze ooit min of meer zelfstandig kunnen functioneren.
Wat ik mij wel afvraag: verdiepen mensen zich in wat down inhoudt, voordat ze de keuze maken om de zwangerschap af te breken? (dit bedoel ik echt als vraag en niet als aanval, even voor de duidelijkheid)Dat lijkt me wel, dat hebben wij iig wel gedaan (nog voor we de combinatietest hebben gedaan). Juist die schaduwzijde waar jij het over hebt was voor ons één van de redenen om wel voor die test te kiezen. Er zijn nog steeds veel mensen die bij het down-syndroom zo'n 'gezellig-jostiband-beeld' hebben, maar helaas is dit lang niet altijd het geval. Naast de door jou al genoemde hart- (en long-) problemen, is er soms ook sprake van ernstige gedragsproblemen en agressiviteit. Bovendien verschilt het niveau van mensen met een downsyndroom enorm. Lang niet allemaal zullen ze ooit min of meer zelfstandig kunnen functioneren.
The time is now
donderdag 28 mei 2009 om 12:43
Je kunt geloof ik ook kijken op www.knov.nl, dat is de site van de vereniging van verloskundigen en gynaecologen. Daar zal je ook wel wat kunnen vinden.
Bij oudste hebben we geen testen laten doen, omdat we eigenlijk geen abortus wilden laten doen. Wel een 20 weken echo, waar alles goed leek. Leek, want bij de geboorte bleek dat oudste wel een aantal afwijkingen heeft, waarbij de combinatie van 2 al een kans op 1:200.000 is, laat staan de combinatie van alle 4. Pure pech dus, en van tevoren niet gezien.
Bij jongste hebben we wederom geen testen laten doen, behalve een 20 weken echo. Ook omdat we oudste (later) niet het gevoel zouden willen geven dat hij eigenlijk niet welkom was geweest, als we bij een tweede wel een abortus hadden laten uitvoeren. Daarnaast het punt dat de afwijkingen van oudste niet genetisch bepaald zijn, en een combinatietest of vruchtwaterpunctie niets zouden aangeven.
Bij oudste was ik overigens nog geen dertig, en was er ook geen reden tot zorg of zo.
Bij oudste hebben we geen testen laten doen, omdat we eigenlijk geen abortus wilden laten doen. Wel een 20 weken echo, waar alles goed leek. Leek, want bij de geboorte bleek dat oudste wel een aantal afwijkingen heeft, waarbij de combinatie van 2 al een kans op 1:200.000 is, laat staan de combinatie van alle 4. Pure pech dus, en van tevoren niet gezien.
Bij jongste hebben we wederom geen testen laten doen, behalve een 20 weken echo. Ook omdat we oudste (later) niet het gevoel zouden willen geven dat hij eigenlijk niet welkom was geweest, als we bij een tweede wel een abortus hadden laten uitvoeren. Daarnaast het punt dat de afwijkingen van oudste niet genetisch bepaald zijn, en een combinatietest of vruchtwaterpunctie niets zouden aangeven.
Bij oudste was ik overigens nog geen dertig, en was er ook geen reden tot zorg of zo.
donderdag 28 mei 2009 om 12:43
Uiteindelijk moet je altijd doen waar jullie zelf achter staan want dan kun je ook geen "spijt " krijgen.
Wij hebben het niet gedaan omdat het inderdaad een kansberekening is. Daarbij is het soms erg lastig te bepalen, hoe gehandicapt een kind is. Dus wat is wel en niet acceptabel voor je.
Daarbij is een gezonde baby maar een gezonde baby, tot op zekere hoogte. Als het bij de bevalling wat mis loopt en het bv.zuurstof gebrek heeft....dan kan dat wel meer "problemen" opleveren dan bijvoorbeeld de verzorging van een kindje met een downsyndroom.
Als het een gezonde peuter is, die van de trap valt en hersenletsel oploopt, krijg je het als ouders ook te verduren.
Wil je het kindje dan ook niet meer?????
Maar het blijft lastig en iedereen moet daarin zijn eigen keuzes maken, succes!
Wij hebben het niet gedaan omdat het inderdaad een kansberekening is. Daarbij is het soms erg lastig te bepalen, hoe gehandicapt een kind is. Dus wat is wel en niet acceptabel voor je.
Daarbij is een gezonde baby maar een gezonde baby, tot op zekere hoogte. Als het bij de bevalling wat mis loopt en het bv.zuurstof gebrek heeft....dan kan dat wel meer "problemen" opleveren dan bijvoorbeeld de verzorging van een kindje met een downsyndroom.
Als het een gezonde peuter is, die van de trap valt en hersenletsel oploopt, krijg je het als ouders ook te verduren.
Wil je het kindje dan ook niet meer?????
Maar het blijft lastig en iedereen moet daarin zijn eigen keuzes maken, succes!
donderdag 28 mei 2009 om 12:50
quote:liekje1974 schreef op 28 mei 2009 @ 12:43:
Daarbij is een gezonde baby maar een gezonde baby, tot op zekere hoogte. Als het bij de bevalling wat mis loopt en het bv.zuurstof gebrek heeft....dan kan dat wel meer "problemen" opleveren dan bijvoorbeeld de verzorging van een kindje met een downsyndroom.
Als het een gezonde peuter is, die van de trap valt en hersenletsel oploopt, krijg je het als ouders ook te verduren.
Wil je het kindje dan ook niet meer?????
Dit vind ik altijd zo'n vreemde (en eigenlijk ook nogal beledigende) redenatie. Natuurlijk zorg je voor je kind als het ziek wordt of een ongeluk krijgt!
Dat is toch niet te vergelijken met het niet kiezen voor een gehandicapt kind!
Je kunt het (bewust) niet kiezen voor een gehandicapte partner toch ook niet op gelijke voet zetten met het 'dan-maar-laten-zitten' van een partner die ziek wordt of een ongeluk krijgt?
Daarbij is een gezonde baby maar een gezonde baby, tot op zekere hoogte. Als het bij de bevalling wat mis loopt en het bv.zuurstof gebrek heeft....dan kan dat wel meer "problemen" opleveren dan bijvoorbeeld de verzorging van een kindje met een downsyndroom.
Als het een gezonde peuter is, die van de trap valt en hersenletsel oploopt, krijg je het als ouders ook te verduren.
Wil je het kindje dan ook niet meer?????
Dit vind ik altijd zo'n vreemde (en eigenlijk ook nogal beledigende) redenatie. Natuurlijk zorg je voor je kind als het ziek wordt of een ongeluk krijgt!
Dat is toch niet te vergelijken met het niet kiezen voor een gehandicapt kind!
Je kunt het (bewust) niet kiezen voor een gehandicapte partner toch ook niet op gelijke voet zetten met het 'dan-maar-laten-zitten' van een partner die ziek wordt of een ongeluk krijgt?
The time is now
donderdag 28 mei 2009 om 12:50
Djoels gefeliciteerd met je zwangersschap!! Hoe lang was je al gestopt met de pil? Ik kwam je steeds op andere topics tegen ja ik wil ook, ik wil ook. Mijn pil is op 5 mei eruit gegaan dus nu is het wachten op de eerste menstruatie.
Ik zou mijn kindje ook op alles laten testen, ik ben net zoals jij al 35. Ik weet nog niet wat voor beslissing ik en mijn partner zouden nemen als er iets mis zou zijn met ons kindje. We weten niet of we het emotioneel en verstandelijk aan kunnen om een kindje met down of een andere zware lichamelijke afwijking kunnen verzorgen.
Maar helaas is niet alles niet alles te testen. Bijvoorbeeld Autisme, verstandelijk gehandicapt, Adhd, pdd en andere dingen kun je niet testen d.m.v. echo, vruchtwaterpunctie e.d.
Ik zou mijn kindje ook op alles laten testen, ik ben net zoals jij al 35. Ik weet nog niet wat voor beslissing ik en mijn partner zouden nemen als er iets mis zou zijn met ons kindje. We weten niet of we het emotioneel en verstandelijk aan kunnen om een kindje met down of een andere zware lichamelijke afwijking kunnen verzorgen.
Maar helaas is niet alles niet alles te testen. Bijvoorbeeld Autisme, verstandelijk gehandicapt, Adhd, pdd en andere dingen kun je niet testen d.m.v. echo, vruchtwaterpunctie e.d.
donderdag 28 mei 2009 om 12:50
quote:Djoels schreef op 28 mei 2009 @ 12:49:
Als mijn peuter van de trap valt en vervolgens ernstig gehandicapt wordt, zet ik hem / haar op marktplaats. Ik wil A wel eens op MP aanbieden, maar ik gok zomaar dat mensen hem na een week of 2 terug sturen.
Als mijn peuter van de trap valt en vervolgens ernstig gehandicapt wordt, zet ik hem / haar op marktplaats. Ik wil A wel eens op MP aanbieden, maar ik gok zomaar dat mensen hem na een week of 2 terug sturen.
Zo ! En dan kunnen we nu weer allemaal normaal doen....
donderdag 28 mei 2009 om 13:00
Zoyla, dank je , lief!
Als mijn partner over vijf jaar 30 word, zet ik hem ook op marktplaats, dan is hij te oud. Weet ie ook nog niet!
Ik ben heel snel zwanger en ben daar heel dankbaar voor. Ik heb mijn spiraal medio april verwijderd. Heel snel dus en in dat op zicht een verrassing omdat ik dacht dat 'het wel even zou duren nu ik ook al 35 ben'. Maar het tegendeel blijkt waar, ik ben direct in verwachting geraakt en geloof me daar ben ik écht heel erg dankbaar om. Ik woon nog niet eens samen Maar omdat ik al eens een miskraam heb gehad, al dan niet heel lang geleden, ben ik realistisch om niet direct op een roze wolk te springen.
In mijn omgeving houd ik het ook nog even stil voor de grote kliek, goede vrienden weten het wel al. Maar het is fijn wel hier al één en ander neer te schrijven en te vragen.. te delen en te overdenken...
Als mijn partner over vijf jaar 30 word, zet ik hem ook op marktplaats, dan is hij te oud. Weet ie ook nog niet!
Ik ben heel snel zwanger en ben daar heel dankbaar voor. Ik heb mijn spiraal medio april verwijderd. Heel snel dus en in dat op zicht een verrassing omdat ik dacht dat 'het wel even zou duren nu ik ook al 35 ben'. Maar het tegendeel blijkt waar, ik ben direct in verwachting geraakt en geloof me daar ben ik écht heel erg dankbaar om. Ik woon nog niet eens samen Maar omdat ik al eens een miskraam heb gehad, al dan niet heel lang geleden, ben ik realistisch om niet direct op een roze wolk te springen.
In mijn omgeving houd ik het ook nog even stil voor de grote kliek, goede vrienden weten het wel al. Maar het is fijn wel hier al één en ander neer te schrijven en te vragen.. te delen en te overdenken...
DTEEZ!
donderdag 28 mei 2009 om 13:31
Djoels je bent pás 35 hoor, geen 45!! Het zal allemaal reuze meevallen.
Dus je hebt een lekker jong blaadje aan de haak geslagen lees ik? Hahahaha you go!!! Ja die zijn nog lekker vruchtbaar enzo. Gezond en snel zaad
( Of gewoon met zo veel passie de liefde bedreven dat niet-zwanger-raken geen optie was, lol )
Nu over die tests.
Ik dacht er tot voor dik 2 jaar geleden nagenoeg hetzelfde over als jij. De ene keer was ik welliswaar ietsje stelliger dan de andere keer, maar oha was ik ook pro tests ( baas in eigen buik enzo) en dacht ik ook dat ik een foetus met meervoudige aangeboren aandoeningen wellicht zou laten weghalen gezien de draagkracht van ons gezin. Wel vond ik dit altijd lastig te verantwoorden naar mezelf, omdat ik ergens het gevoel bleef houden van: wie zijn wij en wie ben ik om voor God te spelen??)
Ik zag gezinnen om mij heen met zeer ernstig misvormde en geestelijk gehandicapte kinderen, die zich door de dagen heen worstelden met een heel team aan specialisten eromheen. En ik zag gezinnen met een kind met het down-syndroom die het hardstikke goed doen en oprecht gelukkig zijn! ( er zit bijv een allerliefst meiske bij mijn zoontje op de creche die down heeft en het gezin ziet er stralend uit, en vertellen trots hoe pienter en vrolijk hun dochter toch is) Zo'n voorbeeld sterkt mij er dan weer in hoe mooi en onvoorspelbaar het leven kan zijn. En dat hetgeen op je pad komt je levensweg zal gaan bepalen. Of je nu heft in eigen handen neemt of niet, het zal je koers mede gaan bepalen.
Enfin, jaren terug was ik dus van mening, samen met mijn man, dat wij, afhankelijk van de eventuele aangeboren afwijking, zouden besluiten om het kindje niet geboren te laten worden met 9 maanden. Wij hadden daar, vonden wij toen, goed over nagedacht, en hadden plausibele redenen voor onszelf om dit te kunnen verdedigen.
En toen kreeg onze oudste dochter, 2 jaar geleden, ze was toen 9 jaar, kanker. En dat veranderde alles. Zou ik nu nog eens zwanger raken, zou ik geen enkele test willen ondergaan. Want zoals wij er nu instaan is dat niets te voorspellen is, een goede uitslag van een vruchtwaterpunctie, zegt niets over de toekomst. Een gezond kind op je buik, zegt niets over de rest van zijn of haar leven. En dat moet je ook niet altijd willen, is onze mening nu. Na alles wat wij hebben gezien en meegemaakt denk ik dat elk kind bij ons in het hypothetische geval dat ik weer zwanger zou raken, welkom zou zijn. Omdat een goede punctie uitslag gewoon zo ontzettend weinig zegt, omdat het een moment opname is en omdat met het krijgen van een kindje een enorm heftige, mooie, geweldig maar ook onvoorspelbare en zorgelijke tijd aanbreekt. Onomkeerbaar ook, in onze optiek dan.
Het leven geeft je geen enkele garantie, dat is het risico nu eenmaal. Vind je die risico's te groot dan kan je besluiten om je niet voort te planten, vind je die risico's wel groot maar niet groot genoeg, dan kan je beluisten zo veel mogelijk uit te laten sluiten op het moment dat dat kan middels een combinatie test en vlokkentest of waar je dan ook maar voor kiest. Als je je maar goed ingelezen hebt van te voren, en je realiseerd dat een abortus een extreem heftige gebeurtenis kan zijn. Ook onomkeerbaar.
Wat wie dan ook wanneer beslist is zo broos zo persoonlijk zo afhankelijk van honderd en 1 factoren dat ik vind dat men nooit zomaar iemand mag bekritiseren om een genomen keuze. Als iemand besluit om zich te laten testen, en daarna eventueel besluit om een ziek kindje te laten weg halen, dat is dat haar goed recht. Maar ikzelf zou het nu, op dit punt in mijn leven, denk ik, niet willen weten. Het leven is nu eenmaal een grote rollercoaster, een grote verrassing. Het is niet maakbaar, niet geheel althans, en dat wil ik zelf eigenlijk graag zo houden ( in veel opzichten dan, niet in alle, en nogmaals dit is mijn keuze, het hoeft niet de jouwe te zijn.)
ps bij een vruchtwaterpunctie kunnen ze best al wel veel opsporen, maar lang en lang en láng niet alles. En onderschat aangeboren geestelijke beperkingen ook vooral niet trouwens. Of alles wat op latere leeftijd kan gebeuren, etc....
Geniet van je zwangerschap, gelukkig zijn verreweg de meeste kindjes gewoon gezond als ze worden geboren, ook als mama 'al' 35 is
Heel veel liefs en dikke zoen van Zoy ( ps hoeveel weken ben je in verwachten momenteel?)
Dus je hebt een lekker jong blaadje aan de haak geslagen lees ik? Hahahaha you go!!! Ja die zijn nog lekker vruchtbaar enzo. Gezond en snel zaad
( Of gewoon met zo veel passie de liefde bedreven dat niet-zwanger-raken geen optie was, lol )
Nu over die tests.
Ik dacht er tot voor dik 2 jaar geleden nagenoeg hetzelfde over als jij. De ene keer was ik welliswaar ietsje stelliger dan de andere keer, maar oha was ik ook pro tests ( baas in eigen buik enzo) en dacht ik ook dat ik een foetus met meervoudige aangeboren aandoeningen wellicht zou laten weghalen gezien de draagkracht van ons gezin. Wel vond ik dit altijd lastig te verantwoorden naar mezelf, omdat ik ergens het gevoel bleef houden van: wie zijn wij en wie ben ik om voor God te spelen??)
Ik zag gezinnen om mij heen met zeer ernstig misvormde en geestelijk gehandicapte kinderen, die zich door de dagen heen worstelden met een heel team aan specialisten eromheen. En ik zag gezinnen met een kind met het down-syndroom die het hardstikke goed doen en oprecht gelukkig zijn! ( er zit bijv een allerliefst meiske bij mijn zoontje op de creche die down heeft en het gezin ziet er stralend uit, en vertellen trots hoe pienter en vrolijk hun dochter toch is) Zo'n voorbeeld sterkt mij er dan weer in hoe mooi en onvoorspelbaar het leven kan zijn. En dat hetgeen op je pad komt je levensweg zal gaan bepalen. Of je nu heft in eigen handen neemt of niet, het zal je koers mede gaan bepalen.
Enfin, jaren terug was ik dus van mening, samen met mijn man, dat wij, afhankelijk van de eventuele aangeboren afwijking, zouden besluiten om het kindje niet geboren te laten worden met 9 maanden. Wij hadden daar, vonden wij toen, goed over nagedacht, en hadden plausibele redenen voor onszelf om dit te kunnen verdedigen.
En toen kreeg onze oudste dochter, 2 jaar geleden, ze was toen 9 jaar, kanker. En dat veranderde alles. Zou ik nu nog eens zwanger raken, zou ik geen enkele test willen ondergaan. Want zoals wij er nu instaan is dat niets te voorspellen is, een goede uitslag van een vruchtwaterpunctie, zegt niets over de toekomst. Een gezond kind op je buik, zegt niets over de rest van zijn of haar leven. En dat moet je ook niet altijd willen, is onze mening nu. Na alles wat wij hebben gezien en meegemaakt denk ik dat elk kind bij ons in het hypothetische geval dat ik weer zwanger zou raken, welkom zou zijn. Omdat een goede punctie uitslag gewoon zo ontzettend weinig zegt, omdat het een moment opname is en omdat met het krijgen van een kindje een enorm heftige, mooie, geweldig maar ook onvoorspelbare en zorgelijke tijd aanbreekt. Onomkeerbaar ook, in onze optiek dan.
Het leven geeft je geen enkele garantie, dat is het risico nu eenmaal. Vind je die risico's te groot dan kan je besluiten om je niet voort te planten, vind je die risico's wel groot maar niet groot genoeg, dan kan je beluisten zo veel mogelijk uit te laten sluiten op het moment dat dat kan middels een combinatie test en vlokkentest of waar je dan ook maar voor kiest. Als je je maar goed ingelezen hebt van te voren, en je realiseerd dat een abortus een extreem heftige gebeurtenis kan zijn. Ook onomkeerbaar.
Wat wie dan ook wanneer beslist is zo broos zo persoonlijk zo afhankelijk van honderd en 1 factoren dat ik vind dat men nooit zomaar iemand mag bekritiseren om een genomen keuze. Als iemand besluit om zich te laten testen, en daarna eventueel besluit om een ziek kindje te laten weg halen, dat is dat haar goed recht. Maar ikzelf zou het nu, op dit punt in mijn leven, denk ik, niet willen weten. Het leven is nu eenmaal een grote rollercoaster, een grote verrassing. Het is niet maakbaar, niet geheel althans, en dat wil ik zelf eigenlijk graag zo houden ( in veel opzichten dan, niet in alle, en nogmaals dit is mijn keuze, het hoeft niet de jouwe te zijn.)
ps bij een vruchtwaterpunctie kunnen ze best al wel veel opsporen, maar lang en lang en láng niet alles. En onderschat aangeboren geestelijke beperkingen ook vooral niet trouwens. Of alles wat op latere leeftijd kan gebeuren, etc....
Geniet van je zwangerschap, gelukkig zijn verreweg de meeste kindjes gewoon gezond als ze worden geboren, ook als mama 'al' 35 is
Heel veel liefs en dikke zoen van Zoy ( ps hoeveel weken ben je in verwachten momenteel?)
donderdag 28 mei 2009 om 15:37
Zoyla,
Ik snap jouw verhaal helemaal, ik snap je gevoel ook helemaal hoe je er nu over denkt. Jullie hebben heel veel meegemaakt en maken nog heel veel mee. Op basis daarvan voel je, beleef je en neem je beslissingen..
Jaren geleden dacht je er anders over. Jij hebt dit mee moeten maken om je standpunt te veranderen.
Ik zit in de fase waarin jij jaren geleden zat. Ik hoop niet mee te maken wat jij meemaakt... ervaringen in het leven beinvloeden je beslissing op welk vlak dan ook...
Wat een ander meemaakt beinvloedt mijn beslissing niet, daarvoor moet ik zelf weer meemaken. Wellicht draai ik bij, wellicht ook niet..... ik denk aan het heden en aan hoe ik het nu voel.... dat is zoals ik het verwoord heb in dit topic.
Dank je voor je reactie.
Ik snap jouw verhaal helemaal, ik snap je gevoel ook helemaal hoe je er nu over denkt. Jullie hebben heel veel meegemaakt en maken nog heel veel mee. Op basis daarvan voel je, beleef je en neem je beslissingen..
Jaren geleden dacht je er anders over. Jij hebt dit mee moeten maken om je standpunt te veranderen.
Ik zit in de fase waarin jij jaren geleden zat. Ik hoop niet mee te maken wat jij meemaakt... ervaringen in het leven beinvloeden je beslissing op welk vlak dan ook...
Wat een ander meemaakt beinvloedt mijn beslissing niet, daarvoor moet ik zelf weer meemaken. Wellicht draai ik bij, wellicht ook niet..... ik denk aan het heden en aan hoe ik het nu voel.... dat is zoals ik het verwoord heb in dit topic.
Dank je voor je reactie.
DTEEZ!
donderdag 28 mei 2009 om 16:58
Ik ben 34 en 12 weken zwanger. Officieel geen verhoogd risico dus, maar heb er toch voor gekozen om de combinatietest te doen. Deze week de echo (de nekplooimeting was goed!) en volgende week krijgen we de uitslag van het bloedonderzoek.
Voor mij is het erg belangrijk om te weten zodat ik wat zorgelozer in de zwangerschap kan staan. Ook ik had overigens mijn zwangerschap afgebroken mocht het een Down kindje zijn. Ik heb al heel lang getwijfeld of ik wel of geen kinderen wilde, ik ben namelijk niet écht het zorgzame type en vrees dan ook dat een leven lang zorgen niet voor mij is weggelegd. Ook ik heb in de (aangetrouwde) kant van mijn familie Down van dichtbij gezien.
Dit is mijn tweede zangerschap, de eerste eindigde in een miskraam. TIjdens de eerste zwangerschap dacht ik ook dat ik noooit het kindje weg zou laten halen, wat er ook mee was. maar op de één of andere manier heb ik ervaren dat je een dergelijk verlies een plaatsje kan geven waardoor het nu tijdens de tweede zwangerschap mij gemakkelijker af gaat om richting die nare keuze te gaan.
Ik ben overigens doorverwezen door de verloskundige naar een prenataal screeningscentrum waar ik 140 euro voor de test heb betaald.
Voor mij is het erg belangrijk om te weten zodat ik wat zorgelozer in de zwangerschap kan staan. Ook ik had overigens mijn zwangerschap afgebroken mocht het een Down kindje zijn. Ik heb al heel lang getwijfeld of ik wel of geen kinderen wilde, ik ben namelijk niet écht het zorgzame type en vrees dan ook dat een leven lang zorgen niet voor mij is weggelegd. Ook ik heb in de (aangetrouwde) kant van mijn familie Down van dichtbij gezien.
Dit is mijn tweede zangerschap, de eerste eindigde in een miskraam. TIjdens de eerste zwangerschap dacht ik ook dat ik noooit het kindje weg zou laten halen, wat er ook mee was. maar op de één of andere manier heb ik ervaren dat je een dergelijk verlies een plaatsje kan geven waardoor het nu tijdens de tweede zwangerschap mij gemakkelijker af gaat om richting die nare keuze te gaan.
Ik ben overigens doorverwezen door de verloskundige naar een prenataal screeningscentrum waar ik 140 euro voor de test heb betaald.
donderdag 28 mei 2009 om 17:12
Olivia, dank je voor je reactie. Ook van harte gefeliciteerd met je zwangerschap.
Overigens heb ik deze discussie ook gevoerd met iemand die het belachelijk zou vinden als ik voor afbreken van de zwangerschap zou gaan. Toen was ik overigens nog niet zwanger. Over hoe erg dit en hoe erg zus dat wel allemaal niet was en dat ik daar uberhaupt aan dacht... een kind is een kind.
En zo hebben we allemaal iets, zei ik tegen haar en refereerde naar haar rookgedrag tijdens haar zwanger zijn. Dat vind ik namelijk belachelijk, maar dat moet zij zelf weten, haar verantwoording en niet de mijne....
En zo oordelen we allemaal (wel eens)... Ook ik.
Overigens heb ik deze discussie ook gevoerd met iemand die het belachelijk zou vinden als ik voor afbreken van de zwangerschap zou gaan. Toen was ik overigens nog niet zwanger. Over hoe erg dit en hoe erg zus dat wel allemaal niet was en dat ik daar uberhaupt aan dacht... een kind is een kind.
En zo hebben we allemaal iets, zei ik tegen haar en refereerde naar haar rookgedrag tijdens haar zwanger zijn. Dat vind ik namelijk belachelijk, maar dat moet zij zelf weten, haar verantwoording en niet de mijne....
En zo oordelen we allemaal (wel eens)... Ook ik.
DTEEZ!
donderdag 28 mei 2009 om 17:40
Djoels!!
Van harte met dit wonder zeg!
Weet eigenlijk niet wat ik zou doen, wel of niet testen.. Heb vroeger ooit eens gezegd dat elk kindje in welke situatie dan ook welkom is, inmiddels het een en ander meegemaakt, en nu wel van mening veranderd.. Er is niks verandelijker dan een mens Toen ik zwanger was van Snaak was ik nog jong en onbezonnen, nee dat is niet waar hoor. Toen stond ik er alleen voor, maar door het verlies van mijn eerdere kindje was ze zoo welkom, in welke vorm dan ook. Nu inmiddels ouder, meer levenservaring, en nu weet ik het niet. Je beseft nu welke zorg een ' gezond' kindje al nodig heeft, laat staan een kindje wat niet helemaal gezond is. Als je weet dat je dat niet kan opbrengen, op welke manier dan ook dan kan ik daar alleen maar respect voor hebben. Nu kun je voor jezelf die keuze nog maken, en kies dus datgene waar jij en je jonge god zich goed bij voelen!
Van harte met dit wonder zeg!
Weet eigenlijk niet wat ik zou doen, wel of niet testen.. Heb vroeger ooit eens gezegd dat elk kindje in welke situatie dan ook welkom is, inmiddels het een en ander meegemaakt, en nu wel van mening veranderd.. Er is niks verandelijker dan een mens Toen ik zwanger was van Snaak was ik nog jong en onbezonnen, nee dat is niet waar hoor. Toen stond ik er alleen voor, maar door het verlies van mijn eerdere kindje was ze zoo welkom, in welke vorm dan ook. Nu inmiddels ouder, meer levenservaring, en nu weet ik het niet. Je beseft nu welke zorg een ' gezond' kindje al nodig heeft, laat staan een kindje wat niet helemaal gezond is. Als je weet dat je dat niet kan opbrengen, op welke manier dan ook dan kan ik daar alleen maar respect voor hebben. Nu kun je voor jezelf die keuze nog maken, en kies dus datgene waar jij en je jonge god zich goed bij voelen!
