Kinderen
alle pijlers
Net zwanger en je laten testen..
donderdag 28 mei 2009 om 10:43
Nét zwanger.
Dat ben ik.
Ongekend. Het maakt me blij.
Daarentegen ben ik realistisch. Kans op een miskraam is aanwezig, wil dus ook niet te lyrisch zijn. Tevens wil ik graag testen doen ivm eventueel handicap / down syndroom etc.
Waarom?
1) ik ben 35 en mijn leeftijd is toch een 'risico' groep.
2) omdat ik gewoon wil weten, zover als dat mogelijk is, hoe 'gezond' het kind is.
3) natuurlijk zal ik voor een kind zorgen en ervan houden als blijkt met geboorte dat het kindje ziek is of down syndroom heeft. Maar als ik de keuze heb, kies ik er niet voor. Ook al betekent dat afbreken van zwangerschap en zal ik worden beticht van 'moord'.
Wie heeft nog meer hiervoor gekozen om testen te doen? Wanneer heb je dat gedaan? Waarom wilde je dat? Welke test heb je gedaan en waarom besloot je nog meer testen te doen? En waarom zou je nooit zulke testen doen?
Ja, nogmaals ik ben erg blij met zijn zwangerschap, maar ben vooral gewoon nog even voorzichtig en probeer lekker realistisch te blijven.
Dat ben ik.
Ongekend. Het maakt me blij.
Daarentegen ben ik realistisch. Kans op een miskraam is aanwezig, wil dus ook niet te lyrisch zijn. Tevens wil ik graag testen doen ivm eventueel handicap / down syndroom etc.
Waarom?
1) ik ben 35 en mijn leeftijd is toch een 'risico' groep.
2) omdat ik gewoon wil weten, zover als dat mogelijk is, hoe 'gezond' het kind is.
3) natuurlijk zal ik voor een kind zorgen en ervan houden als blijkt met geboorte dat het kindje ziek is of down syndroom heeft. Maar als ik de keuze heb, kies ik er niet voor. Ook al betekent dat afbreken van zwangerschap en zal ik worden beticht van 'moord'.
Wie heeft nog meer hiervoor gekozen om testen te doen? Wanneer heb je dat gedaan? Waarom wilde je dat? Welke test heb je gedaan en waarom besloot je nog meer testen te doen? En waarom zou je nooit zulke testen doen?
Ja, nogmaals ik ben erg blij met zijn zwangerschap, maar ben vooral gewoon nog even voorzichtig en probeer lekker realistisch te blijven.
djoels wijzigde dit bericht op 28-05-2009 10:47
Reden: tikfoutje
Reden: tikfoutje
% gewijzigd
DTEEZ!
donderdag 28 mei 2009 om 17:58
En over het testen, ik heb toendertijd wel laten testen. Er zit zowel Down als open ruggetje in de familie.
Geen idee of ik toen de zwangerschap af had laten breken, maar het was iig fijn om een keuze te hebben en me eventueel kunnen voorbereiden op een (ernstig) gehandicapt kindje.
Daarbij vond ik het heel gerustellend om te weten dat de kans zeer groot was dat ik een gezond kindje droeg.
het nam bij mij veel angst en onzekerheid weg.
Mocht ik ooit nog een keer zwanger raken, dan denk ik dat ik weer zou testen, maar de keuze eerder naar abortus door zal slaan. Juist omdat ik weet hoeveel zorg een kind is en de enorme zorgen zie bij vrienden in mijn omgeving die een gehandicapt kindje hebben.
Geen idee of ik toen de zwangerschap af had laten breken, maar het was iig fijn om een keuze te hebben en me eventueel kunnen voorbereiden op een (ernstig) gehandicapt kindje.
Daarbij vond ik het heel gerustellend om te weten dat de kans zeer groot was dat ik een gezond kindje droeg.
het nam bij mij veel angst en onzekerheid weg.
Mocht ik ooit nog een keer zwanger raken, dan denk ik dat ik weer zou testen, maar de keuze eerder naar abortus door zal slaan. Juist omdat ik weet hoeveel zorg een kind is en de enorme zorgen zie bij vrienden in mijn omgeving die een gehandicapt kindje hebben.
donderdag 28 mei 2009 om 18:16
Djoels gefeliciteerd!!!!!!!!
Tja waneer wij over een paar jaar het gaan proberen en ik zwanger zou raken zou ik ook willen testen, mijn vriend is 7 jaar ouder, als alles zo gaat als gepland ben ik dan eind 20 maar we hebben wel kans op van alles door erfelijkheid.
Dus ik snap je beslissing volkomen!
Tja waneer wij over een paar jaar het gaan proberen en ik zwanger zou raken zou ik ook willen testen, mijn vriend is 7 jaar ouder, als alles zo gaat als gepland ben ik dan eind 20 maar we hebben wel kans op van alles door erfelijkheid.
Dus ik snap je beslissing volkomen!
donderdag 28 mei 2009 om 18:22
Djoels: je hebt helemaal gelijk!
Mag ik voorzichtig opmerken dat je dus gestopt met roken bent?
Wow, ik val van de ene in de andere verbazing. We hebben elkaar geloof ik ondertussen al wel heul lang niet gezien!
Maar chapeau! Je bent geweldig!
Het lijkt me zo leuk een afstammeling van jou, volgens mij gaat dat kindje ontzettend goed lukken, dat kan gewoon niet anders!
Mag ik voorzichtig opmerken dat je dus gestopt met roken bent?
Wow, ik val van de ene in de andere verbazing. We hebben elkaar geloof ik ondertussen al wel heul lang niet gezien!
Maar chapeau! Je bent geweldig!
Het lijkt me zo leuk een afstammeling van jou, volgens mij gaat dat kindje ontzettend goed lukken, dat kan gewoon niet anders!
donderdag 28 mei 2009 om 18:36
dank jullie allemaal!!!!
Ja Zoy.. ik ben vorig jaar 1 juli gestopt met roken. Ik wist dat ik toch wel een baby wilde.. en wist dat het beter was om te stoppen. Ik rookte zoveel... en mijn zus rookte ook zoveel en toen ze zwanger was veel minder, maar ze rookte nog steeds.. Dan zag ik haar staan, met die enorme buik en die sigaret.. ik heb toen tegen mezelf gezegd 'als zij dat wel wil haar keuze, ik wil dat nooit' dus ben ik gestopt met roken omdat ik wist dat ik een aantal maanden later voor een baby zou gaan... af en toe pakte ik er nog wel eens eentje als ik dronken was , maar verder ben ik er klaar mee. Nu ik zwanger ben zal ik er nul komma nul roken. Dat is dan mijn vastberadenheid in dit geval.
Ja Zoy.. ik ben vorig jaar 1 juli gestopt met roken. Ik wist dat ik toch wel een baby wilde.. en wist dat het beter was om te stoppen. Ik rookte zoveel... en mijn zus rookte ook zoveel en toen ze zwanger was veel minder, maar ze rookte nog steeds.. Dan zag ik haar staan, met die enorme buik en die sigaret.. ik heb toen tegen mezelf gezegd 'als zij dat wel wil haar keuze, ik wil dat nooit' dus ben ik gestopt met roken omdat ik wist dat ik een aantal maanden later voor een baby zou gaan... af en toe pakte ik er nog wel eens eentje als ik dronken was , maar verder ben ik er klaar mee. Nu ik zwanger ben zal ik er nul komma nul roken. Dat is dan mijn vastberadenheid in dit geval.
DTEEZ!
donderdag 28 mei 2009 om 18:48
Gefeliciteerd Djoels, wat fijn!
En over de beslissing om wel of niet te testen: Wellicht lijkt het voor sommigen een egoistische keuze om een zwangerschap af te breken als een kind een handicap heeft.
Maar je kunt het ook omdraaien, en zien als een teken van liefde voor dat kind. Want een kind met een handicap zal een moeilijk leven tegemoet gaan. Het zal veel willen, maar veel ook niet kunnen. Dit kan frustrerend zijn en met verdriet gepaard gaan. Ik denk dat het ook goed is om dát te beseffen en dat het een teken van moederliefde is (voor zover je dat in een vroeg stadium als dit kunt zeggen) om je kindje die pijn en onmacht te willen besparen (evenals operaties, ziekehuizen en andere narigheden).
En over de beslissing om wel of niet te testen: Wellicht lijkt het voor sommigen een egoistische keuze om een zwangerschap af te breken als een kind een handicap heeft.
Maar je kunt het ook omdraaien, en zien als een teken van liefde voor dat kind. Want een kind met een handicap zal een moeilijk leven tegemoet gaan. Het zal veel willen, maar veel ook niet kunnen. Dit kan frustrerend zijn en met verdriet gepaard gaan. Ik denk dat het ook goed is om dát te beseffen en dat het een teken van moederliefde is (voor zover je dat in een vroeg stadium als dit kunt zeggen) om je kindje die pijn en onmacht te willen besparen (evenals operaties, ziekehuizen en andere narigheden).
donderdag 28 mei 2009 om 19:11
Djoels, van harte met je zwangerschap!
Mijn verhaal staat ook elders, maar in het kort als antwoord op jouw vragen; Wij hebben vorig jaar een Down zwangerschap af laten breken met 14+5 weken dmv curettage. Wat iemand al eerder verwoordde in dit topic; je maakt niet alleen voor jezelf een beslissing, maar neemt die voor je hele gezin. (Wij hadden toen al twee meisjes). We kwamen erachter bij de echo van de combinatietest. Bloedonderzoek gaf de uitslag van 1:5. Vervolgens een vlokkentest gedaan die uitwees dat ons meisje Downsyndroom had. Hele heftige tijd maar nu ik weer zwanger ben, kiezen we er weer voor om te testen (vlokkentest). Iedereen zal hier zijn of haar mening over hebben maar niemand weet pas wat hij of zij zou doen totdat het aan de orde is.
Ik wens je een hele fijne zwangerschap en een gezond kindje toe!
Liefs Jessie
Mijn verhaal staat ook elders, maar in het kort als antwoord op jouw vragen; Wij hebben vorig jaar een Down zwangerschap af laten breken met 14+5 weken dmv curettage. Wat iemand al eerder verwoordde in dit topic; je maakt niet alleen voor jezelf een beslissing, maar neemt die voor je hele gezin. (Wij hadden toen al twee meisjes). We kwamen erachter bij de echo van de combinatietest. Bloedonderzoek gaf de uitslag van 1:5. Vervolgens een vlokkentest gedaan die uitwees dat ons meisje Downsyndroom had. Hele heftige tijd maar nu ik weer zwanger ben, kiezen we er weer voor om te testen (vlokkentest). Iedereen zal hier zijn of haar mening over hebben maar niemand weet pas wat hij of zij zou doen totdat het aan de orde is.
Ik wens je een hele fijne zwangerschap en een gezond kindje toe!
Liefs Jessie
donderdag 28 mei 2009 om 19:20
Vinyl, je verwoordt een aantal dingen heel mooi, dank je wel hiervoor. Daarbij denk ik ook vooral aan mezelf in deze, hoe egoïstisch dat ook moge klinken.... Maar natuurlijk heb ik ook nagedacht over de dingen die jij opnoemt..
Jessie, jij schrijft in feite datgene wat ik eventueel zou doen als.... .Ik heb enorme bewondering voor je keuze. Wat ontzettend fijn dat je nu weer in verwachting bent. Ik hoop dan ook dat alles goed uitpakt en je een gezond kindje op deze wereld mag zetten...
Is het egoïstisch van me?
Ja ik denk het wel. Eigenlijk bijzonder want ik vermoed dat ik op andere vlakken helemaal niet zo egoïstisch ben, juist het tegenovergestelde....
Jessie, jij schrijft in feite datgene wat ik eventueel zou doen als.... .Ik heb enorme bewondering voor je keuze. Wat ontzettend fijn dat je nu weer in verwachting bent. Ik hoop dan ook dat alles goed uitpakt en je een gezond kindje op deze wereld mag zetten...
Is het egoïstisch van me?
Ja ik denk het wel. Eigenlijk bijzonder want ik vermoed dat ik op andere vlakken helemaal niet zo egoïstisch ben, juist het tegenovergestelde....
DTEEZ!
donderdag 28 mei 2009 om 19:32
quote:Djoels schreef op 28 mei 2009 @ 19:20:
Vinyl, je verwoordt een aantal dingen heel mooi, dank je wel hiervoor. Daarbij denk ik ook vooral aan mezelf in deze, hoe egoïstisch dat ook moge klinken.... Maar natuurlijk heb ik ook nagedacht over de dingen die jij opnoemt..
Jessie, jij schrijft in feite datgene wat ik eventueel zou doen als.... .Ik heb enorme bewondering voor je keuze. Wat ontzettend fijn dat je nu weer in verwachting bent. Ik hoop dan ook dat alles goed uitpakt en je een gezond kindje op deze wereld mag zetten...
Is het egoïstisch van me?
Ja ik denk het wel. Eigenlijk bijzonder want ik vermoed dat ik op andere vlakken helemaal niet zo egoïstisch ben, juist het tegenovergestelde....
Egoistisch... ik weet het niet. Ook een kwestie van zuinig zijn op jezelf denk ik. Want makkelijk is het niet, het leven met een kind met een handicap. En natuurlijk, als je kind later wat overkomt en daardoor een handicap krijgt zul je er met alle liefde voor dat kind zijn. Maar ik kan me best voorstellen dat je dat jezelf en het kind wil besparen. Egoistisch? Of misschien realistisch. Kun je het aan, wil je het aankunnen? Zo niet, dan is het een goede keuze die je maakt, want als je dat kindje wel zou laten komen en je zou het niet aankunnen of niet trekken, dan heeft dat kind er niks aan tenslotte!
Dus... geen idee of ik het hetzelfde zou aanpakken, heb er nooit zo over nagedacht, maar ik snap je wel!
Vinyl, je verwoordt een aantal dingen heel mooi, dank je wel hiervoor. Daarbij denk ik ook vooral aan mezelf in deze, hoe egoïstisch dat ook moge klinken.... Maar natuurlijk heb ik ook nagedacht over de dingen die jij opnoemt..
Jessie, jij schrijft in feite datgene wat ik eventueel zou doen als.... .Ik heb enorme bewondering voor je keuze. Wat ontzettend fijn dat je nu weer in verwachting bent. Ik hoop dan ook dat alles goed uitpakt en je een gezond kindje op deze wereld mag zetten...
Is het egoïstisch van me?
Ja ik denk het wel. Eigenlijk bijzonder want ik vermoed dat ik op andere vlakken helemaal niet zo egoïstisch ben, juist het tegenovergestelde....
Egoistisch... ik weet het niet. Ook een kwestie van zuinig zijn op jezelf denk ik. Want makkelijk is het niet, het leven met een kind met een handicap. En natuurlijk, als je kind later wat overkomt en daardoor een handicap krijgt zul je er met alle liefde voor dat kind zijn. Maar ik kan me best voorstellen dat je dat jezelf en het kind wil besparen. Egoistisch? Of misschien realistisch. Kun je het aan, wil je het aankunnen? Zo niet, dan is het een goede keuze die je maakt, want als je dat kindje wel zou laten komen en je zou het niet aankunnen of niet trekken, dan heeft dat kind er niks aan tenslotte!
Dus... geen idee of ik het hetzelfde zou aanpakken, heb er nooit zo over nagedacht, maar ik snap je wel!
donderdag 28 mei 2009 om 19:38
Een kind wél willen is een egoïstische 'keuze', helemaal geen kinderen willen is een egoïstische keuze en in bepaalde gevallen niet een kind willen is ook een egoïstische keuze. Erover dubben wat egoïstisch zou zij en wat niet, is bijna overbodig in deze. Je kiest voor iets wat voor jou goed voelt (samen met je partner). Maar voor nu, het belangrijkste: gefeliciteerd!
donderdag 28 mei 2009 om 19:45
Djoels, van harte gefeliciteerd!
ik heb zelf nog geen kinderen. zijn bezig zeg maar...
maar ik snap je keuze wel. misschien dat ik het zelf ook wel zou doen.kan dat nu nog niet beoordelen omdat ik nog niet zwanger ben. misschien denk ik er dan wel heel anders over.
en trek je idd niets aan van anderen...
ik heb zelf nog geen kinderen. zijn bezig zeg maar...
maar ik snap je keuze wel. misschien dat ik het zelf ook wel zou doen.kan dat nu nog niet beoordelen omdat ik nog niet zwanger ben. misschien denk ik er dan wel heel anders over.
en trek je idd niets aan van anderen...
donderdag 28 mei 2009 om 20:52
Djoels, voor iemand die het geen bal kan schelen wat de rest van de wereld denkt, ben je nogal hard bezig met je afvragen of de beslissing egoistisch is, jezelf verdedigen en roepen dat wat de rest van de wereld vindt je geen bal kan schelen. Aan de andere kant geef je aan dat je nog maar weinig van prenatale testen weet, maar lijk je nog niet heel hard bezig daar wat aan te doen. Misschien geeft dit topic een verkeerd beeld, maar de balans lijkt een tikkeltje vreemd.
Zou je niet eerst zorgen dat je weet wat er wel en niet op welk moment te testen valt en wat de risico's zijn, en je dan pas gaan bezig houden met je hardop niet druk maken om wat de rest van de wereld denkt?
Zou je niet eerst zorgen dat je weet wat er wel en niet op welk moment te testen valt en wat de risico's zijn, en je dan pas gaan bezig houden met je hardop niet druk maken om wat de rest van de wereld denkt?
donderdag 28 mei 2009 om 21:00
quote:Vinyl schreef op 28 mei 2009 @ 19:32:
[...]
Egoistisch... ik weet het niet. Ook een kwestie van zuinig zijn op jezelf denk ik. Want makkelijk is het niet, het leven met een kind met een handicap. En natuurlijk, als je kind later wat overkomt en daardoor een handicap krijgt zul je er met alle liefde voor dat kind zijn. Maar ik kan me best voorstellen dat je dat jezelf en het kind wil besparen. Egoistisch? Of misschien realistisch. Kun je het aan, wil je het aankunnen? Zo niet, dan is het een goede keuze die je maakt, want als je dat kindje wel zou laten komen en je zou het niet aankunnen of niet trekken, dan heeft dat kind er niks aan tenslotte!
Maar zoals hier al eerder is gezegd: die testen geven geen zekerheid en dus zeker geen garantie voor een gezond kind. Dus als je denkt alleen een gezond kind aan te kunnen, dan moet je er helemaal niet aan beginnen.
Overigens denk ik dat de meeste mensen meer aankunnen dan ze denken. Als het moet, zijn mensen vaak heel sterk. Dus onderschat jezelf ook niet.
[...]
Egoistisch... ik weet het niet. Ook een kwestie van zuinig zijn op jezelf denk ik. Want makkelijk is het niet, het leven met een kind met een handicap. En natuurlijk, als je kind later wat overkomt en daardoor een handicap krijgt zul je er met alle liefde voor dat kind zijn. Maar ik kan me best voorstellen dat je dat jezelf en het kind wil besparen. Egoistisch? Of misschien realistisch. Kun je het aan, wil je het aankunnen? Zo niet, dan is het een goede keuze die je maakt, want als je dat kindje wel zou laten komen en je zou het niet aankunnen of niet trekken, dan heeft dat kind er niks aan tenslotte!
Maar zoals hier al eerder is gezegd: die testen geven geen zekerheid en dus zeker geen garantie voor een gezond kind. Dus als je denkt alleen een gezond kind aan te kunnen, dan moet je er helemaal niet aan beginnen.
Overigens denk ik dat de meeste mensen meer aankunnen dan ze denken. Als het moet, zijn mensen vaak heel sterk. Dus onderschat jezelf ook niet.
donderdag 28 mei 2009 om 21:01
Gefeliciteerd met je zwangerschap!
Er is één ding dat ik je wil zeggen na het lezen van je topic. Je keuze is duidelijk en goed doordacht , daar heb je duidelijk goed over nagedacht. Wat je niet moet vergeten wanneer je een keuze gaat maken dat indien je kind het Sydroom van Down hebt het wel je kind blijft,...ookal beindig je de zwangerschap.
Ik lees steeds van mensen : Ik wil geen gehandicapt kind, maar ookal besluit je tot abortus ( nogmaals,...die keuze respecteer ik) je bent en blijft dan de moeder van dit gehandicapte kind, ookal is de zwangerschap op eigen initiatief beeindigd. Je krijgt te maken met een periode van rouw en afscheid maar je bent wel moeder geworden. Vaak heb je de kleine ookal voelen bewegen in je buik voordat de ingreep of uitslag er is.
98% van de zwangerschappen gaan gewoon goed en is er van een afwijking geen sprake. Niet alles in het leven is te realiseren.
Nog even dit. Ik las net ergens dat men vindt dat je dus kiest voor niet niet krijgen van een gehandicapt kind. Denk je dat er mensen zijn die hebben gekozen voor het wél krijgen van een gehandicapt kind? Want daar erger ik me wel eens aan dat het feit dat mensen met een kind met een handicap te horen krijgen "dat had toch eigenlijk niet gehoeven" Dat vind ik een beetje de keerzijde van de perfecte wereld die we proberen te realiseren.
Er is één ding dat ik je wil zeggen na het lezen van je topic. Je keuze is duidelijk en goed doordacht , daar heb je duidelijk goed over nagedacht. Wat je niet moet vergeten wanneer je een keuze gaat maken dat indien je kind het Sydroom van Down hebt het wel je kind blijft,...ookal beindig je de zwangerschap.
Ik lees steeds van mensen : Ik wil geen gehandicapt kind, maar ookal besluit je tot abortus ( nogmaals,...die keuze respecteer ik) je bent en blijft dan de moeder van dit gehandicapte kind, ookal is de zwangerschap op eigen initiatief beeindigd. Je krijgt te maken met een periode van rouw en afscheid maar je bent wel moeder geworden. Vaak heb je de kleine ookal voelen bewegen in je buik voordat de ingreep of uitslag er is.
98% van de zwangerschappen gaan gewoon goed en is er van een afwijking geen sprake. Niet alles in het leven is te realiseren.
Nog even dit. Ik las net ergens dat men vindt dat je dus kiest voor niet niet krijgen van een gehandicapt kind. Denk je dat er mensen zijn die hebben gekozen voor het wél krijgen van een gehandicapt kind? Want daar erger ik me wel eens aan dat het feit dat mensen met een kind met een handicap te horen krijgen "dat had toch eigenlijk niet gehoeven" Dat vind ik een beetje de keerzijde van de perfecte wereld die we proberen te realiseren.
donderdag 28 mei 2009 om 21:10
quote:Samode schreef op 28 mei 2009 @ 21:01:
ookal besluit je tot abortus ( nogmaals,...die keuze respecteer ik) je bent en blijft dan de moeder van dit gehandicapte kind, ookal is de zwangerschap op eigen initiatief beeindigd.Samode, vind je dan ook dat je bij een miskraam moeder geworden bent van een kind? En als je dat niet vindt, waar ligt dan de grens?
ookal besluit je tot abortus ( nogmaals,...die keuze respecteer ik) je bent en blijft dan de moeder van dit gehandicapte kind, ookal is de zwangerschap op eigen initiatief beeindigd.Samode, vind je dan ook dat je bij een miskraam moeder geworden bent van een kind? En als je dat niet vindt, waar ligt dan de grens?
donderdag 28 mei 2009 om 21:12
Hoi Djoels,
Ik kan topic niet meer vinden helaas maar heb recent in dezelfde positie gezeten als jij. Ik heb me dus behoorlijk ingelezen en wil je praktische vragen, als je die nog hebt, wel proberen te beantwoorden?
Om te beginnen kom jij, gezien je leeftijd, alleen in aanmerking voor de combinatietest en een 20 weken echo. Mocht hieruit een verhoogd risico naar voren komen dan kom je in aanmerking voor een vruchtwaterpunctie of vlokkentest. Ik vermoed dat het nog knap lastig gaat worden toch een VT of VP te laten doen op eigen kosten, in het VU weet ik bijvoorbeeld zeker dat ze het gewoon niet doen. Ook niet als je het zelf wil betalen. Maar goed, dat is misschien een stap te ver.
Ook over de risico's verbonden aan de verschillende testen kan ik je wel e.e.a. vertellen maar zit je daar al op te wachten?
Afijn, nogmaals gefeliciteerd met je zwangerschap en als je vragen hebt is de site van de nvog een goede en kan je ze eventueel hier stellen.
Ik kan topic niet meer vinden helaas maar heb recent in dezelfde positie gezeten als jij. Ik heb me dus behoorlijk ingelezen en wil je praktische vragen, als je die nog hebt, wel proberen te beantwoorden?
Om te beginnen kom jij, gezien je leeftijd, alleen in aanmerking voor de combinatietest en een 20 weken echo. Mocht hieruit een verhoogd risico naar voren komen dan kom je in aanmerking voor een vruchtwaterpunctie of vlokkentest. Ik vermoed dat het nog knap lastig gaat worden toch een VT of VP te laten doen op eigen kosten, in het VU weet ik bijvoorbeeld zeker dat ze het gewoon niet doen. Ook niet als je het zelf wil betalen. Maar goed, dat is misschien een stap te ver.
Ook over de risico's verbonden aan de verschillende testen kan ik je wel e.e.a. vertellen maar zit je daar al op te wachten?
Afijn, nogmaals gefeliciteerd met je zwangerschap en als je vragen hebt is de site van de nvog een goede en kan je ze eventueel hier stellen.
donderdag 28 mei 2009 om 21:22
quote:Miffy schreef op 28 mei 2009 @ 21:10:
[...]
Samode, vind je dan ook dat je bij een miskraam moeder geworden bent van een kind? En als je dat niet vindt, waar ligt dan de grens?
Goed dat je het vraagt wan daar heb ik inderdaad aan zitten denken. Misschien zie ik het alleen zo maar ook bij een miskraam ( misschien wel juist bij een miskraam,...) is er sprake van afscheid en rouw. Een kindje in wording kan om welke reden dan ook het levenslicht niet zien. Niemands keuze maar de natuur die dit beslist.
Misschien zou ik voor mijzelf de grens zien bij 12 weken. Indien er sprake is van een bevalling zou ik het gevoel hebben moeder te zijn. Bij een vroege miskraam, tot 12 weken, is daar geen sprake van maar ook dit kan voor iedereen persoonlijk zijn en uiteraard verschillen,.... Een late miskraam ( tussen de 12 en 22 weken,..ofzo) waarbij je echt van een kindje moet bevallen vind ik zeker wel dat je je moeder mag noemen. Dat ben je dan toch ook? Vanaf welk moment vind jij dat je moeder bent geworden? Als je de 40 weken volmaakt of als je de 28 weken bent gepasseerd? Is waarschijnlijk voor iedereen verschillend maar zo zie ik het.
[...]
Samode, vind je dan ook dat je bij een miskraam moeder geworden bent van een kind? En als je dat niet vindt, waar ligt dan de grens?
Goed dat je het vraagt wan daar heb ik inderdaad aan zitten denken. Misschien zie ik het alleen zo maar ook bij een miskraam ( misschien wel juist bij een miskraam,...) is er sprake van afscheid en rouw. Een kindje in wording kan om welke reden dan ook het levenslicht niet zien. Niemands keuze maar de natuur die dit beslist.
Misschien zou ik voor mijzelf de grens zien bij 12 weken. Indien er sprake is van een bevalling zou ik het gevoel hebben moeder te zijn. Bij een vroege miskraam, tot 12 weken, is daar geen sprake van maar ook dit kan voor iedereen persoonlijk zijn en uiteraard verschillen,.... Een late miskraam ( tussen de 12 en 22 weken,..ofzo) waarbij je echt van een kindje moet bevallen vind ik zeker wel dat je je moeder mag noemen. Dat ben je dan toch ook? Vanaf welk moment vind jij dat je moeder bent geworden? Als je de 40 weken volmaakt of als je de 28 weken bent gepasseerd? Is waarschijnlijk voor iedereen verschillend maar zo zie ik het.
donderdag 28 mei 2009 om 21:36
quote:Samode schreef op 28 mei 2009 @ 21:22:
[...]
Vanaf welk moment vind jij dat je moeder bent geworden? Als je de 40 weken volmaakt of als je de 28 weken bent gepasseerd? Is waarschijnlijk voor iedereen verschillend maar zo zie ik het.Ik heb er eerlijk gezegd nooit zo over nagedacht, en heb ook niet een twee drie een antwoord. Misschien dat ik me pas na een relatief lange zwangerschap moeder zou voelen, maar als iemand anders dat al eerder vindt, ben ik natuurlijk de laatste om te vinden dat dat niet mag.
[...]
Vanaf welk moment vind jij dat je moeder bent geworden? Als je de 40 weken volmaakt of als je de 28 weken bent gepasseerd? Is waarschijnlijk voor iedereen verschillend maar zo zie ik het.Ik heb er eerlijk gezegd nooit zo over nagedacht, en heb ook niet een twee drie een antwoord. Misschien dat ik me pas na een relatief lange zwangerschap moeder zou voelen, maar als iemand anders dat al eerder vindt, ben ik natuurlijk de laatste om te vinden dat dat niet mag.
donderdag 28 mei 2009 om 21:45
Ik las net even het topic waarin moeders hun verdriet beschrijven ivm het missen van hun kindje dat te vroeg is geboren. Er is geen haar op mijn hoofd dat die eraan twijfelt dat dat toch echt moeders zijn die na een zwangerschap van 18, 20 , 22 weken afscheid hebben moeten nemen van hun kleintje. Moeders met een grote M!
donderdag 28 mei 2009 om 21:50
Samode, ik schreef al: ik ben de laatste om te zeggen dat iemand anders zich niet al op een ander moment moeder zou mogen voelen dan ik, en mijn gevoel doet niet ter zake als het niet om mij gaat.
De reden dat ik erop reageerde, is dit: jij schreef eerder dat Djoels niet zou moeten onderschatten dat ze ook bij een afgebroken zwangerschap toch moeder zou zijn geworden, met alle daarbij horende gevoelens. Nou weet ik natuurlijk niet hoe het voor Djoels zou zijn, maar ik denk niet dat dat voor mij zo zou voelen, en ik denk dat dat ook uitmaakt voor de beslissing die je neemt. Dat ik me geen moeder zou voelen, betekent trouwens niet dat ik geen verdriet zou hebben, maar dat zou verdriet zijn om een moederschap dat had kunnen zijn, niet om een moederschap dat is.
De reden dat ik erop reageerde, is dit: jij schreef eerder dat Djoels niet zou moeten onderschatten dat ze ook bij een afgebroken zwangerschap toch moeder zou zijn geworden, met alle daarbij horende gevoelens. Nou weet ik natuurlijk niet hoe het voor Djoels zou zijn, maar ik denk niet dat dat voor mij zo zou voelen, en ik denk dat dat ook uitmaakt voor de beslissing die je neemt. Dat ik me geen moeder zou voelen, betekent trouwens niet dat ik geen verdriet zou hebben, maar dat zou verdriet zijn om een moederschap dat had kunnen zijn, niet om een moederschap dat is.
donderdag 28 mei 2009 om 21:58
Dat snap ik,...uiteraard ligt dat voor iedereen anders. Mensen realiseren zich vaak niet dat bij het afbreken van een zwangerschap deze vaak al tot week 18 is gevorderd. Djoels denkt erover na en wil de zwangerschap beindigen als blijkt dat het kindje niet gezond is. Daar heb ik helemaal niets op tegen, en is haar goed recht.
Wat mensen vaak onderschattenn is dat de wetenschap nog niet zover is dat we bij week 8 al kunnen zien of er iets aan de hand is. Week 11 is geloof ik het moment voor een vlokkentest. Uitslag na 3 weken dus bij week 14 kun je op zijn vroegst zeggen dat er iets mis is. Na een vruchtwaterpunctie bij 15 weken is de uitstalg en bij week 18, dan ben je dus al eigenlijk op de helft. Als je je dan bedenkt dat er kindjes van 28 weken in een couveuse belanden en tegenwoordig een goede levenskans hebben. Tjsa,..wat wil ik eigenlijk zeggen,...het is dus niet echt een abortus te noemen zoals we die kennen,...je moet echt bevallen.
Wat mensen vaak onderschattenn is dat de wetenschap nog niet zover is dat we bij week 8 al kunnen zien of er iets aan de hand is. Week 11 is geloof ik het moment voor een vlokkentest. Uitslag na 3 weken dus bij week 14 kun je op zijn vroegst zeggen dat er iets mis is. Na een vruchtwaterpunctie bij 15 weken is de uitstalg en bij week 18, dan ben je dus al eigenlijk op de helft. Als je je dan bedenkt dat er kindjes van 28 weken in een couveuse belanden en tegenwoordig een goede levenskans hebben. Tjsa,..wat wil ik eigenlijk zeggen,...het is dus niet echt een abortus te noemen zoals we die kennen,...je moet echt bevallen.
donderdag 28 mei 2009 om 22:14
quote:Miffy schreef op 28 mei 2009 @ 20:52:
Djoels, voor iemand die het geen bal kan schelen wat de rest van de wereld denkt, ben je nogal hard bezig met je afvragen of de beslissing egoistisch is, jezelf verdedigen en roepen dat wat de rest van de wereld vindt je geen bal kan schelen. Aan de andere kant geef je aan dat je nog maar weinig van prenatale testen weet, maar lijk je nog niet heel hard bezig daar wat aan te doen. Misschien geeft dit topic een verkeerd beeld, maar de balans lijkt een tikkeltje vreemd.
Zou je niet eerst zorgen dat je weet wat er wel en niet op welk moment te testen valt en wat de risico's zijn, en je dan pas gaan bezig houden met je hardop niet druk maken om wat de rest van de wereld denkt?
Miffy, zoals ik aangaf heb ik van heel dichtbij meegemaakt toen één van mijn liefste vriendinnen in deze situatie kwam. Toen ben ik er ook over gaan nadenken en dit gaan bespreken met mijn partner. En toen raakte ik in verwachting en wilde ik hier graag een topic over openen. Over voors en tegens.
Wat grappig dat jij in deze post diverse malen aanhaalt dat ik het zo onbelangrijk vindt wat de wereld vindt en jammer dat je niet aanhaalt dat ik met name aangeef wat ik vind over mijn keuze en wellicht mijn zwakte hierin aangeef, en wellicht een grote lafbek ben.. Maar nogmaals, jij mag vinden wat jij vindt en daar ben je duidelijk in. Ik zie het alleen anders.
Djoels, voor iemand die het geen bal kan schelen wat de rest van de wereld denkt, ben je nogal hard bezig met je afvragen of de beslissing egoistisch is, jezelf verdedigen en roepen dat wat de rest van de wereld vindt je geen bal kan schelen. Aan de andere kant geef je aan dat je nog maar weinig van prenatale testen weet, maar lijk je nog niet heel hard bezig daar wat aan te doen. Misschien geeft dit topic een verkeerd beeld, maar de balans lijkt een tikkeltje vreemd.
Zou je niet eerst zorgen dat je weet wat er wel en niet op welk moment te testen valt en wat de risico's zijn, en je dan pas gaan bezig houden met je hardop niet druk maken om wat de rest van de wereld denkt?
Miffy, zoals ik aangaf heb ik van heel dichtbij meegemaakt toen één van mijn liefste vriendinnen in deze situatie kwam. Toen ben ik er ook over gaan nadenken en dit gaan bespreken met mijn partner. En toen raakte ik in verwachting en wilde ik hier graag een topic over openen. Over voors en tegens.
Wat grappig dat jij in deze post diverse malen aanhaalt dat ik het zo onbelangrijk vindt wat de wereld vindt en jammer dat je niet aanhaalt dat ik met name aangeef wat ik vind over mijn keuze en wellicht mijn zwakte hierin aangeef, en wellicht een grote lafbek ben.. Maar nogmaals, jij mag vinden wat jij vindt en daar ben je duidelijk in. Ik zie het alleen anders.
DTEEZ!
donderdag 28 mei 2009 om 22:20
ik heb ooit een miskraam gehad. Ik voelde me geen moeder, niets van dat. Ik vond het toen naar, natuurlijk. Maar ik ben niet dagen van slag geweest. Ik kon me vinden in het feit dat moeder natuur had besloten deze zwangerschap af te breken omdat er wellicht iets niet goed is / was.
Of ik überhaupt wel aan een kind moet denken omdat ik nooit garanties krijg dat ik een gezond kindje krijg.. Ik weet niet hoe ik dat nog duidelijker moet verwoorden dan dat ik al doe. Ik vind dat ik mag vinden dat áls ik de keuze heb, dat ik dan graag kies. Als ik geen keuze heb en het is zoals het is, dan is het zoals het is. Punt. Dan denk ik echt wel in het begin 'wat erg dat dit is gebeurd of mij moet overkomen' zoals volgens mij iedere ouder doet die hiermee wordt geconfronteerd. En daarna zou ik mezelf bij elkaar rapen en op naar de toekomst gaan. Overigens ben ik expliciet heel duidelijk in mijn gevoel en bewoordingen omdat ik merk dat ik af en toe wel iets milder wil schrijven om de 'lieve vrede' te bewaren en omdat er vaak dingen zijn die men eerder denkt dan uitspreekt. In dit topic wilde ik eens uitspreken hardop wat ik denk en voel.
Of ik überhaupt wel aan een kind moet denken omdat ik nooit garanties krijg dat ik een gezond kindje krijg.. Ik weet niet hoe ik dat nog duidelijker moet verwoorden dan dat ik al doe. Ik vind dat ik mag vinden dat áls ik de keuze heb, dat ik dan graag kies. Als ik geen keuze heb en het is zoals het is, dan is het zoals het is. Punt. Dan denk ik echt wel in het begin 'wat erg dat dit is gebeurd of mij moet overkomen' zoals volgens mij iedere ouder doet die hiermee wordt geconfronteerd. En daarna zou ik mezelf bij elkaar rapen en op naar de toekomst gaan. Overigens ben ik expliciet heel duidelijk in mijn gevoel en bewoordingen omdat ik merk dat ik af en toe wel iets milder wil schrijven om de 'lieve vrede' te bewaren en omdat er vaak dingen zijn die men eerder denkt dan uitspreekt. In dit topic wilde ik eens uitspreken hardop wat ik denk en voel.
DTEEZ!
