Kinderen
alle pijlers
Opstandig
zaterdag 20 januari 2018 09:30
zaterdag 20 januari 2018 09:39
Ik geef ook advies.
Stoppen met onzinnige regels als een 8 jarige naar de wc sturen.
Als kind niet hoeft te protesteren tegen onzinnige regels gaat hij beter luisteren naar de zinnige regels.
Ik geef aan dat ze moet kijken naar mensen die wel kunnen opvoeden hoe zij het doen.
Ik geef het advies dat ze moet stoppen met zich zelf zielig te vinden en verantwoordelijk moet gaan nemen.
Adviezen genoeg dus.
Van meehuilen dat het allemaal aan de gemene ex ligt wordt de situatie ook echt niet beter.
En to steekt wel de kop in het zand.
zaterdag 20 januari 2018 11:03
Had je iets anders verwacht van je zoon?Sunny2017 schreef: ↑20-01-2018 07:18Heb het hem net gevraagd en antwoord is ja ben boos omdat jullie uit mekaar zijn en jullie mij moeten delen. Hij wilt ons terug bij mekaar.
En waarom hij bij mij niet luistert zegt hij: omdat jij niet serieus kan zijn en niet kunt opvoeden (dat is precies hoe mijn ex altijd spreekt en zijn niet de woorden van mijn zoon zelf gewoon)
Natuurlijk wil hij jullie bij elkaar en zijn oude leventje terug, dat hij ' actie' onderneemt is ook begrijpelijk.
Hij heeft een tactiek gekozen op basis van zijn beleving; bij vader krijgt hij duidelijkheid en bij mama knuffels.
Bij papa mist hij de knuffels en bij mama de autoriteit.
Ergens beweert Moiren dat dit mogelijk het begin van een ontsporing kan zijn en dat je er zonder hulp van Jeugd en Gezin er niet uit kan komen.
De stelligheid van dat soort posts staat me tegen want uiteindelijk hebben we het hier over een verdrietig jochie die niet weet hoe om te gaan met de situatie.
Aan de hand van een middagje monitoren en aan symptoombestrijding doen kan je handvatten geven, al is het in mijn ogen beperkt maar en afhankelijk van de kwaliteit van de toegewezen hulpverlener.
De verbetering moet je zoeken in een gezamenlijk opvoed-plan met de vader.
Wanneer jullie elkaars rol respecteren en hij je met autoriteit help en 1 lijn trekt met jou dan zul je zien dat je zoon meer zelfvertrouwen krijgt.
Dit is niet het einde. Het is zelfs niet het begin van het einde. Maar misschien is dit het einde van het begin.
zaterdag 20 januari 2018 11:27
Helemaal eens met palanja. Ik vind het logisch dat het kind verdrietig is en zich geen raad weet. Linksom of rechtsom: zijn opgekropte emoties moeten er uit. Je kan van een achtjarige niet verwachten dat hij dat zelf goed kan reguleren en al helemaal niet met de tegenstrijdige signalen die hij van beide ouders krijgt. Daarom vind ik het goed dat to ermee aan de slag wil gaan.
zaterdag 20 januari 2018 11:33
[quote=palanja post_id=28048112 time=1516442630 user_id=
De verbetering moet je zoeken in een gezamenlijk opvoed-plan met de vader.
Wanneer jullie elkaars rol respecteren en hij je met autoriteit help en 1 lijn trekt met jou dan zul je zien dat je zoon meer zelfvertrouwen krijgt.
[/quote]
In theorie een heel mooi plan.
Maar in de manier waarop vader met moeder om gaat is te zien dat hij haar totaal niet respecteert.
Vader heeft geen problem dus weinig kans dat hij gaat meewerken aan dit plan.
De oplossing zal toch echt vanuit to zelf moeten komen.
De verbetering moet je zoeken in een gezamenlijk opvoed-plan met de vader.
Wanneer jullie elkaars rol respecteren en hij je met autoriteit help en 1 lijn trekt met jou dan zul je zien dat je zoon meer zelfvertrouwen krijgt.
[/quote]
In theorie een heel mooi plan.
Maar in de manier waarop vader met moeder om gaat is te zien dat hij haar totaal niet respecteert.
Vader heeft geen problem dus weinig kans dat hij gaat meewerken aan dit plan.
De oplossing zal toch echt vanuit to zelf moeten komen.
zaterdag 20 januari 2018 11:52
Ik vind het neersabelen van TO hier nogal zinloos. Soms hebben mensen een (harde) spiegel nodig. Maar TO doet aan zelfreflectie; ze geeft aan dat ze doorheeft dat ze het niet goed aanpakt, dat zij een oorzaak is van het gedrag van zoon. En dat ze open staat voor advies en hulp. En TO geeft al aan maandag professionele hulp te gaan Zoeken. Prachtig!
Wat wil je nog bereiken met je opmerkingen (Sugarmiss oa)? Even fijn op iemand anders stampen omdat je even geen trampoline jn de buurt hebt ofzo?
Wat wil je nog bereiken met je opmerkingen (Sugarmiss oa)? Even fijn op iemand anders stampen omdat je even geen trampoline jn de buurt hebt ofzo?
zaterdag 20 januari 2018 11:55
Dat beweer ik niet.palanja schreef: ↑20-01-2018 11:03Had je iets anders verwacht van je zoon?
Natuurlijk wil hij jullie bij elkaar en zijn oude leventje terug, dat hij ' actie' onderneemt is ook begrijpelijk.
Hij heeft een tactiek gekozen op basis van zijn beleving; bij vader krijgt hij duidelijkheid en bij mama knuffels.
Bij papa mist hij de knuffels en bij mama de autoriteit.
Ergens beweert Moiren dat dit mogelijk het begin van een ontsporing kan zijn en dat je er zonder hulp van Jeugd en Gezin er niet uit kan komen.
De stelligheid van dat soort posts staat me tegen want uiteindelijk hebben we het hier over een verdrietig jochie die niet weet hoe om te gaan met de situatie.
Aan de hand van een middagje monitoren en aan symptoombestrijding doen kan je handvatten geven, al is het in mijn ogen beperkt maar en afhankelijk van de kwaliteit van de toegewezen hulpverlener.
De verbetering moet je zoeken in een gezamenlijk opvoed-plan met de vader.
Wanneer jullie elkaars rol respecteren en hij je met autoriteit help en 1 lijn trekt met jou dan zul je zien dat je zoon meer zelfvertrouwen krijgt.
Ik beweer dat als TO geen hulp zoekt bij haar gzagsproblemen, ze in de puberteit tegen fikse problemen aan gaat lopen.
Een 8 jarige die je al niet kan laten luisteren is inderdaadeen aardige voorspelling.
Dat verdrietige jochie heeft ook gewoon een moeder nodig die gezag heeft rn eeet hoe te handelen.
En dat los je niet op met een paar handvatten die op papier, of via een forum, gegeven worden.
TO heeft namelijk een probleem en niet het kind. TO heeft begeleiding nodig.
zaterdag 20 januari 2018 11:56
In theorie een heel mooi plan.sugarmiss schreef: ↑20-01-2018 11:33[quote=palanja post_id=28048112 time=1516442630 user_id=
De verbetering moet je zoeken in een gezamenlijk opvoed-plan met de vader.
Wanneer jullie elkaars rol respecteren en hij je met autoriteit help en 1 lijn trekt met jou dan zul je zien dat je zoon meer zelfvertrouwen krijgt.
Maar in de manier waarop vader met moeder om gaat is te zien dat hij haar totaal niet respecteert.
Vader heeft geen problem dus weinig kans dat hij gaat meewerken aan dit plan.
De oplossing zal toch echt vanuit to zelf moeten komen.
[/quote]
Eens.
Daarbij kan een ander jou nooit gezag geven, dat is iets wat je zelf moet nemen.
zaterdag 20 januari 2018 11:57
Ik heb een soortgelijk probleem met mijn dochter (gehad). Op babyleeftijd zijn haar vader en moeder uit elkaar gegaan (niet mijn idee). Ze luisterde bij iedereen maar bij mij: woede aanvallen, overal tegen in gaan, claimen, achter mij aan gaan, niet willen eten, zeer veel slaapproblemen etc. Ik ben naar alle instanties voor opvoedadvies gegaan, meteen vanaf het begin. Alle adviezen opgevolgd, toen serieuzer aanpak, men dacht dat er eventueel een vechtscheiding aan te grondslag lag enz. Ik heb al die tijd zelf gedacht dat er door alle omstandigheden rond de scheiding en daarna er problemen in haar hechting waren ontstaan. Maarja vader was het hier niet mee eens, immers hij zag niets van de genoemde gedragingen, ik was te soft. Instanties konden mij niet echt helpen, immers vader zag echte uitgebreide hulp niet zitten. Ik kreeg toen hulp om te kijken of ik de gedragingen toch thuis kon aanpakken, maar wat ik ook deed het probleem verdween tijdelijk en kwam weer terug in ander gedrag. En toen kreeg mijn kind meerdere stressverschijnselen en greep de instantie eindelijk in. Vechtscheiding werd vermoed en vader moest meehelpen. Tijdens de aanpak van de ' vechtscheiding' bleek dit toch niet het geval te zijn, de aanpak leverde geen verandering op (vader en ik gaan behoorlijk goed door 1 door ondanks dat we niet helemaal op 1 lijn zaten) uiteindelijk heb ik toen aangegeven dat ik stond op een kinder psycholoog anders ging ik naar de rechter, ik was het zat. Vader werkte toen mee, hij schrok. Uiteindelijk kreeg ik gelijk: hechtingsproblemen. Samen met kinderpsycholoog en cjg wordt het uitgebreid aangepakt, onder andere door video training. En het helpt! Gaat veel beter, dochter gaat binnenkort EMDR krijgen, om het onderliggende onveilige gevoel (de oorzaak van alle gedragingen) aan te pakken. Iedereen dacht in het begin ook dat ik niet streng genoeg was, vader is behoorlijk streng en zwart wit. Niet bepaald empathisch maar ze luisterde wel. Uiteindelijk bleek mijn opvoedstijl niet de oorzaak te zijn. Maar door alle verschillende niet werkende adviezen, aanhoudend extreem gedrag van mijn dochter bij mij thuis was ik het gewone nuchtere opvoeden uit het oog verloren. Dus mijn advies, laat goed uitzoeken wat de oorzaken zijn van dit gedrag bij je zoon, kan meerdere oorzaken hebben. Wel herken ik uit je verhaal het niet gezien voelen van dochter door mij. Best wel vreemd voor mij want op bepaald moment ben ik zelfs minder gaan werken om haar maar op te vangen, best wel extreem, maar ze hield dat gevoel, maar dat kwam door problemen in de hechting in haar eerste jaren. Kortom het kan veel complexer liggen dan simpelweg verkeerd opvoeden. Zeker als er sprake is van een scheiding, omgang, ouders met zeer verschillende opvoedingen etc. Ik wil helemaal niet zeggen dat er sprake is van hechtingsproblemen, maar als ik je verhaal zo lees is externe hulp wel een must. Ook voor je zelf, het is toch niet bepaald fijn zo je band met je zoon?
zaterdag 20 januari 2018 12:01
In theorie een heel mooi plan.sugarmiss schreef: ↑20-01-2018 11:33[quote=palanja post_id=28048112 time=1516442630 user_id=
De verbetering moet je zoeken in een gezamenlijk opvoed-plan met de vader.
Wanneer jullie elkaars rol respecteren en hij je met autoriteit help en 1 lijn trekt met jou dan zul je zien dat je zoon meer zelfvertrouwen krijgt.
Maar in de manier waarop vader met moeder om gaat is te zien dat hij haar totaal niet respecteert.
Vader heeft geen problem dus weinig kans dat hij gaat meewerken aan dit plan.
De oplossing zal toch echt vanuit to zelf moeten komen.
[/quote]
Ten eerste kennen wij allebei achtergronden niet én kan de vader hier geen weerwoord geven.
Gelukkig is het nog altijd zo dat na verloop van tijd het overgrote deel van gescheiden ouders tot inkeer komt en het belang van het kind voorop komt te staan.
Ik ga er niet klakkeloos vanuit dat de vader niet aanspreekbaar is maar ik kan je wel vertellen dat juist vooringenomenheid en dominantie in communicatie tot niets leidt waar het kind beter van wordt.
Daarmee bedoel ik dat respect wederzijds moet zijn en dat je de rol van de vader als moeder niet moet willen invullen.
Zodra je op gelijkwaardige basis communiceert kan er echt gepraat worden over de problemen die het kind ervaart in plaats van de tekortkomingen van de ex partner.
Dit is niet het einde. Het is zelfs niet het begin van het einde. Maar misschien is dit het einde van het begin.
zaterdag 20 januari 2018 12:07
Ten eerste kennen wij allebei achtergronden niet én kan de vader hier geen weerwoord geven.
Gelukkig is het nog altijd zo dat na verloop van tijd het overgrote deel van gescheiden ouders tot inkeer komt en het belang van het kind voorop komt te staan.
Ik ga er niet klakkeloos vanuit dat de vader niet aanspreekbaar is maar ik kan je wel vertellen dat juist vooringenomenheid en dominantie in communicatie tot niets leidt waar het kind beter van wordt.
Daarmee bedoel ik dat respect wederzijds moet zijn en dat je de rol van de vader als moeder niet moet willen invullen.
Zodra je op gelijkwaardige basis communiceert kan er echt gepraat worden over de problemen die het kind ervaart in plaats van de tekortkomingen van de ex partner.
[/quote]
Wat zeg je hier nou?
zaterdag 20 januari 2018 12:38
Meer dan volledig met je eens. Het kan naast elkaar bestaan he. Een jochie wat verdrietig is maar ook aan de loop gaat met het gezagsprobleem van moeder (wat ik zeer duidelijk lees in haar posts).Moiren’ schreef: ↑20-01-2018 11:55Dat beweer ik niet.
Ik beweer dat als TO geen hulp zoekt bij haar gzagsproblemen, ze in de puberteit tegen fikse problemen aan gaat lopen.
Een 8 jarige die je al niet kan laten luisteren is inderdaadeen aardige voorspelling.
Dat verdrietige jochie heeft ook gewoon een moeder nodig die gezag heeft rn eeet hoe te handelen.
En dat los je niet op met een paar handvatten die op papier, of via een forum, gegeven worden.
TO heeft namelijk een probleem en niet het kind. TO heeft begeleiding nodig.
En eigenlijk ben ik het ook wel eens met wat sugarmiss zegt, zei het wat lomp verwoord
.
zaterdag 20 januari 2018 12:41
Heel goed aangepakt. Blijf dit gewoon volhouden en maandag meteen CJG bellen.Sunny2017 schreef: ↑20-01-2018 12:36Hij ging eerst zelf de chips proberen pakken en erna toen ik hem tegenhield ging hij huilen en uiteindelijk werd hij rustig toen hij zag dat ik niet ging toegeven. Ik denk zelf ook dat het aan mij ligt en hij het fijn vind dat ik zo makkelijk toegeef en er daardoor steeds verder in gaat.
zaterdag 20 januari 2018 12:56
Dit dus...Sunny2017 schreef: ↑20-01-2018 12:36We zijn twee jaar geleden al met hem bij een kinderpsycholoog geweest ivm de scheiding en of hij het wel goed verwerkt had. Zij heeft toen gezegd dat ons zoontje duidelijkheid nodig heeft en dat we op 1 lijn moeten komen qua opvoeding. Hij had geen hechtingsstoornis maar wel zei ze dat hij veel kenmerken had van HSP/ASS maar niet voldoende voor een diagnose.
Op school gaat ook alles super met hem qua leren en gedrag. Het enige probleem is dat mijn ex en ik niet op 1 lijn zitten en totaal verschillen van karakter wat tevens de reden is waardoor we tijdens de relatie steeds ruzie kregen en het uiteindelijk is uit gegaan.
Wat nu dus ons probleem is dat we strijden om welke lijn we moeten volgen of dat zijn strakke regels zijn of mijne lossere.
Het is misschien wel goed als ik nu zijn regels ga aanhouden aangezien hij toch never gaat toegeven dat hoe ik opvoed beter voor hem is.
Net alweer een dramaatje hij wilde chips eten als lunch. Normaal zeg ik dan Ok voor deze keer omdat het weekend is maar nu zei ik nee je moet eerst gezond eten en vanavond mag je een kommetje chips maar nu niet. Hij ging eerst zelf de chips proberen pakken en erna toen ik hem tegenhield ging hij huilen en uiteindelijk werd hij rustig toen hij zag dat ik niet ging toegeven. Ik denk zelf ook dat het aan mij ligt en hij het fijn vind dat ik zo makkelijk toegeef en er daardoor steeds verder in gaat.
Dit is niet het einde. Het is zelfs niet het begin van het einde. Maar misschien is dit het einde van het begin.
zaterdag 20 januari 2018 13:00
Ik ben met jullie eens dat oefenen in consequent zijn een goede stap is, maar ik denk ook dat TO goed voor zichzelf moet nadenken over welke regels echt belangrijk zijn om een strijd over aan te gaan. Mijn kinderen hebben ook ASS-kenmerken (een met diagnose) en strijd en dwang gaat niet goed samen daarmee. Het afreageren thuis komt ook doordat die kinderen buitenshuis al zo onder druk staan om zich te kunnen handhaven, dat het er ergens uit moet komen.
Bijkomend dingetje is dat ASS meestal niet uit een hoge boom komt vallen, en het best waarschijnlijk is dat een of beide ouders daar ook wat van hebben. Dat kan dan weer de strijd tijdens het huwelijk verklaren.
Ik vind het in ieder geval knap lastig om steeds de afweging te maken of vervelend gedrag voortkomt uit spanning of angst, of dat het gewoon opstandig pubergedrag is. Ofwel, wanneer houd je voet bij stuk en wanneer veer je mee? Maar misschien hebben ouders van 'normale' kinderen dat ook wel, met het verschil dat die kinderen na wat tegenpruttelen wel doen wat je wilt en er geen drama in drie bedrijven met uitputtende afloop van maken.
Bijkomend dingetje is dat ASS meestal niet uit een hoge boom komt vallen, en het best waarschijnlijk is dat een of beide ouders daar ook wat van hebben. Dat kan dan weer de strijd tijdens het huwelijk verklaren.
Ik vind het in ieder geval knap lastig om steeds de afweging te maken of vervelend gedrag voortkomt uit spanning of angst, of dat het gewoon opstandig pubergedrag is. Ofwel, wanneer houd je voet bij stuk en wanneer veer je mee? Maar misschien hebben ouders van 'normale' kinderen dat ook wel, met het verschil dat die kinderen na wat tegenpruttelen wel doen wat je wilt en er geen drama in drie bedrijven met uitputtende afloop van maken.
zaterdag 20 januari 2018 13:03
Strijd en dwang zijn niet het zelfde als gezag. Ik heb ook een kind met ASS kenmerken die allergisch is voor dwang, drang en druk. En toch heeft ze te luisteren. Daar kan je heel creatief mee omgaan, waardoor ze toch doen wat gedaan moet worden, zonder alle ellende die komt kijken bij dwang en drang. En tenslotte moeten sommige dingen ook gewoon gebeuren en moeten ze gewoon luisteren.MinkeDeWit schreef: ↑20-01-2018 13:00Ik ben met jullie eens dat oefenen in consequent zijn een goede stap is, maar ik denk ook dat TO goed voor zichzelf moet nadenken over welke regels echt belangrijk zijn om een strijd over aan te gaan. Mijn kinderen hebben ook ASS-kenmerken (een met diagnose) en strijd en dwang gaat niet goed samen daarmee. Het afreageren thuis komt ook doordat die kinderen buitenshuis al zo onder druk staan om zich te kunnen handhaven, dat het er ergens uit moet komen.
Bijkomend dingetje is dat ASS meestal niet uit een hoge boom komt vallen, en het best waarschijnlijk is dat een of beide ouders daar ook wat van hebben. Dat kan dan weer de strijd tijdens het huwelijk verklaren.
Ik vind het in ieder geval knap lastig om steeds de afweging te maken of vervelend gedrag voortkomt uit spanning of angst, of dat het gewoon opstandig pubergedrag is. Ofwel, wanneer houd je voet bij stuk en wanneer veer je mee? Maar misschien hebben ouders van 'normale' kinderen dat ook wel, met het verschil dat die kinderen na wat tegenpruttelen wel doen wat je wilt en er geen drama in drie bedrijven met uitputtende afloop van maken.
zaterdag 20 januari 2018 13:04
Niet alle striktheid is beter imo. Mijn ex liet onze dochter gerust tot 22.00 uur aan tafel zitten om haar bord leeg te eten. En dat weken achtereen, zonder dat het tot gedragsverandering leidde. Mijn eigen aanpak, koken wat ze wel lust en blij zijn met alles wat erin ging, is wellicht ook niet het toppunt van pedagogiek maar zorgde in ieder geval voor een betere sfeer en een blijer kind.
zaterdag 20 januari 2018 14:04
Stop met die strijd.Sunny2017 schreef: ↑20-01-2018 12:36We zijn twee jaar geleden al met hem bij een kinderpsycholoog geweest ivm de scheiding en of hij het wel goed verwerkt had. Zij heeft toen gezegd dat ons zoontje duidelijkheid nodig heeft en dat we op 1 lijn moeten komen qua opvoeding. Hij had geen hechtingsstoornis maar wel zei ze dat hij veel kenmerken had van HSP/ASS maar niet voldoende voor een diagnose.
Op school gaat ook alles super met hem qua leren en gedrag. Het enige probleem is dat mijn ex en ik niet op 1 lijn zitten en totaal verschillen van karakter wat tevens de reden is waardoor we tijdens de relatie steeds ruzie kregen en het uiteindelijk is uit gegaan.
Wat nu dus ons probleem is dat we strijden om welke lijn we moeten volgen of dat zijn strakke regels zijn of mijne lossere.
Het is misschien wel goed als ik nu zijn regels ga aanhouden aangezien hij toch never gaat toegeven dat hoe ik opvoed beter voor hem is.
Net alweer een dramaatje hij wilde chips eten als lunch. Normaal zeg ik dan Ok voor deze keer omdat het weekend is maar nu zei ik nee je moet eerst gezond eten en vanavond mag je een kommetje chips maar nu niet. Hij ging eerst zelf de chips proberen pakken en erna toen ik hem tegenhield ging hij huilen en uiteindelijk werd hij rustig toen hij zag dat ik niet ging toegeven. Ik denk zelf ook dat het aan mij ligt en hij het fijn vind dat ik zo makkelijk toegeef en er daardoor steeds verder in gaat.
Mijn ex en ik volgen onze eigen lijn.
Mijn huis, mijn regels en dat weet mijn kind prima.
Ik denk inderdaad dat jij moet leren consequent te zijn en je zal merken dat als dat je eenmaal lukt het veel makkelijker is om consequent te zijn ipv inconsequent.
Voor jou en voor je zoon.
zaterdag 20 januari 2018 14:11
Intelligente kinderen met ASS zijn in staat zich in onveilige omgevingen dusdanig aan te passen, dat het voor de omgeving net lijkt of er niets aan de hand is. De problemen uiten zich dan bij degenen waar ze zich veilig voelen. Mijn dochter haalt hoge cijfers op de uni en heeft een bijbaan, maar er zijn maar weinig mensen die weten hoeveel inspanning dat haar kost.
zaterdag 20 januari 2018 14:15
Voor een diagnose moeten er problemen zijn op verschillende plekken. Daarbij is er gezegd dat hij geen ASS heeft, want niet genoeg kenmerken en een psycholoog die in een moeite hsp erbij haalt zou ik ook niet zo serieus nemen.MinkeDeWit schreef: ↑20-01-2018 14:11Intelligente kinderen met ASS zijn in staat zich in onveilige omgevingen dusdanig aan te passen, dat het voor de omgeving net lijkt of er niets aan de hand is. De problemen uiten zich dan bij degenen waar ze zich veilig voelen. Mijn dochter haalt hoge cijfers op de uni en heeft een bijbaan, maar er zijn maar weinig mensen die weten hoeveel inspanning dat haar kost.
Wat ik hier lees zie ik vooral een moeder die handelingsverlegen is en dat is helemaal niet erg, want veel is, met de juiste begeleiding, wel te leren.
Hij gedraagt zich gewoon als een verwende blaag.
zaterdag 20 januari 2018 14:25
Ja dit idd. Mijn intelligente en gevoelige dochter loopt op school op haar tenen, om zich aan te passen, thuis barst de bom. Dat hoeft niet perse met verwend gedrag te maken te hebben, zoals moiren steltMinkeDeWit schreef: ↑20-01-2018 14:11Intelligente kinderen met ASS zijn in staat zich in onveilige omgevingen dusdanig aan te passen, dat het voor de omgeving net lijkt of er niets aan de hand is. De problemen uiten zich dan bij degenen waar ze zich veilig voelen. Mijn dochter haalt hoge cijfers op de uni en heeft een bijbaan, maar er zijn maar weinig mensen die weten hoeveel inspanning dat haar kost.
zaterdag 20 januari 2018 14:30
Heb niet alles gelezen maar wat hier helpt is de verantwoording bij kind zelf te leggen.
Dus om 20.00 lig jij in je bed dan is de dag klaar voor jou. Hoe je dit indeelt mag jijzelf bepalen als je maar om 20.00 gaat slapen.
Sinds we dit toepassen gaat het hier goed.
Niet om 20.00 in bed is de dag ervoor eerder erin.
En dit dan ook consequent uitvoeren maar dit miet gelijk als troef gebruiken. Kind echt op eigen regie en verantwoording richten.
Dus om 20.00 lig jij in je bed dan is de dag klaar voor jou. Hoe je dit indeelt mag jijzelf bepalen als je maar om 20.00 gaat slapen.
Sinds we dit toepassen gaat het hier goed.
Niet om 20.00 in bed is de dag ervoor eerder erin.
En dit dan ook consequent uitvoeren maar dit miet gelijk als troef gebruiken. Kind echt op eigen regie en verantwoording richten.
zaterdag 20 januari 2018 14:32
Frietmetmayo schreef: ↑20-01-2018 14:30Heb niet alles gelezen maar wat hier helpt is de verantwoording bij kind zelf te leggen.
Dus om 20.00 lig jij in je bed dan is de dag klaar voor jou. Hoe je dit indeelt mag jijzelf bepalen als je maar om 20.00 gaat slapen.
Sinds we dit toepassen gaat het hier goed.
Niet om 20.00 in bed is de dag ervoor eerder erin.
En dit dan ook consequent uitvoeren maar dit miet gelijk als troef gebruiken. Kind echt op eigen regie en verantwoording richten.
Hoe weet je dan vandaag al dat het morgen niet gaat lukken?
