Kinderen
alle pijlers
Wie is hier nog meer als enigst kind grootgebracht?
vrijdag 19 april 2019 09:40
Wat bedoel je met 'in de praktijk was ik enig kind'?
Ik ben enig kind en heb dat volledig geaccepteerd. Betekent niet dat ik het hier nooit moeilijk mee heb gehad. Ik vond het altijd ontzettend eenzaam, ook al ben ik een sociaal persoon met een grote vriendenkring. Blood will always be thicker than water. Ben dan ook vaak teleurgesteld in vriendschappen. Zelf zou ik, als het zo mag zijn natuurlijk, voor meer dan 1 kind gaan. Omdat ik het fijner vind voor een kind om met een sibling op te groeien.
Denken jullie dat enig kinderen een betere band met hun ouders hebben? Voor mij geldt dat in elk geval niet, helaas.
Ik ben enig kind en heb dat volledig geaccepteerd. Betekent niet dat ik het hier nooit moeilijk mee heb gehad. Ik vond het altijd ontzettend eenzaam, ook al ben ik een sociaal persoon met een grote vriendenkring. Blood will always be thicker than water. Ben dan ook vaak teleurgesteld in vriendschappen. Zelf zou ik, als het zo mag zijn natuurlijk, voor meer dan 1 kind gaan. Omdat ik het fijner vind voor een kind om met een sibling op te groeien.
Denken jullie dat enig kinderen een betere band met hun ouders hebben? Voor mij geldt dat in elk geval niet, helaas.
vrijdag 19 april 2019 11:08
Mijn vriend en ik zijn allebei enig kind. Hij hecht veel belang aan vrienden. Vindt het belnagrijk om vaak af te spreken en er voor mensen te zijn. Hij heeft vroeger wel graag een broertje of zusje willen hebben.
Ik ben heel sociaal in het feit dat ik met iedereen een praatje maak en mijn ding doen, maar ik ben wel meer een loner. Af en toe eens met mensen afspreken is prima, maar ik zit veel liever met een boek of de bank of ga sporten. Ik ben altijd al blij geweest dat ik alleen was.
Nu we het steeds vaker over kinderen hebben, weten we ook van elkaar dat wij er ook maar eentje willen (als het ons gegeven is).
Ik ben heel sociaal in het feit dat ik met iedereen een praatje maak en mijn ding doen, maar ik ben wel meer een loner. Af en toe eens met mensen afspreken is prima, maar ik zit veel liever met een boek of de bank of ga sporten. Ik ben altijd al blij geweest dat ik alleen was.
Nu we het steeds vaker over kinderen hebben, weten we ook van elkaar dat wij er ook maar eentje willen (als het ons gegeven is).
vrijdag 19 april 2019 11:16
Ik ben enig kind. Op vakantie had ik geen broer of zus om mee te spelen en moest ik dus op andere kinderen afstappen. Meestal met positief resultaat, maar soms zaten ze niet op me te wachten en moest ik het elders zoeken. Mijn wereld werd wel snel groter dan het eigen gezin op deze manier.
Ik merk als volwassene dat ik wel makkelijk contact maak, maar ook heel goed op mezelf kan zijn. Daar ook veel behoefte aan heb. Tegen 'strijd' kan ik niet. Dat heb ik waarschijnlijk nooit geleerd. Dan heb ik snel de neiging me terug te trekken.
Ik merk als volwassene dat ik wel makkelijk contact maak, maar ook heel goed op mezelf kan zijn. Daar ook veel behoefte aan heb. Tegen 'strijd' kan ik niet. Dat heb ik waarschijnlijk nooit geleerd. Dan heb ik snel de neiging me terug te trekken.
vrijdag 19 april 2019 13:25
bibi72 schreef: ↑19-04-2019 02:53Mijn man. En hij is ontzettend leuk en sociaal. Waar ik aan merk dat hij enigst kind was, is dat hij vriendschappen ontzettend belangrijk vindt en daar heel zorgvuldig mee omgaat.
Enige “handicap” is dat hij nooit geleerd heeft ruzie te maken. Maar dat vind ik alleen maar fijn, hij is heel lief en geduldig (anders dan ik, ik kom uit een gezin met meerdere kinderen en ben gewend dat je wel eens ruzie moet maken). Hij houdt van de goede vrede bewaren.
Kortom, ik merk eigenlijk alleen maar positieve dingen aan mijn man. Kan zijn omdat ik nou eenmaal heel veel van hem hou...
Heeft niets met enig kind te maken dat vrede bewaren. Is een karaktertrek.
vrijdag 19 april 2019 14:07
enigst kind is informeel, maar is niet fout.viva-amber schreef: ↑19-04-2019 07:43Enig kind...waarvan er geen tweede is...eniger dan enig kan niet..heeft dus geen overtreffende trap.
https://onzetaal.nl/taaladvies/enigst-kind-enig-kind
vrijdag 19 april 2019 14:12
vrijdag 19 april 2019 14:19
Hier herken ik mijzelf helemaal in!LieveMona schreef: ↑19-04-2019 11:16Ik ben enig kind. Op vakantie had ik geen broer of zus om mee te spelen en moest ik dus op andere kinderen afstappen. Meestal met positief resultaat, maar soms zaten ze niet op me te wachten en moest ik het elders zoeken. Mijn wereld werd wel snel groter dan het eigen gezin op deze manier.
Ik merk als volwassene dat ik wel makkelijk contact maak, maar ook heel goed op mezelf kan zijn. Daar ook veel behoefte aan heb. Tegen 'strijd' kan ik niet. Dat heb ik waarschijnlijk nooit geleerd. Dan heb ik snel de neiging me terug te trekken.
vrijdag 19 april 2019 14:32
Voor ouders is een kind natuurlijk wel makkelijk. Voor het kind zelf lijkt het mij minder leuk. Ik zou daar dus nooit bewust voor kiezen. Maar soms heb je geen keuze en is het helaas niet anders.
Ik ken diverse mensen die geen siblings hebben. Geen van allen hebben ze dat zelf ook maar 1 kind. Allen geven los van elkaar aan dat ze altijd op zoek moesten naar contact. Dat maakt je sociaal omdat er thuis alleen eenzaamheid was en ze voor contact buiten de deur moesten zijn. Maar die andere kinderen hadden wel siblings en als vriendjes geen tijd, vakantie of iets anders te doen hadden waren ze alleen. Ook kan je natuurlijk niet altijd overal een vriendje meenemen.
Ik merk dat ze moeilijk ruzie kunnen maken, lang van stof kunnen zijn, gewend om veel aandacht te krijgen. Ze deden het vaak wel goed op school en in hun werk. Een vriend gaf ooit aan dat thuis alle aandacht op hem was gericht. Ouders hadden alle tijd voor uitleg, hingen overal mee naar toe (sport, uitboeringen). Maar daardoor lag er ook druk. Als ouders heb je maar 1 kind om trots op te zijn. Dat kind wil het dan ook goed doen.
En ze merken vaak wel dat ze extra hun best moeten doen met vriendschappen omdat bij veel mensen de familieband heel belangrijk is. Die kan zeer moeilijk verbroken worden en vrienden komen en gaan in je leven. Familie is (op extreme uitzonderingen na) voor altijd.
Als ouders overleden zijn is het trouwens nog erger.
Ik ken diverse mensen die geen siblings hebben. Geen van allen hebben ze dat zelf ook maar 1 kind. Allen geven los van elkaar aan dat ze altijd op zoek moesten naar contact. Dat maakt je sociaal omdat er thuis alleen eenzaamheid was en ze voor contact buiten de deur moesten zijn. Maar die andere kinderen hadden wel siblings en als vriendjes geen tijd, vakantie of iets anders te doen hadden waren ze alleen. Ook kan je natuurlijk niet altijd overal een vriendje meenemen.
Ik merk dat ze moeilijk ruzie kunnen maken, lang van stof kunnen zijn, gewend om veel aandacht te krijgen. Ze deden het vaak wel goed op school en in hun werk. Een vriend gaf ooit aan dat thuis alle aandacht op hem was gericht. Ouders hadden alle tijd voor uitleg, hingen overal mee naar toe (sport, uitboeringen). Maar daardoor lag er ook druk. Als ouders heb je maar 1 kind om trots op te zijn. Dat kind wil het dan ook goed doen.
En ze merken vaak wel dat ze extra hun best moeten doen met vriendschappen omdat bij veel mensen de familieband heel belangrijk is. Die kan zeer moeilijk verbroken worden en vrienden komen en gaan in je leven. Familie is (op extreme uitzonderingen na) voor altijd.
Als ouders overleden zijn is het trouwens nog erger.
vrijdag 19 april 2019 14:47
Nou nou, je hebt er wel een heel onderzoek naar gedaan he?evelien2010 schreef: ↑19-04-2019 14:32Voor ouders is een kind natuurlijk wel makkelijk. Voor het kind zelf lijkt het mij minder leuk. Ik zou daar dus nooit bewust voor kiezen. Maar soms heb je geen keuze en is het helaas niet anders.
Ik ken diverse mensen die geen siblings hebben. Geen van allen hebben ze dat zelf ook maar 1 kind. Allen geven los van elkaar aan dat ze altijd op zoek moesten naar contact. Dat maakt je sociaal omdat er thuis alleen eenzaamheid was en ze voor contact buiten de deur moesten zijn. Maar die andere kinderen hadden wel siblings en als vriendjes geen tijd, vakantie of iets anders te doen hadden waren ze alleen. Ook kan je natuurlijk niet altijd overal een vriendje meenemen.
Ik merk dat ze moeilijk ruzie kunnen maken, lang van stof kunnen zijn, gewend om veel aandacht te krijgen. Ze deden het vaak wel goed op school en in hun werk. Een vriend gaf ooit aan dat thuis alle aandacht op hem was gericht. Ouders hadden alle tijd voor uitleg, hingen overal mee naar toe (sport, uitboeringen). Maar daardoor lag er ook druk. Als ouders heb je maar 1 kind om trots op te zijn. Dat kind wil het dan ook goed doen.
En ze merken vaak wel dat ze extra hun best moeten doen met vriendschappen omdat bij veel mensen de familieband heel belangrijk is. Die kan zeer moeilijk verbroken worden en vrienden komen en gaan in je leven. Familie is (op extreme uitzonderingen na) voor altijd.
Als ouders overleden zijn is het trouwens nog erger.
vrijdag 19 april 2019 14:52
Zo. Wellicht zegt dit meer over het type mensen dat jij aantrekt dan over enig kinderen.evelien2010 schreef: ↑19-04-2019 14:32Voor ouders is een kind natuurlijk wel makkelijk. Voor het kind zelf lijkt het mij minder leuk. Ik zou daar dus nooit bewust voor kiezen. Maar soms heb je geen keuze en is het helaas niet anders.
Ik ken diverse mensen die geen siblings hebben. Geen van allen hebben ze dat zelf ook maar 1 kind. Allen geven los van elkaar aan dat ze altijd op zoek moesten naar contact. Dat maakt je sociaal omdat er thuis alleen eenzaamheid was en ze voor contact buiten de deur moesten zijn. Maar die andere kinderen hadden wel siblings en als vriendjes geen tijd, vakantie of iets anders te doen hadden waren ze alleen. Ook kan je natuurlijk niet altijd overal een vriendje meenemen.
Ik merk dat ze moeilijk ruzie kunnen maken, lang van stof kunnen zijn, gewend om veel aandacht te krijgen. Ze deden het vaak wel goed op school en in hun werk. Een vriend gaf ooit aan dat thuis alle aandacht op hem was gericht. Ouders hadden alle tijd voor uitleg, hingen overal mee naar toe (sport, uitboeringen). Maar daardoor lag er ook druk. Als ouders heb je maar 1 kind om trots op te zijn. Dat kind wil het dan ook goed doen.
En ze merken vaak wel dat ze extra hun best moeten doen met vriendschappen omdat bij veel mensen de familieband heel belangrijk is. Die kan zeer moeilijk verbroken worden en vrienden komen en gaan in je leven. Familie is (op extreme uitzonderingen na) voor altijd.
Als ouders overleden zijn is het trouwens nog erger.
vrijdag 19 april 2019 14:53
Inderdaad, ik heb tijdens mijn jeugd ook nooit het gevoel gehad iets te missen. Het was gewoon zo.meissie1982 schreef: ↑19-04-2019 14:12Heb nooit iets gemist, wat je niet kent kun je naar mijn idee ook niet missen.
Nu inmiddels 37, mijn beide ouders overleden mis ik hen elke dag meer en meer. Het niet meer kind kunnen zijn en je laven in dat heerlijke gevoel van zij kennen mij vanaf mijn vroegste vroegte.
Nu ik ouder ben, mis ik soms wel iemand met wie ik over een gezamenlijke jeugd kan praten. Met wie ik een geschiedenis deel (één van mijn ouders is ook overleden).
vrijdag 19 april 2019 15:06
Wellicht. Ik ken toevallig van vroeger en later (studie, werk etc) veel mensen die alleen zijn opgegroeid. Zijn prima terecht gekomen hoor. En een goede jeugd gehad. Maar ze zouden die keuze zelf niet maken (op 1 vriend na maar die wilde absoluut geen kinderen).
vrijdag 19 april 2019 15:08
evelien2010 schreef: ↑19-04-2019 15:06Wellicht. Ik ken toevallig van vroeger en later (studie, werk etc) veel mensen die alleen zijn opgegroeid. Zijn prima terecht gekomen hoor. En een goede jeugd gehad. Maar ze zouden die keuze zelf niet maken (op 1 vriend na maar die wilde absoluut geen kinderen).
Ik ken dan weer een hoop mensen met 1 kind die zelf uit een gezin met meerdere kinderen komen. Andersom gebeurt dat dus ook, dat mensen geen fijne ervaringen hebben met siblings en daarom voor 1 kind gaan. Geen peil op te trekken, dus.
vrijdag 19 april 2019 15:21
Ja zo sta ik er ook wel in. Ik was altijd een makkelijk kind. En vaak hoorde ik dit ook van mijn ouders.
Nog steeds hoor ik om mij heen dat men mij makkelijk benaderbaar vind en ik maak zelf ook makkelijk contact.
Heb een paar dierbare vriendinnen en dat koester ik.
Wat jij ook omschrijft het niet meer kunnen delen van datgene wat je vroeger met elkaar deed en meemaakte dat wat jou nu vormt dat mis ik ook.
Zelf ben ik moeder van een makkelijke en inmiddels 8 jarige zoon. Heerlijk jong. Creatief en rustig van aard. Uiterlijk mijn man maar innerlijk is het een kopie van mij. Het feit dat mijn vader hem nooit heeft kunnen zien (ik was zwanger toen hij overleed) en mijn moeder hem ook maar slechts 1,5 jaar heeft mogen maken is pijnlijker dan mijn eigen gemis.
vrijdag 19 april 2019 15:35
vrijdag 19 april 2019 15:37
Ik heb dat inderdaad ook, ondanks twee broers.Doorenvogels55 schreef: ↑19-04-2019 13:25Heeft niets met enig kind te maken dat vrede bewaren. Is een karaktertrek.
vrijdag 19 april 2019 15:43
Misschien is er wel helemaal geen correlatie. Het staat bij ons in ieder geval vrij los van elkaar: het aantal kinderen dat we hebben en het aantal broers/zussen dat we hebben.snorriemorrie schreef: ↑19-04-2019 15:08Ik ken dan weer een hoop mensen met 1 kind die zelf uit een gezin met meerdere kinderen komen. Andersom gebeurt dat dus ook, dat mensen geen fijne ervaringen hebben met siblings en daarom voor 1 kind gaan. Geen peil op te trekken, dus.
Mijn oudste zegt wel heel vaak dat ze heel blij is dat ze nog een zusje heeft gekregen. Ze was 5 toen haar zusje geboren werd, dus ze heeft dat ook echt meegemaakt.
vrijdag 19 april 2019 15:50
clifford schreef: ↑19-04-2019 15:43Misschien is er wel helemaal geen correlatie. Het staat bij ons in ieder geval vrij los van elkaar: het aantal kinderen dat we hebben en het aantal broers/zussen dat we hebben.
Mijn oudste zegt wel heel vaak dat ze heel blij is dat ze nog een zusje heeft gekregen. Ze was 5 toen haar zusje geboren werd, dus ze heeft dat ook echt meegemaakt.
Dat denk ik dus ook. Gezinnen komen in allerlei vormen en maten en sommige gezinsvormen worden erg geïdealiseerd en andere juist andersom, maar in feite heb je in welke vorm dan ook mensen die er gelukkig mee zijn en mensen die liever anders hadden gezien.
Soms vraag ik me ook wel eens af hoe mijn leven was gelopen als ik geen zusje had gekregen. Nu heb ik altijd het gevoel gehad dat ik heel erg met haar werd vergeleken (en nog steeds wel eens) en dat ik aardig ondergesneeuwd raak door haar extraverte persoonlijkheid. Maar wellicht had ik als ik enig kind was geweest wel gezegd: had ik maar een zus gehad... Dat weet je natuurlijk niet.
vrijdag 19 april 2019 17:39
En hierin herken ik me weer helemaalmeissie1982 schreef: ↑19-04-2019 15:21Ja zo sta ik er ook wel in. Ik was altijd een makkelijk kind. En vaak hoorde ik dit ook van mijn ouders.
Nog steeds hoor ik om mij heen dat men mij makkelijk benaderbaar vind en ik maak zelf ook makkelijk contact.
Heb een paar dierbare vriendinnen en dat koester ik.
Wat jij ook omschrijft het niet meer kunnen delen van datgene wat je vroeger met elkaar deed en meemaakte dat wat jou nu vormt dat mis ik ook.
Zelf ben ik moeder van een makkelijke en inmiddels 8 jarige zoon. Heerlijk jong. Creatief en rustig van aard. Uiterlijk mijn man maar innerlijk is het een kopie van mij. Het feit dat mijn vader hem nooit heeft kunnen zien (ik was zwanger toen hij overleed) en mijn moeder hem ook maar slechts 1,5 jaar heeft mogen maken is pijnlijker dan mijn eigen gemis.
Ik was ook een makkelijk kind, redelijk 'wijs' voor mijn leeftijd ook. Misschien lag dat aan de omgang met volwassenen en de aandacht die aan me kon worden besteed. Ik heb zelf overigens een minder makkelijk kind.. waardoor ik merk dat ik lastig kan omgaan met strijd.
Zelf heb ik trouwens wel gekozen voor een tweede kind, met name met het oog op later, maar ik merk nu al dat het fijn voor ze is om die band te hebben met elkaar.
vrijdag 19 april 2019 17:41
In de praktijk woonde ik alleen met mijn moeder.viva-amber schreef: ↑19-04-2019 07:43Enig kind...waarvan er geen tweede is...eniger dan enig kan niet..heeft dus geen overtreffende trap.
In de praktijk was je enig kind...maar in theorie had je wel broertjes of zusjes?
vrijdag 19 april 2019 17:45
Jij zegt dat jij als enigst kind sneller op anderen afstapte om vrienden te maken. Jij bent dus juist socialer geworden juist omdat je enigst kind was. Terwijl ik me juist afvroeg of enigst kinderen die geen broers of zusjes hebben om hun sociale kwaliteiten op te oefenen niet juist binnenvetters en introverte wezens worden die daardoor als volwassene moeilijker sociaal vaardig zijn.
vrijdag 19 april 2019 17:47
cynthiao schreef: ↑19-04-2019 17:45Jij zegt dat jij als enigst kind sneller op anderen afstapte om vrienden te maken. Jij bent dus juist socialer geworden juist omdat je enigst kind was. Terwijl ik me juist afvroeg of enigst kinderen die geen broers of zusjes hebben om hun sociale kwaliteiten op te oefenen niet juist binnenvetters en introverte wezens worden die daardoor als volwassene moeilijker sociaal vaardig zijn.
Jij denkt echt dat een kind als het een broertje of zusje krijgt daar een gratis karakter-transplantatie bij krijgt?
