Kinderen
alle pijlers
Twijfels over kinderen
maandag 12 oktober 2020 19:32
Ik ben 26 jaar oud en al 10 jaar samen met mijn vriend. Ik wilde altijd al moeder worden, ik ben erg zorgzaam, dat zit gewoon in mij. Als jong kind wist ik al dat ik een baby wilde direct zodra ik alles in orde had (man, huis, werk). Ik had altijd gedacht dat ik voor mijn 25e moeder zou zijn.
Mijn vriend wil al 2 jaar dolgraag vader worden. In juni vorig jaar ben ik gestopt met anti conceptie. Een paar maanden later was ik nog niet zwanger dus probeerden wij het meer 'doelgericht' in mijn vruchtbare periode. Ik wilde toen echt dolgraag een kind, liever vandaag dan morgen. Ik testte al voordat ik uberhaupt ongesteld kon zijn, maar de maanden erop bleven de testen negatief. Niet heel erg natuurlijk, want we waren pas een paar maanden bezig.
In januari hebben we een pup aangeschaft. (hier is uiteraard een hele poos aan vooraf gegaan, goed doordacht). Dit is ons allebei erg tegengevallen, het was erg zwaar. De komst van de pup zette onze relatie onder druk. Exact vanaf dat moment sta ik niet meer te springen om een baby. We hebben de pup nu 10 maanden (inmiddels puber) en het gaat een stuk beter, maar de gedachte aan een kind benauwd me nog steeds. We gebruiken nog steeds geen anti conceptie, want een baby is uiteraard welkom. Maar toch vind ik het niet eens zo erg als ik weer ongesteld wordt. Mijn vriend wil wél nog steeds dolgraag een baby, zo snel mogelijk het liefst. Sterker nog: hij wil ons laten onderzoeken op vruchtbaarheid omdat ik nog steeds niet zwanger ben.
Ik weet logisch gezien ook dat we niet veel seks hebben tijdens vruchtbare dagen, dus dat ik zwanger raak op deze manier is ook niet heel groot. Tegelijkertijd snap ik zijn 'angst' ook wel, maar van mij hoeft het allemaal niet nu per se. Ik voel me ontzettend lullig naar mijn vriend toe. De ene keer wil ik dolgraag een baby en gaan we er helemaal voor, en nu benauwd het me en hoeft het van mij voorlopig nog niet.
Misschien komt het ook omdat een vriendin aantal maanden geleden moeder is geworden, en zie ik ook hoe klein haar wereldje is geworden. En dankzij de komst van de hond, zie ik ook vooral de 'negatieve' kanten.
Mijn gevoelens heb ik ook met mijn vriend besproken, en hij baalt er natuurlijk van. Hij vraagt aan mij wanneer ik er dan wel klaar voor ben, maar dat weet ik dus niet. Voor mijn idee is het voor hem ook makkelijker praten. Zodra ik zwanger ben, veranderd mijn hele leven. Voor hem is die verandering wat minder drastisch en komt dat vooral bij de geboorte van de baby. Hoe dan ook, ik weet het gewoon even niet wat ik moet doen. Ik ben ook benieuwd of meer vrouwen dit herkennen.
Mijn vriend wil al 2 jaar dolgraag vader worden. In juni vorig jaar ben ik gestopt met anti conceptie. Een paar maanden later was ik nog niet zwanger dus probeerden wij het meer 'doelgericht' in mijn vruchtbare periode. Ik wilde toen echt dolgraag een kind, liever vandaag dan morgen. Ik testte al voordat ik uberhaupt ongesteld kon zijn, maar de maanden erop bleven de testen negatief. Niet heel erg natuurlijk, want we waren pas een paar maanden bezig.
In januari hebben we een pup aangeschaft. (hier is uiteraard een hele poos aan vooraf gegaan, goed doordacht). Dit is ons allebei erg tegengevallen, het was erg zwaar. De komst van de pup zette onze relatie onder druk. Exact vanaf dat moment sta ik niet meer te springen om een baby. We hebben de pup nu 10 maanden (inmiddels puber) en het gaat een stuk beter, maar de gedachte aan een kind benauwd me nog steeds. We gebruiken nog steeds geen anti conceptie, want een baby is uiteraard welkom. Maar toch vind ik het niet eens zo erg als ik weer ongesteld wordt. Mijn vriend wil wél nog steeds dolgraag een baby, zo snel mogelijk het liefst. Sterker nog: hij wil ons laten onderzoeken op vruchtbaarheid omdat ik nog steeds niet zwanger ben.
Ik weet logisch gezien ook dat we niet veel seks hebben tijdens vruchtbare dagen, dus dat ik zwanger raak op deze manier is ook niet heel groot. Tegelijkertijd snap ik zijn 'angst' ook wel, maar van mij hoeft het allemaal niet nu per se. Ik voel me ontzettend lullig naar mijn vriend toe. De ene keer wil ik dolgraag een baby en gaan we er helemaal voor, en nu benauwd het me en hoeft het van mij voorlopig nog niet.
Misschien komt het ook omdat een vriendin aantal maanden geleden moeder is geworden, en zie ik ook hoe klein haar wereldje is geworden. En dankzij de komst van de hond, zie ik ook vooral de 'negatieve' kanten.
Mijn gevoelens heb ik ook met mijn vriend besproken, en hij baalt er natuurlijk van. Hij vraagt aan mij wanneer ik er dan wel klaar voor ben, maar dat weet ik dus niet. Voor mijn idee is het voor hem ook makkelijker praten. Zodra ik zwanger ben, veranderd mijn hele leven. Voor hem is die verandering wat minder drastisch en komt dat vooral bij de geboorte van de baby. Hoe dan ook, ik weet het gewoon even niet wat ik moet doen. Ik ben ook benieuwd of meer vrouwen dit herkennen.
maandag 12 oktober 2020 20:05
Ik denk dat dit een gevalletje koudwatervrees is voor je TO.. heel erg vervelend enzo, maar ik vind het persoonlijk best een big deal. Dan bedoel ik het feit dat als je zo twijfelt, je toch een “beetje” seks hebt tijdens je vruchtbare dagen.
Beeeetje een risicootje toch?
Je kind is daar dan de dupe van want je weet het echt niet nu op het moment lees ik zo.
Eenmaal zwanger en bevallen van een kind is het gewoon 100% ervoor gaan!
Je kind kan je niet even bij het asiel zetten ofzo. Of doorverkopen...![🤭]()
![🤔]()
Beeeetje een risicootje toch?
Je kind is daar dan de dupe van want je weet het echt niet nu op het moment lees ik zo.
Eenmaal zwanger en bevallen van een kind is het gewoon 100% ervoor gaan!
Je kind kan je niet even bij het asiel zetten ofzo. Of doorverkopen...
maandag 12 oktober 2020 20:06
To, het is beter dat je nu twijfelt dan wanneer er al een kind is.
Maar ik begrijp jouw beredenatie wel. Jullie hebben nu een pup en die vraag veel tijd, en veel aandacht. Het is gewoon dat je leven wel verandert als je zo'n beestje hebt. Ik begrijp wel dat je dan denk, tjee, hoe moet het straks dan met een baby, want die vraagt ook veel tijd en veel aandacht (buiten het hele zwangerschapsgebeuren).
Ik vind het alleen maar logisch dat je nu twijfelt als het opvoeden van een pup je al tegen is gevallen. Want wat als het hebben van een kind óók zwaar valt? Voor een hond (hoe lullig ook) kun je nog wel een ander thuis vinden, maar voor een kind niet.
Zeker als jij vooral het leeuwendeel qua opvoeding van de pup hebt gedaan en dat nu pas jouw vriend zijn 'aandeel' doet. Je moet er niet aan denken dat hij tzt met een kind ook zo makkelijk is. (En ja, genoeg mannen zijn zo.)
Voor nu zou ik weer aan veilige seks gaan doen en verder was Wissewis zegt. Spreek dingen echt goed door, hoe jullie dingen zien, hoe jullie dingen willen gaan doen.
Maar ik begrijp jouw beredenatie wel. Jullie hebben nu een pup en die vraag veel tijd, en veel aandacht. Het is gewoon dat je leven wel verandert als je zo'n beestje hebt. Ik begrijp wel dat je dan denk, tjee, hoe moet het straks dan met een baby, want die vraagt ook veel tijd en veel aandacht (buiten het hele zwangerschapsgebeuren).
Ik vind het alleen maar logisch dat je nu twijfelt als het opvoeden van een pup je al tegen is gevallen. Want wat als het hebben van een kind óók zwaar valt? Voor een hond (hoe lullig ook) kun je nog wel een ander thuis vinden, maar voor een kind niet.
Zeker als jij vooral het leeuwendeel qua opvoeding van de pup hebt gedaan en dat nu pas jouw vriend zijn 'aandeel' doet. Je moet er niet aan denken dat hij tzt met een kind ook zo makkelijk is. (En ja, genoeg mannen zijn zo.)
Voor nu zou ik weer aan veilige seks gaan doen en verder was Wissewis zegt. Spreek dingen echt goed door, hoe jullie dingen zien, hoe jullie dingen willen gaan doen.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
maandag 12 oktober 2020 20:07
Ik vermoed dat hij denkt dat hij met alle liefde snachts de luier verschoond en wakker ligt van gejank, voor zijn eigen baby. Een 'leenkind' heb ik ook al eens voorgesteld. Maar hij denkt dat dat anders is omdat je voor je eigen kind meer over hebt...Wissewis schreef: ↑12-10-2020 20:03Waarom deed hij het dan niet voor de pup die hij waarschijnlijk "oh zo graag wou"?
En wat denkt ie terug te krijgen behalve speeksel, overgeefsel, vuile pampers, ...?
En nope, met een man waarvan je op voorhand weet dat ie niet tegen slaaptekort kan en dat ikzelf 3 jaar mag opstaan elke nacht ... daar begin ik niet mee aan kinderen.
Zeker als ie voor de rest ook op een roze wolk en "loopt allemaal wel los" zit.
Want dan weet je dat je straks zelf zowat alles mag doen.
Toevallig geen jong kind in de buurt dat een paar dagen* mag komen logeren als hij ook thuis is?
Zodat hij beter weet waar hij voor staat?
En dan liefst één van 't type dat slecht slaapt, moeilijk eet, ... en waar de ouders dolblij van zijn dat ze eens een weekendje rust hebben.
*1 dag of 1 nacht is véél te kort.
maandag 12 oktober 2020 20:09
Vergeet ze bovendien niet op papier vast te leggen.
Want genoeg mannen "die wel 4/5de gaan werken" die ineens bij 8 maanden zwangerschap "dat toch niet kunnen want hun baas ...".
Of die "minder gaan feesten", maar alsnog elke week in de kroeg hangen tot een gat in de nacht.
Hij kan veel beloven, maar als punt bij paal komt - en het op dit moment hij vooral is die een kind wil - moet hij het waarmaken ook.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
maandag 12 oktober 2020 20:10
Ik heb geen hond, want dat lijkt me echt niks, maar wel een kind. En 2 katten.
En ik kan meer hebben van en heb meer over voor mijn kind dan de katten.
Maar het heeft onze relatie zeker wel onder druk gezet de eerste keer en nu hoogzwanger van de tweede zijn we wel wat gelatener, praktischer en meer onze-tijd-komt-wel-weer, maar ik zou liegen als ik zeg dat er niet toch nog wat lichte irritaties kunnen zijn over en weer.
En ik kan meer hebben van en heb meer over voor mijn kind dan de katten.
Maar het heeft onze relatie zeker wel onder druk gezet de eerste keer en nu hoogzwanger van de tweede zijn we wel wat gelatener, praktischer en meer onze-tijd-komt-wel-weer, maar ik zou liegen als ik zeg dat er niet toch nog wat lichte irritaties kunnen zijn over en weer.
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
maandag 12 oktober 2020 20:11
Ik vond het opvoeden van een pup zwaarder en moeilijker dan het grootbrengen van mijn kinderen. Ik hou van mijn hondje maar het gevoel bij mijn kinderen is heel anders.
Maar goed jullie zijn nog jong en als je twijfelt zou ik nog even wachten. Het is een gekke tijd waarin we leven en dat brengt ook druk op een mens en op relaties, onderschat dat niet. Wachten op wat rustiger vaarwater is helemaal niet gek.
Maar goed jullie zijn nog jong en als je twijfelt zou ik nog even wachten. Het is een gekke tijd waarin we leven en dat brengt ook druk op een mens en op relaties, onderschat dat niet. Wachten op wat rustiger vaarwater is helemaal niet gek.
maandag 12 oktober 2020 20:11
Waarom denk je dat je hele leven over is als je zwanger bent?
Ik heb twee kindjes maar vind me time ook heel erg belangrijk ik heb een paard voor mezelf en spreek regelmatig wat met vriendinnen af. Ik geniet onwijs van mijn kindjes 4 en 8 maanden en ik geniet ook heel erg van mijn momentjes.
Ik heb twee kindjes maar vind me time ook heel erg belangrijk ik heb een paard voor mezelf en spreek regelmatig wat met vriendinnen af. Ik geniet onwijs van mijn kindjes 4 en 8 maanden en ik geniet ook heel erg van mijn momentjes.
where ever you go, go with your heart
maandag 12 oktober 2020 20:12
Dat heb ik ook met kinderen van een ander, maar ik heb wel een kind en ben nu zwanger van de tweede. Met je eigen is dat wel anders vind ik.Muurbloempje115 schreef: ↑12-10-2020 20:01Overigens, ik ben dus wel zeker dát ik kinderen wil. Alleen ik twijfel over het juiste moment. Een vriendin is dus pas geleden bevallen en ik smelt helemaal weg met die baby op schoot. Super leuk! Maar dan ben ik stiekem ook blij dat ie niet van mij is en ik hem achter kan laten bij mijn vriendin..
Het ene kind is het andere niet (en de ene pup ook niet). Vorig jaar hadden we een kitten en ik heb verschillende kittens opgevoed, maar die laatste was echt een hells beest. Liever nog 3x een baby zoals m'n dochter (en dat was ook niet alleen maar rozengeur) dan 1 zo'n kitten ook al hoor je dat niet te vergelijken.
Ik denk dat dit 'gewoon' koudwatervrees is, maar dat is lastig te zeggen. Als je echt twijfelt zou ik wel even condooms gaan gebruiken.
maandag 12 oktober 2020 20:15
Dit denk ik ook.daarnaast was ik met 26 haar nog lang neit toe aan een kind. Je hebt gelukkig nog wel even. Ik zou er nu niet aan gaan beginnen.Poppy_del_Rio schreef: ↑12-10-2020 19:47Ik zou nooit een pup nemen. Dat lijkt mij echt vreselijk. Ik heb wel twee kinderen.
Kortom, het zijn totaal verschillende dingen en ik snap eerlijk gezegd niet hoe je ze kunt vergelijken of met elkaar in verband kunt brengen!
maandag 12 oktober 2020 20:16
En daar heeft ‘ie helemaal gelijk in.Muurbloempje115 schreef: ↑12-10-2020 20:07Ik vermoed dat hij denkt dat hij met alle liefde snachts de luier verschoond en wakker ligt van gejank, voor zijn eigen baby. Een 'leenkind' heb ik ook al eens voorgesteld. Maar hij denkt dat dat anders is omdat je voor je eigen kind meer over hebt...
Na 1 slapeloos nachtje met mijn nichtje wilde ik ook een paar jaar geen kinderen meer....
Maar toen we die van onszelf hadden, was ik ze na 9 maanden zonder slaap nog niet zat. Wereld van verschil.
Enne.... een pup en een kind kun je niet vergelijken. Echt niet.
Een kind is veel meer werk, maar ook veel meer liefde van jezelf en hulp van buitenaf.
maandag 12 oktober 2020 20:17
Het hebben van een pup of het hebben van een baby kan je niet met elkaar vergelijken denk ik.
1. Je hebt 9 maanden om je voor te bereiden op de komst van een baby, dat heb je ook nodig om je mentaal voor te bereiden op het moederschap. Denk dat je niet zo lang over pup hebt nagedacht en dat dat toch een ander proces is.
2. Een baby vraagt veel zorgtijd aan het begin, maar..die ligt wel grotendeels nog op bed of op schoot, in de box oid. Die krabt niet aan je bank, sloopt je meubels niet direct. Het echte opvoeden begint gewoon pas als ze ongeveer gaan lopen, dan ben je zelf al veel meer gewend aan het hebben van een kindje. Zijn de gebroken nachten veelal gewoon voorbij. Bij de pup begint dat allemaal gelijk als je het krijgt.
Bij twijfel niet doen, maar bedenk je ook goed of je twijfel wel gegrond is en waar die precies vandaan komt.
1. Je hebt 9 maanden om je voor te bereiden op de komst van een baby, dat heb je ook nodig om je mentaal voor te bereiden op het moederschap. Denk dat je niet zo lang over pup hebt nagedacht en dat dat toch een ander proces is.
2. Een baby vraagt veel zorgtijd aan het begin, maar..die ligt wel grotendeels nog op bed of op schoot, in de box oid. Die krabt niet aan je bank, sloopt je meubels niet direct. Het echte opvoeden begint gewoon pas als ze ongeveer gaan lopen, dan ben je zelf al veel meer gewend aan het hebben van een kindje. Zijn de gebroken nachten veelal gewoon voorbij. Bij de pup begint dat allemaal gelijk als je het krijgt.
Bij twijfel niet doen, maar bedenk je ook goed of je twijfel wel gegrond is en waar die precies vandaan komt.
maandag 12 oktober 2020 20:20
Die 2 kilo maken echt een wereld van verschil ja.Muurbloempje115 schreef: ↑12-10-2020 19:55Het voelt inderdaad dan ook gek dat ik toch blij ben ongesteld te zijn geworden. En ik wil helemaal geen ondergewicht, hoor. In dat topic had ik gezegd dat ik een BMI van 20 heb (gezond). Ik zou 3 kg willen afvallen, niet 5 want dat is te veel. Als ik 3 kg zou afvallen, dan heb ik een BMI van 19 en dat is nog steeds gezond.
Twee keer poepen op een dag en je hebt ondergewicht. En ik kan me niet voorstellen dat je die 3 kilo om gezondheidsredenen kwijt wil, dus dan zit er iets scheef in het koppie.
maandag 12 oktober 2020 20:20
Daar heb je zeker gelijk in. Als ik nu zwanger was geweest, was ik er ook 100% voor gegaan. Maar ik begrijp wat je bedoelt. Met mijn hond vond ik het ook heel zwaar, maar nooit in mij opgekomen om hem weg te doen. Voor geen goud. Ik voelde mij gelijk verantwoordelijk, want: ik heb voor deze pup gekozen dus ik zal er ook voor gaan. Mijn vriend heeft wel een aantal keer gezegd dat hij spijt heeft van de hond, en in de eerste weken wilde hij hem wel het liefst weer weg doen.WholeLottaLove schreef: ↑12-10-2020 20:05Ik denk dat dit een gevalletje koudwatervrees is voor je TO.. heel erg vervelend enzo, maar ik vind het persoonlijk best een big deal. Dan bedoel ik het feit dat als je zo twijfelt, je toch een “beetje” seks hebt tijdens je vruchtbare dagen.
Beeeetje een risicootje toch?
Je kind is daar dan de dupe van want je weet het echt niet nu op het moment lees ik zo.
Eenmaal zwanger en bevallen van een kind is het gewoon 100% ervoor gaan!
Je kind kan je niet even bij het asiel zetten ofzo. Of doorverkopen...![🤔]()
anoniem_64cfe301a7422 wijzigde dit bericht op 12-10-2020 20:24
5.80% gewijzigd
maandag 12 oktober 2020 20:21
Ook fijn om dit soort berichtjes te lezen!Skawa schreef: ↑12-10-2020 20:11Waarom denk je dat je hele leven over is als je zwanger bent?
Ik heb twee kindjes maar vind me time ook heel erg belangrijk ik heb een paard voor mezelf en spreek regelmatig wat met vriendinnen af. Ik geniet onwijs van mijn kindjes 4 en 8 maanden en ik geniet ook heel erg van mijn momentjes.
maandag 12 oktober 2020 20:22
Hahaha, ik heb wel een slank postuur maar heb wel een zwembandje. Daar ging het mij om. Maargoed, das een ander verhaal.Heiterundsanft schreef: ↑12-10-2020 20:20Die 2 kilo maken echt een wereld van verschil ja.
Twee keer poepen op een dag en je hebt ondergewicht. En ik kan me niet voorstellen dat je die 3 kilo om gezondheidsredenen kwijt wil, dus dan zit er iets scheef in het koppie.
maandag 12 oktober 2020 20:26
Ik ben ook super blij als ik mijn peuter achter kan laten bij oma. Maar dan ‘s avonds zo’n koud, leeg bedje. En na de initiële euforie van dat je hebt uitgeslapen zo’n stilte in huis, niks geen peuter die papa de oren van het hoofd kletst of het geluid van speelgoedsirenes en treintjes...Muurbloempje115 schreef: ↑12-10-2020 20:01Overigens, ik ben dus wel zeker dát ik kinderen wil. Alleen ik twijfel over het juiste moment. Een vriendin is dus pas geleden bevallen en ik smelt helemaal weg met die baby op schoot. Super leuk! Maar dan ben ik stiekem ook blij dat ie niet van mij is en ik hem achter kan laten bij mijn vriendin..
Ik denk dat ik ook niet een baby-moeder zal zijn (zoals iemand al in dit topic zei). Net zoals ik héél blij ben dat mijn hond nu ouder aan het worden is, was de puppytijd dus ook niks voor mij. Maargoed, de babytijd daar ontkom je niet aan. En zwanger worden wil ik ook zéker meemaken ooit.
Kinderen hebben is eigenlijk simpel gezegd net als de rest van je leven: sommige dagen zijn euforisch, sommige een totale hel en de meeste zitten er ergens tussen in en zijn ‘gewoon’.
Maar de liefde voor je kind is wel een vrij uniek gevoel.
Baal je als je met een zware buikgriep een baby aan de borst moet laten drinken terwijl je zelf nog geen slok vocht binnenhoudt en je man en jij te misselijk zijn om überhaupt te beginnen over wie de baby in bed zou moeten stoppen zodat je met z’n drieen in een totaal ontploft huis ligt en alleen maar denkt ‘het kán gewoon niet erger dan dit!’?
Ja. Natuurlijk. Maar het gaat voorbij. En er staat die vakantie tegenover waarop je dreumes gezellig tot laat op de avond mee-eet van bijzondere gerechten en op zijn kleine beentjes over een idyllisch pleintje banjert met een ijsje zo groot als zijn hele gezicht en een grijns van oor tot oor, terwijl je nog eens proost met je zoveelste glas goede rode wijn en tegen elkaar zegt ‘kan het nog béter dan dit?!’
Kinderen hebben wordt gewoon onderdeel van je leven. The good, the bad and the ugly.
En je verandert daardoor. Als mens, als partners, in alles eigenlijk. Dat kan dus best even tijd kosten. En dat hoeft ook niet altijd leuk te zijn. Ik deed er ruim een jaar over voor ik mezelf weer een beetje begon te vinden en dat had ik zeker niet verwacht. En het was niet altijd makkelijk. Maar het kwam wel goed.
Niet om je om te praten ofzo, bij twijfel niet doen lijkt me in deze zeer verstandig. Maar voor wat perspectief.
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
maandag 12 oktober 2020 20:33
Hoe vind jij het dat jij steeds meer moet doen met jullie hond? Wilde hij de hond net zo graag als jij?Muurbloempje115 schreef: ↑12-10-2020 20:05Hij vond het ook een zware tijd, ondanks dat ik veeel meer deed dan hij. Overigens doe ik nog steeds meer: ik ga naar cursussen met de hond, ga op 'playdate' en neem de hond mee in de auto naar het bos of wat dan ook. Maargoed, dat komt ook omdat ik meer een hondenmens ben dan hij. Hij vindt het prima als hij 'gewoon' wordt uitgelaten en de standaard dingen met hem doen.
. Ik betwijfel of de hond er ooit komt want daar zie ik meer beperkingen aan dan aan onze kinderen.
maandag 12 oktober 2020 20:39
Voor mij is het wel een automatisme geworden. Hij wilde de pup liever dan ik. Ik wilde ook wel een hond, maar liever een volwassen herplaatser. Hij wilde per se een puppy.
maandag 12 oktober 2020 20:41
Heel fijn berichtje. Dankjewel!lux- schreef: ↑12-10-2020 20:26Ik ben ook super blij als ik mijn peuter achter kan laten bij oma. Maar dan ‘s avonds zo’n koud, leeg bedje. En na de initiële euforie van dat je hebt uitgeslapen zo’n stilte in huis, niks geen peuter die papa de oren van het hoofd kletst of het geluid van speelgoedsirenes en treintjes...
Kinderen hebben is eigenlijk simpel gezegd net als de rest van je leven: sommige dagen zijn euforisch, sommige een totale hel en de meeste zitten er ergens tussen in en zijn ‘gewoon’.
Maar de liefde voor je kind is wel een vrij uniek gevoel.
Baal je als je met een zware buikgriep een baby aan de borst moet laten drinken terwijl je zelf nog geen slok vocht binnenhoudt en je man en jij te misselijk zijn om überhaupt te beginnen over wie de baby in bed zou moeten stoppen zodat je met z’n drieen in een totaal ontploft huis ligt en alleen maar denkt ‘het kán gewoon niet erger dan dit!’?
Ja. Natuurlijk. Maar het gaat voorbij. En er staat die vakantie tegenover waarop je dreumes gezellig tot laat op de avond mee-eet van bijzondere gerechten en op zijn kleine beentjes over een idyllisch pleintje banjert met een ijsje zo groot als zijn hele gezicht en een grijns van oor tot oor, terwijl je nog eens proost met je zoveelste glas goede rode wijn en tegen elkaar zegt ‘kan het nog béter dan dit?!’
Kinderen hebben wordt gewoon onderdeel van je leven. The good, the bad and the ugly.
En je verandert daardoor. Als mens, als partners, in alles eigenlijk. Dat kan dus best even tijd kosten. En dat hoeft ook niet altijd leuk te zijn. Ik deed er ruim een jaar over voor ik mezelf weer een beetje begon te vinden en dat had ik zeker niet verwacht. En het was niet altijd makkelijk. Maar het kwam wel goed.
Niet om je om te praten ofzo, bij twijfel niet doen lijkt me in deze zeer verstandig. Maar voor wat perspectief.
maandag 12 oktober 2020 20:45
En dat is je toekomst met een kind.Muurbloempje115 schreef: ↑12-10-2020 20:39Voor mij is het wel een automatisme geworden. Hij wilde de pup liever dan ik. Ik wilde ook wel een hond, maar liever een volwassen herplaatser. Hij wilde per se een puppy.
Dat het voor jou een automatisme wordt, en jij er meer voor doet. Hij heeft dat nu al laten zien met de pup.
Ik denk dat je daarom nu geen kind wil: hij heeft bewezen er niet structureel in te willen investeren maar wel af en toe wat te doen.
Kortom hij haalt het kindje af en toe op van het kinderdagverblijf maar jij kookt, gaat met kindje op babygym, staat in het weekend op omdat hij wil uitslapen, etc etc
Een zebra is geen paard met strepen
maandag 12 oktober 2020 20:52
Ik kan me wel voorstellen dat je bij een eventuele baby niet dezelfde kant op wil gaan en daarom lijkt mij het advies om van tevoren goede afspraken te maken over de verdeling van taken (op redelijk gedetailleerd niveau) een goede.Muurbloempje115 schreef: ↑12-10-2020 20:39Voor mij is het wel een automatisme geworden. Hij wilde de pup liever dan ik. Ik wilde ook wel een hond, maar liever een volwassen herplaatser. Hij wilde per se een puppy.
Desalniettemin kun je niet voorspellen welk effect een baby op jullie relatie zal hebben. Dat kan niemand. Ook niet over een paar jaar. Maar ik zou wel wachten tot je het zelf echt graag wil.
