Kinderen
alle pijlers
Prepuberteit - begint het geëmmer nu al?
donderdag 7 oktober 2021 om 09:29
Ik verheug me niet op de puberteit van mijn kinderen, maar ik weet dat bepaalde ruzies erbij horen. Toen ik veertien was, heb ik heel wat strijd met mijn moeder gehad over oa kleding, schoolwerk etc. Mijn man was braver, die had bijna nooit ruzie.
Enfin, zoon is elf en sinds de zomervakantie is hij megadwars. Vooraf zat er ook een kop op, maar kon je nog doordringen.
Project voor school wil hij niet goed uitvoeren (dat doen de anderen zogenaamd ook niet en anders staat hij voor schut).
Vanochtend een hele ruzie over kleding gehad. Pas heeft hij een duur kledingstuk gevraagd. Gepast, gevraagd of het naar wens is (ja dus) en nu doet hij het niet aan.
Op alles wat ik vraag, krijgen we een grote mond. Gisteren weigerde hij gewoon een vraag/opdracht van zijn vader om iets op te ruimen uit te voeren.
We zijn niet superstreng, sterker nog: sinds groep acht mag hij veel meer. We houden dus niet overdreven strak aan zijn kindertijd vast. Hij mag bv nu alleen naar de stad fietsen (klasgenoten mogen dat ook).
Qua uiterlijk zie ik niets van veranderingen. Het is niet zo dat hij- bij wijze van spreken- opeens een baard in de keel heeft of zich moet scheren.
Bij een puber beweeg je mee, maar bij een eigenwijs kind moet je strenger bijsturen. Dus: wat is verstandig?
Enfin, zoon is elf en sinds de zomervakantie is hij megadwars. Vooraf zat er ook een kop op, maar kon je nog doordringen.
Project voor school wil hij niet goed uitvoeren (dat doen de anderen zogenaamd ook niet en anders staat hij voor schut).
Vanochtend een hele ruzie over kleding gehad. Pas heeft hij een duur kledingstuk gevraagd. Gepast, gevraagd of het naar wens is (ja dus) en nu doet hij het niet aan.
Op alles wat ik vraag, krijgen we een grote mond. Gisteren weigerde hij gewoon een vraag/opdracht van zijn vader om iets op te ruimen uit te voeren.
We zijn niet superstreng, sterker nog: sinds groep acht mag hij veel meer. We houden dus niet overdreven strak aan zijn kindertijd vast. Hij mag bv nu alleen naar de stad fietsen (klasgenoten mogen dat ook).
Qua uiterlijk zie ik niets van veranderingen. Het is niet zo dat hij- bij wijze van spreken- opeens een baard in de keel heeft of zich moet scheren.
Bij een puber beweeg je mee, maar bij een eigenwijs kind moet je strenger bijsturen. Dus: wat is verstandig?
anoniem_63bbf1e807fcd wijzigde dit bericht op 07-10-2021 09:36
2.31% gewijzigd
zaterdag 9 oktober 2021 om 02:10
Kind is 11!!!Maduixa schreef: ↑07-10-2021 14:49O echt? Wat is daar hard aan dan? Zo werkt het voor mezelf eigenlijk ook. Als ik iets duurs koop, heb ik geen geld meer voor iets anders. Dus op een gegeven moment is het 'jammer, maar het moet maar', ondanks dat ik de trui/broek/whatever eigenlijk niet zo leuk vind. Of nog wat langer op mijn oude schoenen.
Hoe zou jij het doen?
zaterdag 9 oktober 2021 om 15:18
Een kind van 11 kan daar prima mee om gaan. Het is niet gemeen, geen straf, maar een logische consequentie. Zolang je er samen maar goed over praat. En wellicht komt kind dan met een voor hem goede reden waarom hij het niet wil dragen. Dan zou ik samen zoeken naar een andere oplossing, maar wel zonder extra geld uit te geven.
Best bijzonder, heb dat in dit topic nu al een paar keer gelezen; het kind is 11! Ik geloof in gelijke behandeling. Zoon heeft hier overal een stem in als hij dat wil. Zijn mening telt mee. Soms kan iets niet; om praktische, financiele, of veiligheids/welzijns redenen, maar dat leggen we dan uit.
Mijn zoon kiest bijvoorbeeld (binnen onze kaders) al vanaf zijn 2e zijn eigen kleren. Anders draagt hij het niet. Prima toch, ik zie het probleem niet.
zaterdag 9 oktober 2021 om 15:24
Ik denk ook dat het gedrag van je zoon best wel eens een uiting kan zijn dat hij het moeilijk heeft. De teugels aantrekken gaat dan echt niet helpen. Verbinding, rust, humor wel.
Op een later moment kan je daarna altijd terug komen op het gedrag. Op een moment dat er ruimte is voor een dialoog. (En dus niet een monoloog vanuit jou waarin je zegt wat hij allemaal fout heeft gedaan!).
Op een later moment kan je daarna altijd terug komen op het gedrag. Op een moment dat er ruimte is voor een dialoog. (En dus niet een monoloog vanuit jou waarin je zegt wat hij allemaal fout heeft gedaan!).
zaterdag 9 oktober 2021 om 15:26
Ik doe als volwassene ook nog wel eens miskopen. Draag je iets uiteindelijk toch niet. Dat moet zo’n kind ook leren.
Maar ik herinner me dat van die leeftijd ook wel. Ik kreeg eens een nieuwe jas, samen met m’n moeder uitgezocht. Zo blij mee. Dure Oilily-jas. Ging ik naar school, zei iemand dat ik een kinderachtige jas aan had. Ik wilde ‘m niet meer naar school aan en het de jas verder alleen in het weekend gedragen. Naar school mijn oude jas.
En zo heb ik dat met wel meer kledingstukken gehad. Bij het uitzoeken was ik er oprecht blij mee, maar op school kwam ik er dan weer achter dat mijn smaak te kinderlijk was, of te apart, en ik was nog niet zelfverzekerd genoeg om het oordeel van de anderen naast me neer te leggen. Terwijl m’n moeder me juist in de winkel zo stimuleerde en ik het dan helemaal zag zitten. Maar ik durfde het dan gewoon echt niet meer aan, als iemand me had uitgelachen, of een onschuldig grapje had gemaakt.
Mijn moeder heeft het nu nóg over die jas, haha! Overigens kleden moeder en ik ons allebei vrij uitgesproken, dus uiteindelijk heb ik toch geleerd schijt te hebben aan anderen.
Maar ik herinner me dat van die leeftijd ook wel. Ik kreeg eens een nieuwe jas, samen met m’n moeder uitgezocht. Zo blij mee. Dure Oilily-jas. Ging ik naar school, zei iemand dat ik een kinderachtige jas aan had. Ik wilde ‘m niet meer naar school aan en het de jas verder alleen in het weekend gedragen. Naar school mijn oude jas.
En zo heb ik dat met wel meer kledingstukken gehad. Bij het uitzoeken was ik er oprecht blij mee, maar op school kwam ik er dan weer achter dat mijn smaak te kinderlijk was, of te apart, en ik was nog niet zelfverzekerd genoeg om het oordeel van de anderen naast me neer te leggen. Terwijl m’n moeder me juist in de winkel zo stimuleerde en ik het dan helemaal zag zitten. Maar ik durfde het dan gewoon echt niet meer aan, als iemand me had uitgelachen, of een onschuldig grapje had gemaakt.
Mijn moeder heeft het nu nóg over die jas, haha! Overigens kleden moeder en ik ons allebei vrij uitgesproken, dus uiteindelijk heb ik toch geleerd schijt te hebben aan anderen.
maandag 11 oktober 2021 om 11:12
Ehm ja en dus? Weet ik nog steeds niet hie je wel zou reageren.
Dit vind ik een betere reactie en dit is inderdaad hoe het bij ons ongeveer zou gaan. Als dan blijkt dat hij gepest is op school met zijn jas, zal ik de eerste zijn om een oplossing te zoeken.Betty schreef: ↑09-10-2021 15:18Een kind van 11 kan daar prima mee om gaan. Het is niet gemeen, geen straf, maar een logische consequentie. Zolang je er samen maar goed over praat. En wellicht komt kind dan met een voor hem goede reden waarom hij het niet wil dragen. Dan zou ik samen zoeken naar een andere oplossing, maar wel zonder extra geld uit te geven.
Best bijzonder, heb dat in dit topic nu al een paar keer gelezen; het kind is 11! Ik geloof in gelijke behandeling. Zoon heeft hier overal een stem in als hij dat wil. Zijn mening telt mee. Soms kan iets niet; om praktische, financiele, of veiligheids/welzijns redenen, maar dat leggen we dan uit.
Mijn zoon kiest bijvoorbeeld (binnen onze kaders) al vanaf zijn 2e zijn eigen kleren. Anders draagt hij het niet. Prima toch, ik zie het probleem niet.
