
Welke leeftijd het lastigst?
donderdag 4 mei 2017 om 18:58
Mijn vriend en ik willen binnenkort stoppen met anticonceptie. Nu hebben wij in onze omgeving niet zoveel kinderen en weten we er ook nog niet zoveel van. Dat wordt inlezen dus.
Nu hadden we gister een gesprek en zo kwamen we op het onderwerp: wat zou voor ouders de zwaarste en wat is een makkelijker leeftijd van kinderen? Of te wel: heb je een specifieke leeftijdsfase van je kind als extra zwaar of juist extra makkelijk ervaren en zo ja waarom?
Mijn moeder gaf aan dat ik als baby en als puber op mijn moeilijkst was, maar ik ben benieuwd naar overige ervaringen!
Nu hadden we gister een gesprek en zo kwamen we op het onderwerp: wat zou voor ouders de zwaarste en wat is een makkelijker leeftijd van kinderen? Of te wel: heb je een specifieke leeftijdsfase van je kind als extra zwaar of juist extra makkelijk ervaren en zo ja waarom?
Mijn moeder gaf aan dat ik als baby en als puber op mijn moeilijkst was, maar ik ben benieuwd naar overige ervaringen!


vrijdag 5 mei 2017 om 09:50
Ik heb ervaring t/m 11. Ik vind vanaf 3,5 - 4 jaar heel erg leuk! Dan gaan ze wat meer vertellen, meningen vormen die ze een beetje kunnen verdedigen (dus niet alleen maar heel hard NEE roepen) Je kan spelletjes met ze spelen (die je zelf ook leuk vind) zonder valsspelen en het is allemaal wat gemoedelijker.
Het eerste jaar ben je nog zo aan het wennen in je cocon en horen die zware nachten er een beetje bij, dus dat is, naar mijn mening, niet erg. Daarna wel. Dus ik vind 1 t/m 3 jaar de pittigste jaren. Je komt af en toe oren, ogen, handen en voeten tekort. Maar met vlagen, niet doorlopend. Kinderen zijn heus wel leuk
Het eerste jaar ben je nog zo aan het wennen in je cocon en horen die zware nachten er een beetje bij, dus dat is, naar mijn mening, niet erg. Daarna wel. Dus ik vind 1 t/m 3 jaar de pittigste jaren. Je komt af en toe oren, ogen, handen en voeten tekort. Maar met vlagen, niet doorlopend. Kinderen zijn heus wel leuk
vrijdag 5 mei 2017 om 13:30
Oh, ik vond het ook zeker wel heel leuk van 3,5 tot 4. Maar juist omdat ze al zo veel konden waren ze echt aan meer uitdaging toe dan peterspeelzaal en kdv ze konden bieden. Dat leverde behoorlijk wat frustratie op die ze vooral thuis uitten.Vooral bij de jongste speelde dit omdat hij iedere dag mee naar school ging om oudste weg te brengen/op te halen en hij dus zag hoe het er daar aan toe ging.


vrijdag 5 mei 2017 om 13:45
De leeftijd tussen circa 3 en 11 jaar vind ik heel relaxt. Kinderen zijn zelfstandig, je kan een goed gesprek met ze voeren en ze vinden je als ouder nog leuk. De oudste twee gaan hier richtig puberteit en zorgt weer voor een totaal andere dynamiek (i.e. het wisselt van super lief, meedenkend en makkelijk tot bloed onder je nagels vandaan trekkend).

vrijdag 5 mei 2017 om 15:13
quote:anky schreef op 05 mei 2017 @ 13:47:
En inderdaad met oudere kinderen geen avonden voor jezelf meer. Dat is ook wel wennen (vooral in combinatie met een drukke peuter/kleuter).
Mijn kinderen gingen juist steeds meer tijd op hun eigen kamer doorbrengen naarmate ze ouder werden.
De avonden zijn altijd voor mezelf geweest, behalve in de allereerste babytijd.
En inderdaad met oudere kinderen geen avonden voor jezelf meer. Dat is ook wel wennen (vooral in combinatie met een drukke peuter/kleuter).
Mijn kinderen gingen juist steeds meer tijd op hun eigen kamer doorbrengen naarmate ze ouder werden.
De avonden zijn altijd voor mezelf geweest, behalve in de allereerste babytijd.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning

vrijdag 5 mei 2017 om 15:31
quote:ceekaa schreef op 05 mei 2017 @ 13:30:
Oh, ik vond het ook zeker wel heel leuk van 3,5 tot 4. Maar juist omdat ze al zo veel konden waren ze echt aan meer uitdaging toe dan peterspeelzaal en kdv ze konden bieden. Dat leverde behoorlijk wat frustratie op die ze vooral thuis uitten.Vooral bij de jongste speelde dit omdat hij iedere dag mee naar school ging om oudste weg te brengen/op te halen en hij dus zag hoe het er daar aan toe ging.Dat begrijp ik. Werden ze er thuis erg vervelend of druk door? Of vooral weerstand om überhaupt naar psz/kdv te gaan? Ik merk aan mijn zoon sowieso wel dat hij de dagen thuis nodig heeft in afwisseling met de peuterspeelzaalmiddagen. Niet alleen vanwege de uitdaging, maar ook omdat hij zo meer rust heeft en in zijn eentje een plan kan uitvoeren. Dat wordt straks op de basisschool nog wel wennen denk ik, vijf ochtenden in de week school, anderzijds is het daar (hoop ik) wat overzichtelijker om rustig iets te kunnen doen en zijn er meer uitdagende werkjes waar je zelfstandig aan mag werken. Maar dat we nog eventjes een paar maanden hebben vindt hij denk ik ook wel fijn!
Oh, ik vond het ook zeker wel heel leuk van 3,5 tot 4. Maar juist omdat ze al zo veel konden waren ze echt aan meer uitdaging toe dan peterspeelzaal en kdv ze konden bieden. Dat leverde behoorlijk wat frustratie op die ze vooral thuis uitten.Vooral bij de jongste speelde dit omdat hij iedere dag mee naar school ging om oudste weg te brengen/op te halen en hij dus zag hoe het er daar aan toe ging.Dat begrijp ik. Werden ze er thuis erg vervelend of druk door? Of vooral weerstand om überhaupt naar psz/kdv te gaan? Ik merk aan mijn zoon sowieso wel dat hij de dagen thuis nodig heeft in afwisseling met de peuterspeelzaalmiddagen. Niet alleen vanwege de uitdaging, maar ook omdat hij zo meer rust heeft en in zijn eentje een plan kan uitvoeren. Dat wordt straks op de basisschool nog wel wennen denk ik, vijf ochtenden in de week school, anderzijds is het daar (hoop ik) wat overzichtelijker om rustig iets te kunnen doen en zijn er meer uitdagende werkjes waar je zelfstandig aan mag werken. Maar dat we nog eventjes een paar maanden hebben vindt hij denk ik ook wel fijn!


vrijdag 5 mei 2017 om 19:10
Een vriendin van mij vond de eerste twee jaar hartstikke makkelijk en vond het daarna ontzettend zwaar. Ik vond de eerste twee jaar, maar vooral het eerste jaar heel zwaar en nu mijn zoontje twee is geweest vind ik het helemaal niet zwaar meer. Ligt echt aan de persoon zelf en wat voor kind je hebt. Mijn zoontje was een moeilijke baby, maar een onwijs makkelijke peuter. Maar hij is net 2,5 geweest dus wie weet wat me nog te wachten staat. Maar ik denk niet dat ik een periode tot de pubertijd snel moeilijker zal vinden dan de babytijd.


vrijdag 5 mei 2017 om 20:55
quote:Solomio schreef op 05 mei 2017 @ 15:13:
[...]
Mijn kinderen gingen juist steeds meer tijd op hun eigen kamer doorbrengen naarmate ze ouder werden.
De avonden zijn altijd voor mezelf geweest, behalve in de allereerste babytijd.Mijn kinderen zitten (helaas ) nooit in hun kamer. Zelfs als er vrienden langs komen zitten ze met zijn allen in de woonkamer. Ik ken dat helemaal niet van vroeger, dan ging je meestal op de kamer spelen/chillen (of wat ze dan ook doen tegenwoordig). Het is wel gezellig hoor, maar soms als ik dan thuis kom en ik zie meerder fietsen voor de deur staan, dan zakt de moed mij in de schoenen (en dan hebben mijn kinderen doorgaans best leuke en aardige vrienden).
[...]
Mijn kinderen gingen juist steeds meer tijd op hun eigen kamer doorbrengen naarmate ze ouder werden.
De avonden zijn altijd voor mezelf geweest, behalve in de allereerste babytijd.Mijn kinderen zitten (helaas ) nooit in hun kamer. Zelfs als er vrienden langs komen zitten ze met zijn allen in de woonkamer. Ik ken dat helemaal niet van vroeger, dan ging je meestal op de kamer spelen/chillen (of wat ze dan ook doen tegenwoordig). Het is wel gezellig hoor, maar soms als ik dan thuis kom en ik zie meerder fietsen voor de deur staan, dan zakt de moed mij in de schoenen (en dan hebben mijn kinderen doorgaans best leuke en aardige vrienden).
vrijdag 5 mei 2017 om 21:10
In tegenstelling tot veel anderen vond ik de babytijd peanuts. Behalve dan de eerste 3 maanden, toen hingen ze vooral op me en waren veel aan het huilen, maar toen ze rond de 10-12 weken aan de wereld gewend waren sloeg dat om en werden het vrolijke baby's, die goed sliepen en die overdag lekker op een kleedje of op schoot lagen te chillen. Heel relaxed!
Bij mijn oudste werd het vanaf 1 a 1,5 jaar heel veel zwaarder. Hij was als dreumes en peuter een wegloper, gooier en sloper. Niks was veilig en je kon hem geen seconde uit het oog verliezen. Ook is hij temperamentvol en komen zijn emoties er op volume 100 uit, dus als bijv zijn banaan gebroken was dan kon de hele buurt meegenieten van het eindeloze gekrijs. Van 1 tot 3 jaar en dan met name van 1,5 tot 2,5 vond ik een drama. Ik was toen ook nog eens zwanger van de tweede en daar heel beroerd van, dat maakte het niet beter. Hij is nu 4 en nog altijd niet makkelijk, maar wel veel makkelijker dan een jaar of 2 geleden.
Mijn jongste is nu ruim 2. Ik keek met schrik en beven uit naar het moment dat ze 1,5 zou zijn, maar bij haar hoef je maar 1x te zeggen dat iets niet mag en ze gehoorzaamt. Oké, ze krijgt nu als peuter wel een eigen wil en is soms wat aan het peuterpuberen, maar ze gooit niet, sloopt niet en wil een handje als we buiten lopen, dus het valt me alles mee.
Kortom, het ligt heel erg aan het kind, al zal voor de meeste mensen ergens een periode in de eerste 4 jaar als het lastigste ervaren worden denk ik (of de puberteit).
Bij mijn oudste werd het vanaf 1 a 1,5 jaar heel veel zwaarder. Hij was als dreumes en peuter een wegloper, gooier en sloper. Niks was veilig en je kon hem geen seconde uit het oog verliezen. Ook is hij temperamentvol en komen zijn emoties er op volume 100 uit, dus als bijv zijn banaan gebroken was dan kon de hele buurt meegenieten van het eindeloze gekrijs. Van 1 tot 3 jaar en dan met name van 1,5 tot 2,5 vond ik een drama. Ik was toen ook nog eens zwanger van de tweede en daar heel beroerd van, dat maakte het niet beter. Hij is nu 4 en nog altijd niet makkelijk, maar wel veel makkelijker dan een jaar of 2 geleden.
Mijn jongste is nu ruim 2. Ik keek met schrik en beven uit naar het moment dat ze 1,5 zou zijn, maar bij haar hoef je maar 1x te zeggen dat iets niet mag en ze gehoorzaamt. Oké, ze krijgt nu als peuter wel een eigen wil en is soms wat aan het peuterpuberen, maar ze gooit niet, sloopt niet en wil een handje als we buiten lopen, dus het valt me alles mee.
Kortom, het ligt heel erg aan het kind, al zal voor de meeste mensen ergens een periode in de eerste 4 jaar als het lastigste ervaren worden denk ik (of de puberteit).
vrijdag 5 mei 2017 om 21:15
quote:anky schreef op 05 mei 2017 @ 20:55:
[...]
Mijn kinderen zitten (helaas ) nooit in hun kamer. Zelfs als er vrienden langs komen zitten ze met zijn allen in de woonkamer. Ik ken dat helemaal niet van vroeger, dan ging je meestal op de kamer spelen/chillen (of wat ze dan ook doen tegenwoordig). Het is wel gezellig hoor, maar soms als ik dan thuis kom en ik zie meerder fietsen voor de deur staan, dan zakt de moed mij in de schoenen (en dan hebben mijn kinderen doorgaans best leuke en aardige vrienden).
Ow, van mij moesten ze regelmatig op hun kamer zich gaan vermaken, zeker als er vriendjes (vrienden) waren.
Hier is alleen-tijd enorm belangrijk, gelukkig voor de kinderen ook.
[...]
Mijn kinderen zitten (helaas ) nooit in hun kamer. Zelfs als er vrienden langs komen zitten ze met zijn allen in de woonkamer. Ik ken dat helemaal niet van vroeger, dan ging je meestal op de kamer spelen/chillen (of wat ze dan ook doen tegenwoordig). Het is wel gezellig hoor, maar soms als ik dan thuis kom en ik zie meerder fietsen voor de deur staan, dan zakt de moed mij in de schoenen (en dan hebben mijn kinderen doorgaans best leuke en aardige vrienden).
Ow, van mij moesten ze regelmatig op hun kamer zich gaan vermaken, zeker als er vriendjes (vrienden) waren.
Hier is alleen-tijd enorm belangrijk, gelukkig voor de kinderen ook.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
zaterdag 6 mei 2017 om 06:35
Ik weet nog wel dat ik veel te horen kreeg: "Wacht maar tot hij gaat kruipen/lopen!" Nou, wat een verademing vond ik dat juist. Eindelijk had hij me niet meer bij alles nodig en ging hij ook zelf de wereld ontdekken.
Het is ook maar net wat je ligt, ik vind de kleine-babytijd best wel saai en bij mijn oudste vond ik het ook beklemmend. Mijn jongste zoontje is een hele makkelijke baby, maar dan nog. Vanaf een maand of 3 valt er steeds meer te lachen. De dreumes-/peuterleeftijd vind ik echt een feestje.
Het is ook maar net wat je ligt, ik vind de kleine-babytijd best wel saai en bij mijn oudste vond ik het ook beklemmend. Mijn jongste zoontje is een hele makkelijke baby, maar dan nog. Vanaf een maand of 3 valt er steeds meer te lachen. De dreumes-/peuterleeftijd vind ik echt een feestje.

zaterdag 6 mei 2017 om 10:35
De babytijd vond ik dan weer verre van saai. Ik had baby's die zichzelf absoluut niet konden vermaken en was de hele dag met ze in touw. Als peuter kon mijn jongste dochter zichzelf enorm goed vermaken en dat was heel relaxed. Mijn jongste zoon van 4 kan zichzelf nog steeds niet vermaken en snapt nog steeds niet dat je ook alleen kunt spelen. Dat is dus een stuk vermoeiender.
Kortom, er is weinig over te zeggen, het hangt enorm van het karakter van je kind af.
Kortom, er is weinig over te zeggen, het hangt enorm van het karakter van je kind af.
zaterdag 6 mei 2017 om 10:56
Haha, precies dat vond ik nou juist zo saai. Zo zie je maar inderdaad. Hele dagen aan een baby geplakt zitten, terwijl je er verder weinig mee kan... Dan had ik wel heel de dag iets te doen, maar het was altijd hetzelfde. Dan ben ik liever constant hoofdentertainment en ren ik er de hele dag achteraan. Dat ligt ook aan je eigen karakter.

zaterdag 6 mei 2017 om 11:05

zaterdag 6 mei 2017 om 11:33
Tot en met 3 jaar heb ik weglopertjes gehad. (Eentje nog geen 3 en dat is dus een handenbindertje) Vanaf 4 werd het al een stuk makkelijker, met af en toe een driftbui. En vanaf 6 (tot nu inmiddels 8) is het een makkie. Maar goed, in die leeftijd heb ik ook gewoon al jaren ervaring (als leerkracht). Dus dat mag ook wel wat makkelijker gaan.
zaterdag 6 mei 2017 om 15:10
quote:anky schreef op 06 mei 2017 @ 11:05:
Voordeel van de babytijd vond ik dat je op vrije dagen kon doen wat je wilde. Ik ging met mooi weer altijd op pad, samen met andere ouders. Als ze wat ouder zijn, dan gaat de oudste naar school, moeten ze naar logopedie, fysiotherapie, sport en zit, kortom je hele dag volgepland met afspraken.En ook dat ligt (deels) weer aan het kind. De ene baby sleep je zo overal naartoe, de ander slaapt alleen in het eigen bed en wordt helemaal overprikkeld als je de hele dag de hort op gaat. En met mijn jongste liep ik met 3 maanden al bij de fysio. Dat is met een baby soms best lastig plannen, want dan had ik het zo geregeld dat ik op een tijdstip afsprak waarop er normaliter geen slaapje of voeding was en dan verlegde ze haar ritme weer en moest ik haar wakker maken om naar de fysio te gaan.
Voordeel van de babytijd vond ik dat je op vrije dagen kon doen wat je wilde. Ik ging met mooi weer altijd op pad, samen met andere ouders. Als ze wat ouder zijn, dan gaat de oudste naar school, moeten ze naar logopedie, fysiotherapie, sport en zit, kortom je hele dag volgepland met afspraken.En ook dat ligt (deels) weer aan het kind. De ene baby sleep je zo overal naartoe, de ander slaapt alleen in het eigen bed en wordt helemaal overprikkeld als je de hele dag de hort op gaat. En met mijn jongste liep ik met 3 maanden al bij de fysio. Dat is met een baby soms best lastig plannen, want dan had ik het zo geregeld dat ik op een tijdstip afsprak waarop er normaliter geen slaapje of voeding was en dan verlegde ze haar ritme weer en moest ik haar wakker maken om naar de fysio te gaan.

zaterdag 6 mei 2017 om 15:21
quote:anky schreef op 06 mei 2017 @ 11:05:
Voordeel van de babytijd vond ik dat je op vrije dagen kon doen wat je wilde. Ik ging met mooi weer altijd op pad, samen met andere ouders. Als ze wat ouder zijn, dan gaat de oudste naar school, moeten ze naar logopedie, fysiotherapie, sport en zit, kortom je hele dag volgepland met afspraken.
Jij misschien. Mijn baby's hadden beiden een nare vorm van reflux en sliepen heel slecht en kon ik echt niet overal mee naar toe slepen.
Wel geprobeerd maar helaas.
Voordeel van de babytijd vond ik dat je op vrije dagen kon doen wat je wilde. Ik ging met mooi weer altijd op pad, samen met andere ouders. Als ze wat ouder zijn, dan gaat de oudste naar school, moeten ze naar logopedie, fysiotherapie, sport en zit, kortom je hele dag volgepland met afspraken.
Jij misschien. Mijn baby's hadden beiden een nare vorm van reflux en sliepen heel slecht en kon ik echt niet overal mee naar toe slepen.
Wel geprobeerd maar helaas.