Kinderen
alle pijlers
vriendje mee naar betaalde speeltuin: hoe bijdrage vragen?
woensdag 8 april 2015 om 21:36
Ik heb voor mijn zoontje en mijzelf een seizoenskaart voor een speeltuin gekocht omdat hij erg van klimmen etc. houdt, en hij bij de betreffende speeltuin uren kan buitenspelen. Nu wil ik als het mooi weer is af en toe uit school een vriendje meenemen (vind mijn zoontje natuurlijk extra leuk) maar ik wil niet steeds voor ieder extra kind 10 euro toegang betalen. Ik neem zelf ook een seizoenskaart om het betaalbaar te houden en heb dit bij een paar ouders voorgesteld zodat ik hun kind makkelijker mee kan nemen, maar daar ging niemand verder op in.
Hoe kleed je het in als je wel vervoer en "oppas" wilt bieden, maar niet die extra toegang wilt betalen? Is het redelijk om dit bij ouders terug te vragen? Uiteraard zal ik dan niet eerst het kind meevragen en dan pas aan de ouders zeggen dat het ze geld kost (dan staan ze voor het blok), maar verder ben ik een beetje onzeker hoe ik het moet aanpakken. Eten en drinken regel ik natuurlijk zelf voor iedereen. Zouden jullie het aantal keer dat je kind mee mag beperken als je iedere keer zelf 10 euro toegang moet betalen? Ik bedoel niet dat ik iedere week hetzelfde kind mee wil nemen, maar stel dat een hecht vriendje of vriendinnetje per seizoen 3x mee kan, is dat dan financieel een probleem?
Hoe kleed je het in als je wel vervoer en "oppas" wilt bieden, maar niet die extra toegang wilt betalen? Is het redelijk om dit bij ouders terug te vragen? Uiteraard zal ik dan niet eerst het kind meevragen en dan pas aan de ouders zeggen dat het ze geld kost (dan staan ze voor het blok), maar verder ben ik een beetje onzeker hoe ik het moet aanpakken. Eten en drinken regel ik natuurlijk zelf voor iedereen. Zouden jullie het aantal keer dat je kind mee mag beperken als je iedere keer zelf 10 euro toegang moet betalen? Ik bedoel niet dat ik iedere week hetzelfde kind mee wil nemen, maar stel dat een hecht vriendje of vriendinnetje per seizoen 3x mee kan, is dat dan financieel een probleem?
woensdag 8 april 2015 om 23:41
quote:Feeksje1977 schreef op 08 april 2015 @ 23:30:
[...]
Het idee erachter is raar en nee als ze elke keer die kinderen mee wil nemen en de kosten wil verhalen op de andere ouders vind ik dat onbeschoft.
Laat haar zorgen dat kind thuis kan spelen. Gewoon beneden/woonkamer of doe 5 gitaren weg.
En die man met zijn eigen tijd na schooltijd ook, hij heeft al tijd voor zich zelf en zijn 5 gitaren onder schooltijd.
Vind erg egoïstisch overkomen allemaal, arme zoon.Je leest niet goed. TO wil helemaal niet "elke keer die kinderen meenemen". Ze wil af en toe eens een vriendje meenemen (niet steeds dezelfde) dat is toch juist leuk voor jou als ouder? Ik vind het niet meer dan normaal om eventuele entree voor je eigen kind te betalen. En als TO van tevoren netjes vraagt of het ok is, dan kan je toch gewoon nee zeggeen? Tjee dat je dat al onbeschoft vindt!!
[...]
Het idee erachter is raar en nee als ze elke keer die kinderen mee wil nemen en de kosten wil verhalen op de andere ouders vind ik dat onbeschoft.
Laat haar zorgen dat kind thuis kan spelen. Gewoon beneden/woonkamer of doe 5 gitaren weg.
En die man met zijn eigen tijd na schooltijd ook, hij heeft al tijd voor zich zelf en zijn 5 gitaren onder schooltijd.
Vind erg egoïstisch overkomen allemaal, arme zoon.Je leest niet goed. TO wil helemaal niet "elke keer die kinderen meenemen". Ze wil af en toe eens een vriendje meenemen (niet steeds dezelfde) dat is toch juist leuk voor jou als ouder? Ik vind het niet meer dan normaal om eventuele entree voor je eigen kind te betalen. En als TO van tevoren netjes vraagt of het ok is, dan kan je toch gewoon nee zeggeen? Tjee dat je dat al onbeschoft vindt!!
woensdag 8 april 2015 om 23:42
quote:Mevrouw_Kniesoor schreef op 08 april 2015 @ 22:58:
[...]
Ik weet wel dat dit een soort norm is, maar daarom open ik het topic ook: in mijn situatie is het niet helemaal "gelijk" dat je wel steeds een soort biedende partij bent (ook omdat dat dus in mijn situatie gewoon beter uitkomt) maar dat je daar niet iedere keer financieel voor kan inspringen. De uitdaging is dus hoe je er dan mee om gaat. Ik zie dus namelijk ook dat het niet alleen het abonnement is waardoor wij zoiets kunnen doen, maar ook mijn inzet (liever uit dan thuis) plus het feit dat er geen broertjes/zusjes zijn met hun eigen programma. Als je 3 kinderen hebt, en je gaat als ouder mee, ben je al weer 40 euro kwijt. Dan is het toch ook wel eens leuk als je kind samen met een vriendje kan dat enig kind is?Eerlijk gezegd snap ik niet wat dan het verdere doel van dit topic is. Mensen delen hun mening en insteek, geven alternatieven wat dan te doen en jij blijft herhalen dat het niet helemaal gelijk is. Als het gaat om 'de' norm te veranderen dan zou je beter een balletje kunnen opgooien tijdens een ouderavond. Want met die ouders heb je te maken.
[...]
Ik weet wel dat dit een soort norm is, maar daarom open ik het topic ook: in mijn situatie is het niet helemaal "gelijk" dat je wel steeds een soort biedende partij bent (ook omdat dat dus in mijn situatie gewoon beter uitkomt) maar dat je daar niet iedere keer financieel voor kan inspringen. De uitdaging is dus hoe je er dan mee om gaat. Ik zie dus namelijk ook dat het niet alleen het abonnement is waardoor wij zoiets kunnen doen, maar ook mijn inzet (liever uit dan thuis) plus het feit dat er geen broertjes/zusjes zijn met hun eigen programma. Als je 3 kinderen hebt, en je gaat als ouder mee, ben je al weer 40 euro kwijt. Dan is het toch ook wel eens leuk als je kind samen met een vriendje kan dat enig kind is?Eerlijk gezegd snap ik niet wat dan het verdere doel van dit topic is. Mensen delen hun mening en insteek, geven alternatieven wat dan te doen en jij blijft herhalen dat het niet helemaal gelijk is. Als het gaat om 'de' norm te veranderen dan zou je beter een balletje kunnen opgooien tijdens een ouderavond. Want met die ouders heb je te maken.
woensdag 8 april 2015 om 23:43
quote:Mevrouw_Kniesoor schreef op 08 april 2015 @ 23:35:
[...]
Ik heb inderdaad (zoals iemand hier al noemde) Asperger en de burn-out is soort van chronisch geworden na een lange strijd met bedrijfsarts en werkgever (heb erg lang moeten "vechten" terwijl ik totaal niets meer kon). Het is dus niet een kwestie van me een half jaar gedeisd houden en dan ben ik weer "normaal". Ik ben al een jaar of 4 aan het proberen om beter te worden en momenteel probeer ik alleen nog maar om "mijn" deel van het huishouden/de zorg voor zoon zo goed mogelijk te vervullen binnen mijn grenzen. Ben ook 100% afgekeurd en buiten schoolvakanties om slaap ik bijna iedere dag een uur om genoeg energie te houden. Meestal is mijn gedrag er op gericht om niet onderuit te gaan en niet met pieken en dalen te leven, maar bij dingen zoals een verjaardagsfeestje of een vakantie is het gewoon meer dan goed voor me is, en probeer ik maar te kijken hoe het in ieder geval leuk kan zijn voor zoon. Speelafspraakjes zijn gewoon heel belastend omdat het allemaal nieuw en onvoorspelbaar is. Ik ben echt aan het zoeken hoe ik dat moet vormgeven. Voor mij is niets vanzelfsprekend en ik denk per definitie heel hard na hoe ik het moet regelen en waar ik allemaal rekening mee moet houden. Dat is gewoon inherent aan wat ik heb. Mijn oplossingen kunnen onorthodox zijn, als ze maar werken... Ik merk dat ik het gewoon stressvol vind om mensen in mijn huis te krijgen, juist misschien ook omdat thuis de plek is waar ik ook op terug val als het slecht gaat: ik kan nergens anders heen. Dan is het fijn om dat voorspelbaar en onder controle te houden. Ik vind het moeilijk om dat te moeten delen met onvoorspelbare kleuters (nb: mijn zoon is niet onvoorspelbaar want die woont hier). Ik zei al eerder dat ik verwacht dat ik gemiddeld een keer per maand naar die speeltuin ga ofzo, dus het is echt niet zo dat ik er 2x per week zit.
Aan het fenomeen speelafspraakjes moet je ook gewoon wennen, ik denk dat dat voor de meeste ouders geldt. Vergeet niet dat ze niet binnen hoeven spelen hè. Ik bonjour hele luidruchtige
vriendjes gewoon na een tijdje naar buiten, dat doen veel ouders .
En verder bemoei ik me er zo min mogelijk mee .
[...]
Ik heb inderdaad (zoals iemand hier al noemde) Asperger en de burn-out is soort van chronisch geworden na een lange strijd met bedrijfsarts en werkgever (heb erg lang moeten "vechten" terwijl ik totaal niets meer kon). Het is dus niet een kwestie van me een half jaar gedeisd houden en dan ben ik weer "normaal". Ik ben al een jaar of 4 aan het proberen om beter te worden en momenteel probeer ik alleen nog maar om "mijn" deel van het huishouden/de zorg voor zoon zo goed mogelijk te vervullen binnen mijn grenzen. Ben ook 100% afgekeurd en buiten schoolvakanties om slaap ik bijna iedere dag een uur om genoeg energie te houden. Meestal is mijn gedrag er op gericht om niet onderuit te gaan en niet met pieken en dalen te leven, maar bij dingen zoals een verjaardagsfeestje of een vakantie is het gewoon meer dan goed voor me is, en probeer ik maar te kijken hoe het in ieder geval leuk kan zijn voor zoon. Speelafspraakjes zijn gewoon heel belastend omdat het allemaal nieuw en onvoorspelbaar is. Ik ben echt aan het zoeken hoe ik dat moet vormgeven. Voor mij is niets vanzelfsprekend en ik denk per definitie heel hard na hoe ik het moet regelen en waar ik allemaal rekening mee moet houden. Dat is gewoon inherent aan wat ik heb. Mijn oplossingen kunnen onorthodox zijn, als ze maar werken... Ik merk dat ik het gewoon stressvol vind om mensen in mijn huis te krijgen, juist misschien ook omdat thuis de plek is waar ik ook op terug val als het slecht gaat: ik kan nergens anders heen. Dan is het fijn om dat voorspelbaar en onder controle te houden. Ik vind het moeilijk om dat te moeten delen met onvoorspelbare kleuters (nb: mijn zoon is niet onvoorspelbaar want die woont hier). Ik zei al eerder dat ik verwacht dat ik gemiddeld een keer per maand naar die speeltuin ga ofzo, dus het is echt niet zo dat ik er 2x per week zit.
Aan het fenomeen speelafspraakjes moet je ook gewoon wennen, ik denk dat dat voor de meeste ouders geldt. Vergeet niet dat ze niet binnen hoeven spelen hè. Ik bonjour hele luidruchtige
vriendjes gewoon na een tijdje naar buiten, dat doen veel ouders .
En verder bemoei ik me er zo min mogelijk mee .
woensdag 8 april 2015 om 23:43
Je man was toch ook afgekeurd, als ik het me goed herinner?
Dan is jullie thuissituatie kort door de bocht gezegd niet normaal en zijn jullie als ouders zijnde puur bezig met overleven. Dat lijkt me heftig, voor jullie, maar ook voor je zoon.
De meeste kleuters die bij mij over de vloer komen zijn niet onvoorspelbaar, ze zijn aardig zelfstandig en kunnen al leuk spelen samen.
Het slooptijdperk ligt ver achter me.
Dan is jullie thuissituatie kort door de bocht gezegd niet normaal en zijn jullie als ouders zijnde puur bezig met overleven. Dat lijkt me heftig, voor jullie, maar ook voor je zoon.
De meeste kleuters die bij mij over de vloer komen zijn niet onvoorspelbaar, ze zijn aardig zelfstandig en kunnen al leuk spelen samen.
Het slooptijdperk ligt ver achter me.
woensdag 8 april 2015 om 23:43
Autisme in het nest
Interviews over opgroeien met een vader of moeder met autisme
Herman Jansen en Betty Rombout
ISBN 978 9078709 176
Boekwinkelprijs: ¤ 13,95, 96 pagina’s
http://www.autism-site.co ... k-emotioneel-verwaarloosd
Interviews over opgroeien met een vader of moeder met autisme
Herman Jansen en Betty Rombout
ISBN 978 9078709 176
Boekwinkelprijs: ¤ 13,95, 96 pagina’s
http://www.autism-site.co ... k-emotioneel-verwaarloosd
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 8 april 2015 om 23:44
Aha.
Dan snap ik nog steeds niks van het verhaal. Niet waarom zijn vind dat anderen moeten betalen aan haar uitje voor zoon en waarom kind niet thuis kan spelen en geremt word.
Ik denk dat ze die 5 gitaren op MP moet zetten, wel fijn als je minima bent.
Ruimte maakt voor kind om te spelen!
En die man lekker overdag onder schooltijd zijn eigen tijd neemt, kan zij ook doen.
En op dagen dat er geen vriendje mee komt lekker met zoon naar de speeltuin moet gaan.
Dan snap ik nog steeds niks van het verhaal. Niet waarom zijn vind dat anderen moeten betalen aan haar uitje voor zoon en waarom kind niet thuis kan spelen en geremt word.
Ik denk dat ze die 5 gitaren op MP moet zetten, wel fijn als je minima bent.
Ruimte maakt voor kind om te spelen!
En die man lekker overdag onder schooltijd zijn eigen tijd neemt, kan zij ook doen.
En op dagen dat er geen vriendje mee komt lekker met zoon naar de speeltuin moet gaan.
woensdag 8 april 2015 om 23:45
quote:Mevrouw_Kniesoor schreef op 08 april 2015 @ 23:35:
[...]
Ik heb inderdaad (zoals iemand hier al noemde) Asperger en de burn-out is soort van chronisch geworden na een lange strijd met bedrijfsarts en werkgever (heb erg lang moeten "vechten" terwijl ik totaal niets meer kon). Het is dus niet een kwestie van me een half jaar gedeisd houden en dan ben ik weer "normaal". Ik ben al een jaar of 4 aan het proberen om beter te worden en momenteel probeer ik alleen nog maar om "mijn" deel van het huishouden/de zorg voor zoon zo goed mogelijk te vervullen binnen mijn grenzen. Ben ook 100% afgekeurd en buiten schoolvakanties om slaap ik bijna iedere dag een uur om genoeg energie te houden. Meestal is mijn gedrag er op gericht om niet onderuit te gaan en niet met pieken en dalen te leven, maar bij dingen zoals een verjaardagsfeestje of een vakantie is het gewoon meer dan goed voor me is, en probeer ik maar te kijken hoe het in ieder geval leuk kan zijn voor zoon. Speelafspraakjes zijn gewoon heel belastend omdat het allemaal nieuw en onvoorspelbaar is. Ik ben echt aan het zoeken hoe ik dat moet vormgeven. Voor mij is niets vanzelfsprekend en ik denk per definitie heel hard na hoe ik het moet regelen en waar ik allemaal rekening mee moet houden. Dat is gewoon inherent aan wat ik heb. Mijn oplossingen kunnen onorthodox zijn, als ze maar werken... Ik merk dat ik het gewoon stressvol vind om mensen in mijn huis te krijgen, juist misschien ook omdat thuis de plek is waar ik ook op terug val als het slecht gaat: ik kan nergens anders heen. Dan is het fijn om dat voorspelbaar en onder controle te houden. Ik vind het moeilijk om dat te moeten delen met onvoorspelbare kleuters (nb: mijn zoon is niet onvoorspelbaar want die woont hier). Ik zei al eerder dat ik verwacht dat ik gemiddeld een keer per maand naar die speeltuin ga ofzo, dus het is echt niet zo dat ik er 2x per week zit.
Ik vind dat je dit goed uitlegt en ik kan het ook best begrijpen.
Ik denk alleen dat het voor je zoon wel nodig is dat jullie als gezin hier stappen in zetten, zodat het op de middellange termijn wèl mogelijk is om thuis vriendjes te ontvangen.
Vind jij dat ook en hebben jullie hier plannen voor?
[...]
Ik heb inderdaad (zoals iemand hier al noemde) Asperger en de burn-out is soort van chronisch geworden na een lange strijd met bedrijfsarts en werkgever (heb erg lang moeten "vechten" terwijl ik totaal niets meer kon). Het is dus niet een kwestie van me een half jaar gedeisd houden en dan ben ik weer "normaal". Ik ben al een jaar of 4 aan het proberen om beter te worden en momenteel probeer ik alleen nog maar om "mijn" deel van het huishouden/de zorg voor zoon zo goed mogelijk te vervullen binnen mijn grenzen. Ben ook 100% afgekeurd en buiten schoolvakanties om slaap ik bijna iedere dag een uur om genoeg energie te houden. Meestal is mijn gedrag er op gericht om niet onderuit te gaan en niet met pieken en dalen te leven, maar bij dingen zoals een verjaardagsfeestje of een vakantie is het gewoon meer dan goed voor me is, en probeer ik maar te kijken hoe het in ieder geval leuk kan zijn voor zoon. Speelafspraakjes zijn gewoon heel belastend omdat het allemaal nieuw en onvoorspelbaar is. Ik ben echt aan het zoeken hoe ik dat moet vormgeven. Voor mij is niets vanzelfsprekend en ik denk per definitie heel hard na hoe ik het moet regelen en waar ik allemaal rekening mee moet houden. Dat is gewoon inherent aan wat ik heb. Mijn oplossingen kunnen onorthodox zijn, als ze maar werken... Ik merk dat ik het gewoon stressvol vind om mensen in mijn huis te krijgen, juist misschien ook omdat thuis de plek is waar ik ook op terug val als het slecht gaat: ik kan nergens anders heen. Dan is het fijn om dat voorspelbaar en onder controle te houden. Ik vind het moeilijk om dat te moeten delen met onvoorspelbare kleuters (nb: mijn zoon is niet onvoorspelbaar want die woont hier). Ik zei al eerder dat ik verwacht dat ik gemiddeld een keer per maand naar die speeltuin ga ofzo, dus het is echt niet zo dat ik er 2x per week zit.
Ik vind dat je dit goed uitlegt en ik kan het ook best begrijpen.
Ik denk alleen dat het voor je zoon wel nodig is dat jullie als gezin hier stappen in zetten, zodat het op de middellange termijn wèl mogelijk is om thuis vriendjes te ontvangen.
Vind jij dat ook en hebben jullie hier plannen voor?
Wees altijd jezelf. Tenzij je een eenhoorn kan zijn. Wees dan een eenhoorn.
woensdag 8 april 2015 om 23:45
quote:blijfgewoonbianca schreef op 08 april 2015 @ 23:33:
[...]
Jij denkt dat je een heel eenvoudige vraag stelt. Maar je plaatst een ander wel voor een lastige keuze; zo makkelijk vinden mensen het namelijk niet om nee te zeggen als het om geld gaat.
soit, ik stop ermee, blijkbaar liggen dat soort zaken in Nl wat moeilijker / gevoeliger dan hier.
[...]
Jij denkt dat je een heel eenvoudige vraag stelt. Maar je plaatst een ander wel voor een lastige keuze; zo makkelijk vinden mensen het namelijk niet om nee te zeggen als het om geld gaat.
soit, ik stop ermee, blijkbaar liggen dat soort zaken in Nl wat moeilijker / gevoeliger dan hier.
woensdag 8 april 2015 om 23:46
woensdag 8 april 2015 om 23:47
quote:appelientjex schreef op 08 april 2015 @ 23:41:
[...]
Je leest niet goed. TO wil helemaal niet "elke keer die kinderen meenemen". Ze wil af en toe eens een vriendje meenemen (niet steeds dezelfde) dat is toch juist leuk voor jou als ouder?!!Je zal drie kinderen hebben die alle drie een vriendje hebben wiens moeders allemaal alleen maar aan buiten-de-deur-voor-tien-euro doet. Dure hobby.
[...]
Je leest niet goed. TO wil helemaal niet "elke keer die kinderen meenemen". Ze wil af en toe eens een vriendje meenemen (niet steeds dezelfde) dat is toch juist leuk voor jou als ouder?!!Je zal drie kinderen hebben die alle drie een vriendje hebben wiens moeders allemaal alleen maar aan buiten-de-deur-voor-tien-euro doet. Dure hobby.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 8 april 2015 om 23:47
quote:Mevrouw_Kniesoor schreef op 08 april 2015 @ 23:35:
[...]
Ik heb inderdaad (zoals iemand hier al noemde) Asperger en de burn-out is soort van chronisch geworden na een lange strijd met bedrijfsarts en werkgever (heb erg lang moeten "vechten" terwijl ik totaal niets meer kon). Het is dus niet een kwestie van me een half jaar gedeisd houden en dan ben ik weer "normaal". Ik ben al een jaar of 4 aan het proberen om beter te worden en momenteel probeer ik alleen nog maar om "mijn" deel van het huishouden/de zorg voor zoon zo goed mogelijk te vervullen binnen mijn grenzen. Ben ook 100% afgekeurd en buiten schoolvakanties om slaap ik bijna iedere dag een uur om genoeg energie te houden. Meestal is mijn gedrag er op gericht om niet onderuit te gaan en niet met pieken en dalen te leven, maar bij dingen zoals een verjaardagsfeestje of een vakantie is het gewoon meer dan goed voor me is, en probeer ik maar te kijken hoe het in ieder geval leuk kan zijn voor zoon. Speelafspraakjes zijn gewoon heel belastend omdat het allemaal nieuw en onvoorspelbaar is. Ik ben echt aan het zoeken hoe ik dat moet vormgeven. Voor mij is niets vanzelfsprekend en ik denk per definitie heel hard na hoe ik het moet regelen en waar ik allemaal rekening mee moet houden. Dat is gewoon inherent aan wat ik heb. Mijn oplossingen kunnen onorthodox zijn, als ze maar werken... Ik merk dat ik het gewoon stressvol vind om mensen in mijn huis te krijgen, juist misschien ook omdat thuis de plek is waar ik ook op terug val als het slecht gaat: ik kan nergens anders heen. Dan is het fijn om dat voorspelbaar en onder controle te houden. Ik vind het moeilijk om dat te moeten delen met onvoorspelbare kleuters (nb: mijn zoon is niet onvoorspelbaar want die woont hier). Ik zei al eerder dat ik verwacht dat ik gemiddeld een keer per maand naar die speeltuin ga ofzo, dus het is echt niet zo dat ik er 2x per week zit.Ik snap je helemaal en het is logisch dat thuis te vermoeiend voor je is als er andere kinderen op bezoek komen. Mensen zonder Asperger en zonder verstand daarvan zullen dat niet snappen. Ik vind het knap van je dat je hier komt checken wat wel en niet kan mbt vragen aan ouders. Wat ik en anderen al zeiden: als je het netjes vooraf vraagt dan kan ik me niet voorstellen dat daar een ouder over zal vallen. Mocht een ouder het wel bezwaarlijk vinden, is er evt een andere gratis plek om heen te gaan.
[...]
Ik heb inderdaad (zoals iemand hier al noemde) Asperger en de burn-out is soort van chronisch geworden na een lange strijd met bedrijfsarts en werkgever (heb erg lang moeten "vechten" terwijl ik totaal niets meer kon). Het is dus niet een kwestie van me een half jaar gedeisd houden en dan ben ik weer "normaal". Ik ben al een jaar of 4 aan het proberen om beter te worden en momenteel probeer ik alleen nog maar om "mijn" deel van het huishouden/de zorg voor zoon zo goed mogelijk te vervullen binnen mijn grenzen. Ben ook 100% afgekeurd en buiten schoolvakanties om slaap ik bijna iedere dag een uur om genoeg energie te houden. Meestal is mijn gedrag er op gericht om niet onderuit te gaan en niet met pieken en dalen te leven, maar bij dingen zoals een verjaardagsfeestje of een vakantie is het gewoon meer dan goed voor me is, en probeer ik maar te kijken hoe het in ieder geval leuk kan zijn voor zoon. Speelafspraakjes zijn gewoon heel belastend omdat het allemaal nieuw en onvoorspelbaar is. Ik ben echt aan het zoeken hoe ik dat moet vormgeven. Voor mij is niets vanzelfsprekend en ik denk per definitie heel hard na hoe ik het moet regelen en waar ik allemaal rekening mee moet houden. Dat is gewoon inherent aan wat ik heb. Mijn oplossingen kunnen onorthodox zijn, als ze maar werken... Ik merk dat ik het gewoon stressvol vind om mensen in mijn huis te krijgen, juist misschien ook omdat thuis de plek is waar ik ook op terug val als het slecht gaat: ik kan nergens anders heen. Dan is het fijn om dat voorspelbaar en onder controle te houden. Ik vind het moeilijk om dat te moeten delen met onvoorspelbare kleuters (nb: mijn zoon is niet onvoorspelbaar want die woont hier). Ik zei al eerder dat ik verwacht dat ik gemiddeld een keer per maand naar die speeltuin ga ofzo, dus het is echt niet zo dat ik er 2x per week zit.Ik snap je helemaal en het is logisch dat thuis te vermoeiend voor je is als er andere kinderen op bezoek komen. Mensen zonder Asperger en zonder verstand daarvan zullen dat niet snappen. Ik vind het knap van je dat je hier komt checken wat wel en niet kan mbt vragen aan ouders. Wat ik en anderen al zeiden: als je het netjes vooraf vraagt dan kan ik me niet voorstellen dat daar een ouder over zal vallen. Mocht een ouder het wel bezwaarlijk vinden, is er evt een andere gratis plek om heen te gaan.
woensdag 8 april 2015 om 23:47
Daar had je aan moeten denken voor je aan kinderen begon. Hoe kan je nu verwachten dat een vierjarige kleuter zoveel rekening moet houden met zijn ouders. Juist nu is het zo leuk en spannend om thuis af te spreken en vriendschappen op te bouwen. Mijn oudste is nu 8 maar haar vriendinnen zijn al 4 jaar redelijk hetzelfde. Ze bouwen nu al op. Leren omgaan met delen: andere kinderen spelen met jouw speelgoed, spelen anders met jouw speelgoed dan jij dat doet. Je zoon is in dezen een grote verliezer. Ze willen niet altijd weg. Thuis is ook zijn thuis. Gitaren aan de kant in ieder geval.
woensdag 8 april 2015 om 23:49
quote:Snoesje666 schreef op 08 april 2015 @ 23:46:
Kleuters laten spelen was makkelijk, maar beren van 12 jaar hebben onze bank inwendig letsel bezorgd met hun gestoei. Kan gebeuren, we hebben de banken nu van plek geruild zodat we niet op die vervelende plek hoeven te zitten.
Ik zou een kleuter niet in een kleine kamer met 5 gitaren laten spelen, want dat gaat geheid een keer mis.
Alleen jammer dat het de kamer van zoon is.
Kleuters laten spelen was makkelijk, maar beren van 12 jaar hebben onze bank inwendig letsel bezorgd met hun gestoei. Kan gebeuren, we hebben de banken nu van plek geruild zodat we niet op die vervelende plek hoeven te zitten.
Ik zou een kleuter niet in een kleine kamer met 5 gitaren laten spelen, want dat gaat geheid een keer mis.
Alleen jammer dat het de kamer van zoon is.
woensdag 8 april 2015 om 23:49
quote:nina1966 schreef op 08 april 2015 @ 23:24:
[...]
En als hij nooit ergens op gaat leert hij ook nooit mensen kennen. Er zijn echt genoeg activiteiten die niet in teamverband gaan. Paardrijden, tennis (ja dat is er ook voor kleintjes) gewoon googlen op individuele sporten voor kinderen.
Gewoon eens doen zo'n sport. Maar volgens mij ligt het nogal aan jullie als ouders en niet zozeer aan het kind als ik jouw posts zo lees.Ja dat kan je vinden. Ik probeer namelijk niet uit te weiden over bijzaken dus ik ga me even niet verdedigen waarom je dit niet goed ziet. Daar gaat het topic namelijk niet over. Zoon mag bij ons zijn wie hij is, en voorlopig wil hij pertinent niet op welk clubje dan ook. Dus zoek ik andere vormen waar hij zich goed bij voelt tot hij verder gegroeid is en het wel aandurft.
[...]
En als hij nooit ergens op gaat leert hij ook nooit mensen kennen. Er zijn echt genoeg activiteiten die niet in teamverband gaan. Paardrijden, tennis (ja dat is er ook voor kleintjes) gewoon googlen op individuele sporten voor kinderen.
Gewoon eens doen zo'n sport. Maar volgens mij ligt het nogal aan jullie als ouders en niet zozeer aan het kind als ik jouw posts zo lees.Ja dat kan je vinden. Ik probeer namelijk niet uit te weiden over bijzaken dus ik ga me even niet verdedigen waarom je dit niet goed ziet. Daar gaat het topic namelijk niet over. Zoon mag bij ons zijn wie hij is, en voorlopig wil hij pertinent niet op welk clubje dan ook. Dus zoek ik andere vormen waar hij zich goed bij voelt tot hij verder gegroeid is en het wel aandurft.
woensdag 8 april 2015 om 23:51
quote:annavanandelle schreef op 08 april 2015 @ 23:49:
[...]
He, daar kies je zelf voor die drie kinderenEn dan kies je er ook zelf voor niet voor al die kinderen speelafspraken die 10euro kosten te gaan betalen. Wat dus betekent dat je kind nooit met het vriendje kan spelen (bij dat vriendje) die niet thuis mag zijn met andere kinderen omdat de ouders alleen maar kinderen mee willen nemen naar dure speeltuinen.
[...]
He, daar kies je zelf voor die drie kinderenEn dan kies je er ook zelf voor niet voor al die kinderen speelafspraken die 10euro kosten te gaan betalen. Wat dus betekent dat je kind nooit met het vriendje kan spelen (bij dat vriendje) die niet thuis mag zijn met andere kinderen omdat de ouders alleen maar kinderen mee willen nemen naar dure speeltuinen.
woensdag 8 april 2015 om 23:51
quote:aliva schreef op 08 april 2015 @ 23:49:
[...]
zeg, gaat het een beetje?
kan je ook je vraag een beetje normaal stellen?
'hier' is België.Nou, als ze ergens al omzichtig antwoorden en om de hete brei heen draaien is het wel bij jullie.
[...]
zeg, gaat het een beetje?
kan je ook je vraag een beetje normaal stellen?
'hier' is België.Nou, als ze ergens al omzichtig antwoorden en om de hete brei heen draaien is het wel bij jullie.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 8 april 2015 om 23:51
