Kinderen
alle pijlers
Opstandig
vrijdag 19 januari 2018 23:23
Als hij zich zo af moet reageren door normaal gezag op school heb je een nog veel groter probleem.Sunny2017 schreef: ↑19-01-2018 23:20Zou ook kunnen hij zegt wel altijd dat hij bij mij wilt blijven en me gaat missen als hij terug moet. En zegt ook vaak je bent zo lief. Misschien is het inderdaad wel een soort van afreageren omdat hij bij mijn ex te strak wordt gehouden en op school ook niet zichzelf durft te zijn. Ik zal jeugd en gezin eens bellen.
vrijdag 19 januari 2018 23:23
Dat een andere plek andere regels heeft, hoeft geen probleem te zijn. Ik denk dat je eens goed moet kijken naar wat jij belangrijk vindt. Bijvoorbeeld: niet schreeuwen/schelden. Als je niet normaal kunt praten dan ga je maar even afkoelen op jouw kamer. Dat zal jouw zoon in het begin niet doen, stampvoetend naar boven gaan en daar zitten mokken. Dan negeer je hem totdat hij voor rede vatbaar is. En iedere keer blijven herhalen: "Ga eerst maar eens afkoelen op jouw kamer".
Je gaat eigenlijk een inhaalslag maken. En het is echt niet verkeerd om eens een professional mee te laten kijken. Als je Jeugd en Gezin niets vindt, kun je ook naar de huisarts (doorverwijzing naar een praktijk voor orthopedagogiek).
Ik bedoel het niet vervelend, ik ben ook geen pedagogisch wonder.
Nee heb je, ja kun je krijgen
vrijdag 19 januari 2018 23:24
Dat klinkt hetzelfde als mijn buurkinderen jaren geleden. Luisterden nooit naar moeder, vader hoefde maar 1 keer iets te zeggen en ze deden of lieten het. Toen ze dus aan de kinderen vroeg waarom was het antwoord: "Jij gilt altijd zo" En dat klopt, dat ging ze doen uit frustratie omdat de kinderen niet luisterden,
In jouw geval is het: jij bent te lief, maar het resultaat is hetzelfde.
En medelijden heeft je kind niks aan, aan medeleven wel, maar eerst heeft hij meer aan consequent zijn. Dus niet na 5 keer nee zeggen toch nog met jouw I-Pad of wat dan ook laten spelen, zelfs al zijn dat maar 10 minuten (Zijn het echt 10 minuten of worden het er toch 20?)
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
vrijdag 19 januari 2018 23:24
Ach.....wat sneu. Hoe is de verdeling qua tijd bij zijn vader en bij jou?Sunny2017 schreef: ↑19-01-2018 23:20Zou ook kunnen hij zegt wel altijd dat hij bij mij wilt blijven en me gaat missen als hij terug moet. En zegt ook vaak je bent zo lief. Misschien is het inderdaad wel een soort van afreageren omdat hij bij mijn ex te strak wordt gehouden en op school ook niet zichzelf durft te zijn. Ik zal jeugd en gezin eens bellen.
vrijdag 19 januari 2018 23:31
Ja is alleen heel lastig om erachter te raken waarover hij gefrustreerd is. Ga morgen wel eens vragen of hij ergens boos over is.
vrijdag 19 januari 2018 23:33
Soms is het veel simpeler: gewoon omdat het kan. Er zijn geen grenzen, dus blijft kind er ook niet binnen.
vrijdag 19 januari 2018 23:36
Ik denk niet dat het een kwestie is van te weinig gezag. Kinderen willen door hun ouders lief gevonden worden dus zullen niet expres gaan klieren alleen omdat dat kan. Met mijn jongste heb ik exact hetzelfde probleem gehad. Ze gedroeg zich overal redelijk gezeglijk en was bij mij geregeld een draakje met anger issues. Volgens de deskundige moest ik vooral strenger worden, grenzen stellen, en straffen (de befaamde Triple P aanpak van Jeugd en Gezin), maar ik voed al jaren op zonder straffen dus dat ging hem niet worden. Mijn dochter voelde zich niet gehoord, en misschien 'ondergesneeuwd' in een gezin met een zus met problemen en een moeder die blij was als ze eens aan zichzelf toe kwam. Dat gecombineerd met een bovengemiddeld temperament, terwijl ik juist heel rustig en uiterlijk onbewogen blijf in de meeste situaties. Ze schreeuwde dus om aandacht, op een heel heftige manier, en kreeg niet de reactie die ze nodig had.
Uiteindelijk heb ik het liefdevol en zonder straffen vlot kunnen trekken door elke dag iets met haar te doen. Buiten skaten of een spelletje. Ook ben ik extra alert op non-verbale signalen omdat ze (nog steeds) van 0 tot 100 kan gaan in een seconde.
Ik denk ook dat kinderen dit gedrag alleen vertonen bij degenen die ze het meest vertrouwen en die onvoorwaardelijk van hen houden. Mijn ex heeft haar wel eens eerder thuis gebracht omdat hij het even niet meer trok met haar (het is nu een ultiem puberende puber). Ik laat haar zichzelf zijn, en zelf consequenties ervaren van haar acties. Tja, en dan kun je dus op je kop krijgen van de tandarts of in ons geval de ortho omdat de instructies niet adequaat zijn opgevolgd. Je kunt je kind moeilijk fysiek dwingen als het de kleuterleeftijd voorbij is, en dat zou je al helemaal niet moeten willen.
Uiteindelijk heb ik het liefdevol en zonder straffen vlot kunnen trekken door elke dag iets met haar te doen. Buiten skaten of een spelletje. Ook ben ik extra alert op non-verbale signalen omdat ze (nog steeds) van 0 tot 100 kan gaan in een seconde.
Ik denk ook dat kinderen dit gedrag alleen vertonen bij degenen die ze het meest vertrouwen en die onvoorwaardelijk van hen houden. Mijn ex heeft haar wel eens eerder thuis gebracht omdat hij het even niet meer trok met haar (het is nu een ultiem puberende puber). Ik laat haar zichzelf zijn, en zelf consequenties ervaren van haar acties. Tja, en dan kun je dus op je kop krijgen van de tandarts of in ons geval de ortho omdat de instructies niet adequaat zijn opgevolgd. Je kunt je kind moeilijk fysiek dwingen als het de kleuterleeftijd voorbij is, en dat zou je al helemaal niet moeten willen.
vrijdag 19 januari 2018 23:46
Ik denk dat er een wereld van verschil zit tussen een kind dat 'geregeld' zichzelf laat gaan en daarvoor iemand kiest die rustig blijft en na de bui nog steeds gewoon dezelfde moeder is of de situatie van TO. Waarin het gedrag standaard is en moeder toch altijd 'lief' (lees: 0,0 consequenties/interventies) blijft.MinkeDeWit schreef: ↑19-01-2018 23:36Ik denk niet dat het een kwestie is van te weinig gezag. Kinderen willen door hun ouders lief gevonden worden dus zullen niet expres gaan klieren alleen omdat dat kan. Met mijn jongste heb ik exact hetzelfde probleem gehad. Ze gedroeg zich overal redelijk gezeglijk en was bij mij geregeld een draakje met anger issues. Volgens de deskundige moest ik vooral strenger worden, grenzen stellen, en straffen (de befaamde Triple P aanpak van Jeugd en Gezin), maar ik voed al jaren op zonder straffen dus dat ging hem niet worden. Mijn dochter voelde zich niet gehoord, en misschien 'ondergesneeuwd' in een gezin met een zus met problemen en een moeder die blij was als ze eens aan zichzelf toe kwam. Dat gecombineerd met een bovengemiddeld temperament, terwijl ik juist heel rustig en uiterlijk onbewogen blijf in de meeste situaties. Ze schreeuwde dus om aandacht, op een heel heftige manier, en kreeg niet de reactie die ze nodig had.
Uiteindelijk heb ik het liefdevol en zonder straffen vlot kunnen trekken door elke dag iets met haar te doen. Buiten skaten of een spelletje. Ook ben ik extra alert op non-verbale signalen omdat ze (nog steeds) van 0 tot 100 kan gaan in een seconde.
Ik denk ook dat kinderen dit gedrag alleen vertonen bij degenen die ze het meest vertrouwen en die onvoorwaardelijk van hen houden. Mijn ex heeft haar wel eens eerder thuis gebracht omdat hij het even niet meer trok met haar (het is nu een ultiem puberende puber). Ik laat haar zichzelf zijn, en zelf consequenties ervaren van haar acties. Tja, en dan kun je dus op je kop krijgen van de tandarts of in ons geval de ortho omdat de instructies niet adequaat zijn opgevolgd. Je kunt je kind moeilijk fysiek dwingen als het de kleuterleeftijd voorbij is, en dat zou je al helemaal niet moeten willen.
Hoe onveilig is dat, iemand die je met 8 jaar omver kunt duwen.
Nee heb je, ja kun je krijgen
vrijdag 19 januari 2018 23:49
Je hoeft helemaal niet heel steng te zijn, maar wel consequent. Ik heb weinig regels, ze mogen eigenlijk alles wel (binnen het normale), dus ik hoef ook niet vaak op mijn strepen te staan. Vroeger, toen ik nog best vaak in de 'nee-stand' stond had ik veel meer strijd met de kinderen. Het bleek echter dat je veel beter verantwoordelijkheden bij hen kunt neerleggen, of in overleg grenzen vaststellen. Dan zijn kinderen veel eerder geneigd zich eraan te houden.
vrijdag 19 januari 2018 23:53
Dat is mooi, als je dat kan. TO geeft aan dat ze dit niet kan. Beetje zuur om het dan twee keer te benadrukken..MinkeDeWit schreef: ↑19-01-2018 23:49Je hoeft helemaal niet heel steng te zijn, maar wel consequent. Ik heb weinig regels, ze mogen eigenlijk alles wel (binnen het normale), dus ik hoef ook niet vaak op mijn strepen te staan. Vroeger, toen ik nog best vaak in de 'nee-stand' stond had ik veel meer strijd met de kinderen. Het bleek echter dat je veel beter verantwoordelijkheden bij hen kunt neerleggen, of in overleg grenzen vaststellen. Dan zijn kinderen veel eerder geneigd zich eraan te houden.
Gewoon fijn het cjg bellen maandag TO! Goed bezig
