Kinderen
alle pijlers
Thuismoeders
dinsdag 21 april 2020 om 07:56
Ik werk tijdens de corona crisis thuis. Maar veel werk is er niet dus heb ik alle tijd voor de kinderen. En daar ben ik dankbaar voor. Het gaat ook thuis erg goed. Maar nu na 6 weken begint de verveling in te slaan bij me. En niet omdat ik niets te doen heb maar omdat ik het gevoel heb een beetje simpel te worden van thuis zitten. Alleen mijn kinderen om mee te praten en vriendlief zit ook niet iedere dag te wachten op een avond praten met me (wil ook wel lui voor de tv hangen).
Ik klaag niet, tenslotte zijn er ouders met grotere problemen dan mijn verveling. Maar ik begin me wel zo eens af te vragen hoe thuismoeders dat doen. Het lijkt me een soort roeping. Ik begin er echt bewondering voor te krijgen.
Voor mijn gevoel staan ze stil in hun ontwikkeling ten behoeve van de kinderen. Je cijfert jezelf volledig weg lijkt mij. Geen ruimte meer voor eigen ontwikkeling. Ik moet dan toch bekennen dat ik daar denk ik niet genoeg 'moedertype' voor ben.
Als ik thuis zit zie ik ook alles (viezigheid enz). Dus ben ik een groot gedeelte van iedere dag bezig met schoonmaken en klussen. Inmiddels is alles spik en span in huis en de tuin. En toch kun je de volgende dag weer opnieuw beginnen met schoonmaken en kwakken kinderen en vriend gewoon overal hun zooi neer iedere dag.
Ik merk dat ik er niet genoeg voldoening uit haal om fulltime thuis te zitten.
Maar wat ik mezelf afvraag is hoe fulltime thuismoeders het zelf ervaren om thuis te zitten. Haal je puur je voldoening uit het opvoeden van de kinderen en het huishouden doen? Of bezoek je veel vriendinnen om nog onder de mensen te blijven? Heb je een carrière aan de kant gezet om thuismoeder te zijn? Of is dat iets wat gewoon van nature er al in zat?
Ik klaag niet, tenslotte zijn er ouders met grotere problemen dan mijn verveling. Maar ik begin me wel zo eens af te vragen hoe thuismoeders dat doen. Het lijkt me een soort roeping. Ik begin er echt bewondering voor te krijgen.
Voor mijn gevoel staan ze stil in hun ontwikkeling ten behoeve van de kinderen. Je cijfert jezelf volledig weg lijkt mij. Geen ruimte meer voor eigen ontwikkeling. Ik moet dan toch bekennen dat ik daar denk ik niet genoeg 'moedertype' voor ben.
Als ik thuis zit zie ik ook alles (viezigheid enz). Dus ben ik een groot gedeelte van iedere dag bezig met schoonmaken en klussen. Inmiddels is alles spik en span in huis en de tuin. En toch kun je de volgende dag weer opnieuw beginnen met schoonmaken en kwakken kinderen en vriend gewoon overal hun zooi neer iedere dag.
Ik merk dat ik er niet genoeg voldoening uit haal om fulltime thuis te zitten.
Maar wat ik mezelf afvraag is hoe fulltime thuismoeders het zelf ervaren om thuis te zitten. Haal je puur je voldoening uit het opvoeden van de kinderen en het huishouden doen? Of bezoek je veel vriendinnen om nog onder de mensen te blijven? Heb je een carrière aan de kant gezet om thuismoeder te zijn? Of is dat iets wat gewoon van nature er al in zat?
dinsdag 21 april 2020 om 10:30
Ja, dat zal best. We gaan het zien. Ik houd wel van pubers dus who knowsTh∅rdis schreef: ↑21-04-2020 10:24Het is anders belastend, niet minder. Een kleuter drop je om 19:00 in bed, hier is er regelmatig paniek om 21:00 want ‘oh kut dit had morgen af gemoeten helemaal vergeten’ of om 20:30 ‘eh ik moet morgen extra gymen wil je nog even mijn kleren wassen’ of eindeloos treuzelen met douchen, tandenpoetsen, nog ff telefoon aan de lader, nog een verhaal over wat die vreselijke docent NL nu weer heeft geflikt zodat je pas om 21:30 of 22:00 kinderloos in de woonkamer zit.
Ik vind dit een pittigere periode dan de basisschool, en ik vond 0-4 intensief door het continue aan moeten staan, maar dit is ongrijpbaarder en dus minstens zo belastend
dinsdag 21 april 2020 om 10:31
Onderbouw vo, dus iets jonger. Ik denk dat dat idd beter wordt als ze iets ouder zijn, maar ik vind die overgang basis naar vo best pittig qua begeleidinglilalinda schreef: ↑21-04-2020 10:27Mijne zijn beiden bovenbouw VO-leeftijd en ik herken het niet zo. Maar wellicht zijn die van jou net wat jonger?
Kleren die niet gewassen zijn, is hun probleem, en ze gooien zichzelf bijtijds in bed. Ik ben enkel bezig met sturen met lange teugels. En hun verhalen aanhoren (tijdens het eten), maar het leven regelen ze verder zelf.
dinsdag 21 april 2020 om 10:32
Ik ben relatief laat moeder geworden.pamelacourson schreef: ↑21-04-2020 10:11Ik merk vaak dat thuisblijfmoeders denken dat ze na 6 jaar thuis zitten zomaar weer een baan kunnen vinden. Voor sommigen zal dat heus wel zo zijn, maar ik denk dat het merendeel het deksel op haar neus krijgt.
In mijn geval had ik mijn sporen verdiend in mijn werkveld, dus ik had relaxte werktijden, veel vrijheid, leuke collega's, kon me ontwikkelen, etc.
Ik zag het al gebeuren dat ik als bijna vijftiger na duizend afwijzingen zielsgelukkig mocht zijn met een schijtsalaris, komen opdraven op de meest ongunstige tijden, nul uren contract, weer puin gaan ruimen in de meest bizarre teams, etc.
Ik denk inderdaad dat mensen zich erop verkijken. Ik vind het sowieso erg zakelijk op de werkvloer geworden, en je begint dan ook nog weer weer op nul.
Er zit werkelijk niemand op je te wachten, want er zijn goedkopere en flexibeler mensen.
dinsdag 21 april 2020 om 10:34
ik ook!!captain_hindsight schreef: ↑21-04-2020 10:30Ja, dat zal best. We gaan het zien. Ik houd wel van pubers dus who knows
ik vind het vooral een hele leuke fase!
dinsdag 21 april 2020 om 10:35
Onze jongste had het direct door, en pakte die overgang zelf meteen op. Oudste had inderdaad even wat hulp nodig.
dinsdag 21 april 2020 om 10:39
We leven momenteel in een wereldwijde crisis die ongekend veel impact heeft op ons dagelijks leven. De situatie waarin jij nu zit is niet te vergelijken met huismoeder zijn. Ik ben zelf sinds twee en een half jaar huismoeder en mijn leven ziet er de afgelopen weken heel anders uit dan daarvoor.
Ik ben trouwens huismoeder geworden omdat onze jongste ziek bleek te zijn, daarvoor werkte ik vanuit huis in de marketing. Ik haalde totaal geen voldoening uit mijn werk en wel uit het moederschap, dus de keuze was voor mij ook niet moeilijk om te maken. Mijn motivatie om de komende twee jaar nog verder te moederen is omdat ik geloof dat dit een bijzondere maar korte fase in mijn leven is waarbij ik niet te veel geleefd wil worden waardoor ik niet volop kan genieten. Want geleefd word je al snel met (jonge) kinderen.
Ik hoop later op deze fase terug te kijken met een warm gevoel en gevoel van geluk.
Want ik haal zeker voldoening uit mijn kinderen en het moederschap. Ik ben echt niet zo'n crea-bea moeder die de hele dag aan het poetsen is, alleen voor haar gezin leeft en een bakkie met de buurvrouw doet. Ik ben een persoon die gelooft in 'slow living' minimalisme en ben iemand die voldoening haalt uit de pure dingen in het leven. En ja, sommige dagen zijn saai en soms word ik simpel van gesprekjes als "de tafel is rond, de tafel is plat, de tafel is rond en plat". Maar die ervaringen heb ik tijdens mijn verschillende banen ook gehad. Ook toen bestonden saaie dagen en praatjes over koetjes en kalfjes met volwassenen zijn ook echte energie zuigers en voor mij van hetzelfde niveau als gesprekken met een peuter.
Qua persoonlijke ontwikkeling is het natuurlijk bull shit wat je zegt. Persoonlijke ontwikkeling haal je niet alleen uit betaald werk, persoonlijke ontwikkeling is vooral iets waarvoor je moet openstaan want anders valt er weinig te ontwikkelen.
Het begint idd met de vragen die jij hier nu stelt, alleen blijkt uit je zure oordelen dat je nog slechts onderaan de berg staat waar je nog overheen moet klimmen. Je oogkleppen moet je eerst kunnen afzetten.
En natuurlijk ben ik geen sloof die elke ochtend braaf als een jaren 50 huisvrouw met een glimlach vieze onderbroeken van de grond raapt. Iedereen draagt hier zijn eigen steentje bij in het huishouden. Ik doe alleen wat meer omdat ik meer thuis ben, maar dat lijkt me niet meer dan logisch.
Ik ben trouwens huismoeder geworden omdat onze jongste ziek bleek te zijn, daarvoor werkte ik vanuit huis in de marketing. Ik haalde totaal geen voldoening uit mijn werk en wel uit het moederschap, dus de keuze was voor mij ook niet moeilijk om te maken. Mijn motivatie om de komende twee jaar nog verder te moederen is omdat ik geloof dat dit een bijzondere maar korte fase in mijn leven is waarbij ik niet te veel geleefd wil worden waardoor ik niet volop kan genieten. Want geleefd word je al snel met (jonge) kinderen.
Ik hoop later op deze fase terug te kijken met een warm gevoel en gevoel van geluk.
Want ik haal zeker voldoening uit mijn kinderen en het moederschap. Ik ben echt niet zo'n crea-bea moeder die de hele dag aan het poetsen is, alleen voor haar gezin leeft en een bakkie met de buurvrouw doet. Ik ben een persoon die gelooft in 'slow living' minimalisme en ben iemand die voldoening haalt uit de pure dingen in het leven. En ja, sommige dagen zijn saai en soms word ik simpel van gesprekjes als "de tafel is rond, de tafel is plat, de tafel is rond en plat". Maar die ervaringen heb ik tijdens mijn verschillende banen ook gehad. Ook toen bestonden saaie dagen en praatjes over koetjes en kalfjes met volwassenen zijn ook echte energie zuigers en voor mij van hetzelfde niveau als gesprekken met een peuter.
Qua persoonlijke ontwikkeling is het natuurlijk bull shit wat je zegt. Persoonlijke ontwikkeling haal je niet alleen uit betaald werk, persoonlijke ontwikkeling is vooral iets waarvoor je moet openstaan want anders valt er weinig te ontwikkelen.
Het begint idd met de vragen die jij hier nu stelt, alleen blijkt uit je zure oordelen dat je nog slechts onderaan de berg staat waar je nog overheen moet klimmen. Je oogkleppen moet je eerst kunnen afzetten.
En natuurlijk ben ik geen sloof die elke ochtend braaf als een jaren 50 huisvrouw met een glimlach vieze onderbroeken van de grond raapt. Iedereen draagt hier zijn eigen steentje bij in het huishouden. Ik doe alleen wat meer omdat ik meer thuis ben, maar dat lijkt me niet meer dan logisch.
dinsdag 21 april 2020 om 10:39
Ik geniet heel erg van thuiskomen en een hok vol pubers aantreffen, die boodschappen gedaan hebben en iets lekkers staan te makencaptain_hindsight schreef: ↑21-04-2020 10:36Oh gelukkig dat kan ook nog.
Ach ja iedereen zei: maar kleine kinderen zijn zo leuk. Ze kunnen steeds meer!
Dat vond ik vooral onhandig. Konden ze ook wegrennen.
(en jaja daarna ook de keuken even opruimen)
Of de gesprekken tussen beide pubers over school, of puber met haar vriendinnen over jongens
Of mee mogen kijken, welke foto het meeste Insta-waardig is, of bespreken waarom mensen (leraren/vriendjes) doen wat ze doen
dinsdag 21 april 2020 om 10:40
Dit is dus uit de tweede hand, zij liep knel op niet bereikbaar zijn overdag. Dus niet bepaald thuiszitten, maar meer emotioneel beschikbaar zijn zeg maar.
dinsdag 21 april 2020 om 10:41
dinsdag 21 april 2020 om 10:42
nu heb ik altijd banen gehad waarbij ik in "nood" weg kan of kan bellen, dus ben ik in principe altijd "beschikbaar".Het-groepje schreef: ↑21-04-2020 10:40Dit is dus uit de tweede hand, zij liep knel op niet bereikbaar zijn overdag. Dus niet bepaald thuiszitten, maar meer emotioneel beschikbaar zijn zeg maar.
dinsdag 21 april 2020 om 10:45
Ik ben al zo'n honderd jaar een luie, (financieel)afhankelijke, uit de staatsruif vretende, intellectueel afgestompte, onontwikkelde thuiszitter.
Ik hoor dat irl overigens nooit hoor, maar dit is een korte bloemlezing uit de vele, vele, vele thuisblijfmoedertopics die om de zoveel tijd weer opduiken. Want ja, ik zit hier op het forum als lui thuisblijfwijf al meer dan 20 jaar mijn tijd te verdoen(al was ik 20 jaar geleden nog geen huisvrouw).
Overigens heb ik nog nooit van mijn leven ook maar een spoortje kritiek geuit op werkende moeders. Ik vind het allemaal prima en ben ook niet de mening toegedaan dat kinderen van werkende moeders sielug zijn, integendeel.
Maar goed, TO vroeg wat ze allemaal zoal doen, de thuisblijfmoeders.
Ik sta om 5.30 op om twee eeuwigdurende kleuters(die ontstijgen dat niveau namelijk nooit), genaamd paarden, te voeren en op de wei te zetten. Stallen uitmesten, vegen, voer klaarzetten, menselijke pubers uit bed jagen(in niet-corona-tijden) en eventueel naar school brengen(ik woon op het platteland maar dat leek me al duidelijk) als er weer een e-bike niet opgeladen blijkt te zijn of zo.
Mest uit de wei halen vanwege het hebben van een goed wormbeleid(paardenwormen wel te verstaan, geen regenwormen), hooi voeren, de rijbak sproeien en vlakken.
Daarna het huishouden, bende opruimen die de pubers in hun haast hebben laten slingeren, tuinonderhoud(en we hebben veeeeel tuin), kippen voeren.
Mest wegbrengen naar de buurman die het over zijn land verspreid.
Zorgen dat er op tijd gekookt is, want het ene kind moet werken, een andere heeft paardrijles en moet 20 kilometer verderop in het kader van haar talententeam extra lessen. Hop, trailer achter de auto, paard op de trailer zien te krijgen.
Hoefsmid, dierenarts, een ingestorte grondwaterbron die we gebruiken voor beregenen moet opnieuw geslagen, dan is het toch wel verrekte handig als er iemand thuis is.
Verder doe ik zo her en der nog wat vrijwilligerswerk.
Mijn echtgenoot, de arme ziel die moet zorgen dat ik lui thuis kan blijven, doet veel, maar werkt als ZZP-er(tot zijn grote tevredenheid overigens) zo'n 60 uur per week en kan dus niet enorm bijspringen.
Nu ben ik waarschijnlijk niet de meest stereotype huisvrouw. Alhoewel, wie is dat wel? De meeste mensen die zo heerlijk hun seksegenoten bekritiseren(want dit soort geluiden hoor je grotendeels van vrouwen) nemen over het algemeen niet de moeite om verder te kijken dan hun neus lang is, maar het gros van de huisvrouwen is geen huisvrouw omdat ze daadwerkelijk luie, afhankelijke, intellectueel beknotte mensen zijn.
Ik hoor dat irl overigens nooit hoor, maar dit is een korte bloemlezing uit de vele, vele, vele thuisblijfmoedertopics die om de zoveel tijd weer opduiken. Want ja, ik zit hier op het forum als lui thuisblijfwijf al meer dan 20 jaar mijn tijd te verdoen(al was ik 20 jaar geleden nog geen huisvrouw).
Overigens heb ik nog nooit van mijn leven ook maar een spoortje kritiek geuit op werkende moeders. Ik vind het allemaal prima en ben ook niet de mening toegedaan dat kinderen van werkende moeders sielug zijn, integendeel.
Maar goed, TO vroeg wat ze allemaal zoal doen, de thuisblijfmoeders.
Ik sta om 5.30 op om twee eeuwigdurende kleuters(die ontstijgen dat niveau namelijk nooit), genaamd paarden, te voeren en op de wei te zetten. Stallen uitmesten, vegen, voer klaarzetten, menselijke pubers uit bed jagen(in niet-corona-tijden) en eventueel naar school brengen(ik woon op het platteland maar dat leek me al duidelijk) als er weer een e-bike niet opgeladen blijkt te zijn of zo.
Mest uit de wei halen vanwege het hebben van een goed wormbeleid(paardenwormen wel te verstaan, geen regenwormen), hooi voeren, de rijbak sproeien en vlakken.
Daarna het huishouden, bende opruimen die de pubers in hun haast hebben laten slingeren, tuinonderhoud(en we hebben veeeeel tuin), kippen voeren.
Mest wegbrengen naar de buurman die het over zijn land verspreid.
Zorgen dat er op tijd gekookt is, want het ene kind moet werken, een andere heeft paardrijles en moet 20 kilometer verderop in het kader van haar talententeam extra lessen. Hop, trailer achter de auto, paard op de trailer zien te krijgen.
Hoefsmid, dierenarts, een ingestorte grondwaterbron die we gebruiken voor beregenen moet opnieuw geslagen, dan is het toch wel verrekte handig als er iemand thuis is.
Verder doe ik zo her en der nog wat vrijwilligerswerk.
Mijn echtgenoot, de arme ziel die moet zorgen dat ik lui thuis kan blijven, doet veel, maar werkt als ZZP-er(tot zijn grote tevredenheid overigens) zo'n 60 uur per week en kan dus niet enorm bijspringen.
Nu ben ik waarschijnlijk niet de meest stereotype huisvrouw. Alhoewel, wie is dat wel? De meeste mensen die zo heerlijk hun seksegenoten bekritiseren(want dit soort geluiden hoor je grotendeels van vrouwen) nemen over het algemeen niet de moeite om verder te kijken dan hun neus lang is, maar het gros van de huisvrouwen is geen huisvrouw omdat ze daadwerkelijk luie, afhankelijke, intellectueel beknotte mensen zijn.
dinsdag 21 april 2020 om 10:47
Vrij logisch toch? Voor veel banen geldt dat je minder aantrekkelijk wordt, naarmate je minder werkt. Zelfs als je parttime werkt, kan je een achterstand oplopen tov fulltimers. Er zijn echter ook banen waar het niet zoveel uitmaakt of waar ze juist op zoek zijn naar een ouder iemand. Mijn moeder is +/- 15 jaar thuis geweest. Daarna vond ze vrij vlot een baan. Eerst onder haar niveau, maar binnen een paar jaar was ze gewoon weer docent op een hogeschool, net als vroeger.Het-groepje schreef: ↑21-04-2020 10:32Ik ben relatief laat moeder geworden.
In mijn geval had ik mijn sporen verdiend in mijn werkveld, dus ik had relaxte werktijden, veel vrijheid, leuke collega's, kon me ontwikkelen, etc.
Ik zag het al gebeuren dat ik als bijna vijftiger na duizend afwijzingen zielsgelukkig mocht zijn met een schijtsalaris, komen opdraven op de meest ongunstige tijden, nul uren contract, weer puin gaan ruimen in de meest bizarre teams, etc.
Ik denk inderdaad dat mensen zich erop verkijken. Ik vind het sowieso erg zakelijk op de werkvloer geworden, en je begint dan ook nog weer weer op nul.
Er zit werkelijk niemand op je te wachten, want er zijn goedkopere en flexibeler mensen.
dinsdag 21 april 2020 om 10:53
Dat vraag ik me af. Oh huisvrouw te zijn moet je minstens 1 goed inkomen hebben. En dat heeft lang niet iedereen. Ik denk dat er een grote groep huisvrouwen is uit problematische gezinnen, die in de rij staan voor de voedselbank, die schulden hebben, die geen diploma’s hebben, soms sléchte relaties met veel geweld, verslaving enz. Dat zijn ook huisvrouwen. Hier krijg je soms de indruk dat thuisblijfmoeders de ganse dag druk zijn met vrijwilligerswerk en de ontwikkeling van hun bloedjes, en dat zal onder de hoger opgeleide thuisblijfmoeders vaker zo zijn, maar de realiteit is dat er een hele grote groep is die geen diploma’s, geen kansen en geen opvoedvaardigheden heeft. Die (echt meegemaakt) boos naar school gaan want hoezo heeft hun kind van 9 huiswerk? Ze gaan het werk van de juf toch zeker niet doen?LaFleurNoire schreef: ↑21-04-2020 10:45maar het gros van de huisvrouwen is geen huisvrouw omdat ze daadwerkelijk luie, afhankelijke, intellectueel beknotte mensen zijn.
Waar de kinderen op straat lopen en weinig toezicht en begeleiding krijgen.
Ik denk persoonlijk dat een ouder die werkt en betrokken is het net zo goed doet als een ouder die niet werkt en betrokken is. Werken of niet werken maakt geen verschil in hoe goed je het doet.
Betrokkenheid wel, en ik kom dan weer héél veel gezinnen tegen waar beide ouders niet werken en niet betrokken zijn.
dinsdag 21 april 2020 om 10:55
Dan doe je het beter dan ik. Ik voel me wel zo een jaren 50 huissloof. Zodra ik wat lees op mijn telefoon gaan kinderen net zolang geluiden maken tot ik weer aandacht voor hen heb. Of ze vragen "mama, mag ik drinken?". Ik zorg ervoor dat het eten op tafel staat en de boodschappen gedaan worden en de katten verzorgd worden enz. Ik vind niet dat mijn vriend dat hoeft te doen als hij zo hard werkt.OhDeer schreef: ↑21-04-2020 10:39We leven momenteel in een wereldwijde crisis die ongekend veel impact heeft op ons dagelijks leven. De situatie waarin jij nu zit is niet te vergelijken met huismoeder zijn. Ik ben zelf sinds twee en een half jaar huismoeder en mijn leven ziet er de afgelopen weken heel anders uit dan daarvoor.
Ik ben trouwens huismoeder geworden omdat onze jongste ziek bleek te zijn, daarvoor werkte ik vanuit huis in de marketing. Ik haalde totaal geen voldoening uit mijn werk en wel uit het moederschap, dus de keuze was voor mij ook niet moeilijk om te maken. Mijn motivatie om de komende twee jaar nog verder te moederen is omdat ik geloof dat dit een bijzondere maar korte fase in mijn leven is waarbij ik niet te veel geleefd wil worden waardoor ik niet volop kan genieten. Want geleefd word je al snel met (jonge) kinderen.
Ik hoop later op deze fase terug te kijken met een warm gevoel en gevoel van geluk.
Want ik haal zeker voldoening uit mijn kinderen en het moederschap. Ik ben echt niet zo'n crea-bea moeder die de hele dag aan het poetsen is, alleen voor haar gezin leeft en een bakkie met de buurvrouw doet. Ik ben een persoon die gelooft in 'slow living' minimalisme en ben iemand die voldoening haalt uit de pure dingen in het leven. En ja, sommige dagen zijn saai en soms word ik simpel van gesprekjes als "de tafel is rond, de tafel is plat, de tafel is rond en plat". Maar die ervaringen heb ik tijdens mijn verschillende banen ook gehad. Ook toen bestonden saaie dagen en praatjes over koetjes en kalfjes met volwassenen zijn ook echte energie zuigers en voor mij van hetzelfde niveau als gesprekken met een peuter.
Qua persoonlijke ontwikkeling is het natuurlijk bull shit wat je zegt. Persoonlijke ontwikkeling haal je niet alleen uit betaald werk, persoonlijke ontwikkeling is vooral iets waarvoor je moet openstaan want anders valt er weinig te ontwikkelen.
Het begint idd met de vragen die jij hier nu stelt, alleen blijkt uit je zure oordelen dat je nog slechts onderaan de berg staat waar je nog overheen moet klimmen. Je oogkleppen moet je eerst kunnen afzetten.
En natuurlijk ben ik geen sloof die elke ochtend braaf als een jaren 50 huisvrouw met een glimlach vieze onderbroeken van de grond raapt. Iedereen draagt hier zijn eigen steentje bij in het huishouden. Ik doe alleen wat meer omdat ik meer thuis ben, maar dat lijkt me niet meer dan logisch.
Ik vond het de eerste weken heerlijk om er voor mijn kinderen te zijn. Maar op dit moment ben ik het spuugzat.
En ik denk inmiddels dat het mijn eigen onvermogen is die denkt dat een huismoeder (met schoolgaande kinderen die niet ziek zijn) niet veel om handen heeft.
Ik moet enorm wennen aan het langzame tempo. Ik houd van pieken en dalen. Ook wat tijdbesteding betreft. En nu gaat alles in een ander tempo. Ik kan me er moeilijk aan over geven. Maar deze week zal ik dat moeten gaan leren.
dinsdag 21 april 2020 om 10:58
Eens met Thordis. Waar ik woon zijn er weinig bewuste thuisblijvers, maar vooral mensen uit een extreem zwak sociaaleconomisch milieu die verder geen bewuste keuze gemaakt hebben thuis te zijn omdat zij op die manier hun kinderen beter kunnen begeleiden. Die kinderen krijgen weinig aandacht, er zijn geldzorgen, ruzies. Als je in zo'n omgeving opgroeit zorg je wel dat je wel zelfstandig wordt, als je de capaciteiten hebt. Daarom werk ik.
dinsdag 21 april 2020 om 10:59
Mooi verhaal. Al vraag ik me toch af waarom je je zo aangevallen voeltLaFleurNoire schreef: ↑21-04-2020 10:45Ik ben al zo'n honderd jaar een luie, (financieel)afhankelijke, uit de staatsruif vretende, intellectueel afgestompte, onontwikkelde thuiszitter.
Ik hoor dat irl overigens nooit hoor, maar dit is een korte bloemlezing uit de vele, vele, vele thuisblijfmoedertopics die om de zoveel tijd weer opduiken. Want ja, ik zit hier op het forum als lui thuisblijfwijf al meer dan 20 jaar mijn tijd te verdoen(al was ik 20 jaar geleden nog geen huisvrouw).
Overigens heb ik nog nooit van mijn leven ook maar een spoortje kritiek geuit op werkende moeders. Ik vind het allemaal prima en ben ook niet de mening toegedaan dat kinderen van werkende moeders sielug zijn, integendeel.
Maar goed, TO vroeg wat ze allemaal zoal doen, de thuisblijfmoeders.
Ik sta om 5.30 op om twee eeuwigdurende kleuters(die ontstijgen dat niveau namelijk nooit), genaamd paarden, te voeren en op de wei te zetten. Stallen uitmesten, vegen, voer klaarzetten, menselijke pubers uit bed jagen(in niet-corona-tijden) en eventueel naar school brengen(ik woon op het platteland maar dat leek me al duidelijk) als er weer een e-bike niet opgeladen blijkt te zijn of zo.
Mest uit de wei halen vanwege het hebben van een goed wormbeleid(paardenwormen wel te verstaan, geen regenwormen), hooi voeren, de rijbak sproeien en vlakken.
Daarna het huishouden, bende opruimen die de pubers in hun haast hebben laten slingeren, tuinonderhoud(en we hebben veeeeel tuin), kippen voeren.
Mest wegbrengen naar de buurman die het over zijn land verspreid.
Zorgen dat er op tijd gekookt is, want het ene kind moet werken, een andere heeft paardrijles en moet 20 kilometer verderop in het kader van haar talententeam extra lessen. Hop, trailer achter de auto, paard op de trailer zien te krijgen.
Hoefsmid, dierenarts, een ingestorte grondwaterbron die we gebruiken voor beregenen moet opnieuw geslagen, dan is het toch wel verrekte handig als er iemand thuis is.
Verder doe ik zo her en der nog wat vrijwilligerswerk.
Mijn echtgenoot, de arme ziel die moet zorgen dat ik lui thuis kan blijven, doet veel, maar werkt als ZZP-er(tot zijn grote tevredenheid overigens) zo'n 60 uur per week en kan dus niet enorm bijspringen.
Nu ben ik waarschijnlijk niet de meest stereotype huisvrouw. Alhoewel, wie is dat wel? De meeste mensen die zo heerlijk hun seksegenoten bekritiseren(want dit soort geluiden hoor je grotendeels van vrouwen) nemen over het algemeen niet de moeite om verder te kijken dan hun neus lang is, maar het gros van de huisvrouwen is geen huisvrouw omdat ze daadwerkelijk luie, afhankelijke, intellectueel beknotte mensen zijn.
dinsdag 21 april 2020 om 11:02
Ja, het is absurd.captain_hindsight schreef: ↑21-04-2020 09:05Serieus Odense? Zeggen mensen dat echt hardop? Wat debiel.
Thank you.
Al die oordelen van vrouwen over andere vrouwen.
Alleen maar om zichzelf boven een ander te stellen.
dinsdag 21 april 2020 om 11:06
Tsja, ik ken welgeteld nog 1 andere huisvrouw hier in de omgeving, verder werkt iedereen. Toen ik nog in de stad woonde idem. Het type huisvrouw dat jij noemt ken ik niet. Wel mensen zonder diploma's en weinig baankansen. Maar zij werken allemaal toch. In de schoonmaak, bloemenveiling, ongeschoold werk, maar ze werken wel. Het type ouder wat jij noemt herken ik ook niet of nauwelijks.Th∅rdis schreef: ↑21-04-2020 10:53Dat vraag ik me af. Oh huisvrouw te zijn moet je minstens 1 goed inkomen hebben. En dat heeft lang niet iedereen. Ik denk dat er een grote groep huisvrouwen is uit problematische gezinnen, die in de rij staan voor de voedselbank, die schulden hebben, die geen diploma’s hebben, soms sléchte relaties met veel geweld, verslaving enz. Dat zijn ook huisvrouwen. Hier krijg je soms de indruk dat thuisblijfmoeders de ganse dag druk zijn met vrijwilligerswerk en de ontwikkeling van hun bloedjes, en dat zal onder de hoger opgeleide thuisblijfmoeders vaker zo zijn, maar de realiteit is dat er een hele grote groep is die geen diploma’s, geen kansen en geen opvoedvaardigheden heeft. Die (echt meegemaakt) boos naar school gaan want hoezo heeft hun kind van 9 huiswerk? Ze gaan het werk van de juf toch zeker niet doen?
Waar de kinderen op straat lopen en weinig toezicht en begeleiding krijgen.
Ik denk persoonlijk dat een ouder die werkt en betrokken is het net zo goed doet als een ouder die niet werkt en betrokken is. Werken of niet werken maakt geen verschil in hoe goed je het doet.
Waar lees jij dat ik die mening ben toegedaan? Ik heb hier in mijn hele epistel niet over gerept.
Betrokkenheid wel, en ik kom dan weer héél veel gezinnen tegen waar beide ouders niet werken en niet betrokken zijn.
Je weet echt lang niet altijd wie je voor je hebt, maar het is natuurlijk makkelijker om ze in hokjes te zetten.
dinsdag 21 april 2020 om 11:06
En dit. En nog los van dat het verstandiger is in mijn ogen om wat aan risicospreiding te doen qua inkomen, als je niet de luxe hebt van 1 torenhoog inkomen. Ik wil zelf niet zo kwetsbaar zijn dat ik afhankelijk ben van een ander voor mijn onderhoud. En daarbij las ik ergens iets over het goede voorbeeld willen geven als tbm. En dat is nou juist ook waarom ik werk: om het goede voorbeeld te geven. Dat je verantwoordelijk bent voor een bijdrage aan de maatschappij naar kunnen en je verantwoordelijk bent voor je eigen bestaan en onderhoud ongeacht wat er zich tussen je benen bevindt.Betty_Slocombe schreef: ↑21-04-2020 10:58Eens met Thordis. Waar ik woon zijn er weinig bewuste thuisblijvers, maar vooral mensen uit een extreem zwak sociaaleconomisch milieu die verder geen bewuste keuze gemaakt hebben thuis te zijn omdat zij op die manier hun kinderen beter kunnen begeleiden. Die kinderen krijgen weinig aandacht, er zijn geldzorgen, ruzies. Als je in zo'n omgeving opgroeit zorg je wel dat je wel zelfstandig wordt, als je de capaciteiten hebt. Daarom werk ik.
Werken is niet de heilige graal hoor, of zaligmakend, maar ik hou mijn kinderen wel voor dat het prettig is met plezier naar je werk te gaan en daarmee goed in je onderhoud te kunnen voorzien. Ze aanraden om een rijke partner te zoeken zodat zij niet hoeven werken vind ik geen geweldige tip. Die hoorde ik vroeger wel vaak, zoeken naar een man met een goede baan, dát was belangrijk. Ik leer de mijne liever dat ze zelf een goede baan moeten zoeken. En goed hoeft dan niet een belangrijke baan met aanzien te zijn, maar een baan waar je voldoening uit haalt en jezelf mee kunt onderhouden.
dinsdag 21 april 2020 om 11:07
Waar lees jij dat ik me aangevallen voel?Ballenbak888 schreef: ↑21-04-2020 10:59Mooi verhaal. Al vraag ik me toch af waarom je je zo aangevallen voelt
dinsdag 21 april 2020 om 11:08
Ik zeg hiermee ook niets over jou. Ik reageerde toevallig op je post.LaFleurNoire schreef: ↑21-04-2020 11:06Tsja, ik ken welgeteld nog 1 andere huisvrouw hier in de omgeving, verder werkt iedereen. Toen ik nog in de stad woonde idem. Het type huisvrouw dat jij noemt ken ik niet. Wel mensen zonder diploma's en weinig baankansen. Maar zij werken allemaal toch. In de schoonmaak, bloemenveiling, ongeschoold werk, maar ze werken wel. Het type ouder wat jij noemt herken ik ook niet of nauwelijks.
Je weet echt lang niet altijd wie je voor je hebt, maar het is natuurlijk makkelijker om ze in hokjes te zetten.
Het type ouder wat ik beschrijf is er behoorlijk veel, daar heb ik mijn baan aan te danken
dinsdag 21 april 2020 om 11:08
Hahaha, nou precies dit!captain_hindsight schreef: ↑21-04-2020 10:02Mannen moeten niet helpen, mannen moet het huishouden gezamenlijk aanpakken met hun partner.
Wij werken beiden precies evenveel, elk een papa/mamadag, vragen aan elkaar gerust of de ander even 'op kan passen' op dochter en voor het huishouden hebben we grotendeels een schoonmaakster.
Ik zie hier dingen voorbij komen als vrijwillig op school zoveel doen en weet ik veel wat meer, maar ik zit ondanks mijn 32-urige baan ook in de oudercommissie van het KDV en in 2 andere besturen vanuit hobby/werk.
Ik heb ook niet het idee dat dochter zoveel slechter af is door haar 2 dagen KDV eigenlijk trouwens, volgens mij is dat meer een verrijking voor haar.
Ik zou zelf geen thuisblijfmoeder wíllen zijn, maar dat maakt verder niet dat ik die keuze bewonder ofzo. Ik hoop altijd alleen maar dat er goed is nagedacht over het financieel afhankelijke gedeelte en verder moet iedereen het zelf maar weten.
dinsdag 21 april 2020 om 11:10
Dat lijkt me een vreselijk zware baan dan. Ik vermoed dat je zulke patronen maar heel moeilijk kunt doorbreken.
