Kinderen
alle pijlers
Twijfels over kinderen
maandag 12 oktober 2020 19:32
Ik ben 26 jaar oud en al 10 jaar samen met mijn vriend. Ik wilde altijd al moeder worden, ik ben erg zorgzaam, dat zit gewoon in mij. Als jong kind wist ik al dat ik een baby wilde direct zodra ik alles in orde had (man, huis, werk). Ik had altijd gedacht dat ik voor mijn 25e moeder zou zijn.
Mijn vriend wil al 2 jaar dolgraag vader worden. In juni vorig jaar ben ik gestopt met anti conceptie. Een paar maanden later was ik nog niet zwanger dus probeerden wij het meer 'doelgericht' in mijn vruchtbare periode. Ik wilde toen echt dolgraag een kind, liever vandaag dan morgen. Ik testte al voordat ik uberhaupt ongesteld kon zijn, maar de maanden erop bleven de testen negatief. Niet heel erg natuurlijk, want we waren pas een paar maanden bezig.
In januari hebben we een pup aangeschaft. (hier is uiteraard een hele poos aan vooraf gegaan, goed doordacht). Dit is ons allebei erg tegengevallen, het was erg zwaar. De komst van de pup zette onze relatie onder druk. Exact vanaf dat moment sta ik niet meer te springen om een baby. We hebben de pup nu 10 maanden (inmiddels puber) en het gaat een stuk beter, maar de gedachte aan een kind benauwd me nog steeds. We gebruiken nog steeds geen anti conceptie, want een baby is uiteraard welkom. Maar toch vind ik het niet eens zo erg als ik weer ongesteld wordt. Mijn vriend wil wél nog steeds dolgraag een baby, zo snel mogelijk het liefst. Sterker nog: hij wil ons laten onderzoeken op vruchtbaarheid omdat ik nog steeds niet zwanger ben.
Ik weet logisch gezien ook dat we niet veel seks hebben tijdens vruchtbare dagen, dus dat ik zwanger raak op deze manier is ook niet heel groot. Tegelijkertijd snap ik zijn 'angst' ook wel, maar van mij hoeft het allemaal niet nu per se. Ik voel me ontzettend lullig naar mijn vriend toe. De ene keer wil ik dolgraag een baby en gaan we er helemaal voor, en nu benauwd het me en hoeft het van mij voorlopig nog niet.
Misschien komt het ook omdat een vriendin aantal maanden geleden moeder is geworden, en zie ik ook hoe klein haar wereldje is geworden. En dankzij de komst van de hond, zie ik ook vooral de 'negatieve' kanten.
Mijn gevoelens heb ik ook met mijn vriend besproken, en hij baalt er natuurlijk van. Hij vraagt aan mij wanneer ik er dan wel klaar voor ben, maar dat weet ik dus niet. Voor mijn idee is het voor hem ook makkelijker praten. Zodra ik zwanger ben, veranderd mijn hele leven. Voor hem is die verandering wat minder drastisch en komt dat vooral bij de geboorte van de baby. Hoe dan ook, ik weet het gewoon even niet wat ik moet doen. Ik ben ook benieuwd of meer vrouwen dit herkennen.
Mijn vriend wil al 2 jaar dolgraag vader worden. In juni vorig jaar ben ik gestopt met anti conceptie. Een paar maanden later was ik nog niet zwanger dus probeerden wij het meer 'doelgericht' in mijn vruchtbare periode. Ik wilde toen echt dolgraag een kind, liever vandaag dan morgen. Ik testte al voordat ik uberhaupt ongesteld kon zijn, maar de maanden erop bleven de testen negatief. Niet heel erg natuurlijk, want we waren pas een paar maanden bezig.
In januari hebben we een pup aangeschaft. (hier is uiteraard een hele poos aan vooraf gegaan, goed doordacht). Dit is ons allebei erg tegengevallen, het was erg zwaar. De komst van de pup zette onze relatie onder druk. Exact vanaf dat moment sta ik niet meer te springen om een baby. We hebben de pup nu 10 maanden (inmiddels puber) en het gaat een stuk beter, maar de gedachte aan een kind benauwd me nog steeds. We gebruiken nog steeds geen anti conceptie, want een baby is uiteraard welkom. Maar toch vind ik het niet eens zo erg als ik weer ongesteld wordt. Mijn vriend wil wél nog steeds dolgraag een baby, zo snel mogelijk het liefst. Sterker nog: hij wil ons laten onderzoeken op vruchtbaarheid omdat ik nog steeds niet zwanger ben.
Ik weet logisch gezien ook dat we niet veel seks hebben tijdens vruchtbare dagen, dus dat ik zwanger raak op deze manier is ook niet heel groot. Tegelijkertijd snap ik zijn 'angst' ook wel, maar van mij hoeft het allemaal niet nu per se. Ik voel me ontzettend lullig naar mijn vriend toe. De ene keer wil ik dolgraag een baby en gaan we er helemaal voor, en nu benauwd het me en hoeft het van mij voorlopig nog niet.
Misschien komt het ook omdat een vriendin aantal maanden geleden moeder is geworden, en zie ik ook hoe klein haar wereldje is geworden. En dankzij de komst van de hond, zie ik ook vooral de 'negatieve' kanten.
Mijn gevoelens heb ik ook met mijn vriend besproken, en hij baalt er natuurlijk van. Hij vraagt aan mij wanneer ik er dan wel klaar voor ben, maar dat weet ik dus niet. Voor mijn idee is het voor hem ook makkelijker praten. Zodra ik zwanger ben, veranderd mijn hele leven. Voor hem is die verandering wat minder drastisch en komt dat vooral bij de geboorte van de baby. Hoe dan ook, ik weet het gewoon even niet wat ik moet doen. Ik ben ook benieuwd of meer vrouwen dit herkennen.
dinsdag 13 oktober 2020 08:54
Je naam geeft je natuurlijk al prijs. Als je al die jaren dacht dat een kind maken, dragen, baren, opvoeden, in toom houden, etc. iets is wat je héél graag wilde, dan ben je in mijn ogen wel een naïef muurbloempje. Wake up girl! Met een kind heb je levenslang in alle opzichten. En vind je het nog wel ethisch verantwoord om op deze wereld, waar al onze problemen zijn terug te herleiden naar de enorme overbevolking, een kind neer te zetten? Je zadelt een kind op met het leven, niet bepaald meer iets om je als ouder voor op de borst de kloppen anno nu.
Mute die eierstokken, ga trouw aan de pil, geniet van je puppy en leef je eigen leven zonder al die uitgeholde schapen om je heen te willen na-apen.
Mute die eierstokken, ga trouw aan de pil, geniet van je puppy en leef je eigen leven zonder al die uitgeholde schapen om je heen te willen na-apen.
dinsdag 13 oktober 2020 10:33
Puz_n_Boots schreef: ↑13-10-2020 08:54Je naam geeft je natuurlijk al prijs. Als je al die jaren dacht dat een kind maken, dragen, baren, opvoeden, in toom houden, etc. iets is wat je héél graag wilde, dan ben je in mijn ogen wel een naïef muurbloempje. Wake up girl! Met een kind heb je levenslang in alle opzichten. En vind je het nog wel ethisch verantwoord om op deze wereld, waar al onze problemen zijn terug te herleiden naar de enorme overbevolking, een kind neer te zetten? Je zadelt een kind op met het leven, niet bepaald meer iets om je als ouder voor op de borst de kloppen anno nu.
Mute die eierstokken, ga trouw aan de pil, geniet van je puppy en leef je eigen leven zonder al die uitgeholde schapen om je heen te willen na-apen.
dinsdag 13 oktober 2020 10:40
Puz_n_Boots schreef: ↑13-10-2020 08:54Je naam geeft je natuurlijk al prijs. Als je al die jaren dacht dat een kind maken, dragen, baren, opvoeden, in toom houden, etc. iets is wat je héél graag wilde, dan ben je in mijn ogen wel een naïef muurbloempje. Wake up girl! Met een kind heb je levenslang in alle opzichten. En vind je het nog wel ethisch verantwoord om op deze wereld, waar al onze problemen zijn terug te herleiden naar de enorme overbevolking, een kind neer te zetten? Je zadelt een kind op met het leven, niet bepaald meer iets om je als ouder voor op de borst de kloppen anno nu.
Mute die eierstokken, ga trouw aan de pil, geniet van je puppy en leef je eigen leven zonder al die uitgeholde schapen om je heen te willen na-apen.
dinsdag 13 oktober 2020 12:42
Sorry, maar de stress die een pup oplevert is echt maar een minifractie vergeleken met een baby. En dan kan de pup nog in de bench en heb jij geen bevalling achter de rug waardoor je mogelijk fysiek best een tijdje beperkt bent. Bij een baby heb je gewoon niet de optie om zo te doen.Muurbloempje115 schreef: ↑12-10-2020 22:12Toen de hond nog een jonger pup was, heb ik hem regelmatig gevraagd bepaalde taken te doen. Maar dat gaf hem te veel stress, waardoor ik het maar heb gedaan uiteindelijk.
Enorme rode vlag lijkt me dit dus.
dinsdag 13 oktober 2020 12:46
ah lekker even preken voor eigen parochie en dan applaus krijgen van je parochianenPuz_n_Boots schreef: ↑13-10-2020 08:54Je naam geeft je natuurlijk al prijs. Als je al die jaren dacht dat een kind maken, dragen, baren, opvoeden, in toom houden, etc. iets is wat je héél graag wilde, dan ben je in mijn ogen wel een naïef muurbloempje. Wake up girl! Met een kind heb je levenslang in alle opzichten. En vind je het nog wel ethisch verantwoord om op deze wereld, waar al onze problemen zijn terug te herleiden naar de enorme overbevolking, een kind neer te zetten? Je zadelt een kind op met het leven, niet bepaald meer iets om je als ouder voor op de borst de kloppen anno nu.
Mute die eierstokken, ga trouw aan de pil, geniet van je puppy en leef je eigen leven zonder al die uitgeholde schapen om je heen te willen na-apen.
dinsdag 13 oktober 2020 15:17
Voordat wij kinderen hadden, hadden we een pup. Nou, ik kan je 1 ding zeggen, ik vond een pup hebben zwaarder dan een baby. En dan was onze eerste nog een pittige huilbaby ook. Maar een pup opvoeden, gelijk vanaf dag 1, vond ik echt anders dan een baby waarbij het opvoeden groeit, de eerste periode is vooral verzorgen, nog niet opvoeden.
Maar het grootste verschil (bij mij althans) is dat het gevoel wat ik heb bij mijn kinderen, gewoon niet te vergelijken is met het gevoel van een hond. De liefde die ik ervaar bij mijn eigen baby, ook al moet ik eruit ‘s nachts of huilt ze een uur, is bij mij toch echt wel anders dan bij een hond. Maar dat is bij iedereen vast weer anders, misschien was ik gewoon geen ‘honden-mens’
Maar het grootste verschil (bij mij althans) is dat het gevoel wat ik heb bij mijn kinderen, gewoon niet te vergelijken is met het gevoel van een hond. De liefde die ik ervaar bij mijn eigen baby, ook al moet ik eruit ‘s nachts of huilt ze een uur, is bij mij toch echt wel anders dan bij een hond. Maar dat is bij iedereen vast weer anders, misschien was ik gewoon geen ‘honden-mens’
woensdag 14 oktober 2020 11:53
Als je dan een kind krijgt, laat hem heel duidelijk aangeven dat hij 4 dagen gaat werken en jij ook. Dat je niet ineens voor een verrassing komt te staan. En ondanks dat hij tegen te weinig slaap kan, zal die toch daar ook zijn portie aan moeten bijdragen. Makkelijk roepen dat je er slecht tegen kan, maar met pijn van je bevalling, lekkende borsten en een krijsende baby zal hij er toch ook eens uit moeten.
woensdag 14 oktober 2020 21:46
Volgens mij twijfel je niet omdat je het gevoel hebt dat jij er zelf niet klaar voor bent, maar twijfel je omdat je erachter bent gekomen dat je niet op hem kunt rekenen als het op de zorg aankomt. Volgens mij wil jij wel kinderen, alleen wil je ze niet met hem. In ieder geval niet zolang hij niet verandert wbt het nemen van zijn verantwoordelijkheid.Muurbloempje115 schreef: ↑12-10-2020 22:12Toen de hond nog een jonger pup was, heb ik hem regelmatig gevraagd bepaalde taken te doen. Maar dat gaf hem te veel stress, waardoor ik het maar heb gedaan uiteindelijk.
zaterdag 17 oktober 2020 07:10
Ik wilde ook graag rond mijn 25e kinderen.m-april schreef: ↑14-10-2020 21:46Volgens mij twijfel je niet omdat je het gevoel hebt dat jij er zelf niet klaar voor bent, maar twijfel je omdat je erachter bent gekomen dat je niet op hem kunt rekenen als het op de zorg aankomt. Volgens mij wil jij wel kinderen, alleen wil je ze niet met hem. In ieder geval niet zolang hij niet verandert wbt het nemen van zijn verantwoordelijkheid.
Maar toen het eenmaal bijna zo ver was en ik nog eens naar m’n ex keek, dacht ik: maar niet met jou, dan kan ik net zo goed alleenstaande moeder worden want ik moet nu ook al alles in huis doen.
Het ging uit, ik heb carrière gemaakt, ben weer iemand tegengekomen en heb na m’n 30e twee kinderen gekregen. Ik had dit met niemand anders willen doen dan met mijn huidige partner. En ik ben toch ook wel blij dat ik nog een paar jaar in m’n werk heb kunnen groeien. Dus ik zou zeker naar je gevoel luisteren.
zaterdag 17 oktober 2020 07:25
zaterdag 17 oktober 2020 08:13
Meid, begin alsjeblieft meteen vandaag weer met anticonceptie. Jij wil helemaal geen kind met deze man. Door de pup zijn je ogen geopend:
Deze man is totaal ongeschikt om de stormen van het leven mee aan te gaan.
Hij houdt mooie praatjes, schildert een roze wolk, maar als puntje bij paaltje komt mag je het allemaal zelf opknappen.
Wat een geluk dat je zo'n goede intuïtie hebt en dat je het nu al haarfijn in de gaten hebt: Een kind met deze man hebben, wordt helemaal niet leuk! Daarom verzetten zowel je lichaam als je geest zich ertegen. Luister daar naar!
Ik voorzie dat jij straks alles voor jullie kind mag doen. En als je bij je vriend aangeeft dat het je teveel wordt, krijg je het verwijt dat je dan de hond maar weg had moeten doen. Of minder moet gaan werken. Kortom, het zal nooit aan hem liggen, maar jij krijgt de schuld van je eigen overwerktheid.
Jij staat op dit moment dus op een cruciaal punt in je leven: Kies je ervoor om vanaf vandaag weer trouw aan de anticonceptie te gaan, dan kies je voor de kans op een gelukkig en aangenaam leven. Doe je dat niet, dan kun je al precies voorspellen hoe stressvol en verdrietig het gaat worden: Eenzaamheid binnen je relatie. Eenzaamheid ondanks man, kind en hond.
Je kunt gerust nog een paar jaar wachten met het verwezenlijken van je kinderwens hoor, in Nederland krijgen vrouwen hun eerste kind gemiddeld op hun 30ste.
Veel wijsheid gewenst, ik ben ervan overtuigd dat je een verstandige beslissing over je eigen leven kunt nemen!
Deze man is totaal ongeschikt om de stormen van het leven mee aan te gaan.
Hij houdt mooie praatjes, schildert een roze wolk, maar als puntje bij paaltje komt mag je het allemaal zelf opknappen.
Wat een geluk dat je zo'n goede intuïtie hebt en dat je het nu al haarfijn in de gaten hebt: Een kind met deze man hebben, wordt helemaal niet leuk! Daarom verzetten zowel je lichaam als je geest zich ertegen. Luister daar naar!
Ik voorzie dat jij straks alles voor jullie kind mag doen. En als je bij je vriend aangeeft dat het je teveel wordt, krijg je het verwijt dat je dan de hond maar weg had moeten doen. Of minder moet gaan werken. Kortom, het zal nooit aan hem liggen, maar jij krijgt de schuld van je eigen overwerktheid.
Jij staat op dit moment dus op een cruciaal punt in je leven: Kies je ervoor om vanaf vandaag weer trouw aan de anticonceptie te gaan, dan kies je voor de kans op een gelukkig en aangenaam leven. Doe je dat niet, dan kun je al precies voorspellen hoe stressvol en verdrietig het gaat worden: Eenzaamheid binnen je relatie. Eenzaamheid ondanks man, kind en hond.
Je kunt gerust nog een paar jaar wachten met het verwezenlijken van je kinderwens hoor, in Nederland krijgen vrouwen hun eerste kind gemiddeld op hun 30ste.
Veel wijsheid gewenst, ik ben ervan overtuigd dat je een verstandige beslissing over je eigen leven kunt nemen!
java wijzigde dit bericht op 17-10-2020 08:17
0.10% gewijzigd
zaterdag 17 oktober 2020 08:16
Precies dit, Muurbloempje! Wees lief voor jezelf en kies het pad dat LauraRoar bewandeld heeft.LauraRoar schreef: ↑17-10-2020 07:10Ik wilde ook graag rond mijn 25e kinderen.
Maar toen het eenmaal bijna zo ver was en ik nog eens naar m’n ex keek, dacht ik: maar niet met jou, dan kan ik net zo goed alleenstaande moeder worden want ik moet nu ook al alles in huis doen.
Het ging uit, ik heb carrière gemaakt, ben weer iemand tegengekomen en heb na m’n 30e twee kinderen gekregen. Ik had dit met niemand anders willen doen dan met mijn huidige partner. En ik ben toch ook wel blij dat ik nog een paar jaar in m’n werk heb kunnen groeien. Dus ik zou zeker naar je gevoel luisteren.
zaterdag 17 oktober 2020 08:24
Precies! Zelfs met een super zorgzame, verantwoordelijke man binnen een fijne stabiele relatie, is het hebben van een kind al een pittige dobber.
zaterdag 17 oktober 2020 23:18
zondag 18 oktober 2020 11:21
Uitgeholde schapen??Puz_n_Boots schreef: ↑13-10-2020 08:54Je naam geeft je natuurlijk al prijs. Als je al die jaren dacht dat een kind maken, dragen, baren, opvoeden, in toom houden, etc. iets is wat je héél graag wilde, dan ben je in mijn ogen wel een naïef muurbloempje. Wake up girl! Met een kind heb je levenslang in alle opzichten. En vind je het nog wel ethisch verantwoord om op deze wereld, waar al onze problemen zijn terug te herleiden naar de enorme overbevolking, een kind neer te zetten? Je zadelt een kind op met het leven, niet bepaald meer iets om je als ouder voor op de borst de kloppen anno nu.
Mute die eierstokken, ga trouw aan de pil, geniet van je puppy en leef je eigen leven zonder al die uitgeholde schapen om je heen te willen na-apen.
zondag 18 oktober 2020 16:34
Je bent nog jong en hebt nu ervaren hoe het is als je je vrijheid kwijt bent. Een pup is maar even klein en daarna heb je er weinig last meer van. En als het je echt niet bevalt kan hij nog weg...
Een kind heb je levenslang! Je bent véle jaren je vrijheid kwijt omdat ze heel lang toezicht en verzorging nodig hebben. Een hond gaat rustig op zijn plek liggen. Een kind niet. Die wil spelen en vermaakt worden, maakt rommel en lawaai door het hele huis etc.
Daarbij moet jij de zwangerschap, bevalling en periode daarna doen. Hij niet. Daardoor komt het grootste deel van de zorg vaak bij de moeder terecht. Hij heeft daarvan werkelijk geen idee. Met de hond heeft hij maar beperkt uren ingeleverd qua tijd en aandacht.
Maar een hond heeft geen speelafspraakjes, sport, schoolverplichtingen. En dan heb ik het nog niet over een ziek kind. Of een met een beperking of extra zorg.
Ga weer beginnen met de anticonceptie. Je hebt alle recht om (tijdelijk) van mening te veranderen. En geen verplichting naar hem om een kind te krijgen "omdat we dat toch hebben afgesproken".
Een kind heb je levenslang! Je bent véle jaren je vrijheid kwijt omdat ze heel lang toezicht en verzorging nodig hebben. Een hond gaat rustig op zijn plek liggen. Een kind niet. Die wil spelen en vermaakt worden, maakt rommel en lawaai door het hele huis etc.
Daarbij moet jij de zwangerschap, bevalling en periode daarna doen. Hij niet. Daardoor komt het grootste deel van de zorg vaak bij de moeder terecht. Hij heeft daarvan werkelijk geen idee. Met de hond heeft hij maar beperkt uren ingeleverd qua tijd en aandacht.
Maar een hond heeft geen speelafspraakjes, sport, schoolverplichtingen. En dan heb ik het nog niet over een ziek kind. Of een met een beperking of extra zorg.
Ga weer beginnen met de anticonceptie. Je hebt alle recht om (tijdelijk) van mening te veranderen. En geen verplichting naar hem om een kind te krijgen "omdat we dat toch hebben afgesproken".
maandag 19 oktober 2020 01:10
Niemand kan je echt voorbereiden. En elk verhaal is anders. Maar met de komst van een kind staat je hele wereld op z’n kop.De eerste 3 jaar zijn zwaar, maar de eerste jaar is het ergst. Jullie komen niet op de eerste plaats meer, maar het kindje. Die bepaalt wanneer je eet, slaapt of weg kan. Hele verantwoordelijkheid dus, als je er nog niet klaar voor bent niet doen.
dinsdag 20 oktober 2020 12:57
Ik vond het pas echt zwaar worden vanaf dat er speelafspraakjes gemaakt moesten worden, kinderpartijtjes georganiseerd, eindeloos naar zwemles gegaan moest worden, elke huisregel bediscussieerd moest worden, er te pas en te onpas buurtkinderen voor de deur stonden, enz. enz.misvrolijk schreef: ↑19-10-2020 01:10Niemand kan je echt voorbereiden. En elk verhaal is anders. Maar met de komst van een kind staat je hele wereld op z’n kop.De eerste 3 jaar zijn zwaar, maar de eerste jaar is het ergst. Jullie komen niet op de eerste plaats meer, maar het kindje. Die bepaalt wanneer je eet, slaapt of weg kan. Hele verantwoordelijkheid dus, als je er nog niet klaar voor bent niet doen.
