Kinderen
alle pijlers
Zwaar gehandicapt kindje afstaan?
donderdag 2 augustus 2012 om 13:54
Stel, je bevalt van een kindje, waar je de afgelopen 9 maanden van dacht dat er niks mis mee was. Echter blijkt dit kind na een tijdje zwaar geestelijk gehandicapt te zijn, met naast een zeer laag IQ ook nog autisme en andere problemen. Zou je het kindje dan houden? Of is het, voor jou, de mogelijkheid dat je het af staat (en kan dit eigenlijk in dit land?)
Gisteren kwam in een ander topic de documentaire Jeroen jeroen ter sprake en ik herinner me nog dat ik daar vol afgrijzen naar keek. Het lijkt me zo heftig als je je eigen leven moet opgeven om te zorgen voor zo'n kindje. Ik zeg je eerlijk: ik kan dat niet.
Een kindje met een fysieke handicap, of een kindje met het Down Syndroom dat niet al te zwaar gehandicapt is trek ik nog wel. Maar als het zo zwaar en meervoudig gehandicapt is als die Jeroen... ik kan dat gewoon niet.
Wat vinden jullie?
Gisteren kwam in een ander topic de documentaire Jeroen jeroen ter sprake en ik herinner me nog dat ik daar vol afgrijzen naar keek. Het lijkt me zo heftig als je je eigen leven moet opgeven om te zorgen voor zo'n kindje. Ik zeg je eerlijk: ik kan dat niet.
Een kindje met een fysieke handicap, of een kindje met het Down Syndroom dat niet al te zwaar gehandicapt is trek ik nog wel. Maar als het zo zwaar en meervoudig gehandicapt is als die Jeroen... ik kan dat gewoon niet.
Wat vinden jullie?
donderdag 2 augustus 2012 om 23:45
quote:kuikentje2012 schreef op 02 augustus 2012 @ 23:22:
Ik weet niet meer wie het hier postte, maar als een handicap in je familie buitensporig vaak voorkomt, waarom neem je dan bij god nog een kind?
Excuse me?? Ooit gehoord van prenatale diagnostiek? Specialisten? Enig ideeeeee wat de kansen zijn? In ons geval 1 op de 25.000. Het lullige van veel familieleden met een aandoening is dat ze niet allemaal hetzelfde hebben. Dus op iedere aandoening scoor je zelf 'laag' in de risicosector. Tsja, en dan?
En adopteren: kuikentje, zou daar maar niet aan beginnen als ik jou was. Stel je voor, kun je misschien een kans van 1 op 100 lopen dat je kind een hechtingsstoornis heeft (niet dat jij door het psychologisch vooronderzoek zou komen), dan kun je ze dus niet terugsturen he.
Ik weet niet meer wie het hier postte, maar als een handicap in je familie buitensporig vaak voorkomt, waarom neem je dan bij god nog een kind?
Excuse me?? Ooit gehoord van prenatale diagnostiek? Specialisten? Enig ideeeeee wat de kansen zijn? In ons geval 1 op de 25.000. Het lullige van veel familieleden met een aandoening is dat ze niet allemaal hetzelfde hebben. Dus op iedere aandoening scoor je zelf 'laag' in de risicosector. Tsja, en dan?
En adopteren: kuikentje, zou daar maar niet aan beginnen als ik jou was. Stel je voor, kun je misschien een kans van 1 op 100 lopen dat je kind een hechtingsstoornis heeft (niet dat jij door het psychologisch vooronderzoek zou komen), dan kun je ze dus niet terugsturen he.
donderdag 2 augustus 2012 om 23:47
quote:kuikentje2012 schreef op 02 augustus 2012 @ 23:35:
je kan altijd adopteren, dan kwel je je kind ook niet met zo'n ziekte.
Ja, zal je net zien dat je er eentje krijgt waar later wat aan bijkt te mankeren, nou die ga je nergens meer kwijt kunnen...
Doe maar gewoon niet he, geen eigen kinderen en ook niet adopteren, lijkt me echt beter.
je kan altijd adopteren, dan kwel je je kind ook niet met zo'n ziekte.
Ja, zal je net zien dat je er eentje krijgt waar later wat aan bijkt te mankeren, nou die ga je nergens meer kwijt kunnen...
Doe maar gewoon niet he, geen eigen kinderen en ook niet adopteren, lijkt me echt beter.
vrijdag 3 augustus 2012 om 00:00
heb de eerste 3 paginas gelezen.. vind dit een heel vreemd onderwerp ! hoe kom je er zo op.
nou ik kan je zeggen ik heb een prachtige zoon zonder down-syndroom of andere handicap zover ik weet, en heb er geen enkel moment over na gedacht tijdens de zwangerschap als hij een handicap heeft om hem te laten adopteren. nee het is mijn zoon en blijft mijn zoon met of zonder handicap.
en daarbij ik was enkele weken geleden bij de macdonalds en daar zag ik 4 kindjes spelen zonder handicap.. allemaal waren ze erg gemeen naar elkaar toe en gooide ze blokken naar elkaar. vervolgens komt er een meisje aangelopen met het downsyndroom dat meisje helemaal lachen en met iedereen willen spelen en de blokken ophalen die de andere kinderen weggooide. dat meisje zag er zo gelukkig uit in tegenstelling tot die andere 4 rotzakjes die elkaar continu aan het saboteren waren met de blokken. me vader en ik vonden het geweldig om te zien dat een gehandicapt meisje zoveel vrolijker en levenslustiger is.
nou ik kan je zeggen ik heb een prachtige zoon zonder down-syndroom of andere handicap zover ik weet, en heb er geen enkel moment over na gedacht tijdens de zwangerschap als hij een handicap heeft om hem te laten adopteren. nee het is mijn zoon en blijft mijn zoon met of zonder handicap.
en daarbij ik was enkele weken geleden bij de macdonalds en daar zag ik 4 kindjes spelen zonder handicap.. allemaal waren ze erg gemeen naar elkaar toe en gooide ze blokken naar elkaar. vervolgens komt er een meisje aangelopen met het downsyndroom dat meisje helemaal lachen en met iedereen willen spelen en de blokken ophalen die de andere kinderen weggooide. dat meisje zag er zo gelukkig uit in tegenstelling tot die andere 4 rotzakjes die elkaar continu aan het saboteren waren met de blokken. me vader en ik vonden het geweldig om te zien dat een gehandicapt meisje zoveel vrolijker en levenslustiger is.
vrijdag 3 augustus 2012 om 00:27
Ik vind het zulke complexe zaken, want hoe bepaal je of iemand die ernstig gehandicapt is gelukkig is, Paddle?
Kuikentje, ik vind dat toch een beetje kort door de bocht hoor. Sommige mensen hebben een sterke kinderwens en natuurlijk kun je jezelf de vraag stellen: "is het een goed idee dat ik kinderen krijg?" Je kunt er allerlei mooie kansberekeningen op los laten, maar wanneer wordt de kans op een handicap of ziekte te groot? Waar ligt de scheidslijn tussen 'gewoon zwanger 'mogen' worden' en 'nee nee dat is echt teveel risico'?
Ik denk dat dat aan iedereen zelf is om te bepalen.
Mocht ik ooit zwanger zijn en er tijdens de zwangerschap (tijdig) achter komen dat de foetus ernstig gehandicapt is, zou ik denk ik kiezen voor abortus (al weet je nooit met zekerheid hoe je gaat reageren natuurlijk), maar als het kind er eenmaal is... dan moet je wel, toch? Als het tegenvalt het kind weggeven, nee, dat gaat toch ook niet zomaar.
Kuikentje, ik vind dat toch een beetje kort door de bocht hoor. Sommige mensen hebben een sterke kinderwens en natuurlijk kun je jezelf de vraag stellen: "is het een goed idee dat ik kinderen krijg?" Je kunt er allerlei mooie kansberekeningen op los laten, maar wanneer wordt de kans op een handicap of ziekte te groot? Waar ligt de scheidslijn tussen 'gewoon zwanger 'mogen' worden' en 'nee nee dat is echt teveel risico'?
Ik denk dat dat aan iedereen zelf is om te bepalen.
Mocht ik ooit zwanger zijn en er tijdens de zwangerschap (tijdig) achter komen dat de foetus ernstig gehandicapt is, zou ik denk ik kiezen voor abortus (al weet je nooit met zekerheid hoe je gaat reageren natuurlijk), maar als het kind er eenmaal is... dan moet je wel, toch? Als het tegenvalt het kind weggeven, nee, dat gaat toch ook niet zomaar.
There is freedom waiting for you, on the breezes of the sky, and you ask: "What if I fall?" Oh but my darling, what if you fly? - Erin Hanson
vrijdag 3 augustus 2012 om 00:28
Ik word soms wel een beetje kriegel van de 'gehandicapte mensen zijn zo lief en vrolijk' tendens, gehandicapte mensen hebben ook gewoon een persoonlijkheid. Een oom van mij is gehandicapt en quite frankly is dat een ontzettende eikel Niet omdat ie toevallig gehandicapt is, maar omdat het een eikel is.
There is freedom waiting for you, on the breezes of the sky, and you ask: "What if I fall?" Oh but my darling, what if you fly? - Erin Hanson
vrijdag 3 augustus 2012 om 07:20
quote:yette schreef op 03 augustus 2012 @ 00:33:
Volgens mij is Kuikentje helemaal niet bezig met kansberekenen, maar met discussiëren om het discussiëren. Van de ziektes progeria en harlequin die ze noemt, zijn samen (!) wereldwijd zo'n 150 gevallen bekend.Ik denk dat Kuikentje het goed zal kunnen vinden met EN. Kunnen ze niet samen een anti-kinder forum starten? Hebben wij er geen last meer van.
Volgens mij is Kuikentje helemaal niet bezig met kansberekenen, maar met discussiëren om het discussiëren. Van de ziektes progeria en harlequin die ze noemt, zijn samen (!) wereldwijd zo'n 150 gevallen bekend.Ik denk dat Kuikentje het goed zal kunnen vinden met EN. Kunnen ze niet samen een anti-kinder forum starten? Hebben wij er geen last meer van.
vrijdag 3 augustus 2012 om 07:49
quote:Gamayun schreef op 03 augustus 2012 @ 00:28:
Ik word soms wel een beetje kriegel van de 'gehandicapte mensen zijn zo lief en vrolijk' tendens, gehandicapte mensen hebben ook gewoon een persoonlijkheid. Een oom van mij is gehandicapt en quite frankly is dat een ontzettende eikel Niet omdat ie toevallig gehandicapt is, maar omdat het een eikel is.
Heel erg mee eens. Het lijkt ook altijd wel altijd als mensen zo gaan praten dat ze het over iemand hebben die het syndroom van down heeft. Alsof mensen met down de hele dag dag alleen maar lief zitten te zijn.
Maar buurjongen heeft down. Absoluut een lieverd hoor. Maar soms ook strontchagerijnig en rete eigenwijs. Hij heeft namelijk ook een karakter, want hij is mens!
En mijn kind heeft aan autistische stoornis en is daardoor niet altijd zo lief. Zeker niet tegen andere kinderen. Maakt hem dat dan minder?
Ik word soms wel een beetje kriegel van de 'gehandicapte mensen zijn zo lief en vrolijk' tendens, gehandicapte mensen hebben ook gewoon een persoonlijkheid. Een oom van mij is gehandicapt en quite frankly is dat een ontzettende eikel Niet omdat ie toevallig gehandicapt is, maar omdat het een eikel is.
Heel erg mee eens. Het lijkt ook altijd wel altijd als mensen zo gaan praten dat ze het over iemand hebben die het syndroom van down heeft. Alsof mensen met down de hele dag dag alleen maar lief zitten te zijn.
Maar buurjongen heeft down. Absoluut een lieverd hoor. Maar soms ook strontchagerijnig en rete eigenwijs. Hij heeft namelijk ook een karakter, want hij is mens!
En mijn kind heeft aan autistische stoornis en is daardoor niet altijd zo lief. Zeker niet tegen andere kinderen. Maakt hem dat dan minder?
vrijdag 3 augustus 2012 om 08:32
quote:Gamayun schreef op 03 augustus 2012 @ 00:28:
Ik word soms wel een beetje kriegel van de 'gehandicapte mensen zijn zo lief en vrolijk' tendens, gehandicapte mensen hebben ook gewoon een persoonlijkheid.
goeie opmerking , mee eens!
positieve discriminatie vind ik net zo stom als negatieve discriminatie.
Ik word soms wel een beetje kriegel van de 'gehandicapte mensen zijn zo lief en vrolijk' tendens, gehandicapte mensen hebben ook gewoon een persoonlijkheid.
goeie opmerking , mee eens!
positieve discriminatie vind ik net zo stom als negatieve discriminatie.
vrijdag 3 augustus 2012 om 09:02
quote:Gamayun schreef op 03 augustus 2012 @ 00:28:
Ik word soms wel een beetje kriegel van de 'gehandicapte mensen zijn zo lief en vrolijk' tendens, Och ja, dat zei ook iemand een keer tegen mij. "maar kindjes zoals jouw zoontje zijn altijd gelukkig" het was lief bedoeld maar gelul natuurlijk van de bovenste plank. Mijn kind is helemaal niet altijd gelukkig, was het maar zo.
Ik word soms wel een beetje kriegel van de 'gehandicapte mensen zijn zo lief en vrolijk' tendens, Och ja, dat zei ook iemand een keer tegen mij. "maar kindjes zoals jouw zoontje zijn altijd gelukkig" het was lief bedoeld maar gelul natuurlijk van de bovenste plank. Mijn kind is helemaal niet altijd gelukkig, was het maar zo.
Stressed is just desserts spelled backwards
vrijdag 3 augustus 2012 om 09:14
Het is makkelijk om te zeggen dat je een kindje zou kunnen afstaan als je nog nooit zwanger bent geweest. Ik dacht vooraf ook dat ik de zwangerschap wel zou afbreken als ik een kindje met een ernstige handicap zou krijgen. Nou, ik kan je vertellen, een jaar geleden was ik zwanger en kwamen we er halverwege de zwangerschap achter dat ons zoontje een heel ernstige hartafwijking had en een genetische afwijking waardoor er nog van alles aan de hand kan zijn op lichamelijk en geestelijk/psychisch vlak. Technisch gezien had ik de zwangerschap nog af kunnen breken, maar dat was voor ons echt geen optie. Ik kan je vertellen dat het echt heel zwaar is geweest. Hij heeft de eerste 4 maanden in het ziekenhuis gelegen en we zullen nog heel wat uitdagingen krijgen, maar de liefde die ik voor hem voel is niet te beschrijven. Maar even kort door de bocht, als je geen gehandicapt kind wilt krijgen, begin dan gewoon niet aan kinderen. Het gaat meestal goed, maar er zijn ook heel veel dingen die er fout kunnen gaan.
Ik heb ook een killer body. Als ik maar lang genoeg op je hoofd blijf zitten ga je dood.
vrijdag 3 augustus 2012 om 09:24
Door dat soort opmerkingen, gaan mensen voorbij aan het feit dat degene waar ze over praten in eerste instantie een mens is, en geen handicap. Misschien lief bedoeld, maar de achterliggende gedachte lijkt wel wat op de mening van degenen die over het afstaan van gehandicapten praten alsof het over iets lastigs gaat, in plaats van over een kind.
vrijdag 3 augustus 2012 om 09:31
quote:boannan schreef op 03 augustus 2012 @ 09:14:
Het is makkelijk om te zeggen dat je een kindje zou kunnen afstaan als je nog nooit zwanger bent geweest. Ik dacht vooraf ook dat ik de zwangerschap wel zou afbreken als ik een kindje met een ernstige handicap zou krijgen. Nou, ik kan je vertellen, een jaar geleden was ik zwanger en kwamen we er halverwege de zwangerschap achter dat ons zoontje een heel ernstige hartafwijking had en een genetische afwijking waardoor er nog van alles aan de hand kan zijn op lichamelijk en geestelijk/psychisch vlak. Technisch gezien had ik de zwangerschap nog af kunnen breken, maar dat was voor ons echt geen optie. Ik kan je vertellen dat het echt heel zwaar is geweest. Hij heeft de eerste 4 maanden in het ziekenhuis gelegen en we zullen nog heel wat uitdagingen krijgen, maar de liefde die ik voor hem voel is niet te beschrijven. Maar even kort door de bocht, als je geen gehandicapt kind wilt krijgen, begin dan gewoon niet aan kinderen. Het gaat meestal goed, maar er zijn ook heel veel dingen die er fout kunnen gaan.Waarom heb jij er dan voor gekozen om zwanger proberen te raken? Je wilde in eerste instantie ook geen kind met een beperking.
Het is makkelijk om te zeggen dat je een kindje zou kunnen afstaan als je nog nooit zwanger bent geweest. Ik dacht vooraf ook dat ik de zwangerschap wel zou afbreken als ik een kindje met een ernstige handicap zou krijgen. Nou, ik kan je vertellen, een jaar geleden was ik zwanger en kwamen we er halverwege de zwangerschap achter dat ons zoontje een heel ernstige hartafwijking had en een genetische afwijking waardoor er nog van alles aan de hand kan zijn op lichamelijk en geestelijk/psychisch vlak. Technisch gezien had ik de zwangerschap nog af kunnen breken, maar dat was voor ons echt geen optie. Ik kan je vertellen dat het echt heel zwaar is geweest. Hij heeft de eerste 4 maanden in het ziekenhuis gelegen en we zullen nog heel wat uitdagingen krijgen, maar de liefde die ik voor hem voel is niet te beschrijven. Maar even kort door de bocht, als je geen gehandicapt kind wilt krijgen, begin dan gewoon niet aan kinderen. Het gaat meestal goed, maar er zijn ook heel veel dingen die er fout kunnen gaan.Waarom heb jij er dan voor gekozen om zwanger proberen te raken? Je wilde in eerste instantie ook geen kind met een beperking.
vrijdag 3 augustus 2012 om 10:21
vrijdag 3 augustus 2012 om 10:23
Perel jeetje wat een heftig ontroerend verhaal , dikke knuffel voor jou.
Iedereen bedank voor de lieve knuffels. Het is nu bijna 5 jaar geleden, hij heeft nog 2 broertjes en 1 zusje gekregen. Hij blijft onze oudste , eerste zoon, gaat geen dag voorbij dat ik niet aan hem denk. Aan de buitenkant zag je heel weinig. (ja als je weet wat hij had zag je de afwijkende kenmerken)
Maar hij was een prachtig jongetje die alleen veel en veel te klein was. (geboren met 33 weken maar ook dysmatuur) Leek sprekend op zijn papa. Het mooie vind ik dat onze jongste , onze verrassing mannetje bij geboorte sprekend op hem leek.
Ik weet nu dat zwanger worden al een wonder op zich is maar een gezond kindje krijgen die bij je mag bllijven is een heel groot wonder.
Iedereen bedank voor de lieve knuffels. Het is nu bijna 5 jaar geleden, hij heeft nog 2 broertjes en 1 zusje gekregen. Hij blijft onze oudste , eerste zoon, gaat geen dag voorbij dat ik niet aan hem denk. Aan de buitenkant zag je heel weinig. (ja als je weet wat hij had zag je de afwijkende kenmerken)
Maar hij was een prachtig jongetje die alleen veel en veel te klein was. (geboren met 33 weken maar ook dysmatuur) Leek sprekend op zijn papa. Het mooie vind ik dat onze jongste , onze verrassing mannetje bij geboorte sprekend op hem leek.
Ik weet nu dat zwanger worden al een wonder op zich is maar een gezond kindje krijgen die bij je mag bllijven is een heel groot wonder.
vrijdag 3 augustus 2012 om 10:34
vrijdag 3 augustus 2012 om 11:05
quote:boannan schreef op 03 augustus 2012 @ 10:21:
@circulair: ik dacht net als zovelen dat ons dat niet zou overkomen. En nu had ik uiteraard gewild dat hij gezond was geweest, maar ik zou hem voor geen goud ruilen voor een ander gezond kindje.Dat snap ik. Ik vind alleen je oordeel ''als je geen gehandicapt kind wil, dan moet je niet aan kinderen beginnen'' behoorlijk hard. Jij bent zelf ook aan kinderen begonnen met het idee dat je een kindje met een beperking zou laten weghalen, dan zou je toch juist goed moeten kunnen voorstellen dat zaken niet zo zwart-wit zijn? En dat ieder voor zich de moeilijke en persoonlijke keuze moet maken hoe ze gaan handelen als je kind niet helemaal gezond blijkt te zijn.
@circulair: ik dacht net als zovelen dat ons dat niet zou overkomen. En nu had ik uiteraard gewild dat hij gezond was geweest, maar ik zou hem voor geen goud ruilen voor een ander gezond kindje.Dat snap ik. Ik vind alleen je oordeel ''als je geen gehandicapt kind wil, dan moet je niet aan kinderen beginnen'' behoorlijk hard. Jij bent zelf ook aan kinderen begonnen met het idee dat je een kindje met een beperking zou laten weghalen, dan zou je toch juist goed moeten kunnen voorstellen dat zaken niet zo zwart-wit zijn? En dat ieder voor zich de moeilijke en persoonlijke keuze moet maken hoe ze gaan handelen als je kind niet helemaal gezond blijkt te zijn.
vrijdag 3 augustus 2012 om 12:00
Jeetje wat een discussie. Natuurlijk zou ik mijn kind niet afstaan. Alleen het idee al. Volgens mij ben je ook geen liefhebbende ouder als je dat doet en is het beter om dan maar niet aan kinderen te beginnen.
Ik ben nu zelf zwanger van de 1ste. En tuurlijk hoop je als (aanstaande) ouders dat je kind gezond is. Dat is normaal. Maar je moet er ook over nadenken (voordat je aan kinderen begint) dat je kindje ook een handicap, aandoening of ziekte kan hebben. Of kan krijgen.
Bij sommige handicaps is het bijna noodzakelijk om je kind op latere leeftijd naar een soort opvang te doen. Dagopvang of gehele uit huis plaatsing. Maar daar kies je als ouders denk ik voor omdat dat beter zou zijn voor je kind. Niet omdat jij nu eenmaal graag wat meer vrijheid wil.
Wat betreft ernstige erfelijke aandoeningen, daar bestaat tegenwoordig prenatale screening voor. Sterker nog, ik heb op tv gezien dat je in België zelfs de embryo's kan screenen voor terug plaatsing. Ook daar kan ik inkomen. Op die manier heb je als toekomstige ouder de mogelijkheid om je kind zonder die aandoening op de wereld te zetten.
En to, ook als je kind ouder is dan 20 jaar zorg je er nog voor en heb je er nog zorgen over. Wat dacht je te doen als je dochter van 22 ernstig ziek wordt. Kanker, niet meer te genezen. Volledige darm blokkering, ontlasting komt via de mond eruit. Als goede ouder zorg je dan voor je kind. Tot het einde! Met alle liefde. Sterker nog, dan zou je willen dat jij die ziekte over kan nemen van je kind. Dat zijn pas liefhebbende ouders.
Echt to, krijg aub geen kinderen.
Ik ben nu zelf zwanger van de 1ste. En tuurlijk hoop je als (aanstaande) ouders dat je kind gezond is. Dat is normaal. Maar je moet er ook over nadenken (voordat je aan kinderen begint) dat je kindje ook een handicap, aandoening of ziekte kan hebben. Of kan krijgen.
Bij sommige handicaps is het bijna noodzakelijk om je kind op latere leeftijd naar een soort opvang te doen. Dagopvang of gehele uit huis plaatsing. Maar daar kies je als ouders denk ik voor omdat dat beter zou zijn voor je kind. Niet omdat jij nu eenmaal graag wat meer vrijheid wil.
Wat betreft ernstige erfelijke aandoeningen, daar bestaat tegenwoordig prenatale screening voor. Sterker nog, ik heb op tv gezien dat je in België zelfs de embryo's kan screenen voor terug plaatsing. Ook daar kan ik inkomen. Op die manier heb je als toekomstige ouder de mogelijkheid om je kind zonder die aandoening op de wereld te zetten.
En to, ook als je kind ouder is dan 20 jaar zorg je er nog voor en heb je er nog zorgen over. Wat dacht je te doen als je dochter van 22 ernstig ziek wordt. Kanker, niet meer te genezen. Volledige darm blokkering, ontlasting komt via de mond eruit. Als goede ouder zorg je dan voor je kind. Tot het einde! Met alle liefde. Sterker nog, dan zou je willen dat jij die ziekte over kan nemen van je kind. Dat zijn pas liefhebbende ouders.
Echt to, krijg aub geen kinderen.
vrijdag 3 augustus 2012 om 12:43
Als ik zefl en mijn andere eerder kinderen geen leven meer zouden hebben zou ik het afstaan. Of uit huis l aten plaatsen.
Laatst een documantaire gezien. Van twee ouders die alelbei niet meer konden werken om hun zoon te verzorgen. Andere kind leed eronder. Of moest ze heel erg aanpassen. Zij wilden ooit voor haar broer zorgen. Maar dat vond ik ook lief maar ook heel heftig. Jouw leven staat stil voor iemand anders.
En echt stil van vrienden kwamen er niet meer en hun huwenlijk was niet meer prettig. Dan vind ik de last te hoog.
Het lijkt me heel naar als je kindje zo zwaar gehandicapt bent dat je alelen er nog maar voor hem bent.
En sommige zeggen je eigen kindje afstaan. Nee de ander kinderen te kort doen, vind ik net zo erg. En zelf geen leven meer hebben. Nooit meer uit. Of even weg van iets.
Laatst een documantaire gezien. Van twee ouders die alelbei niet meer konden werken om hun zoon te verzorgen. Andere kind leed eronder. Of moest ze heel erg aanpassen. Zij wilden ooit voor haar broer zorgen. Maar dat vond ik ook lief maar ook heel heftig. Jouw leven staat stil voor iemand anders.
En echt stil van vrienden kwamen er niet meer en hun huwenlijk was niet meer prettig. Dan vind ik de last te hoog.
Het lijkt me heel naar als je kindje zo zwaar gehandicapt bent dat je alelen er nog maar voor hem bent.
En sommige zeggen je eigen kindje afstaan. Nee de ander kinderen te kort doen, vind ik net zo erg. En zelf geen leven meer hebben. Nooit meer uit. Of even weg van iets.
vrijdag 3 augustus 2012 om 16:41
quote:italiagirl schreef op 03 augustus 2012 @ 12:00:
Ik ben nu zelf zwanger van de 1ste. En tuurlijk hoop je als (aanstaande) ouders dat je kind gezond is. Dat is normaal.
Het is inderdaad de norm in de huidige maatschappij. Iets wat ik persoonlijk begrijpelijk maar ergens best jammer vind, al is dat direct gelinkt aan het feit dat ik gelukkig zijn boven gezond zijn plaats. Mijn geboortekaartjes kun je er wat dat betreft zo uitplukken.
quote:Wat betreft ernstige erfelijke aandoeningen, daar bestaat tegenwoordig prenatale screening voor. Sterker nog, ik heb op tv gezien dat je in België zelfs de embryo's kan screenen voor terug plaatsing.
Niet als persoonlijk iets bedoelt, maar vergis je hier niet in. Ik merk om me heen dat er toch een scheef beeld vaak heerst dat er enorm veel kan op erfelijk gebied, terwijl het nog altijd de uitzondering is als je aandoeningen, handicaps en ziekte uit een prenatale screening kan halen of PGD (techniek zoal jij op tv gezien hebt, waarbij alleen gezonde embryos terug geplaatst worden) kunt toepassen. Simpelweg omdat de medische wereld in al haar kennis en kunde nog veel meer niet weet. PGD is overigens ook gewoon in Nederland beschikbaar, alleen is het hier (nog?) beschikbaar voor een kleinere groep aandoeningen etc. Maar dan nog is het een "lucky few" die de "luxe" hebben om al dan niet voor PGD of screening met duidelijkheid te kiezen. Idem dito met klinisch genetische advisering. Het is natuurlijk al heel wat als je kunt aantonen of erfelijkheid speelt en zo ja, hoe de erfelijkheid zich gedraagd, welke kansen er zijn etc. Alleen is dat nog enorm beperkt als je vervolgens tegen de beperking aanloopt dat men geen enkele inschatting kan maken vaak van de mate waarin iets zich vervolgens uit. Als je dan bedenkt hoe enorm veel erfelijke zaken er zijn waarbij heftigheid erg kan variëren, dan is de kennis en kunde eigenlijk ook nog heel beperkt. Kijk ik bijv. puur naar mijn eigen erfelijke componenten, dan spelen er een half dozijn erfelijke ziektes mee naast het syndroom wat ik zelf heb. Mijn eigen syndroom alleen al heeft een 50% erfelijkheid maar de mate van "ziektelast" kan variëren van niet noemenswaardig afgezien van wat leefregels tot zeer ernstig invalidiserend, beperkte levensverwachting etc. Waarbij PGD (nog?) geen optie is omdat men alle gendefecten die hierbij om de hoek komt kijken überhaupt nog niet gevonden heeft.
De huidige wetenschap geeft ons steeds meer mogelijkheden. Enerzijds luxe en anderzijds soms tegelijkertijd molenstenen, net zoals onwetendheid ook beide kanten van de medaille kan zijn. Het is voor ieder anders hoe en wat. Het is al vaker genoemd maar mijn ervaring en visie staaft eerdere uitspraken dat er een essentieel verschil is tussen bepaalde keuzes maken uit belang voor het (potentiele) kind of het maken van diezelfde keuzes uit belang voor de (potentiele) ouder.
En dan nog even een "like" voor het ageren tegen het kwelende "happy handicap" fenomeen. Blegh. Ervaar dat zelf als net zo irritant als het "alles afwijkend van perfecte wereld is vies, eng en ongewenst" fenomeen. Het is precies hetzelfde sentiment cq levensvisie maar verpakt in andere jasjes.
Ik ben nu zelf zwanger van de 1ste. En tuurlijk hoop je als (aanstaande) ouders dat je kind gezond is. Dat is normaal.
Het is inderdaad de norm in de huidige maatschappij. Iets wat ik persoonlijk begrijpelijk maar ergens best jammer vind, al is dat direct gelinkt aan het feit dat ik gelukkig zijn boven gezond zijn plaats. Mijn geboortekaartjes kun je er wat dat betreft zo uitplukken.
quote:Wat betreft ernstige erfelijke aandoeningen, daar bestaat tegenwoordig prenatale screening voor. Sterker nog, ik heb op tv gezien dat je in België zelfs de embryo's kan screenen voor terug plaatsing.
Niet als persoonlijk iets bedoelt, maar vergis je hier niet in. Ik merk om me heen dat er toch een scheef beeld vaak heerst dat er enorm veel kan op erfelijk gebied, terwijl het nog altijd de uitzondering is als je aandoeningen, handicaps en ziekte uit een prenatale screening kan halen of PGD (techniek zoal jij op tv gezien hebt, waarbij alleen gezonde embryos terug geplaatst worden) kunt toepassen. Simpelweg omdat de medische wereld in al haar kennis en kunde nog veel meer niet weet. PGD is overigens ook gewoon in Nederland beschikbaar, alleen is het hier (nog?) beschikbaar voor een kleinere groep aandoeningen etc. Maar dan nog is het een "lucky few" die de "luxe" hebben om al dan niet voor PGD of screening met duidelijkheid te kiezen. Idem dito met klinisch genetische advisering. Het is natuurlijk al heel wat als je kunt aantonen of erfelijkheid speelt en zo ja, hoe de erfelijkheid zich gedraagd, welke kansen er zijn etc. Alleen is dat nog enorm beperkt als je vervolgens tegen de beperking aanloopt dat men geen enkele inschatting kan maken vaak van de mate waarin iets zich vervolgens uit. Als je dan bedenkt hoe enorm veel erfelijke zaken er zijn waarbij heftigheid erg kan variëren, dan is de kennis en kunde eigenlijk ook nog heel beperkt. Kijk ik bijv. puur naar mijn eigen erfelijke componenten, dan spelen er een half dozijn erfelijke ziektes mee naast het syndroom wat ik zelf heb. Mijn eigen syndroom alleen al heeft een 50% erfelijkheid maar de mate van "ziektelast" kan variëren van niet noemenswaardig afgezien van wat leefregels tot zeer ernstig invalidiserend, beperkte levensverwachting etc. Waarbij PGD (nog?) geen optie is omdat men alle gendefecten die hierbij om de hoek komt kijken überhaupt nog niet gevonden heeft.
De huidige wetenschap geeft ons steeds meer mogelijkheden. Enerzijds luxe en anderzijds soms tegelijkertijd molenstenen, net zoals onwetendheid ook beide kanten van de medaille kan zijn. Het is voor ieder anders hoe en wat. Het is al vaker genoemd maar mijn ervaring en visie staaft eerdere uitspraken dat er een essentieel verschil is tussen bepaalde keuzes maken uit belang voor het (potentiele) kind of het maken van diezelfde keuzes uit belang voor de (potentiele) ouder.
En dan nog even een "like" voor het ageren tegen het kwelende "happy handicap" fenomeen. Blegh. Ervaar dat zelf als net zo irritant als het "alles afwijkend van perfecte wereld is vies, eng en ongewenst" fenomeen. Het is precies hetzelfde sentiment cq levensvisie maar verpakt in andere jasjes.
when you wish upon a star...
vrijdag 3 augustus 2012 om 19:31
Voor to:
http://www.stichting-bram ... r-sbr/over-stichting-bram
En wat ben ik blij dat dit jongetje bij mijn kinderen op school zal komen, zodat zij nooit zo'n topic zullen openen.
En dit jongetje leek een aantal maanden een kerngezonde baby.
http://www.stichting-bram ... r-sbr/over-stichting-bram
En wat ben ik blij dat dit jongetje bij mijn kinderen op school zal komen, zodat zij nooit zo'n topic zullen openen.
En dit jongetje leek een aantal maanden een kerngezonde baby.
vrijdag 3 augustus 2012 om 20:25
Ontopic als je besluit kinderen te willendan neem je een risico. Wil je dat risico niet lopen dan moet je er niet aan beginnen. Het leven is niet dusdanig maakbaar dat je van te voren kunt verzekeren dat het kind dat je gaat krijgen gezond mag zijn en blijven. En geen risico willen lopen of een ongezond/gehandicapt kind is een persoonlijke keuze, maar wel een die je dus moet maken. Prima als je dat risico niet wil, dan begin je gewoon niet aan kinderen.
