Kinderen
alle pijlers
vriendin slechte moeder
donderdag 23 oktober 2008 om 18:03
hallo,
ik zit met een probleem en weet niet wat ermee te doen.
Een vriendin van mij is sinds kort moeder. En ze brengt het er niet goed van af. Laat regelmatig haar baby alleen in huis, alleen in de auto, geeft flesjes zonder te controleren of de melk op temperatuur is (wat regelmatig dus niet het geval is = te warm), wast haar amper, en zo kan ik doorgaan. Gelukkig zit het jongetje ook bij een gastouder voor 4 dagen in de week en wordt er daar wel goed voor gezorgd.
Ik heb haar er al op aangesproken, enkele keren. Maar als iemand dat niet oppikt, tja, wat moet je dan nog doen? Ze ziet het gewoon niet en vindt het absoluut geen probleem wat ze doet. Andere vriendinnen hebben hetzelfde, die zeggen er ook wat van, maar vervolgens wordt er niks mee gedaan. Plus dat er inmiddels zoveel is om iets van te zeggen...Er is geen vader in the picture die een oogje in het zeil houdt, Vannacht droomde ik dat er iets met haar zoontje aan de hand was en het haar niet interesseerde. Het houdt me enorm bezig dus.
Ze heeft overigens geen postnatale depressie of zo. Gewoon niet blij met het kind. Maar wat doe je daaraan??? Ik maak me in ieder geval grote zorgen.
groet,
Marah
ik zit met een probleem en weet niet wat ermee te doen.
Een vriendin van mij is sinds kort moeder. En ze brengt het er niet goed van af. Laat regelmatig haar baby alleen in huis, alleen in de auto, geeft flesjes zonder te controleren of de melk op temperatuur is (wat regelmatig dus niet het geval is = te warm), wast haar amper, en zo kan ik doorgaan. Gelukkig zit het jongetje ook bij een gastouder voor 4 dagen in de week en wordt er daar wel goed voor gezorgd.
Ik heb haar er al op aangesproken, enkele keren. Maar als iemand dat niet oppikt, tja, wat moet je dan nog doen? Ze ziet het gewoon niet en vindt het absoluut geen probleem wat ze doet. Andere vriendinnen hebben hetzelfde, die zeggen er ook wat van, maar vervolgens wordt er niks mee gedaan. Plus dat er inmiddels zoveel is om iets van te zeggen...Er is geen vader in the picture die een oogje in het zeil houdt, Vannacht droomde ik dat er iets met haar zoontje aan de hand was en het haar niet interesseerde. Het houdt me enorm bezig dus.
Ze heeft overigens geen postnatale depressie of zo. Gewoon niet blij met het kind. Maar wat doe je daaraan??? Ik maak me in ieder geval grote zorgen.
groet,
Marah
donderdag 23 oktober 2008 om 18:33
Heb je er al aan gedacht dat je vriendin misschien wel hulp nodig heeft. Dat ze haar zoontje achterlaat omdat ze niet weet wat ze er mee moet. Je schrijft dat ze gewoon niet blij is met haar kind, het lijkt mij ook heel moeilijk om alleen een kind op te voeden en dan ook nog regelmatig aangesproken te worden op je slechte opvoeding. Ik geloof dat ik daar ook niet op zou zitten te wachten.
Je schrijft dat ze niet luistert, misschien moet je een aantal dingen gewoon eens met haar doen. Dus samen de boodschappen gaan doen, een wandeling maken oid en haar op deze manier ontlasten. Dus haar steunen in plaats van haar steeds terecht te wijzen.
Je schrijft dat ze niet luistert, misschien moet je een aantal dingen gewoon eens met haar doen. Dus samen de boodschappen gaan doen, een wandeling maken oid en haar op deze manier ontlasten. Dus haar steunen in plaats van haar steeds terecht te wijzen.
donderdag 23 oktober 2008 om 18:34
quote:minny schreef op 23 oktober 2008 @ 18:29:
Er komt vrijwel altijd een onderzoek, beginnende met achter iemands rug om praten met de huisarts, school, consultatiebureau, gastouder, dagopvang...noem maar op. Onderschat niet wat je iemand aandoet.... En onderschat ook niet dat diegene misschien wel eens eventjes wil komen vertellen wat hij/zij daar van vindt.Zo gaat een onderzoek helemaal niet, dit is pure bangmakerij. Het begint altijd met een gesprek met de mensen zelf en er wordt toestemming gevraagd om informanten te benaderen. Tenzij ouders de deur dichtgooien en niet mee willen werken aan het onderzoek, gebeurt er helemaal niks sneaky en worden ouders van alle stappen op de hoogte gehouden.
Daarnaast leidt een goed deel van de gesprekken helemaal niet tot een onderzoek, maar blijft het bij het bespreken van de melding.
Er komt vrijwel altijd een onderzoek, beginnende met achter iemands rug om praten met de huisarts, school, consultatiebureau, gastouder, dagopvang...noem maar op. Onderschat niet wat je iemand aandoet.... En onderschat ook niet dat diegene misschien wel eens eventjes wil komen vertellen wat hij/zij daar van vindt.Zo gaat een onderzoek helemaal niet, dit is pure bangmakerij. Het begint altijd met een gesprek met de mensen zelf en er wordt toestemming gevraagd om informanten te benaderen. Tenzij ouders de deur dichtgooien en niet mee willen werken aan het onderzoek, gebeurt er helemaal niks sneaky en worden ouders van alle stappen op de hoogte gehouden.
Daarnaast leidt een goed deel van de gesprekken helemaal niet tot een onderzoek, maar blijft het bij het bespreken van de melding.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
donderdag 23 oktober 2008 om 18:35
quote:minny schreef op 23 oktober 2008 @ 18:29:
Er komt vrijwel altijd een onderzoek, beginnende met achter iemands rug om praten met de huisarts, school, consultatiebureau, gastouder, dagopvang...noem maar op. Onderschat niet wat je iemand aandoet.... En onderschat ook niet dat diegene misschien wel eens eventjes wil komen vertellen wat hij/zij daar van vindt.advies vragen mag ook zonder de naam van het kind etc te noemen dus dan komt er geen onderzoek.
Er komt vrijwel altijd een onderzoek, beginnende met achter iemands rug om praten met de huisarts, school, consultatiebureau, gastouder, dagopvang...noem maar op. Onderschat niet wat je iemand aandoet.... En onderschat ook niet dat diegene misschien wel eens eventjes wil komen vertellen wat hij/zij daar van vindt.advies vragen mag ook zonder de naam van het kind etc te noemen dus dan komt er geen onderzoek.
donderdag 23 oktober 2008 om 18:35
Weet je....jouw vriendin luistert niet naar jou....maar: Dat hoeft zij ook helemaal niet. Wie ben jij om haar te vertellen wat ze moet doen en zo niet dan maar afdwingen via het amk? Ik krijg altijd zo'n naar gevoel bij dit soort dingen. "Ik ga jou wel eens eventjes vertellen hoe jij je kind moet opvoeden, of jij dat nou wil of niet!"
donderdag 23 oktober 2008 om 18:37
quote:minny schreef op 23 oktober 2008 @ 18:35:
Weet je....jouw vriendin luistert niet naar jou....maar: Dat hoeft zij ook helemaal niet. Wie ben jij om haar te vertellen wat ze moet doen en zo niet dan maar afdwingen via het amk? Ik krijg altijd zo'n naar gevoel bij dit soort dingen. "Ik ga jou wel eens eventjes vertellen hoe jij je kind moet opvoeden, of jij dat nou wil of niet!"Dit bedoelde ik ook nog te zeggen, alleen wist ik niet zo goed hoe je het moest omschrijven. Ik ben het helemaal met je eens Minny.
Weet je....jouw vriendin luistert niet naar jou....maar: Dat hoeft zij ook helemaal niet. Wie ben jij om haar te vertellen wat ze moet doen en zo niet dan maar afdwingen via het amk? Ik krijg altijd zo'n naar gevoel bij dit soort dingen. "Ik ga jou wel eens eventjes vertellen hoe jij je kind moet opvoeden, of jij dat nou wil of niet!"Dit bedoelde ik ook nog te zeggen, alleen wist ik niet zo goed hoe je het moest omschrijven. Ik ben het helemaal met je eens Minny.
donderdag 23 oktober 2008 om 18:37
quote:minny schreef op 23 oktober 2008 @ 18:32:
[...]
Het zou jou verbazen hoeveel mensen doen alsof omdat dat is wat de hulpverlening wil horen...Ik ben niet debiel hoor Minny. Ik voer dagelijks gesprekken over dit soort onderwerpen en heb heus wel in de gaten wanneer iemand tegen me zit te liegen. De meeste mensen zijn gewoon eerlijk.
[...]
Het zou jou verbazen hoeveel mensen doen alsof omdat dat is wat de hulpverlening wil horen...Ik ben niet debiel hoor Minny. Ik voer dagelijks gesprekken over dit soort onderwerpen en heb heus wel in de gaten wanneer iemand tegen me zit te liegen. De meeste mensen zijn gewoon eerlijk.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
donderdag 23 oktober 2008 om 18:38
quote:Ze heeft overigens geen postnatale depressie of zo. Gewoon niet blij met het kind.
Herkenbaar. Ik had ook geen postnatale depressie. Ik was ook gewoon niet blij met mijn kind. Oh en het viel een beetje tegen allemaal, van dat moederschap enzo.
Na vier maanden therapie kon ik pas aan mezelf toegeven dat ik een postnatale depressie had. Dat ik niet "gewoon" mijn kind niet leuk vond (want zo gewoon is dat helemaal niet), maar dat ik het niet leuk vond omdat mijn beleving wel erg negatief gekleurd werd door mijn depressie.
Voordat jij bepaalt dat je vriendin geen depressie heeft, zou ik toch eerst iemand daar naar laten kijken die er verstand van heeft. En stel dat ze inderdáád geeen postnatale depressie heeft, maar inderdaad "gewoon" haar kind niet leuk vindt, ook dan is therapie de eerste stap om te zetten. Het kind ís er wel nu eenmaal en ze moet er iets mee.
Als ze er werkelijk niets mee doet, dan zou je bij wijze van een soort tussenstap eerst de huisarts van je vriendin in kunnen lichten. Ik neem althans aan dat je je ook zorgen om háár maakt, dat je ook wil dat er naar haar gekeken wordt en niet alleen naar het kind?
En vraag eens wat je vriendin nodig heeft. Misschien heeft ze het nodig dat iemand even een weekend (of wat) de zorg uit handen heeft. Zeker als ze er alleen voor staat, dan is het ontzettend heftig om moeder te worden. Misschien voelt ze zich totaal overdonderd, overvallen door álle dingen waar ze nu opeens op moet letten en lukt het haar "gewoon" niet om het allemaal te bolwerken in haar eentje.
Onverschilligheid kan voortkomen uit onverschilligheid, maar er kan wel degelijk een depressie aan ten grondslag liggen. En het kan ook voortkomen uit een soort van burn-out (een kind en een baan in je eentje, dat is me ook nogal wat).
Ik zou me als vriendin in ieder geval ook grote zorgen maken om mijn vriendin. Het lijkt me zinvol om het gesprek met haar eens aan te gaan over hoe zij zich voelt, over hoe zij deze verandering in haar leven ervaart en als ze die negatief ervaart, hoe jullie er met z'n allen voor kunnen zorgen dat dat in positieve zin verandert (zodat haar kind er niet de dupe van wordt).
Haar aanspreken op de zorg voor een kind dat ze op dit moment blijkbaar liever kwijt dan rijk is, lijkt mij in ieder geval averechts werken. In mijn situatie zou dat in ieder geval wel het geval zijn geweest.
Heel veel sterkte, want het lijkt me ontzettend naar om hier naast te staan en het te zien gebeuren.
Herkenbaar. Ik had ook geen postnatale depressie. Ik was ook gewoon niet blij met mijn kind. Oh en het viel een beetje tegen allemaal, van dat moederschap enzo.
Na vier maanden therapie kon ik pas aan mezelf toegeven dat ik een postnatale depressie had. Dat ik niet "gewoon" mijn kind niet leuk vond (want zo gewoon is dat helemaal niet), maar dat ik het niet leuk vond omdat mijn beleving wel erg negatief gekleurd werd door mijn depressie.
Voordat jij bepaalt dat je vriendin geen depressie heeft, zou ik toch eerst iemand daar naar laten kijken die er verstand van heeft. En stel dat ze inderdáád geeen postnatale depressie heeft, maar inderdaad "gewoon" haar kind niet leuk vindt, ook dan is therapie de eerste stap om te zetten. Het kind ís er wel nu eenmaal en ze moet er iets mee.
Als ze er werkelijk niets mee doet, dan zou je bij wijze van een soort tussenstap eerst de huisarts van je vriendin in kunnen lichten. Ik neem althans aan dat je je ook zorgen om háár maakt, dat je ook wil dat er naar haar gekeken wordt en niet alleen naar het kind?
En vraag eens wat je vriendin nodig heeft. Misschien heeft ze het nodig dat iemand even een weekend (of wat) de zorg uit handen heeft. Zeker als ze er alleen voor staat, dan is het ontzettend heftig om moeder te worden. Misschien voelt ze zich totaal overdonderd, overvallen door álle dingen waar ze nu opeens op moet letten en lukt het haar "gewoon" niet om het allemaal te bolwerken in haar eentje.
Onverschilligheid kan voortkomen uit onverschilligheid, maar er kan wel degelijk een depressie aan ten grondslag liggen. En het kan ook voortkomen uit een soort van burn-out (een kind en een baan in je eentje, dat is me ook nogal wat).
Ik zou me als vriendin in ieder geval ook grote zorgen maken om mijn vriendin. Het lijkt me zinvol om het gesprek met haar eens aan te gaan over hoe zij zich voelt, over hoe zij deze verandering in haar leven ervaart en als ze die negatief ervaart, hoe jullie er met z'n allen voor kunnen zorgen dat dat in positieve zin verandert (zodat haar kind er niet de dupe van wordt).
Haar aanspreken op de zorg voor een kind dat ze op dit moment blijkbaar liever kwijt dan rijk is, lijkt mij in ieder geval averechts werken. In mijn situatie zou dat in ieder geval wel het geval zijn geweest.
Heel veel sterkte, want het lijkt me ontzettend naar om hier naast te staan en het te zien gebeuren.
donderdag 23 oktober 2008 om 18:39
quote:Poezewoes schreef op 23 oktober 2008 @ 18:34:
[...]
Zo gaat een onderzoek helemaal niet, dit is pure bangmakerij. Het begint altijd met een gesprek met de mensen zelf en er wordt toestemming gevraagd om informanten te benaderen. Tenzij ouders de deur dichtgooien en niet mee willen werken aan het onderzoek, gebeurt er helemaal niks sneaky en worden ouders van alle stappen op de hoogte gehouden.
Daarnaast leidt een goed deel van de gesprekken helemaal niet tot een onderzoek, maar blijft het bij het bespreken van de melding.Zo gaat zo'n onderzoek wel degelijk! En ik kan het weten, nadat mijn ex uit wraak (omdat ik hem niet terug wou) het amk op mij af had gestuurd. Het was al weken, zo geen maanden, al aan de gang achter mijn rug om voordat ik het hoorde. Al die mensen die mij elke dag glimlachend goedemorgen zeiden, onder andere op de opvang, wisten allang donders goed wat er gaande was. Ik voelde me zo verraden en kon het niet eens meer opbrengen om ze gedag te zeggen daarna.
En nee, er is verder niks uit dat onderzoek gekomen en ze hebben het afgerond met de conclusie dat er niks aan de hand was. Maar ja....waar rook is, is ook vuur...dacht men. Heb mijn dochter uiteindelijk op een andere opvang moeten zetten omdat ik nog steeds achterdochtig bekeken werd door die mensen.
Besef heeeel goed wat je iemand flikt...
[...]
Zo gaat een onderzoek helemaal niet, dit is pure bangmakerij. Het begint altijd met een gesprek met de mensen zelf en er wordt toestemming gevraagd om informanten te benaderen. Tenzij ouders de deur dichtgooien en niet mee willen werken aan het onderzoek, gebeurt er helemaal niks sneaky en worden ouders van alle stappen op de hoogte gehouden.
Daarnaast leidt een goed deel van de gesprekken helemaal niet tot een onderzoek, maar blijft het bij het bespreken van de melding.Zo gaat zo'n onderzoek wel degelijk! En ik kan het weten, nadat mijn ex uit wraak (omdat ik hem niet terug wou) het amk op mij af had gestuurd. Het was al weken, zo geen maanden, al aan de gang achter mijn rug om voordat ik het hoorde. Al die mensen die mij elke dag glimlachend goedemorgen zeiden, onder andere op de opvang, wisten allang donders goed wat er gaande was. Ik voelde me zo verraden en kon het niet eens meer opbrengen om ze gedag te zeggen daarna.
En nee, er is verder niks uit dat onderzoek gekomen en ze hebben het afgerond met de conclusie dat er niks aan de hand was. Maar ja....waar rook is, is ook vuur...dacht men. Heb mijn dochter uiteindelijk op een andere opvang moeten zetten omdat ik nog steeds achterdochtig bekeken werd door die mensen.
Besef heeeel goed wat je iemand flikt...
donderdag 23 oktober 2008 om 18:41
donderdag 23 oktober 2008 om 18:43
quote:minny schreef op 23 oktober 2008 @ 18:39:
[...]
Zo gaat zo'n onderzoek wel degelijk! En ik kan het weten, nadat mijn ex uit wraak (omdat ik hem niet terug wou) het amk op mij af had gestuurd. Het was al weken, zo geen maanden, al aan de gang achter mijn rug om voordat ik het hoorde. Al die mensen die mij elke dag glimlachend goedemorgen zeiden, onder andere op de opvang, wisten allang donders goed wat er gaande was. Ik voelde me zo verraden en kon het niet eens meer opbrengen om ze gedag te zeggen daarna.
En nee, er is verder niks uit dat onderzoek gekomen en ze hebben het afgerond met de conclusie dat er niks aan de hand was. Maar ja....waar rook is, is ook vuur...dacht men. Heb mijn dochter uiteindelijk op een andere opvang moeten zetten omdat ik nog steeds achterdochtig bekeken werd door die mensen.
Besef heeeel goed wat je iemand flikt...Dan hoop ik dat je een klacht hebt ingediend want dit mag helemaal niet. De melding hoort altijd eerst met ouders zelf te worden besproken. Zo een aanpak kan zelfs tot ontslag van de medewerker leiden.
[...]
Zo gaat zo'n onderzoek wel degelijk! En ik kan het weten, nadat mijn ex uit wraak (omdat ik hem niet terug wou) het amk op mij af had gestuurd. Het was al weken, zo geen maanden, al aan de gang achter mijn rug om voordat ik het hoorde. Al die mensen die mij elke dag glimlachend goedemorgen zeiden, onder andere op de opvang, wisten allang donders goed wat er gaande was. Ik voelde me zo verraden en kon het niet eens meer opbrengen om ze gedag te zeggen daarna.
En nee, er is verder niks uit dat onderzoek gekomen en ze hebben het afgerond met de conclusie dat er niks aan de hand was. Maar ja....waar rook is, is ook vuur...dacht men. Heb mijn dochter uiteindelijk op een andere opvang moeten zetten omdat ik nog steeds achterdochtig bekeken werd door die mensen.
Besef heeeel goed wat je iemand flikt...Dan hoop ik dat je een klacht hebt ingediend want dit mag helemaal niet. De melding hoort altijd eerst met ouders zelf te worden besproken. Zo een aanpak kan zelfs tot ontslag van de medewerker leiden.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
donderdag 23 oktober 2008 om 18:43
En dat mens van het amk probeerde mij ook te overtuigen dat het allemaal voor mijn eigen bestwil zou zijn....beetje jammer voor haar dat er niks aan de hand was. Heb haar nooit meer kunnen vragen op wat voor manier ik dankbaar moest zijn voor de inbreuk op mijn privacy en de manier waarop ik onder een vergrootglas was gelegd....
donderdag 23 oktober 2008 om 18:44
donderdag 23 oktober 2008 om 18:45
Ik denk dat het heel moeilijk is om én heel loyaal te zijn naar je vriendin en te doen wat je het beste vindt voor de baby van je vriendin .
Maar mensen die de andere kant op kijken , daar zijn er al te veel van .
Ken je haar ouders , hebben die veel contact met haar ?
Maar mensen die de andere kant op kijken , daar zijn er al te veel van .
Ken je haar ouders , hebben die veel contact met haar ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 23 oktober 2008 om 18:45
quote:Poezewoes schreef op 23 oktober 2008 @ 18:43:
[...]
Dan hoop ik dat je een klacht hebt ingediend want dit mag helemaal niet. De melding hoort altijd eerst met ouders zelf te worden besproken. Zo een aanpak kan zelfs tot ontslag van de medewerker leiden.Iedereen wist het al voordat ik het wist. En ik kan nog steeds haat voelen als ik aan die mensen denk...
[...]
Dan hoop ik dat je een klacht hebt ingediend want dit mag helemaal niet. De melding hoort altijd eerst met ouders zelf te worden besproken. Zo een aanpak kan zelfs tot ontslag van de medewerker leiden.Iedereen wist het al voordat ik het wist. En ik kan nog steeds haat voelen als ik aan die mensen denk...
donderdag 23 oktober 2008 om 18:46
donderdag 23 oktober 2008 om 18:56
Minny ik begrijp dat je door jouw eigen ervaring hier heel begrijpelijk cynisch tegen over staat. Maar ik vind dat je wel heel erg gemakkelijk reageert. Voor hetzelfde geld is het een zorgelijke situatie bij haar vriendin thuis en dat wuif jij van de hand onder mom van een bemoeizuchtige vriendin met andere opvoed ideeën.
Bedenk wel dat types als de moeder van Rowena, Savanna, etc. OOK vriendinnen hebben! En dat kan jij hier niet beoordelen. De rest ook niet, daarom wordt er meerdere malen in mijn ogen goed advies gegeven zonder er vanuit te gaan dat het of wel meevalt of heel ernstig is.
Bedenk wel dat types als de moeder van Rowena, Savanna, etc. OOK vriendinnen hebben! En dat kan jij hier niet beoordelen. De rest ook niet, daarom wordt er meerdere malen in mijn ogen goed advies gegeven zonder er vanuit te gaan dat het of wel meevalt of heel ernstig is.
donderdag 23 oktober 2008 om 18:59
quote:HaagsLoesje schreef op 23 oktober 2008 @ 18:50:
[...]
Daar ben ik ook erg nieuwsgierig naar. Een typefoutje of heeft het een andere betekenis?
Oh bedoelden jullie wat de woordcombinatie betekende? Hahaha, ik dacht gewoon dat jullie uitleg wilden (en die gaf ik zo ongeveer in mijn vorige post).
Anaal zorgvuldig is een anglicisme van 'anal', wat zoveel betekent als heel erg, misschien zelfs iets te erg, zorgvuldig. En zonder mensen te willen beledigen, maar sommige moeders zijn op die manier zorgvuldig met hun kinderen; èn met die van anderen, wat nog wel eens tot conflicten leidt .
[...]
Daar ben ik ook erg nieuwsgierig naar. Een typefoutje of heeft het een andere betekenis?
Oh bedoelden jullie wat de woordcombinatie betekende? Hahaha, ik dacht gewoon dat jullie uitleg wilden (en die gaf ik zo ongeveer in mijn vorige post).
Anaal zorgvuldig is een anglicisme van 'anal', wat zoveel betekent als heel erg, misschien zelfs iets te erg, zorgvuldig. En zonder mensen te willen beledigen, maar sommige moeders zijn op die manier zorgvuldig met hun kinderen; èn met die van anderen, wat nog wel eens tot conflicten leidt .
donderdag 23 oktober 2008 om 19:02
Ik ben het overigens met je eens HaagsLoesje, maar ik zou voordat je allerlei instanties wakkerschudt, eerst kijken of TO daadwerkelijk een probleem ziet. Want de dingen die ze tot nu toe heeft genoemd vind ik niet per se getuigen van slecht moederschap. Wel van iemand die moeite heeft om haar tijd goed in te delen, omdat ze alles in haar eentje moet doen.
donderdag 23 oktober 2008 om 19:02
ik vind dit altijd hele moeilijke onderwerpen... mensen staan redelijk snel klaar met een mening, en idd zoals hier ook al eens gezegd is, niet iedereen doet iets op dezelfde manier.. en als het kindje idd alleen gelaten wordt, is dat dan voor uren of voor 5 tellen, en hoe weet TO dat zo zeker....
Is het niet mogelijk om eerst eens met de ouders van vriendin te praten?? wie weet kunnen die ergens in ondersteunen??
denk heel goed na over wat je doet en welke stappen je neemt voordat je de verkeerde neemt!
en daarbij: ik ben het ook zeer zeker niet eens met de manier waarop vriendinnen van mij hun kids opvoeden... de een schreeuwt en scheld tegen de kinderen( echt heel heftig) de ander bespreekt letterlijk alles waar de kinderen bij zijn.... waardoor de oudste met de meest absurde psychische problemen rond loopt.... en beide geven mij advies over hoe ik het moet doen.... en van beide vriendinnen zal ik dus nooit advies aannemen... dus kijk eerst eens even naar hoe je t zelf doet... wellicht heeft vriendin ook eea op jou aan te merken!
Is het niet mogelijk om eerst eens met de ouders van vriendin te praten?? wie weet kunnen die ergens in ondersteunen??
denk heel goed na over wat je doet en welke stappen je neemt voordat je de verkeerde neemt!
en daarbij: ik ben het ook zeer zeker niet eens met de manier waarop vriendinnen van mij hun kids opvoeden... de een schreeuwt en scheld tegen de kinderen( echt heel heftig) de ander bespreekt letterlijk alles waar de kinderen bij zijn.... waardoor de oudste met de meest absurde psychische problemen rond loopt.... en beide geven mij advies over hoe ik het moet doen.... en van beide vriendinnen zal ik dus nooit advies aannemen... dus kijk eerst eens even naar hoe je t zelf doet... wellicht heeft vriendin ook eea op jou aan te merken!
Sometimes I question my sanity, but the unicorn and gummy bears tell me I’m fine!
donderdag 23 oktober 2008 om 19:06
quote:Parnell schreef op 23 oktober 2008 @ 19:02:
Ik ben het overigens met je eens HaagsLoesje, maar ik zou voordat je allerlei instanties wakkerschudt, eerst kijken of TO daadwerkelijk een probleem ziet. Want de dingen die ze tot nu toe heeft genoemd vind ik niet per se getuigen van slecht moederschap. Wel van iemand die moeite heeft om haar tijd goed in te delen, omdat ze alles in haar eentje moet doen.Zoiets moest ik ook meteen aan denken. En dat ze wellicht overweldigd is door het moederschap, terwijl ze niet overweldigd wordt door moedergevoelens.
Het lijkt me in ieder geval eerst zaak om eens grondig met de vriendin te praten.
Ik ben het overigens met je eens HaagsLoesje, maar ik zou voordat je allerlei instanties wakkerschudt, eerst kijken of TO daadwerkelijk een probleem ziet. Want de dingen die ze tot nu toe heeft genoemd vind ik niet per se getuigen van slecht moederschap. Wel van iemand die moeite heeft om haar tijd goed in te delen, omdat ze alles in haar eentje moet doen.Zoiets moest ik ook meteen aan denken. En dat ze wellicht overweldigd is door het moederschap, terwijl ze niet overweldigd wordt door moedergevoelens.
Het lijkt me in ieder geval eerst zaak om eens grondig met de vriendin te praten.
