Kinderen
alle pijlers
Wie is hier nog meer als enigst kind grootgebracht?
vrijdag 19 april 2019 17:51
Ik vertel je toch mijn achtergrond al: was in de praktijk enigst kind en heb me nooit eenzaam gevoeld als kind of als tiener.
Ik probeer sinds mijn dertigste een vriendenkring op te bouwen maar het lukt me niet. Mensen zoeken me niet uit zichzelf op en bellen niet uitzichzelf. Iets doe ik fout denk ik dan. En dan wijt ik het na enig nadenken aan het ontbreken van de juiste handvatten en ervaring (niet aangeleerd in mijn jeugd) om goede wederkerige vriendschappen te kunnen realiseren.
vrijdag 19 april 2019 17:58
Sorry hoor, maar wat een kortzichtige gedachte dit.cynthiao schreef: ↑19-04-2019 17:45Jij zegt dat jij als enigst kind sneller op anderen afstapte om vrienden te maken. Jij bent dus juist socialer geworden juist omdat je enigst kind was. Terwijl ik me juist afvroeg of enigst kinderen die geen broers of zusjes hebben om hun sociale kwaliteiten op te oefenen niet juist binnenvetters en introverte wezens worden die daardoor als volwassene moeilijker sociaal vaardig zijn.
Binnenvetter, introvert, het heeft níets met broers en zussen te maken. Bovendien benoem je dit alsof het iets vreselijk negatiefs is.
En hoezo kunnen kinderen alleen maar hun sociale kwaliteiten op broers of zussen oefenen? Waar haal je dat vandaan?
vrijdag 19 april 2019 19:02
Volgens mij is dit toch echt de eerste keer dat je dit uitlegt en naar aanleiding van deze reactie zou ik zeggen: probeer eens wat aardiger te doen, wellicht dat dat ook al helptcynthiao schreef: ↑19-04-2019 17:51Ik vertel je toch mijn achtergrond al: was in de praktijk enigst kind en heb me nooit eenzaam gevoeld als kind of als tiener.
Ik probeer sinds mijn dertigste een vriendenkring op te bouwen maar het lukt me niet. Mensen zoeken me niet uit zichzelf op en bellen niet uitzichzelf. Iets doe ik fout denk ik dan. En dan wijt ik het na enig nadenken aan het ontbreken van de juiste handvatten en ervaring (niet aangeleerd in mijn jeugd) om goede wederkerige vriendschappen te kunnen realiseren.
vrijdag 19 april 2019 19:12
Nee...
mijn ene ouder heeft 1 broer die al overleden is. De andere ouder heeft er wel genoeg maar zijn allemaal geadopteerd. Dus 0 komma 0 familieband. Ze sturen elkaar bijv. een mailtje voor een nieuw adres na een verhuizing maar verder niets, geen contact.
neefjes en nichtjes, ik heb er een aantal als facebookvriend maar een deel nog nooit ontmoet. Voor mij zijn het vreemden.
vrijdag 19 april 2019 19:19
Dit heeft niks met enig kind te maken. Mensen van rond de dertig hebben hun vriendenkring meestal wel op orde dus is het heel lastig om daar tussen te komen. Je jeugd de schuld geven lijkt me in dit geval echt onzin.cynthiao schreef: ↑19-04-2019 17:51Ik vertel je toch mijn achtergrond al: was in de praktijk enigst kind en heb me nooit eenzaam gevoeld als kind of als tiener.
Ik probeer sinds mijn dertigste een vriendenkring op te bouwen maar het lukt me niet. Mensen zoeken me niet uit zichzelf op en bellen niet uitzichzelf. Iets doe ik fout denk ik dan. En dan wijt ik het na enig nadenken aan het ontbreken van de juiste handvatten en ervaring (niet aangeleerd in mijn jeugd) om goede wederkerige vriendschappen te kunnen realiseren.
vrijdag 19 april 2019 19:41
Sociale vaardigheden oefenen op broertjes en zusjes? Ik heb daar op school en in de zandbak ook genoeg ervaring mee opgedaan. Zoals ik aangaf, je hebt als enig kind niet altijd al iemand bij je om mee te spelen, dus je moet juist leren om contact te maken.cynthiao schreef: ↑19-04-2019 17:45Jij zegt dat jij als enigst kind sneller op anderen afstapte om vrienden te maken. Jij bent dus juist socialer geworden juist omdat je enigst kind was. Terwijl ik me juist afvroeg of enigst kinderen die geen broers of zusjes hebben om hun sociale kwaliteiten op te oefenen niet juist binnenvetters en introverte wezens worden die daardoor als volwassene moeilijker sociaal vaardig zijn.
Wel merkte ik dat ik iets 'volwassener' was en sprak dan leeftijdsgenoten omdat ik thuis alleen met volwassenen te maken had, dus toen ik een jaar of 10/12 was, viel ik er ern beetje buiten. Is later bijgetrokken.
Merk nu dat ikzelf iets minder behoefte heb aan een grote sociale kring. Ben dus prima tevreden met de handvol vriendinnen die ik heb.
vrijdag 19 april 2019 21:39
Ook ik was 'in de praktijk' enig kind. In theorie niet; bij mijn vader had ik nog zes halfbroers en -zusjes. Maar ik woonde bij mijn moeder en na het verbreken van contact tussen vader en moeder heb ik hen (incl mijn vader) nooit meer gezien.
Het enig kind zijn vond ik wel prima. Lekker rustig. Ik hou van rust. Ik ben niet sociaal gehandicapt maar heb er geen probleem mee om alleen te zijn. Ik denk dat ik juist eerder al op jonge leeftijd gewend was op een vrij volwassen manier met anderen om te gaan. Ik ervaar in ieder geval zelf geen achterstand op sociaal vlak ten opzichte van mensen die niet als enig kind zijn opgegroeid.
Mijn eigen halfbroers en -zusjes heb ik wel gemist na de breuk, maar gewoon als personen die me dierbaar waren. Het fenomeen 'broers of zussen die er altijd zijn' heb ik niet gemist.
Pas als volwassene vond ik het soms lastig. Mijn moeder heeft geen contact meer met haar familie (behalve haar moeder maar die is inmiddels overleden) dus het was echt alleen mijn moeder en ik, en mijn oma. Verder niks. Soms vind ik dat wel benauwend. Toen mijn moeder ernstig ziek was en ik als enige voor zowel mijn moeder als mijn dementerende oma aan het zorgen was vond ik dag best heavy. Maar ja, broers en zussen hebben is geen garantie dat de lasten dan eerlijk verdeeld worden natuurlijk. Ik weet maar al te goed wat ruzies kunnen doen, en bovendien is het ook niet ondenkbaar dat de een in hong kong en de ander in parijs gaat wonen ofzo. Op mijn bruiloft vond ik het ook wel jammer dat tegenover een hele bups familie van mijn man alleen mijn moeder stond. Maar het leven gaat nu eenmaal zoals het gaat.
Ik heb nu twee kinderen. Had er wel meer gewild maar dat was medisch niet handig. Maar meerdere kinderen was puur ingegeven vanuit dat ons dat leuk en gezellig leek in ons gezin, niet vanuit een geprojecteerd gemis van vroeger ofzo. Als het bij 1 kind was gebleven was dat ook oke geweest.
Het enig kind zijn vond ik wel prima. Lekker rustig. Ik hou van rust. Ik ben niet sociaal gehandicapt maar heb er geen probleem mee om alleen te zijn. Ik denk dat ik juist eerder al op jonge leeftijd gewend was op een vrij volwassen manier met anderen om te gaan. Ik ervaar in ieder geval zelf geen achterstand op sociaal vlak ten opzichte van mensen die niet als enig kind zijn opgegroeid.
Mijn eigen halfbroers en -zusjes heb ik wel gemist na de breuk, maar gewoon als personen die me dierbaar waren. Het fenomeen 'broers of zussen die er altijd zijn' heb ik niet gemist.
Pas als volwassene vond ik het soms lastig. Mijn moeder heeft geen contact meer met haar familie (behalve haar moeder maar die is inmiddels overleden) dus het was echt alleen mijn moeder en ik, en mijn oma. Verder niks. Soms vind ik dat wel benauwend. Toen mijn moeder ernstig ziek was en ik als enige voor zowel mijn moeder als mijn dementerende oma aan het zorgen was vond ik dag best heavy. Maar ja, broers en zussen hebben is geen garantie dat de lasten dan eerlijk verdeeld worden natuurlijk. Ik weet maar al te goed wat ruzies kunnen doen, en bovendien is het ook niet ondenkbaar dat de een in hong kong en de ander in parijs gaat wonen ofzo. Op mijn bruiloft vond ik het ook wel jammer dat tegenover een hele bups familie van mijn man alleen mijn moeder stond. Maar het leven gaat nu eenmaal zoals het gaat.
Ik heb nu twee kinderen. Had er wel meer gewild maar dat was medisch niet handig. Maar meerdere kinderen was puur ingegeven vanuit dat ons dat leuk en gezellig leek in ons gezin, niet vanuit een geprojecteerd gemis van vroeger ofzo. Als het bij 1 kind was gebleven was dat ook oke geweest.
dinsdag 30 april 2019 15:24
dinsdag 30 april 2019 15:55
Ik ken het stereotype in zoverre dat het dermate ingeslepen is dat ik dit regelmatig naar mijn hoofd krijg als ik vertel dat ik enig kind ben. Ik vind het maar brutaal en kortzichtig. Natuurlijk is er meer 'over' voor een enig kind, ouders hoeven hun geld niet te verdelen. Maar verwend worden vind ik iets compleet anders dan gewoonweg de middelen hebben.cynthiao schreef: ↑30-04-2019 15:24Enigst kinderen worden vaak verwend en kunnen egoisten worden is me wel eens verteld. Zelf ben ik enorm verwend in materieel opzicht. Egoistisch ben ik niet ik weet wel te delen.
Maar herkennen jullie deze stereotypen die men over het algemeen heeft (vooral had in de jaren70)?
woensdag 1 mei 2019 07:43
Dus jij kreeg net als ik met je verjaardag en met kerst ook enorm veel kadootjes?SamanthaJonesPR schreef: ↑30-04-2019 15:55Ik ken het stereotype in zoverre dat het dermate ingeslepen is dat ik dit regelmatig naar mijn hoofd krijg als ik vertel dat ik enig kind ben. Ik vind het maar brutaal en kortzichtig. Natuurlijk is er meer 'over' voor een enig kind, ouders hoeven hun geld niet te verdelen. Maar verwend worden vind ik iets compleet anders dan gewoonweg de middelen hebben.
woensdag 1 mei 2019 11:53
Als je geen broer of zus hebt dan kan je niet oefenen met leeftijdsgenoten aangaande ruzie, communicatie en andere dingen. Ik denk dat enigst kinderen vaak ouwelijk overkomen want ze praten alleen met hun ouders.
woensdag 1 mei 2019 12:29
Ik ben min of meer enigst kind (sibling had meervoudige handicaps en is jong overleden, had altijd niveau van een baby). Maar ik ben juist ontzettend sociaal, praat makkelijk, leg makkelijk contacten en ben open naar anderen. Sterker nog, daar ben ik bij mijn huidige baan zelf op aangenomen.
Daarentegen heb ik er juist af en toe ontzettend behoefte aan om alleen te zijn en kan ik me ook heel goed zelfstandig vermaken. Ik heb dus niet altijd mensen om me heen nodig.
Daarentegen heb ik er juist af en toe ontzettend behoefte aan om alleen te zijn en kan ik me ook heel goed zelfstandig vermaken. Ik heb dus niet altijd mensen om me heen nodig.
woensdag 1 mei 2019 12:30
Enigst kinderen gaan ook naar school, hebben soms neefjes en nichtjes, buurjongens en - meisjes...
woensdag 1 mei 2019 14:28
Oh ja want ze zitten niet op school, sporten niet en hebben geen vrienden in de buurt of andere familie.
woensdag 1 mei 2019 19:49
Nee, Kerstcadeaus deden wij sowieso niet aan. En mijn verjaardag valt rond de Sinterklaasperiode. Ik heb bijvoorbeeld wel mijn rijbewijs gekregen van mijn ouders en ik hoefde ook niet zelf mijn collegegeld op te hoesten. Is dit verwend? Ik heb vanaf mijn 14e altijd bijbaantjes gehad en vond het leuk om te werken ook nog. Nu ik ouder ben krijg ik wel meer van mijn ouders. Zo hebben ze bijgesprongen bij de koop van mijn appartement toen mijn relatie uitging. Iets met liever uit een warme hand... Maar ook al kreeg je een berg met cadeaus denk ik dat veel ouders dit ook aan hun kinderen zouden willen geven, maar als je meerdere kinderen hebt moet je nu eenmaal de buit verdelen. Het predicaat 'verwend' komt wat mij betreft van jaloerse mensen.
woensdag 1 mei 2019 19:58
Hier een bewuste keuze gemaakt voor een tweede. Een van onze belangrijkste redenen was dat we onze oudste een broer of zus gunde.
Deze band verschilt wezenlijk van de band met een nichtje/ neefje of vriendje (waarmee je niet samen in een huis woont, niet dezelfde ouders en opvoeding deelt en die vaak zelf wel een broer/ zus heeft om dit alles mee te delen).
Daarbij gunden we het ons kind om mogelijk tante/oom te worden in de toekomst, steun te vinden als wij aftakelen en overlijden, een klankbord te hebben als er iets aan de hand is met ons, iemand te hebben om te praten over een gedeelde jeugd, samen mee op vakantie te gaan (dus niet altijd zelf op zoek hoeven naar contact, maar dat het thuis al gezellig is, zonder dat we constant op zoek hoeven naar vertier).
En ik weet echt wel dat er broers en zussen bestaan die geen goede band hebben, maar ik ken daar in mijn omgeving nagenoeg geen voorbeelden van. Mijn beeld is dus erg positief over siblings, ik reken hen zelf tot mijn allerbeste vrienden. Het idee dat ik mijn kind een mogelijke zelfde band zou ontnemen zou ik echt hartverscheurend vinden.
Ik vind het altijd een wat zielig gezicht als ik een kindje alleen zie met de ouders, al weet ik best dat dat mijn eigen invulling is en zij misschien wel erg gelukkig zijn in die samenstelling. Ik kan me alleen niet voorstellen dat je ervoor zou kiezen. Volgens mij is het vaak overmacht, dus dan vind ik het toch wel jammer voor de ouders, maar vooral voor het enigs kind zelf.
Deze band verschilt wezenlijk van de band met een nichtje/ neefje of vriendje (waarmee je niet samen in een huis woont, niet dezelfde ouders en opvoeding deelt en die vaak zelf wel een broer/ zus heeft om dit alles mee te delen).
Daarbij gunden we het ons kind om mogelijk tante/oom te worden in de toekomst, steun te vinden als wij aftakelen en overlijden, een klankbord te hebben als er iets aan de hand is met ons, iemand te hebben om te praten over een gedeelde jeugd, samen mee op vakantie te gaan (dus niet altijd zelf op zoek hoeven naar contact, maar dat het thuis al gezellig is, zonder dat we constant op zoek hoeven naar vertier).
En ik weet echt wel dat er broers en zussen bestaan die geen goede band hebben, maar ik ken daar in mijn omgeving nagenoeg geen voorbeelden van. Mijn beeld is dus erg positief over siblings, ik reken hen zelf tot mijn allerbeste vrienden. Het idee dat ik mijn kind een mogelijke zelfde band zou ontnemen zou ik echt hartverscheurend vinden.
Ik vind het altijd een wat zielig gezicht als ik een kindje alleen zie met de ouders, al weet ik best dat dat mijn eigen invulling is en zij misschien wel erg gelukkig zijn in die samenstelling. Ik kan me alleen niet voorstellen dat je ervoor zou kiezen. Volgens mij is het vaak overmacht, dus dan vind ik het toch wel jammer voor de ouders, maar vooral voor het enigs kind zelf.
woensdag 1 mei 2019 20:17
Ik ben een enig kind en man en ik hebben er bewust voor gekozen om het zelf ook bij een kind te houden. Juist omdat ik het zelf zo positief ervaren heb.
Heb zelf geen broers/ zussen gemist en ben niet extreem verwend. Verder heb ik een behoorlijk extraverte persoonlijkheid en heb totaal geen problemen om nieuwe contacten te leggen. Dus ik herken me totaal niet in het verhaal van TO.
Heb zelf geen broers/ zussen gemist en ben niet extreem verwend. Verder heb ik een behoorlijk extraverte persoonlijkheid en heb totaal geen problemen om nieuwe contacten te leggen. Dus ik herken me totaal niet in het verhaal van TO.
woensdag 1 mei 2019 20:22
Inderdaad!Maya85 schreef: ↑01-05-2019 19:58Ik vind het altijd een wat zielig gezicht als ik een kindje alleen zie met de ouders, al weet ik best dat dat mijn eigen invulling is en zij misschien wel erg gelukkig zijn in die samenstelling. Ik kan me alleen niet voorstellen dat je ervoor zou kiezen. Volgens mij is het vaak overmacht, dus dan vind ik het toch wel jammer voor de ouders, maar vooral voor het enigs kind zelf.
woensdag 1 mei 2019 20:23
woensdag 1 mei 2019 20:25
Bewuste keuze voor één kind is goedpraten van overmacht ofzo?Maya85 schreef: ↑01-05-2019 19:58
Ik vind het altijd een wat zielig gezicht als ik een kindje alleen zie met de ouders, al weet ik best dat dat mijn eigen invulling is en zij misschien wel erg gelukkig zijn in die samenstelling. Ik kan me alleen niet voorstellen dat je ervoor zou kiezen. Volgens mij is het vaak overmacht, dus dan vind ik het toch wel jammer voor de ouders, maar vooral voor het enigs kind zelf.
donderdag 2 mei 2019 14:28
Ja. Ze zitten op school. Maar nee,niet alle ouders heben geld voor buitenschoolse activiteiten en nee niet alle kinderen hebben speelkameraadjes voor buiten schooltijd.
donderdag 2 mei 2019 14:29
Kinderen hebben vergt geld. Niet iedereen heeft geld voor een tweede kind.LuckyDucky_001 schreef: ↑01-05-2019 20:25Bewuste keuze voor één kind is goedpraten van overmacht ofzo?
