Kinderen
alle pijlers
Verwachtingen ouderschap
dinsdag 25 februari 2020 08:28
Had jij als aanstaande ouder verwachtingen van het ouderschap en zo ja welke?
TO trapt af: ik had verwacht dat ik minder zou slapen maar welke invloed dat zou hebben had ik dan weer totaal onderschat.
Ik had verwacht dat mijn man en ik minder tijd voor elkaar zouden hebben, maar niet dat we op dit moment blij mogen zijn met een spaarzaam halfuurtje na het eten. Baby gaat om half 8 naar bed maar is elke drie kwartier wakker tot en met half tien. Dan gaat ze pas een lange ruk maken.
Ik had verwacht dat ik mijn leven rondom de baby zou plannen maar van een eigen leven is weinig sprake
Na vier en halve maand eindelijk weer eens naar de kapper geweest. Heerlijk!
Ik had verwacht dat ik het ouderschap leuk zou vinden maar hoe geweldig blij ik zou zijn met mijn dochter kon ik me geen voorstelling van maken. Elke dag is ondanks de onderbroken nachten een feestje! Ik smelt van haar oprechte geschater en ik pink een traantje weg als ze zoetjes aan de borst in slaap valt.
Ouderschap. It’s a hell of a ride en tegelijkertijd het mooiste dat er is
Wat waren jouw verwachtingen en kwamen die ook uit?
TO trapt af: ik had verwacht dat ik minder zou slapen maar welke invloed dat zou hebben had ik dan weer totaal onderschat.
Ik had verwacht dat mijn man en ik minder tijd voor elkaar zouden hebben, maar niet dat we op dit moment blij mogen zijn met een spaarzaam halfuurtje na het eten. Baby gaat om half 8 naar bed maar is elke drie kwartier wakker tot en met half tien. Dan gaat ze pas een lange ruk maken.
Ik had verwacht dat ik mijn leven rondom de baby zou plannen maar van een eigen leven is weinig sprake
Na vier en halve maand eindelijk weer eens naar de kapper geweest. Heerlijk!Ik had verwacht dat ik het ouderschap leuk zou vinden maar hoe geweldig blij ik zou zijn met mijn dochter kon ik me geen voorstelling van maken. Elke dag is ondanks de onderbroken nachten een feestje! Ik smelt van haar oprechte geschater en ik pink een traantje weg als ze zoetjes aan de borst in slaap valt.
Ouderschap. It’s a hell of a ride en tegelijkertijd het mooiste dat er is
Wat waren jouw verwachtingen en kwamen die ook uit?
dinsdag 25 februari 2020 21:53
Dit inderdaad. Ik vind een aantal dingen echt bijna altijd leuk; voorlezen, een (gezelschaps)spel doen, af en toe mee op de grond liggen als er met blokken of lego een wereld wordt opgebouwd en (begeleiden bij) verven. Maar zelfs als ik al die dingen op 1 dag allemaal doe zijn daarmee geen tien uur ingevuld. Oudste vermaakte zich in zijn eentje wel, jongste vond en vindt dat moeilijker. Jongste en oudste samen gaat goed maar is af en toe ook strijd en dan zijn tien uur ook lang. Ik ben dus heel blij dat ze nu allebei naar school gaan. Ik kreeg gevoelsmatig de uren niet echt lekker ingevuld.nausicaa schreef: ↑25-02-2020 12:06Ik dacht dat ik het heel leuk zou vinden om met kind te spelen, en dat vind ik ook wel, maar soms ben ik gewoon even klaar met Duplo en blokjes. Gelukkig kan kind ook vrij goed even zelf spelen, maar ik had niet verwacht dat ik daar soms gewoon even écht geen zin in heb.
Ik had niet ingeschat dat het vooral ook heel gezellig is om een klein mensje er bij te hebben in huis. Hoe oprecht gelukkig het je kan maken als je kind heel blij wordt ergens van.
dinsdag 25 februari 2020 21:54
Ja, heel herkenbaar. Hier precies hetzelfde. En toen zoon eindelijk doorsliep, was hij standaard tussen vijf en half zes wakker. Vreselijk! Zeker toen ik ook nog de ziekte van Pfeiffer kreeg toen hij 2 was. Slopend! Nu is mijn zoon 13, en hij is nog steeds geen langslaper, maar 8 uur, soms half 9 haalt hij in het weekend wel. Bovendien hoeven we er niet meer meteen met hem mee uit, natuurlijk. Maar uitslapen zit niet meer in mijn systeem.Pandax schreef: ↑25-02-2020 09:34Ze sliepen met 2,5 jaar door, en na die twee keer 2,5 jaar was ik zo geconditioneerd dat ik zelf niet meer doorsliep. Nog steeds heb ik daar bij tijden last van. Ik weet niet of het ooit nog normaal wordt. De luxe van probleemloos slapen, liggen en weg. Niet wakker worden ‘s nachts. Dat had ik onderschat.
Het duurde jaren voordat ik weer gewoon diep sliep. De eerste jaren werd ik overal wakker van, zelfs al was het niet mijn zoon.
Nooit had ik van te voren kunnen bedenken hoe de korte en onderbroken nachten je zo kunnen opbreken.
Maar ook nooit had ik van te voren kunnen bedenken hoe overweldigend de liefde voor je kind voelt.
dinsdag 25 februari 2020 22:59
dinsdag 25 februari 2020 23:19
1000 % waar. En ook dacht ik dat ik altijd gezellig met de kinderen creatieve dingen ging doen enTijdvoorTaart schreef: ↑25-02-2020 09:07Ik dacht; dat ouderschap ga ik wel even fixen. Ik word een super relaxte moeder, met dotjes van kinderen die verantwoord en gestructureerd opgevoed worden en waarvan iedereen denkt 'hoe doet ze dat toch allemaal en hoe blijft ze zo fit en energiek?'
Nou, kreeg ik toch eens even een reality check
Energie: 0
Gewicht: +20 kilo
Structuur: ehm...
Seksleven:
Dotjes: Ja, dat is dan wel weer gelukt, maar heeft even geduurd, hoor.
nooit boos zou worden.
Valt dat even tegen.
woensdag 26 februari 2020 08:33
Qua kosten wisten we waar we aan begonnen en dat valt niet tegen. Maar ik merk toch wel een duidelijk verschil pre en post kinderen 
En dat zit ‘m in ons inkomen en de opvangkosten. Maar, dat wisten we dus al van tevoren.
Jongste zit aan de dieetvoeding en dat tikt wekelijks soms best wel aan. Alleen aan haar voeding zijn we rond de 100,- meer kwijt in de maand. We waren net gewend aan oudste die volledig mee eet en drinkt met ons.
Maar ook dat is allemaal prima te overzien.
Oh, nog een verwachting/idee voordat ik 2 dochters had... Ik zou zeker te weten nooit een kind in bed nemen. Dat hebben we uitgevoerd bij oudste, maar dat blijkt gewoon een fantastische slaper te zijn. Baby is toch wat onrustiger, heeft ook meer last van lichamelijke dingetjes. En nu blijkt dat het idee snel overboord is gegooid. Ze slaapt prima in haar bed, maar als het halverwege de nacht niet gaat ( door kramp, obstipatie, spugen of verkouden zijn), dan mag ze lekker bij ons slapen. En dat gaat prima en fijn!
En dat zit ‘m in ons inkomen en de opvangkosten. Maar, dat wisten we dus al van tevoren.Jongste zit aan de dieetvoeding en dat tikt wekelijks soms best wel aan. Alleen aan haar voeding zijn we rond de 100,- meer kwijt in de maand. We waren net gewend aan oudste die volledig mee eet en drinkt met ons.
Maar ook dat is allemaal prima te overzien.
Oh, nog een verwachting/idee voordat ik 2 dochters had... Ik zou zeker te weten nooit een kind in bed nemen. Dat hebben we uitgevoerd bij oudste, maar dat blijkt gewoon een fantastische slaper te zijn. Baby is toch wat onrustiger, heeft ook meer last van lichamelijke dingetjes. En nu blijkt dat het idee snel overboord is gegooid. Ze slaapt prima in haar bed, maar als het halverwege de nacht niet gaat ( door kramp, obstipatie, spugen of verkouden zijn), dan mag ze lekker bij ons slapen. En dat gaat prima en fijn!
chantilly21_2 wijzigde dit bericht op 26-02-2020 09:26
0.35% gewijzigd
woensdag 26 februari 2020 09:21
Ik had niet verwacht dat zoon pas echt door zou gaan slapen met 6 jaar. Toen hij 3 was (denk ik) hebben we hem geleerd om zelf naar ons te komen, dus dat scheelde heel veel, maar toen eindigde hij alsnog bijna alle nachten in ons bed. Dat is heel langzaam minder geworden en nu hij 6 is is het echt zeldzaam. En is hij ook niet meer zo hondsvroeg wakker. Dat had ik echt onderschat. En ik had ook onderschat dat mijn man daar zoveel slechter tegen kan dat ik bijna altijd opstond met zoon.
Ik had niet verwacht dat de liefde zo lichamelijk zou zijn. Dat ik zoon nog steeds het liefst vast hou en knuffel. Ik vraag me ook af wanneer dat verdwijnt? Als hij een slungelige puber worden?
Ik had niet verwacht dat de liefde zo lichamelijk zou zijn. Dat ik zoon nog steeds het liefst vast hou en knuffel. Ik vraag me ook af wanneer dat verdwijnt? Als hij een slungelige puber worden?
woensdag 26 februari 2020 09:39
Ik had het exact zo kunnen schrijven. Ik was echt stomverbaasd, toen ik na de bevalling baby's fantastisch bleek te vinden. Nooit verwacht van mijzelf en ook niet dat ik van mijzelf wist wat ik moest doen en dat dat heel natuurlijk voelde. Ik had het wel alleen met mijn eigen kinderenelein schreef: ↑25-02-2020 20:20Ik dacht dat ik het niks zou vinden, zo'n baby. Ik heb er niks mee, babies, en ik vond het nogal eng om ze vast te houden, zeker als ze zo klein zijn. Vriend en ik hebben het hier zelfs over gehad, de verwachting was dat ik pas een beetje 'aan' zou gaan als ze zouden gaan kruipen, of praten ofzo.
Maar tot mijn verbazing viel alles op z'n plek zodra ze er waren. Ik wist precies wat ik moest doen, wat ze van me wilden, en ik vond het nog leuk ook.
Dit telt overigens alleen voor mijn eigen babies, en inmiddels ook voor een paar die dicht bij staan, maar ik vind andere babies nog steeds een beetje eng.
.
woensdag 26 februari 2020 09:47
Kosten vind ik nu, nu ik 3 pubers heb, gevoelsmatis pas oplopen. Uiteraard was de opvang vroeger ook duur, maar dat voelde anders, omdat je er geen keuze in had, denk ik.
Ze eten heel erg veel, vakanties zijn duur, ze hebben dure hobby's, willen ineens dure kleding en schoenen kopen, uitstapjes zijn duur en dan hebben wij nog school, die niet veel aan dure reizen doet ook. Maar we moesten pas voor school ineens wel 3 laptops aanschaffen. Is toch 2000 euro weer (ze hadden nog geen eigen laptop).
Ze eten heel erg veel, vakanties zijn duur, ze hebben dure hobby's, willen ineens dure kleding en schoenen kopen, uitstapjes zijn duur en dan hebben wij nog school, die niet veel aan dure reizen doet ook. Maar we moesten pas voor school ineens wel 3 laptops aanschaffen. Is toch 2000 euro weer (ze hadden nog geen eigen laptop).
woensdag 26 februari 2020 10:22
(zie ook eerdere bericht over goede slaper). Helaas.
woensdag 26 februari 2020 15:45
Ik had niet verwacht dat mijn zoon zo ongelooflijk irritant volhardend zou zijn en hoe zeer dat me leeg trekt. Het maakt echt geen bal uit hoe ik erop reageer, hij is pas tevreden als het gaat zoals hij wil. En aangezien dat regelmatig niet kan heb ik dus regelmatig een bijzonder ontevreden kind in huis. Zoals vandaag en ik ben er best heel klaar mee.
woensdag 26 februari 2020 15:55
Ik dacht dat de baby en peuterjaren de tropenjaren waren maar ik vond de periode 4-10 jaar veel zwaarder met halen, brengen, speelafspraakjes thuis of in alle uithoeken van de stad, sporten, zwemles etc. Wel leuk over het algemeen maar veel belastender dan toen ze nog klein waren en hun middagslaapje hadden en een kleinere wereld.
Nu ze beginnende pubers zijn begin ik weer meer tijd voor mezelf te krijgen, al wordt dit in de avonden juist weer minder, maar dat vind ik juist wel gezellig.
Nu ze beginnende pubers zijn begin ik weer meer tijd voor mezelf te krijgen, al wordt dit in de avonden juist weer minder, maar dat vind ik juist wel gezellig.
woensdag 26 februari 2020 16:46
Dit herken ik heel erg met mijn dochter. Ze heeft precies in haar hoofd hoe ze het wil, en wanneer en in welke volgorde en als dat niet kan/mag is ze boos en dwars. Hoe oud is hij? Mijn dochter net 4.aikidoka schreef: ↑26-02-2020 15:45Ik had niet verwacht dat mijn zoon zo ongelooflijk irritant volhardend zou zijn en hoe zeer dat me leeg trekt. Het maakt echt geen bal uit hoe ik erop reageer, hij is pas tevreden als het gaat zoals hij wil. En aangezien dat regelmatig niet kan heb ik dus regelmatig een bijzonder ontevreden kind in huis. Zoals vandaag en ik ben er best heel klaar mee.
woensdag 26 februari 2020 17:00
Hij is 6. Hij kan beter uitleggen waarom en dat scheelt iets. Maar dit was zo’n dag die ik liever snel vergeet.Wintertime16 schreef: ↑26-02-2020 16:46Dit herken ik heel erg met mijn dochter. Ze heeft precies in haar hoofd hoe ze het wil, en wanneer en in welke volgorde en als dat niet kan/mag is ze boos en dwars. Hoe oud is hij? Mijn dochter net 4.
woensdag 26 februari 2020 17:03
Ja dit herken ik.Alecta schreef: ↑26-02-2020 09:47Kosten vind ik nu, nu ik 3 pubers heb, gevoelsmatis pas oplopen. Uiteraard was de opvang vroeger ook duur, maar dat voelde anders, omdat je er geen keuze in had, denk ik.
Ze eten heel erg veel, vakanties zijn duur, ze hebben dure hobby's, willen ineens dure kleding en schoenen kopen, uitstapjes zijn duur en dan hebben wij nog school, die niet veel aan dure reizen doet ook. Maar we moesten pas voor school ineens wel 3 laptops aanschaffen. Is toch 2000 euro weer (ze hadden nog geen eigen laptop).
Maar wel die hele dure reizen,dan ook nog.
En voor duizenden muzieklessen. Etc.
Pubers kosten een fortuin!
woensdag 26 februari 2020 17:38
Twee maal privé muziekles hier inderdaad. Dat is echt niet goedkoop.
Ze hebben uiteraard wel een bijbaan, maar dat geld gaat vooral naar de leuke dingen.
woensdag 26 februari 2020 17:40
Herkenning hooraikidoka schreef: ↑26-02-2020 15:45Ik had niet verwacht dat mijn zoon zo ongelooflijk irritant volhardend zou zijn en hoe zeer dat me leeg trekt. Het maakt echt geen bal uit hoe ik erop reageer, hij is pas tevreden als het gaat zoals hij wil. En aangezien dat regelmatig niet kan heb ik dus regelmatig een bijzonder ontevreden kind in huis. Zoals vandaag en ik ben er best heel klaar mee.
woensdag 26 februari 2020 17:45
woensdag 26 februari 2020 19:56
Toch fijn, die herkenning. Ik ben echt stapelgek op mijn zoon, maar dat ontevredene, dat ik wil, ik wil, ik wil dat ik 100 keer er dag hoor, ik word er stapelgek van. En hij kan niet tegen zijn verlies (ligt natuurlijk aan hetzelfde, het willen controleren, willen bepalen) en dat levert zulke drama’s op. Ook bij het verliezen van 1 punt terwijl hij 6-0 voorstaat bijvoorbeeld. Onnavolgbaar.
woensdag 26 februari 2020 20:01
Ik had dus minder strijd verwacht. Ik vind best veel goed, grenzen zijn wel duidelijk, maar vrij ruim, maar alsnog worden ze continu bevochten, getest en ter discussie gesteld.
En op school is hij heel meegaand en oplettend. Al 2 juffen hebben gevraagd of hij thuis ook zo meegaand is. Dus hij kan het wel. Overigens was ik volgens mijn moeder ook zo. Op school een engeltje en thuis kwam alles eruit. Dus hij heeft het niet van een vreemde, maar alsnog had ik zoveel strijd niet verwacht.
En op school is hij heel meegaand en oplettend. Al 2 juffen hebben gevraagd of hij thuis ook zo meegaand is. Dus hij kan het wel. Overigens was ik volgens mijn moeder ook zo. Op school een engeltje en thuis kwam alles eruit. Dus hij heeft het niet van een vreemde, maar alsnog had ik zoveel strijd niet verwacht.
woensdag 26 februari 2020 20:07
Ik had niet verwacht dat ik nog zoveel over mezelf en mijn partner zou kunnen leren. Kinderen houden je echt een spiegel voor.
En net als eerder genoemd dacht ik wel meer te kunnen gaan werken zodra ze naar het voortgezet zouden gaan en schroefde mijn uren op naar samen 64. Maar samen 58 werkte echt beter.
En net als eerder genoemd dacht ik wel meer te kunnen gaan werken zodra ze naar het voortgezet zouden gaan en schroefde mijn uren op naar samen 64. Maar samen 58 werkte echt beter.
donderdag 27 februari 2020 09:39
Dit vind ik deels waar, maar tegelijkertijd verbaas ik me deze periode over mezelf: tot ze vier waren, vond ik het heerlijk om tijd voor mezelf te hebben, een weekendje weg te gaan en ze bij papa te laten, wat dan ook. Mijn sociale leven is ook altijd redelijk makkelijk onderhouden gebleven. Nu ze groter worden, vind ik het veel moeilijker om mijn eigen tijd te pakken, omdat het gewoon zo veel leuker wordt om met zijn alle dingen te doen, musea bezoek, uitjes naar vrienden, wat dan ook.Carry_lm schreef: ↑26-02-2020 15:55Ik dacht dat de baby en peuterjaren de tropenjaren waren maar ik vond de periode 4-10 jaar veel zwaarder met halen, brengen, speelafspraakjes thuis of in alle uithoeken van de stad, sporten, zwemles etc. Wel leuk over het algemeen maar veel belastender dan toen ze nog klein waren en hun middagslaapje hadden en een kleinere wereld.
Nu ze beginnende pubers zijn begin ik weer meer tijd voor mezelf te krijgen, al wordt dit in de avonden juist weer minder, maar dat vind ik juist wel gezellig.
donderdag 27 februari 2020 09:54
Wat ik onderschat had was de zorgen die je kunt hebben 24/7.
Ook onderschat: de totaal overwelmende liefde. Mijn zoontje is echt het licht in mijn leven, met extra glitters en alle cliches die je maar kan verzinnen.
En wat ik nou echt echt echt totaal niet had verwacht is hoe fantastisch andere moeders zijn. Je hoort altijd over de moedermaffia (en die is er zeker en is ook vreselijk), dus daar was ik op voorbereid.
Maar in de praktijk ervaar ik juist vooral zó veel steun, herkenning en gezelligheid. Van vriendinnen en mijn zus maar ook van totaal onbekenden op straat of bij de creche of speeltuin. Zowel voor de leuke dingen als de pittige periodes en alles ertussenin. Vrouwen zijn geweldig
Ook onderschat: de totaal overwelmende liefde. Mijn zoontje is echt het licht in mijn leven, met extra glitters en alle cliches die je maar kan verzinnen.
En wat ik nou echt echt echt totaal niet had verwacht is hoe fantastisch andere moeders zijn. Je hoort altijd over de moedermaffia (en die is er zeker en is ook vreselijk), dus daar was ik op voorbereid.
Maar in de praktijk ervaar ik juist vooral zó veel steun, herkenning en gezelligheid. Van vriendinnen en mijn zus maar ook van totaal onbekenden op straat of bij de creche of speeltuin. Zowel voor de leuke dingen als de pittige periodes en alles ertussenin. Vrouwen zijn geweldig
donderdag 27 februari 2020 10:25
Ik had totaal onderschat hoe je totaal kan flippen als je baby lange tijd huilt. In de eerste weken was mijn dochter een huilertje. Dat ging door merg en been bij me. Ik ben over het algemeen heel relaxt en nuchter. Nou, ik ging er bijna aan onderdoor als ze een half uur achter elkaar huilde (of nog erger, uren lang). Ik had op een gegeven moment een sort huil tinnitus, dan dacht ik haar echt te horen terwijl ze gewoon rustig sliep. Mijn hartslag zat dan meteen in m'n keel.
Is gelukkig snel goedgekomen en nu is ze een blije en heel alerte baby. Maar die eerste 2 maanden waren heel zwaar. Respect voor ouders die er langer mee moeten dealen!
Is gelukkig snel goedgekomen en nu is ze een blije en heel alerte baby. Maar die eerste 2 maanden waren heel zwaar. Respect voor ouders die er langer mee moeten dealen!
donderdag 27 februari 2020 10:45
Oh dit is zo herkenbaar! Ik had me op veel narigheid of rare blikken voorbereid, maar het blijkt dat ik juist veel steun krijg van mede-moeders.Positivevibes schreef: ↑27-02-2020 09:54Wat ik onderschat had was de zorgen die je kunt hebben 24/7.
Ook onderschat: de totaal overwelmende liefde. Mijn zoontje is echt het licht in mijn leven, met extra glitters en alle cliches die je maar kan verzinnen.
En wat ik nou echt echt echt totaal niet had verwacht is hoe fantastisch andere moeders zijn. Je hoort altijd over de moedermaffia (en die is er zeker en is ook vreselijk), dus daar was ik op voorbereid.
Maar in de praktijk ervaar ik juist vooral zó veel steun, herkenning en gezelligheid. Van vriendinnen en mijn zus maar ook van totaal onbekenden op straat of bij de creche of speeltuin. Zowel voor de leuke dingen als de pittige periodes en alles ertussenin. Vrouwen zijn geweldig
Bij driftaanvallen in de supermarkt of op straat, de knikjes van herkenbaarheid, de meelevende blik, de 'het-gaat-over blik van moeder die al wat oudere kinderen hebben. En alleen naar de kinderboerderij is geen probleem, want er is altijd wel aanspraak. Ik vind het echt leuk.
En ik merk aan mezelf dat ik veel minder snel oordeel nu ik moeder ben, dan voordat ik moeder was als het gaat om opvoeding van (kleine) kinderen. Juist omdat ik nu weet dat het soms ongelooflijk zwaar is en je het niet altijd voor elkaar krijgt zoals je dat graag had gewild. Kinderen zijn net mensen en volgen niet altijd de leuke opvoedboeken
chantilly21_2 wijzigde dit bericht op 27-02-2020 10:55
0.00% gewijzigd
donderdag 27 februari 2020 10:50
Ik had laatst een uitzinnig brullende peuter die 20 meter verderop op de stoep lag te schuimbekken dat hij niet naar huis wilde toen er een oudere vrouw langs liep en die zei tegen me: ‘Het gaat voorbij hoor, die van mij zijn van jouw leeftijd en doen het nooit meer!’ En toen stapte ze op hem af en zei ze: ‘Ga je anders met mij mee?’ Waarop hij subiet stil was, overeind sprong en keihard in mijn armen rende. En zij liep met een dikke knipoog verder.
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
