Kinderen
alle pijlers
Zorg alleen voor kinderen, waar ligt de grens
woensdag 26 december 2018 23:11
Hallo,
Ik ben een 36 jarige alleenstaande vader van twee kinderen van 6 en 7 die op is. Ik vind het moeilijk om te blijven doen dat het goed gaat maar het gaat niet goed?
Ik ben bang, alleen en weet ook niet alles. Enige optie is wegbrengen naar mijn ex, omdat ik ze verder nergens kan brengen, maar dan ben ik ze kwijt en ik hou mega van ze, maar ben op.... iemand tips?
Ik ben een 36 jarige alleenstaande vader van twee kinderen van 6 en 7 die op is. Ik vind het moeilijk om te blijven doen dat het goed gaat maar het gaat niet goed?
Ik ben bang, alleen en weet ook niet alles. Enige optie is wegbrengen naar mijn ex, omdat ik ze verder nergens kan brengen, maar dan ben ik ze kwijt en ik hou mega van ze, maar ben op.... iemand tips?
anoniem_380599 wijzigde dit bericht op 27-12-2018 12:54
7.14% gewijzigd
vrijdag 28 december 2018 09:23
Het belangrijkste eerst
Kalmpjes aan
1 dag tegelijk
De addict in je probeert totale controle uit te oefenen. Dat werkt niet, het put je uit. De sleutel ligt in 'het opgeven', maar niet! zoals jij dat opgeven in je hoofd hebt.
Kan zijn dat je minder moet gaan werken, tijdelijk 1 dag ziek melden. Of kids naar bso en jij meer dagdelen doordeweeks gaat werken waardoor er in het weekend minimaal 1 compleet vrije dag komt. Of dat je taken naast werk en primaire zorg voor de kinderen tijdelijk skipt- en je daardoor volgens je zelfopgelegde eisen 'faalt'. Dat is dan maar even zo.
Je hoeft het niet alleen te doen. Je mag om hulp vragen, het samen doen. Dat kan met je therapeut, je AA sponsor, andere AA leden, ouders van vriendjes van je kinderen, de moeder van je kinderen, je HA, bedrijfsarts, je leidinggevende, ik noem maar en paar voorbeelden.
Maar je blijft wel zélf verantwoordelijk.
Je schiet in je kinderlijk egocentrisme met zwart-wit denken en eisen (ook van jezelf) dat er meteen een oplossing moet komen. Voorheen gebruikte je alcohol/drugs om de angst te dempen. Nu neem je hem waar. Niet leuk maar wel aan jou om er mee te dealen.
Misschien zit de oplossing voor vandaag niet in de buitenwereld fixen maar in jezelf, in werken aan een kalm hoofd. Mediteren bijvoorbeeld. Wat daarin ook maar werkt voor je.
Kalmpjes aan
1 dag tegelijk
De addict in je probeert totale controle uit te oefenen. Dat werkt niet, het put je uit. De sleutel ligt in 'het opgeven', maar niet! zoals jij dat opgeven in je hoofd hebt.
Kan zijn dat je minder moet gaan werken, tijdelijk 1 dag ziek melden. Of kids naar bso en jij meer dagdelen doordeweeks gaat werken waardoor er in het weekend minimaal 1 compleet vrije dag komt. Of dat je taken naast werk en primaire zorg voor de kinderen tijdelijk skipt- en je daardoor volgens je zelfopgelegde eisen 'faalt'. Dat is dan maar even zo.
Je hoeft het niet alleen te doen. Je mag om hulp vragen, het samen doen. Dat kan met je therapeut, je AA sponsor, andere AA leden, ouders van vriendjes van je kinderen, de moeder van je kinderen, je HA, bedrijfsarts, je leidinggevende, ik noem maar en paar voorbeelden.
Maar je blijft wel zélf verantwoordelijk.
Je schiet in je kinderlijk egocentrisme met zwart-wit denken en eisen (ook van jezelf) dat er meteen een oplossing moet komen. Voorheen gebruikte je alcohol/drugs om de angst te dempen. Nu neem je hem waar. Niet leuk maar wel aan jou om er mee te dealen.
Misschien zit de oplossing voor vandaag niet in de buitenwereld fixen maar in jezelf, in werken aan een kalm hoofd. Mediteren bijvoorbeeld. Wat daarin ook maar werkt voor je.
vrijdag 28 december 2018 10:01
Bedankt voor je reactie, het is voor mij een eyeopener. Ik moet werken aan een kalm hoofd. De kids zijn nu even paar dagen weg.hanke321 schreef: ↑28-12-2018 09:23Het belangrijkste eerst
Kalmpjes aan
1 dag tegelijk
De addict in je probeert totale controle uit te oefenen. Dat werkt niet, het put je uit. De sleutel ligt in 'het opgeven', maar niet! zoals jij dat opgeven in je hoofd hebt.
Kan zijn dat je minder moet gaan werken, tijdelijk 1 dag ziek melden. Of kids naar bso en jij meer dagdelen doordeweeks gaat werken waardoor er in het weekend minimaal 1 compleet vrije dag komt. Of dat je taken naast werk en primaire zorg voor de kinderen tijdelijk skipt- en je daardoor volgens je zelfopgelegde eisen 'faalt'. Dat is dan maar even zo.
Je hoeft het niet alleen te doen. Je mag om hulp vragen, het samen doen. Dat kan met je therapeut, je AA sponsor, andere AA leden, ouders van vriendjes van je kinderen, de moeder van je kinderen, je HA, bedrijfsarts, je leidinggevende, ik noem maar en paar voorbeelden.
Maar je blijft wel zélf verantwoordelijk.
Je schiet in je kinderlijk egocentrisme met zwart-wit denken en eisen (ook van jezelf) dat er meteen een oplossing moet komen. Voorheen gebruikte je alcohol/drugs om de angst te dempen. Nu neem je hem waar. Niet leuk maar wel aan jou om er mee te dealen.
Misschien zit de oplossing voor vandaag niet in de buitenwereld fixen maar in jezelf, in werken aan een kalm hoofd. Mediteren bijvoorbeeld. Wat daarin ook maar werkt voor je.
Kan ik rustig nadenken hoe ik meer rust in mijn hoofd kan krijgen...
vrijdag 28 december 2018 10:53
De eerste stap is denk ik om wat minder te gaan werken, zodat je meer tijd hebt om aan jezelf te werken en tot rust te komen als de kinderen er niet zijn. Vraag ouderschapsverlof aan. Of ga iets terug in uren.
Vervolgens ga je het gesprek aan met je ex, dat je het graag ongeveer 50/50 wil doen. Misschien kan ze de vrijdag of maandag erbij nemen en kan dit jou iets meer ruimte geven?
Neem geen rigoureuze beslissingen, ga praten bij je huisarts of met een praktijkondersteuner, meestal kunnen die in een paar gesprekken wel signaleren waar je eventueel extra hulp bij nodig hebt.
Sterkte!
Vervolgens ga je het gesprek aan met je ex, dat je het graag ongeveer 50/50 wil doen. Misschien kan ze de vrijdag of maandag erbij nemen en kan dit jou iets meer ruimte geven?
Neem geen rigoureuze beslissingen, ga praten bij je huisarts of met een praktijkondersteuner, meestal kunnen die in een paar gesprekken wel signaleren waar je eventueel extra hulp bij nodig hebt.
Sterkte!
vrijdag 28 december 2018 11:55
Nee, in het weekend zijn ze bij moeder, doordeweeks bij vader.florence13 schreef: ↑28-12-2018 11:46begrijp ik het goed: Je hebt de kinderen twee dagen (het weekend) en diezelfde twee dagen ben je ook aan het werk. Dan zie je de kinderen dus twee ochtenden en twee avonden in de week?
Hij werkt in het weekend én 4 dagdelen op weekdagen.
"De cursus rietdekken is afgelast".
"Riet is ziek"
"Riet is ziek"
vrijdag 28 december 2018 19:58
Alfa34, ik herken een boel van jouw verhaal. Ik worstel zelf met psychische problemen en kan daardoor minder voor mijn kinderen zorgen. Ik snap dus ook hoe zwáár je een volle dag met de kinderen kan ervaren.
Mijn tips: klop aan bij jeugdzorg of sociaal team van de gemeente. Zij kunnen met je meedenken over ondersteuning (bijv ook huishoudelijke hulp). Probeer echt zo veel mogelijk rust te pakken om de zware momenten op te vangen. Niet meer werken in de weekenden lijkt mij een goed begin!
Als laatste: leer in therapie omgaan met je angsten en negatieve gedachten, zodat die geen energie meer vreten.
Sterkte en succes to!
Mijn tips: klop aan bij jeugdzorg of sociaal team van de gemeente. Zij kunnen met je meedenken over ondersteuning (bijv ook huishoudelijke hulp). Probeer echt zo veel mogelijk rust te pakken om de zware momenten op te vangen. Niet meer werken in de weekenden lijkt mij een goed begin!
Als laatste: leer in therapie omgaan met je angsten en negatieve gedachten, zodat die geen energie meer vreten.
Sterkte en succes to!
dinsdag 15 januari 2019 09:58
Wat fijn dat je ee update hebt geplaatst. Ik vind het knap van je dat je het gesprek bent aangegaan op je werk en met je partner en eerlijk hebt aangegeven dat je het nu zwaar hebt. Dan zal vast niet makkelijk voor je zijn geweest. Het lijkt erop dat je met deze veranderingen meer lucht en ruimte zult krijgen om even op adem te komen. Hoe voel je je nu? Ben je blij met deze uitkomsten?
