Weer zwanger worden na een miskraam! #4!

Toosje, ik kende je verhaal ook nog niet, maar ben er van onder de indruk. maart 2008 is gewoon een must hoor



Dedijk, wat heerlijk een kloppend hartje. Ik heb het niet meegemaakt, maar het lijkt me echt helemaal geweldig. Ben trots op jouw zelfbeheersing





Nala jij ook een zo te lezen kun je die goed gebruiken!

Jeetje Toos, wat een verhaal meis....ik kende het ook nog niet helemaal....dikke knuffel voor jou!



Dedijk, wat heerlijk!!! Kwam speciaal voor jou even langs om te kijken hoe het gegaan was! Hoop dat je er snel van kan genieten!



Nala, voor jou ook een hele dikke knuffel en enorm veel sterkte! Het is echt belachelijk waar ze jullie allemaal door heen laten gaan zeg!!!



Moet er snel weer vandoor, xxxx

DEDIJK!!! SUPER MEID!!!! Van harte!!!

Ongie gaat raar. NU al 3 dagen alleen 's morgens bij afvegen wat roze. VErder niks. En nee, ben niet zwanger, want dat heb ik zojuist getest.

Jaaa, Dedijk, super! Gefeliciteerd. Ik hoop dat je nu wat meer kunt genieten!



Toosje, maart lijkt me een goed plan! (eerder mag altijd!)

Wat raar dat je ongi zo raar is! Komt dat er ook nog een keer bij, kun je net hebben zeg!



Voor de rest, denk aan jullie.

Ben ontzettend moe en heb koppijn dus ik ga lekker naar bed!



XXX

dedijk: Wat heerlijk voor je! Een echt supermoment lijkt me dat! Ben je nu een beetje gerustgesteld?

Dedijk...eindelijk!!! Gefeliciteerd meid. Ik hoop dat dit je vertrouwen ook een flinke boost geeft.



Toosje, lekker vaag weer zeg. Toch wel goed dat je wat testjes thuis hebt liggen anders zou je weer hoop krijgen voor niets.



Riz, leuk dat je er ook weer bent. Jullie krijgen het dus aardig druk met het nieuwe huis. Veel plezier!



Nala ik hoop dat jullie snel weten waar je aan toe bent en dan op naar ....... een baby!!!

Heerlijk nieuws De Dijk, ben zo blij voor je. Wat zal die dag gisteren lang geduurd hebben tot de echo, maar wat is ie goed geeïndigd. Nu lekker genieten hè!



Nala, hoe was de kraamvisite. Trok je het allemaal een beetje?



Toosje, wat raar weer zo'n vage ongie. Kan ik zelf nooit zo goed tegen als mijn lichaam zo raar doet. Maar laten we positief blijven...nog 2 1/2 maand en dan is het voor jou ook raak. Dat moet gewoon.



Gisteren de laatste ei-vang poging gedaan. Heb erg gelachen met man, want eigenlijk waren we veel te moe. Je moet soms wat overhebben voor het goede doel



Liefs,

Puck

Dedijk, gefeliciteerd!!!! Nu alle zorgen voorbij en genieten he.



Puck; ha ha nou dat moet wel goed zitten met het ei vangen deze maand.



Nala, gefeliciteerd met je contract en hopelijk ook goed nieuws vanuit het ziekenhuis vandaag.



Hier heel druk dus voor iedereen op wie ik nie heb gereageerd, sorry hoop vanaaf nog even langs te kunnen komen.

x

hoi allemaal... heel even een vraag...



ik heb vandaag te horen gekregen dat mijn vruchtje niet leeft.... mijn eerste reactie was: dan moet het er uit...

voor volgende week woensdag staat de curretage gepland, maar hoeveel te langer ik er over nadenk, hoeveel te banger ik word... het is allemaal al zo kut (vergeef me maar mijn woordgebruik) en dan moet ik ook nog leeggehaald worden...



hebben jullie overwogen om het maar te laten komen zoals het komt? heel toevallig had ik vanmiddag een paar drupjes bloed.. stiekem hoop ik dat het er nog uit komt, maar ergens heb ik het gevoel dat die gifbeker helemaal leeg moet...



hoe ging de curretage? kan iemand mij daar meer over vertellen?

ik voel me zo in de steek gelaten door mijn lichaam.. snap er niets van.... waarom kon dit nou niet eens gewoon goed gaan... we waren al meer dan twee jaar bezig! echt blij ben ik trouwens niet geweest... vanaf het begin had ik het gevoel dat ik eerst moest zien en dan pas geloven... misschien toch iets van inuitie ofzo?



ben verdrietig, ben boos, ben moe, heb hoofdpijn van het huilen (gaat dat nog over??) en ik voel me zo hulpeloos.....

Riz: Goed dat je er even een maandje tussenuit bent geweest, hoe is het nieuwe huis?



Nala: Eindelijk de uitslag gekregen? Lekker dat je het contract hebt gekregen



Ring: Ik ben ook in Berlijn geweest en ik vond het ook ene geweldige stad!



Toosje: Maart lijkt me een goeie voor je! Daar gaan we voor

Wat een rare mensturatie, wat moet je daar nu mee?



Puck: ik hoop dat jullie hem gevangen hebben



Marianne: Ik weet helaas precies hoe je je voelt. Ik kwam er na elf weken ook achter dat het niet goed was, en ik heb ook een paar dagen heel veel gehuild. Ik heb eerst twee weken gewacht of het vanzelf zou komen, maar omdat het niet kwam heb ik een curretage gehad. Dat is me heel erg mee gevallen. Je gaat onder volledige narcose dus je merkt er eigenlijk niks van. Ik wil je heel veel sterkte wensen



Hier gaat alles goed. Ben erg moe en nog steeds niet echt vrolijk ( maar binnenin wel blij en bang ook wel) Ik tel de dagen tot de echo..

Lieve Marianne,



Helaas hebben we hier allemaal in hetzelfde schuitje gezeten. Ikzelf heb begin oktober een MK gehad. Ik had precies dezelde reactie als jij. Het moet eruit, was ook mijn eerste gedachte. Ik verloor met 9 weken bloed en bij de echo bleek dat het vruchtje al met 5 weken gestopt was met groeien. Het zat er voor mijn gevoel dus veel te lang al niets te doen. Ze raadden me toch aan om te wachten of het er niet toch via de natuurlijke weg uit zou komen en dat is uiteindelijk na een paar dagen ook gebeurd. Gelukkig was er niets achter gebleven en is een curretage me bespaard gebleven, al zeggen de meesten hier dat het lichamelijk meevalt. Emotioneel is natuurlijk een heel ander verhaal, maar dat spreekt voor zich.

Er zijn ook pillen die de MK op kunnen wekken, maar sommige ziekenhuizen geven die niet (mijn ZH bijvoorbeeld) en er is dan altijd nog een kans dat de MK niet volledig is en je alsnog gecurreteerd moet worden.

Hoe dan ook het blijft een heel nare, onzekere rotperiode en ik weet nog als de dag van gisteren dat ik me ook zo rot voelde als jij beschrijft. Maar dit forum is een goed luisterend oor. We hebben veel aan elkaar en mij heeft dat in ieder geval heel erg geholpen. Zoals ik al zei, we hebben allemaal ongeveer hetzelfde meegemaakt en gaan door hetzelfde rouwproces heen.

Misschien kun je het nu niet geloven, maar je gaat je echt weer beter voelen op termijn. Had ik ook nooit gedacht, maar nu ik jouw verhaal zo lees, denk ik bij mezelf wel:"Jeetje, dat ik me ook ooit zo gevoeld heb, wat is er in een paar maanden veel veranderd".

Ik kan je alleen maar heel veel sterkte wensen voor de komende tijd. Doe vooral wat je hart je ingeeft en weet dat je hier altijd met je vragen en onzekerheden terecht kunt.



Liefs,

Puck

Potverdorie Marianne; dit is dus ook echt K*t. Ik had je verhaal al een beetje gevolgd op het augustus topic. Je had nog hoop, en nu is die zomaar ineens voorbij. Een hele dikke van mij.



Maar goed, hier heb je niks aan. Je wilt weten wat je kunt verwachten. Je moet niet vergeten dat het bij iedereen anders verloopt. Maar vorig jaar zagen ze ook bij mij een vruchtje wat gestopt was met groeien. Ik heb er toen ook voor gekozen om me te laten curreteren, ik had ook het gevoel: dit is niet goed, dit moet eruit. En als het dan niet zelf komt....dan de natuur maar een handje helpen. En zo ging ik dus ook voor de eerste keer in mijn (bewuste) leven onder narcose. En ook ik was doodsbang. Anderhalf uur later werd ik, intens verdrietig wakker. Maar verder....alleen een beetje suf. Het is me (lichamelijk) echt 200 % meegevallen. Maar geestelijk heb ik er echt heel veel moeite mee gehad.

Dus ja, die hoofdpijn gaat echt over en die tranen worden ook minder. Wens je heel veel sterkte de komende tijd. En als je slim bent blijf je hier lekker van je afschrijven, je bent hier van harte welkom en we zijn hier allemaal ervaringsdeskundigen (helaas)

Oooh, Marianne, wat een verdrietig berichtje. Voor de curretage hoef je niet bang te zijn (heb er helaas meerdere moeten ondergaan). In de meeste ziekenhuizen wordt het onder volledige narcose op de ok gedaan. Het is een ingreep van zo'n kleine 10 minuten. Als je weer wakker wordt kun je nog wat bloedverlies hebben en je buik kan nog gevoelig zijn (ongesteldheidspijn). Sommige meiden blijven langer bloedverlies houden dan anderen. Meestal komt je cyclus na 4 tot 6 weken weer op gang, maar ook dat verschilt van vrouw tot vrouw. Het kan best nog zijn dat je vruchtje voor die tijd vanzelf naar buiten komt. In dat geval zal er gekeken worden of je baarmoeder helemaal leeg is (inwendige echo). Als dat zo is dan is curretage niet meer nodig.

Ik vond (en vind) zelf het emotionele het zwaarst aan een miskraam. Je omschrijft het gevoel wat ik ook had heel duidelijk in het laatste stukje..... Je kunt het je nu niet voorstellen maar het verdriet wordt minder. Alleen het verlangen naar een kindje wordt alleen maar groter, en jullie zijn ook al een tijd bezig. Heel veel sterkte en je mag hier altijd je verhaal komen doen. Iedereen snapt het hier. Dikke knuffel.

Meiden, ik heb weer even een berichtje op de group geplaatst ivm herkenbaarheid....



Tos, wanneer heb je de eerste echo? Zucht...wat kan wachten lang duren hé. Wij tellen de dagen met je mee af!

Dedijk, super meid!!!



Marianne, ook ik heb een curettage gehad in juli. Wat naar dat het bij jou ook niet goed is gegaan!



Mijn verhaal...

Bij de eerste echo in juni kwamen ze erachter dat er alleen maar een lege vruchtzak zat. Ik ben doorgestuurd naar de gyn. Zij raadde me aan sowieso twee weken te wachten op een eventueel natuurlijk verloop. In die twee weken heb ik veel bloedverlies gehad en krampen. Maar helaas... Bij de echo twee weken later bleek dat alles er nog zat. Ze raadde mij toen aan voor een curettage te kiezen, omdat ik een paar dagen later op vakantie naar Italië zou gaan. Omdat ik alleen nog maar thee had gedronken om 8.00 uur die ochtend mocht ik gelijk door naar de verpleegafdeling. (Ik werk in het ziekenhuis, was wel even raar om van medewerker ineens patiënt te worden.) Daar kreeg ik een infuus en operatiekleren aan (jasje en sokken). De verpleegkundigen waren echt heel lief, en legden heel veel uit. Na drie kwartier wachten (vanwege de thee mocht ik pas na 11 uur onder narcose) werd ik opgehaald en naar de OK gebracht in een bed. Daar kreeg ik een mutsje op en moest ik overstappen van het bed naar de OK tafel. In de wachtruimte voor de OK heb ik nog wat vragen met de anaesthesist doorgenomen. In de OK stelde iedereen zich netjes voor, en toen werd ik onder narcose gebracht. Dat voelt heel gek, je wordt ineens heel slaperig en kan je er niet tegen verzetten, voor je gevoel wordt je 5 minuten later al weer wakker!



Toen ik wakker werd (in werkelijkheid drie kwartier later) was ik gelijk heel helder en totaal niet misselijk. Daarom kon ik gelijk terug naar de afdeling. Daar moest ik gelijk naar het toilet. Dit ging best lastig omdat het van onderen vol met jodium zat en het voelde gewoon gek. Niet pijnlijk, maar gewoon raar. Dit trok overigens binnen een dag weg.



Mijn collega's kwamen even om het hoekje kijken en namen gelijk een lief pakket mee met blaadjes en chocolade. Het werd middagrust maar ik kon niet slapen. Daarom mocht ik even radio luisteren en lezen. Na de middagrust kwam de gyn langs en werd ik officieel ontslagen. Mijn vriend is me toen op komen halen en om drie uur was ik thuis.



Het bloedverlies duurde bij mij 2,5 week. Dit is geen gemiddelde hoor, het duurde helaas wat langer dan normaal volgens de gyn. Uiteindelijk zijn er geen bijzonderheden gevonden waarom het mis is gegaan (het 'weefsel' wordt altijd opgestuurd voor onderzoek).



Na twee dagen ben ik op mijn werk koffie gaan drinken en heb ik mijn auto weer naar huis gereden. Vier dagen later ben ik op vakantie gegaan naar Italië. Na drie weken ben ik weer aan het werk gegaan, na de vakantie dus.



Verder ben ik het helemaal eens met Traveler. Het valt echt mee, maar emotioneel is het wel zwaar. Wees alsjeblieft niet bang voor een curettage, dat is echt niet nodig.



Dikke knuffel!!

Marianne, wat naar! Na zo lang wachten zo naar bericht!

Wat betreft je gevoel of je het moet laten komen zoals het komt kan ik weinig zeggen, bij mij is het beide keren vanzelf gekomen, bij de 1e keer had ik nog een echo 2 uur voordat het misging en toen klopte het hartje nog terwijl ik heel veel bloedverlies had. Dus het is vanzelf gegaan. De 2e keer had ik vanaf het begin al bloedverlies maar omdat het niet veel was werd er niks gedaan dus toen het mis was was het mis en was het vruchtje al weg.



Wat het huilen betreft, ik dacht hetzelfde, gaat het ooit over. Ja, het gaat over. Voor de 1 duurt het langer dan voor de ander. Extra zuur is het als je zoals jij zo lang hebt moeten wachten op een zwangerschap.



Ik wens je heel veel sterkte! Dikke knuffel. En gooi alles er maar uit! (kut is hier echt een geaccepteerd taalgebruik, want een netter woord is er niet voor)



Dikke knuffel!



XX Caro

bedankt voor het medeleven.... ik ben bekaf inmiddels...

ik ben vanochtend zo ongelooflijk kwaad geweest op de gyn.... al die stomme dooddoeners:

- je hebt meer kans op een miskraam dan om de staatsloterij te winnen

- je moet jezelf vermannen, het komt heus weer goed

- en een uur of 3 na de ingreep, na plassen en eten/drinken, kun je je man bellen om je op te halen (godver! ik wil hem erbij als ik lig te janken en te wachten als ik naar huis mag!)

- je bent pas 33, het kan nog zat!



jezus, wat een bot wijf.. ze had natuurlijk ook pech dat zij de eerste was die ik 'tegenkwam' na het slechte bericht....



het vreemde is dat ik vanmiddag zomaar een klein beetje bloed heb verloren, ik hoop dus heel erg op een spontane miskraam.... ik heb het gevoel dat ik mijn lichaam dan weer een beetje kan vertrouwen... dat het gewoon doet wat hoort....



ik ben niet bang voor de narcose, ik ben wel vaker onder narcose geweest.. meer voor de napijn en het naverdriet....ik mag nu een week 'wennen' aan het idee en dan moet ik woensdag nog een keer alles ondergaan en dat stomme mens vind dat ik dat dan maar alleen moet doen... mijn man heeft al gezegd dat hij er uiteraard is, desnoods gaat hij op het stoepje zitten zegt hij.....



ik weet het gewoon allemaal niet.... ik wil helemaal niet dat ze me nog 'leeghalen', maar ik wil hier ook niet te lang meer mee rondlopen... ik wil niet dat ze in me gaan lopen zuigen en schrapen, ben bang voor de gevoelens en bang voor nog meer verdriet...



ik vind het ook erg dapper dat jullie weer zwanger willen worden.... ik ben echt als de dood dat het niet meer gaat lukken, of dat het nooit zal gaan leven/groeien...



man is ook kapot, maar toch anders... probeert zich sterk te houden, maar knapte toch even nadat hij met zijn moeder had gesproken.... hij maakte wel een leuk grapje trouwens, waardoor ik toch even moest lachen: ons eitje en zaadcelletje hebben een one-night stand gehad en hebben gewoon besloten dat dit het niet was en zijn weer uit elkaar gegaan..... tsja....



ik heb ook wel gelezen over mensen die wel spontaan een miskraam krijgen, maar dan alsnog gecurreteerd moeten worden, omdat niet alles weg is... dat lijkt me ook niet fijn....dan maak je het dubbel mee...



ik moet er maar even goed over nadenken dit weekend.. ik denk dat ik morgen nog maar even moet bellen met de gyn over wat de mogelijkheden zijn... ik heb ook wel gelezen over de 'abortus-pil'..... maar ook daarna moeten mensen nog wel gecurreteerd moeten worden....



zoals ik al eerder zei: ergens heb ik het gevoel dat die gifbeker helemaal leeg moet en ik heb al meer dan genoeg gehad!

Jij beschrijft precies hoe ik me voelde na de curretage. Het is heel herkenbaar. De eerste paar maanden wilde ik ook geen plonaise aan mijn lijf (ja ik kom uit het zuiden) en dus ook geen sex. En dus kwam er ook geen zwangerschap.

Maar echt waar, het komt allemaal goed. (je gelooft me niet ) maar het is wel waar. Nu moet ik wel toegeven dat ik het ook pas geloof sinds gisteren omdat ik toen pas zag dat het goed gaat met mijn huidige zwangerschap. Dus ik heb ook "makkelijk" praten. Maar het is echt, echt waar. Nogmaals, dikke X

Hey meiden,



Het huis is helemaal super....tenminste, dat wordt het als we de groen bruine vloer eruit hebben gehaald, 2 meter hebben uitgebouwd enz



Toosje, wat waardeloos weer, zo'n vage menstruatie....ik weet wat je voelt, we hadden het een paar maanden geleden allebei. Gelukkig ben ik weer aardig op schema, ik hoop echt dat het bij jou ook weer "normaal" wordt, of helemaal niet meer natuurlijk! voor jou!



Caro, hoe is het met jou?



Nala, weet jij al wat?



Tos, zwanger, Wat heerlijk! Ik duim voor je voor de echo! (Y)



Puck, klinkt erg herkenbaar, wij hadden gister precies hetzelfde! Weet zeker dat mn ei deze week voorbij komt, dus wil geen mogelijkheid missen....zorgt soms voor leuke situaties, zeker met de drukte van het huis erbij, haha! Maar ja, het is idd voor het goede doel



Traveler, bedankt! Zal wel lukken! Hoe is het met jou?



Marianne, wat K*T voor je zeg! Lekkere begripvolle gyn heb je ook gehad zeg, wat een mens!

Ikzelf heb geen curretage gehad, dus daar kan ik je niet mee helpen, de eerste keer ging t vanzelf en de 2de keer heb ik pillen gehad...gelukkig was alles schoon en heb ik dus verder geen last gehad lichamelijk. Emotioneel was het zwaar, de eerste keer misschien nog erger als de tweede keer. Maar ook dat wordt minder uiteraard. Jaloers kunnen zijn op vrouwen die zo zwanger worden zonder problemen heb ik nog wel zo af en toe, maar dat is heel menselijk heb ik hier geleerd

Ik had wel heel sterk het gevoel dat ik meteen weer zwanger wilde zijn...na allebei de mk. Pas toen dat de laatste keer niet binnen 2 maanden lukte (what was I thinking ) was ik er ff klaar mee en hebben we even rust gehad.

Iedereen reageert anders en verwerkt het op zn eigen manier...Neem lekker rustig de tijd die je nodig hebt, en maak je niet te druk om de curretage....als ik de meiden hoor valt dat heel erg mee! Heel veel sterkte de komende tijd meis, en hier kan je altijd terecht! dikke :knuf:



Dedijk, makkelijk praten? Jij hebt je portie ook wel gehad, dus ik vind dat je het wel verdiend hebt om "makkelijk"te praten, hihi. Geniet ervan!!!!



Ik moet er snel weer vandoor, we moeten ook echt nog even vroeg naar bed vanavond, hihi!



XXX

Marianne, wat een botte hork!!! De manier waarop ze dingen brengt is niet netjes... De napijn van een curettage is minimaal. Op de recovery kreeg ik een zetpil diclofenac tegen napijn. Daarna is het alleen maar een 'raar verdoofd gevoel' geweest. Maar ik heb na afloop absoluut geen pijn gehad!!!



Je man mag bij je blijven tot je naar de OK wordt gebracht, hij mag niet mee de OK in. Hoe het na de curettage loopt weet ik niet. Sowieso kan hij pas weer op de afdeling bij je. Bij mij was het toen net rustuur, dan mag er sowieso geen bezoek de afdeling op. Vraag het gewoon op de dag zelf aan de verpleging, dan weet je het zeker!!! (Ik was wel alleen, maar dat kwam omdat het me 'overviel.' Ik was eigenlijk gewoon aan het werk op de dag van de controle, dus er was geen tijd meer voor mijn vriend om te komen...)



Ook ik herken deels je gevoel, maar het slijt echt. Al vind ik het nu wel jammer dat het zwanger worden alweer een tijdje duurt!

Nou, ik heb goed en minder goed nieuws. Het minder goede nieuws is dat ik voorlopig toch geen contract krijg voor dat zwangerschapsverlof. Hadden ze meerdere redenen voor, dus das wel balen.

Maar het goede nieuws is dat we verder kunnen gaan in het zh! De uitslag zag er hetzelfde uit. Dat betekend dat mijn man wel Hep. B in zijn bloed heeft zitten. Ooit eens een infectie heeft doorgemaakt, maar dit nooit heeft doorgehad. Maar dit kan nu verder geen kwaad. Dus vrijdag de opzwemtest!

Gaan vanaaf dus nog maar ff aan de klus. Want manlief moet zoveel dagen voor de test nog een zaadlozing hebben gehad. Erg romantisch allemaal dus. Hihi.

Moeten nu vrijdag om 11.30 uur in het zh zijn!



Dedijk, wat een super goed nieuws! Ben blij voor je dat je het hartje hebt zien kloppen!



Had vanaaf een klantje. (een aanstaande bruid) En kreeg gewoon ff een dikke vette fooi, omdat ze vond dat ik haar zo goed had behandeld. (ze was al een paar keer geweest) En vond dat ik veels te weinig vroeg. Lief he? Dat streelt je ego weer.



Vandaag gewerkt. Was lekker rustig. Hadden 4 kids met z'n 3en.

Hoef nu pas woensdag weer op het KDC te werken.

Morgen lekker in huis klussen en 's avonds naar opnames van "De nieuwste show" van BNN.



Wat raar Toosje, dat je ongi zo gek doet...



En Caro weer hoofdpijn. Heb jij vaak he?



Vond het gister helemaal niet moeilijk Puck. Het lijkt wel alsof dat ik minder moeite heb met baby's dan met zwangere mensen. Ervaren meer hier dat? Vind het wel een beetje gek, maar het voelt wel zo...

Wij bereiken hier met humor ook veel hoor. Ook al ben je moe of zo. Het is voor een goed doel. Wij zeggen altijd tegen elkaar; zullen we een baby gaan maken?



Lieve Marianne30, om heel eerlijk te zijn liepen de rillingen door mijn lijf toen ik jouw stukje las. Dit lijkt net mijn miskraam verhaal. Eindelijk na 2 jaar zwanger, gaat het mis. Ik was ook doosbang voor de curettage, dus bleeeeef het maar uitstellen. Uiteindelijk heb ik 4 weken met het vruchtje rondgelopen en had (vooral de laatste week) af en toe een beetje bloedverlies. Naderhand gezien had ik het veeeeel eerder weg moeten laten halen. Ten eerste omdat het me 500 % meeviel en ten tweede omdat het toch wel erg zwaar was. Maar het is voor iedereen natuurlijk heel erg persoonlijk.

Maar ik vond het dus zo meevallen. Iedereen was heel erg lief en daarna ga je het pas echt verwerken. (en neem daar alsjeblieft ook de tijd voor!)

Ik moest me 's ochtends vroeg al melden en je krijgt op de zaal al een pilletje om rustiger te worden. De curettage duurt 20 min of zo, maar je moet natuurlijk ff wakker worden uit de narcose.

Daarna moest ik nog wel een uur of 3 op de zaal blijven liggen. Je moet weer wat eten, drinken en plassen en toen mocht ik naar huis. Daar heb ik nog een paar dagen last gehad, maar het emotionele gedeelte is nog het lastigste...

Die hoofdpijn komt me zeer bekend voor. Ik heb ook weken zomaar kunnen janken en daarna de welbekende koppijn. Eigenlijk pas na een paar maanden ging ik me weer iets meer toppie voelen. Nu alweer een jaar later kan ik pas zeggen dat ik er overheen ben.

Maar wat een bot wijf zeg, die gyn! Daar kan ik ook zo woest om worden. Bah!

Mijn man was erbij totdat ze me de deuren naar de ok inreden en stond weer naast mijn bed, nadat ik 10 min daarvoor weer op de zaal was gereden. Is toch wel erg prettig, helemaal na zo'n ingreep!

Ik wil je heel veel sterkte wensen en schroom niet om nog eens langs te komen als je vragen hebt, of gewoon je verhaal kwijt wilt...



Nou, ik ga mijn mannetje opzoeken.

Hoi,



Nala, goed dat het bruidje zo tevreden is! Streelt je ego zeker!

Pfff, heeeeeel romantisch maar niet heus. Nou ja, voor een goed doel maar weer...... Ik duim echt heel erg hard dat het gelijk gaat lukken, nu hebben jullie tegenslag genoeg gehad!

Top ook dat je voorlopig 3 dagen per week kunt werken!

Veel pelzier morgen bij de opnames van de nieuwste show.

En succes voor vrijdag! Ik hoop op een goede uitslag! Gelukkig kan de Hep B geen kwaad.



Wat die hoofdpijn betreft, normaal heb ik wel eens hoofdpijn als ik teveel pieker, en dat heb ik (wie niet) het afgelopen jaar natuurlijk veel te veel gedaan en nu ik zwanger ben heb ik er ook snel last van. Beetje bagger maar ja. Alles voor het goede doel! (maar dat ik nou kan zeggen dat zwanger zijn mijn ding is....nee, al ben ik er natuurlijk wel superblij mee, begrijp me niet verkeerd! Het einddoel is zo super dat ik het er graag voor over heb)



Riz, goed dat je even een pauze hebt ingelast! En goed om te lezen dat jullie er weer voor gaan. Druk met het nieuwe huis dus, leuk hoor!



Marianne, wat een naar mens die gyn van jou! Is die niet helemaal lekker ofzo? Kan me voorstellen dat je flink pissed was/bent! Wat een ontzettend stomme opmerkingen zeg. Je bent nog jong, ja dus??? Je moet je vermannen??? Je moet helemaal niks! Je mag lekker doen wat je wilt, en als je lekker wilt janken dan doe je dat, als je wilt schelden, so what?? Je hebt meer kans op een miskraam dan de staatloterij winnen, ja duh!! Je hebt ook meer kans op een miskraam dan getroffen worden door bliksem, maar is dat relevant? Nee! Pffff, en dat dat uit een gyn komt! Niet te geloven.

Oeps, ik moet even aan mijn bloeddruk denken!

Nogmaals dikke



Tos, ben ff kwijt wanneer je de echo hebt. Ik duim echt dat ie goed is!



Ik zit nu weer te piekeren over de kinderopvang. Kinderdagverblijf gaat te laat open om kindje naartoe te brengen en voor een gastouder is de wachtlijst nog langer! Misschien toch maar eerst iets minder werken. Maar ja, das natuurlijk een luxe probleem vergeleken met alle andere problemen hier. En een andere baan zoeken na de bevalling kan ook wel eens helpen denk ik, iets dichterbij werken lijkt me ideaal, jammer dat het bedrijf waar ik nu werke niet dichterbij zit! Wat werktijden en salaris echt ideaal, maar ja, het werk zelf is niet echt uitdagend dus kan ook wel wat nieuws gebruiken. Maar ja, eerst maar eens de zwangerschap uitzitten Tot die tijd blijf ik lekker zitten waar ik zit.



En nu kruip ik mijn bedje in. Lekker slapen, mmmmmm.



Dikke knuffel voor jullie allemaal!



XX Caro

Marianne, Ook ik had zoiets van : Het moet er nu uit!toen we er achter kwamen dat het helemaal mis zat. Ik ben gelijk de volgende dag gecurreteerd. Mede omdat ik juist een hele fijne gyn. had! Omdat mijn broertje en zijn vrouw ook zwanger waren en we tegelijk uitgerekend waren, en het een week voor mn verjaardag en ondertrouw was, had ook deze beste man zoiets: het moet er gauw uit. Vond het erg meevallen! Ik heb 1keer heel hard gehuild en that's it! ik mocht ook dezelfde dag naar huis, na wat vertraging.



Ik was ook heel bang en nog steeds. Al word dat wel minder. Wij zijn na de curretage er niet meer bewust mee bezig gegaan omdat onze bruiloft er aan kwam. Dus toen ik na de curretage/nabloeden niet ongesteld werd waren we in eerste instantie ook heeel verbaasd dat het zo snel weer raak was.



Ik ben inmiddels weer bij de vk geweest en de baarmoeder zit nou net iets onde navel, het lijkt wel of hte overgeven minder word!! joeppie!!! al 3 dagen niet namelijk!!



Nala: Ik duim voor je!!!!!



Dedijk: gaaf he, om een hartje te horen!! en dat hoor je nu elk bezoek!!!



Een jochie voor Elise! gaaf meid! van harte!! (beetje als laatste maar wel gemeend hoor )

Lieve allemaal,



Marianne, wat een nare gyn zeg. Ze zouden je daar toch op je gemak moeten stellen. Nu denk je er in ieder geval met een nog grotere bijsmaak aan terug lijkt me. Ik zou er ook echt op staan dat je man in ieder geval zo ver mogelijk en zo lang mogelijk bij je mag blijven. Laat ze maar denken dat je een zeurpiet bent, lekker belangrijk. Gewoon duidelijk maken wat je wilt hoor.

Heb je vandaag nog gebeld trouwens?



Nala, balen dat het tijdelijke contract nu toch niet doorgaat. Echt jammer, je had je er volgens mij toch een beetje op verheugd.

Maar super natuurlijk dat jullie vrijdag al voor de opzwemtest mogen. Blijft inderdaad een niet al te romatische gedachte, maar hé ook dat is voor het goede dooel hè. Wordt nu wel heel spannend allemaal hoor. Ineens lijkt het ook zo snel te gaan. Voor jou duurt het natuurlijk veel te lang, maar weet nog dat je over een paar maanden pas op gesprek moest.

Leuk dat het bruidje zo enthousiast was. Altijd goed om te horen dat je het goed doet.



Caro, ik had ook bij mijn dochter zulke vreselijke hoofdpijn de eerste paar maanden. Dom genoeg nam ik toen regelmatig Ibuprofen. Kwam er pas na een tijdje achter dat dat niet echt goed was. Is gelukkig allemaal goed gekomen, maar voelde me wel erg schuldig.

Even over de kinderopvang (sprak de ervaren moeder, ahum). Wij hebben goede ervaringen via Marktplaats. Klinkt misschien een beetje gek, maar daar zijn echt veel oppasmoeders te vinden die bij je thuis willen komen. Weet natuurlijk niet of je dat wilt, maar volgens mij staan daar ook nog wel wat andere alternatieven.

En een nieuwe job kan natuurlijk altijd nog.



Kaatje, fijn dat het overgeven eindelijk minder lijkt te worden. Werd ook wel eens tijd hè! Hoe is het trouwens met je lies? Gaat dat al wat beter?



Hier niet zoveel spannends te melden. Weer negatieve ei-test, dus dat beschouw ik maar even als goed teken. Was die test van afgelopen maandag waarschijnlijk echt zo positief als ik dacht. Betekent ook dat ik dan waarschijnlijk lekker weer een korte cyclus heb. Joepie. Des te eerder uit de onzekerheid.

Sinds ik er weer zo mee bezig ben, lijken de weken voor mijn AJB altijd zo lang te duren. Hebben jullie dat ook altijd? Zo stom.



Liefs,

Puck

Hoi



Bedankt voor jullie reacties!!

Ik ga morgen dan toch maar wel, een extra co. kan nooit kwaad tenslotte..



Ik vind het wel leuk mee te schrijven, al zal het wel lang duren te ontdekken wie iedereen is en wat iedereen zegt!?



Ik heb al een zoon en sinds deze week gaan we er weer voor., spannend hoor.

Nu helemaal tot aan de 1e echo(en daarna) want nu bleek het een leeg vruchtzakje te zijn. Wel met al de hele tijd een soort van weten dat het niet goed zat.

Herkenbaar?

Zoon is inmiddels wakker, tot ziens!