Kinderen
alle pijlers
Trauma na bevalling?
dinsdag 1 januari 2008 om 14:57
Hallo allemaal,
Allereerst nog de beste wensen voor 2008!
Onze dochter werd bijna 2 jaar geleden geboren. De bevalling was lang(24 uur) en zwaar. Ik wilde graag thuis bevallen, maar de ontsluiting vorderde niet. Na 20 uur weeen werd ik ingestuurd. De vliezen werden gebroken, ik kreeg pijnbestrijding en na nog 4 uren, waarvan 1,5 uur persen, een knip, de vacuumpomp, werd onze dochter geboren, helemaal gezond met alles er op en er aan.
In de toekomst willen we graag een tweede. Omdat ik momenteel overspannen/burnout ben is dit nog niet van toepassing. Een combinatie van voorgaande en een zwangerschap lijkt me in mijn situatie verre van ideaal.
Er gaat nog geen dag voorbij, zonder dat ik aan die bevalling heb gedacht. En als ik er aan terug denk, wil ik in geen 100 jaar nog een tweede kindje. Een paar maanden geleden praatte ik met iemand over mijn bevalling en ik werd er helemaal niet lekker van. Zou natuurlijk ook een gevolg kunnen zijn van mijn overspannenheid. Ik kan momenteel maar weinig spanning verdragen en ik ben snel uit balans.
Ik heb een fantastische zwangerschap gehad en een loeizware bevalling. Ik vraag me soms af of het voor mij niet een traumatische ervaring is geweest? Zijn er vrouwen die dit herkennen? Ben je uiteindelijk toch voor een tweede kindje gegaan, of nog niet? Of ben je er nog niet helemaal uit of je nog wel een kindje wil?
Als ik naar mijn dochter kijk en ervaar wat ik voor haar voel, dan zou ik graag voor haar een broertje/zusje willen, want dat lijkt me fantastisch. Maar dan zou ik nog wel een keer moeten bevallen.
Graag zou ik hierover wat ervaringen met anderen willen uitwisselen.
Groetjes, Josje
Allereerst nog de beste wensen voor 2008!
Onze dochter werd bijna 2 jaar geleden geboren. De bevalling was lang(24 uur) en zwaar. Ik wilde graag thuis bevallen, maar de ontsluiting vorderde niet. Na 20 uur weeen werd ik ingestuurd. De vliezen werden gebroken, ik kreeg pijnbestrijding en na nog 4 uren, waarvan 1,5 uur persen, een knip, de vacuumpomp, werd onze dochter geboren, helemaal gezond met alles er op en er aan.
In de toekomst willen we graag een tweede. Omdat ik momenteel overspannen/burnout ben is dit nog niet van toepassing. Een combinatie van voorgaande en een zwangerschap lijkt me in mijn situatie verre van ideaal.
Er gaat nog geen dag voorbij, zonder dat ik aan die bevalling heb gedacht. En als ik er aan terug denk, wil ik in geen 100 jaar nog een tweede kindje. Een paar maanden geleden praatte ik met iemand over mijn bevalling en ik werd er helemaal niet lekker van. Zou natuurlijk ook een gevolg kunnen zijn van mijn overspannenheid. Ik kan momenteel maar weinig spanning verdragen en ik ben snel uit balans.
Ik heb een fantastische zwangerschap gehad en een loeizware bevalling. Ik vraag me soms af of het voor mij niet een traumatische ervaring is geweest? Zijn er vrouwen die dit herkennen? Ben je uiteindelijk toch voor een tweede kindje gegaan, of nog niet? Of ben je er nog niet helemaal uit of je nog wel een kindje wil?
Als ik naar mijn dochter kijk en ervaar wat ik voor haar voel, dan zou ik graag voor haar een broertje/zusje willen, want dat lijkt me fantastisch. Maar dan zou ik nog wel een keer moeten bevallen.
Graag zou ik hierover wat ervaringen met anderen willen uitwisselen.
Groetjes, Josje
zaterdag 16 februari 2008 om 17:05
hoi,
het is te bizar voor woorden, ik dacht dat ik toch de enige was, of misschien wel een watje terijl ik weet dat ik een taaie ben. maar toen ik het verhaal van josje las, dat heb ik precies hetzelfde mee gemaakt, bevalling van 26 u, geen persweeen, vacuumpomp, etc etc, kortom een groot drama! ik zou best een broertje of zusje willen voor mijn lieve mannetje, maar als ik er aan denk wat ik moet door staan....het is nu bijna een jaar geleden maar ik krijg er kippevel van! vooral ook van de maanden daarna, het herstel heeft echt zo lang geduurd, ik ben er nog niet helemaal....herkennen meer vrouwen dit? en hoe gaan zij er mee om?
groetjes!
trotse mama
het is te bizar voor woorden, ik dacht dat ik toch de enige was, of misschien wel een watje terijl ik weet dat ik een taaie ben. maar toen ik het verhaal van josje las, dat heb ik precies hetzelfde mee gemaakt, bevalling van 26 u, geen persweeen, vacuumpomp, etc etc, kortom een groot drama! ik zou best een broertje of zusje willen voor mijn lieve mannetje, maar als ik er aan denk wat ik moet door staan....het is nu bijna een jaar geleden maar ik krijg er kippevel van! vooral ook van de maanden daarna, het herstel heeft echt zo lang geduurd, ik ben er nog niet helemaal....herkennen meer vrouwen dit? en hoe gaan zij er mee om?
groetjes!
trotse mama
dinsdag 27 mei 2008 om 16:09
Beste allemaal,
We zijn inmiddels een paar maanden verder. Nog steeds is er niets veranderd aan mijn beleving van mijn bevalling. Wegens andere omstandigheden loop ik sinds een maand of 2 bij een psychotherapeut. Ik heb de situatie aangekaart en vandaag krijg ik een EMDR behandeling om te kijken of de gevoelens die ik over heb gehouden aan de bevalling, af te vlakken zijn tot een acceptabeler nivo. Tijdens de vorige sessie waarbij het hele gebeuren aan de kaak werd gesteld, werd ik al snel behoorlijk emotioneel en bleek inderdaad dat de bevalling nog veel te veel bij me los maakt.
Ik ben ontzettend nerveus.
Ik hou jullie op de hoogte....
Groetjes, Josje
We zijn inmiddels een paar maanden verder. Nog steeds is er niets veranderd aan mijn beleving van mijn bevalling. Wegens andere omstandigheden loop ik sinds een maand of 2 bij een psychotherapeut. Ik heb de situatie aangekaart en vandaag krijg ik een EMDR behandeling om te kijken of de gevoelens die ik over heb gehouden aan de bevalling, af te vlakken zijn tot een acceptabeler nivo. Tijdens de vorige sessie waarbij het hele gebeuren aan de kaak werd gesteld, werd ik al snel behoorlijk emotioneel en bleek inderdaad dat de bevalling nog veel te veel bij me los maakt.
Ik ben ontzettend nerveus.
Ik hou jullie op de hoogte....
Groetjes, Josje
dinsdag 27 mei 2008 om 16:18
Hoi Josje,
sorry dat ik het hele topic niet doorgelezen heb en misschien daarom als mosterd reageer, maar..
Ik heb ook een traumatische bevalling gehad. In een nagesprek met de gynaecoloog is mij beloofd dat wanneer ik een tweede keer zwanger zou worden en ik nog erg angstig zou zijn, ik een geplande keizersnede zou kunnen ondergaan.
Ik vond dat zo'n opluchting, en eigenlijk is het natuurlijk ook een hele een voudige oplossing van het probleem. Ik weet hoe groot je angst kan zijn en stel je toch voor dat je een zwangerschap lang al die stress moet ervaren...alleen al voor je ongeboren kind is dat vreselijk.
Het moet mogelijk zijn om zoiets te regelen als het je aanspreekt. Ben benieuwd naar je reaktie.
sorry dat ik het hele topic niet doorgelezen heb en misschien daarom als mosterd reageer, maar..
Ik heb ook een traumatische bevalling gehad. In een nagesprek met de gynaecoloog is mij beloofd dat wanneer ik een tweede keer zwanger zou worden en ik nog erg angstig zou zijn, ik een geplande keizersnede zou kunnen ondergaan.
Ik vond dat zo'n opluchting, en eigenlijk is het natuurlijk ook een hele een voudige oplossing van het probleem. Ik weet hoe groot je angst kan zijn en stel je toch voor dat je een zwangerschap lang al die stress moet ervaren...alleen al voor je ongeboren kind is dat vreselijk.
Het moet mogelijk zijn om zoiets te regelen als het je aanspreekt. Ben benieuwd naar je reaktie.
dinsdag 27 mei 2008 om 16:22
Weet niet waar je woont....Waarschijnlijk heb je zelf ook wel gegoogled maar zo niet is dit misschien wat?
http://www.zwangerschapsb...r_letoucher/letoucher.php
http://www.zwangerschapsb...r_letoucher/letoucher.php
donderdag 29 mei 2008 om 21:42
Hallo!
De EMDR behandeling was heel erg confronterend en erg emotioneel voor me. Nadien was ik uitgeput. Om een uur of 21 ben ik 's avonds naar bed gegaan. Gek genoeg werd ik toen onrustig en kon niet anders dan draaien en woelen. Woensdag heb ik me nog een tijdje "lam" gevoeld.
De sessie is nog niet helemaal afgerond en de volgende keer gaan we er mee verder. Ik hoop dat ik binnenkort met een beter gevoel kan terugkijken op de bevalling van mijn dochter. Het was een ontzettend bijzondere ervaring.
Josje
De EMDR behandeling was heel erg confronterend en erg emotioneel voor me. Nadien was ik uitgeput. Om een uur of 21 ben ik 's avonds naar bed gegaan. Gek genoeg werd ik toen onrustig en kon niet anders dan draaien en woelen. Woensdag heb ik me nog een tijdje "lam" gevoeld.
De sessie is nog niet helemaal afgerond en de volgende keer gaan we er mee verder. Ik hoop dat ik binnenkort met een beter gevoel kan terugkijken op de bevalling van mijn dochter. Het was een ontzettend bijzondere ervaring.
Josje
