Verwachtingen ouderschap

25-02-2020 08:28 127 berichten
Alle reacties Link kopieren
Had jij als aanstaande ouder verwachtingen van het ouderschap en zo ja welke?

TO trapt af: ik had verwacht dat ik minder zou slapen maar welke invloed dat zou hebben had ik dan weer totaal onderschat.

Ik had verwacht dat mijn man en ik minder tijd voor elkaar zouden hebben, maar niet dat we op dit moment blij mogen zijn met een spaarzaam halfuurtje na het eten. Baby gaat om half 8 naar bed maar is elke drie kwartier wakker tot en met half tien. Dan gaat ze pas een lange ruk maken.

Ik had verwacht dat ik mijn leven rondom de baby zou plannen maar van een eigen leven is weinig sprake :-) Na vier en halve maand eindelijk weer eens naar de kapper geweest. Heerlijk!

Ik had verwacht dat ik het ouderschap leuk zou vinden maar hoe geweldig blij ik zou zijn met mijn dochter kon ik me geen voorstelling van maken. Elke dag is ondanks de onderbroken nachten een feestje! Ik smelt van haar oprechte geschater en ik pink een traantje weg als ze zoetjes aan de borst in slaap valt.

Ouderschap. It’s a hell of a ride en tegelijkertijd het mooiste dat er is :heart:

Wat waren jouw verwachtingen en kwamen die ook uit?
Alle reacties Link kopieren
Duinpieper schreef:
25-02-2020 09:20
Mag ik vragen waarom je niet mee zou spelen? Is dit gebruikelijk binnen een bepaalde opvoedstrategie? Montessori misschien?
Dat hebben mijn ouders nooit gedaan en ik dacht dat de afstand tussen ouders en kinderen het beste voor ze was.

Maar meespelen is veel leuker en mn vriend speelde ook met mijn zoontje dus de afstand tussen manier van opvoeden was te groot. Nu ik wat losser ben, wordt hij langzamer iets strenger en komen we op 1 lijn. Stiekem vind ik dat heel leuk om te zien.
Alle reacties Link kopieren
impala schreef:
25-02-2020 11:14
Alsof je zonder kinderen niemand liefhebt.
Maar die zelf gekozen geliefden je ongelukkig gaan maken, kun je daar afscheid van nemen zodat je er zelf niet aan onderdoor gaat.

Het betekent dat in liefde vreugde en verdriet hand in hand gaan. Een diepe verbinding voelen met een ander betekent dat je deelt in elkaars blijdschap en elkaars droevenis en de vreugde van de band betekent ook zorg dragen en voelen voor de ander. Het zijn de twee kanten van de medaille die liefde heet.
Alle reacties Link kopieren
Wat ik onderschat heb zijn de kosten van boodschappen en de hoeveelheid was bij 5 personen!

Het wassen zelf vind ik niet erg, maar het wegvouwen enz... niet mijn hobby
Alles komt goed
Duinpieper schreef:
25-02-2020 09:45
Wat rot zeg! Dat gun je niemand. Hoe gaat het nu met jou en de kinderen?
Heel goed! Gelukkig heb ik ook financieel zelf steeds de kar kunnen trekken.
Kinderen zijn nu een stuk groter, ik heb al tijden een nieuwe partner met (inmiddels) volwassen kinderen.
We hebben ook al kleinkinderen! Eigenlijk zijn we een grote gezellige bijelkaar geraapte familie. :proud:
Ex woont tegenwoordig met een Russische (geloof ik). Met zijn jonge vlam lukte het niet zo.
Wel heeft hij met haar nog een aantal kinderen, die hij ook niet meer zo veel ziet.
Ttroeteltje schreef:
25-02-2020 11:02
Het ouderschap had ik me rooskleurig en ruikend naar madeliefjes voorgesteld.
Dat de realiteit een tijdlang bedompt en walmend naar verderf bleek liet mij schrikken.

Ineens bleek mijn eigen jeugd mij te hebben ingehaald en kwam alle ellende van de daarvoor gaande jaren te voorschijn. Daar bleek ik niet tegen bestand.
Het is een spiegel naar je verleden
Alle reacties Link kopieren
Ik was voorbereid op lang slecht slapen, maar dat viel reuze mee, kind sliep en slaapt vrij goed. Wat ik niet ingeschat had, was dat zelfs als je kind wel slaapt, je zelf altijd toch waakzaam bent.

Ik dacht dat ik het heel leuk zou vinden om met kind te spelen, en dat vind ik ook wel, maar soms ben ik gewoon even klaar met Duplo en blokjes. Gelukkig kan kind ook vrij goed even zelf spelen, maar ik had niet verwacht dat ik daar soms gewoon even écht geen zin in heb.

Ik had niet ingeschat dat het vooral ook heel gezellig is om een klein mensje er bij te hebben in huis. Hoe oprecht gelukkig het je kan maken als je kind heel blij wordt ergens van.

Ik had ook niet helemaal ingeschat hoe graag mensen me willen vertellen dat het loodzwaar wordt. En als dat dan niet zo is, dat dat komende maand toch echt wel gaat gebeuren. Of de maand erna. Of als ze 1 is, enz enz. Dat kan ja, dat weet ik ook wel, maar waarom iedereen dat toch altijd zo ontzettend graag wil melden, is me niet helemaal duidelijk.
Kokoro schreef:
25-02-2020 09:23
Ik volg even :) . Nog geen kinderen hier, maar we overwegen dit jaar te starten. Ik wil heel graag, al jaren. Ik schreef in 2012 al mee in 'Wachten, wachten, wachten...' maar nu het bijna zo ver is beangstigd het me ook enorm. Het voelt helemaal niet alsof ik tijd over heb, hoe moet ik daar een kind in proppen :facepalm: :proud: .
Herkenbaar, al willen wij volgend jaar starten. :D En hoe enorm ik er ook naar uitkijk, tegelijkertijd vind ik het doodeng.
Alle reacties Link kopieren
Ik verwacht dat het ouderschap niets voor mij is, dus ik begin er niet aan :mrgreen:
Those who can make you believe absurdities can make you commit atrocities.
florence13 schreef:
25-02-2020 10:43
Hier baby van 15 maanden.

Ik was voorbereid op een huilbaby, met eindeloze krampjes, gebroken nachten, flesweigeraar, weigeraar met al het eten, gillend kind, ruzie en drama met man door vermoeidheid etc.
Waar ik niet op voorbereid was, was een hele makkelijke baby die alles leuk lijkt te vinden. Lekker doorslapen vanaf 3 maanden, lekker eten, lekker spelen.

Misschien heb ik me het allemaal veel te zwaar voorgesteld, maar mij viel het dus hardstikke mee.

Maar goed, wat niet is kan nog komen, waarschijnlijk wordt hij een draak van een peuter.
Hier hetzelfde en die draak van een peuter is hij nooit geworden. :) Mensen zeiden ook steeds, “wacht maar tot hij x/y/z jaar oud is”. Nou nee hoor, het is gewoon nog steeds een schat van een kind. :heart: Wat we overigens totaal niet als onze verdienste zien hoor, gewoon mazzel. ;)
Alle reacties Link kopieren
Ik had dit topic vanmorgen al voorbij zien komen, maar toen kwam ik tot de conclusie dat ik niet eens zo heel veel moeite met het slaaptekort heb.

Nu heb ik net wel eens rondgekeken in de woonkamer en opeens weet ik wat me tegenvalt aan kinderen: de ontzettende hoeveelheid zooi die je opeens in huis hebt! En dan bedoel ik zowel het aantal spullen, maar ook dat het nooit meer opgeruimd lijkt. De peuters hier in huis trekken gedurende de dag een perfect spoor van waar ze met wat gespeeld hebben...
Alle reacties Link kopieren
Herfstblaadje19 schreef:
25-02-2020 14:15
Hier hetzelfde en die draak van een peuter is hij nooit geworden. :) Mensen zeiden ook steeds, “wacht maar tot hij x/y/z jaar oud is”. Nou nee hoor, het is gewoon nog steeds een schat van een kind. :heart: Wat we overigens totaal niet als onze verdienste zien hoor, gewoon mazzel. ;)
Het werd al eerder genoemd, maar wat ís dat toch? Wij hebben ook een goede slaper, maar durf het amper te benoemen. Het standaard antwoord is namelijk altijd: 'oh maar wacht maar op tanden/sprongetjes/verlatingsangst/ziekzijn/iets anders'. En ja, dat zál misschien wel, maar wat heb ik er nu aan? Maakt me altijd een beetje neerslachtig. En mezelf voorgenomen om dat nooit tegen iemand te zeggen.
-meandyou- schreef:
25-02-2020 15:38
Het werd al eerder genoemd, maar wat ís dat toch? Wij hebben ook een goede slaper, maar durf het amper te benoemen. Het standaard antwoord is namelijk altijd: 'oh maar wacht maar op tanden/sprongetjes/verlatingsangst/ziekzijn/iets anders'. En ja, dat zál misschien wel, maar wat heb ik er nu aan? Maakt me altijd een beetje neerslachtig. En mezelf voorgenomen om dat nooit tegen iemand te zeggen.
Ja, geen idee waarom mensen de behoefte voelen om dat te zeggen. Hoe dúrf je te denken dat het ouderschap meevalt?! Jij krijgt je portie nog wel! :P Zoiets?

Leuker om te zeggen: wat fijn dat het zo goed gaat!
Alle reacties Link kopieren
Niemand geschrokken van de kosten? Of hadden jullie die wel ingecalculeerd?
Alle reacties Link kopieren
Ik had nooit gedacht dat mijn baby de eerste maanden het liefst aan mij vast geplakt zat. Ik dacht echt serieus. Kind doet een middag slaapje van 13 tot 16u. Ligt om 19:30 op bed en dan heb ik mijn avond. Dit dan bij een pasgeboren baby. Ik snap nog steeds niet hoe ik dit heb kunnen bedenken.
Rinepine schreef:
25-02-2020 15:50
Niemand geschrokken van de kosten? Of hadden jullie die wel ingecalculeerd?
Nee, die vond ik eigenlijk wel meevallen. We hebben de A-merken links laten liggen, dat zal wel geholpen hebben. Kruidvat voeding en luiers voldeden prima en scheelden de helft. Speelgoed kwam van marktplaats.

Maar ze gaan pas net naar de basisschool, dus misschien begint het nu pas?

Wat ik nooit had voorzien is hoeveel moeders hun eigen opvoedmethodes verheerlijken en graag vertellen hoe perfect ze wel niet zijn en dan het liefst met zo'n toontje:
'Míjn baby krijgt geen potjes, hoor. Ik vind voeding heel belangrijk dus ik maak alles zelf.' -zegt ze terwijl jij net het potje van je kind staat leeg te lepelen-
'Slaapt je peuter nog niet door? Wij bieden structuur vanaf dag 1 en hij/zij slaap sinds dag 2 van 18.00 tot 8.00.'
'Is jouw kind nóg niet zindelijk? Ik heb een potje in mijn baarmoeder ingebracht zodat kind voor de geboorte al kon oefenen.'

Zoooo enorm irritant en er heilig van overtuigd zijn dat het aan jóu ligt ipv je realiseren dat je gewoon ongelooflijke mazzel hebt met je kind. "Houdt gewoon je bek" denk ik dan in stilte...
Heb lang getwijfeld of ik dan inderdaad alles fout deed, maar inmiddels weet ik dat ze hun eigen twijfel en onzekerheid op die manier proberen recht te lullen.
Mochten er moeders zijn die zich in bovenstaande herkennen; Ssst. Niet meer doen, hoor. Over een tijdje vindt niemand je meer leuk...
TijdvoorTaart schreef:
25-02-2020 16:51

'Is jouw kind nóg niet zindelijk? Ik heb een potje in mijn baarmoeder ingebracht zodat kind voor de geboorte al kon oefenen.'
:rofl:

Dat soort geneuzel is wel iets waar ik nog het meest tegenop kijk momenteel. Ik hoorde dat gewauwel ook wel eens op het schoolplein als ik mijn nichtje ging ophalen. Blegh. Zeker toen ik vervolgens via mijn sibling hoorde dat dát kind nou net wel een van de vervelendste was om als speelafspraak in huis te hebben.
Alle reacties Link kopieren
Ik had niet echt heel duidelijke verwachtingen denk ik, al had ik nooit verwacht dat ik uit vrije wil thuisblijfmoeder zou worden. En daar nog gelukkig bij ben ook.

En ik had verwacht dat ik het eerste jaar vooral heel zwaar zou vinden. Werd ik toch ondersteboven geblazen door die roze wolk (die had ik niet aan zien komen omdat ik dacht dat dat een verzinsel was) en ook toen de euforie na een paar maanden was weggezakt, vind ik het nog steeds geweldig.

Overigens heb ik een draak van een peuter en volgens mij nog een grotere draak van een baby, maar het zijn echt de meest fantastische persoontjes die er maar zijn. Het gebrek aan slaap en zorgeloosheid weegt bij lange na niet op tegen de vreugde die de kinderen met zich mee brengen. Ik lach nu meer in een dag dan ik deed in een hele week voor ik kinderen had.
Alle reacties Link kopieren
impala schreef:
25-02-2020 10:43
Dat is ook een reden dat ik geen kinderen wilde. Ik snap écht niet dat zoveel mensen dat vooraf niet beseffen. En het houdt nooit op he, zelfs niet als je kinderen al lang en breed volwassen zijn.
Maar dat is toch niet specifiek inherent aan het hebben van kinderen? Ik maak me ook zorgen om mijn zusje of moeder of man als daar iets speelt. Ok, het is niet exact hetzelfde als naar mijn kinderen, want die zijn afhankelijk van mij en mijn verantwoordelijkheid. Maar in mijn optiek is dat de keerzijde van liefde.
Alle reacties Link kopieren
Ik dacht dat ik het niks zou vinden, zo'n baby. Ik heb er niks mee, babies, en ik vond het nogal eng om ze vast te houden, zeker als ze zo klein zijn. Vriend en ik hebben het hier zelfs over gehad, de verwachting was dat ik pas een beetje 'aan' zou gaan als ze zouden gaan kruipen, of praten ofzo.

Maar tot mijn verbazing viel alles op z'n plek zodra ze er waren. Ik wist precies wat ik moest doen, wat ze van me wilden, en ik vond het nog leuk ook.

Dit telt overigens alleen voor mijn eigen babies, en inmiddels ook voor een paar die dicht bij staan, maar ik vind andere babies nog steeds een beetje eng. ;-D
Ik dacht dat ik een redelijk realistisch beeld van het ouderschap had.. Ellende begon al bij vijf weken zwangerschap, toen ik HG bleek te hebben en ik helemaal niet meer kon werken of überhaupt functioneren. Ik hoopte dat de bevalling dan wel misschien zou meevallen ter compensatie. Oei, wat had ik het mis! En toen hoopte ik dat ik dan misschien een makkelijke baby zou hebben. Nee hoor, huilbaby en heel erg weinig slapen. Van te voren hadden we bedacht dat we baby beide zouden verzorgen. Helaas was man compleet overspannen van al dat gehuil en weinige slaap en kon nauwelijks meer iets. Dat zorgde voor behoorlijk veel frictie tussen ons. Ik had ook nooit bedacht dat al mijn jeugdtrauma's weer zouden opspelen. Hoe naïef om te denken dat ik dat allemaal had verwerkt, bleek er nog een hele nieuwe laag aan trauma onder te zitten. En dat ik ook geen idee had wat nou 'normaal' was omdat ikzelf geen normale ouders had. Maar inmiddels zijn we voorbij die vreselijke tijd en is dochter een heerlijke peuter waar we ontzettend van genieten. Ik hoop nu dat de onbezorgde tijd nog heel lang zal duren, maar ik reken erop dat dat vast niet het geval zal zijn.
Ik dacht dat ik het geweldig zou vinden, en dat vind ik het
Ik dacht dat ik het wel alleen zou kunnen, en dat kan ik
Ik dacht dat ik een Nanny Frost zou zijn, dat ben ik niet

Ik dacht dat het huishouden zou verdubbelen, dat deed het niet.... het vertienvoudigde....
Alle reacties Link kopieren
TijdvoorTaart schreef:
25-02-2020 16:51

Wat ik nooit had voorzien is hoeveel moeders hun eigen opvoedmethodes verheerlijken en graag vertellen hoe perfect ze wel niet zijn en dan het liefst met zo'n toontje:
'Míjn baby krijgt geen potjes, hoor. Ik vind voeding heel belangrijk dus ik maak alles zelf.' -zegt ze terwijl jij net het potje van je kind staat leeg te lepelen-
'Slaapt je peuter nog niet door? Wij bieden structuur vanaf dag 1 en hij/zij slaap sinds dag 2 van 18.00 tot 8.00.'
'Is jouw kind nóg niet zindelijk? Ik heb een potje in mijn baarmoeder ingebracht zodat kind voor de geboorte al kon oefenen’
Ten eerste :rofl:
Ten tweede: ik heb hier eigenlijk vrij weinig last van, maar ik ben ook gewoon vrij ongevoelig voor dit soort opmerkingen. Ik ben altijd al een beetje van het anders dan anderen geweest (heb kind bv ook alleen gekregen met behulp van een donor), dus was dat wel gewend. Ik woon in Amsterdam, dus in mijn omgeving echt meer dan genoeg linksdraaiende verse biologische vegan-hapjes makende moeders met kind in draagdoek tot het een rijbewijs mag halen, maar ik denk dan alleen maar: ‘misschien vind ik het ook niet zo loeizwaar omdat ik niet overal zo moeilijk over doe’.

Ik schrik niet enorm van de kosten, vooral niet van de kosten die je wel móet maken. Maar ik had dat vrij uitgebreid uitgezocht allemaal.

Oh, wat ik niet voorzien had: dat mijn huis een ontplofte speelgoedwinkel zou lijken (dat had ik wel voorzien) maar dat ik dat helemaal niet erg zou vinden en er gedurende de dag gewoon overheen stap. Ik dacht dat ik erg opruimerig zou worden, maar hoewel ik erg netjes ben, vind ik dit wel gezellig. Zodra kind naar bed is, ruim ik het even op, dan vind ik het genoeg, maar gedurende de dag stoort het me echt niet.
Alle reacties Link kopieren
CHL schreef:
25-02-2020 20:16
Maar dat is toch niet specifiek inherent aan het hebben van kinderen? Ik maak me ook zorgen om mijn zusje of moeder of man als daar iets speelt. Ok, het is niet exact hetzelfde als naar mijn kinderen, want die zijn afhankelijk van mij en mijn verantwoordelijkheid. Maar in mijn optiek is dat de keerzijde van liefde.
Je kinderen, daar kies je zelf voor. Je ouders en zus niet. Dus dan valt er ook weinig af te wegen, of je die zorgen wel wil.
impala wijzigde dit bericht op 25-02-2020 21:41
6.89% gewijzigd
.
Alle reacties Link kopieren
Kokoro schreef:
25-02-2020 09:23
Ik volg even :) . Nog geen kinderen hier, maar we overwegen dit jaar te starten. Ik wil heel graag, al jaren. Ik schreef in 2012 al mee in 'Wachten, wachten, wachten...' maar nu het bijna zo ver is beangstigd het me ook enorm. Het voelt helemaal niet alsof ik tijd over heb, hoe moet ik daar een kind in proppen :facepalm: :proud: .
Ah Kokoro eindelijk. Af en toe nog aan je gedacht. Komt aan dat lange wachten eindelijk een eind.
Alle reacties Link kopieren
Ik dacht dat ik mijn kind vrolijk op de crèche achter zou laten om te gaan werken, en dat is ook zo.
Ik dacht dat ik mijn kind makkelijk bij opa en oma en vrienden zou laten logeren als ik voor mijn werk weg moet. Dat is ook zo bij opa en oma, maar bij vrienden blijkt logistiek helemaal niet haalbaar ivm te ver weg wonen van opvang en zelf werken etc.
Ik dacht dat ik regelmatig een oppas zou vragen om iets te kunnen gaan doen. Dat je ik pas 1 keer gedaan. Maar niet omdat ik het niet aandurf, maar omdat ik het regelen en kind eerst naar huis brengen etc gewoon zo’n gedoe vind dat ik het de moeite niet waard vind :$ .

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven