Kinderen
alle pijlers
vriendin slechte moeder
donderdag 23 oktober 2008 om 18:03
hallo,
ik zit met een probleem en weet niet wat ermee te doen.
Een vriendin van mij is sinds kort moeder. En ze brengt het er niet goed van af. Laat regelmatig haar baby alleen in huis, alleen in de auto, geeft flesjes zonder te controleren of de melk op temperatuur is (wat regelmatig dus niet het geval is = te warm), wast haar amper, en zo kan ik doorgaan. Gelukkig zit het jongetje ook bij een gastouder voor 4 dagen in de week en wordt er daar wel goed voor gezorgd.
Ik heb haar er al op aangesproken, enkele keren. Maar als iemand dat niet oppikt, tja, wat moet je dan nog doen? Ze ziet het gewoon niet en vindt het absoluut geen probleem wat ze doet. Andere vriendinnen hebben hetzelfde, die zeggen er ook wat van, maar vervolgens wordt er niks mee gedaan. Plus dat er inmiddels zoveel is om iets van te zeggen...Er is geen vader in the picture die een oogje in het zeil houdt, Vannacht droomde ik dat er iets met haar zoontje aan de hand was en het haar niet interesseerde. Het houdt me enorm bezig dus.
Ze heeft overigens geen postnatale depressie of zo. Gewoon niet blij met het kind. Maar wat doe je daaraan??? Ik maak me in ieder geval grote zorgen.
groet,
Marah
ik zit met een probleem en weet niet wat ermee te doen.
Een vriendin van mij is sinds kort moeder. En ze brengt het er niet goed van af. Laat regelmatig haar baby alleen in huis, alleen in de auto, geeft flesjes zonder te controleren of de melk op temperatuur is (wat regelmatig dus niet het geval is = te warm), wast haar amper, en zo kan ik doorgaan. Gelukkig zit het jongetje ook bij een gastouder voor 4 dagen in de week en wordt er daar wel goed voor gezorgd.
Ik heb haar er al op aangesproken, enkele keren. Maar als iemand dat niet oppikt, tja, wat moet je dan nog doen? Ze ziet het gewoon niet en vindt het absoluut geen probleem wat ze doet. Andere vriendinnen hebben hetzelfde, die zeggen er ook wat van, maar vervolgens wordt er niks mee gedaan. Plus dat er inmiddels zoveel is om iets van te zeggen...Er is geen vader in the picture die een oogje in het zeil houdt, Vannacht droomde ik dat er iets met haar zoontje aan de hand was en het haar niet interesseerde. Het houdt me enorm bezig dus.
Ze heeft overigens geen postnatale depressie of zo. Gewoon niet blij met het kind. Maar wat doe je daaraan??? Ik maak me in ieder geval grote zorgen.
groet,
Marah
donderdag 23 oktober 2008 om 19:15
Ik ben het ook wel een beetje eens met Minny. Het jammere - en gevaarlijke - is namelijk dat alleenstaande moeders sowieso als risicomoeders bestempeld worden en het is dan ook zeer waarschijnlijk dat ze sowieso al in de gaten gehouden wordt door allerhande instanties. Ik weet in ieder geval zeker dat dat bij mij ook het geval was, zelfs nog voordat ik er écht alleen voor stond (de eerste maanden van mijn zoons leven woonde mijn moeder bij me in, en had hij dus gewoon twee opvoeders). In zijn dossier van het CB stond toen al dat hij een "risicogeval" was en toen de aardige wijkverpleegkundige me dat vertelde - ze was er nogal verbolgen over namelijk - heb ik dan ook een klacht ingediend.
Met een melding kun je dus ook veel kwaad doen, ik zou eerst eens met andere stappen beginnen. Inderdaad eens met haarzelf praten, en dan écht praten, eventueel met haar ouders, met haar mee naar de huisarts, eens informeren of er in haar woonplaats moeder-baby therapie groepen zijn (da's speciaal voor moeders met postnatale depressies of moeite met het moederschap en is een combinatie van groepstherapie voor de moeder en hechtingstherapie voor moeder en baby samen) , dat soort dingen.
Pas als dat allemaal niets uithaalt, zou ik het AMK overwegen. Want echt, niets ten nadele van Poezewoes, ik ken behoorlijk wat verhalen van mensen die eerder op dat van Minny lijken dan op het scenario wat Poezewoes schetst. Ze zou niet de eerste zijn wiens leven - en dat van het kind erbij - totaal verwoest wordt door jeugdzorg.
Met een melding kun je dus ook veel kwaad doen, ik zou eerst eens met andere stappen beginnen. Inderdaad eens met haarzelf praten, en dan écht praten, eventueel met haar ouders, met haar mee naar de huisarts, eens informeren of er in haar woonplaats moeder-baby therapie groepen zijn (da's speciaal voor moeders met postnatale depressies of moeite met het moederschap en is een combinatie van groepstherapie voor de moeder en hechtingstherapie voor moeder en baby samen) , dat soort dingen.
Pas als dat allemaal niets uithaalt, zou ik het AMK overwegen. Want echt, niets ten nadele van Poezewoes, ik ken behoorlijk wat verhalen van mensen die eerder op dat van Minny lijken dan op het scenario wat Poezewoes schetst. Ze zou niet de eerste zijn wiens leven - en dat van het kind erbij - totaal verwoest wordt door jeugdzorg.
Am Yisrael Chai!
donderdag 23 oktober 2008 om 19:23
Tja... ik vind dat er op basis van de openingspost wel erg hoog van de toren geblazen wordt. Waar hebben we het over?
- Na slaapgebrek vergat ik ook wel eens te checken hoe warm de fles was. Maarja. Altijd koud kraanwater, op 800 watt, 40 sec. Daar kan niet zo heel veel aan misgaan.
- Ik liet mijn baby ook wel eens 10 minuten (max) alleen thuis. Ik reed dan snel over de fietspaden door ons dorp naar de peuterspeelzaal om de oudste weg te brengen.
- Ik badderde mijn kind ook amper. Hij had berg en eczeem, vandaar.
De enige zin waar ik me zorgen om maak:
Ze is niet zo blij met het kind.
Hoe bedoel je? Waaruit maak je dat op? Zegt ze dat zelf?
En hoe weet je dat ze geen postnatale depressie heeft?
- Na slaapgebrek vergat ik ook wel eens te checken hoe warm de fles was. Maarja. Altijd koud kraanwater, op 800 watt, 40 sec. Daar kan niet zo heel veel aan misgaan.
- Ik liet mijn baby ook wel eens 10 minuten (max) alleen thuis. Ik reed dan snel over de fietspaden door ons dorp naar de peuterspeelzaal om de oudste weg te brengen.
- Ik badderde mijn kind ook amper. Hij had berg en eczeem, vandaar.
De enige zin waar ik me zorgen om maak:
Ze is niet zo blij met het kind.
Hoe bedoel je? Waaruit maak je dat op? Zegt ze dat zelf?
En hoe weet je dat ze geen postnatale depressie heeft?
donderdag 23 oktober 2008 om 19:31
@flinterke: dat heb ik gedaan en doe ik nog steeds. IK pas regelmatig op. Heb boodschappen gedaan etc. Anderen passen ook regelmatig in de weekenden dagen op.
Hoe lang ze haar zoontje alleen laat? Om een uur met haar hond te gaan wandelen of te gaan sporten. En ja, dat vind ik onverantwoord. Ik heb haar natuurlijk eerder gezegd dat ik me zorgen maakte, omdat ik haar ken als zorgzaam en zit er niet bovenop, juist omdat ik haar niet het gevoel wil geven dat ze het niet goed doet. Ik ben natuurlijk niet de enige. Heb met een vriendin overlegd om de kinderbescherming in te schakelen. Maar dat doe ik niet. Vind ik te grof en het is wel een vriendin van me. Zou zelf graag zien dat ze op ouderschapscursus gaat, maar ja, hoe breng je dat onder de aandacht zonder kwetsend te zijn?
Praten heb ik en andere al vaker gedaan. En dan doet ze keiharde uitspraken over haar kind. En wat betreft slecht tijd indelen: ze gaat regelmatig dagen op pad terwijl kind bij oppas is. Dus eerder kwestie van prioriteiten dan van tijd indelen.
T is gewoon moeilijk. En geen kwestie van goh, belerend willen zijn of wat dan ook. Andere vriendinnen van mij hebben kinderen en natuurlijk vind ik die soms ook flauw of wat dan ook. En zou ik sommige dingen anders doen. What's new. Dit gaat over meer basale dingen.
Ik zal in ieder geval nog eens met haar praten en misschien AMK bellen gewoon voor informatie over ouderschapscursus of zo. Melding maken heb ik over nagedacht en besproken met andere vriendin zoals hierboven besproken, maar dat doe ik dus niet.
Hoe lang ze haar zoontje alleen laat? Om een uur met haar hond te gaan wandelen of te gaan sporten. En ja, dat vind ik onverantwoord. Ik heb haar natuurlijk eerder gezegd dat ik me zorgen maakte, omdat ik haar ken als zorgzaam en zit er niet bovenop, juist omdat ik haar niet het gevoel wil geven dat ze het niet goed doet. Ik ben natuurlijk niet de enige. Heb met een vriendin overlegd om de kinderbescherming in te schakelen. Maar dat doe ik niet. Vind ik te grof en het is wel een vriendin van me. Zou zelf graag zien dat ze op ouderschapscursus gaat, maar ja, hoe breng je dat onder de aandacht zonder kwetsend te zijn?
Praten heb ik en andere al vaker gedaan. En dan doet ze keiharde uitspraken over haar kind. En wat betreft slecht tijd indelen: ze gaat regelmatig dagen op pad terwijl kind bij oppas is. Dus eerder kwestie van prioriteiten dan van tijd indelen.
T is gewoon moeilijk. En geen kwestie van goh, belerend willen zijn of wat dan ook. Andere vriendinnen van mij hebben kinderen en natuurlijk vind ik die soms ook flauw of wat dan ook. En zou ik sommige dingen anders doen. What's new. Dit gaat over meer basale dingen.
Ik zal in ieder geval nog eens met haar praten en misschien AMK bellen gewoon voor informatie over ouderschapscursus of zo. Melding maken heb ik over nagedacht en besproken met andere vriendin zoals hierboven besproken, maar dat doe ik dus niet.
donderdag 23 oktober 2008 om 19:31
Natuurlijk moet je altijd eerst proberen te praten met de vriendin. Maar ik lees in de OP dat zowel TO, als andere vriendinnen, dat hebben geprobeerd, zonder resultaat.
En wat moet je dan? Als je je grote zorgen maakt, maar de vriendin wuift dat weg?
En Fash, het verbaast me helemaal niet dat je alleen nare verhalen kent. Het is een bekend verschijnsel, en niet alleen in de jeugdzorg, dat je alleen de negatieve verhalen hoort. Dat betekent echter nog niet dat de hele jeugdzorg niet deugt.
Er wordt hier aangeraden advies te vragen, niet om meteen melding te doen.
Overigens ben ik zelf alleenstaande moeder en sta toch echt nergens te boek als risicogeval en word ook niet in de gaten gehouden door instanties. Het is wel zo dat alleenstaand ouderschap, net als een aantal andere factoren, reden is om een aantal zaken extra te checken. Maar als er niets aan de hand is, wordt daar verder niets mee gedaan.
En wat moet je dan? Als je je grote zorgen maakt, maar de vriendin wuift dat weg?
En Fash, het verbaast me helemaal niet dat je alleen nare verhalen kent. Het is een bekend verschijnsel, en niet alleen in de jeugdzorg, dat je alleen de negatieve verhalen hoort. Dat betekent echter nog niet dat de hele jeugdzorg niet deugt.
Er wordt hier aangeraden advies te vragen, niet om meteen melding te doen.
Overigens ben ik zelf alleenstaande moeder en sta toch echt nergens te boek als risicogeval en word ook niet in de gaten gehouden door instanties. Het is wel zo dat alleenstaand ouderschap, net als een aantal andere factoren, reden is om een aantal zaken extra te checken. Maar als er niets aan de hand is, wordt daar verder niets mee gedaan.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
donderdag 23 oktober 2008 om 19:36
qwertu: ik spreek haar niet aan op de zorg om haar kind, alleen als ik het echt te gortig vind en het direct schadelijk is voor haar zoontje, ja, dan wel. En ja, natuurlijk maak ik me zorgen om haar. Zo ken ik haar namelijk helemaal niet. Regelmatig heb ik geprobeerd het gesprek te openen over moederschap, maar ze negeert dat gewoon en begint over andere zaken. Het is bijzaak in haar leven.
donderdag 23 oktober 2008 om 19:37
donderdag 23 oktober 2008 om 19:37
De voorgenoemde kinderen wiens ouders ook vriendinnen hadden en met wie het toch slecht afliep...daar was Bureau Jeugdzorg al bij betrokken.
Overigens zeg ik jammer voor die amk dame omdat ze echt zat te zoeken. Alleenstaande tienermoeder die zich niet onder de tafel liet lullen door een hulpverlener...daar moet toch iets mis zijn is het niet? Niet dus...jammer voor dr.
En wat FV dus zegt, deze instanties hebben echt levens verwoest. De weg naar de hel is geplaveid met goede intenties.
Overigens zeg ik jammer voor die amk dame omdat ze echt zat te zoeken. Alleenstaande tienermoeder die zich niet onder de tafel liet lullen door een hulpverlener...daar moet toch iets mis zijn is het niet? Niet dus...jammer voor dr.
En wat FV dus zegt, deze instanties hebben echt levens verwoest. De weg naar de hel is geplaveid met goede intenties.
donderdag 23 oktober 2008 om 19:40
quote:Marahbloem schreef op 23 oktober 2008 @ 19:36:
qwertu: ik spreek haar niet aan op de zorg om haar kind, alleen als ik het echt te gortig vind en het direct schadelijk is voor haar zoontje, ja, dan wel. En ja, natuurlijk maak ik me zorgen om haar. Zo ken ik haar namelijk helemaal niet. Regelmatig heb ik geprobeerd het gesprek te openen over moederschap, maar ze negeert dat gewoon en begint over andere zaken. Het is bijzaak in haar leven.Dat denk jij, dat het bijzaak is, maar ik vind dat je nu wel heel erg makkelijk jouw mening als een feit neerzet. Dat doet mij nog meer twijfelen aan de juistheid van jouw vermoedens....
Misschien is ze jouw bemoeizucht wel hartstikke zat en denkt ze "Bekijk het maar, ik ga me niet meer zitten verantwoorden tegenover jou.". En wat al eerder is gezegd...wie weet wat ze van jouw opvoedkunsten vindt....?
qwertu: ik spreek haar niet aan op de zorg om haar kind, alleen als ik het echt te gortig vind en het direct schadelijk is voor haar zoontje, ja, dan wel. En ja, natuurlijk maak ik me zorgen om haar. Zo ken ik haar namelijk helemaal niet. Regelmatig heb ik geprobeerd het gesprek te openen over moederschap, maar ze negeert dat gewoon en begint over andere zaken. Het is bijzaak in haar leven.Dat denk jij, dat het bijzaak is, maar ik vind dat je nu wel heel erg makkelijk jouw mening als een feit neerzet. Dat doet mij nog meer twijfelen aan de juistheid van jouw vermoedens....
Misschien is ze jouw bemoeizucht wel hartstikke zat en denkt ze "Bekijk het maar, ik ga me niet meer zitten verantwoorden tegenover jou.". En wat al eerder is gezegd...wie weet wat ze van jouw opvoedkunsten vindt....?
donderdag 23 oktober 2008 om 19:40
quote:Poezewoes schreef op 23 oktober 2008 @ 19:31:
Natuurlijk moet je altijd eerst proberen te praten met de vriendin. Maar ik lees in de OP dat zowel TO, als andere vriendinnen, dat hebben geprobeerd, zonder resultaat.
En wat moet je dan? Als je je grote zorgen maakt, maar de vriendin wuift dat weg?
En Fash, het verbaast me helemaal niet dat je alleen nare verhalen kent. Het is een bekend verschijnsel, en niet alleen in de jeugdzorg, dat je alleen de negatieve verhalen hoort. Dat betekent echter nog niet dat de hele jeugdzorg niet deugt.
Er wordt hier aangeraden advies te vragen, niet om meteen melding te doen.
Overigens ben ik zelf alleenstaande moeder en sta toch echt nergens te boek als risicogeval en word ook niet in de gaten gehouden door instanties. Het is wel zo dat alleenstaand ouderschap, net als een aantal andere factoren, reden is om een aantal zaken extra te checken. Maar als er niets aan de hand is, wordt daar verder niets mee gedaan.
Jij bent geen alleenstaande ouder in de strikte zin van het woord, want jij hebt een co-ouderschap.
In de gemeente waar ik woon is het beleid om alleenstaande ouders extra te controleren, evenals sommige groepen allochtone ouders. Dat heb ik niet verzonnen hoor, dat is me schriftelijk bevestigd door het CB en hebben zowel school als kinderopvang me ook verteld. En die controle bestaat bijvoorbeeld uit extra afspraken met het CB, of extra lange afspraken waarin vooral de thuissituatie besproken wordt, of zelfs huisbezoeken door het CB. Ook wordt door CB's regelmatig geinformeerd bij het kinderdagverblijf, zo weet ik van mijn vriendin die daar werkt. Zij moet regelmatig informatie verstrekken over kind en ouder(s) aan het CB op hun verzoek.
Ik vond dat vrij schokkend, nogal Big Brother is Watching You. Maar goed, Rouvoet heeft dit jaar natuurlijk ook gepleit voor een landelijk registratie beleid.
Natuurlijk moet je altijd eerst proberen te praten met de vriendin. Maar ik lees in de OP dat zowel TO, als andere vriendinnen, dat hebben geprobeerd, zonder resultaat.
En wat moet je dan? Als je je grote zorgen maakt, maar de vriendin wuift dat weg?
En Fash, het verbaast me helemaal niet dat je alleen nare verhalen kent. Het is een bekend verschijnsel, en niet alleen in de jeugdzorg, dat je alleen de negatieve verhalen hoort. Dat betekent echter nog niet dat de hele jeugdzorg niet deugt.
Er wordt hier aangeraden advies te vragen, niet om meteen melding te doen.
Overigens ben ik zelf alleenstaande moeder en sta toch echt nergens te boek als risicogeval en word ook niet in de gaten gehouden door instanties. Het is wel zo dat alleenstaand ouderschap, net als een aantal andere factoren, reden is om een aantal zaken extra te checken. Maar als er niets aan de hand is, wordt daar verder niets mee gedaan.
Jij bent geen alleenstaande ouder in de strikte zin van het woord, want jij hebt een co-ouderschap.
In de gemeente waar ik woon is het beleid om alleenstaande ouders extra te controleren, evenals sommige groepen allochtone ouders. Dat heb ik niet verzonnen hoor, dat is me schriftelijk bevestigd door het CB en hebben zowel school als kinderopvang me ook verteld. En die controle bestaat bijvoorbeeld uit extra afspraken met het CB, of extra lange afspraken waarin vooral de thuissituatie besproken wordt, of zelfs huisbezoeken door het CB. Ook wordt door CB's regelmatig geinformeerd bij het kinderdagverblijf, zo weet ik van mijn vriendin die daar werkt. Zij moet regelmatig informatie verstrekken over kind en ouder(s) aan het CB op hun verzoek.
Ik vond dat vrij schokkend, nogal Big Brother is Watching You. Maar goed, Rouvoet heeft dit jaar natuurlijk ook gepleit voor een landelijk registratie beleid.
Am Yisrael Chai!
donderdag 23 oktober 2008 om 19:42
quote:Poezewoes schreef op 23 oktober 2008 @ 19:31:
Natuurlijk moet je altijd eerst proberen te praten met de vriendin. Maar ik lees in de OP dat zowel TO, als andere vriendinnen, dat hebben geprobeerd, zonder resultaat.
En wat moet je dan? Als je je grote zorgen maakt, maar de vriendin wuift dat weg?Ze hoeft dus ook niet te doen wat haar vriendinnen zeggen he....? Dat bepaalt ze nog altijd zelf wel. En wat je dan moet doen...nou blijkbaar je vriendin dwingen om te doen wat jij wilt door er een instantie met die macht op af te sturen. Wat een vriendschap....
Natuurlijk moet je altijd eerst proberen te praten met de vriendin. Maar ik lees in de OP dat zowel TO, als andere vriendinnen, dat hebben geprobeerd, zonder resultaat.
En wat moet je dan? Als je je grote zorgen maakt, maar de vriendin wuift dat weg?Ze hoeft dus ook niet te doen wat haar vriendinnen zeggen he....? Dat bepaalt ze nog altijd zelf wel. En wat je dan moet doen...nou blijkbaar je vriendin dwingen om te doen wat jij wilt door er een instantie met die macht op af te sturen. Wat een vriendschap....
donderdag 23 oktober 2008 om 19:42
quote:Marahbloem schreef op 23 oktober 2008 @ 19:36:
qwertu: ik spreek haar niet aan op de zorg om haar kind, alleen als ik het echt te gortig vind en het direct schadelijk is voor haar zoontje, ja, dan wel. En ja, natuurlijk maak ik me zorgen om haar. Zo ken ik haar namelijk helemaal niet. Regelmatig heb ik geprobeerd het gesprek te openen over moederschap, maar ze negeert dat gewoon en begint over andere zaken. Het is bijzaak in haar leven.
Zou ze zich misschien schamen voor het feit dat ze niet op een roze wolk zit? Dat ze moeite heeft met het kindje?
Rust nogal een taboe op namelijk...
qwertu: ik spreek haar niet aan op de zorg om haar kind, alleen als ik het echt te gortig vind en het direct schadelijk is voor haar zoontje, ja, dan wel. En ja, natuurlijk maak ik me zorgen om haar. Zo ken ik haar namelijk helemaal niet. Regelmatig heb ik geprobeerd het gesprek te openen over moederschap, maar ze negeert dat gewoon en begint over andere zaken. Het is bijzaak in haar leven.
Zou ze zich misschien schamen voor het feit dat ze niet op een roze wolk zit? Dat ze moeite heeft met het kindje?
Rust nogal een taboe op namelijk...
donderdag 23 oktober 2008 om 19:42
donderdag 23 oktober 2008 om 19:45
quote:Marahbloem schreef op 23 oktober 2008 @ 19:42:
@minny, als iemand zegt meer om een huisdier te geven dan om een kind omdat ze die langer heeft, tja....Tja wat? Tja, dan is ze je gewoon aan het stangen omdat ze je bemoeizucht spuugzat is? Tja, dan is ze misschien wel degelijk depressief...?
Hoe komt het trouwens dat jij zo zeker weet dat ze niet aan een depressie lijdt? Omdat dat een stuk minder leuk is dan je superieur als ouder te voelen aan jouw verschrikkelijk slechte vriendin?
Lekkere vriendin ben jij trouwens, haar opvoedmethodes achter haar rug om met anderen bespreken.... Ben jij maar vast ff met een sneaky onderzoekje begonnen of zo? Je lijkt het amk wel.
@minny, als iemand zegt meer om een huisdier te geven dan om een kind omdat ze die langer heeft, tja....Tja wat? Tja, dan is ze je gewoon aan het stangen omdat ze je bemoeizucht spuugzat is? Tja, dan is ze misschien wel degelijk depressief...?
Hoe komt het trouwens dat jij zo zeker weet dat ze niet aan een depressie lijdt? Omdat dat een stuk minder leuk is dan je superieur als ouder te voelen aan jouw verschrikkelijk slechte vriendin?
Lekkere vriendin ben jij trouwens, haar opvoedmethodes achter haar rug om met anderen bespreken.... Ben jij maar vast ff met een sneaky onderzoekje begonnen of zo? Je lijkt het amk wel.
donderdag 23 oktober 2008 om 19:45
donderdag 23 oktober 2008 om 19:47
ik schrijf dit omdat ik me zorgen maak en ik ben niet de enige, alleen niemand weet wat te doen omdat het zo verdomd moeilijk is. Waar ligt mijn loyaliteit? Ik merk bij mezelf dat ik steeds meer zoiets heb van ik wil het niet eens meer horen of weten. En dat vind ik geen goede zaak. De moeder-kindtherapie vond ik goede informatie. Ik ga eens kijken of ze daar eventueel interesse in heeft.
donderdag 23 oktober 2008 om 19:48
donderdag 23 oktober 2008 om 19:48
FV, dat is toch ook niet meer dan normaal, dat risicogroepen meer in de gaten gehouden worden? En ja, onder alleenstaande ouders en onder allochtone ouders komen meestal meer problemen voor dan onder gemiddelde gezinnen. Is toch niet raar dat ze dat dan iets beter in de gaten houden?
Overigens vind ik het adhv de openingspost wel meevallen. Het zijn geen dingen waar jeugdzorg over zou vallen lijkt me.
Tenzij het gaat om je kind uren alleen thuis laten, maar over of je je kind 10 minuten alleen laat kun je lang praten, maar dat is voor iedereen anders.
En de fles niet controleren? Deed ik eigenlijk ook nooit. Hoe weet je dat de fles regelmatig te warm is bij haar, zegt ze dat?
En amper wassen? Wat is amper? 1x per maand een doekje erover? Of vind jij 1x in de week in bad al weinig (deed en doe ik namelijk ook nog steeds).
Ik denk dat er een vrij groot verschil zit tussen verwaarlozing en mishandeling en anderszijds gewoon iets makkelijker zijn. En zoals ik het lees vind ik het niet heel ernstig ofzo.
Overigens vind ik het adhv de openingspost wel meevallen. Het zijn geen dingen waar jeugdzorg over zou vallen lijkt me.
Tenzij het gaat om je kind uren alleen thuis laten, maar over of je je kind 10 minuten alleen laat kun je lang praten, maar dat is voor iedereen anders.
En de fles niet controleren? Deed ik eigenlijk ook nooit. Hoe weet je dat de fles regelmatig te warm is bij haar, zegt ze dat?
En amper wassen? Wat is amper? 1x per maand een doekje erover? Of vind jij 1x in de week in bad al weinig (deed en doe ik namelijk ook nog steeds).
Ik denk dat er een vrij groot verschil zit tussen verwaarlozing en mishandeling en anderszijds gewoon iets makkelijker zijn. En zoals ik het lees vind ik het niet heel ernstig ofzo.
donderdag 23 oktober 2008 om 19:50
Een baby een uur lang alleen thuis laten vind ik persoonlijk wel een beetje zorgwekkend. Daar zou ik me ook zorgen over maken. Ook een o pmerking dat je meer van een huisdier houdt dan van je kind, is iets om in de gaten te houden. Het lijkt me in ieder geval dat de dame in kwestie niet lekker in haar vel zit. Hoe denkt ze zelf daarover? Hoe voelt ze zich? Heeft ze spijt van het moederschap?
Lastige kwestie dit. Ik had ook zo'n kennis en bij haar bleek uiteindelijk wel degelijk sprake te zijn van een postnatale depressie. Op het moment zelf vond ze alle bemoeienis vreselijk en heeft het zelfs ruzies opgeleverd met ons, haar ouders en haar partner. Achteraf was ze ons dankbaar, want ze had zelf gewoon niet in de gaten dat er iets niet goed zat.
Maar ja, dit zijn altijd delicate kwesties en je vraagt je altijd af of je wel of niet goed doet. Als er niets aan de hand blijkt te zijn schaam je je dood en als er wel iets gebeurt vraagt iedereen zich af waarom niemand actie ondernomen heeft....
Lastige kwestie dit. Ik had ook zo'n kennis en bij haar bleek uiteindelijk wel degelijk sprake te zijn van een postnatale depressie. Op het moment zelf vond ze alle bemoeienis vreselijk en heeft het zelfs ruzies opgeleverd met ons, haar ouders en haar partner. Achteraf was ze ons dankbaar, want ze had zelf gewoon niet in de gaten dat er iets niet goed zat.
Maar ja, dit zijn altijd delicate kwesties en je vraagt je altijd af of je wel of niet goed doet. Als er niets aan de hand blijkt te zijn schaam je je dood en als er wel iets gebeurt vraagt iedereen zich af waarom niemand actie ondernomen heeft....
donderdag 23 oktober 2008 om 19:50
