Kinderen
alle pijlers
Wie is hier nog meer als enigst kind grootgebracht?
donderdag 2 mei 2019 14:33
En er zijn ook mensen die genoeg geld hebben, maar toch gewoon bewust voor 1 kind kiezen. Hetzelfde geldt voor 2, 3, 4, ect. kinderen.
Maar schijnbaar moet je altijd een reden hebben om het máár bij 1 kind te houden. Want het is zo zielig en 1 kind zal in totaal isolement opgroeien
.Ik ben blij dat er een (in de meeste gevallen) keuze is tegenwoordig.
donderdag 2 mei 2019 14:42
Nee. Er is juist gebleken dat het hebben van een broer of zus veel voordelen heeft:
https://www.oudersvannu.nl/nieuws/9x-di ... ezondheid/
donderdag 2 mei 2019 14:45
https://www.oudersvannu.nl/peuter/opvoeden/enig-kind/Maya85 schreef: ↑02-05-2019 14:42Nee. Er is juist gebleken dat het hebben van een broer of zus veel voordelen heeft:
https://www.oudersvannu.nl/nieuws/9x-di ... ezondheid/
donderdag 2 mei 2019 14:48
Overmacht?Maya85 schreef: ↑01-05-2019 19:58Hier een bewuste keuze gemaakt voor een tweede. Een van onze belangrijkste redenen was dat we onze oudste een broer of zus gunde.
Deze band verschilt wezenlijk van de band met een nichtje/ neefje of vriendje (waarmee je niet samen in een huis woont, niet dezelfde ouders en opvoeding deelt en die vaak zelf wel een broer/ zus heeft om dit alles mee te delen).
Daarbij gunden we het ons kind om mogelijk tante/oom te worden in de toekomst, steun te vinden als wij aftakelen en overlijden, een klankbord te hebben als er iets aan de hand is met ons, iemand te hebben om te praten over een gedeelde jeugd, samen mee op vakantie te gaan (dus niet altijd zelf op zoek hoeven naar contact, maar dat het thuis al gezellig is, zonder dat we constant op zoek hoeven naar vertier).
En ik weet echt wel dat er broers en zussen bestaan die geen goede band hebben, maar ik ken daar in mijn omgeving nagenoeg geen voorbeelden van. Mijn beeld is dus erg positief over siblings, ik reken hen zelf tot mijn allerbeste vrienden. Het idee dat ik mijn kind een mogelijke zelfde band zou ontnemen zou ik echt hartverscheurend vinden.
Ik vind het altijd een wat zielig gezicht als ik een kindje alleen zie met de ouders, al weet ik best dat dat mijn eigen invulling is en zij misschien wel erg gelukkig zijn in die samenstelling. Ik kan me alleen niet voorstellen dat je ervoor zou kiezen. Volgens mij is het vaak overmacht, dus dan vind ik het toch wel jammer voor de ouders, maar vooral voor het enigs kind zelf.
Ik heb gewoon geen kriebels meer voor een tweede en ik vind dat elk kind vanuit een diepe wens welkom moet zijn. Niet als vermaak voor de eerste.
donderdag 2 mei 2019 14:55
Maya85 schreef: ↑02-05-2019 14:42Nee. Er is juist gebleken dat het hebben van een broer of zus veel voordelen heeft:
https://www.oudersvannu.nl/nieuws/9x-di ... ezondheid/
Dat is een opsomming van zelfverzonnen voordelen door een commerciële website?
Enigskinderen blijken volkomen vergelijkbaar met kinderen met siblings en zelfs wat gelukkiger:
https://www.boompsychologie.nl/media/3/ ... i_2015.pdf
donderdag 2 mei 2019 14:55
Voor het grootste deel is het overmacht. Stel dat uit elkaar gaat na het eerste kind is geboren, dus er komt geen tweede meer. Sommige stellen zijn al te oud, of hebben vruchtbaarheidsproblemen, waardoor een tweede niet meer gaat lukken.Lighttaste schreef: ↑02-05-2019 14:48Overmacht?
Ik heb gewoon geen kriebels meer voor een tweede en ik vind dat elk kind vanuit een diepe wens welkom moet zijn. Niet als vermaak voor de eerste.
donderdag 2 mei 2019 15:16
To (en nog een paar), geen last van vooroordelen zeker?
Veel zaken zijn een karaktertrek én opvoeding.
Ja, het kan fijn zijn om een broer of zus te hebben, maar het kan ook fijn zijn om enigskind te zijn.
Misschien is een enigskind wel socialer omdat je anders geen speelkameraadjes hebt. Misschien zijn siblings wel minder sociaal want ze hebben altijd nog elkaar, dus een vreemde vragen of je mee mag spelen hoeft minder vaak. Siblings zijn tot elkaar veroordeeld, want het is nu eenmaal je sibling, dus als je elkaar niet ligt, zit je nog aan elkaar vast. Enzovoorts. Zoveel redenen, zoveel mogelijkheden, zoveel oorzaken.
Dus TO, als je problemen hebt met het leggen van sociale contacten, kan het zijn dat dit komt door jouw jeugd. Maar het feit dat je geen siblings hebt nu aanwijzen als de oorzaak, is gewoon te kort door de bocht. Misschien had het gezien jouw karakter en opvoeding beter geweest als je siblings had gehad. En mogelijk had het niets uitgemaakt. Maar ja, zeker weten doe je dat nooit.
Veel zaken zijn een karaktertrek én opvoeding.
Ja, het kan fijn zijn om een broer of zus te hebben, maar het kan ook fijn zijn om enigskind te zijn.
Misschien is een enigskind wel socialer omdat je anders geen speelkameraadjes hebt. Misschien zijn siblings wel minder sociaal want ze hebben altijd nog elkaar, dus een vreemde vragen of je mee mag spelen hoeft minder vaak. Siblings zijn tot elkaar veroordeeld, want het is nu eenmaal je sibling, dus als je elkaar niet ligt, zit je nog aan elkaar vast. Enzovoorts. Zoveel redenen, zoveel mogelijkheden, zoveel oorzaken.
Dus TO, als je problemen hebt met het leggen van sociale contacten, kan het zijn dat dit komt door jouw jeugd. Maar het feit dat je geen siblings hebt nu aanwijzen als de oorzaak, is gewoon te kort door de bocht. Misschien had het gezien jouw karakter en opvoeding beter geweest als je siblings had gehad. En mogelijk had het niets uitgemaakt. Maar ja, zeker weten doe je dat nooit.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
donderdag 2 mei 2019 15:20
Nee, alles wat in dat artikel genoemd staat is gebaseerd op wetenschappelijk onderzoek, dat staat in een van de eerste zinnen. Misschien gewoon eens lezen? Je kan de artikelen ook opzoeken als dat je interesseert.Wittelamp schreef: ↑02-05-2019 14:55Dat is een opsomming van zelfverzonnen voordelen door een commerciële website?
Enigskinderen blijken volkomen vergelijkbaar met kinderen met siblings en zelfs wat gelukkiger:
https://www.boompsychologie.nl/media/3/ ... i_2015.pdf
donderdag 2 mei 2019 18:52
Ik herken het niet en heb niets aan mijn broer en zo ken ik nog een heleboel mensen.Maya85 schreef: ↑02-05-2019 14:42Nee. Er is juist gebleken dat het hebben van een broer of zus veel voordelen heeft:
https://www.oudersvannu.nl/nieuws/9x-di ... ezondheid/
Ik geloof er ook niets van. Zal veel te beperkt onderzocht zijn.
Ook fijn om te lezen voor mensen die vanwege hun gezondheid maar 1 kind kunnen krijgen of die een kind verloren hebben.
donderdag 2 mei 2019 19:03
Gewoon onzin dat onderzoek. Die factoren worden namelijk ook door andere dingen beinvloed!Maya85 schreef: ↑02-05-2019 14:42Nee. Er is juist gebleken dat het hebben van een broer of zus veel voordelen heeft:
https://www.oudersvannu.nl/nieuws/9x-di ... ezondheid/
donderdag 2 mei 2019 19:30
Of het is een keuze: ik wil graag een kind en mijn man wil er 2. Nou inmiddels weet hij ook dat die 2e er niet gaat komen, tenzij hij ergens een draagmoeder kan regelen. No wat dat ik weer een jaar aan mijn leven ga opofferen om een kind te krijgen wat hij liever wil dan ik. Ik hou veel van mijn man, maar niet zoveel dat ik nogmaals 1,5 tot 2 jaar van leven met een kind krijgen bezig ga zijn. Kan het nog zo goed voor een kind zijn, ik vind mijn eigen leven ook belangrijk en als kind dadelijk 2 of 3 is dat zijn/haar moeder niet de helft van de tijd ziek op bed ligt. M
donderdag 2 mei 2019 21:04
Alles heeft zijn voor- en nadelen maar in the end is niemand beter af: met of zonder broers of zussen. Wat is trouwens jouw motivatie om hier het siblingsevangelie te komen verkondigen, te etaleren hoe goed je het zelf allemaal wel niet hebt gedaan en de keuze voor één kind weg te zetten op basis van twijfelachtige argumenten?Maya85 schreef: ↑02-05-2019 14:42Nee. Er is juist gebleken dat het hebben van een broer of zus veel voordelen heeft:
https://www.oudersvannu.nl/nieuws/9x-di ... ezondheid/
donderdag 2 mei 2019 21:08
nymphaion schreef: ↑02-05-2019 21:04Alles heeft zijn voor- en nadelen maar in the end is niemand beter af: met of zonder broers of zussen. Wat is trouwens jouw motivatie om hier het siblingsevangelie te komen verkondigen, te etaleren hoe goed je het zelf allemaal wel niet hebt gedaan en de keuze voor één kind weg te zetten op basis van twijfelachtige argumenten?
vrijdag 3 mei 2019 18:35
Het voordeel van een broer of zus als je ouders hulpbehoevend worden herken ik wel. Ik kom uit een groot gezin en ondanks dat mijn ouders duizenden kilometers weg wonen is er altijd wel iemand die tijd heeft of ze een paar dagen kan huisvesten als ze hier zijn. Ook financieel is het gemakkelijker om ze te ondersteunen.
Een van mijn beste vriendinnen is enigkind en zij draait daar dus alleen voor op. Zij verzucht vaak dat dat het enige moment is dat ze een broer of zus wil.
Een van mijn beste vriendinnen is enigkind en zij draait daar dus alleen voor op. Zij verzucht vaak dat dat het enige moment is dat ze een broer of zus wil.
vrijdag 3 mei 2019 18:57
Hier ook enigst kind. Vroeger vond ik dat alleen maar heerlijk. Als ik zag hoe vaak vriendinnen en buurkinderen ruzie hadden met broers en zussen. Om de kleinste dingen. Al was ik wel eens jaloers dat ik nooit een broer of zus de schuld kon geven. Maar verder alle aandacht en speelgoed voor mezelf.
Nu had ik best graag een zus gehad. Vooral omdat ik niet makkelijk contact maak. Regelmatig hoor ik van vrouwen dat hun zus hun beste vriendin is. Al moet je het ook treffen natuurlijk of de karakters klikken.
Nu had ik best graag een zus gehad. Vooral omdat ik niet makkelijk contact maak. Regelmatig hoor ik van vrouwen dat hun zus hun beste vriendin is. Al moet je het ook treffen natuurlijk of de karakters klikken.
zaterdag 4 mei 2019 11:33
zaterdag 4 mei 2019 12:18
Een broer/zus is nu eenmaal heel anders dan een vriendje of vriendinnetje. Met een broer/zus kun je snoeihard ruziemaken je weet immers toch wel dat het je broer/zus blijft. Daarna maak je het weer goed, want elkaar ontlopen kan niet, je zal het toch met elkaar moeten doen. Compromissen sluiten, elkaar uitdagen en helpen, laten vallen en er dan toch weer voor elkaar zijn op cruciale momenten. Dit zijn heel specifieke sociale vaardigheden die een enigst kind niet meekrijgt.
Een vriendje of vriendinnetje kan immers gewoon zeggen dat ze je vriendje niet meer wil zijn en dan keer je elkaar de rug toe. Je woont in een ander huis, hebt geen gezamenlijke familie, ouders en geschiedenis. Het is echt iets totaal anders.
Daarom vind ik het zo raar dat een vriendje of vriendinnetje vaak wordt ingezet als een soort vervanging van een broer of zus door ouders die zich toch wat schuldig voelen dat ze maar een kind hebben gekregen. Maar een vriendje is geen broer/zus en dat gaat het nooit worden ook.
Een vriendje of vriendinnetje kan immers gewoon zeggen dat ze je vriendje niet meer wil zijn en dan keer je elkaar de rug toe. Je woont in een ander huis, hebt geen gezamenlijke familie, ouders en geschiedenis. Het is echt iets totaal anders.
Daarom vind ik het zo raar dat een vriendje of vriendinnetje vaak wordt ingezet als een soort vervanging van een broer of zus door ouders die zich toch wat schuldig voelen dat ze maar een kind hebben gekregen. Maar een vriendje is geen broer/zus en dat gaat het nooit worden ook.
zaterdag 4 mei 2019 12:31
Schuldig voelen? Waarom zou je je in godsnaam schuldig moeten voelen als je het (bewust) bij één kind houdt? Dat is jouw invulling.. en heeft ermee te maken dat jij het niet kunt begrijpen, zielig vindt voor dat ene kind, etc. Oordeel niet. Ik ben enig kind en heb er echt geen trauma aan overgehouden, noch heb ik mijn ouders ooit iets kwalijk genomen.Maya85 schreef: ↑04-05-2019 12:18Een broer/zus is nu eenmaal heel anders dan een vriendje of vriendinnetje. Met een broer/zus kun je snoeihard ruziemaken je weet immers toch wel dat het je broer/zus blijft. Daarna maak je het weer goed, want elkaar ontlopen kan niet, je zal het toch met elkaar moeten doen. Compromissen sluiten, elkaar uitdagen en helpen, laten vallen en er dan toch weer voor elkaar zijn op cruciale momenten. Dit zijn heel specifieke sociale vaardigheden die een enigst kind niet meekrijgt.
Een vriendje of vriendinnetje kan immers gewoon zeggen dat ze je vriendje niet meer wil zijn en dan keer je elkaar de rug toe. Je woont in een ander huis, hebt geen gezamenlijke familie, ouders en geschiedenis. Het is echt iets totaal anders.
Daarom vind ik het zo raar dat een vriendje of vriendinnetje vaak wordt ingezet als een soort vervanging van een broer of zus door ouders die zich toch wat schuldig voelen dat ze maar een kind hebben gekregen. Maar een vriendje is geen broer/zus en dat gaat het nooit worden ook.
zaterdag 4 mei 2019 12:44
Ik heb nog een bewuste herinnering van toen ik rond de 4 jaar was. Toen kwam een oom en tante opeens met 'n baby en toen heb ik geschokt aan mijn ouders gevraagd of ze toch geen baby meer van plan waren. Gelukkig had mijn vader zich al laten steriliseren omdat hij bewust koos voor eentje om de gezins/relatiedynamiek in balans te houden.
Zelf ben ik ook van de rust en trok me sowieso al graag terug op m'n kamer na zo'n overprikkelende schooldag. Maar als ik wilde kon ik met kinderen uit de buurt of klasgenootjes spelen. Voordeel was dat als ik hen zat was, ik naar huis kon gaan en daar rust had.
Kinderen jutten elkaar de hele tijd op, concurreren met elkaar. Niets voor mij. Bovendien hadden de kinderen waarmee ik speelde soms wel siblings, maar die speelden nooit samen, want een jaar te oud of te jong.
Ook als volwassene ben ik dankbaar enig kind te zijn. En al helemaal in de periode dat het met mijn vader slecht ging en hij overleed. Ik kan me niet voorstellen hoe ik daar doorheen had moeten komen als ik ook nog 'ns te maken had gehad met een sibling die zich overal tegenaan had willen bemoeien. En al helemaal als diegene dan ook nog 'n partner of erger een kind had meegesleept! Dat zou sowieso de band die ik met mijn ouders heb nadelig hebben beinvloed, want ik zou het niet getrokken hebben als er kleine kinderen aanwezig zouden zijn geweest bij gezinsuitjes/samenzijn.
Zelf ben ik ook van de rust en trok me sowieso al graag terug op m'n kamer na zo'n overprikkelende schooldag. Maar als ik wilde kon ik met kinderen uit de buurt of klasgenootjes spelen. Voordeel was dat als ik hen zat was, ik naar huis kon gaan en daar rust had.
Kinderen jutten elkaar de hele tijd op, concurreren met elkaar. Niets voor mij. Bovendien hadden de kinderen waarmee ik speelde soms wel siblings, maar die speelden nooit samen, want een jaar te oud of te jong.
Ook als volwassene ben ik dankbaar enig kind te zijn. En al helemaal in de periode dat het met mijn vader slecht ging en hij overleed. Ik kan me niet voorstellen hoe ik daar doorheen had moeten komen als ik ook nog 'ns te maken had gehad met een sibling die zich overal tegenaan had willen bemoeien. En al helemaal als diegene dan ook nog 'n partner of erger een kind had meegesleept! Dat zou sowieso de band die ik met mijn ouders heb nadelig hebben beinvloed, want ik zou het niet getrokken hebben als er kleine kinderen aanwezig zouden zijn geweest bij gezinsuitjes/samenzijn.
zaterdag 4 mei 2019 12:50
Ik ben enig kind en getrouwd met man die ook enig kind is, wij beide hebben een totaal andere jeugd gehad. Toch hadden we allebei toen we gingen trouwen voor ogen als het ons gegeven is niet 1 kind maar meer. Waarom we dat dachten was ook voor ons alle twee weer anders maar nu onze kinderen (bijna)jong volwassene zijn vinden we allebei dat ze een leukere jeugd hebben gehad omdat ze niet enig kind waren. Ze hadden altijd iemand om mee te spelen, kletsen, ruziën of als hulp bij "lastige" ouders. Ook nu ze ouder zijn trekken ze nog veel met elkaar op.
Nu drie van onze vier ouders overleden zijn zie ik hier ook wel nadelen. Natuurlijk is er geen gezeur over de erfenis maar alle zorg voor en na overlijden komt op 1 iemand neer. Je kunt met niemand herinneren over vroeger ophalen die je ouders op dezelfde manier heeft gekend dan jij.
Ondanks dat ik veel vriendinnen had die regelmatig over de vloer kwamen voelde ik me toch vaak eenzaam. Want na het spelen gingen zij weer naar huis en bleef ik achter met mijn vader en moeder die natuurlijk hun eigen dingen (werk en huishouden) deden en ging ik dan maar weer een boek lezen. Ook leuk maar wel alleen.
Nu drie van onze vier ouders overleden zijn zie ik hier ook wel nadelen. Natuurlijk is er geen gezeur over de erfenis maar alle zorg voor en na overlijden komt op 1 iemand neer. Je kunt met niemand herinneren over vroeger ophalen die je ouders op dezelfde manier heeft gekend dan jij.
Ondanks dat ik veel vriendinnen had die regelmatig over de vloer kwamen voelde ik me toch vaak eenzaam. Want na het spelen gingen zij weer naar huis en bleef ik achter met mijn vader en moeder die natuurlijk hun eigen dingen (werk en huishouden) deden en ging ik dan maar weer een boek lezen. Ook leuk maar wel alleen.
zaterdag 4 mei 2019 12:51
Doe eens normaal joh.Maya85 schreef: ↑04-05-2019 12:18Een broer/zus is nu eenmaal heel anders dan een vriendje of vriendinnetje. Met een broer/zus kun je snoeihard ruziemaken je weet immers toch wel dat het je broer/zus blijft. Daarna maak je het weer goed, want elkaar ontlopen kan niet, je zal het toch met elkaar moeten doen. Compromissen sluiten, elkaar uitdagen en helpen, laten vallen en er dan toch weer voor elkaar zijn op cruciale momenten. Dit zijn heel specifieke sociale vaardigheden die een enigst kind niet meekrijgt.
Een vriendje of vriendinnetje kan immers gewoon zeggen dat ze je vriendje niet meer wil zijn en dan keer je elkaar de rug toe. Je woont in een ander huis, hebt geen gezamenlijke familie, ouders en geschiedenis. Het is echt iets totaal anders.
Daarom vind ik het zo raar dat een vriendje of vriendinnetje vaak wordt ingezet als een soort vervanging van een broer of zus door ouders die zich toch wat schuldig voelen dat ze maar een kind hebben gekregen. Maar een vriendje is geen broer/zus en dat gaat het nooit worden ook.
Wat te denken van mensen die een kind verliezen. Wat te denken van vreselijke relaties tussen broers en zussen.
Doe je oogkleppen eens af!!!
zaterdag 4 mei 2019 12:53
Jammer om te weten dat meteen aan dit soort dingen wordt gedacht bij gezinnen met éen kind... Mijn eigen reden om het er bij éentje te houden staat daar niet tussen...
